2 Gymnasium Apeldoorn - Een onverwachte ontmoeting met veel impact

Een onverwachte ontmoeting met veel

IMPACT Verhalen van senioren over een onverwachte ontmoeting die impact had, verzameld door leerlingen van Gymnasium Apeldoorn.

Introductie Iemand die sprekend op je lijkt, of juist totaal niet. Iemand die iets zegt wat je totaal niet zag aankomen, of precies de woorden vond waar je op hoopte.

Sommige ontmoetingen laten je niet meer los. Ze blijven rondspoken in je hoofd, of je merkt later dat er door die ene persoon iets in je leven is veranderd.

De afgelopen tijd gingen leerlingen van Gymnasium Apeldoorn in gesprek met senioren over het thema: ‘een onverwachte ontmoeting die veel impact had’.

Wie waren de mensen die hun zo raakten, en waarom kwamen die ontmoetingen binnen? Was het door één kort moment, of juist een serie gesprekken? En hoe kijken de geïnterviewden nu terug op de gezichten die ze inzichten gaven?

Deze gesprekken vormden het eerste deel van MDT Cultuur & Kunst.

Dit programma daagt jongeren uit om meer te leren van anderen dan ze verwachten. Hiervoor gingen de studenten in gesprek met ouderen, die we 'vertellers' noemen, om verborgen kennis en verhalen te ontdekken.

In dit magazine vind je de verhalen die de leerlingen op het spoor zijn gekomen en de beelden die ze daarbij gemaakt hebben tijdens de fotografieworkshop.

De verhalen zijn geschreven door de jongeren tijdens de schrijfworkshop en soms (naderhand) nog aangevuld door de vertellers.

Er staat nog meer te gebeuren. In het tweede deel van het programma maken de jongeren korte films op basis van de gevonden verhalen. We zijn nu al benieuwd naar het eindresultaat en zien uit naar de eindpresentatie, waar ook weer alle vertellers voor worden uitgenodigd.

Maar voordat het zover is… Een onverwachte ontmoeting met veel impact!

Peter Julsing Het bijzondere leven van Peter de officier ‘Als ik terug in de tijd kon, zou ik

Het ergste ongeluk dat zijn leven

teruggaan naar de dag van mijn

heeft veranderd, was dat zijn vader

huwelijk.’ Peter Julsing is 67 jaar

overleed toen hij eenentwintig was.

oud en kijkt terug op een leuk

Zijn werk bij de marine was zijn

leven. Hij was officier bij de marine

speciale ontmoeting. Hij was toen

en hij was leraar Engels bij een

Luitenant ter Zee van de Speciale

hotelschool. Nu is hij vrijwilliger in

Diensten Derde Klasse Koninklijke

Paleis het Loo. Hij woont in

Marine Reserve (LTZSD 3 KMR).

Apeldoorn. Peter heeft geen huisdieren, maar hij heeft een

Voor zijn werk heeft hij veel gereisd

goede connectie met de katten van

naar Engeland en Ierland.

de buren, want die komen altijd

Zijn leerlingen hebben daar half

langs zijn huis. Peter is getrouwd

jaar-stages gelopen. Hij kwam daar

met zijn vrouw en ze hebben 3

bij hele mooie hotels. Daar konden

kinderen samen. Hij komt uit een

zijn leerlingen veel leren.

familie met 4 jongens; de 2 oudste jongens moesten in dienstplicht.

Hij is nu heel blij en werkt als

Hij kreeg dienstplicht en ging toen

vrijwilliger bij Paleis het Loo. En hij

naar de marine van 20-08-1979 tot

leeft nog heel gelukkig met zijn

19-01-1981. Hij had daar een hoge

vrouw.

rang, want hij had gestudeerd.

Door: Emilie, Eden, Abel & Dirk Hij was aan het varen op een oorlogsschip. Toen kwam hij 2 Russische oorlogsschepen tegen.

Hij vond de dreigementen van de Russische schepen heel bijzonder.

De Russische schepen voeren door het kanaal. Hij heeft ook in een Neptune gevlogen die in het museum van Soest staat. Toen hij veertien was, zat zijn vader in een jappenkamp.

‘Als ik terug in de tijd kon, zou ik teruggaan naar de dag van mijn huwelijk.’

