Ter Dilft Magazine JAN-JUNI 2022

Beeld: Didier Carluccio

cultuurcentrum & bibliotheek

JAN JUN 2022 #2

BIEKE DEPOORTER OLIVIER DE SAGAZAN LEENTJE KERREMANS FLORIS AND THE FLAMES MAAIKE CAFMEYER

Beeld: Bieke Depoorter / Magnum Photos

10

6

18

33 30

24

34

37

Inhoud 3 Inhoud 5 Intro

33 De keuze van Actrice Maaike Cafmeyer kiest werken die haar inspireerden

6 De poulain

34 Floris and The Flames

Maud Vanhauwaert en Aline Verbeke, twee sterke vrouwen op de barricades voor poëzie

Klassiek en rock vinden elkaar

10 De maker

Jazzkenner Frederik Goossens duikt in de Belgische jazzgeschiedenis

Theatermaker Leentje Kerremans maakt kostuums met ballen

16 Vooruitblik In januari openen bib en cc de Maakplaats.

Een creatief atelier voor iedereen

18 De wereld van Franse bioloog en kunstenaar Oliver de Sagazan over zijn fascinerende en bevreemdende performance Transfiguration

22 Expo Fotografische cursiefjes van Ruben Van Eeckhout

24 Vs. Het indringende verhaal van Magnumfotograaf Bieke Depoorter en Agata Kay

30 Ter Dilft introduceert Duits kunstenaar Felix Kindermann brengt scheiding en verbinding naar Bornem

37 Tribune

38 Uitgelicht 40 Migrating Churches in Wintam De geschiedenis van een dorp vertaald in een hedendaags kunstwerk

44 Terugblik Het nieuwe cultuurseizoen ging feestelijk van start

46 Agenda 50 Poëzie in dialoog met illustraties 51 Praktisch

Ter Dilft Magazine 4

BEELDSMEDERIJ DE MAAN, KOPERGIETERY & KGbe - plastiekBERTRAND Beeld: Phile Deprez - Zie p. 10

Intro

Een zootje ongeregeld maar van een inspirerende soort

5

Donkere dagen zijn het nog. Maar ik ben hoopvol. Straks staat de deur van de lente al op een kier. En de verbeelding helpt, ook, altijd.

ben het lef om eigenzinnig het leven te omarmen en ieder van ons hierin te betrekken.

Heel veel als je naar het aanbod van Ter Dilft kijkt.

Opvallend zijn de straffe vrouwen in het gezelschap. Ze overtuigen zonder meer. Hun foto’s, beeldend werk, podiumgeweld, poëzie komen binnen en nestelen zich comfortabel, schurend, ongemerkt, met veel lawaai…

Een aangename kennismaking met zoveel ongebreideld talent.

We gingen praten met tal van intrigerende artiesten en geraakten in de ban van sublieme woorden, rake beelden, gewaagde poses, verrassende muziek.

Ik hoop dat jullie de zindering in dit magazine al even ervaren. Hopelijk overtuigen deze verhalen om zelf te komen kijken en voelen.

Alvast van harte welkom!

Een zootje ongeregeld maar van een inspirerende soort. Eén voor één maken ze kunst voor hart en hoofd, voor lijf en leden. Ze heb-

Griet Ivens Directeur cultuurcentrum Ter Dilft

Hoeveel mogen we verwachten van elkaars verbeeldingskracht?

De poulain

De poulain

Ancien en aanstormend talent samen op de barricades voor poëzie Dichteres Maud Vanhauwaert leerde haar poulain Aline Verbeke vanbinnen en vanbuiten kennen tijdens Toren van Babel, een samenbouwproject voor poëzie en diversiteit. Met steeds een flinke portie humor staan deze sterke vrouwen op de barricades voor poëzie en durven ze de grenzen ervan open te breken. Tijdens het slotmoment van Wassalon (cfr. kaderstuk) schrijft en brengt Aline eigen werk.

ALINE:

6

‘Ik herinner mij dat ik aan het indommelen was tijdens een les en dat mijn aandacht getrokken werd door een poster. Het was zo een Wij zijn evenwijdig-poster van Maud nadat ze de Herman de Coninck-prijs had gewonnen.

Ik heb eigenlijk nooit iets met poëzie gehad, maar dat was zo schoon. Het was de trigger om zelf te beginnen schrijven en Maud op mijn toenmalige middelbare school uit te nodigen.

Die uitnodiging vond ze zo sympathiek dat ze speciaal is langsgekomen.

Een paar ontmoetingen later heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en haar na een voorstelling gevraagd: 'Als je iemand nodig hebt om je koffers te dragen, ik zoek nog een stageplek.’

Niet veel later ben ik dan begonnen aan Toren van Babel. Die stage was voor mij veel meer dan een stage. Ik heb daar heel veel facetten van het woord leren kennen. Maud heeft me er ruimte gegeven om te ontdekken en zelf op te treden.

Ik heb eigenlijk amper koffie moeten zetten voor haar.

Ik ben nog steeds waanzinnig fan van Mauds werk. Door haar gaandeweg ook op het podium te ontdekken, merkte ik dat ik het heel inspirerend vond hoe ze verschillende media met elkaar combineert. Het is voor mij een enorme verademing om te weten dat ik geen keuze hoef te maken, omdat ik zelf ook tussen verschillende media bengel.’

MAUD: ‘Ik voelde vanaf het eerste contact dat Aline iemand was met een grote taalgevoeligheid en dat ze veel in haar mars had. Dat wou ik zeker stimuleren. Ik vind dat iemand met talent bijna de verantwoordelijkheid heeft om dat te ontwikkelen. Mijn enige rol daarin was om haar daarvan bewust te maken.

Tijdens Toren van Babel heb ik Aline een paar keer op de scène getrokken. Vanaf het eerste optreden was ik onder de indruk. Ze koppelde humor aan die grote taalgevoeligheid, waar we elkaar zeker in vinden. Maar bovendien bleek dat zij ook nog eens een groot muzikaal talent heeft. En daar heb ik toevallig altijd al enorm naar gesmacht.

Al was Aline verre van zeker van zichzelf in het begin. Toen ik haar leerde kennen, haalde ze zichzelf – vanuit een groot relativeringsvermogen – vaak onderuit. Soms deed ze dat zelfs drie keer binnen één zin. Als je bijgedachten de eerste gedachte meteen opvreten, dan bestaat natuurlijk het gevaar dat je uiteindelijk niets meer zegt. Ook dat herkende ik van bij mezelf.

Doorheen de jaren heeft Aline wat aan zelfzekerheid gewonnen. Nu durft ze haar gedachten rond maken. En die zijn meer dan de moeite waard! Ze heeft een bijzonder spitante geest.

En die zelfrelativering straalt ze nog evengoed uit. Er zit geen tikje pretentie aan vast. Dat merk je ook op een podium, ze durft er krachtiger te spreken.'

De poulain 7

Aline Verbeke °1998 Is verbonden als doctoraatsstudent

culturele agogiek aan de VUB Schrijft in diverse vormen (o.a. Kluger Hans,

rekto:verso, winnaar Kunstbende 2017) en

probeert uit op het podium

Wassalon Dichteres Aline Verbeke laat zich inspireren door de microkosmos van het Wassalon op het De Putterplein in hartje Bornem en brengt er tijdens het slotmoment haar poëzie.

Di 05.04 t.e.m. za 09.04.22 Slotmoment: za 09.04 om 20 uur project

°1984 Voor haar poëziedebuut Ik ben mogelijk

(2011) kreeg ze de Vrouw Debuut Prijs,

voor haar bundel Wij zijn evenwijdig (2014)

de Hughues C. Pernathprijs en de Publieksprijs

van de Herman De Coninck- wedstrijd, voor Het stad in mij (2020) de Jan

Campertprijs Maakte en speelde reeds verschillende theatervoorstellingen Was Stadsdichter van Antwerpen (2018-2019)

Beeld: David Legrève

Maud Vanhauwaert

8

Expo

Expo 9

Felix Kindermann

Choir Piece, 2019 Performance Composition Natalie Dietterich Exhibition view I, You, We at KIT - Kunst im Tunnel Beeld: Katja Illner Zie p. 30

De maker 10

Theatermaker Leentje Kerremans:

‘Plezier is de enige routine die ik in mijn werk steek’ Beeld: David Legrève

De maker

Costumière en theatermaker Leentje Kerremans vertrekt voor het maken van eigen voorstellingen altijd vanuit de kostuums, eerder dan vanuit een thema of verhaal. Voor KOPERGIETERY maakte ze samen met Valerie Le Roy de beeldende voorstelling plastiekBERTRAND. Een idee dat groeide vanuit een opblaasbaar personage van plastiek zakken en een blazende stofzuiger. Hun atelier in Gent hangt vol materialen en attributen die op dezelfde manier ‘ooit misschien wel nog eens een podium krijgen... Of niet’.

Leentje: Ons atelier bevindt zich aan de overkant van de straat van KOPERGIETERY. Zowel Valerie als ik hadden al kostuums voor hun voorstellingen gemaakt en langs onze neus weg hadden we er wel eens laten vallen dat we samen graag eens een opblaasbare voorstelling wilden maken. Meer dan dat losse idee was er nog niet. Maar het zaadje was geplant. Een tijdje later kregen we van Johan De Smet, de artistiek directeur van KOPERGIETERY, de vraag om er eens serieus over na te denken. Het leek hem een interessant concept om voor een keer vanuit de kostuums te vertrekken als basis voor een voorstelling, en niet de kostuums pas op het einde van het proces toe te voegen.

Veel kinder- en jeugdtheater is heel beeldend.

Maar dat costumières over de hele voorstelling mogen beslissen is wel uitzonderlijk. Ik had zelf nog verschillende dingen liggen die ik ooit maakte maar waar ik nog nooit iets mee had gedaan. Die werden ook van onder het stof gehaald om te zien wat we er mee konden. Zo zijn we beginnen brouwen aan onze voorstelling en beginnen bouwen aan een eigen wereld.

