Woensdag 27 juli 2016
OpvangNieuws Integratie belangrijk voor nieuwe inwoners Tijdens de raadsvergadering van 10 mei besloot de raad dat de gemeente een plan moet ontwikkelen voor de integratie van statushouders. Hoe gaan we deze nieuwe inwoners begeleiden als zij eenmaal wonen in Veldhoven? Hoe kunnen we ze een nieuw thuis bieden waarbij nieuwe en huidige inwoners op een fijne manier samen kunnen wonen, werken én leven? Nu al begeleidt de gemeente, samen met haar partners, de statushouders tijdens het integratieproces. Deze huidige werkwijze willen we nu intensiveren in het te maken plan van aanpak. Ook willen we met de klankbordgroep, waar vertegenwoordigers uit iedere wijk inzitten, kijken wat wijkbewoners kunnen bijdragen aan integratie van de nieuwkomers. Dit plan van aanpak stellen we in het najaar vast. Het Rijk heeft met gemeenten een bestuursakkoord gesloten over de vluchtelingen die naar ons land komen. Statushouders (of vergunninghouders) zijn vluchtelingen die al een -meestal tijdelijke- verblijfsvergunning hebben gekregen en voorlopig dus mogen blijven in Nederland. Van deze statushouders verwacht het kabinet een actieve bijdrage aan de Nederlandse samenleving. De eigen verantwoordelijkheid om te integreren, de taal te leren en werk te vinden, staat daarbij voorop. Het is onze taak om duidelijk te maken wat wij van hen verwachten, onze waarden uit te dragen en het belang van participatie benadrukken. Maar willen we ze opnemen in onze samenleving, dan vraagt dat ook iets van ons!
Participatieverklaring
Onze samenleving kan alleen functioneren als iedereen die zich hier vestigt meedoet en de basisprincipes
Heel dankbaar voor Veldhoven! We spreken met Abrehaley Tesfahuney Haile, een 31-jarige man uit Eritrea, die sinds september 2014 in Veldhoven woont. Zijn ‘weg’ naar statushouder liep anders dan normaal. Omdat Abrehaley een ernstige hartkwaal had, is hij naar Nederland gekomen waar hij direct als statushouder een woning kreeg toegewezen in Veldhoven. Nog geen twee maanden na zijn komst werd hij geopereerd. “Zonder Nederland was ik er nu niet meer geweest”. Het levensverhaal van Abrehaley is heftig. Sinds de afscheiding van Eritrea van Ethiopië is er veel veranderd in zijn thuisland. Zijn vader was soldaat maar is sinds 1991 verdwenen. Tot op de dag van vandaag weet hij niet waar zijn vader is en of hij nog wel leeft. Omdat Abrehaley vragen bleef stellen kwam hij in het vizier van de ‘geheime dienst’. Nadat hij op school opgezocht werd door deze dienst wist hij dat hij niet meer veilig was in zijn eigen land. Met gevaar voor eigen leven is hij de grens over gevlucht. Daar heeft hij enkele jaren gewerkt als sociaal wer-
van de Nederlandse samenleving respecteert. Het is belangrijk dat iedereen, dus ook de statushouder, een bijdrage levert aan de samenleving en zelfredzaam is. Om buitensluiting te voorkomen is elke statushouder verplicht om aan het begin van de inburgeringscursus een workshop over Nederlandse waarden te volgen, mee te gaan met een rondleiding door Veldhoven en een participatieverklaring te tekenen. Met deze verklaring willen we het belang van de integratie in de Nederlandse samenleving benadrukken. Begrippen als vrijheid, gelijkwaardigheid en solidariteit staan daarbij centraal. Met het ondertekenen van de participatieverklaring tonen nieuwkomers hun betrokkenheid bij de Nederlandse samenleving en hun bereidheid om daar actief aan bij te dragen. Ook wijzen we statushouders op hun rechten en plichten en op de fundamentele kernwaarden van de Nederlandse samenleving. Zij hebben dezelfde rechten en plichten als elke andere inwoner van Veldhoven.
Investeren in snelle integratie en participatie
Deelname aan de samenleving door statushouders is van het grootste belang. Voorheen stond het vinden van geschikte huisvesting, leren van de Nederlandse taal en het zorgen voor een inkomensvoorziening (werk of uitkering) voorop. Dit zorgde voor een lagere deelname aan de arbeidsmarkt. We zetten nu meer in op een integratie die ervoor zorgt om mensen zo snel mogelijk aan een baan te helpen. Met werk en onderwijs gaat de integratie het snelste! Extra maatregelen om dit te bereiken zijn onder meer: Brede intake en screening voor inzet in onderwijs en arbeidsmarkt. Statushouders worden in een vroeg stadium gescreend. Competenties, diploma’s, werkervaring en taalvaardigheid maken we beter inzichtelijk. Met deze informatie kunnen we sneller matchen richting werkgevers en de weg wijzen naar onderwijs.