Peter Julsing

Riet Renting Het leven op de boerderij met een sport als hobby ‘Het kost tijd, energie en moeite,

Behalve haar broers en ouders

maar dan heb je ook wel wat.’ zei

leefden er ook nog dieren op de

Riet Renting bij ons interview,

boerderij: koeien, varkens, 2

terwijl wij meeschreven in ons

schapen, een geit en duiven.

klaslokaal. Mevrouw Renting was

Terwijl ze op de boerderij leefde,

hier bij ons om te helpen voor

ging ze naar school; deze was erg

school. Zij vertelde vrolijk over haar

ver en de afstand was een

leven op de boerderij en school.

probleem. ‘Ik vond het erg jammer

Zij vertelde over haar passie voor

dat ik niet in Aalsmeer naar school

sport en hoe ze dat nog steeds

mocht, zodat ik mijn vriendinnen

gebruikt in het dagelijks leven.

kon behouden.’ zei ze treurig.

Zij vertelde vrolijk over haar leven

Vroeg opstaan en laat weer de bus

op de boerderij, hoe ze met haar

nemen naar huis.

twee broers haar ouders hielp op het land en met de oogst, hoe ze op

Ook de passie voor sport was lastig,

school zat en dat de afstand van

er waren geen sportverenigingen in

huis naar school een groot

de buurt en ze heeft vaak geholpen

probleem was.

bij de oogst. ‘Als ik ga sporten dan het liefst geen teamsport’, zei ze op

‘Ze hebben een liefdevol nest

serieuze manier. Pas op 15-jarige

gemaakt voor mij.’ zei zij, vertellend

leeftijd begon ze met turnen bij een

over haar ouders. ‘Mijn moeder

vereniging die was aangesloten bij

zorgde altijd voor een gezellige

de katholieke sportbond. ‘Het gaat

sfeer en lekker eten op tafel.’

niet om de religie, maar om dat je

Haar opa had een mestbedrijf (de

een goed mens bent. Het gaat

mest werd verkocht aan de

vooral om respect; als je dat hebt,

bollenboeren in Hillegom en Lisse,

kom je erg ver.’ Het grappige was

om de zandgronden daar wat

dat haar ene broer wel iets had met

vruchtbaarder te maken).

sport en de andere helemaal niet.

Ze hadden niet veel, maar haar respect hadden ze al erg lang.

‘Het kost tijd, energie en moeite, maar dan heb je ook wel wat’ Riet Renting

Tot vandaag toe doet ze nog steeds dingen met sport, zo geeft ze lessen voor veilig vallen. ‘Ik vind sporten heel prettig, als ik om me heen kijk dan schrik ik van mijn leeftijdsgenoten; tuurlijk wordt het slechter als je ouder wordt, maar je moet het onderhouden. Het kost tijd, energie en moeite, maar dan heb je ook wat.’ Tot vandaag staat ze ook nog steeds les te geven bij de vereniging met haar dochter als assistent, nu ja, maar nog steeds met een lach. ‘Je hebt een routine nodig zodat je blijft bewegen, je moet gewoon zorgen dat je het leuk hebt.’

Dus eigenlijk vertelt Mevrouw Renting dat je altijd kunt blijven bewegen, maakt niet uit hoe oud of jong je bent. Het leven van Mevrouw Renting is eigenlijk best wel fijn als je het bedenkt: goed huis, fijne familie, goede hobby.

‘Alle mensen in mijn leven hebben een impact gehad.’ Misschien geldt dat voor ons allemaal en hebben we dat niet door, omdat het niet groot is, maar een kleine impact is nog steeds een beetje impact.

Door: Anastasia & Isa

Gert Timmerman Van Verpleegkunde tot Vrijwilliger: Het Levensrecept van Gert Timmerman Stel je voor: een 76-jarige man die al

Van Noorwegen tot Letland: zorg

54 jaar met dezelfde vrouw

kent geen grenzen

getrouwd is (ja, écht – in een tijd

Zijn loopbaan bracht hem niet

waarin sommige mensen hun

alleen in Nederlandse ziekenhuizen,

telefoonabonnement niet eens zo

maar ook naar Noorwegen en

lang volhouden). Zijn naam?

