Lustrumvakantie 2022, Schwarzwald

Lustrumweek 2022 Schwarzwald Deutschland

Ik begin deze rapportage van de lustrumweek met een tekening/aquarel gemaakt door Jan Pekelder, die zijn uitzicht weergeeft op de bergen rondom de camping en op een “antieke” VW-camperbus en een bijbehorende caravan.

In plaats dat ik of een van de redactieleden een heel verslag zou schrijven over deze lustrumweek, heb ik mijn reisgenoten de eerste dag de volgende app gestuurd:

Schwarzwald. Dat wordt genieten. Natuurlijk wil iedereen hiervan straks de verhalen van terug lezen in het Vizier van november. Als stagiair bij de redactie wil ik jullie allemaal vragen hieraan een bijdrage te leveren. Ik heb het volgende bedacht: Elke dag vraag ik één van jullie over die dag een stukje te schrijven. Dat kan van alles zijn, een verhaal, verslag, anekdote, activiteit, voorval..... de keus is aan jou, als het maar ongeveer een half A4-tje tekst is en er minstens één van je leukste foto's van die dag bij zit. Die stuur je dan naar redactie@rijnridders.nl. Dat betekent, dat ik uiteindelijk over 10 dagen 10 stukjes binnen krijg. Ik maak er dan één geheel van voor het Vizier. O ja, ...de kans dat ik één van de bestuursleden vraag is klein, die zijn al te vaak aan 't woord geweest . Ik heb er zin in..... Rij voorzichtig en let op elkaar...

Zodoende heb ik Josefine als eerste gevraagd om een stukje te schrijven over de eerste dag van de lustrumweek vrijdag 2 september.

Josefine - vrijdag 2 september

Alex en ik zijn lekker relaxt vertrokken richting Frans, waar Dick en Johan al aanwezig waren. Koffie gedronken in de tuin onder een parasol, wat bij mij meteen een vakantie gevoel gaf. Hierna, uitgezwaaid door Greet zijn we rond 9:00 uur vertrokken. 5 personen en 4 motoren.

Aanvankelijk snelweg/ Autobahn en daarna zijn we ter hoogte van München- Gladbach de Eifel ingereden om de rest van de route binnendoor te rijden. Johan die als eerste honger en dorst had bracht ons naar een “Futterplatz” waar helaas alleen honden en kattenvoer voorradig was. Gelukkig hebben we even verderop een terrasje gevonden op een gezellig drukke plek in een kleine stad. Bij de bakker er tegenover hebben we broodjes voor de lunch gehaald, die we later aan de kant van de weg hebben opgegeten. De rit naar Idar-Oberstein was mooi, maar veel velden waren geel door de droogte. Onderweg nog een vervroegde tankstop gemaakt. Iedereen had zijn motor voor vertrek afgetankt zo ook Dickie Dik alleen was hij direct daarna nog een stuk gaan rijden. Het Diamant hotel in Idar-Oberstein, waar we zouden overnachten, bleek heerlijk luxe te zijn met zelfs een lift zodat we niet met koffers de trap op hoefden te sjouwen. ‘s-Avonds lekker gegeten op het terras en met bier en wijn geproost op het begin van een leuke lustrumvakantie.

John - zaterdag 3 september.

Harrie en John vertrekken zaterdagochtend richting Simonswald. Mooi weer en het eerste deel via de Autobahn. Nogal wat files en opstoppingen en eenmaal een schrikmoment.

Even uitblazen en een camperdame biedt een kopje koffie aan, tuurlijk lusten zij dat.

Bij Baden-Baden pakken ze route binnendoor op en pauzeren meteen aan het begin van de Schwarzwaldhochtrasse. Waar ze het vrijdag vertrokken viertal zien voorbij komen. Boven aan de Mummelsee rijden zij dan weer voorbij het viertal. Vlak voor de camping halen ze ons in en 7 motorrijders arriveren samen. Lekker druk.

Niek is er ook al. Huisje bezetten, tenten opzetten, waarna een gezellige avond met de nodige biertjes, wijntjes en non-alcoholica. Frietjes eten bij de Snackbude op de camping.

Jan Pekelder (en Aaltje) - zondag 4 september.

