Citta Kempen 24 april

met elke week 8 extra bladzijden Kempen met applaus

Het boswachtershuisje in Turnhout

Ruth Van Haelst

Huisarts Hui isarts in Eindhou Eindhout én op p jjou jouw ou scherm

ZATERDAG 24 APRIL 2021 - N° 249

Van houtafval tot juwelen

L A U N C H I N G

N E W

P R O J E C T

-

S T A R T

P R E - S A L E

De prestigieuze residentie TRINITY gelegen in de nieuwe trendy stadswijk Oosteroever in Oostende omvat 59 exclusieve appartementen met adembenemende panoramische uitzichten op de zee, zee duinen, Fort Napoleon en de nieuwe jachthaven in het Vuurtorendok. Alle appartementen hebben een hoogstaande afwerkingsgraad en beschikken over een riant living-outdoor terras.

Grote raampartijen garanderen een maximale lichtinval en een superieur wooncomfort.

Maak nu uw afspraak in ons verkoopkantoor zodat wij u dit nieuw topproject exclusief kunnen voorstellen.

Verkoop & ontwikkeling Versluys Groep █ T 059 51 11 15 www.residentietrinity www.residentie trinity.be .be

iconic development by

COLUMN

kempen

Houdt van haar gezin, van groen én van Geel. Afwisselend schrijven zij en Wim over leven en liefde in de Kempen

Hanna / Wim

6 Op wandel door de Kempen met huisdokter Ruth Van Haelst

Immo Kempen Dat hij er alles voor over heeft om gewoon terug in de Kempen te kunnen zijn. Zo sloot mijn ex-collega ons chatgesprek af. Hij en zijn vrouw overwogen om een huis te kopen bij mij in de buurt. En dus stuurde hij me een bericht. ‘We twijfelen. Ik wil eens polsen hoe het is om daar te wonen.’ Nu moet je weten: ik woon zelf supergraag in onze wijk. En dat wilde ik klaar en duidelijk overbrengen. Dus bombardeerde ik hem met lovende berichten. Over de rust die je hier vindt, de vogeltjes die je ’s morgens wakker fluiten, de mountainbikeroutes (zelf nog maar pas ontdekt, maar dat is een detail) in het bos vlakbij…

Hij kreeg amper de kans om te antwoorden. En elke ietwat kritische bal in mijn richting, kaatste ik meteen terug. Is het niet te ver van het centrum? Nee hoor, goed te doen! Kan je het redden met één auto? Zeker, met een bakfiets kan je ook naar de winkel! Ik voelde hem stukje bij beetje overstag gaan. ‘We moeten vandaag een bod uitbrengen als we het willen’, stuurde hij. Hij voerde de druk op. Maar ik plooide niet. Integendeel. Ik stuurde terug dat hier amper auto’s passeren. Hoe kinderen nog gewoon op straat kunnen spelen. Hoe je hier privacy hebt en toch een goed contact met je buren. En natuurpracht! En Kempense gezelligheid!

Aan het einde van het gesprek wist ik het zeker: dat huis was binnen. Mijn collega en zijn vrouw zouden geen minuut langer in Lier willen blijven nu ze mijn betoog hadden aanhoord. Ik zag ons elkaar al tegenkomen bij de bakker. Allebei met de bakfiets. Tijdens het uitkiezen van een koffiekoek zouden we bijbabbelen. Hij zou zeggen dat zijn vrouw nooit meer weg wilde uit de Kempen. En ik zou stiekem een beetje trots zijn. Want zonder mijn lofzang hadden ze de stap misschien niet durven te zetten. Pluim voor mezelf!

Een dag later kreeg ik een bericht. ‘Het is niks geworden. We hebben het huis niet gekocht.’ Ik vond het oprecht jammer. En onbegrijpelijk. Maar één ding weet ik nu wel zeker: een carrière als immomakelaar zit er voor mij niet in.

Hoofdzetel: Katwilgweg 2, 2050 Antwerpen Uitgever: Mediahuis NV Verantwoordelijke uitgever: Koen Verwee, Katwilgweg 2, 2050 Antwerpen Hoofdredactie: Kris Vanmarsenille Chef Citta: Rudy Collier Coördinatie: Elise Vandoninck, Ilse Dewever Eindredactie: Elise Vandoninck, Alain van Veldhoven Vormgeving: Sophie Vael Lay-out: Jemina Aussems, Sophie Vael, Eva Verschaeren, Joost Ringoot Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van fotokopie, druk, microfilm of welke andere wijze ook zonder de voorafgaande toestemming van de uitgever.

Bij de vermelding ‘Foto RR’ is de foto afkomstig uit het archief van Gazet van Antwerpen, ofwel van een fotograaf die niet bekend is bij publicatie. Info: citta@gazetvanantwerpen.be

3 citta

12 Verborgen parel: het rijke verleden van het Turnhouts boswachtershuisje

19

De Vondst: een Kempens landschap van Theo Op de Beeck

kempen met stijl

Pascale Van Campfort maakt houten juwelen van afvalmateriaal

20

kempen met goesting

25

Mystery Man: De Farmasie in Vosselaar

kempen met applaus

31 38

Dirigent Philippe Herreweghe bereikt meer publiek dan ooit dankzij streamings Circusartiest Danny Ronaldo kijkt uit naar een leven zonder corona

HET MOMENT Fotograaf Bart Van der Moeren trekt met open blik door de Kempen.

Deze foto heeft eigenlijk geen uitleg nodig. Ik durf te wedden dat iedereen even glimlacht als hij de bijzondere gele passagier in de rode auto ontdekt. Dat was alvast het effect dat hij op mij had toen ik deze auto op de parking van Sporthal Technico in Turnhout zag staan.

4 citta

kempen OP ZOEK NAAR VERRASSING EN VERWONDERING

5 citta

RUTH VAN HAELST Beroep: huisarts in ‘Dag Dokter’

Woonplaats: Eindhout

PERSOONLIJK KEMPEN Wekelijks wandelen we met een bekende Kempenaar langs plekken in de regio die voor hem of haar een bijzondere betekenis hebben.

LOCATIE 1, Praktijk De Huisdoktoors, Eindhout

6 citta

kempen

“In de Kempen blijven, was niet het plan” Dokter Ruthje. Zo noemt een oudere patiënte huisarts Ruth Van Haelst (30) in Dag Dokter. Voor dat tv-programma laat Ruth heel Vlaanderen binnenkijken in haar praktijk. Haar werklust en enthousiasme spatten van het tvscherm. En dat voor iemand die lang twijfelde of ze wel arts wilde worden.

“Dat ik geneeskunde ging studeren, lag niet in lijn met de verwachtingen. Ik kom uit een familie van garagisten en koffiebranders.”

1. Praktijk De Huisdoktoors, Eindhout (Laakdal) Zenuwachtig Met een grote glimlach zwaait Ruth Van Haelst de deur van haar woning in Eindhout open. “Kom maar even binnen. Hiernaast is Lander aan het werk”, zegt ze. Lander Tubbax is de collega-huisarts met wie Ruth de praktijk aan haar huis deelt.

“Tijdens de opnames voor Dag Dokter werkte ik nog in Westerlo bij een andere huisarts.”

Die opnames gebeurden “tussen de soep en de patatten”, zoals Ruth het omschrijft. “In vier dagen was het geregeld. Er waren kleine, vaste camera’s opgesteld in mijn kabinet die alles filmden. Ik stond er amper bij stil. Ik was ook totaal niet zenuwachtig. Toch niet voor de opnames. Aan het einde van die opnameweek ging ik aan mijn ouders vertellen dat ik drie maanden zwanger was.

Dat was veel spannender.”

Een nieuwe baby, een nieuwe praktijk, een nieuwe woonst. Sinds de opnames en de uitzending van

het programma is er veel gebeurd in Ruths leven.

“Het was druk ja, maar ik kan niet stilzitten. Het is ook allemaal heel toevallig. Mijn man Michiel en ik waren eigenlijk naar een huis in Westerlo aan het zoeken. Toen dit pand opdook op Immoweb zijn we samen met mijn moeder toch eens komen kijken. ‘Als jij het niet koopt, koop ik het’, zei ons mama toen we buitenstapten”, lacht Ruth. “Zelf vond ik het huis aanvankelijk te volwassen voor ons. Het leek me meer iets dat ik zou kopen op mijn vijftigste. Ondertussen wonen we hier heel graag.”

Ook vandaag is mama Marleen van de partij. De onthaalmoeder van dochtertje Félipa (10 maanden) is ziek en dus komt oma babysitten. “En opruimen, want ons Ruth is een rommelige”, vult Marleen aan. “Dat is waar”, lacht Ruth. “Ik ben slordig.

Om diezelfde reden vind ik de administratieve kant van mijn job het moeilijkst. Ik hou vooral van de patiëntencontacten. Als huisdokter leer je je patiënten echt goed kennen. Dat vind ik plezant.”

Huisarts zijn, betekent ook slechtnieuwsgesprekken voeren. “Sommige verhalen zijn natuurlijk schrijnend. Jonge mensen die te horen krijgen dat ze terminaal zijn, dat raakt je. Zoiets neem je ’s avonds mee naar huis. Daarom zeg ik altijd tegen ons mama: ‘Zeur niet over de kleine dingen.’”

Lander vertrekt op huisbezoek. Er is even tijd om een foto te nemen op het kabinet. Ruth neemt er een oude verbanddoos bij. “Een erfstuk van mijn grootmoeder. Alles zit er nog in. Zelfs een knelband om ledematen mee af te binden. Straf, he.”

2. Tennisclub TC Laakdal Winnaarsmentaliteit Sinds haar prille jeugd is Ruth een fervente tennisster. De tweede locatie ligt dus voor de hand: de tennisclub in Klein-Vorst (Laakdal). “Sinds kort

TEKST: HANNA VAN THIENEN | FOTO’S: JOREN DE WEERDT

7 citta

ben ik opnieuw beginnen te tennissen. Ik had twee jaar stilgelegen. Maar het ging als vanzelf. In mijn tienerjaren speelde ik op nationaal niveau. Door een schouderblessure heb ik dat moeten opgeven.

Jammer, want die winnaarsmentaliteit zit wel in mij. Ik ben een slechte verliezer. Zeker wanneer ik gezelschapsspelletjes speel met Michiel.”

