Wskazówka dotycząca terminologii

Węzły chłonne to zbiór komórek układu odpornościowego wielkości ziarnka grochu.

węzły chłonne kolanowe

Są one rozmieszczone w całym ciele, w tym na szyi, pod pachami, w pachwinach, klatce piersiowej i brzuchu.

Czym jest spowodowana WM?

U większości chorych na WM choroba jest poprzedzona stanem zwanym gammapatią monoklonalną o nieustalonym znaczeniu IgM (MGUS IgM). Na tym wczesnym etapie w organizmie jest bardzo mało komórek LPL i często są one niewykrywalne, ale można wykryć zwiększone stężenie paraproteiny IgM. Często dzieje się tak przy okazji wykonywania badań z innych powodów lub kontrolnych. Na tym etapie ludzie zwykle czują się normalnie i nie mają żadnych objawów.

Częstość występowania MGUS IgM zwiększa się wraz z wiekiem. Szacuje się, że wśród osób >50 r.ż., 2 osoby na 100 mają MGUS IgM, a wśród osób >70 r.ż. – 3 osoby na 100. Jej przyczyna nie jest znana.

Mimo że podwyższone stężenie paraproteiny IgM w MGUS IgM zwykle nie powoduje żadnych objawów, pacjenci są monitorowani raz lub dwa razy w roku w celu oceny stężenia IgM i występowania objawów.

Z biegiem czasu (zwykle na przestrzeni lat) monoklonalne komórki LPL mogą się rozrosnąć i doprowadzić do rozwoju

WM, która jest rozpoznawana, gdy wystąpią objawy (zmęczenie, utrata masy ciała, poty nocne, stany gorączkowe, polineuropatia).

Nie każdy pacjent z MGUS IgM zachoruje na WM.

WM nie jest chorobą zakaźną i nie można nią zarazić innych osób. Krewni osoby chorej mają nieznacznie wyższe ryzyko zachorowania na WM lub innego chłoniaka B-komórkowego.

Tyle osób spośród 100 chorych na MGUS

rozwinie WM w ciągu 15 lat.

Mutacje genetyczne

Większość osób z WM (około 90%) ma mutację w genie MYD88 komórek LPL. Ta mutacja nie jest dziedziczona od rodziców, dochodzi do niej w trakcie życia, wewnątrz komórek LPL. Jej identy kacja pomaga potwierdzić diagnozę WM i pozwala przewi-