Rustdag. Als er iemand heeft bijgedragen aan de gezelligheid en de lol op de camping is het “Herr Director van de camping” Rudolf, voor de Nederlanders Rudi. Zijn vader - ooit banketbakker uit Den Haag - heeft de camping opgezet. Rudi komt ons geregeld vermaken met allerlei wetenswaardigheden. Bijvoorbeeld dat de campinggasten buiten het hoogseizoen “tussen de tachtig en schijndood” zijn, die “drinken als een gootsteen”, maar om 7 uur ‘s ochtends alweer hun geitenwollen sokken aantrekken om te gaan wandelen.

Vanmiddag willen we de formule 1 wedstrijd van Zandvoort live volgen. Als we Rudi vragen of hij een TV heeft, antwoord hij: We gaan toch niet naar die vervuilende dingen kijken. Als we aandringen wil hij ons wel ter wille zijn met een zwart/wit TV.

Toch staat er voor 15.00 uur een groot kleuren flatscreen op het terras, naast de bar. Wij genieten onder een parasol van onze drankjes en de wedstrijd.

Edwin - maandag 5 september

In de groepsdiscussie op zondagavond kwam het tot het plan om de 160 km route Simonsberg – Schramberg te rijden. De hardcore routemakers hadden van de campingbaas gehoord dat er de nodige wegwerkzaamheden in de regio plaatsvonden dus werden er vlotjes de nodige modificaties gemaakt op de route. Het delen ervan was via MRA dus nu weten de meesten weer hoe het werkt om van daaruit te downloaden. Met allen, een dozijn ridders op tien motoren gingen we op pad. De route had de vorm van een grote 8 en voerde ons over het mooie Duitse asfalt door een groen heuvelachtige landschap. Mooi groen dus de droogte van deze zomer heeft hier minder gevolgen gehad voor de vegetatie.

Op het hoogste punt van de Kantelberg hebben we een tijd naar het vertrek van paragliders staan kijken. Deze staan lang te wachten tot de wind goed genoeg is om te vertrekken. Geen idee aan welke voorwaarden de wind dan moet voldoen, kan maar zo een kwartier duren. Dan volgt een aanloop over de afgaande helling en neemt de draagkracht van het scherm het over. Mooi om te zien.

Route vervolgd tot in de knoop van de 8 waar een prima terras in het oog kwam, tijd voor koffie en gebak om kracht bij te zetten aan de lustrum te viering. Inventarisatie: Er waren 3 soorten taart: schwetzken, kersen of noten. Jan, welke taart denk je te willen: “Appeltaart!”. Na drie keer het stellen van dezelfde vraag was het antwoord nog steeds “Appeltaart!”. Resultaat was dat er toch appeltaart werd gevonden en Jan het door hem gewenste stuk kreeg. De neergestreken zwerm ridders op het terras was voor de bediening even een tandje teveel, het werd een vermakelijke chaos.

Na de pauze ben ik nog een stuk meegereden en heb wat later een afzwaai genomen. Met de 650 km van de dag ervoor vanuit Fijnaart vond ik het wel even genoeg en ben via een kleinste weggetjesroute naar Simonswald teruggereden. Michiel en Corine gingen op dat afzwaaimoment richting Villingen voor het scoren van een regenbroek bij de Polo welke nodig kon zijn bij de weersvoorspellingen voor later die week. Prachtig weer, terug op de camping heb ik zwembroek en handdoek gepakt en was 5 loopminuten later in het zwembad. Gratis toegang met een kaart van de camping. Groot formaat zwembad en keurig in het onderhoud voor een dergelijk kleine plaats. Kunnen we in Nederland nog wat van leren. Hier een paar lekkere baantjes getrokken en daarna een boek erbij gepakt. Frans, Jan en Aaltje kwamen wat later ook en na nog een ronde zwemmen hebben we lui en pratend in de ligstoelen gehangen. Frans zag zijn kans en scoorde nog even een powernap. Die avond waren er verschillende eetgroepjes. Na het eten ontstond een groepsborrel aan de grote campingtafel en werd dit een gezellige afsluiter van de dag. Een hele geslaagde dag, met dank aan alle organiserende en de gezellige Rijnridders!

