KAPITULLI1
Gadi, biri i nëntë i Jakobit dhe i Zilpës. Bari dhe burrë i fortë, por në zemër vrasës. Vargu 25 është një përkufizim i dukshëm i urrejtjes.
1 KopjaetestamentittëGadit,çfarëutha bijve të tij, në vitin e njëqind e njëzet e pestëtëjetëssëtij,dukeuthënëatyre:
2 Dëgjoni, bijtë e mi, unë isha djali i nëntë i Jakobit dhe isha trimnëruajtjene kopesë.
3 Prandaj e ruaja natën kopenë; dhe sa herë që vinte luani, ujku ose ndonjë kafshë e egër kundër tufës, unë e ndiqja dhe, duke e arritur, ia kapja këmbën me dorën time dhe e hodha rreth një hedhje guridhekështuevrisja.
4 Tani vëllai im Jozefi kulloste kopenë me ne përmëshumësetridhjetëditëdhe, iri,usëmurngavapa.
5 Pastaj u kthye në Hebron te ati ynë, i cili e bëri të shtrihet pranë tij, sepse e donteshumë.
6 Jozefi i tha atit tonë se bijtë e Zilpah-s dhe Bilhah-s po therën më të mirën e kopesë dhe po i hanin kundër gjykimit të RubenitdhetëJudës.
7 Sepse ai pa që kisha nxjerrë një qengj nga goja e një ariu dhe e kisha vrarë ariun; por e therën qengjin, duke u pikëlluar që nuk mund të jetonte dhe që neekishimngrënë.
8 Dhe për këtë çështje, unë u zemërova meJozefinderinëditënqëaiushit.
9 Dhe fryma e urrejtjes ishte në mua dhe nuk doja as të dëgjoja me veshë për Jozefin, as ta shihja me sy, sepse ai na qortoi në fytyrë duke thënë se po hanim kopenëpaJudë.
10 Sepse të gjitha ato qëithaatittonë,ai ibesoi.
11 Tani, bijtë e mi, rrëfej xhin time, se shpesh kam dashur ta vrisja, sepse e urrejangazemra.
12 Për më tepër, e urreja akoma më shumë për ëndrrat e tij; dhe doja talëpija nga toka e të gjallëve, ashtu si kau lëpin barinefushës.
13 Dhe Juda ia shiti fshehurazi Ismaelitëve.
14 Kështu Perëndia i etërve tanë e çliroi nga duart tona, që ne të mos kryenim paudhësitëmëdhanëIzrael.
15 Dhe tani, fëmijët e mi,dëgjonifjalëte së vërtetës për të punuar drejtësinë dhe gjithë ligjin e Shumë të Lartit dhe mos e humbni rrugën nëpërmjet frymës së urrejtjes, pasiajoështëekeqenëtëgjitha veprimetenjerëzve.
16 Ai që urren njeriun e turpëron atë që bën; edhesikurtëzbatojëligjineZotit,ai nuk e lëvdon; edhe sikur një njeri të ketë frikë nga Zoti dhe të kënaqet me atë që ështëedrejtë,ainukedoatë.
17 Përçmon të vërtetën, ka smirë atë që ka mbarësi, mirëpret fjalët e këqija, e do mendjemadhësinë, sepse urrejtja ia verbon shpirtin; ashtu siç shikoja pastaj Jozefin.
18 Kini kujdes, pra, bijtë e mi nga urrejtja, sepse ajo shkakton paligjshmëri edhekundërvetëZotit.
19 Sepse nuk do të dëgjojë fjalët e urdhërimeve të tij për dashurinë e të afërmitdhemëkatonkundërPerëndisë.
20 Sepse, nëse një vëlla pengohet, kënaqet që menjëherë t'ua shpallë të gjithëve dhe është urgjente që ai të gjykohet për këtë, të dënohet dhe të dënohetmevdekje.
21 Dhe nëse është një shërbëtor, ai enxit atë kundër zotërisë së tij dhe me çdo pikëllim e kurdis kundër tij, nëse është e mundur që ai mund të dënohet me vdekje.
22 Sepse urrejtja sjell smirë edhe kundër atyre që përparojnë; për sa kohë që dëgjon ose sheh suksesin e tyre, ajo gjithmonëligështohet.
23 Sepse ashtu si dashuria do t'i gjallëronte edhe të vdekurit dhe do t'i thërriste ata që ishin të dënuar tëvdisnin, kështu urrejtja do të vriste të gjallët dhe ata që kishin mëkatuar përgëzues nuk do tëvuantetëjetonin.
24 Sepse fryma e urrejtjes vepron së bashku me Satanin, nëpërmjet nxitimit të shpirtrave, në të gjitha gjërat deri në vdekjenenjerëzve;porfrymaedashurisë vepron së bashku me ligjin e Perëndisë në shpirtgjerësinë për shpëtimin e njerëzve.
25 Prandaj, urrejtja është e keqe, sepse shoqërohet vazhdimisht me gënjeshtrën, duke folur kundër së vërtetës; dhe i bën gjërat e vogla të mëdha, dhe e bën dritën në errësirë, dhe e quan të ëmblën të hidhur, dhe mëson shpifjen, dhe ndez zemërimin, dhe nxit luftën, dhunën dhe çdo lakmi; e mbush zemrën me të liga dhehelmdjallëzor.
26 Prandaj, unë po ju them nga përvoja, bijtë e mi, që të nxisni urrejtjen që vjen nga djalli dhe të qëndroni pas dashurisë sëPerëndisë.