Letland. Vooral in Letland, dat hij

Gert Timmerman. Geen popster of

beschrijft als een

politicus, maar een man die bijna

‘ontwikkelingsland’, leerde hij veel

zijn hele leven in dienst van

over hoe mensen met beperkte

anderen heeft gestaan – letterlijk.

middelen tóch professioneel

Of het nu was als verpleegkundige

kunnen werken. In totaal werkte hij

in Letland of als vrijwilliger bij Paleis

47 jaar in de gezondheidszorg: de

Het Loo: Gert is het levende bewijs

helft als verpleegkundige, de

dat zorg, aandacht en een vleugje

andere helft als docent.

nuchterheid verder komen dan welke titel dan ook.

Een les van een man die naar de hemel luisterde

Een jongen uit Arnhem met een

Eén ervaring liet diepe indruk

groot hart

achter. Tijdens zijn werk in de

Gert werd geboren in Arnhem in

psychiatrie ontmoette Gert een

een gezin van vier. Tot zijn 18e

83-jarige man die overtuigd was dat

woonde hij daar en volgde de

hij die nacht zou sterven omdat

MEAO, een soort mix tussen mavo

‘Petrus hem had geroepen’.

en havo met een economische

In plaats van hem tegen te spreken,

inslag. Hoewel hij toen nog dacht

besloot Gert mee te gaan in zijn

dat administratie wel wat voor hem

verhaal. En inderdaad: de man

was, ontdekte hij al snel dat

overleed exact om middernacht.

papierwerk zijn passie niet was.

Sindsdien is Gert anders naar

En dus gooide hij het roer om: hij

mensen gaan luisteren. Niet alles is

ging de verpleegkunde in – een

rationeel te verklaren – soms moet

beslissing die zijn hele leven zou

je gewoon horen wat er tussen de

kleuren.

regels wordt gezegd.

Sinterklaas met een gouden hart

Familie boven alles

Tijdens zijn werk met verstandelijk

Samen met zijn vrouw – met wie hij

gehandicapten was Gert zelfs een

al 54 jaar gelukkig getrouwd is –

paar keer Sinterklaas. Ouders

heeft hij drie kinderen (53, 50 en 40

huilden van ontroering toen hun

jaar oud) en zes kleinkinderen.

kind – voor het eerst – op schoot

Zijn jongste dochter werkt al 25 jaar

kon bij de goedheiligman. Voor Gert

bij Defensie, zijn zoon en oudste

was dat het bewijs dat kleine

kleinzonen rugbyen fanatiek, en

gebaren grootse emoties kunnen

Gert zelf blijft trots toeschouwer.

oproepen.

Van zorg naar vrije tijd – maar niet echt met pensioen Ook na zijn pensioen bleef Gert actief. Op maandag werkt hij in de tuin van Paleis Het Loo, wandelt met iemand die doof en blind is, en is gastheer in het Alzheimer Café. Stilzitten? Dat woord lijkt niet in zijn woordenboek te staan.

Een sportieve en nuchtere levensgenieter Gert is een man van actie: hij schaatste, fietste, volleybalde en badmintonde. Fietstochten als Den Helder – Middelburg – Apeldoorn zijn voor hem geen uitzondering.

Daarnaast heeft hij bij een bakclub gezeten – want ook zorgzame mensen moeten af en toe wat luchtigs doen.

Nuchter, maar niet onverschillig

Of zoals hij het zelf zou zeggen:

Gert heeft een broertje dood aan

‘Je hoeft niet alles te geloven wat

sociale media (‘tijdverspilling’) en

mensen zeggen, maar je kunt er

aan ouderen die alleen maar over

wél goed naar luisteren.’

hun kwaaltjes praten.

Zijn levensmotto? Niet onverschillig zijn, maar ook niet zeuren.

Een man die blijft leren Hoewel hij achteraf liever de havo had gedaan (‘zonde van de tijd’), kijkt hij niet met spijt terug.

Dyslexie maakte school soms lastig, maar hij haalde tóch al zijn diploma’s – inclusief het tweedegraads lesbevoegdheid.

‘Je moet geduld hebben,’ zegt hij, ‘al moet ik dat mezelf nog regelmatig herinneren.’

De kracht van luisteren Gert Timmerman bewijst dat een rijk leven niet draait om geld of status, maar om aandacht, medeleven en een gezonde dosis humor. Van Letland tot Paleis Het Loo, van Sinterklaas tot vrijwilliger – hij heeft alles gedaan met zijn hart op de juiste plek.