Tot in het derde jaar geneeskunde gaf Ruth zelf tennisles op de club. “Daarna werd het te moeilijk om te combineren met mijn studies. Er zijn jaren geweest dat ik hier elke week kwam. Nu met mijn job en mijn gezin is het te veel om te combineren.

Dan moet je keuzes maken. Soms heb ik het gevoel dat ik nergens meer echt kan bijhoren omdat ik het gewoon te druk heb. Waarom moest ik toch per se dokter worden, denk ik dan. Vorige week stond ik hier nog te tennissen met een vriendin die in het onderwijs staat. Zij had vakantie. Ik ben altijd maar aan het werk, voor een loon dat niet zo veel hoger is. Pas op, het is niet mijn ambitie om rijk te worden. Maar soms heb ik het gevoel dat ik het mezelf zo moeilijk maak.”

In het zesde middelbaar was Ruth van plan om licentiaat Lichamelijke Opvoeding te gaan stude-

LOCATIE 2, Tennisclub TC Laakdal

ren. “Mijn ouders vonden dat geen goed idee. Mijn moeder raadde me aan om tandarts te worden.

Maar ik had geen zin om hele dagen in mensen hun mond te zitten kijken (lacht).” Dus werd het geneeskunde en een master na master sportgeneeskunde. “Met mijn diploma sportgeneeskunde doe ik voorlopig niks. Ooit komt dat wel weer.”

Ruth heeft bewust voor het beroep van huisarts gekozen. “Specialist zijn, is niks voor mij. Dan ben je de hele dag met hetzelfde soort problemen bezig. Ik heb wel een tijdje getwijfeld tussen huisarts en urgentiearts. De adrenalinerush die je op een spoeddienst krijgt, dat is ongelofelijk. Je kan er als dokter het verschil maken tussen leven en dood.

Maar de werkdagen zijn heel lang. Dat leek me veel te moeilijk om te combineren met een privéleven.”

3. Abdij van Tongerlo Trouwfoto’s Volgende stop: de abdij van Tongerlo. Een plek waar immer bezige bij Ruth toch een beetje rust vindt. “Michiel en ik hebben vijf jaar op een appartement in Tongerlo gewoond. We wilden graag in deze buurt blijven, maar dat bleek onbetaalbaar.

Toen we hier nog woonden, maakten Michiel en ik elke avond dezelfde avondwandeling. Onze vaste

kempen Tip van Ruth

toer liep langs de abdij. Het is hier altijd heerlijk rustig. Heel anders dan in Averbode. Daar is altijd volk, door de ijskarren die er staan.”

“Eens kijken of mijn konijnen er nog zitten”, zegt Ruth en ze stapt naar het dierenperk binnen de abdijmuren. “Ik zie ze nergens. Misschien zijn ze gestorven nu ik er niet meer ben om hen elke dag wat restjes te geven”, glimlacht ze. “Er zijn wel veel nieuwe kippen. Ik vind het plezant om even naar de beestjes te kijken. Michiel is bouwkundig ingenieur. Hij had altijd meer oog voor de stellingen die hier stonden tijdens de verbouwingen aan de abdij.”

“Voor ons is dit sowieso een bijzondere plek. Hier zijn twee jaar geleden onze trouwfoto’s genomen.

We trouwden op 16 juni 2018, dag op dag twee jaar voordat ons dochtertje werd geboren.”

Naast hun liefde voor de abdij delen Michiel en Ruth ook de liefde voor het reizen. Een paar jaar geleden trokken ze samen naar Australië en Nieuw-Zeeland. “We zijn drie maanden weggebleven. Ik moest er toen even tussenuit. Tijd nemen n as om na te denken waar ik naartoe wilde. Het was er zalig. Daar werken, lijkt me een droom. Jammer genoeg is mijn diploma er niet geldig. De basisgegert neeskunde is natuurlijk dezelfde, maar het soort virussen en infecties waarmee je ginder te maken en krijgt, is helemaal anders dan hier. Je moet opls nieuw een examen afleggen wanneer je daar als dokter aan de slag wil.”

“In het winkeltje van de abdij van Tongerlo hebben ze de allermooiste wenskaarten”

4. Flower Power Boutique, Veerle Tikkertje op de koffiebonen Ruths ouders wonen in Tessenderlo. Haar vader baat er een garage uit, haar moeder geeft les. “Omdat onze ouders het heel druk hadden, verbleven mijn broer Ruben en ik als kind ind veel bij onze grootouders. Ze woonden in Veerle, e op een boogscheut van elkaar. Ik heb daar fantastische herinneringen aan.”

Het huis van de ouders van Ruths mama ligt vlak bij de dorpskern. “Mijn grootvader had hier een koffiebranderij”, vertelt Ruth. “Hij reisde de wereld rond om koffieplantages te bezoeken. Dat was heel atypisch voor die tijd. Hij was amper 65 toen hij stierf. Dat vond ik zo jammer. Hij was mijn lieveling. Een man die graag buitenkwam en nooit stilzat. Daar herken ik mezelf wel in. Mijn grootmoeder leeft nog. Zij is dement en kon niet meer thuis blijven wonen. In een aflevering van Dag

LOCATIE 3, Abdij van Tongerlo

LOCATIE 4, Flower Power Boutique, Veerle

Dokter zie je hoe ik bij haar op huisbezoek ga.”

Vandaag baten de tante en een nicht van Ruth een conceptstore uit in het huis van bomma en bompa: Flower Power Boutique. Op de benedenverdieping verkopen ze kleding, accessoires, interieurspullen en droogbloemen. Ruth spurt even naar boven om een andere outfit aan te doen. “Het doet raar om hier te zijn nu bomma ergens anders woont. Ik heb hier als kind veel tijd doorgebracht. Zwemmen in de tuin, urenlang spelen. Heerlijk. Nog vaker zat ik bij mijn andere grootouders, die woonden naast de lagere school.”

De fotograaf vraagt om even te poseren op de trap. “Precies op deze plek zijn ook de trouwfoto’s van mijn ouders genomen”, zegt ze.

“Aan de overkant van de straat was Mokapi, de koffiebranderij van mijn grootvader”, wijst Ruth.

“Na de dood van bompa nam een werknemer het

v hem over. Maar ook die stierf jong. Sinds een van aaantal jaar is de zaak in nieuwe handen en gaat h het er goed mee. Ze verkopen nog altijd lekkere kkoffie, hier een beetje verderop.”

5 Lagere school Schans, Veerle 5.

Blauwe plekken B A laatste stop wil Ruth naar basisschool Schans.

Als O Of ‘de jongensschool’ zoals ze in het dorp nog alttijd wordt genoemd. We parkeren op de oprit van de woning van haar grootouders. “Moeke en vake d zzijn allebei in de voorbije twee jaar gestorven”, zzegt Ruth. “Wanneer ik vroeger bij hen was en de sschoolbel ging, dan spurtte ik naar de klas. Zo was iik nog nét op tijd.”

R Ruth zat hier op school van het derde tot het zesde lleerjaar. “Ik was het enige meisje in een klas vol jjongens. Voordien waren er hier geen meisjes toeggelaten. Het plan was dat ik samen met een paar vvriendinnetjes van de meisjesschool naar hier zou kkomen. Zij haakten uiteindelijk af. Dus stond ik h hier alleen.”

De eerste dagen had Ruth het moeilijk. “Mijn ouD d ders waren van plan om me na een paar weken tterug naar de meisjesschool te sturen. Maar al snel vvoelde ik me hier op mijn plaats. Ik paste hier wel.

IIk was een kwajongen en stond altijd vol blauwe plekken. En tijdens het voetballen mocht ik in de p ggoal staan. Buiten de schooluren speelde ik nattuurlijk ook met meisjes. Bij de Chiro en de tenniscclub. Maar daar zag ik ook dat meisjes veel ruzie m maken. Bij de jongens was dat allemaal veel simp peler. Ik was altijd blij wanneer ik terug naar mijn kklas kon. En als we gingen zwemmen, kreeg ik een kkleedkamer voor mij alleen. Ik heb hier heel m mooie herinneringen aan.”

R Ruth poseert bij de kleine ruilbib voor de schoolp poort. “Dat is leuk. Dat hadden ze nog niet toen ik h hier naar school ging. Ook de zonnepanelen op h het dak zijn nieuw. Voor de rest is er weinig verand derd.”

“Ik heb heel veel energie.

Dat hoor ik wel vaker.

Soms moet ik mezelf echt kalmeren en zeggen: ‘Kom Ruth, doe maar gewoon.

Da’s al zot genoeg’” HUISARTS RUTH VAN HAELST

10 citta

kempen

LOCATIE 5, Lagere school Schans, Veerle

Ruths kindertijd speelde zich grotendeels in Laakdal af. Zovele jaren later is ze opnieuw in dezelfde gemeente beland. “Dat had ik eerlijk gezegd nooit gedacht. In de Kempen blijven, was niet het plan. Wie weet vertrek ik ooit toch nog naar Australië”, glimlacht ze. “Maar da’s een langetermijnplan. Zeker nu ik een eigen praktijk heb opgestart. Als huisarts bouw je een relatie op met je patiënten. De meesten hopen tot het einde van hun dagen bij jou te kunnen komen. En die mogelijkheid wil ik graag bieden.”

Vier uur na het begin van onze tocht nemen we afscheid. Ruth heeft al die tijd honderduit gebabbeld en gelachen. En dat midden in een drukke werkweek. “Ik heb heel veel energie. Dat hoor ik wel vaker. Soms moet ik mezelf echt kalmeren en zeggen: ‘Kom Ruth, doe maar gewoon. Da’s al zot genoeg.’ Want als je mij laat doen, ik zou in staat zijn om kinderraadplegingen te doen in een kleedje van K3 (lacht).” W

INFO: Bekijk de afleveringen op www.goplay.be/dag-dokter

Roger Raveel

VEILING Zaterdag 15 mei 2021 13u & 19u30 (achter gesloten deuren) Kijkdagen: 5 t.e.m. 12 mei / 10-19 u (enkel op reservatie)

Wenst u te verkopen?

Contacteer Hervé Lescornez: +32 9 348 54 40 of herve.lescornez@de-vuyst.com. Bezoek aan huis op afspraak.

VEILING IN VOORBEREIDING 23 oktober 2021 - Inbreng tot 19 juni Jean-Michel Folon

Veilinghuis De Vuyst - Kerkstraat 22-54 - 9160 Lokeren (België) - +32 9 348 54 40 - info@de-vuyst.com - www.de-vuyst.com

Het boswachtershuisje in Turnhout

Christian, de huidige bewoner, koestert de geschiedenis van de boswachters die er ooit woonden.