27 Drejtësia largon urrejtjen, përulësia e shkatërronzilinë.
28 Sepse ai që është idrejtëdheipërulur ka turp të bëjë të padrejtën, duke u qortuar jo nga tjetri, por nga zemra e tij, sepseZotishikonprirjenetij.
29 Ai nuk flet kundër një njeriu të shenjtë, sepse frika e Perëndisë e mposht urrejtjen.
30 Nga frika se mos skandalizojë Zotin, ai nuk do t'i bëjë keq askujt, qoftë edhe memendime.
31 Këto gjëra më në fund i mësova, pasi upendovapërJozefin.
32 Sepse pendimi i vërtetë sipas një lloji hyjnor shkatërron injorancën dhe largon errësirën dhe ndriçon sytë dhe i jep njohuri shpirtit dhe e çon mendjen drejt shpëtimit.
33 Dhe ato gjëra që nuk i ka mësuar nga njeriu,idinëpërmjetpendimit.
34 Sepse Perëndia më solli një sëmundje të mëlçisë; dhe sikur të mos më kishin ndihmuar lutjet e Jakobit, babait tim, mezi kishte dështuar, por shpirti im ishte larguar
35 Sepse meatogjëraqëshkelnjeriu,me tënjëjtatedheaidënohet.
36 Prandaj, duke qenë se mëlçia ime ishte vënë pa mëshirë kundër Jozefit, edhe në mëlçinë time vuajta pa mëshirë dhe u gjykua për njëmbëdhjetë muaj, për aqkohësaishazemëruarkundërJozefit.
KAPITULLI2
Gadi i nxit dëgjuesit e tij kundër urrejtjes, duke treguar se si e ka sjellë atë në kaq shumë telashe. Vargjet 8-11 janë të paharrueshme.
1 Dhe tani, bijtë e mi, unë ju këshilloj,ta doni secili vëllanë e tij dhe të largoni urrejtjen nga zemrat tuaja, ta doni njëri-tjetrin me vepra, me fjalë dhe me prirjeneshpirtit.
2 Sepse në prani të atit tim i fola Jozefit në mënyrë paqësore; dhe kur dola jashtë, fryma e urrejtjes ma errësoi mendjen dhe mënxitishpirtinpërtavrarë.
3 Duajeni njëri-tjetrin nga zemra; dhe në qoftë se dikush mëkaton kundër teje, fol me të nëmënyrëpaqësoredhenëshpirtin tënd mos mbaj mashtrim; dhe nëse pendohetdherrëfen,faleatë.
4 Por nëse ai e mohon, mos u fut në një pasion me të, që të mos marrë helmin
prej teje, të betohet dhe kështu të mëkatoshdyfish.
5 Mos i dëgjo një njeri tjetër sekretet e tua kur përfshihetnëgrindjeligjore,qëtë mos të të urrejë dhe të bëhet armiku yt dhe të kryejë një mëkat të madh kundër teje; sepse shpesh ai të drejtohet me mashtrim ose merret me ty me qëllimetë liga.
6 Dhe, megjithëse ai e mohon dhe megjithatë ka një ndjenjë turpi kur qortohet,hiqnidorëngaqortimiitij.
7 Sepse kushdo që mohon mund të pendohet që të mos të bëjë përsëri padrejtësi; po, ai gjithashtu mund të të nderojë dhe të ketë frikë dhe të jetë në paqemety.
8 Dhe në qoftë se është ipaturpshëmdhe ngulmon në shkeljen e tij, fale atë me zemërdheialëPerëndisëhakmarrjen.
9 Në qoftë se një njeri ka më shumë mbarësi se ju, mos u shqetësoni, por lutuni edhepërtë,qëaitëketëmbarësitë përsosur.
10sepsekështuështëedobishmepërju.
11 Dhe nëseailartësohetmëtej,moseki zili, duke kujtuar se çdo mish do të vdesë; dhe lavdëroni Perëndinë, që u jep gjëra të mira dhe të dobishme të gjithë njerëzve.
12 Kërkoni gjykimet e Zotit dhe mendja juajdotëpushojëdhedotëjetëeqetë.
13 Edhe sikur një njeri të pasurohet me mjete të këqija, ashtu si Esau, vëllai iatit tim, mos ji xheloz; por prisni fundin e Zotit.
14 Sepse, nëse i heq njënjeriupasurinëe fituar ngaekeqja,Aiefalnësependohet, por ipapenduarirezervohetpërndëshkim tëpërjetshëm.
15 Sepse i varfëri, nëse nuk ka zili, i pëlqen Zotit në çdo gjë, është i bekuar përtej çdo njeriu, sepse nuk ka mundime tënjerëzvetëkotë.
16 Hiqni, pra, xhelozinë nga shpirti juaj dhe duani njëri-tjetrin me drejtësi në zemër.
17 Tregojuni, pra, edhe ju këto gjëra bijve tuaj, që të nderojnë Judën dhe Levin, sepse prej tyre Zoti do të nxjerrë shpëtimineIzraelit.
18Sepseunëediqëmënëfundbijtëtuaj do të largohen prej tij dhe do të ecin në ligësi,mjerimdheprishjepërparaZotit.
19 Dhe, mbasi pushoi pak, tha përsëri; Fëmijët e mi, bindjuni babait tuajdhemë varrosnipranëetërvetëmi.
20 Dhe ai ngriti këmbët dhe e zuri gjumi nëpaqe.
21 Mbas pesë vjetësh e çuan në Hebron dheevunëbashkëmeetëritetij.