KAPITULLI 1
Zabuloni, djali i gjashtë i Jakobit dhe Leas. Shpikësi dhe filantrop. Çfarë mësoi si rezultat i komplotit kundër Jozefit.
1 Kopja e fjalëve të Zabulonit, që ai ua kishte urdhëruar bijve të tij para se të vdiste në vitin e njëqind e katërmbëdhjetë të jetës së tij, dy vjet pas vdekjes së Jozefit.
2 Dhe ai u tha atyre: "Më dëgjoni, o bij të Zabulonit, dëgjoni fjalët e atit tuaj".
3 Unë, Zabuloni, linda një dhuratë e mirë për prindërit e mi.
4 Sepse, kur linda unë, ati im u shtua jashtëzakonisht shumë, si në kope ashtu edhe në tufa, kur ai kishte pjesën e tij me shkopinj të dredhur.
5 Nuk e di se kam mëkatuar gjithë ditët e mia, përveçse në mendime.
6 Nuk më kujtohet ende që kam bërë ndonjë paudhësi, përveç mëkatit të injorancës që kam kryer kundër Jozefit; sepse kam lidhur besëlidhje me vëllezërit e mi që të mos i tregoj babait tim atë që kishte ndodhur.
7 Por unë qava shumë ditë në fshehtësi për shkak të Jozefit, sepse kisha frikë nga vëllezërit e mi, sepse të gjithë kishin rënë dakord që, nëse dikush do ta shpallte sekretin, do të vritej.
8 Por, kur donin ta vrisnin, unë u betua shumë me lot që të mos ishin fajtorë për këtë mëkat.
9 Meqenëse Simeoni dhe Gadi erdhën kundër Jozefit për ta vrarë, dhe ai u tha atyre me lot: Mëshironi mua, vëllezërit e mi, kini mëshirë për zorrët e Jakobit, atit tonë; mos vendosni duart tuaja mbi mua për të derdhur gjak të pafajshëm, sepse unë kam nuk mëkatoi kundër jush.
10 Dhe në qoftë se kam mëkatuar, vëllezërit e mi, më ndëshkoni, por mos e vendosni dorën mbi mua, për hir të Jakobit, atit tonë,
11 Dhe ndërsa ai thoshte këto fjalë, duke vajtuar ndërsa bënte kështu, unë nuk munda t'i duroja vajtimet e tij dhe fillova të qaja, mëlçia ime u derdh dhe e gjithë lënda e zorrëve të mia u lirua.
12 Dhe unë qava me Jozefin dhe zemra ime u drodh, nyjet e trupit tim u drodhën dhe nuk mund të qëndroja.
13 Kur Jozefi më pa duke qarë bashkë me të dhe ata që vinin kundër tij për ta vrarë, ai iku pas meje duke iu lutur.
14 Por ndërkohë Rubeni u ngrit dhe tha: "Ejani, vëllezër të mi, të mos e vrasim, por ta hedhim në një nga këto gropa të thata, që etërit tanë gërmuan dhe nuk gjetën ujë".
15 Për këtë arsye Zoti e ndaloi që të ngrihej ujë në to, me qëllim që Jozefi të ruhej.
16 Dhe ata vepruan kështu, derisa ia shitën Ismaelitëve.
17 Sepse në çmimin e tij nuk kisha asnjë pjesë, o bijtë e mi.
18 Por Simeoni, Gadi dhe gjashtë vëllezërit tanë të tjerë morën çmimin e Jozefit dhe blenë sandale për vete, për gratë e tyre dhe për fëmijët e tyre, duke thënë:
19 Ne nuk do të hamë prej tij, sepse është çmimi i gjakut të vëllait tonë, por me siguri do ta shkelim me këmbë, sepse ai tha se do të ishte mbret mbi ne, dhe le të shohim se çfarë do të ndodhë me ëndrrat e tij.
20 Prandaj në shkrimin e ligjit të Moisiut është shkruar që kushdo që nuk do t'i lindë pasardhës vëllait të tij, t'i zgjidhet sandalja dhe t'i pështyjnë në fytyrë.
21 Vëllezërit e Jozefit nuk deshën që vëllai i tyre të jetonte, dhe Zoti ua hoqi sandalen që mbanin kundër vëllait të tyre Jozefit.
22 Në fakt, kur arritën në Egjipt, shërbëtorët e Jozefit i zgjidhën jashtë portës, dhe kështu i ranë përulje Jozefit sipas mënyrës së mbretit Faraon.
23 Dhe jo vetëm që iu përulën atij, por u pështynë gjithashtu, duke rënë përmbys para tij menjëherë, dhe kështu ata u turpëruan përpara. egjiptianët.