Corine - dinsdag 6 september.

De dag begint met een beetje regen. De buitentafel binnen gezet om toch lekker te kunnen ontbijten. Daarna kroop ik weer terug in mijn warme nestje om nog wat te slapen. Om 12:30 uur gaan Alex, Josephine, Johan, Michiel en ik richting Freiburg om deze studentenstad te verkennen. Het is inmiddels lekker warm en droog. De weg er naar toe is soepel en niet druk. We parkeren de motor bij het busstation. Motorkleding in de koffers en daar gaan we de stad in.

Er is ochtendmarkt bij de kerk, maar die zijn ze al aan het opruimen. Alex pakt nog gauw een braadworst op een broodje. De kerk is groot, maar van binnen somber en met harde muziek. Leuk detail zijn de bloemen op de kerk. Dit had ik nog nooit eerder gezien. We sjouwen rond, maar de echt leuke straatjes vinden we op de terugweg naar de motor. Het is een best alternatieve stad. Mensen zijn niet chique gekleed en we zien ook mensen op blote voeten.

Er staat een indrukwekkende tentoonstelling op het plein met foto’s van door nazi gestolen waardevolle spullen. Men zoekt nog altijd naar de nabestaanden. We drinken wat fris of ijskoffie en gaan weer naar de motor. Alex, Josephine en Johan rijden rechtstreeks de file in naar de camping. Michiel en ik maken een ommetje de andere kant op. Wij hebben geluk helemaal geen drukte. We rijden een leuke, natuurlijk bochtige route. We komen tot onze verrassing langs het charmante Hexenloch, waar we nogmaals met de hele bups naar toe zullen rijden. Het weggetje is smal en prachtig.

Op de camping komen de vlammen van de barbecue ons al tegemoet. Een goed verzorgde barbecue wordt goed geconsumeerd.

Later komt Rudolf nog met schnaps, wat een hilarische avond oplevert. What happens in Schwardzwald stays in Schwardzwald…

Michiel - woensdag 7 september.

De zesde dag van de lustrumvakantie. We beginnen natuurlijk met het feliciteren van Harrie die vandaag precies 63 lentes jong is. Na ontbijt in het tijdelijke clubgebouw zwaaien we Jan en Aaltje uit. Er worden plannen gesmeed voor de rest van de dag. Maandag en dinsdag was al bewezen dat het Hexenloch, dat eerder onbereikbaar leek door wegafzettingen, toch echt bereikbaar was en zodoende hebben we nog maar een poging gewaagd. We zijn hier onder leiding van Edwin met een mooie omweg naartoe gereden. Dit was omdat we er anders binnen een kwartiertje zouden zijn, maar zo kwamen we ook van de prettige kant het smalle weggetje door. Het is namelijk net 1,25 auto breed. Als je dan een tegenligger hebt hoef je niet op 30cm van een kleine afgrond uit te wijken. Laat dat die ander maar doen. Aangekomen bij het Hexenloch trakteert Harrie ons op Cafee mit Kuchen. Enorme punten Schwarzwalder Kirsch en voor Leute die daar niet van houden Apfelkuchen.

Om een of andere reden heeft Dick niet zo’n trek en laat het gebak aan zich voorbij gaan. Bij vertrek wordt er nog een groepsfoto gemaakt. Van de overkant van de weg wordt een kliko gepakt die als geïmproviseerd fotostatief moet dienen. In alle gezelligheid ben ik vergeten die terug te zetten. Ik geloof dat ze hem wel weer terugvinden. Bovendien was ie al geleegd.