“Over dit huis kun je een boek schrijven” TEKST: GUY VAN NIEUWENHUYSEN

| FOTO'S EN REPRODUCTIES: BERT DE DEKEN 12 citta

kempen

VERBORGEN PARELS de geheimen achter fraaie gevels

Vraag een Turnhoutenaar naar het boswachtershuisje en hij zal je verwijzen naar de Elzenstraat op de Heizijde. Christian Raskin (74) woont sinds 1988 in het huis, dat er eigenlijk twee zijn. De geschiedenis van het boswachtershuisje is nauw verweven met zijn eigen familiegeschiedenis.

“Ik zou er een boek over willen schrijven, maar het komt er niet van.” Christian haalt verscheidene bundels met teksten, foto’s en documenten van zijn zolder. “Er valt veel te vertellen over dit gebied. Over de blekerij, de paardenkoers, het Peerdsven en de vakantieschool.”

Ook over de boswachters die in dit huis hebben gewoond, heeft Christian een en ander verzameld.

Naast het huis plaatste hij een kruis, een oude grafzerk die hij liet restaureren en bewerken, en waarop de foto’s van de twee boswachters prijken.

Geregeld kloppen nieuwsgierige wandelaars aan.

Maar eerst terug naar de blekerij…

Zes lindebomen

Boswachter Jef met zijn kleindochter Hilde bij het Peerdsven.

De geschiedenis van de blekerij-industrie in het Turnhoutse gehucht Heizijde gaat terug tot 1654, maar kende pas een grote bloei nadat Domenicus Vermanden het bedrijf in 1739 had gekocht. In het begin van de 19de eeuw kwam het domein in handen van Louis Van Hal, wiens dochter en erfgename huwde met Louis Boone.

Die Louis was de betovergrootvader van Christian.

“Louis Boone liet deze woningen bouwen in 1841.

Er wordt wel eens verteld dat het arbeiderswoningen waren voor de blekerij, maar dat klopt niet.

De blekerij bestond toen niet meer. Ik vermoed dat Louis Boone er onderhoudspersoneel heeft gehuisvest. De eerste boswachter werd aangesteld in het begin van vorige eeuw. Dat was Jef Janssen.

De lindebomen voor de huisjes stonden er toen al.

Die zijn op het eind van de negentiende eeuw geplant. Ze beschermden het gebouw tegen blikseminslagen. Oorspronkelijk stonden er zes, daarvan zijn er nog vier in leven.”

Boswachter Jef Janssen overleed in 1954. Christian heeft de man dus nauwelijks gekend. “Zijn

13 citta

Boswachter Jef Janssen (rechts), met naast hem Albert Boone, die later voorzitter van de rechtbank in Turnhout werd, en diens dochter Jacqueline.

“Tijdens de Eerste Wereldoorlog belandde Jef in de gevangenis omdat hij Duitsers die op eenden jaagden, had betrapt” CHRISTIAN RASKIN

14 citta

kempen Bij de huifkar staat rechts Phil, de moeder van boswachter Jef Janssen. De foto dateert wellicht uit 1939. Op de achtergrond komen de meisjes die op weg zijn naar de vakantieschool, aan.

De boswachtershuisjes werden grondig verbouwd in 1985.

dochter Liza heeft me veel verteld. Liza is zelf 100 geworden en overleed in 2014. Ze heeft na de dood van haar moeder nog enkele jaren bij Jef gewoond. Er was toen nog geen elektriciteit in het gebouw. Die werd pas in 1960 aangelegd.”

Jef, een struise man met een pijp, verdiende als boswachter vijfhonderd frank (twaalf euro) per maand. Voor dat geld hield hij stropers in de gaten, begeleidde hij de families Boone, Caron, Versteylen en Misonne bij de jacht – soms werden wel tweehonderd dieren op een dag geschoten – en was hij toezichter van de vakantieschool die sinds 1934 op Boones Venneke werd georganiseerd voor Turnhoutse meisjes. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest hij ook de grond die de famile Boone aan de Duitse Liebig Compagnie had verhuurd, bewaken. Op die grond zaaiden de Duitsers lupine, om deze vruchtbaarder te maken. Of dat van harte was, is niet zeker, want tijdens de Eerste Wereldoorlog belandde Jef in de gevangenis omdat hij Duitsers had betrapt die op eenden jaagden.

Gelukkig was dat verblijf in het Turnhoutse kasteel van korte duur. Zijn baas Emile Boone was er procureur.

Jef Janssen had de handen vol met Melse, de Moppekas, Crolleke en de rossen Bax, zoals de stropers

toen heetten. Na drie waarschuwingen schoot Jef de hond van rossen Bax dood. Een van de stropers trouwde later met Liza. “Liever mijn dochter dan mijn wild”, zou Jef hebben gezegd.

De Loet Boswachter Jef had vijf dochters, zijn opvolger Louis Verstraelen was een verstokte vrijgezel.

“Toen mijn tante Pommy hem vroeg of hij niet eens een vrouw moest zoeken, antwoordde Louis dat je van vrouwen moest afblijven, die kostten alleen maar geld”, lacht Christian. Louis Verstraelen werd in 1961 aangesteld als boswachter. Uit een

15 citta

Boswachter Louis Verstraelen met een ree.

Een idyllisch plaatje van het boswachtershuisje in de Elzenstraat.

overeenkomst die de families Caron, Boone, Misonne en Versteylen maakten, blijkt dat hij in 1965 welgeteld 3.500 frank (bijna 87 euro) per maand verdiende. “Deze grondeigenaars richtten de vereniging Boones Blijk op, waarin de verdeling van het jachtrecht en het loon van de boswachter werden bepaald.” Louis Verstraelen werd aangesproken als de Loet. In het boswachtershuisje had hij elektriciteit, maar drinkbaar water moest hij met een kit gaan halen bij Christians oom, dokter Pierre Caron, die bij het nabijgelegen Boones Venneke woonde. “De Loet had maar weinig meubilair en de Leuvense stoof stond er altijd gloeiend heet”, herinnert Christian zich. “Hij zat er ook figuurlijk warmpjes in. Terwijl hij brood, melk en soep kreeg van zijn goede vriend Jules van bakkerij Moonen, investeerde hij in duiven. De Loet timmerde drie duiventillen en samen met Jules Moonen trok hij naar koopdagen in Oostakker om er de duiven te verhandelen.”

Boswachter is stroper De Loet was een kettingroker die zich niet al te best verzorgde. De pyjama die hij ooit van dokter

De jonge Christian Raskin (rechts) met Louis ‘de Loet’ Verstraelen en een tracker.

Caron kreeg, heeft hij nooit gedragen. “Maar hij was een degelijke boswachter. Wanneer hij op zijn fiets rondreed, had hij altijd een geladen geweer bij zich. Ooit schoot hij in de richting van lichtbakken waarmee de stropers konijnen probeerden te vangen. Hij hoorde een kreet en vond daags na-

16 citta

kempen dien wat bloedsporen. Hij ging in de cafés in de buurt en in Merksplas informeren wie meer wist, maar kwam nooit te weten of hij iemand had geraakt. Loet spande zwart garen rond bepaalde percelen om te weten of er stropers kwamen, verstopte zich onder jutezakken in een gracht om hen te betrappen en verwijderde met teer ingesmeerde stokken, die vinkeniers gebruikten om vogels te vangen. Maar de beste boswachter was ooit stroper en dat geldt ook voor Loet. Hij legde zelf klemmen en stroppen. Voor die stroppen gebruikte hij koperdraad die hij in het vuur legde, zodat het koper zwart kleurde.”

De Loet was van geen kleintje vervaard, weet Christian. “Hij hield ook niet van katten. Toen de kat van buurman Helsen ooit op de rand van de waterput rustte, gaf hij het dier een elleboogstoot, waarna de kat in de put viel en verdronk. Maar toen hij ooit een vrijend koppel in de auto betrapte en hij dat koppel erop attent maakte dat dat niet mocht, moest hij het onderspit delven. ‘Morgen kom ik terug voor u’, antwoordde de vrouw, waarop de Loet afdroop.”

Hoogste punt Louis Verstraelen overleed in 1981. Twee jaar later erfde Christians moeder het boswachtershuisje. In 1985 werd het gebouw grondig verbouwd. Sinds 1988 woont Christian Raskin in een van de twee huisjes. “Maar ze zijn nu wel met elkaar verbonden. Als de kinderen langskomen, kunnen ze in het andere huisje logeren.”

Misschien vindt Christian ooit wel de tijd om een boek over deze plek te schrijven. En over de boswachters, die onder het afdak van die huisjes het vel van ontelbare konijnen en hazen stroopten…

Het kruisje naast het boswachtershuis staat er ter nagedachtenis van hen. Dan zal hij het zeker ook hebben over de Aa in het Scheldebekken en de Nattenloop in het Maasbekken. Het boswachtershuisje ligt op de grens van beide bekkens. Of, zoals Jef Janssen het destijds formuleerde: “Dit is het hoogste punt van Turnhout. Hier loopt het water uiteen.”W Het monument dat Christian naast zijn huis oprichtte ter nagedachte­ nis van boswachters Jef Janssen (1877­1954) en Louis Verstraelen (1909­1981).

17 citta

PUBLIREPORTAGE - Deze publicatie valt onder de verantwoordelijkheid van Triple Living NV

Solide investeringsconcept voor 7e sterkste groeistad ter wereld Antwerpen verzilverde een zevende plaats in de categorie ‘economisch potentieel’ van de Global Cities of the future 2021/22- ranglijst. Met 54.013 bedrijven en de tweede grootste haven van Europa, werpt de metropool zich dan ook steeds meer op als internationale grootspeler en echte expatstad. Dat laat zich ook voelen in de vastgoedmarkt die de vraag naar vooral kortetermijnverblijven sterk ziet groeien.

Triple Living heeft daarvoor nu een uniek concept bedacht: de Business Suites van Designhotel Eilandje, een hotelformule speciaal op maat van professionals.