Door: Mees, Suzette & Morris

Marianne van Poeteren ‘Eerst moest ik helemaal niks van hem hebben.’

Marianne van Poeteren zegt het

Frans kwam steeds terug tijdens de

met een ingehouden lach. Ze heeft

reizen, maar dan dacht ze ook aan

het over haar man die ze 54 jaar

haar oude docent Frans, die lesgaf

geleden op vakantie ontmoette.

als een Bulstronk. Haar beste

Eric (haar man) vroeg haar om

vriendin kent ze ook al 60 jaar en ze

penvrienden te worden omdat hij 5

logeren nog steeds. Na al die jaren

maanden op zee ging werken. Al

zijn ze nog steeds heel close en

die jaren zijn ze een gelukkig stel

hebben ze de grootste lol.

met kinderen en kleinkinderen.

Door: Lotta & Indy Marianne van Poeteren ging vlak na haar operatie op vakantie met haar ouders en vrienden en wilde helemaal geen man. Toch liet Eric, die hier overigens ook een interview aflegt, zich niet uit het veld slaan.

Ze dronken koffie en werden penvrienden, omdat hij op zee werkte.

Na vijf maanden schrijven keerde hij terug, en Marianne begon steeds meer warme gevoelens voor hem te krijgen. Ze zijn inmiddels 52 jaar getrouwd. Samen hebben ze veel gereisd. Hun grootste reis, naar Zuid-Amerika, was vlak na hun pensioen. De reis in kwestie duurde twee en een halve maand en het was de mooiste reis die ze ooit hebben gemaakt.

Jos Putker Een ervaren man 'Ik heb spijt van mijn keuzes in het leven'. Dat zei meneer Jos Putker.

Dat was voor ons jongeren een schrik om te horen, maar ook speciaal. Hij sprak tips uit ervaring voor ons onderwijs. Hij maakte heel veel fouten, maar hij helpt jongeren om diezelfde fouten niet te maken.

Hij is voor 3 klassen gezakt op zijn middelbare school en vertelt jongeren om goed op te letten op je studie en je niet te laten afleiden door games. Hij had heel veel banen, waaronder: werken bij een benzinestation, als zzp’er (textiel) en koeienvoer produceren.

Hij vond in textiel werken de leukste baan. Zijn favoriete vak was wiskunde en zijn minst favoriete was tekenen. Hij was goed in wiskunde en slecht in tekenen, daarom waren dat zijn favoriete en minst favoriete vakken. Hij vond geschiedenis ook niet zo leuk, maar vond het belangrijk.

Zijn favoriete eten was sperziebonen met kipstukjes en hij haatte spruitjes. Hij kookt graag, maar niet altijd. Zijn favoriete sport is voetbal, hij speelde dat namelijk lang geleden.

Hij is getrouwd, maar heeft geen kinderen en heeft nog nooit kinderen gehad. Voor de rest is er niks slechts gebeurd, dus geen trauma's of grote veranderingen door een reden.

'Het journaal maakt je bang.' Hij vindt dat het journaal nep is en dat het je gewoon bang maakt, zodat je maatregelen neemt en meer geld betaalt. Daarom kijkt hij geen nieuws. Voor iemand die spijt heeft van zijn keuzes in het leven, zit zijn leven wel vol met ervaringen en gebeurtenissen.

Hij had veel tegenslagen in zijn leven, maar hij ging toch door.

Hij was een hele goede man die veel geduld had. Het gesprek ging heel goed en wij vonden het heel leuk. We hopen hem nog te ontmoeten.

Door: Ghaibar, Farhan & Hasan

Adi de Ruiter Bassie en Adriaans ontberingen Vrolijk schuift Adi de Ruiter bij ons

Later kreeg haar man ook nog

aan tafel. Adi de Ruiter is de 65+er

nierfalen. Gelukkig heeft hij dat ook

die we hebben geïnterviewd.

overleefd. Zelf is Adi van de trap

Ze heeft een goeie jeugd gehad.

gevallen. Daarvoor moest ze in een

Ze heeft 2 kinderen geadopteerd uit

rolstoel. De rolstoel is nu overbodig.

Thailand, ze heten Wichian en Tim.