24 Sepse pas kësaj Egjiptasit dëgjuan të gjitha të këqijat që i kishin bërë Jozefit.
25 Dhe pasi u shit, vëllezërit e mi u ulën për të ngrënë e për të pirë.
26 Por unë, për shkak të keqardhjes për Jozefin, nuk hëngra, por shikoja gropën, sepse Juda kishte frikë se Simeoni, Dani dhe Gadi do të nxitonin për ta vrarë.
27 Por, kur panë që nuk hëngra, më vunë ta vëzhgoja deri sa t'u shitej Ismaelitëve.
28 Kur Rubeni erdhi dhe dëgjoi që Jozefi ishte shitur kur ishte larg, grisi rrobat e tij dhe mbajti zi dhe tha:
29 Si të shikoj fytyrën e Jakobit, atit tim? Dhe ai mori paratë dhe vrapoi pas tregtarëve, por pasi nuk i gjeti ata u kthye i pikëlluar.
30 Por tregtarët kishin lënë rrugën e gjerë dhe kishin marshuar nëpër Troglodytë nga një rrugë e shkurtër.
31 Por Rubeni u pikëllua dhe atë ditë nuk hëngri bukë.
32 Atëherë Dani iu afrua dhe i tha: "Mos qaj dhe mos u pikëllo; sepse ne kemi gjetur atë që mund t'i themi atit tonë Jakobit.
33 Le të vrasim një kec dhe të zhysim në të rrobën e Jozefit; dhe le t'ia dërgojmë Jakobit, duke i thënë: Dije, a është kjo veshja e djalit tënd?
34 Dhe ata vepruan ashtu. Sepse i hoqën Jozefit rrobën e tij kur e shisnin dhe i veshën rrobën e skllavit.
35 Tani Simeoni mori rrobën dhe nuk deshi ta hiqte, sepse donte ta griste me shpatë, sepse ishte i zemëruar që Jozefi jetonte dhe që nuk e kishte vrarë.
36 Atëherë të gjithë u ngritëm dhe i thamë: "Nëse nuk heq dorë nga rrobja, do t'i themi atit tonë se vetëm ti e ke bërë këtë të keqe në Izrael".
37 Dhe kështu ai ua dha atyre dhe ata bënë ashtu siç i kishte thënë Dani.
KAPITULLI 2
Ai nxit simpatinë njerëzore dhe mirëkuptimin e njerëzve të tjerë.
1 Dhe tani fëmijë, unë ju që të zbatoni urdhërimet e Zotit dhe të tregoni mëshirë për fqinjët tuaj dhe të keni mëshirë për të gjithë, jo vetëm për njerëzit, por edhe për kafshët.
2 Për hir të gjithë kësaj, Zoti më bekoi dhe kur të gjithë vëllezërit e mi u sëmurën, unë shpëtova pa sëmundje, sepse Zoti i di qëllimet e secilit.
3 Kini, pra, dhembshuri në zemrat tuaja, bijtë e mi, sepse ashtu siç bën njeriu me të afërmin e tij, kështu do të bëjë edhe Zoti me të.
4 Sepse bijtë e vëllezërve të mi ishin të sëmurë dhe po vdisnin për shkak të Jozefit, sepse nuk treguan mëshirë në zemrat e tyre; por bijtë e mi u ruajtën pa sëmundje, siç e dini.
5 Kur isha në vendin e Kanaanit, në bregun e detit, bëra një peshk për Jakobin, atin tim; dhe kur shumë u mbytën në det, unë vazhdova i padëmtuar.
6 Unë kam qenë i pari që kam bërë një varkë për të lundruar në det, sepse Zoti më ka dhënë zgjuarsi dhe dituri në të.
7 Dhe hodha një timon pas tij dhe shtriva një vela mbi një copë tjetër druri të drejtë në mes.
8 Dhe unë lundrova aty përgjatë bregut, duke kapur peshk për shtëpinë e atit tim, derisa arritëm në Egjipt.
9 Dhe nëpërmjet dhembshurisë ndava kapjen time me çdo të huaj.
10 Dhe nëse një burrë ishte i huaj, i sëmurë ose i moshuar, unë i zieja peshqit, i vesha mirë dhe ua ofroja të gjithëve sipas nevojës, duke u pikëlluar dhe duke pasur dhembshuri për ta.
11 Prandaj edhe Zoti më ngop me bollëk peshqish kur kapja peshk; sepse ai që ndan me të afërmin e tij merr shumë më tepër nga Zoti.