Antwerpen investeert sterk in multinationals en internationale handel: de stad is de uitvalsbasis voor 18.000 internationale bedrijven, goed voor zo’n 100.000 jobs en steeds meer buitenlandse high potentials. “Met de appartementen van Residentie Eilandje, hebben we een tijd geleden expliciet op deze doelgroep ingezet. Met succes, want ze waren zeer vlot verhuurd aan expats”, zegt Kristof Schellekens, woordvoerder bij projectontwikkelaar Triple Living. “Wat we op voorhand niet voorzien hadden, was de grote vraag naar kortetermijnaccommodatie.”

Kortetermijnverhuur op maat van reizende zakenlui “Regelmatig vragen bedrijven ons of we voor hun klanten of tijdelijke (inter)nationale medewerkers een verblijf hebben voor enkele dagen tot enkele weken. Voor hen hebben we het concept van de Business Suites in Designhotel Eilandje uitgerold”, pikt Kris Langbeen, projectverantwoordelijke voor Designhotel Eilandje in.

De Business Suites zijn extra ruime hotelkamers op maat van de hedendaagse business man of woman: met een moderne designinrichting en alle comfort. Ontbijten kan in de ruime lounge en lobbyruimte, waar ook drankjes en kleine snacks te krijgen zijn. “Los van de designkamers, die ontworpen werden door de bekroonde Karim Rashid, is vooral de locatie een doorslaggevende troef. De centrale ligging vlak bij de haven en de belangrijkste uitvalswegen naar Gent, Brussel en Breda, maakt Designhotel Eilandje zeer aantrekkelijk voor een zakenpubliek. Wie voor het werk naar Antwerpen komt, kan echt niet beter zitten:

vlakbij grote multinationals als BASF en Total en met een vlotte verbinding naar Antwerp Airport en Brussels Airport. Bijkomend voordeel is dat het Eilandje een heel aangename, bruisende buurt is met veel restaurants en cafés. Ideaal voor wie na een lange werkdag wat ontspanning zoekt”, licht Schellekens toe.

Veilige investering, verzekerd rendement De Business Suites maken deel uit van Designhotel Eilandje, dat uitgebaat wordt door het succesvolle Prizeotel en in januari dit jaar opgeleverd werd. Wie investeert, gaat dus niet zomaar met de eerste de beste in zee. “Achter Designhotel Eilandje schuilt een groeiende hotelketen die onderdeel is van de beursgenoteerde Radisson Hotel Group”, legt Langbeen uit. “Investeerders kunnen rekenen op een verzekerd rendement in de vorm van vaste, geindexeerde huuropbrengsten, ongeacht of de kamer verhuurd is of niet. Dat biedt toch een veilig toekomstperspectief.”

Ook fiscaal is de aankoop van een Business Suite interessant: investeerders kopen de hotelkamers in volle eigendom, waarna ze verhuurd worden aan Prizeotel via een double net-overeenkomst. Daarbij zijn ook de belastingen en verzekeringen ten laste van de huurder-exploitant. “Eigenaars zijn dus vrijgesteld van de jaarlijkse onroerende voorheffing”, verklaart Langbeen. “Verder kunnen ze het btw-bedrag op aankoop volledig recupereren en zijn hun huurinkomsten belastingvrij. Ook de onderhoudskosten zijn ten laste van de hoteluitbater.”

Antwerpen tweemaal in topranking van Financial Times FDi Intelligence, het kenniscentrum van zakenkrant Financial Times rond buitenlandse investeringen, publiceerde onlangs zijn prestigieuze Global Cities of the Future 2021/22-lijst met 129 steden. Met twee nominaties toont Antwerpen zich een A-lister van wereldformaat. De stad behaalde de zevende plaats in de lijst met sterkste economische groeisteden, en kaapte de vierde plaats weg voor connectiviteit. Eind vorig jaar kreeg Antwerpen ook al de fDi Strategy Award 2020 voor chemie.

Meer weten over de Business Suites van Designhotel Eilandje? Neem een kijkje op www.business-suitesantwerpen.be of bel naar 03/336.00.00.

Member of The Radisson Hotel Group

kempen

DE VONDST

snuffelen en zoeken: surprise!

KEMPENS LANDSCHAP (DEEL 1):

Zand, heide en dennenbomen Ik ken de naam Theo Op de Beeck al lang. Mijn oma kende hem en vertelde wel eens over hem.

Hij schreef gedichten en ik ook, dus was ik diegene aan wie ze een map vol prints, artikels, gedichten en brieven van hem gaf. Ik kwam zijn naam ook tegen in boeken over Turnhoutse architectuur. Theo Op de Beeck woonde in het andere deel van Huis Schellekens, de mooiste woning in Turnhout. Hij in het ene deel en architect Jozef Schellekens in het andere van de tweewoonst. En ik kwam hem tegen toen ik onlangs bij mijn vriend Bob Roes ging plassen. “Is dat een echte Op de Beeck in je toilet?”

“Ja, hoor. Er zit wel een scheur in.

Wil je het?”

En zo geschiedde dat ik de week daarna het landschapsschilderij met twee bomen ruilde tegen twee bananendozen stookhout.

Thuis haalde ik de map van mijn oma van de zolder en begon ik te lezen. Theo Op de Beeck (19011993) werd geboren in Oud-Turnhout, verhuisde later naar Schoonbroek (dat toen nog bij OudTurnhout hoorde en niet bij Retie) en daarna naar Turnhout. Hij was onderwijzer, acteur, theaterregisseur, dichter en kunstenaar die zowel schilderijen, tekeningen als grafiek maakte.

Dit alles zorgde ervoor dat hij in de streek een bekend persoon was. In 1981 werd hij ereburger van Oud-Turnhout.

Om eerlijk te zijn, vind ik de meeste werken van Theo Op de Beeck maar niets. Ze lijken gedateerd en de onderwerpen zijn meestal niet erg interessant. Vaak staan er ook oude Kempense

TEKST: WIM PAESHUYSE

hoeves op. Maar het werkje dat ik kreeg, vind ik wel de moeite. Het is wellicht in De Liereman in Oud-Turnhout gemaakt en had evengoed vandaag geschilderd kunnen zijn. Ik hou ook van zijn kleurgebruik en hoe de twee bomen als een soort silhouet op de voorgrond staan.

Theo Op de Beeck behoorde samen met schilders als Alfons Waterschoot, Eugeen Machielsen, Jos Stokbroekx en enkele anderen tot de tweede golf Lieremanschilders die in navolging van Eugeen Surinx en Albert Sohie met hun schildersezels het gebied introkken om de rauwe schoonheid vast te leggen. Het is mooi dat de schilders zo het oude Kempense landschap hebben kunnen bewaren op doek, maar het wordt nog mooier als je weet dat ze ervoor zorgden dat het landschap zelf ook daardoor bewaard bleef. Juist door hun interesse werd het gebied na de Tweede Wereldoorlog beschermd als natuurgebied.

| FOTO: JOREN DE WEERDT

19 citta

TEKST: HANNA VAN THIENEN

| FOTO’S: JOREN DE WEERDT

20 citta

kempen met stijl OP ZOEK NAAR VERRASSING EN VERWONDERING

Pascale van Houten Ring maakt juwelen uit houtafval

(K)ringding Sommigen zien alleen afval wanneer ze naar resthout kijken. Anderen zien wat voor moois het materiaal alsnog te bieden heeft. Pascale Van Campfort (50) uit Turnhout behoort tot die tweede categorie. Zij maakt met de hand ringen uit recuphout. “Er zijn mensen die niet geloven dat ik mijn ringen zelf maak”, zegt ze.

Tijdens een bezoek aan haar atelier in Beerse bewijst ze het tegendeel.

Het eerste wat opvalt in het atelier van Pascale zijn de blauwe plastic buizen die over de werktafels verspreid liggen. “Ze zijn onderdeel van het afzuigsysteem dat ik in elkaar heb gebokst”, glimlacht ze. “Zo wordt het stof meteen opgezogen wanneer ik een machine bedien. Anders zou het hier één stofwolk zijn. Dat is onvermijdelijk wanneer je met hout werkt.”

Pascales atelier is niet zomaar een werkruimte.

Het is de plek waar ze tot rust komt. De machines staan precies opgesteld zoals zij het wil, haar favoriete klassieke muziek weerklinkt door de boxen.

En aan de muur hangt een kalender met mannen in bloot bovenlijf. “Mijn tegenhanger voor de naaktkalenders die je vaak in autogarages ziet. Dit is een womancave, he”, glimlacht ze.

Een deel van haar ringencollectie ligt uitgestald op tafel. Het zijn juwelen in alle tinten bruin. Eik, mahonie, iroko, padoek… de verschillende houtsoorten zorgen voor opvallende patronen in de ringen. “Ik kies voor combinaties die ik zelf mooi vind”, zegt Pascale. “De klant kan ook zijn eigen wensen doorgeven. Elke ring is sowieso uniek. De ringen uit mijn collectie geef ik Italiaanse namen.

Ik ben een echte italofiel. Zot van het land, het eten en de taal.”

Voor haar ringen gebruikt Pascale een combinatie van massief hout en fineer. Allemaal op de kop getikt bij houthandelaars. “Voor sommige stukken ben ik letterlijk in de afvalcontainer gekropen. Met toestemming uiteraard. Voor de handelaars is dit materiaal niks meer waard. Als ik die houtjes niet red, verdwijnen ze op de afvalberg.”

“Hier ligt de basis voor enkele nieuwe ringen”, zegt Pascale. Ze wijst naar vierkante stukjes hout die netjes in vier rijen verdeeld zijn. “Dit is altijd de eerste stap. Mooie stukjes uitkiezen en ze met lijm in de juiste volgorde aan elkaar plakken. Ik let erop dat de nerven geschrankt liggen. Dat zorgt voor extra stevigheid. Niet-egale stukjes laat ik

links liggen. Die verkleuringen zie je anders in het eindresultaat.”

Pascale zet zich achter haar boormachine. Zorgvuldig boort ze een cirkel met de gewenste diameter uit een houtstapeltje dat al droog is. “Elke boor heeft een diameter die overeenkomt met vier ringmaten. Hier gebruik ik dus telkens de boor die het dichtst aansluit bij de uiteindelijke diameter die ik nodig heb. Het fijne werk is voor straks.”

Pascale maakt al vier jaar houten ringen. Eerst vanuit een atelier bij haar thuis in Turnhout. Sinds een aantal maanden zit ze in een groter pand in Beerse. “Jullie zijn de eersten die hier binnenkomen”, zegt ze. “Deels door corona natuurlijk, maar ook omdat ik graag in mijn eentje werk. Workshops geven zou bijvoorbeeld niks voor mij zijn.