Als er iets van mij verwacht wordt, is de helft van de creativiteit al weg.

11

Leentje Kerremans

De thema’s ecologie en recyclage zijn er pas zijdelings ingeslopen?

Het zijn onderwerpen die ons sowieso enorm bezighouden. Maar in dit geval volgden ze vooral uit de kostuums die er al lagen: die waren meestal al opgebouwd uit gerecycleerde materialen. We willen in plastiekBERTRAND vooral op een speelse manier laten zien dat je altijd van alles iets anders kan maken. Een oude broodrooster wordt een hondje, ballen uit een ballenbad of plastiek zakken van de supermarkt worden figuren, kartonnen dozen worden kostuums als je er een laagje stof over drapeert...

Je hebt niet veel nodig om je te amuseren.

Hoe lang was je bezig aan deze productie?

Dat gesprek met Johan hadden we 2 jaar voor we echt van start konden gaan. Gedurende die jaren zijn er veel momenten geweest dat Valerie en ik er samen aan hebben gewerkt.

Omdat we het vanuit de kostuums wilden laten vertrekken, moest er uiteraard al iets zíjn vooraleer je echt kan beginnen creëren op een

°1986 Bornem Master in Beeldende Kunsten aan Sint-Lucas Gent Werkt als freelance costumière voor film en tv (o.a. Café Derby, Den Elfde van den Elfde, De Ridder ...) en voor theaterhuizen als KOPERGIETERY, Beeldsmederij De Maan, Vooruit, Laika, Froefroe, De Vieze Gasten, Antigone en Het Paleis Was in 2016 de artiest voor Nice To Meet You van cc Ter Dilft en maakte daarvoor de beeldende muzikale voorstelling The Golden Tieger, waarmee ze nadien nog o.a. op de Gentse feesten en in de Roma stond PlastiekBERTRAND is de eerste voorstelling die ze maakte voor KOPERGIETERY, samen met partner in crime Valerie Le Roy De muziek in haar voorstellingen wordt steevast gemaakt door haar lief Janko Beckers

De maker

podium. Deze manier van werken vraagt een steengoede voorbereiding.

Een kostuum vertrekt vanuit een idee of concept, maar evengoed soms vanuit een materiaal dat ik tegenkom. Ik vond ooit in de kringloopwinkel 2.000 cd’s die nu een kostuum zijn in plastiekBERTRAND. Ik beplakte eens een mannetje uit een yogaboek met ronde stickertjes en daaruit groeide dan het idee om het personage Ballenman te creëren uit oude ballenbadballen. Ik zie die ballen of cd’s en denk dan: hoe kan ik dit materiaal het leukst laten spreken? Vaak worden dat dan eenvoudige vormen die nadien personages worden.

Naast de kostuums is er in plastiekBERTRAND ook een grote rol weggelegd voor muziek.

12

Mijn producties zijn beeldend en muzikaal. Niet omdat taal niet belangrijk is, maar omdat tekst gewoon mijn talent niet is. Ik kan melodie beter aanvoelen dan een tekst. Al heel snel in het maakproces hebben we Janko (Beckers, de vriend van Leentje) erbij betrokken als muzikant. Het was een wisselwerking: soms was er eerst een kostuum waar Janko dan een deuntje bij verzon, soms had hij een melodietje gemaakt, dat ons dan weer inspireerde voor een kostuum. De muziek maakte wegen om beelden tot leven te wekken.

Pas in de laatste fase kwam alles echt samen.

Ja. De echte afwerkfase duurde acht weken. We kropen toen bij KOPERGIETERY op het podium: wij met onze kostuums, Janko met zijn muziek en daarnaast nog onze twee acteurs Michiel Soete en Nona Demey Gallagher. Zij brachten onze kostuums echt tot leven door erin te kruipen en iets te zoeken waardoor ze ook echt een functie kregen. Hun bijdrage aan het verhaal is onbetaalbaar. Valerie en ik mogen nog zo’n toffe kostuums maken, als Nona en Michiel er niet waren met hun geniaal spel, dan was dit nooit geworden wat het nu is.

In sommige processen wordt er volgens mij te lang aan tafel gezeten, maar zo werk ik niet graag. Voor mij moet het snel concreet worden.

Daarom hielden we gedurende die acht weken elke week een toonmoment voor diverse groepjes publiek. Dat zorgde ervoor dat we tegen elke vrijdag iets nieuws moesten hebben. Ik vond de feedback die we kregen elke keer heel waardevol. Je merkt zo ook meteen wat werkt en wat niet. Mocht de reactie op Ballenman tijdens die toonmomenten bijvoorbeeld niet zo enorm positief zijn geweest, had hij voor mijn part de voorstelling niet gehaald.

Mijn producties zijn beeldend en muzikaal. Niet omdat taal niet belangrijk is, maar omdat tekst gewoon mijn talent niet is.

In 2017 was Leentje de jonge Nice To Meet You-kunstenaar van Ter Dilft, waarvoor ze voor haar slotshow onder andere deze verenhoed maakte. Dat project gaf haar het zelfvertrouwen om te schreeuwen op een podium.

De maker

Vertrekken vanuit de kostuums om een voorstelling te maken, dat is best uitzonderlijk.

13

Boetseren met stof Hoe ben je in de kostuumwereld terecht gekomen?

Het is denk ik allemaal begonnen door als kind in de chiro en op school toneeltjes te verzinnen en daarbij kostuums te zoeken.

En mijn grootmoeder, ons bonneke, maakte ook altijd kleren en kostuums voor de lokale toneelvereniging in Hingene. Dat heeft volgens mij allemaal aan de basis gelegen.

Na het middelbaar ben ik beeldende kunst gaan studeren. Maar ik besefte al snel dat ik het eigenlijk niet zo had met tentoonstellen.

Ik had meer dynamiek nodig en ben beginnen boetseren met stof. Mijn kostuums zijn sowieso beeldend, dat kan je dan eerder zien als een installatie. Ik ben toen ook naailessen beginnen volgen en maakte al wat kostuums.

In de marge daarvan heb ik dan gesolliciteerd voor een job bij VRT als kleedster bij de nieuwsdienst. Ik voelde dat ik dat moest doen omdat het een wereld was die ik niet kende: het had ook met kostuums te maken, maar weliswaar de allersaaiste kant van kostuums.

Ik zag het misschien ook wel als springplank

om iets anders te gaan doen bij VRT achter de schermen. Zo ben ik bij fictie beland, waar ik een netwerk heb kunnen opbouwen. Mensen die ik daar toen heb leren kennen, doen nu nog soms beroep op mijn atelierwerk.

En dan was daar plots Nice To Meet You.

Klopt. Ter Dilft vroeg mij enkele jaren geleden om als jonge kunstenaar een jaar lang dingen te doen onder de vlag van het project Nice To Meet You. Ik heb toen doorheen het jaar verschillende kostuums kunnen tonen en als slotstuk was er The Golden Tieger, een muzikale beeldende voorstelling die ik samen met Janko speciaal voor dat project had uitgewerkt. We kregen een podium en een budget, maar er werd ons geen kader opgelegd. Alles kon. En dat is toen wat ontploft. Uiteindelijk maakten we acht sketches met kostuumwissels, een buikdanseres, twee Bollywood-danseressen, drie zangeressen en een zeskoppige band. En elk naadje was door mij gestikt. Compromisloos.

Nice To Meet You heeft mij toen het zelfvertrouwen gegeven om eens te schreeuwen op een podium. Het portfolio dat ik daardoor heb

De maker

kunnen opbouwen heeft mij geholpen om nadien de theaterwereld binnen te glippen. Daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor. Niet dat ik tv-werk niet leuk vind, maar ik heb meer plezier aan een kostuum dat gemaakt wordt van cd’s dan aan een jeansbroek, en dat is voor mij als costumière het onderscheid tussen theater en tv. Ik doe alles graag, zolang het maar leuk en afwisselend blijft. Plezier is de enige routine die ik in mijn werk steek. Als een mens toch zo veel moet werken in zijn leven, kan die het maar beter plezant maken.

Wat hierna?

Ik wil eigenlijk heel graag terug gewoon een tijdje onder de radar in mijn atelier zitten en zien wat eruit komt. Ik heb geen grote dromen. Ik wil leuke dingen blijven doen, met toffe mensen en met liefst wel een beetje budget.

We zien wel. Want van zodra er verwachtingen zijn, zelfs van mezelf, dan is de helft van de creativiteit al weg. Ik wil vooral gewoon dat het plezierig is.

14

Maar eerst dus nog enkele maanden toeren met plastiekBERTRAND. Ik hoop dat het publiek de wereld die wij creëren kan smaken en met de glimlach buitengaat, want ja, ook volwassenen staan op het einde vaak te dansen in de zaal.

Maar als het dan terug stil wordt en je merkt dat ze naar ons podium kijken dat vol brol ligt dan horen we heel vaak de vraag ‘wie gaat dat zootje opruimen?’ Dat ze dan even hebben stilgestaan bij hun eigen consumptiegedrag was voor ons geen must, maar wel mooi meegenomen.

En wie ruimt dat zootje dan op?

Wijzelf natuurlijk! (lacht)

plastiekBERTRAND BEELDSMEDERIJ DE MAAN, KOPERGIETERY & KGbe Duik mee in een zee van ogenschijnlijke prullen naar geheime vermommingen en dubbele levens in een uiterst visuele voorstelling.

Za 15.01.22 om 14.30 uur Schouwburg theater familie

De maker

Voor mij was beeldende kunst te statisch.

Ik ben daarom beginnen boetseren met stof.

