Jorre Vandenbussche (BE) / Vitusde ziekte danst mij

Jorre Vandenbussche is sinds 25 jaar acteur en theatermaker. Nu de eerste tekenen van de erfelijke ziekte van Huntington zich bij hem manifesteren, heeft hij besloten een heel persoonlijk project te realiseren. Vitus - de ziekte danst mij is een zoektocht naar fysieke en spirituele genezing, met twee inspiratiebronnen: de chorea (ongecontroleerde bewegingen) van het eigen lichaam en de geschiedenis van de Vitusdansers.

De ziekte van Huntington wordt ook de ziekte van Chorea genoemd vanwege de oncontroleerbaardere bewegingen die het lichaam overnemen. Er is geen remedie. Eeuwenlang werden patiënten met allerlei vormen van spastische aandoeningen ‘Vitusdansers’ genoemd. In de loop der tijd werd de Vitusdans beschouwd als hysterie, manie, bezetenheid, zelfopoffering of verschijningvormen van de duivel.

Jorre Vandenbussche onderzoekt de Vitusdans om te begrijpen welke historische denkschema’s vandaag nog doorwerken in onze perceptie van ‘de zieke’ en welke nieuwe ideeën geprojecteerd worden op zijn lichaam. Kortom hoe cultuur in zijn lichaam terechtkomt. Zoals de Vitusdansers

DI 29 AUG, 20.30 UUR THEATER HEERLEN, LIMBURGZAAL DUUR 90 MIN (INCL PAUZE)

€ 17,50

Double bill: Jam. Shenanigans (BE) / Shenanigans Benjamin Kuitenbrouwer (NL) / 60% Banaan

elk jaar een brug over moesten om genezing af te smeken, zo maakt Jorre een persoonlijke rituele oversteek. Beweging is het vertrekpunt, alle andere dramaturgische elementen bouwen daarop voort.

Thermenmuseum

Jorre speelt zijn voorstelling in het Thermenmuseum. Romeinse badhuizen waren gezondheidscentra waar je niet alleen kwam voor een warm bad, maar waar dokters ook behandelingen aanboden voor allerlei gezondheidsproblemen. Hier in Coriovallum werden zelfs operaties uitgevoerd. Met de rituele oversteek in het badhuis wil Jorre de geneeskrachtige geest van deze bijzondere plaats oproepen en onze manier van omgaan met ziekte vandaag bevragen. Marcel Wierckx speelt live zijn geluidscompositie voor draailier. Hij past ook de videobeelden – die gegenereerd worden door Jorre’s bewegingen –specifiek aan voor de ruïnes van het museum. Het publiek kijkt toe vanaf de loopbrug, voorzien van een koptelefoon.

60% Banaan

Creatie & spel Benjamin Monki Kuitenbrouwer

Creatie & eindregie Bas van Rijnsoever

Techniek Arnold Schut, Cahit Metin, Mingo Hagen

Producent tent huis voor hedendaags circus

Coproducent Cirklabo, De Grote Post, Over het IJ

Partners Circuswerkplaats Dommelhof, Latitude 50, Werkplaats Diepenheim, L’essieu Du Batut, Nexus

Met steun van Fonds Podiumkunsten, Amsterdams Fonds voor de Kunst Met dank aan Hans Rosling

Shenanigans

Uitvoerders Henri Kangas & Batist Van Baekel

Externe ogen Sander De Cuyper en Michael Zandl.

Gecoproduceerd door Circusstad Festival (NL), PERPLX (BE), CIRKLABO (BE)

Ondersteund door Itujen näyttämö (FIN), Taiteen edistämiskeskus (FIN), MAD Festival (BE), TENT (NL)

Twee optredens van jong circustalent in één voorstelling: Benjamin –Monki – Kuitenbrouwer heeft in 60% Banaan een blijde boodschap voor de boze burger en het gezelschap Jam.

Shenanigans brengt met Shenanigans een ode aan het innerlijke kind dat ergens in ieder van ons schuilt. Wat betekent de constante aanwezigheid van televisies, tablets en smartphones voor de creativiteit? En wanneer en waarom verliezen we - bij het opgroeien - ons innerlijk kind?

Batist Van Baekel (BE) en Henri Kangas (FI), de oprichters van Jam.

Shenanigans, nemen je door middel van objectmanipulatie en het creëren van visuele illusies met speelgoed mee in hun fantasie. In het andere deel van de voorstelling, 60% Banaan geeft Benjamin Monki Kuitenbrouwer je een optimistische kijk op de mensheid in een gloednieuw format: een circusconference. Met behulp van gekleurde elastieken vormt Monki metershoge grafieken tussen een aantal palen. Met data over extreme armoede, oorlogsslachtoffers en - onder andere - bevolkingsgroei zwaait, klimt en slingert hij tussen de palen heen en weer om zijn punt te maken. Een energieke acrobatische lezing, waarin Monki zijn vaardigheden gebruikt om te vertellen over de hoopvolle ontwikkelingen in de wereld.

Bijna twintig jaar geleden kreeg de Vlaamse acteur en theatermaker Jorre Vandenbussche te horen dat hij gendrager is van de ziekte van Huntington, een erfelijke aandoening die onder meer leidt tot oncontroleerbare bewegingen. Met ‘Vitus - de ziekte danst mij’ doet Vandenbussche een poging de ziekte voor te blijven. “Er is geen genezing, maar met deze voorstelling creëer ik mijn persoonlijk ritueel.”

17

Zijn moeder had het, net als zijn opa. Maar over de ziekte praten was taboe. “Toen ik wist dat ik ook het gen droeg, was dat voor mij de start van een eigen zoektocht”, vertelt Vandenbussche vanuit zijn woonplaats Gent. “Ik wilde weten wanneer in de geschiedenis deze erfelijke ziekte was ontstaan. En waarom Huntingtonpatiënten soms Vitusdansers worden genoemd.” Zijn onderzoek leerde hem dat de Vitusdansers ook wel werden aangeduid als Sint Jan-dansers. En dat bracht hem weer bij een schilderij van Pieter Brueghel de Jonge. “Daarop zie je Sint-Jan-dansers op de feestdag van de heilige een brug oversteken. Dat gegeven vond ik een mooi vertrekpunt om mijn eigen rituele oversteek te realiseren.”

Voor zijn voorstelling liet de acteur zich inspireren door de historische verhalen over de Vitusdansers, die soms werden gezien als hysterisch, bezeten of zelfs als verschijningvormen van de duivel. Daarnaast dienden de ongecontroleerde bewegingen van zijn eigen lichaam ter inspiratie. “Met behulp van danseres/ choreografe Tijen Lawton heb ik die bewegingen omgezet in danssequenties. De dans verbeeldt tegelijkertijd de ziekte en de genezing.”

Naast beweging gebruikt Vandenbus -