Bovendien vragen de machines die ik gebruik om extra voorzichtigheid. Ik wil niet riskeren dat iemand zich hier verwondt.”

De volgende stap aan de zaagmachine blijkt een delicate. Pascale doet handschoenen aan. “Dat maakt het minder griezelig om met mijn handen

“Een houten ring kan jaren meegaan als je hem goed verzorgt. Daarom zijn mijn klanten altijd welkom om hun ring opnieuw te laten lakken wanneer ze merken dat hij kleine beschadigingen vertoont”, vertelt Pascale.

21 citta

“Ik merk dat mijn klanten mensen zijn die een band hebben met de natuur. Zo werk ik aan een verlovingsring voor de toekomstige vrouw van een boswachter” dicht bij de zaag te komen”, zegt ze. Zonder aarzelen zaagt Pascale de buitenranden van de ring weg. In één vlotte beweging is de klus geklaard.

“Zal ik eens een ander muziekje opzetten?”, vraagt ze. “Tiziano Ferro misschien? Dat is een bekende Italiaanse artiest. Ik luister vaak naar zijn muziek tijdens het werken.” Zo brengt Pascale vele uren door in haar atelier. Alleen zij, Tiziano en haar ringen. “Ik ben hier enorm graag”, zegt ze. “Hier kan ik rustig werken, zonder stress.”

Up next: dremelen. “Het zou kunnen dat ik dat woord verzonnen heb”, glimlacht Pascale. “Ik bedoel dat ik met een dremel de binnenkant van de ring wegwerk tot ik de perfecte ringmaat heb.”

Na dat precisiewerkje volgt een makkelijkere stap: het schuren van de buitenranden van de ring.

Daarvoor gebruikt Pascale een schuurmachine en enkele vellen schuurpapier.

Wie een Houten Ring wil, betaalt gemiddeld zo’n 65 euro. Een bestelling plaatsen of een afspraak maken kan via de website. “Op sociale media zal je mij niet vinden”, zegt Pascale. “Daar ben ik allergisch voor. Het leukst vind ik het om op ambachtenmarktjes te staan. Maar zelfs nu die stillig-

gen, blijven mensen mij vinden. Da’s natuurlijk plezant.”

Pascale is intussen aan de draaibank gaan zitten.

Daar schuurt ze de binnenkant van haar ring glad.

Stukje bij beetje komen we dichter bij het unieke eindresultaat. De ruwe randen zijn verdwenen, de kleuren van het hout komen tot hun recht.

Warm materiaal Dat hout zo’n warm materiaal is. Pascale kan het niet genoeg benadrukken. “Ik ben al mijn hele leven aangetrokken tot hout. Als ik hout, lijm en een zaag in mijn handen krijg, ben ik vertrokken.

Maar geef me geen stof, draad en een naald. Dan sla ik in paniek”, lacht ze.

Haar creatieve genen erfde Pascale van haar vader. Van opleiding is ze verpleegkundige. Dat beroep oefende ze jarenlang uit. Daarnaast was ze een tijdlang backing vocal bij tal van artiesten en dertien jaar geleden werd ze mama van Lars. “Het werken met hout is lange tijd naar de achtergrond verdwenen. Pas een jaar of vijf, zes geleden kwam het weer op mijn pad. Aanvankelijk wilde ik houten speelgoed maken, maar algauw besefte ik dat

Voor extra stevigheid lijmt Pascale de houten plankjes geschrankt op elkaar, zodat de nerven haaks op elkaar liggen.

22 citta

kempen met stijl

Al in haar kindertijd maakte Pascale objecten uit hout. Een klarinet, een houten fietsje, zelfs een wesp op ware grootte. “Of mijn mini-minigolf. Daar heb ik me uren mee geamuseerd.”

concurreren met grote buitenlandse aanbieders onmogelijk zou zijn.”

Een filmpje op YouTube bracht haar toevallig op het spoor van de houten ringen. “Ik zag iemand grote stukken hout oprollen in een poging om een ring te maken. Dat moet veel simpeler kunnen, dacht ik. Zo is het begonnen.”

“Ik besef dat het redelijk uniek is wat ik doe”, zegt Pascale. “Er is bij mijn weten niemand anders in België die op deze manier houten ringen maakt.

Sommigen geloven zelfs niet dat het kan. Zo passeerde er op een marktje eens een man aan mijn kraam. Hij nam een ring vast en zei ‘Dit, met de hand? Onmogelijk.’ En hij wandelde door. Ik was met verstomming geslagen. Die man was vertrokken voor ik kon antwoorden. Daar ben ik even niet goed van geweest. Ondertussen heb ik het leren zien als een compliment. Natuurlijk gebruik ik machines om mijn ringen te maken. Die zorgen ervoor dat het arbeidsproces iets sneller verloopt.

Maar uiteraard moet ik de ringen wel zelf met de hand controleren en sturen, anders blijft het bij een blokje hout.”

De laatste stap in het maakproces is het lakken van de ring. Daarover wil Pascale niet te veel kwijt. “Ik heb lang gezocht naar de ideale producten om mijn ringen te lakken. Die hou ik liever geheim.”

In totaal werkt Pascale ongeveer anderhalf uur aan één ring. En daar zijn het verzamelen van het hout en de droogtijden van de lijm, olie en lak niet bijgerekend. Het is een arbeidsintensief proces.

Maar Pascale geniet duidelijk van elke stap. “Des te meer omdat ik kan werken met recupmateriaal.

Ik maak van afval een juweel. Dat is toch mooi? Er zijn in de wereld al veel te veel nieuwe dingen.” W INFO: www.houtenring.be

Klassieke muziek en mannen in bloot bovenlijf. De ingrediënten van de womancave van Pascale.

De blauwe plastic buizen die over de werktafels verspreid liggen zijn onderdeel van het afzuigsysteem dat Pascale zelf bedacht.

23 citta

GEVELTOERIST Wat Kempense gevels vertellen

Guillaume Van der Stighelen observeert wekelijks voor citta de dingen en mensen die voorbijgaan in Antwerpen.

Gepikt Een dikke duif is de eerste vogel die het halve broodje ziet liggen. Ze landt ernaast en kijkt vol argwaan rond. Alsof ze niet kan geloven dat de hele hap voor haar alleen is. Dan pikt ze het hele stuk op. Het is te zwaar om mee weg te vliegen.

Ze schudt hevig met haar kop het stuk brood van links naar rechts en op en neer. Maar er komt niks los.

Moe laat ze het liggen en haalt adem. Na een tijdje begint ze er opnieuw aan. Ze probeert een kruimel los te rukken. Maar hoe hard ze ook draait en keert met haar kleine kop, de kruimel houdt stand.

Misschien moet ik opstaan en het stuk verkruimelen. Wie weet zit er al ergens in de dakrand van de grote kerk een nest piepende bekjes te wachten. Maar ik denk: laat de natuur zijn gang maar eens gaan.

Als een razend hondje dat speelt met een knuffelkonijn waarin het baasje een snoepje verstopt heeft, blijft ze zich vastbijten in het stuk brood.

Alleen het grommen is er niet bij.

Maar als bij knuffelkonijnen de inhoud redelijk snel in vlokkenvorm de vloer bedekt, blijft het broodje hier verrassend weerstaan aan het duiflijk geweld.

Ik ben niet de enige die belangstelling heeft voor het grootstedelijk drama dat zich voor mij afspeelt. Vanop de lage tak van een linde zit een kauw toe te kijken hoe de duif worstelt met de lunch van haar kroost.

Als de duif eindelijk opgeeft en met lege bek wegvliegt, laat de kauw zich met één vleugelslag tot bij het broodje vallen. Hij zet zijn twee poten op het stuk en begint het brood los te pikken. Het ene stuk na het andere schrokt hij naar binnen.

Daar heeft die duif niet aan gedacht. Ze heeft ook wel twee poten om dat stuk brood vast te houden. Maar het verstand om er gebruik van te maken heeft de natuur er niet bijgeleverd.

Sommige vogels hebben echt geen geluk.

1 1. Corbiestraat 41, Mol De grote boodschap op dit raam is bedoeld om een glimlach op het gezicht van voorbijgangers te toveren. De raamstickers waren een initiatief van de gemeente Mol. 154 inwoners schreven zich ervoor in.

2. Begijnhof 67, Turnhout Een heel ander soort boodschappen in het begijnhof. Deze tegels zijn opgehangen om dankbaarheid te tonen. Voor een diploma, een overwonnen ziekte of nog iets anders waarvoor men God of Maria wil bedanken.

2 SAMENSTELLING: BART VAN DER MOEREN

24 citta

kempen met goesting LEVEN OP HET RITME VAN VANDAAG

HET A-TEAM

Johan Van Baelen

Willem Asaert

Marlies Beckers

Frank Van der Auwera

Fulltime culinair journalist bij de krant.

Rots in de branding.

De ultieme gids in de wereld van het bord.

Antwerpenaar en wereldburger.

Schrijfster-journaliste.

Thuis bij alle Antwerpse chefs. En in Antwerpen.

Tegendraadse wijnspecialist. Spuwt telkens moeiteloos een ongezouten mening uit.

MYSTERY

MAN

zonder afspraak en anoniem

Farmasie doet bib gourmand eer aan Toegegeven, eigenlijk zijn het vijgen na Pasen dat we hier nog een recensie schrijven over een paasmenu. Maar we zouden brasserie De Farmasie in Vosselaar oneer aandoen als we erover zwijgen.

De Farmasie is al meer dan twintig jaar een vertrouwde naam in de Kempen. Zaakvoerder Herman Renders vertrouwde ons ooit toe dat de naam van zijn eethuis niet verwijst naar het nabijgelegen Janssen Pharmaceutica, maar wel naar een 17de-eeuwse apotheekkast die in de zaak staat. Of stond, want omdat we op paaszaterdag enkel eten konden afhalen, hebben we dat niet kunnen checken.

De Farmasie was de springplank voor enkele gerenommeerde Kempense chef-koks. Chef Lode Verheyen staat er al tien jaar achter het fornuis.

Dat bevalt de inspecteur van de Michelingids wel, want de bistro prijkt al enkele jaren in de lijst van aanbevolen restaurants. Vorig jaar kreeg De Farmasie zelfs een bib gourmand, wat een garantie is op een goede prijs-kwaliteitverhouding.