15

Vooruitblik 16

Maakplaats van bib en cc Een creatief atelier opent binnenkort de deuren in de Boomstraat. Een plek waar elke kunstenaar, ingenieur, student en doe-het-zelver vrij kan komen maken, leren, verkennen en experimenteren.

Meer info: www.terdilft.be/maakplaats Vanaf zondag 16 januari - Oud postgebouw - Boomstraat 46 - Bornem

Beeld: Ruben Van Eeckhout

Vooruitblik 17

De wereld van

De wereld van

BIOLOOG EN KUNSTENAAR OLIVIER DE SAGAZAN 18

Beeld: Didier Carluccio

Franse schilder, beeldhouwer en performer Oliver de Sagazan duikt overal ter wereld op. Bioloog van opleiding, ontwikkelde hij de voorbije 25 jaar een veelzijdig oeuvre. In maart brengt hij zijn fascinerende performance Transfiguration in Ter Dilft.

Je bent geboren in Congo-Brazzaville.

Heeft dit jou beïnvloed?

niet omwille van het esthetische, maar omwille van het spirituele. Termen zoals 'kunstenaar' en 'schoonheid' bestaan niet in primitieve samenlevingen. Het zijn vooral de westerse samenlevingen die deze woorden hebben gecreëerd. Als ik op het podium mijn gezicht met klei transformeer, vertel ik geen verhaal, maar vertel ik over mijn zoektocht om te begrijpen wie ik ben.

Veel kan ik niet zeggen over mijn jeugd in Congo, want als driejarige keerde ik al terug naar Frankrijk (lacht). Na mijn studies biologie, ging ik voor mijn burgerdienst wel nog terug naar Centraal-Afrika: ik werkte 2 jaar in Kameroen. Deze periodes in mijn leven hebben mij onmiskenbaar getekend, wat je zeker in mijn beeldhouwwerk merkt. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik tribale Kongo- of Teke-beelden maakte zonder het te weten.

Wat me ook fascineert aan Afrikaanse kunst is de aanwezigheid van het materiaal en wat het bij de toeschouwer automatisch oproept en suggereert. Materialen zoals hout, klei, as, bloed, gebladerte, beenderen, haren, schelpen... al deze elementen zijn de echo van de natuur die ons omringt, ons vormt en ons draagt.

Het mooiste aan primitieve kunst is dat er geen grens is tussen kunst en leven. Als ze bijvoorbeeld stukken van een overledene in de buik van een beeldhouwwerk stoppen, is dat

Ik ben biologie beginnen studeren omdat ik het mysterie van organisch leven wilde begrijpen. Maar biologisch onderzoek vervalt heel snel in

Ben je een bioloog die kunstenaar werd of een kunstenaar die biologie studeerde?

De wereld van 19

De wereld van 20

specialisatie, terwijl ik een globale visie op het leven zocht. Toen ik de schilderkunst ontdekte, en die van Rembrandt in het bijzonder, realiseerde ik me dat je ook op die manier naar levende wezens kan kijken en hen bevragen.

Mijn ogen blijven die van een bioloog, maar mijn handen zijn die van een beeldhouwer geworden.

steeds andere maskers aan te meten, graaf ik dieper in mezelf, trek ik me meer terug.

Anderzijds verberg ik me ook steeds meer. Dat is eigen aan het dragen van maskers: zodra je je gelaat verbergt, ben je vrij om meer jezelf te zijn, om dingen te doen die je ongemaskerd niet zou doen. Door je te verbergen, toon je jezelf.

Transfiguration, jouw eerste performance, dateert uit 1998?

Ik las in een recensie: ‘Transfiguration is een van de meest originele en ongelooflijke dingen die je waarschijnlijk ooit zal zien, maar dat wil niet zeggen dat je er zal van houden.’

Transfiguration is inderdaad meer dan 20 jaar geleden gemaakt, maar blijft voor mij nog steeds zeer relevant. Ik probeerde toen Na de performance bevindt het publiek wanhopig meer leven te geven aan een beeldzich vaak in een moeilijk te beschrijven houwwerk. Uiteindelijk besloot ik mijn lichaam emotie. Het is geen show met een verhaal, het onder te dompelen in het materiaal dat ik is gewoon een man die een gebruikte om mijn beelden te maken. Zo wou ik zeker zijn Ik ben altijd op zoek reeks maskers op zijn gezicht aanbrengt. Hij lijkt altijd ondat er leven in mijn beeldnaar beelden die tevreden en herbegint tot hij houwwerk zou komen. Ik mensen ervan bewust uitgeput is. Zowel de wanhohad bovendien het idee om dit experiment in mijn atelier maken dat er onder pige zoektocht om hét masker te vinden als alle vreemde te filmen. Het resultaat blies een ‘normaal gezicht’ en fascinerende maskers die me omver. Je zag primitieve telkens opduiken, maken van maskers, maar ook misvormeen veelheid aan deze voorstelling iets indrukde gezichten zoals bij Francis andere gezichten wekkends. Mensen worden Bacon. Hoe kon ik zulke schuilgaat geraakt en dat bevalt me. krachtige maskers maken zonder effectief te zien wat Ik ben altijd op zoek naar beelden die mensen ik doe? Het toevallige, het blind werken is een ervan bewust maken dat er onder een ‘normaal van de sleutels tot deze performance. En zo gezicht’ een veelheid aan andere gezichten blijft elke voorstelling opnieuw een eerste keer. schuilgaat, onverwacht en verontrustend.

Ik vergelijk mezelf tijdens de performance soms met een hond die opgewonden door de geur van wild alsmaar fanatieker in de aarde begint te graven. Door mezelf met klei en hooi

De wereld van

Is het werken met klei en hooi symbolisch?

De keuze van het materiaal waar ik mee werk is heel belangrijk en bepalend. De laatste 5 à 6 jaar heb ik een techniek ontdekt, gebaseerd op een mengsel van klei, hout en gras. Deze zachte mortel is een fascinerend materiaal dat onmiddellijk een textuur geeft die lijkt op de menselijke huid.

Ik ben er ook van overtuigd dat dit materiaal niet inert is, maar een vorm van reactiviteit of leven in zich draagt die het op natuurlijke wijze in het werk overbrengt. Net deze relatie tussen de materiële wereld, mijn lichaam en mijn werk fascineert me.

Het materiaal sluit ook aan bij het belang dat ik als artiest hecht aan het lichamelijke, het tactiele, de waarde van de aanraking. Het leven start voor mij met aanrakingen, het contact. En zeker in onze huidige maatschappij van afstand, minimale aanrakingen en mondmaskers wil ik echt dat vitale belang van contact en aanraking blijven benadrukken.

Beeld: Martin Launay

21

Olivier de Sagazan

°1959 Frans bioloog, kunstenaar, schilder, beeldhouwer, performer, schrijver Woont en werkt in Saint-Nazaire, Frankrijk Werkt(e) samen met o.a. FKA Twigs, Mylène Farmer, Wim Vandekeybus, Ron Fricke (film Koyaanisqatsi), Gareth Pugh en Nick Knight.

Bracht zijn bekendste performance Transfiguration (1998) al meer dan 300 keer in minstens 25 verschillende landen

Transfiguration Olivier de Sagazan Do 10.03.22 om 20 uur Black Box performance

Expo 22

Kou is een emotie De kerkklok sloeg negen keer en daar kwam hij aangereden.

Hij parkeerde zijn auto net voor het hotel waar gasten zaten te ontbijten.

Vrolijk gestreept liep Bert in badjas de trapjes op, richting zeedijk.

Dat doet hij nu al veertig jaar lang. Elke dag. Heel het jaar door.

‘Ik ben eraan verslaafd, maar het blijft telkens een uitdaging. En in februari al zeker, dan is de zee helemaal afgekoeld.’

De roze badmuts ging op, de vrolijke streepjes uit.

Een zacht novemberbriesje duwde hem al richting zee.

Eenmaal terug vroeg ik hem hoe hij zich voelde.

‘Koud!’… hij lachte breed enkele druppels zout weg.

Ruben Van Eeckhout, 8 november 2020

Deze fotografische cursiefjes zijn als postkaarten te koop aan het onthaal van het cultuurcentrum. Om de twee maanden maakt Ruben een nieuwe postkaart voor de exclusieve collectie van Ter Dilft.

Expo

Boot zonder naam Het was altijd zijn jongensdroom geweest om op een boot te wonen.

‘Sinds een jaar is dit mijn huis, maar het is soms best eenzaam’, vertelde hij eerlijk.

Ooit werd hij in Den Bosch tegengehouden door de waterpolitie.

Zijn boot had geen naam en dat was onwettig. De agenten verzochten hem aan te meren om plakletters te halen in een doe-het-zelfzaak.

‘Ik heb toen een dikke witte stift gepakt en er Keesje op geschreven.’

De politie zag er de humor niet van in: de boete bedroeg 65 euro.

Ik keek naar de half vergane letters op de romp. Voorzichtig vroeg ik wie Keesje was.

Hij wees naar zijn trouwe viervoeter die op zijn vaste plekje genoot van een laagstaande zon.

Ruben Van Eeckhout, 5 november 2020

23

Versus 24

FOTOGRAAF VERSUS MODEL

Het indringende verhaal van Magnumfotograaf Bieke Depoorter en Agata Kay

Versus

Vs.

We hebben geluk. Tussen New York en Polen in, treffen we Bieke Depoorter aan in haar thuisstad Gent voor een boeiend gesprek. Vier jaar geleden leerde ze Agata kennen in een stripbar in Parijs. Vandaag zijn ze vriendinnen en horen ze elkaar elke dag. Na de intrigerende fototentoonstelling Agata en een gelijknamige publicatie werken ze aan een tweede boek. Deze keer neemt Agata de regie in handen. Maar eerst keren we terug naar hoe het allemaal begon.

