Ա Սամուել ԳԼՈՒԽ 1 1 Եփրեմի լեռից՝ Ռամաթաիմզոֆիմից մի մարդ կար, անունը՝ Եղկանա, որդին էր Հերոամի, որդին Եղիուի, որդին Թոքուի, որդին Սուփի, Եփրաթացի մի մարդ։ 2 Նա երկու կին ուներ. մեկի անունը Աննա էր, իսկ մյուսի անունը՝ Փենինա։ Փեննան երեխաներ ուներ, բայց Աննան երեխաներ չուներ։ 3 Այս մարդը ամեն տարի իր քաղաքից դուրս էր գալիս Սելով՝ Զորքերի Տիրոջը երկրպագելու և զոհ մատուցելու։ Այնտեղ էին նաև Եղիի երկու որդիները՝ Օփնին և Փինեեսը՝ Տիրոջ քահանաները։ 4 Երբ Եղկանան զոհ մատուցելու ժամանակը հասավ, նա բաժիններ տվեց իր կնոջը՝ Փեննային, նրա բոլոր որդիներին ու դուստրերին։ 5 Բայց Աննային արժանի բաժին տվեց, որովհետև սիրում էր Աննային, բայց Տերը փակել էր նրա արգանդը։ 6 Եվ նրա հակառակորդը նրան շատ էր զայրացնում՝ նրան վրդովեցնելու համար, որովհետև Տերը փակել էր նրա արգանդը։ 7 Եվ ինչպես նա անում էր ամեն տարի, երբ նա գնում էր Տիրոջ տունը, այնպես էլ նա բարկանում էր նրա վրա, ուստի նա լաց էր լինում և չէր ուտում։ 8 Նրա ամուսին Եղկանան ասաց նրան. «Աննա, ինչո՞ւ ես լալիս, ինչո՞ւ չես ուտում, և ինչո՞ւ է քո սիրտը տխուր։ Մի՞թե ես քեզ համար տասը որդիից լավը չեմ»։ 9 Աննան վեր կացավ Սելովում ուտելուց և խմելուց հետո։ Եղի քահանան նստած էր Տիրոջ տաճարի սյան մոտ գտնվող աթոռին։ 10 Եվ նա դառնացած հոգով աղոթեց Տիրոջը և դառնորեն լաց եղավ։ 11 Եվ նա ուխտ տվեց՝ ասելով. «Զորաց Տեր, եթե դու իսկապես նայես քո աղախնի տառապանքին և հիշես ինձ, և չմոռանաս քո աղախնին, այլ քո աղախնին արու զավակ տաս, ես նրան Տիրոջը կտամ նրա կյանքի բոլոր օրերում, և նրա գլխին ածելի չի դիպչի»։ 12 Եվ երբ նա շարունակեց աղոթել Տիրոջ առաջ, Եղին ուշադրություն դարձրեց նրա բերանին։ 13 Աննան խոսում էր իր սրտում, միայն նրա շուրթերը շարժվում էին, բայց նրա ձայնը չէր լսվում։ Ուստի Եղին կարծում էր, թե նա հարբած է։ 14 Եղին նրան ասաց. «Մինչև ե՞րբ պիտի հարբած լինես։ Հեռացրու գինիդ քեզանից»։ 15 Աննան պատասխանեց ու ասաց. «Ո՛չ, տե՛ր իմ, ես տխուր հոգով կին եմ. ո՛չ գինի եմ խմել, ո՛չ էլ ոգելից խմիչք, այլ հոգիս թափել եմ Տիրոջ առաջ»։ 16 Քո աղախնին չարագործի դուստր մի՛ համարիր, որովհետև իմ տրտունջի ու վիշտի առատությունից մինչև հիմա խոսել եմ։ 17 Եղին պատասխանեց եւ ասաց. «Գնա՛ խաղաղությամբ, եւ թող Իսրայելի Աստվածը կատարի քո խնդրանքը, որ նրանից խնդրել ես»։ 18 Նա ասաց. «Թող քո աղախինը շնորհ գտնի քո աչքում»։ Կինը գնաց իր ճանապարհով, կերավ, և նրա դեմքը այլևս տխուր չէր։ 19 Եվ նրանք առավոտյան վաղ վեր կացան, երկրպագեցին Տիրոջը և վերադարձան իրենց տուն՝