De Farmasie richt zich sterk op een veeleisend zakelijk publiek, maar bereidt uiteraard voor iedereen klassieke maar zorgvuldig bereide BelgischFranse gastronomie met aandacht voor lokale pro-

ducten. Mijn huisgenoten en ik konden het paasmenu van 47 euro wel appreciëren. Niets dan lof voor de tataki van tonijn, zelfs al zat er wat koriander in (wat de dochter niet lust). Ook de carpaccio van gerijpt holsteinrund was lekker, al was de rooksmaak iets te overheersend. De aspergevelouté was comme il faut, het traag op de barbecue gegaarde speenvarken kreeg een tien op tien en ook de vlaswijting met risotto en een jus van strandkrab viel erg in de smaak. Dat beide gerechten werden vergezeld van erwtjes en asperges vonden we niet eens fout. De porties waren ruim.

Misschien smaakte het dessert me daarom niet meer, maar ik hou niet van de combinatie van chocolade en passievrucht. Mijn tafelgenoMijn oordeel: ten waren het niet met mij eens. Zij lepelden het Kwaliteit keuken nnnn Variatie aanbod nnn potje helemaal uit.

Kwaliteit service nnnn Prijzenpolitiek De Farmasie Antwerpsesteenweg 223, 2350 Vosselaar 014-71.32.72 www.defarmasie.be

25 citta

nnnn

Extra troeven: Erg duidelijke handleiding bij de takeawaygerechten en correcte gaartijden.

HONGER Culinair expert Willem Asaert verlaat de platgetreden paden.

De Zeeuwse Vishandel Te vinden op openbare markten in het Antwerpse: Deurne (maandag), Merksem (dinsdag) en Mortsel (woensdag), meer info op + 31 614.494.400

Levy van Oost van De Zeeuwse Vishandel toont een verse Oosterscheldekreeft die je op bestelling aan zijn kraam kan kopen.

Oosterscheldekreeft op de markt Zijn Europese kreeften fijner van smaak dan Noord-Amerikaanse? Objectieve blindproeverijen resulteren in een volmondig ja. Oosterscheldekreeft is daarbij een buitenbeentje.

Door hun kleur en vaak ruwer uiterlijk zijn Europese van Noord-Amerikaanse exemplaren makkelijk met het oog te onderscheiden. Eens bereid is het visuele verschil al een stuk moeilijker te zien. Europese kreeften leven onder meer in onze Noordzee.

TEKST: WILLEM ASAERT

Hun aandeel in de visvangst is gering. Ze worden niet geveild en zijn vaak drinkgeld in natura voor de scheepsbemanning. Oosterscheldekreeft daarentegen komt wel in het commerciële circuit en belandt van april tot juli als hoogwaardig lokaal seizoensproduct meestal in restaurants. Wie zelf aan de slag wil, vindt Oosterscheldekreeft niet meteen in de winkel. De Zeeuwse Vishandel van Simon Schot uit Tholen haalt kreeften naast de al even befaamde Oosterscheldepaling direct van de visser. Verse vis wordt meestal ingekocht op de vismijn van Stellendam. Alleszins nog interessanter is

| FOTO'S: FREDERIK BEYENS

26 citta

kempen met goesting

CULICOLUMN Marlies Beckers

het feit dat hij naast groothandelaar met drie wagens eveneens op Antwerpse openbare markten actief is en levende Oosterscheldekreeften daar op bestelling verkoopt. Meer bepaald in Deurne (maandag), Merksem (dinsdag) en op woensdag in Mortsel waar al meerdere decennia het visaanbod ongewoon goed vertegenwoordigd is. Twintig jaar geleden telde de markt in Mortsel maar liefst negen viskramen. Vandaag zijn er nog zeven.

Merkwaardig is de aanwezigheid van De Zeeuwse Vishandel met twee wagens. “We begonnen met één en konden gelukkig al snel met een tweede wagen werken, omdat deze markt duidelijk een reputatie heeft”, vertelt Levy van Oost, die binnen De Zeeuwse Vishandel verantwoordelijk is voor de markten, terwijl Simon Schot horeca belevert en de meest kieskeurige chefs tot zijn klandizie mag rekenen.

“Veel chefs hebben graag vis waarvan de lijkstijfheid gemiddeld genomen 24 tot 36 uur na de vangst nog moet optreden”, aldus Levy van Oost.

“Als groothandel werken we daarom alleen met de vangst van boten die maar kort uitvaren en vis snel aan land brengen of deze levend aan boord houden. Die vis fileren we op de wagens, zodat de klant de kwaliteit kan zien.”

Om de aparte eigenheid van levende Oosterscheldekreeft te garanderen, worden ze alleen op bestelling geleverd. “Vers vanuit de Oosterschelde die rijk is aan voeding en mee voor de zilte, zoete smaak en sappige, fijne structuur zorgt.”

Daar kan geen Amerikaan of Canadees tegenop.

Her en der wordt wel eens beweerd dat vrouwelijke kreeften beter smaken dan mannelijke. Smaakproeven in die zin gaven echter geen smaakverschil aan. Gendergelijkheid, oef.

Where Everybody Knows Your Name Vrijdagavond, na een abnormaal drukke werkweek, spreek ik af met mijn knuffelcontact. Pre corona betekende dat vanaf 18 uur aperitieven en tegen 20 uur afzakken naar een nieuw te ontdekken restaurant of naar een klassieker waar iedereen je naam kent.

Denk aan de titelsong ‘Where Everybody Knows Your Name’ van de legendarische tv-sitcom ‘Cheers’.

Anno 2021 schuif ik mijn voetjes niet ontspannen onder tafel, maar ben ik tot klokslag 18 uur in de weer om mijn appartement in enkele haastige vingerknippen van rommelige werkplek naar restaurantwaardige living te transformeren. Normaal dient dat getimed halfuurtje net om mezelf op te tooien, maar na een jaar van ‘restaurantje spelen’ krijg ik dat nog steeds niet allemaal goed gemanaged. Wanneer de bel gaat, sta ik dan ook nog op blote voeten, haar op halfzeven en een lippenstift in de hand. Ik laat het los en ontkurk de eerste fles rosé van het jaar. Zij, nog steeds aan het piekeren over een project dat ze net gelanceerd heeft en een avondje kinderloos, geniet zichtbaar. En dat doet mij dan weer genieten. Naast wat olijfjes klaarzetten en een glas uitschenken, heb ik nochtans niks gedaan. Het grote werk laat ik over aan L’Epicerie du Cirque. Ik bestelde een viergangenmenu dat de chef, Dennis Broeckx, tot aan de deur komt brengen. Ik voel me bevoorrecht, want blijkbaar zit ik mee op zijn tour van goede klanten. En ook al zitten zijn aandachtig bereide gerechten ingepakt in doosjes en kan hij mijn gezicht niet zien wanneer ik ze even aandachtig opeet, toch is er heel even dat gedeelde moment. Ik merk dat ik Dennis langer aan de praat hou dan hij ingecalculeerd heeft en dat hij een planning te respecteren heeft, maar dat negeer ik schaamteloos. Babbelen! Ik doe het zo graag. En zeker met chefs die met liefde mijn eten gemaakt hebben. Dat schept een band en die band mis ik.

Wanneer ik nadien een van zijn zorgvuldig gedresseerde gerechten voorzichtig overhevel uit het bakje in een keramieken kommetje, probeer ik dat even consciëntieus te dresseren als hij. Mislukt! En ook al weet ik dat de chef in kwestie dat niet zal zien, toch wil ik het goed doen. Uit respect en liefde voor zijn werk, en met uitbreiding voor dat van alle chefs. Je bouwt geen relatie op met boxen, maar wel met gasten. Ik hoop dat hij weet dat we genieten. Zo wordt mijn living toch eventjes een plek waar iedereen je naam kent.

• L’Epicerie du Cirque I Under the Palmtrees, Volkstraat 13, www.underthepalmtrees.be

@marlies.beckers 27 citta

APPELLATION VACANCES FRANKRIJK

Frank Van der Auwera toetst de natte vakantiedromen van Thaïs Vanderheyden.

Departement Var (Frankrijk) Aix-en-Provence Saint-Tropez Saint-T

Wijnstokken in de Varstreek.

“Hemels slapen met open raam en krekelgezang”

Wat trekt je aan in deze bestemming?

De Var heeft absoluut alles. De kust bezit de charme van de Azurenkust, maar dan stukken minder mondain en heel ongerept. Île de Porquerolles en PortCros zijn uitzonderlijke natuurgebieden. Maar ook op Presqu’île de Giens heb je een zalige ongerepte kustlijn. Het binnenland is groen en bezaaid met pittoreske dorpen zonder pretentie. En er is verrassend weinig toerisme. Het leven vertraagt er echt.

Hoe vaak reis je ernaartoe?

We gaan één keer per jaar, voor een hele maand.

Wat moet je daar absoluut bezoeken?

Aix-en-Provence is een geweldige stad, met prachtige historische gevels en pleinen. Het mooie is dat Aix-en-Provence niet ‘kapot-gerestaureerd’ is. De straten kronkelen van plein naar plein. Aix heeft ook een dagelijkse markt met groenten, kazen, bloemen... En je kunt er het huis en de tuin van kunstschilder Paul Cézanne bezoeken. Hij woonde en werkte in Aix. Waar kun je er budgetvriendelijk logeren?

Wij huren jaarlijks hetzelfde huis rechtstreeks van de eigenaar. Als je de tijd neemt om te surfen, vind je altijd iets moois. De Mas de Mélisande in de buurt van Le Val is doorleefd en een oase van rust. De eigenaar geeft ons goeie tips voor wandelingen en strandjes.

En we slapen er in linnen lakens, met het raam wijd open en krekelgezang op de achtergrond. Hemels!

En waar moet je logeren als je niet echt op een euro hoeft te zien?

Dan huur je een huisje met de voeten in het water aan Cap Bénat. Adembenemend mooi.

Welk restaurant moet je er zeker proberen?

Eugène Bain de Mer aan de plage van Ayguade. Je stapt er binnen in een scène van Le Grand Bleu. Reserveer een plek voor de lunch. Niet nadenken en gaan voor de plat du jour, altijd verse vis.

Wat neem je mee in je reiskoffer?