Beeld: Thomas Vanhaute

In al jouw fotoprojecten loopt een rode draad van overgave. Je geeft je letterlijk over aan de situatie, aan de mensen die je ontmoet en dat levert keer op keer beklijvende beelden op.

Hoe is de reeks met Agata ontstaan en wat wilde je tonen?

Als ik een project opstart, weet ik eigenlijk vooraf nooit wat ik ga doen. Ik was in Parijs voor een Magnum LiveLab (nvdr: Magnum nodigt dan 3 fotografen uit in een stad om gedurende twee weken achtereenvolgens te fotograferen en te exposeren) maar zat op dat moment niet goed in mijn vel. Het was net uit met mijn lief en ik had zoiets van: ‘Oh my god, waar ben ik eigenlijk mee bezig. Ik wandel gewoon de straat op, ik ga mensen ontmoeten, vraag of ik ze mag fotograferen. Ik zie wel wat er gebeurt.’

Onderweg heb ik een buitenwipper van een stripbar ontmoet. Hij nodigde mij uit om gratis binnen te gaan. Agata was daar aan het dansen, ze werkte er. Ik ben met haar aan de praat geraakt. Ze werd net 24 die dag, we hebben dat samen gevierd en het klikte tussen ons.

Ze hoorde over mijn fotografieopdracht en nodigde mij de volgende dag bij haar thuis uit om haar te fotograferen. Daar nam ik de eerste foto van haar: die roze die op de cover van het boek staat. Op dat moment dacht ik nog: ‘Ik fotografeer haar een keer en daarna zie ik haar nooit meer’. Zo loopt het meestal in mijn werk: ik zie iemand kort en intens, maar daarna is er geen contact meer.

Bieke Depoorter °1986 Studeerde in 2009 af in de

richting fotografie aan het

KASK (Gent) Is sinds 2012 nominee en

sinds 2016 volwaardig lid

van Magnum Photos,

een coöperatieve vereniging

van fotografen. Slechts

6 Belgen waren ooit lid

van dit collectief Exposeert in binnen- en buitenland Won verschillende prijzen

voor haar werk waaronder de Magnum Expression

Award, The Larry Sultan

Award en de Prix Levallois

Agata Bieke Depoorter Wo 12.02 t.e.m. zo 27.03.22 De Ruimte expo

Het boek Agata vind je ook in de fotografieafdeling van de bib.

25

Versus 26 Beeld: Bieke Depoorter / Magnum Photos

Maar met Agata liep het anders?

Ja, ik ontdekte bij elke foto die ik nam, bij elke nieuwe scène, ogenschijnlijk een andere persoon. Zij wilde op een bepaalde manier op de foto staan en ik wilde haar anders in beeld.

Ik kon er niet genoeg van krijgen, dat was de eerste keer dat ik zoiets ervaarde.

We spraken af dat ik haar de rest van de week elke ochtend zou fotograferen voor ze ging werken. Agata nam mij mee naar verschillende locaties in Parijs. Daarna bleven we contact houden.

Jullie trokken samen naar Athene, Beirut en Duitsland… Ik kan mij voorstellen dat zo’n project behoorlijk onder je vel kruipt.

Aanvankelijk was het de bedoeling om via de foto’s op zoek te gaan naar de identiteit van Agata. Ik wilde tegelijk de complexiteit van fotografie onderzoeken. We gingen akkoord om elkaar te gebruiken. Maar uiteindelijk is het een tentoonstelling en boek geworden die ook heel erg over mezelf gaan én over fotografie.

Agata was superblij met het resultaat maar ook

een beetje ontgoocheld. Ze kreeg het gevoel dat wanneer zij haar ding kon doen, ik gestopt ben. Dat kwam aanvankelijk hard binnen. Op een bepaald moment was het een beetje veel voor mij op emotioneel vlak en dacht ik aan stoppen. Het was zeer intens.

Waarin verschilden jullie dan van elkaar?

Eigenlijk lijken we heel hard op elkaar, maar gaan we op een andere manier met de dingen om. We dagen elkaar constant uit om onze grenzen te verleggen. Door naar de ander te kijken, of door bekeken te worden, kijk je ook geconcentreerder naar jezelf. En dat brengt consequenties met zich mee.

De machtrelatie tussen ons is in constante verandering, maar in het maken van het boek, had ik uiteindelijk wel de overhand. Ik werd de auteur, ik maakte de selecties van de beelden.

Ons werk was een samenwerking, maar geen evenwaardige. In het nieuwe boek dat we aan het maken zijn, krijgt Agata de overhand. Zij zal de foto's kiezen en zij bepaalt waarover we zullen spreken in het boek. Zij wordt 'auteur'.

Versus

En jullie vriendschap overleefde?

Op een bepaald moment vroegen wij ons af of we echte vrienden waren. Of fotografie ons bindmiddel is en ons wel of niet toelaat om vrienden te zijn. Het is zot dat Agata me de kans geeft die vraag luidop te stellen. Dit was wel een heftig vraagstuk, want misschien zijn we niet echt vrienden…

We zijn toen voor een tweede keer naar Beiroet getrokken. Ik had geen camera mee, enkel mijn gsm.

Wat gaat er gebeuren als ik geen foto’s van jou neem – of toch geen serieuze foto’s? We ontdekten dat we eigenlijk geen zin hadden om te fotograferen, we wilden gewoon samen op reis. Dit is ook een moment in het boek en in de tentoonstelling: een grote print met allemaal screenshots van een video waarin we samen dansen op mijn verjaardag in de bergen in Libanon.

ik fotografeer, zij kijkt naar mij. Maar eigenlijk is het publiek ook een invloedrijke speler. Op het moment dat we dit beseften, is ons werk ook veranderd. Na 1 jaar samenwerken was er een eerste expo in Antwerpen. We kwamen in de krant en zagen dat wat we deden mensen wel interesseerde. Agata was zich enorm bewust van dat publiek waardoor we op een bepaald moment bijna niet meer konden samenwerken. Eigenlijk is de camera een derde oog dat naar jou kijkt. Fotografie wordt daardoor niet zo onschuldig als het lijkt. Ik vroeg mij af in mijn hoofd: 'Ja maar, doet zij dat hier voor de camera of voor mij, of voor een publiek? Push ik haar nu om handelingen te doen die ik niet per se wil dat ze doet…?'

Ik ontdekte bij elke foto die ik nam, bij elke nieuwe scène, ogenschijnlijk een andere persoon

Je bent letterlijk in het leven van Agata gestapt. Dat stralen je foto’s een voor een uit. Je voelt je als toeschouwer bij momenten een voyeur.

Wat moet dat niet voor jou zijn als fotograaf?

Ik denk dat het belangrijk is - wat ik ook meer en meer besef door dit soort werk te maken – dat je niet kan ontkennen dat je in een driehoek terecht komt van mensen die naar elkaar kijken. Ik kijk naar de persoon die

Beeld: Bieke Depoorter / Magnum Photos

In december 2021 stelt Agata je voor aan haar moeder in Polen, je zet weer een stapje dieper in haar leven.

Ik denk dat mijn projecten, zeker de laatste jaren, mijn leven zijn. Het is niet zo dat ik van maandag tot vrijdag werk aan Agata. Zij is deel van mijn vriendenkring. In de periode dat ik haar leerde kennen had ze niet zo’n goede relatie met haar ouders. Ondertussen is dat veranderd. Haar mama weet wel wat we aan het doen zijn. Maar ik denk dat het voor haar wat conflictueus is. We zullen zien. Ik ben welkom.

27

Versus 28

Beeld: Bieke Depoorter / Magnum Photos

Versus 29

Ter Dilft introduceert

Felix Kindermann

'Het werk zelf of de accenten die ik wil leggen bepalen het medium dat ik gebruik'

30

Gleichzeitigkeiten, 2021 2-channel sound installation and performance Microphones, speakers, cables, computers, routers Exhibition view Museum Ludwig - beeld: Katja Illner

Je bent afkomstig uit Duitsland en studeerde daar ook. Wat bracht je naar België?

De liefde. Sinds mijn vriendin Judith meer dan 14 jaar geleden op Erasmus was in Hamburg waar ik toen studeerde, zijn we een koppel. Iemand moest verhuizen. Ik heb toen de stap gezet, belandde zo in België en maakte kennis met Judiths geboortedorp Bornem. Toen ik besliste nog een master in Fotografie aan Sint-Lucas Brussel te doen, was Geert Goiris mijn promotor. Niet alleen een internationaal gereputeerd kunstenaar, maar óók afkomstig uit Bornem.

Twee jaar geleden waren we op vakantie in de staat New York waar we in een klein dorpje in gesprek raakten met de bibliothecaresse die een voorliefde had voor blokfluitmuziek. Zij was een groot bewonderaar van Paul Van Loey (n.v.d.r.: vroeger lid van het ensemble Vier op ’n Rij en al jarenlang leerkracht aan de Academie voor Muziek, Woord en Dans van Bornem).

Ze was helemaal haar kluts kwijt toen ze hoorde dat Judith van dezelfde gemeente is. Blijkbaar leiden veel wegen naar Bornem. Zelfs vanuit New York (lacht).

Ik kom hier regelmatig. Bornemnaar Tony Moens is al vele jaren mijn tandarts. Hij en zijn vrouw zijn door de jaren heen goede vrienden geworden, en ook verzamelaars van mijn werk. En Ter Dilft ken ik ook

Cultuurcentra kunnen een springplank zijn naar de toekomst.

Ter Dilft introduceert

Felix Kindermann is geboren in Duitsland maar leeft en werkt al een hele tijd in Brussel. In maart maakt hij deel uit van een groepstentoonstelling in Ter Dilft. En hij heeft een band met Bornem. Maak kennis met deze bijzonder getalenteerde, veelbelovende en veelzijdige kunstenaar.