Nu is er een verbouwing en woont

Iets waar wij nog nooit van hebben

ze met haar man voor een tijd in

gehoord. Wij vinden dit erg

een vakantiehuisje. Ondanks alle

bijzonder dat je kinderen kan

ontberingen maken ze het goed.

adopteren uit een ver land. Tim

Haar boodschap voor ons was: zorg

heeft een Chinese vrouw en heeft

voor elkaar en leer een goed mens

kinderen. De man van Adi heet Bas,

te zijn en doe geen dingen waarvan

samen zijn ze Bassie en Adriaan.

je voelt en weet dat het niet goed is.

Wichian is de andere zoon van Adi en is niet getrouwd. Haar zoon heeft

We vinden het bijzonder dat ze dit

meegedaan aan 'Married at First

voor ons heeft gedaan en wensen

Sight'.

haar een fijne toekomst toe zonder al te veel problemen en nog veel

Ze is lid van de Odd Fellows en

generaties na haar.

heeft daar diverse bezigheden en functies. Ze doet ook nog ander vrijwilligerswerk. Hierbij heeft ze ook een lintje gekregen van Beatrix.

Dat vinden wij heel bijzonder.

Ze vindt het vrijwilligerswerk erg leuk. Nu is ze ook voorzitter, waar ze vroeger nooit aan heeft gedacht.

Het is erg goed dat ze dat doet.

Na het adopteren van de kinderen had haar man Bas een hartinfarct gehad, maar ze bleef doorgaan met het leven en de verbouwing.

Door: Julian, Oscar & Derk

Franske Persijn Theater en een dure baksteen.

Franske Persijn vertelt over een

Toen haar vader een belangrijke

dure baksteen en een pak zout.

uitvinding deed—een indicator die

Ze is geboren in 1956 en ze is 69 jaar

van kleur verandert onder invloed

oud. Zelf heeft ze veel bijzondere

van gammastraling—en zijn eigen

dingen meegemaakt in haar leven

bedrijf begon, verhuisden ze naar

tot nu toe.

Beekbergen.

Ze zat vroeger ook op het

Na het gymnasium ging ze

gymnasium en haar zoon en

studeren aan de PA (Pedagogische

kleinzoon ook. Tijdens een

Academie) in Utrecht en woonde ze

gezinsvakantie in Napels werd ze

op kamers. Haar ouders verhuisden

ooit bedrogen door een verkoper

toen naar Wenum Wiesel. Na haar

die een videocamera aanbood.

opleiding is ze terug naar Apeldoorn

In die tijd waren videocamera’s nog

verhuisd. Na haar scheiding in 2012

nieuw en best duur, maar deze was

verhuisde ze naar Zutphen om 3

heel goedkoop en haar dochter

jaar later weer terug te keren naar

wou er één. Dus kocht zij de

Apeldoorn. Daar woont ze nu nog

goedkope camera en gingen ze

steeds.

verder de stad in en maakten de doos nog niet open. Na een paar

Franske was in 1997 een

uur wandelen in een park maakte

kledingverhuurbedrijf begonnen,

ze de doos open de doos open en er

gedreven door haar liefde voor

zat een baksteen en een pak zout

mooie kleding, kostuums en

in! In Napels, zo had men hen al

theater. Ze runde de zaak in haar

gewaarschuwd, verkopen ze lucht.

eentje en talloze toneelgroepen en

‘Dus ja… behoorlijk dom’, zegt ze

theaters kwamen bij haar huren.

zelf.

Op een dag kwam er iemand een gele smoking huren. Hij heette Van

Franske is geboren in Vlaardingen,

Oranje en bleek prins Floris te zijn—

waar haar vader werkte. Ze is

iets wat ze bijzonder én grappig

verhuisd naar Apeldoorn voor de

vond.

baan van haar vader bij Van Gelder (een papierfabriek).

Wat vindt u van het internet?

'Ik vind het erg moeilijk om het echte nieuws te onderscheiden van het nepnieuws. Ik ben blij dat ik de tijd nog heb meegemaakt waarin er geen internet was.'

Wat zijn uw interesses?

'Ik houd van toneelspelen. Ik heb dat veel gedaan. Bij de toneelclub in Zutphen heb ik zelfs mijn huidige man ontmoet.’