Ik neem altijd papier, potloden en verf mee. Verder heb je niets nodig. In de Var besef je dat je perfect gelukkig kunt zijn op blote voeten, met een verse tomaat, Franse kaas, een glaasje rosé, wat olijfolie en een paar vrienden om alles mee te delen…

Hoe reis je er zelf naartoe?

Met de auto. Soms in één trek, soms opgedeeld in twee dagen. Zo zijn we vrij en mobiel ter plaatse.

Thaïs Vanderheyden (43) studeerde kunstgeschiedenis en volgde tekenles aan de academie van Brugge.

Sinds 2009 illustreert en schrijft ze succesvolle kinderen prentenboeken, zoals Spiekpietjes, De Warenhuismuisjes, De Vuilnisbeltbeestjes of Grote Kunst voor Kleine Kenners. In coronaquarantaine met haar vier kinderen scoorde ze ook internationaal met haar cartoons van de Quarantainemama. Haar werk is al gepubliceerd en/of vertaald in het Engels, Frans, Spaans, Chinees, Koreaans, Oekraïens en Italiaans. (www.thaisvanderheyden.com)

28 citta

kempen met goesting

KENNISMAKINGSCUVEE Domaine d’Eole, Tradition Rouge 2019 (Coteaux d’Aix en Provence) Thaïs Vanderheyden: “Veel rode wijn is naar mijn smaak vaak te kruidig en te houterig. Maar deze wijn heeft dat helemaal niet. Integendeel, hij is fris en zeer fruitig, met veel verschillende smaken van onder meer rijpe kersen en krieken, maar zeker ook voldoende zuren. Hij is daardoor ook heel makkelijk te drinken. Dat hij bovendien, net zoals de witte, biologisch werd gemaakt, is voor mij een pluspunt en geeft me een extra goed gevoel. Ook de prijs zit goed: ik had ze allebei een stuk duurder ingeschat.”

14,50 euro

Score: 16/20

Frank Van der Auwera: “Deze biologische wijn is een samenspel van grenache, carignan en syrah met toch 14% alcohol op de teller. Hij heeft een jeugdige frambozenkleur en een zomers fruitparfum van griottes, zwarte kers, noordkrieken, myrtilles, zoete drop plus een garriguekruidige toets.

Vlezig en sappig, boordevol rijp zwart/blauw fruit, zoethout en zelfs een vleugje menthol, voorzien van al mooi versmolten tannines. Ondanks de rijpheid ook een prima fraîcheur. Genereuze en fruitsoepele cuvee die het goed doet bij lamsbout, ossobuco, côte de boeuf, gegrilde rundsteak, spaghetti bolognaise, ratatouille of lamstajine.”

Score: 16,5/20

SHOWBEEST Domaine d’Eole, Blanc 2019 (Coteaux d’Aix en Provence) Thaïs Vanderheyden: “Deze witte cuvee is mijn favoriet. Het is een elegante, discrete wijn, meer in de lente- en zomersfeer, terwijl de rode voor mij veeleer een najaarswijn is. Precies door die fraîcheur hou ik vooral ook van Franse wijnen, omdat ze traditioneel betere zuren hebben, toch vergeleken met Latijns-Amerikaanse of Zuid-Italiaanse wijnen, streken waar de zon nog feller schijnt en de cuvees veel rijper en kruidiger worden. De fles paste overigens voortreffelijk bij kalfsblanquette.”

14,50 euro

Score: 17 /20

Frank Van der Auwera: “In deze regio waar rosé (55%) domineert, wordt slechts 5% witte wijn geproduceerd. Maar deze biologische blanc is een fraai exemplaar, fiftyfifty samengesteld uit rolle en grenache blanc. Intens strogeel met gouden glans. De neus: gekonfijte abrikozen, sinaaszeste, mandarijntjes en banaan. Vrij mollig en rond in de mond, lichtjes exotisch van textuur met toetsen van amandel, violetpastilles, witte perzik en gekonfijte citrus, maar zeker niet zwaar, want de balans tussen fraîcheur/zuren en rijp/zoet fruit is prima. Serveren als aperitief, maar ook als begeleider van risotto met schaaldieren, gegrilde dorade, garnalen- of krabcocktail, gegratineerde kabeljauw in de oven, gemengde salades, kalfsblanquette of zelfs Chinese rijstgerechten.”

Score: 17 /20 TEKST: FRANK VAN DER AUWERA

| FOTO'S: JAN VAN DER PERRE, GETTY IMAGES 29 citta

Te koop b bij: perles vins pe sonnalisés sonnalisé (Antwerpen) (Antwerpe 047398.05.96 www.levipe.be leveEnkel leve webring via we (geen shop (gee afhaal).

HET

JUISTE ADRES

unieke winkels om te koesteren

Cookiele Kloosterstraat 175 2000 Antwerpen

Ovenverse American cookies In hun open keuken kun je als voorbijganger in de Kloosterstraat Oriana Szwarc (28) en Noa Geron (28) live koekjes zien bakken en uit de oven halen. Nergens zijn de koekjes zo vers als bij Cookiele in Antwerpen.

ten we de optie om ergens anders een atelier voor Cookiele te bouwen.”

Ze vielen op een klein, maar fijn winkelpand in de Kloosterstraat. De geur van versgebakken koekjes hangt er intussen al een jaar. Je koopt er geen koekjes uit de toog, maar bestelt ze ter plekke waarna ze à la minute voor jouw neus worden gebakken. “Koekjes kopen is bij ons een belevenis”, gaan Oriana en Noa voort. “Cookiele is geen winkel, maar een open keuken.” Geen tijd om even te wachten? Dan maakt de webshop het mogelijk om al dat lekkers snel af te halen of geleverd te krijgen.

Het idee ontstond in mei 2019 toen het duo American cookies begon te bakken in eigen keuken. Iedere dag maakten ze een kleine hoeveelheid van de bekende lekkernij met chocoladestukjes, maar toen kwam de coronacrisis en die zorgde ineens voor een plotse stijging in de verkoop. “We konden de vraag nog nauwelijks bijhouden. Onze thuiskeuken begon steeds meer op een klein fabriekje te lijken, dus onderzoch-

Zoet en zout Een patissier hielp de twee vriendinnen hun recept nog te verfijnen. “We zochten de perfecte balans tussen zout en zoet en krokant en zacht.

Onze klanten komen uit alle uithoeken van de wereld. Het mooiste compliment kregen we van New Yorkers die vonden dat we de beste koekjes ter wereld bakken.”

Cookiele biedt momenteel elf varianten aan van de typische American cookies. Voor een doos van zes betaal je 16 euro. Het duo haalde inspiratie uit alle hoeken van de wereld, wat resulteerde in namen als Russian Roulette, Rio De Janeiro en dichter bij huis, The Belgian Bite. “Vegas Baby is onze bestseller. Het is een klassieke American cookie bestrooid met chips, stukjes Oreo en een laagje Nutella-choco.”

Meer info: www.cookiele.com

TEKST: ELLEN BOGAERT

| FOTO'S: FREDERIK BEYENS

30 citta

p met applaus pp kempen CULTUUR IN DE STAD

MIJN WEEKEND Waar kan je deze artiest straks aan het werk zien? En hoe vult hij zijn vrije tijd in?

“Zonder publiek zijn concerten niet hetzelfde” Philippe Herreweghe staat voor de beste orkesten ter wereld, maar ook bij Antwerp Symphony Orchestra treedt hij als eredirigent geregeld aan. Cultuurzender Podium 19 zendt vrijdag het theaterconcert Midzomernachtsdroom uit vanuit de Koningin Elisabethzaal.

Een week later wordt daar ook Mozarts Requiem gestreamd .

TEKST: ILSE DEWEVER

| FOTO'S: JEROEN HANSELAER, VINCENT CALLOT 31 citta

In gewone tijden dirigeert Philippe Herreweghe tot vijftig concerten per jaar, maar sinds maart vorig jaar heeft de 73-jarige Gentenaar niet meer opgetreden voor publiek. Met het Antwerp Symphony Orchestra, waar hij eredirigent is, is hij eerstdaags te zien in twee streamings. Samen met Collegium Vocale trouwens, het internationaal befaamde koor dat Herreweghe in 1970 oprichtte.

“Normaal spelen we met het orkest na een week repeteren een drietal concerten. Nu slechts een in de Koningin Elisabethzaal, dat vastgelegd wordt op film. Zo’n streaming is natuurlijk niet te vergelijken met een liveconcert, maar zo kunnen we tenminste samen blijven spelen en blijft het orkest in vorm. Zeker voor de musici is regelmatig kunnen spelen psychologisch enorm belangrijk. Het repetitieproces verloopt niet anders dan voorheen.

We missen enkel het publiek. Dat is er wél. Streamings worden druk beluisterd, soms zelfs door meer mensen dan voorheen in de zaal. Anderzijds zien we de toeschouwers niet, terwijl een echt concert een trialoog is tussen de componist, het orkest en de luisteraars. Zonder publiek zijn concerten niet hetzelfde.”

Op de cultuurzender Podium 19, die er op 30 april mee ophoudt, is vrijdag een captatie te zien van Midzomernachtsdroom, dat Antwerp Symphony Orchestra dit seizoen met de Roovers creëerde. De acteurs brengen flarden van Shakespeares tekst uit 1605, het orkest speelt de muziek die Mendelssohn daar in 1826 bij componeerde. “Deze partituur wordt meestal uitgevoerd zonder de tekst, maar deze combinatie werkt wel, omdat de muziek de tekst illustreert. Anders dan je misschien zou verwachten is dit theaterconcert geen aaneengesloten geheel van muziek en toneel op het podium, maar een heuse concertfilm. De muziek van

het orkest werd eerst opgenomen en later door regisseur Jeremy De Ryckere vervlochten met de tekst. De acteurs spelen niet alleen óp het podium, maar hebben de bevreemdende wereld van het stuk doorgetrokken naar de coulissen van de Koningin Elisabethzaal.”

Vanuit diezelfde zaal wordt op 7 mei ook een liveuitvoering gestreamd van Mozarts Requiem. “Sterke muziek graaft naar wat echt essentieel is en zindert ook na. Het enige obstakel bij zo’n klassieker is dat het werk zo vaak wordt uitgevoerd dat het een uitdaging is om het Requiem telkens weer fris aan te vatten. Als dirigent bereid ik mij daar goed op voor door opnieuw over het werk te lezen, en de muziek blijft natuurlijk sterk. Vier noten vormen als één cel de basis van dit Requiem.