Felix Kindermann °1978, Keulen Woont en werkt in Brussel Gastprofessor Mixed Media

aan Luca School of Arts

Campus Gent Fine Arts Industrial Design

HFBK University of Fine Arts Hamburg Master Fine Arts Luca School

of Arts Campus Brussel Stelde tentoon in o.a.

Museum Ludwig en Simultanhalle, Keulen (2021); Kunsthal Gent (2021); KANAL - Centre Pompidou, Brussel (2020); KIT - Kunst im Tunnel, Düsseldorf (2020); S.M.A.K., Gent (2019); Fondation CAB, Brussel (2019); Museum DhondtDhaenens, Deurle (2019); Staatliche Kunsthalle BadenBaden, 45cbm (2015).

31

Ter Dilft introduceert

natuurlijk. Judith heeft daar als jong meisje meerdere broeken versleten. Het concept van een cultuurcentrum was me vreemd, maar is een heel belangrijke culturele factor in het leven van zoveel mensen. Voorstellingen en films zien, boeken lezen, muziek- of tekenschool volgen… het kan een springplank zijn naar de toekomst. Judith is bijvoorbeeld musicoloog geworden.

Je werk is heel veelzijdig: installatie, performance, sculptuur, fotografie, drukwerk… Wat typeert het werk van Felix Kindermann?

Het kernthema van mijn werk is scheiding en verbinding. Wat is de relatie tussen individu en omgeving, hoe verhouden mensen zich tegenover elkaar en hoe fragiel is onze samenleving?

Het medium staat in dienst van het individuele werk of beter: hoe ik op dat moment een accent wil leggen. Als ik een performance uitwerk, dan doe ik dat niet per se omdat performance mijn medium is, maar omdat het mij op dat moment de allerbeste manier lijkt om de boodschap te communiceren. Op andere momenten maak ik iets in brons omdat dat dan het ideale materiaal lijkt. Het enige medium dat ik nog nooit heb durven aanraken, is schilderkunst, maar wie weet komt dit nog. Belangrijk is volledig vrij te zijn in mijn aanpak.

hebben ontmoet, verbleven we in een klein huisje op Long Island. Rond ons zagen we alleen maar buitenproportioneel dure villa’s met allemaal hun eigen zwembad. Voor mij was dit de handtekening van de eigenaar: het symbool van iets te hebben bereikt, maar tegelijkertijd ook een eindpunt. Ik hou wel van dilemma's.

De zwembaden die ik maakte zijn verschillende fragmenten, uitsneden die het grote geheel suggereren. Of weer: hoe elementen zich tot het geheel verhouden.

Je neemt deel aan een groepstentoonstelling in het voorjaar hier in Ter Dilft.

Kan je daar al iets over zeggen?

Het centrale thema is identiteit en hoe ze vandaag wordt gevormd. Verandert de ruimte en bestaat de verhouding centrum-periferie nog in het digitale tijdperk?

Hoe definiëren we de idee van een ‘gemeenschap’? Wie wordt uitgesloten en wie niet?

Dus toch weer het thema: hoe verhoudt het deel zich tot het geheel, zowel materieel als maatschappelijk. Verschillende kunstenaars proberen daar in Ter Dilft vanuit hun eigen artistieke praktijk een antwoord op te geven… of een vraag aan toe te voegen.

Het enige medium dat ik nog nooit heb durven aanraken is schilderkunst.

32

Kan je daar een concreet voorbeeld van geven?

Vorig jaar heb ik drie bronzen sculpturen gemaakt, drie modellen van zwembaden. Op diezelfde reis waar we ook de bibliothecaresse

Groepstentoonstelling Who Am I If We Are Supposed To Be One April - mei De Ruimte expo

Holding Breath (Green Pool), 2020 Cast silicium bronze - 33,2 x 42 x 6,8 cm I 13,1 x 16,5 x 2,7 inches - beeld: Fabrice Schneider

De keuze van

De keuze van MAAIKE CAFMEYER We kennen Maaike Cafmeyer van heel wat tv-programma’s. Humo bombardeerde haar, na Sien Eggers en Ruth Beeckman, tot derde grappigste vrouw van Vlaanderen. Ze tipt verschillende werken uit de collectie van de Bornemse bib die haar inspireerden.

Jeroen Brouwers

Mocht je de Koreaanse film nog niet hebben gezien, gewoon doen. Fantastisch, entertainend en grappig.

De Cazalets Elizabeth Jane Howard

Vorig jaar heb ik enorm genoten van deze boeken, een familiegeschiedenis in 5 delen. Geschreven van 1982 tot 2013, de schrijfster overleed één jaar later. Er zijn ondertussen miljoenen lezers verslaafd geraakt.

Meeslepend tot de laatste zin.

Aan Chesil beach Ian McEwan

Ik raad alles aan van Ian McEwan. Meesterlijk in het beschrijven van de contradictie die bestaat tussen de binnenkant van de mens en hoe we uiteindelijk handelen aan de buitenkant. Aan Chesil beach is daar een intens voorbeeld van.

Deze reeks raad ik iedereen aan. Gewoon enorm goed gedaan. Intense acteerprestaties. Grappig, van de pot gerukt maar toch ook heel menselijk.

33

Annejet Van der Zijl

Ik hou erg van biografieën.

Daarin is Annejet Van der Zijl toch echt de koningin.

Lees Sonny Boy, Het leven van Annie MG Schmidt of Bernhard, een verborgen geschiedenis.

Maaike Cafmeyer & Peter De Graef Hullep Lev Tolstoi

Fargo Jeff Russo

Ontdek de keuzes van Maaike op bornem.bibliotheek.be/ dekeuzevan

Beeld: Goran Despierre

Parasite Joon- ho Bong

En dan een ode aan de Nederlandstalige auteur Jeroen Brouwers. Het lijkt wel of die man uit letters en taal geboren is. Elk boek is zo goed.

Lees Tolstoi. Ik ben door en door fan van zijn werk.

Jammer dat ik geen Russisch ken zodat ik Anna Karenina zou kunnen lezen in de oorspronkelijke taal. P.S.: kijk niet naar de film, die is rotslecht.

Samen met drie muzikanten brengen Maaike Cafmeyer en Peter De Graef een tragikomische, muzikale voorstelling over schaamte en durf.

Wo 12.01.22 om 20 uur Schouwburg theater

Interview 34

Floris and the Flames

Een ongewone combinatie van muziekstijlen Van Eurosong for Kids-kinderdroom tot Belgische ambassadeur op de wereldtentoonstelling in Dubai.

Beeld: Berten Steenwegen

Interview

Het top-strijkersensemble Ataneres vond in Floris and the Flames de perfecte partners in crime voor een programma vol vuur en passie. Zowel folk-pop-lovers als kenners van klassieke muziek, en alle muziekliefhebbers daartussen, komen ongetwijfeld aan hun trekken aan de vooravond van het paasweekend. Maar wie zijn die Floris en zijn Flames, wat is het verhaal van de vier Limburgse artiesten die behalve de passie voor de muziek ook hun rosse haarkleur delen? We mochten het aan Floris Willem (op de foto: tweede van links) zelf vragen, in het prachtige decor van Café Central in Wenen, waar hij woont en werkt.

Hoe is het kwartet ontstaan?

Hoe onze band ontstaan is, kan ik meteen koppelen aan mijn eigen verhaal. Ik ben klassiek gestart: toen ik 2,5 jaar was, volgde ik al vioollessen. Maar rond mijn zevende voelde ik dat ik aangetrokken was tot andere vormen van muziek.

We zijn een pop/ rockband die klassieke muziek aanpakt.

Volgens mij heb ik dit nog aan niemand verteld en weten zelfs de andere leden van de groep dit niet, maar eigenlijk was het altijd mijn kinderdroom om mee te doen aan Eurosong for Kids. Voor mijn communie had ik daarom een Fender-versterker en een elektrische gitaar gevraagd om een groepje te kunnen vormen met vier andere kinderen uit de klas. Mijn ouders - beide klassieke violisten pur sang - steunden dit niet, maar gelukkig was mijn peter een echte rockfan. Van hem kreeg ik mijn eerste versterker. Ik mocht dan ook klassieke gitaarles volgen, wat ik tot mijn 16de deed.

Van die Eurosong-droom is toen niet veel geworden, maar met Floris en The Flames vond ik vier jaar geleden de gulden middenweg: we zijn een pop/rockband die klassieke muziek aanpakt. Onze klassieke roots combineren we met die band die ik als kind altijd wou.

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

Ik was op zoek naar partners en kreeg daarbij hulp van mijn gitaarleraar. Onze pianist Gert Peeten heeft ook bij hem gestudeerd en ook Simon Schrooten leerde ik via hem kennen.

En de bassist Dries is de broer van Gert. Alles stond op een of andere manier met mekaar in verband, het moest zo zijn. En voor alle duidelijkheid: de haarkleur was geen bewuste keuze.

De mensen geloven dit niet, maar het is echt wel zo. Dus puur toeval, maar zo was de naam snel gekozen.

35

Tribune

Hoe zou je jullie sound omschrijven?

De combinatie van viool met slagwerk, elektronica en basgitaar is een speciale sound.

Maar ik ben geen folkviolist.

‘Een rockende violist die klassiek geschoold is’?

Zo kan je het noemen. De klassieke scholing helpt mij enorm om te doen wat ik het liefst doe, maar zorgt er misschien tegelijkertijd voor dat ik me iets beperkter voel in het improviseren.

In elk geval blijkt er duidelijk een publiek te bestaan voor jullie sound.

Ja, dat is zo. Enerzijds zijn klassiek-liefhebbers aangetrokken, omdat ze benieuwd zijn naar onze klank. Maar ons publiek gaat breder: we speelden al voor kinderen en voor pubers in de middelbare school, maar ook in een rusthuis en voor een rockpubliek. Blijkbaar slaat het bij iedereen op een of andere manier aan, vooral wanneer ze ons live gezien hebben. Zelfs een Rammstein-fan was dolenthousiast na een concert van ons.