Ռամա։ Եղկանան ճանաչեց իր կնոջը՝ Աննային, և Տերը հիշեց նրան։ 20 Երբ Աննան հղիացավ, որդի ծնեց և նրա անունը Սամուել դրեց՝ ասելով. «Որովհետև Տիրոջից եմ խնդրել նրան»։ 21 Եվ Եղկանա մարդը իր ամբողջ ընտանիքով գնաց Տիրոջը տարեկան զոհաբերությունն ու իր ուխտը մատուցելու։ 22 Բայց Աննան չբարձրացավ, որովհետև ասաց իր ամուսնուն. «Ես չեմ բարձրանա, մինչև որ երեխան կաթից կտրվի, ապա կբերեմ նրան, որ ներկայանա Տիրոջ առաջ և այնտեղ մնա հավիտյան»։ 23 Նրա ամուսինը՝ Եղկանան, ասաց նրան. «Արա այն, ինչ քեզ համար հաճելի է. մնա մինչև նրան կաթից կտրես, միայն թե Տերը հաստատի իր խոսքը»։ Կինը մնաց և կերակրեց իր որդուն, մինչև նրան կաթից կտրեց։ 24 Երբ նա նրան կաթից կտրեց, վերցրեց նրան իր հետ՝ երեք զուարակներով, մեկ արդու ալյուրով և մի տիկ գինով, և տարավ նրան Սելովում գտնվող Տիրոջ տունը։ Մանուկը դեռ փոքր էր։ 25 Եվ նրանք մի ցուլ մորթեցին և երեխային բերեցին Եղիի մոտ։ 26 Եվ նա ասաց. «Օ՜, տե՛ր իմ, կենդանի է քո հոգին, տե՛ր իմ, ես այն կինն եմ, որ կանգնած էի քո կողքին և աղոթում էի Տիրոջը»։ 27 Այս երեխայի համար ես աղոթեցի, և Տերը տվեց ինձ իմ խնդրանքը, որ ես նրանից խնդրեցի։ 28 Դրա համար էլ ես նրան Տիրոջը փոխ եմ տվել։ Քանի դեռ նա կենդանի է, Տիրոջը փոխ կպահվի։ Եվ նա այնտեղ երկրպագեց Տիրոջը։ ԳԼՈՒԽ 2 1 Աննան աղոթեց ու ասաց. «Սիրտս ուրախացավ Տիրոջով, եղջյուրս բարձրացավ Տիրոջով, բերանս լայնացավ թշնամիներիս վրա, որովհետև ուրախացա քո փրկությամբ»։ 2 Տիրոջ պես սուրբ չկա, որովհետև քեզանից բացի ուրիշը չկա, և մեր Աստծու պես ժայռ չկա։ 3 Այլևս այդքան հպարտ մի՛ խոսեք, թող ձեր բերանից ամբարտավանություն չդուրս գա, որովհետև Տերը գիտության Աստված է, և նրա՛ց են կշռվում գործերը։ 4 Հզորների աղեղները կոտրվեցին, և սայթաքողները զորությամբ գոտևորվեցին։ 5 Կշտացածները հացի համար վարձու գնացին, իսկ քաղցածները՝ սպառվեցին։ Անպտուղը յոթը ծնեց, և շատ զավակներ ունեցողը թուլացավ։ 6 Տերն է սպանում եւ կենդանացնում. նա գերեզման է իջեցնում եւ վեր է հանում։ 7 Տերն է աղքատացնում եւ հարստացնում. նա է խոնարհեցնում եւ բարձրացնում: 8 Նա աղքատին վեր է կացնում փոշուց, և աղքատին՝ գոմաղբից, որպեսզի նրանց դնի իշխանների մեջ և ժառանգի փառքի գահը. քանզի երկրի սյուները Տիրոջն են, և նա աշխարհը նրանց վրա է հաստատել։ 9 Նա կպահպանի իր սրբերի ոտքերը, և ամբարիշտները կլռեն խավարի մեջ, որովհետև ուժով մարդ չի հաղթի։ 10 Տիրոջ հակառակորդները կփշրվեն, երկնքից կորոտի նրանց վրա։ Տերը կդատի երկրի ծայրերը, զորություն կտա իր թագավորին և կբարձրացնի իր օծյալի եղջյուրը։