Na de geslaagde foto (al zeg ik het zelf) is de groep opgesplitst. Wat de andere helft is gaan doen is mij niet bekend. Ik ga met Josephine, Alex, Bob, Johan en Corine op pad naar een tankstation. Via een appje wordt de goedkoopste pomp opgezocht. Dat scheelt namelijk zomaar eens 20 cent per liter. Tomtom bepaalt een spannende route er naar toe. Voor de derde keer in 2 dagen worden we over dezelfde smalle weg door het bos gestuurd. Blijkbaar is er door de diverse wegafzettingen nog maar 1 spannende route over in de omgeving van Simonswald. Na het tanken wordt er koers gezet naar Titisee. Kon je vroegâh gewoon doorrijden tot aan het water, nu is het een waar toeristenoord met geslagboomde parkings. Er wordt een andere weg gezocht. Shit ‘Anlieger frei’ maar er hangt een onduidelijk onderbordje aan. Normaal niet zo’n issue, maar er staat een politie-agent tegenover het poortje waar we onderdoor zouden moeten. Ik neem het risico toch maar niet en vraag de agent of wij erin kunnen. Hij geeft aan dat we er wel in mogen maar dat aan het einde voetgangersgebied is. Mooi. Wij rijden door tot aan het voetgangersgebied en zoals veel motorrijders eigen is, parkeren we niet voor maar 100m in het voetgangersgebied. We lopen een stukje en strijken neer op een terras met uitzicht op de See.

De bediening was kortaf, ze hadden er zero Cola Zero, de wel aanwezige Pepsi was bijna prikloos. Een stuk Kisch en een knakworst op een boterham vormden de lunch.

Johan scoorde alsnog het Schwarzwalder badeendje voor de verzameling van een van zijn vrienden. Everybody happy! Op naar de camping waar de koude Hefe Weizen op ons wachten. Er werd een poging gedaan om te eten in het restaurant waar we zondag prima gegeten hadden. Dit keer niet gereserveerd en dus helaas ‘geen plaats in de herberg’. Gelukkig bood de snackvoorziening van de camping uitkomst met friet, pizza en worst. Er wordt nog even nagezeten, maar omdat een groot deel van de ridders de volgende ochtend richting huis zal vertrekken gaat ieders op tijd naar bed. Ik ga in bed liggen weldra gaat bij mij het licht uit.

Bob - donderdag 8 september

Met een kleine vertraging vertrokken we, dat zijn Michiel & Corine, Frans, Dick en ondergetekende rond de klok van 10-en van Camping Schwarzwaldhorn. Bestemming: Idar-Oberstein, oostelijk van Trier. Voordat we zover waren had Michiel nog enkele kleinigheden in te pakken, dat is echter helemaal goed gekomen.

Het was echt schitterend rijden, goede wegen, mooie uitzichten. Het Zwarte Woud is echt top voor motor liefhebbers. Wel begon het na een uurtje vrij stevig te regenen, dus kleine stop voor het regenpak.

Uiteindelijk zijn we rond lunchtijd geland bij Berghotel Mummelsee voor een broodje + bakkie.

‘s Middags verder. Ik vond het echt super lekker rijden zo: 4 man met veel ervaring en duo Corine, alle 4 met een vergelijkbare rijstijl. De groep was niet groot, waardoor je weinig tijd kwijt bent aan stops en elkaar niet kwijtraakt. Tegen 6-en kwamen we bij het Opal hotel in Idar-Oberstein aan. Het hotel zelf was wat verouderd, gelukkig was de prijs ook wat verouderd, waardoor we tegen een vriendelijk tarief terecht konden.

‘s Avonds een mooie schnitzel met een paar potten bier weggewerkt, het ging erin als koek. Wel gebeurde er iets totaal onverwachts: Dick kreeg een bord sla voorgezet, en tot ieders verbazing, inclusief Dick zelf, heeft-ie dat vervolgens opgegeten! Dat had niemand in de groep ooit meegemaakt. De overige groepsleden waren het er snel over eens dat dit toegeschreven kon worden aan de stralende glimlach van de mooie jonge dame die hem het bord voor z’n neus zette!

Afijn, hierna in het hotel nog een gezamenlijke borrel genomen, mooie route voor de volgende dag in elkaar gezet en het was tijd voor ‘t mandje.

Johan - donderdag 8 en vrijdag 9 september.