36

Het is een bizarre vaststelling, omdat die verschillende muziekstijlen normaal gezien niet zo makkelijk met mekaar zijn te combineren, althans dat wordt vaak gedacht. Maar bij ons, en zeker live, lijkt dat wel te werken.

Hoe ziet jullie agenda er momenteel uit?

We hadden onlangs de eer om België te mogen vertegenwoordigen in Dubai, op het Europese concert. Dat was super! Een aantal jaren geleden speelde ik voor de Belgische ambassade in Wenen een heel klein concertje.

Dat vonden ze blijkbaar goed, en zo werd ik gevraagd voor een groter concert en kwam ik in contact met andere ambassadeurs. Van het een kwam het ander. En dat opent weer nieuwe perspectieven, want in december mogen we in Schönbrunn in Wenen spelen. En het ziet er naar uit dat er nog meer op til is.

Wenen is ondertussen jouw vaste stek, heb je hier nog andere projecten behalve wat je doet met Floris and the Flames?

In juni studeerde ik af aan de Weense Muziekuniversiteit waar ik een volledige opleiding van 6 jaar volgde. Daarvoor studeerde ik ook al in Brussel, Antwerpen en Luik. Bij de Wiener Symphoniker speel ik regelmatig als freelancer. Dat is combineerbaar met de Flames, ik kan aangeven welke periodes ik wel of niet kan spelen.

Wat kan je vertellen over de samenwerking met Ataneres, het strijkersensemble waarmee jullie samen in Ter Dilft staan?

Artistiek directeur van Ataneres Wim Spaepen stelde ons de vraag om iets samen op poten te zetten. Zij zoeken vaak speciale programma’s en samenwerkingen voor crossoverprojecten. Wim is naast een goeie muzikant ook een goeie manager om die projecten uit te werken op een aantrekkelijke manier. Met Floris and the Flames speelden we ooit één keer met groot orkest in Bozar. Dat was een geweldige ervaring. We kregen een staande ovatie terwijl niemand ons daar kende en haalden de voorpagina van La Libre Belgique. Dat concert werd gedirigeerd door Laurent Beeckmans, die nu ook de arrangementen schreef voor dit concert. We hebben vier concerten gepland, waar ik heel erg naar uitkijk.

Hebben jullie een beeld van waar je met the Flames naartoe wil de komende jaren?

Het doel is om een professionele band te zijn, om er echt van te kunnen leven en meer mensen gelukkig te maken. Ik heb veel projecten in mijn hoofd om aan die doelen verder te werken, maar natuurlijk: daar heb je tijd en middelen voor nodig. De andere bandleden hebben ook andere jobs, van gitaarleraar aan een academie tot kinesist en leraar Nederlands en Latijn. Ze zouden bereid zijn om voltijds voor de band te kiezen, maar zoiets moet stap voor stap gebeuren. Zo zijn we blij met onze cd die in december uitkwam, en we willen ook kanalen als Spotify, Apple Music… gaan gebruiken. Ik zie iedere keer hoe blij ons publiek is na een concert. Blijkbaar zijn mensen gevoelig voor de vriendschap die we op het podium uitstralen en maakt hen dat oprecht blij. Ze gaan met vreugde naar buiten.

Ataneres Ensemble en Floris and The Flames Flaming Fiddles Vr 15.04.22 om 20 uur Schouwburg klassiek pop folk

Tribune

Beeld: Thomas Geuens

Jazz in Little Belgium Frederik Goossens (Jazzlab) is intussen al meer dan een half leven verwoed verzamelaar van jazzvinyl. In de lezing Straffe (33) toeren deelt hij zijn passie. Voor Ter Dilft Magazine duikt hij in de Belgische jazzgeschiedenis.

de beboppers zelf had deze revolutionaire muziek van de populaire jazz ‘kunstmuziek’ gemaakt, maar het grote publiek keerde deze experimenten de rug toe. Het handvol Belgen dat koppig bop wou spelen, trok naar het buitenland.

Jazzliefhebbers weten het meteen: de titel is een knipoog naar een legendarisch Belgisch jazzplaatje. Zo’n kleintje dat weliswaar speelde aan 33 toeren, maar dat verscheen op het nostalgische 10 inch formaat. Het jaar was 1958. Tegen de achtergrond van de Wereldtentoonstelling in Brussel, waar jazzlegendes als Benny Goodman en Sidney Bechet triomfen oogstten, had de toenmalige moderne jazz in België heel wat in te halen.

Het werd een tijdlang stil in Little Belgium.

Maar vandaag, meer dan zestig jaar na het verschijnen van Jazz in Little Belgium, is de Belgische jazz levendiger dan ooit. Een jonge generatie muzikanten staat zij aan zij met de oudere, gouden generatie. Elke stijl die ooit werd gespeeld, kan een groeiend en gretig publiek vandaag live meemaken.

Nochtans, ‘Jazz from Belgium’ zat decennialang in de voorhoede van de nieuwste muziekevoluties in Europa. In 1928 was het orkest van klarinettist Charles Remue naar de Edison Studios in Londen getrokken om er de eerste volledig Europese jazzopnames te maken. De daaropvolgende jaren stonden Belgische swingbands internationaal hoog aangeschreven. Dat bewees de Brusselse pianist Stan Brenders in 1938, toen hij met zijn bigband een jazz battle van de Lage Landen overtuigend won van de Nederlandse Ramblers.

Nog een tiental jaar later, in 1947, was de Bob Shots uit Luik het allereerste Europese combo dat bebop op plaat zette. Deze avant-gardistische muziek had het jazzlandschap op zijn kop gezet en hertekend: snelle ritmes, complexe harmonieën, hoekige melodische frasen en ongeziene instrumentale virtuositeit moesten jazz uit de klauwen van de platte commercie redden. Volgens

Tegelijk worden onze podia overspoeld door een ‘new wave of Belgian Jazz’: muzikanten die zonder schaamte het juk van de jazzgeschiedenis van zich afwerpen en die hun neus niet ophalen voor pop, dance, world, elektronica of hiphop. Ze vertellen een eigen verhaal, met een sound en attitude die hoort bij de wereld van 2022.

Wees gerust, de jazz-spirit van weleer is nog steeds onvermoeibaar aanwezig: de bereidheid om zonder vangnet te duiken in een universum van ongehoorde klanken en improvisatie is de rode draad in hun caleidoscopische ambities. Samen maken ze dat dit Little Belgium nog steeds in de voorhoede zit van de allernieuwste trends. Niet enkel in Europa, maar wereldwijd deze keer.

Op maandag 24 januari komt Frederik Goossens naar de bib en speelt hij iconische jazzplaten af zoals je ze moet horen tijdens de lezing Straffe (33) toeren.

De muziek spat uit de speakers alsof je er zelf bij was toen hij opgenomen werd.

37

Beeld: Danny Willems

Beeld: Michelle Geerardyn

Uitgelicht 38

Voetvolk / Lisbeth Gruwez & Claire Chevallier Piano Works Debussy

Lisbeth Gruwez danste bij kleppers als Wim Vandekeybus, Jan Fabre en Sidi Larbi Cherkaoui, maar in 2007 sticht ze het dansgezelschap Voetvolk.

Als choreografe timmerde ze aan een eigenzinnig parcours. Piano Works Debussy is een fysiek duet tussen choreografe Lisbeth Gruwez en pianiste Claire Chevallier. Samen zoeken ze de ruimte tussen de noten in de composities van Claude Debussy, rebel en uitdager onder de componisten. Voor het eerst in haar carrière kiest Gruwez voor klassieke muziek. Wie in 2019 in onze schouwburg genoot van The sea within moet dit nieuwe stuk komen ontdekken. Het is bloedmooi en doet je naar adem happen.

Za 29.01.22 om 20 uur Schouwburg dans

Weemoed mijn wereld Een ochtend met Anton van Wilderode

Absynthe Minded 20

i.k.v. Poëzieweek

Ere wie ere toekomt: met Envoi en My Heroics, Part One schreef Ben Ostyn en zijn Absynthe Minded Belgische rockgeschiedenis. De nummers weergalmen na 15 jaar nog steeds uit menig autoradio. De band grossiert ondertussen al twee decenia lang - een eeuwigheid in het huidige muziekcircuit - in frisse indiepop doorspekt met jazz, gipsy swing en rock. En altijd met de kenmerkende warme stem van Bert Ostyn. In onze schouwburg brengen ze een bloemlezing van die straffe carrière in een intieme theatersetting. Ook hier zullen de Belpop-klassiekers fantastisch tot hun recht komen.

Zo 30.01.22 om 11 uur Studio Bib

Do 10.02.22 om 20 uur Schouwburg

poëzie

muziek

Anton van Wilderode, dichter en priester-leraar, classicus en vertaler, tekstschrijver en gevierd spreker, debuteerde als dichter in 1943. Hij ontving onder meer de Staatsprijs voor poëzie, een eredoctoraat van de KU Leuven en was tijdens zijn leven een van de meest gelezen Vlaamse dichters.

In dit literair salon tijdens de Poëzieweek gaan we kort in op van Wilderodes leven en band met Bornem. Maar het zullen vooral zijn tijdloze gedichten zijn die we (her)ontdekken en beluisteren.

Uitgelicht

Beeld: Karolina Maruszak

Niet te missen. Nog een greep uit het aanbod van voorstellingen, lezingen, concerten, expo’s en interessante werken uit de bibcollectie die we graag extra in de schijnwerpers zetten. Voor jullie geselecteerd door team Ter Dilft.