Tegenwoordig geeft ze dramalessen op een basisschool en begeleidt ze groep 8 bij de musical.

Zelf speelt ze niet meer, maar het blijft kriebelen. Daarnaast houdt ze veel van reizen—en dat doet ze nog steeds volop.

Door: Pepijn, Hugo & Kaan

Alie van Ommen De houten boot ‘Ik dacht dat ik dood zou gaan.’

Mevrouw Alie zonk ooit met een boot in Indonesië. Ze vertelt het met grote ernst, want de gebeurtenis uit 2014 is nog een zwaar onderwerp voor haar.

Ze kwam in Indonesië en ging op een toeristische (goedkope) boot.

De boot zonk, middenin de oceaan.

Daarna dreven ze 40 uren in zee, naast- en in een kleine roeiboot.

De kapitein kon zelf niet zwemmen en er was ook een taalprobleem met de mensen aan boord.

Een manier waarop ze konden wisselen van plek was dat ze heel hard ‘change’ riepen.

Ze waren op de boot in zee, naast het kleine roeibootje, 40 uur, zonder eten of überhaupt iets, totdat vissers hen gered hebben. Ze zit er nog steeds mee; tot de dag van vandaag heeft ze nog nare herinneringen.

Ze vertelde het met bijna tranen in haar ogen, maar ze zei iets heel moois: ‘Je moet dankbaar zijn voor het leven.’

Door: Efecan, Thijs & Sem

Erik van Poeteren Erik van Poeteren heeft veel respect

Die ochtend was er veel pers bij,

voor de koning van Engeland:

maar zodra de pers weg was, vond

‘Hij had zich zo goed ingelezen en

meneer Van Poeteren dat Charles

dat verbaasde me erg’, zijn eigen

‘echt een ander mens werd’.

woorden.

Zijn postuur veranderde van perfect recht naar relaxed, en ook ging hij

Meneer Van Poeteren kwam hem

in plaats van gewoon luisteren naar

tegen bij zijn baan bij Dunea,

interessante vragen stellen. Dit had

ongeveer drieëntwintig jaar

meneer Van Poeteren niet

geleden, waar hij ging werken na

verwacht: ‘Hij vroeg bevoordeeld

meerdere jaren op zee. Voor die tijd

over ons nieuwe computersysteem

op zee had hij de opleiding zeevaart

en waarom het nauw beter was dan

afgerond.

het oude’, zei meneer Van Poeteren tegen ons. Ook zei hij dat: ‘De prins

Maar na al die jaren op zee had

vroeg of het ook in Engeland kon,

meneer Van Poeteren wel zin in iets

maar dat kon niet want daar heb je

anders, dus ging hij werken bij

niet dezelfde kustlijn.’ Dit soort

Dunea, een waterbedrijf in Den

vragen had meneer Van Poeteren

Haag dat zoet en zout water bij de

niet verwacht.

duinen onderscheidde. Op een dag kwam (toen) prins Charles op

Dus de ontmoeting was erg

bezoek bij het bedrijf. Meneer Van

onverwacht, zeker omdat hij niet

Poeteren had die dag

had gedacht dat Charles zich zo

ochtenddienst, dus hij dacht dat hij

goed had ingelezen. Dit zorgde

Charles niet kon ontmoeten, maar

ervoor dat meneer Van Poeteren de

niks was minder waar, want de

koninklijke familie, en zeker Charles,

vlucht van Charles was vervroegd,

in een ander licht zag.

dus kon meneer Van Poeteren Charles ontmoeten.

Door: Famke & Evelien

Marieke Dicou De 79-jarige Marieke Dicou houdt ervan om mensen te helpen De 79-jarige Marieke Dicou houdt

Het helpen van vluchtelingen vond

ervan om mensen te helpen.

ze uiteindelijk het 'mooiste' waerk;

Dat deed ze ook bij ons in de klas

daar heeft ze heel veel mensen

met het interview. Ze vertelde heel

ontmoet en tegengekomen.

blij over haar leven. Ze had een

Zoals een man die kunstenaar was

gezellige woonsfeer en een leuke

en te weinig geld had, maar toch

tijd op school! Ze had/heeft veel

bleef beeldhouwen. Mevrouw Dicou

plezier in haar werk en dat vertelde

hielp die meneer ook! Ze zei: 'Ik vind

ze zeker!