Ook John en Harrie vertrokken samen donderdag om in één dag huiswaarts te rijden naar respectievelijk Landgraaf en Bennekom. En toen waren er nog maar vier. Alex, Josefine en Johan in huize Flores en Edwin in zijn tentje. Natuurlijk is het zonde om op deze mooie zonnige dag geen toertje te rijden. Nu waren de voorspellingen dat er het aankomende weekend, als wij ook huiswaarts gaan rijden, er toch de nodige regenval te verwachten is. Ondanks een all-weather outfit is het dan wel zo prettig er extra regenkleding overheen aan te trekken. Een jack had ik meegenomen, alleen de broek had ik thuis gelaten. Dus besloten we via een mooie route naar een vestiging van Louis in Villingen-Schwenningen te rijden, met ook hier een vestiging van Polo op loopafstand. Bij Louis heb ik een regenbroek gescoord en Alex vond er nog een leuk T-shirt. Ook de Lidl was vlakbij, dus deden we daar alvast de nodige boodschappen. Edwin had een route uitgezet en reed voorop tot we een afslag Donaueschingen zagen. Een mooie aanleiding om het begin van deze grote rivier op te zoeken. We vonden het punt waar twee kleine rivieren - de Brigach en de Breg - samen komen en verder stromen onder de naam Donau.

Weer aangekomen op de camping hebben we ’s-avonds ons eigen potje gekookt, een heerlijke spaghetti. Kortom weer een mooie dag in het Schwarzwald.

Op vrijdagochtend kom ik erachter, dat we vergeten zijn om via de computer bij Rudolf broodjes te bestellen. Dus ga ik lopen naar de Bäckerei. Er zijn er twee in het dorp. De eerste - Bäckerei Weis - vlakbij de camping, had niet de broodjes, die we steeds bestelden bij Rudolf, maar eenmaal in de winkel vond ik het een beetje gênant om de winkel weer uit te lopen, dus bestelde ik twee Vollkornbrötchen en een Kuchen, die mij stond aan te staren.

Daarna ga ik op weg naar die andere - Bäckerei Wölfle. Die was wel wat groter, had ook een Konditorei erbij en de juiste broodjes. Bij Rudolf op het scherm heetten ze Kaiserbrötchen, maar hier bij de bakker heten ze Rosenbrötchen. Je moet het maar weten.

Na een gezamenlijk ontbijt op de veranda van ons chalet blijven Alex en Josefine op de camping. Ze willen alvast opruimen en inpakken voor het vertrek van morgen. Ik ga samen met Edwin nog een kort ritje maken. We doen een poging een route te rijden in het gebied ten noordwesten van Simonswald door het Schuttertal richting Offenburg. Helaas stuurt TomTom ons steeds weer naar wegen die zijn afgezet. Uiteindelijk rijden we over een aantal gravelpaden door het bos en over de bergen en komen uiteindelijk weer uit bij Gutach im Breisgau, waar we nog wat boodschappen doen bij de ReWe. Terug op de camping bestellen Alex, Josefine en ik een pizza bij de snackcar. Edwin kookt zijn eigen potje. De regen weet de camping inmiddels te vinden. Buiten wordt het ook al frisser en het valt op, dat het al vroeger donker wordt. We verkassen met z’n allen naar binnen in het chalet en drinken nog een laatste glaasje voor het naar bed gaan.

Alex - zaterdag 10 september; de laatste dag van de lustrumweek.

Ondanks de zware bewolking konden we toch droog vertrekken. Na 30 km ging het al mis, ik nam de verkeerde afslag, dus keren, maar daarna ging het goed tot iets voor Baden-Baden, waar een pechgeval was met een truck wat +/- 10 km file opleverde. In Frankrijk wilde Josefine een sanitaire stop houden, dus snelweg af stop gehouden en weer verder; alleen was er geen oprit…. dus ongeveer 20 km binnendoor rijden tot de volgende oprit. Na 280 km hebben we pauze gehouden voor benzine en een broodje, daarna weer 250 km gereden voor de volgende stop, waar we tussen 2 bussen gevuld met “80 jaar en schijndood” terecht kwamen. Vervolgens het laatste stuk gereden, waar we tussen Keulen en Neuss weer in de file terecht kwamen, nu in de hevige regen wat het nogal lastig maakte door het slechte zicht. Het een nogal saaie dag op de Autobahn, maar het schoot wel mooi op. Verder valt er niet zo veel over te zeggen. Het was een erg leuke en gezellige week allemaal bedankt en op naar de volgende lustrumvakantie.