Post uit Hessdalen Man Strikes Back

Masters of ceremony: vijf houten driehoeken, een jongleur en een drummer. De jongleur en drummer componeren samen muziek en een intrigerend lijnenspel van rondvliegende ballen. Hoe meer de houten driehoeken een eigen leven beginnen te leiden, hoe uitdagender het voor de jongleur wordt om de ballen in de lucht te houden. Man Strikes Back is een spannende, futuristische en muzikale circusvoorstelling van mens en robot voor mens en robot. Het publiek zit rond het speelvlak: een heel bijzondere en directe ervaring!

Za 19.02.22 om 20 uur Schouwburg Voor iedereen vanaf 6 jaar. familie theater

Erik Van Looy Verslaafd!

Erik Van Looy is al bijna 20 jaar niet meer weg te denken van het kleine scherm. Door zijn populariteit als flamboyante quizmaster van De Slimste Mens Ter Wereld zouden we haast vergeten dat hij een van de meest succesvolle regisseurs van het land is die al heel zijn leven gepassioneerd is door cinema. In Verslaafd! vertelt hij met veel humor over de eerste 60 jaar van zijn roemrijke filmverleden. Over de supersterren die hij mocht interviewen, zijn verrassende relatie met Koningin Paola en Yasser Arafat, zijn levensbedreigende honger tijdens een etentje met de vrouw van Tom Cruise en zoveel meer. Wees erbij, want het is misschien wel de laatste keer dat Erik het zich nog allemaal kan herinneren!

Vr 01.04.22 om 20 uur Schouwburg humor

Daniel Herskedal Solo

De Noorse componist en tubaspeler Daniel Herskedal toert sinds 2015 met zijn tuba en bastrompet door Europa en laat overal een gloed van bezwerende sferen achter. Dat Herskedal bijzondere en vaak ook filmische muziek maakt, is zelfs Hollywood niet ontgaan. Dat bleek toen de muzikant vorig jaar een telefoontje kreeg van Brad Pitts productiemaatschappij met het verzoek om muziek te schrijven voor The Last Black Man. Dit toptalent uit de Scandinavische jazz-scène is op weg om wereldbekend te worden. In mei speelt hij zijn eerste concert ooit in België. NIET! Te! Missen!

Wo 25.05.22 om 20 uur Clubzaaltje Hingene jazz

39

Migrating Churches 40

Migrating Churches De geschiedenis van een dorp vertaald in een hedendaags kunstwerk dat meteen een nieuwe toekomst inluidt.

Beeld: Louise Goegebeur

Migrating Churches

Het was lang geleden, maar op 9 oktober was de kerk van Wintam veel te klein.

Er klonk vioolmuziek, de fanfare speelde rond de kerk en hield halt bij elke kant van de toren met in haar zog meer dan 100 genodigden en inwoners. Er was een kunstenares die uitleg gaf, er waren de nodige speeches en het plaatselijk gebrouwen Donatus biertje kon op veel bijval rekenen. Er werd immers een kunstwerk ingehuldigd… en wat voor een.

DE KERK VAN WINTAM

De oorspronkelijke kerk stond in Nattenhaasdonk. Maar die werd door een overstroming in 1825 bijna helemaal verwoest. Een aantal onderdelen konden nog gered worden en kregen een plaats in de nieuwe, hoger gelegen, Sint-Margarethakerk van Wintam. Op Nattenhaasdonk is trouwens nog een archeologische site waar de fundering van de oude kerk zichtbaar is.

In 2019 werd de kerk ontwijd en kreeg een nieuwe bestemming als museum en polyvalente ruimte. Het Sint-Margarethagenootschap is verantwoordelijk voor de werking.

DE NIEUWE OPDRACHTGEVERS

Vroeger werden kunstopdrachten gegeven door de kerk, staat of rijkelui. Maar die tijd is voorbij. Tegenwoordig kan iedereen opdrachtgever zijn. En dat is nu net de missie van De Nieuwe Opdrachtgevers (DNO). Zij treden op als bemiddelaar tussen opdrachtgevers en kunstenaar. Louise Goegebeur nam voor DNO deze taak als curator op zich.

DE OPDRACHTGEVERS VAN WINTAM

De inwoners van Wintam wilden het verleden én de toekomst van hun kerk in de verf zetten met een kunstwerk. De gemeente Bornem, de Vlaamse Landmaatschappij en DNO zetten hier mee hun schouders onder.

De bijzonder enthousiaste groep werd breed samengesteld: politici, inwoners, kunstenaars, kerkfabriek, mensen uit het verenigingsleven, het culturele veld… Ze zaten verschillende keren samen om de opdracht te formuleren.

DE VRAAG

Wintam is een hoger gelegen dorp waar inwoners van Nattenhaasdonk naartoe gevlucht zijn. Er moet een link zijn met Nattenhaasdonk, waar de eerste kerk stond.

De kerk als betekenisvolle plek voor de inwoners, waar ze vele belangrijke momenten in hun leven hebben meegemaakt.

Aandacht voor de waardevolle zaken in de kerk (die komen van Nattenhaasdonk).

De toren als baken.

41

Migrating Churches

DE KUNSTENAAR: ELISE EERAERTS

Elise is amper 35, een nog jonge kunstenares die een stevige internationale carrière aan het opbouwen is. Zo maakte ze al werken en installaties in eigen land maar ook in Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Japan, Nederland, Senegal…

Elise maakt monumentale, abstracte sculpturen die reflecteren op de ruimtelijke context waarin ze geplaatst worden. In haar werk zoekt ze vaak een verband tussen de natuur en architecturale constructies.

Elise ging met de opdracht aan de slag en bezocht Wintam verschillende keren. Ze verdiepte zich in de geschiedenis en de identiteit van de kerk en vertaalde dit naar een uniek werk.

Het ontwerp dat Elise voorstelde kon meteen op veel bijval rekenen. Het beantwoordde volledig aan de opdracht, was visueel heel mooi, bijzonder origineel en geladen met betekenis.

HET KUNSTWERK

42

Migrating Churches maakt van de toren een baken dat van ver zichtbaar is. De 4 luiken in de kerktoren werden vervangen door glasramen, samengesteld uit verschillende stukken gekleurd glas. De ramen weerspiegelen het licht en werpen kleuren en vormen op de grond. Zo krijg je een steeds wisselend spel van indrukken en vormen. Overdag door het

zonlicht, 's nachts door een lamp in de toren die zorgt voor contrasterende kleuren.

De figuren in de ramen verwijzen rechtstreeks naar de topologie, de architectuur, de kerkschatten en de archeologische site van de eerste kerk op Nattenhaasdonk.

En alsof dat nog niet volstond, stelde Elise een tweede luik voor. Lampen voor in de kerk die de godslampen vervangen. De lampen zijn opgebouwd uit een fijn metalen frame ingelegd met hetzelfde soort glas als van de toren.

Het frame wordt bewerkt met verpulverd steengruis van brokstukken afkomstig van de archeologische site Nattenhaasdonk. Zo wordt het oorspronkelijk materiaal verwerkt tot een coating voor de metalen drager. De vorm van de lampen is geïnspireerd op de architectuur van de kerk.

Het budget hiervoor ontbrak echter. Maar daar lieten de opdrachtgevers zich niet door afschrikken. Het enthousiasme was zo groot dat er een subsidie werd gevraagd bij de Vlaamse Gemeenschap… en die werd toegekend. Dit tweede luik wordt in het voorjaar gerealiseerd.

De toevoeging van deze lampen in de kerk vervolledigt het verhaal dat verteld wordt in de toren. Zo wordt de verbinding die de kerk maakt met haar omgeving ook vertaald in het interieur.

Niet alleen overdag, maar ook elke nacht werpt de kerktoren voortaan een subtiel licht op de omgeving. Of hoe de geschiedenis van een dorp wordt vertaald in een hedendaags kunstwerk dat een nieuw verhaal inluidt.

Migrating Churches

Over Migrating Churches ‘Het was een heel bijzondere samenwerking in een unieke context met de Wintamse gemeenschap en De Nieuwe Opdrachtgevers.

De betrokkenheid en binding binnen de groep was groot, en het betekent voor mij veel dat het kunstwerk door hen allen gedragen wordt.

Ondanks de pandemie zijn wij kunnen blijven verder werken, omdat de motivatie en goesting zo groot was. Na ons geduld (en de vele spannende momenten) hebben we de opening gelukkig uitbundig kunnen vieren.’

Elise Eeraerts, kunstenaar ‘Dit project was hartverwarmend. Hoe een groep heel uiteenlopende mensen meegezogen wordt in een verhaal en daar mee zijn schouders onder zet. Zijn dat allemaal kerkgangers?

Bijlange niet, maar wel mensen met een hart voor hun dorp. Zijn dat allemaal kunstkenners? Bijlange niet. Ze vertrokken eerder met een houding van: ‘Hedendaagse kunst? Dat is toch vaak moeilijk.’ Maar kijk, ze kennen het werk door en door, staan er volledig achter en kunnen het ook perfect vertalen naar buitenstaanders. Betere ambassadeurs bestaan niet. Echt een zaligheid om hieraan te mogen meewerken.’

‘Ik heb genoten van het hele project. De samenwerking met Louise en Elise verliep in prima verstandhouding, van begin tot eind. Elise is een zeer charmante en geïnspireerde kunstenares, met een originele kijk op de opdracht. Het prachtige resultaat is daar het duidelijke bewijs van. Louise is dan weer een prima organisator en begeleider van het totale project. Proficiat voor beide dames!’

Hugo Vanherbruggen, een van de opdrachtgevers ‘Als voorzitter van het genootschap SintMargaretha Wintam vond ik dit een geweldig initiatief. Al van mijn geboorte en verder terug in de tijd, zelfs tot het begin van de registratie in de boeken van Nattenhaasdonk rond 1600, zijn mijn voorvaderen en ikzelf bewoners van Wintam en Nattenhaasdonk. De samenkomsten waren zeer verrijkend en inspirerend.

