Jill Holterman

Een droom, een doel: deelnemen aan de Olympische Spelen

Jill Holterman, atlete:

‘De Olympische marathon in Japan was apart

Ze had een droom, een doel: deelnemen aan de Olympische Spelen. Atlete Jill Holterman heeft eigenlijk haar (eerste) doel al bereikt: deelnemen aan de Olympische Spelen op de marathon. Dat pakte in Japan echter iets anders uit dan gedacht.

Ze had voor ogen om deel te nemen aan de Olympische Spelen van Parijs in 2024. Echter, door corona werden de spelen van Tokio uitgesteld en dat liet de mogelijkheid open om ook die mijlpaal te halen. Dat lukte.

‘De eerste marathon die ik in wedstrijdverband liep was in Valencia, Spanje. Op Airport Twente werd vervolgens een speciale wedstrijd georganiseerd om daar de limiet voor Tokio (2 uur 28 minuten en 30 seconden) te halen. En die haalde ik: 2 uur 28 minuten en 18 seconden… Geweldig.’

Maar dat betekende ook dat je binnen niet al te lange tijd opnieuw een marathon, je derde, moest lopen, namelijk in Sapporo (Japen). Was dat niet een beetje veel van het goede?

‘Normaal loop je maximaal twee marathons in ongeveer een jaar. Maar ik was dolblij dat ik het had gehaald! Inderdaad, drie marathons in acht maanden tijd is zeker veel. Zeker met de omstandigheden in Japan…’

Vertel eens, was Japan wat je ervan had verwacht? Het was zwaar in ieder geval.

‘Zwaar? Het was bizar. De marathon was juist in Sapporo, omdat het in Tokio te warm zou zijn rond die tijd van het jaar. Maar uitgerekend dit jaar was er een hittegolf in Sapporo en was het daar ook bloedheet; zo zeer zelfs dat ze de starttijd hadden Terugkijkend denk ik dat het eigenlijk onverantwoord was om onder die omstandigheden een marathon te lopen. Ik heb echt heel goede atletes langs de kant zien zitten en zelfs liggen, waarvan ik serieus dacht: als dat maar goed gaat. De medische verzorging was prima, overal stonden hulpdiensten, maar toch…’

Je liep toen 2 uur 45 minuten en 27 seconden. Maar het feit dat je hem überhaupt had uitgelopen was al een wereldprestatie toch?

‘Zeker. Ik heb heel bewust gelopen, ben heel rustig gestart en gelopen met als doel anderen inhalen en uitlopen. Nergens aan denken, geen tijd in je hoofd, dat was allemaal niet aan de orde. Overleven, dat was het eigenlijk.’

Jill in de duinen bij Wimmenum, foto’s dredesign.nl

in die hitte maar nu op naar Parijs…’

Over leven gesproken: Hoe ziet je leven er nu eigenlijk uit? Je hebt een Olympische status?

‘Was het maar waar! Je krijgt een Olympische status zodra je aan de eisen van het NOC-NSF hebt voldaan (top 8 van ondersteuning. Zodra de Spelen echter voorbij zijn begin je weer van voren af aan. Voor nu geldt: Parijs is nog ver. De limiet is nog niet eens bekend. Pas in 2023. Dat betekent dat ik me tot die tijd zelf moet redden. Gelukkig heb ik een paar sponsors, maar daarmee alleen red je het niet.’

Je hebt zelfs je baan bij een advocaten- kantoor opgezegd om alles op het lopen te zetten. Dat heb je er toch wel veel over om je doelen te halen?

‘Voor mezelf heb ik besloten om een periode lang alles op alles te zetten om het maximale uit mijn loopcarrière te halen. Ik liep al veel, maar de progressie bleef hangen. Daarop heb ik de keuze gemaakt om na de studie advocatuur (en parttime werken) een pauze te houden. Alles stond toen in het teken van hardlopen. Daarmee kwam de progressie serieus op gang. Maar dat betekent wel dat Ronald (Schröer, haar man, red) voor nu kostwinner is. Hij loopt echter zelf ook hard en is dit najaar 3e op het NK Marathon geworden. Ook hij heeft dus zijn ambities, maar ik ben heel blij dat hij mij de ruimte geeft om straks hopelijk op die Olympische Spelen in Parijs in 2024 te kunnen presteren.’

Jill en Ronald inspireren elkaar om tot grote prestaties te komen. In ieder geval om alles te doen om hun persoonlijke doelen te halen. <<