12 Për pesë vjet kapja peshk dhe ia dhashë secilit që pashë dhe u mjaftova për të gjithë shtëpinë e atit tim.
13 Në verë kapja peshk dhe në dimër rrija dele me vëllezërit e mi.
14 Tani unë do t'ju tregoj atë që bëra.
15 Në dimër pashë një njeri në ankth për shkak të lakuriqësisë dhe pata dhembshuri për të; vodha fshehurazi një rrobe nga shtëpia e atit tim dhe ia dhashë atij që ishte në ankth.
16 Prandaj, fëmijët e mi, nga ajo që Perëndia ju dhuron, tregoni dhembshuri dhe mëshirë pa hezitim për të gjithë njerëzit dhe jepini secilit me zemër të mirë.
17 Dhe nëse nuk keni mundësi t'i jepni atij që ka nevojë, kini dhembshuri për të në gjirin e mëshirës.
18 E di që dora ime nuk gjeti mjetin për t'i dhënë atij që kishte nevojë, dhe unë eca me të
duke qarë për shtatë stade, dhe zorrët e mia lakmuan drejt tij me dhembshuri.
19 Kini, pra, edhe ju, bijtë e mi, dhembshuri ndaj çdo njeriu me mëshirë, që edhe Zoti të ketë mëshirë dhe mëshirë për ju.
20 Sepse edhe në ditët e fundit Perëndia do të dërgojë dhembshurinë e tij mbi tokë dhe kudo që të gjejë mëshirë, ai banon në të.
21 Sepse në shkallën në të cilën njeriu ka dhembshuri për fqinjët e tij, në të njëjtën masë ka edhe Zoti mbi të.
22 Dhe kur zbritëm në Egjipt, Jozefi nuk tregoi asnjë ligësi kundër nesh.
23 Të cilëve u kushtoni kujdes, edhe ju, bijtë e mi, miratoni veten pa ligësi dhe doni njëritjetrin; dhe mos bëni llogari secilin nga ju për të keqen kundër vëllait të tij.
24 Sepse kjo prish unitetin dhe ndan të gjitha fiset, shqetëson shpirtin dhe rraskapit fytyrën.
25 Vëzhgoni, pra, ujërat dhe dijeni kur ato rrjedhin së bashku, ato fshijnë gurë, pemë, dhe dhe gjëra të tjera.
26 Por nëse ndahen në shumë përrenj, toka i gëlltit dhe ato zhduken.
27 Kështu do të jeni edhe ju nëse ndaheni. Mos u ndani, pra, në dy krerë për çdo gjë që Zoti krijoi, veçse një kokë, dy shpatulla, dy duar, dy këmbë dhe të gjitha gjymtyrët e mbetura.
28 Sepse unë kam mësuar në shkrimin e etërve të mi që ju do të ndaheni në Izrael dhe do të ndiqni dy mbretër dhe do të bëni çdo gjë të neveritshme.
29 Dhe armiqtë tuaj do t'ju çojnë në robëri dhe do t'ju luten keq midis johebrenjve, me shumë dobësi dhe mundime.
30 Dhe pas këtyre gjërave ju do të kujtoni Zotin dhe do të pendoheni dhe Ai do të ketë mëshirë për ju, pasi Ai është i mëshirshëm dhe i mëshirshëm.
31 Dhe ai nuk dënon të keqen kundër bijve të njerëzve, sepse ata janë mish dhe janë mashtruar me veprat e tyre të liga.
32 Dhe pas këtyre gjërave do të lindë për ju Vetë Zoti, drita e drejtësisë dhe ju do të ktheheni në tokën tuaj.
33 Dhe do ta shihni në Jeruzalem, për hir të emrit të tij.
34 Dhe përsëri me ligësinë e veprave tuaja do ta provokoni zemërimin e tij, 35 Dhe ju do të dëboheni prej Tij deri në kohën e përfundimit.
36 Dhe tani, bijtë e mi, mos u pikëlloni që po vdes, as mos u dëshpëroni që po i afrohem fundit.
37 Sepse unë do të ringjallem në mes jush, si një sundimtar në mes të bijve të tij; dhe unë do të gëzohem në mes të fisit tim, të gjithë ata që do të respektojnë ligjin e Zotit dhe urdhërimet e Zabulonit, atit të tyre.
38 Por Zoti do të sjellë zjarr të përjetshëm mbi të paudhët dhe do t'i shkatërrojë brez pas brezi.
39 Por unë tani po nxitoj për të pushuar, ashtu si edhe etërit e mi.
40 Por kini frikë nga Zoti, Perëndia ynë, me gjithë forcën tuaj gjatë gjithë ditëve të jetës suaj.
41 Dhe, mbasi tha këto gjëra, e zuri gjumi në pleqëri të mirë.
42 Dhe bijtë e tij e vunë në një arkivol druri. Pastaj e çuan lart dhe e varrosën në Hebron bashkë me etërit e tij.