het toch zo ontzettend fijn om mensen te helpen.' Mevrouw Dicou

Ze is opgegroeid in een klein huis

spreekt die meneer af en toe nog

met andere mensen, omdat er te

wel eens. Dus dat vond ze een hele

weinig huizen waren. Ze leefde

mooie en fijne ontmoeting.

altijd met katten, ze heeft dus ook heel erg veel katten gehad, maar nu helaas niet meer. Bijna bij elke baan die ze heeft gehad, hielp ze wel mensen. Ze was secretaresse en daarna deed ze alfabetisering, waarbij ze mensen ging helpen met lezen en schrijven. Dat vond ze heel bijzonder, want ze hielp mensen die niet konden lezen en schrijven, omdat ze bijvoorbeeld gevlucht waren. Die mensen waren dan tussen de 30-40 jaar. Ze vond dat heel knap. Ze zei: 'Ik vind dat zo knap dat die mensen om hulp vragen, omdat zij niet konden lezen en schrijven, en dat ze zich daar niet voor schaamden.'

Nu werkt ze in de tuin bij Paleis het Loo. Ze vindt daarbij het vak filosofie ook heel erg leuk. Lekker nadenken over verschillende onderwerpen.

Het leukste vond ze dan wel filosoferen over vluchtelingen: nadenken over waarom, wat had ik gedaan en hoe. In haar vrije tijd ging ze graag naar de begraafplaats om te lezen, te wandelen en de graven op te knappen.

Het is zo mooi om te zien hoe iemand houdt van het helpen van mensen. Het is zo fijn dat zulke mensen bestaan. Ze heeft in alles laten merken dat ze van helpen houdt, vooral in haar banen die ze had!

Door: Sanne & Lotte

Reactie van de docenten ‘Mevrouw, het gesprek dat ik vanmorgen voerde, vond ik nog mooier dan mijn weekend!’ Het zijn de woorden van één van onze leerlingen, 12 jaar oud, klas 2 van Gymnasium Apeldoorn. Het is zijn conclusie na een gesprek met een onbekende ‘verteller’, een gesprek dat diepe indruk op hem maakte.

Het interviewen van een onbekende is onderdeel van de module ‘Diversiteit’ van onze Geo Future School. Leerlingen gaan hun bubbel uit en ontmoeten een ander.

Een ander met een eigen leven, een eigen geschiedenis, eigen hoogte- en dieptepunten. Iemand met wie ze onverwacht dingen gemeen blijken te hebben, maar die ook zo anders is en anders leeft. Buiten je bubbel gaan is een beetje spannend, maar blijkt zo verrijkend!

Het project wordt aangestuurd door MDT Cultuur en Kunst. De trainers leren onze jongeren kijken, luisteren, spreken, nadenken en vooral ook: creëren! Dit prachtige magazine geeft in woord en beeld weer wat onze leerlingen in deze module hebben geleerd. Daarnaast zijn zij uitgedaagd om alles wat zij gehoord hebben om te buigen naar een script. Wat laat je in een film wel zien en wat niet?

Wat vertel je letterlijk en wat laat je weg? Hoe concreet of abstract leg je een verhaal bij de kijker neer? En weer is het in de groepjes geven en nemen, argumenten aandragen en je verlies nemen, elkaar weer vinden en samen iets moois bouwen…

Kortom: non scholae sed vitae discimus!

Dank aan de enthousiaste trainers van MDT Cultuur en Kunst, de workshopleiders en de vertellers!

Ryan Poldner, Thijs Verasdonck, Inès Koudijs, docenten GFS Gymnasium Apeldoorn

IMPACT is een publicatie van MDT Cultuur & Kunst. Deze uitgave presenteert de gesprekken die leerlingen van Gymnasium Apeldoorn hebben gevoerd met vertellers, als onderdeel van hun Maatschappelijke Diensttijd (MDT) programma.

Ontwerp, redactie en lay-out: HUMINT Solutions & Vanesa Videnova Met dank aan: Alle vertellers voor het delen van hun verhalen en de docenten voor de leuke samenwerking.

Meer weten? Ga naar www.mdtcultuurenkunst.nl Copyright © 2025 HUMINT Solutions

Scan de QR-code en lees dit magazine én alle eerdere verhalenmagazines online.