Themapagina integratie 27 juli 2016 Gemeente Veldhoven heeft binnen het reguliere woningaanbod te weinig plaats om alle woningzoekenden die aangewezen zijn op sociale huur te huisvesten. Daarom zijn er nu vijf locaties aangewezen voor de tijdelijke plaatsing van woonunits om deze druk op de sociale huur te verminderen. Ook zetten we nog eens zes bestaande panden in voor de tijdelijke verhuur. De units en panden zijn bedoeld voor regulier woningzoekenden én urgenten. Urgenten zijn mensen die op basis van een speciale beschikking voorrang krijgen op andere woningzoekenden. Onder deze groep vallen ook statushouders. Belangrijk onderwerp tijdens de raadsvergadering én de informatiebijeenkomsten hierover is de integratie van statushouders. Hoe zorgen we ervoor dat onze nieuwe inwoners goed integreren en hoe kunnen de inwoners van Veldhoven hier hun bijdrage aan leveren? Daarvoor is deze themapagina. Ook spraken we twee statushouders die al in Veldhoven wonen over hun ervaringen. Heeft u vragen over deze pagina, stuur een e-mail naar gemeente@veldhoven.nl of bel telefoonnummer 14 040.
L eren van de Nederlandse taal Een snelle integratie begint bij het leren van de Nederlandse taal. Het is de bedoeling zo snel mogelijk te starten met taalonderwijs en niet pas op het moment dat de mensen in een gemeente zijn geplaatst.
ker in het Asielzoekerscentrum in Ethiopië. De medische hulp die hij nodig had voor zijn hartaandoening kon men daar niet bieden. Vandaar dat hij naar Nederland is gekomen. En daar is hij tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor. Inmiddels woont hij met zijn vrouw (die mee kwam) en zijn 1,5 jaar oude dochtertje in Veldhoven. “Dit voelt nu als mijn thuis”.
Veel verschillen
De verschillen met zijn thuisland zijn enorm. Natuurlijk is er verschil in eten en de taal. Maar het Nederlands heeft hij al goed onder de knie. Het hele systeem in Nederland is anders, het contrast democratie en dictatuur is natuurlijk enorm. In Eritrea moeten alle jongens op jonge leeftijd in dienst, en dat blijven ze tot het einde van hun leven. De vrijheid in Nederland waardeert hij ontzettend. Zomaar kunnen zeggen wat je wilt, en zomaar op straat kunnen lopen is nog elke dag een bijzonderheid voor hem. Waar hij aan moest wennen is dat Nederlanders altijd een afspraak maken “In Eritrea staan alle deuren open en komt iedereen gewoon binnen lopen, meeeten is nooit een probleem” Het eten maken is dan wel weer wat anders. De eerste keer dat hij met zijn vrouw kookte in hun appartement stonden ze direct buiten. De rookmelder ging af! Natuurlijk hadden ze geen idee wat dat was en hoe ze het uit konden zetten. Een behulpzame buurman kwam te hulp!
Hulp
Toen zijn dochter geboren is in maart 2015 waren zowel Abrehaley en zijn vrouw onder de indruk van de zorg in het Maxima Medisch Centrum. “Iedereen was zo vriendelijk en behulpzaam, we wisten niet
wat ons overkwam”. Maar dit is een gevoel dat hij heeft sinds het moment dat hij in Veldhoven is gekomen. “Mensen helpen ons, ze leidden ons rond, nodigden ons uit en hielpen ons met het ontdekken van onze nieuwe woonplaats.” Naast de hulp van de buren kreeg Abrehaley en zijn gezin ook veel hulp van Cordaad en de gemeente. “Meteen toen ik in Nederland aankwam was daar iemand van vluchtelingenwerk en de gemeente aanwezig. Zij hebben mij geholpen bij de integratie en doen dat nog steeds! Ik leer er heel veel van en kan me zo snel een echte Veldhovenaar voelen. Ik wist bijvoorbeeld niet eens wat een pinautomaat was!”
Mooie mensen
“De Veldhovenaren zijn mooie mensen! Erg hulpvaardig en hartelijk. Ik wil iedereen dan ook erg bedanken!” Het liefst zou Abrehaley zijn oude werk weer oppakken als sociaal werker. Maar daarnaast heeft hij nog een andere ambitie. Hij laat zijn dagboeken zien, geschreven vanaf 2000. Uiteraard geschreven in ‘Tigrinya’ (taal in Eritrea). “Als ik nog beter Nederlands kan, ga ik het vertalen en schrijf ik een boek. Zowel om mijn taal te verbeteren als om mijn verhaal te vertellen. En om iedereen te kunnen bedanken!”