Telkens wij s ’avonds buiten wandelen waar dan ook in ons dorp, zal de verlichte toren ons herinneren aan de mooie momenten die we met al deze interessante mensen mochten beleven.’

Theo Segers, een van de opdrachtgevers

Ina Van den Broeck, medewerker Ter Dilft

Migrating Churches Curator/bemiddelaar: Louise Goegebeur, De Nieuwe Opdrachtgevers Kunstenaar: Elise Eeraerts Een initiatief van de gemeente Bornem, met de steun van de Vlaamse Overheid en de Vlaamse Landmaatschappij De opdrachtgeversgroep: Marleen Borms, Jurgen De Maeyer, Theo Segers, Ivo Van Aken, Ina Van den Broeck (voor cc Ter Dilft), Eugeen Van Lent, Gert Van Kerckhoven, Nicole Van Praet, Stany De Wit, Hugo Vanherbruggen, Eddy Vermeerbergen.

Het kunstwerk is dagelijks te bewonderen, zowel overdag (met zonlicht) als 's nachts (met kunstlicht).

43

Terugblik 44

Nieuw cultuurseizoen feestelijk van start Het was hartverwarmend om jong en oud weer volop te zien genieten van cultuur tijdens een geslaagd Startweekend eind september. Team Ter Dilft is helemaal klaar voor het vervolg van dit uitdagend nieuw cultuurseizoen!

Beeld: Willem Rosiers

Terugblik 45

Agenda

Agenda JANUARI Zo 09.01

BOHO STRINGS + YANNICK BOVY NIEUWJAARSCONCERT klassiek

Wo 12.01 20 uur

MAAIKE CAFMEYER & PETER DE GRAEF HULLEP Zie p. 33 theater

Vr 14.01 20 uur

46

DE MAAN, KOPERGIETERY & KGBE PLASTIEKBERTRAND (4+) Zie p. 10

Wo 19.01 20 uur

Ma 24.01 20 uur

VOETVOLK / LISBETH GRUWEZ & CLAIRE CHEVALLIER PIANO WORKS DEBUSSY Zie p. 38 dans

Zo 30.01 11 uur

klassiek

DESGUIN KWARTET RUSSISCHE GRANDEUR klassiek

BIB BORNEM EEN OCHTEND MET ANTON VAN WILDERODE Zie p. 38 poëzie

WOUTER DEPREZ SPEECH

dans

Do 03.02 & vr 04.02 20 uur

FREDERIK GOOSSENS / JAZZLAB STRAFFE (33) TOEREN

Za 05.02 20 uur

STAN VAN SAMANG ANDERS DAN ANDERS

Do 10.02 20 uur

ABSYNTHE MINDED 20 Zie p. 38 muziek

in dialoog

VOORLEESNAMIDDAG VOOR KLEUTERS BIB BORNEM familie

humor

muziek

jazz

RATAPLAN / SALOUA HASSANI & RASHIF EL KAOUI EEN JIHAD VAN LIEFDE theater

Wo 26.01 14 uur

Za 29.01 20 uur

FEBRUARI

LA VERITA DANCE COMPANY UNDER PRESSURE

in dialoog

Wo 26.01 20 uur

POËZIEWEEK BIB BORNEM project

WIM OPBROUCK SINGALONG SONGBOOK muziek

Za 22.01 20 uur

27.01 tot 02.02

Zo 30.01 11 uur

familie

DE MENS LATE NIGHT muziek

HUMO'S COMEDY CUP FINALISTENTOER humor

Za 15.01 14.30 uur

Do 27.01 20 uur

Vr 11.02 20 uur

LES ROIS VAGABONDS CONCERTO POUR DEUX CLOWNS circus

Agenda

Zo 13.02 11 uur

HET COLLECTIEF FRANSE COMPONISTEN ONTMOETEN SAARIAHO

Do 10.03 20 uur

Zie p. 18

klassiek

Wo 16.02 20 uur

performance

HET NIEUWSTEDELIJK MAN IN DE MIST

Vr 11.03 20 uur

theater

Do 17.02 20 uur

GUY SWINNEN, NATHALIE DELCROIX, PATRICK RIGUELLE E.A. JOHNNY CASH 90

POST UIT HESSDALEN MAN STRIKES BACK (6+) Zie p. 39

Zo 13.03 15 uur

VOORLEESNAMIDDAG VOOR KLEUTERS BIB BORNEM familie

THEATER FROEFROE & FORTRESS KILLIE BILLIE (7+) familie

Do 17.03 20 uur

MILOW UNPLUGGED 2022 muziek

Za 19.03 14.30 uur

familie

Wo 23.02 14 uur

KOMMIL FOO OOGST theater

muziek

Za 19.02 20 uur

OLIVIER DE SAGAZAN TRANSFIGURATION

KAPITEIN WINOKIO CHILLEN OP JE BILLEN (3+) familie

Wo 23.03 20 uur

OXALYS CHANTS D'AUVERGNE klassiek

Do 24.02 20 uur

OESTER, ASTRID STOCKMAN EN COLIN H. VAN EECKHOUT I.S.M. MUZIEKTHEATER TRANSPARANT EN LOD DANCE OF THE SEVEN VEILS performance

klassiek

MAART 01.03 tot 31.03

Vr 25.03 20 uur

JEUGDBOEKENMAAND BIB BORNEM

TUNING PEOPLE / JEF VAN GESTEL & PETER VANDEMEULEBROECKE KADRAGE circus

Wo 30.03 14 uur

VOORLEESNAMIDDAG VOOR KLEUTERS BIB BORNEM familie

project

Wo 02.03 20 uur

TOURNEE MONDIAL ON STAGE APRIL VERCH & CODY WALTERS folk

Za 05.03 20 uur

JAN-JAAP VAN DER WAL III-IÈME humor

Zo 06.03 11 uur

MOSA TRIO KLASSIEK IN EUROPA klassiek

Do 31.03 20 uur

THOMAS JANSSENS, PETER DE GRAEF, BILL BARBERIS & TANYA ZABARYLO DE PARADOX VAN BERTRAND RUSSELL theater

47

Agenda

APRIL Vr 01.04 20 uur

Za 02.04 20 uur

MEI ERIK VAN LOOY VERSLAAFD!

Do 12.05 20 uur

Zie p. 39

TOM VAN DYCK & BRUNO VANDEN BROECKE ZWIJG!

humor

theater

STEPHAN MICUS IN CONCERT

Vr 13.05 20 uur

muziek

Zo 03.04 11 uur

ROELAND HENDRIKX ENSEMBLE HEART OF DARKNESS

DE FRIVOLE FRAMBOOS TROPPO MATURO muziek

Wo 25.05 20 uur

klassiek

DANIEL HERSKEDAL SOLO Zie p. 39 jazz

05.04 tem 09.04 9.30 uur

Vr 15.04 20 uur 48

TOM CLEMENT & MARTHA!TENTATIEF WASSALON Zie p. 6

VOORLEESNAMIDDAG VOOR KLEUTERS BIB BORNEM

project

familie

ATANERES ENSEMBLE EN FLORIS & THE FLAMES FLAMING FIDDLES

Wo 25.05 14 uur

Do 26.05 20 uur

XANDER DE RYCKE BEKEND & BESCHEIDEN humor

Zie p. 34 klassiek

Za 16.04 15 uur

VLAAMS MUZIEK THEATER DER TSAREWITSCH klassiek

Do 21.04 20 uur

MICHAEL VAN PEEL WELCOME TO THE REBELLION! muziek

Vr 22.04 20 uur

WALPURGIS & ZWERM LALAEI muziek

Wo 27.04 14 uur

VOORLEESNAMIDDAG VOOR KLEUTERS BIB BORNEM familie

Do 28.04 20 uur

STEFAAN VAN BRABANDT, SIEN EGGERS & FRANK FOCKETYN SARTRE & DE BEAUVOIR theater

Zo 29.05 11 uur

WOUTER DE WIT PIANORECITAL klassiek

11.03

22.04 Elke dinsdag CCinema Ter Dilft tovert elke dinsdagavond haar schouwburg om tot CCinemazaal. Het filmaanbod werd in een nieuw jasje gestoken en CCinema gedoopt.

Bestel je tickets op voorhand online via www.terdilft.be/ccinema. Op de hoogte blijven van het laatste filmnieuws kan via www.facebook.com/CCinemaTerDilft.

Te verwachten films in januari

Dealer 04.01

Kom hier dat ik u kus 11.01

Beeld: KREW

03.02

Beeld: Francois Sarhan

Beeld: Johan Jacobs

Beeld: Johan Jacobs

Agenda

19.01

Dune 18.01

49

Poëzie 50

Here's why cutting your hair is empowering, according to experts Vandaag knip ik mijn haren zo betekenisloos mogelijk. Hun lengte net tot aan de plek waar ik mijn schouders optrok toen je me vroeg of ik geloofde in herbeginnen, reïncarnaties, lenteavonden.

Heel even heb ik je vandaag willen schrijven dat de dingen soms niet meer hoeven te zijn: het knippen van haren geen startschot het breken van een spiegel geen zeven jaar, een gedicht geen zeven lagen een wedergeboorte geen mezelf.

Poëzie in dialoog met illustraties Het afgelopen jaar inspireerden dichteres Aline Verbeke en illustratrice Marthe Vandecappelle elkaar. De ene stuurde een tekst, de andere reageerde met een tekening en vice versa. Wat leidde tot een briefwisseling met verrassende kruisbestuivingen.

Je kan Aline aan het werk zien tijdens het slotmoment van Wassalon op za 09.04 om 20 uur (zie ook p. 6).

Tekst: Aline Verbeke - Illustratie: Marthe Vandecappelle

Ik had enkel gezwegen een hele lengte lang, een lange lente.

51

52

cultuurcentrum & bibliotheek