Het werk hangt op een geniale manier aan elkaar, maar dat hoef je niet te weten om ervan te kunnen genieten. Voor velen zit een deel van de ontroering bij het Requiem ook in de omstandigheden waarin het stuk werd geschreven: de laatste dagen voor Mozarts dood.”

Philippe Herreweghe begeleidt Antwerp Symphony Orchestra sinds 1997, bijna een kwarteeuw dus. “Dat een dirigent zo lang bij een orkest blijft, zie je niet vaak meer. Door de jaren heen kan een dirigent een orkest vormen. De kwaliteit van dit orkest is niet te vergelijken met dat van dertig jaar geleden. Nu beschikken we over een voortreffelijke zaal en kunnen we op een degelijke manier repeteren. Anderzijds staan de vele jonge musici stilistisch vaak opener tegenover de muziek. Als gastdirigent bij de beste orkesten ter wereld kan ik zeggen dat Antwerp Symphony inmiddels gerust naast de goede Duitse orkesten kan staan. ” www.antwerpsymphonyorchestra.be

32 citta

kempen met applaus

MIJN DROOMWEEKEND CINEMA Op mijn 25ste heb ik Gent ingeruild voor Parijs, waar ik dertig jaar heb gewoond. In de wijk Beaubourg waren er enorm veel zaaltjes met kwaliteitsfilms. Werk van Antonioni, Fellini, Godard... in die tijd was film nog kunst. Als mijn job het toeliet, ging ik soms twee of drie keer per dag naar de cinema. De laatste keer dat ik in een bioscoop ben geweest, is intussen wel dertig jaar geleden, maar af en toe pik ik wel nog een film mee op tv.

DOCUMENTAIRES Het leeuwendeel van wat er op televisie te zien is, is hol entertainment. Maar van een goede documentaire kan ik wel genieten, omdat je er iets van opsteekt. De prachtige reportagereeks over de grootste stromen ter wereld bijvoorbeeld, toont je dingen die je anders nooit zou zien. Ook een goede serie kan me boeien. ’s Avonds kijk ik van 11 tot 0.30u – al etend, dus heel ongezond – naar knappe reeksen als Fargo of Shtisel. Die laatste geeft een inkijk in het joodse leven.

LEZEN Ik lees vooral over muziek, meestal voor een concert dat op stapel staat. Omdat we volgend seizoen de opera Szenen aus Goethes Faust van Schumann brengen, ben ik me nu in Goethes klassieker aan het verdiepen. Daar ben ik wel even zoet mee.

Normaal breng ik zeer veel tijd door in vliegtuigen en treinen, en vind ik daar de tijd om te lezen.

Ik ben ook een fervent krantenlezer, tot de lezersbrieven toe. Daarin staat ongefilterd wat het volk denkt. Die meningen in populaire kranten zijn zeker niet minder waard dan die van de intellectuelen in Le Monde. Als ik in een vreemde stad kom, knoop ik graag een gesprek aan met taxichauf-

feurs. Zo kom je te weten wat er echt leeft in de stad.

LUISTEREN Muziek beluister ik bijna alleen voor mijn werk.

Tijdens dit coronajaar heb ik me verdiept in werken die ik niet of minder goed kende. Via de computer loods je vandaag alle muziek van over de hele wereld in huis binnen. Op YouTube staan de meest obscure dingen, zelfs in historische opnames. Het is waanzinnig interessant om te zien hoe een componist zelf zijn stukken heeft gedirigeerd.

In 2018 heb ik met het Antwerp Symphony Orchestra het War Requiem van Benjamin Britten gebracht. Wel, op YouTube zie je dus Britten dat werk zelf repeteren. Hadden er maar zulke opnames van Bach bestaan.

ONTSPANNEN Naast mijn stek in Brussel heb ik ook een huis in Toscane, waar ik tot rust kom. Om te ontspannen zet ik daar wel eens muziek op die ik niet ken. Indische muziek is op ritmisch en harmonisch gebied minstens even interessant als Beethoven, maar radicaal anders. Als je, zoals ik, tweehonderd platen hebt gemaakt, mondt luisteren vaak uit in werken. Omdat je denkt ‘tiens, wat doet die dirigent daar’. Ik kan ook moeilijk om met stomme muziek. Dat is zoals een stank die er hangt. Deze kappersmuziek, zoals ik het noem, stoort mij bijvoorbeeld ook op restaurant.

INSPANNEN In deze coronaperiode fiets ik dagelijks twee tot drie uur. Ik verplaats me in Brussel uitsluitend met de elektrische fiets. Hobby’s? Die heb ik niet.

Mijn hobby is muziek. Meer heb ik niet nodig.

33 citta

15 Duik in het vrijetijdsaanbod

Ontdek de allerbeste evenementen, tentoonstellingen en activiteiten in je buurt. Gratis en betalend, virtueel en live, alleen of met de kinderen.

TEKST: ILSE DEWEVER

NIET TE MISSEN TOPTIPS VOOR DEZE WEEK 1

Whatsappen met Lize Spit België heeft goede romanciers, ook in het Franstalige landsgedeelte, alleen kennen we het werk van die schrijvers vaak niet. Daar wil het literaire programma Flirt Flamand komaf mee maken. Tussen 6 en 16 mei treden elf auteurs, telkens een Vlaming en een Waal, online met elkaar in gesprek.

Twee van hen, Lize Spit en Thomas Gunzig, gaan speciaal voor Flirt Flamand een wel heel vergaand engagement aan. Op 5 mei, aan de vooravond van Flirt Flamand, zullen ze met elkaar trouwen. Wat daaraan voorafgaat kun je vanaf 24 april gratis ontdekken in de nieuwe storytelling-app SKGN. De auteurs schrijven samen aan een spannende digitale serie, elk aan hun kant van het land.

2

Van ‘Thuis’ naar de musical Thuis-fans kennen Raf Jansen beter als agent Dieter uit hun geliefde Eén-soap. CC De Werft in Geel deelt tot 26 april online een streaming van Ule, ik was veertien in 1914, waarin ook Jansen een rol vertolkt.

Deze musical die in 2018 bij IDee Works in première ging, is gebaseerd op het gelijknamige boek van Marc De Bel. Ule Pauwels wordt net 14 jaar wanneer de Duitsers België binnenvallen. Samen met haar familie slaat ze op de vlucht voor de Duitse dreiging. Het wordt een lange tocht vol gevaar, liefde en vriendschap, maar vooral een zoektocht naar zichzelf. Met naast Raf Jansen ook nog o.a. Laura Seys, An Lauwereins, Leendert De Vis en Ivo Verreyt.

www.flirtflamand.be

www.dewerft.be

Foto: Joren De Weerdt

Foto: Joren De Weerdt

34 citta

kempen met applaus

Foto: Belga

3

Kijken naar erfgoed In Vlaanderen en Brussel vindt dit weekend de twintigste editie van de Erfgoeddag plaats. Onder het thema ‘De Nacht’ kun je – online, of in beperkte groep – op meer dan 400 plekken binnengluren. Een greep uit de activiteiten in onze provincie.

Te gast bij Napoleon Het Paleis op de Meir (foto) haalde na ruim acht jaar de meubelen van Napoleon van de zolder. Via audiofragmenten ontdek je tot 8 juni in een expo meer over Napoleons aanwezigheid in Antwerpen. www.herita.be

Nachtverhalen uit Malle Tijdens een nachtwandeling rond kasteel de Renesse kun je luisteren naar griezelige verhalen. Installeer de ErfgoedApp, en vergeet je zaklamp niet.

4

Napoleon-expo in Luik Tweehonderd jaar geleden overleed Napoleon Bonaparte op het eiland Sint-Helena. Om dat te gedenken vinden er in Frankrijk en daarbuiten tal van expo’s rond de gevallen keizer plaats, zoals Napoleon, voorbij de mythe in het station van LuikGuillemins. Naast een chronologische route concentreert de Luikse tentoonstelling zich op een tiental thema’s. Er is zowel aandacht voor de context waarin Napoleon aan de macht kwam, als voor zijn erfenis.

Denk daarbij aan de nieuwe empirestijl of de invoering van het burgerlijk wetboek. In totaal worden in Luik tot 9 januari 2022 meer dan driehonderd originele stukken getoond. www.europaexpo.be

www.malle.be

Antwerpse Nachtwende Expeditie De Stad organiseert met Nachtwende een wandeling door Antwerpen langs gebouwen die gelinkt zijn aan het thema ‘De Nacht’. De wandeling, die vertrekt in de Stoelstraat, kun je downloaden. www.expeditiedestad.be

Leki bezingt Congo De Belgisch-Congolese Leki brengt om 20u songs in de expo 100 x Congo in het MAS. Via livestream. www.mas.be

Foto: RR

35 citta

5

Maaike Neuville in teletheater De Brusselse KVS maakt er werk van om theater, ondanks de strenge coronamaatregelen, toch een podium te geven. Vanaf 26 april al speelt er voor vijftig toeschouwers Jonathan, een uitverkochte voorstelling met Bruno Vanden Broecke en Valentijn Dhaenens.

Op Canvas kun je op 30 april ‘teletheater’ Bovary meepikken. De voorstelling, met hoofdrollen voor Maaike Neuville en Koen De Sutter, had in februari haar theaterpremière moeten beleven. Na die noodgedwongen annulatie vonden de makers een alternatieve manier om het stuk te tonen in deze door Jaco Van Dormael verfilmde versie.

6

Mevrouw De Poes trakteert Wie jonge kinderen in huis heeft rondlopen, kent Kapitein Winokio vast wel. Misschien heb je wel een cd van de zingende zeeman of beleefden de kinderen hun eerste concert met hem en zijn bonte bende.

In het zog van Kapitein Winokio trippelt op fluwelen pootjes vaak Mevrouw De Poes. Deze bevallige katachtige sluipt, dankzij cultuurhuis Tessenderlo, op 25 april de huiskamer binnen. Vergezeld van muziekmatroos Ivanov brengt Mevrouw De Poes zondag tussen 14 en 15u gratis online een concert. Het duo zingt liedjes en wordt geïnterviewd door Sven Ceustermans. Hou je matrozenmuts klaar en kijken maar!

www.kvs.be

www.cultuurhuistessenderlo.be

Foto: Frank Abbeloos

Foto: RR

7

Opera rond Vergilius’ liefdesdrama De Carthaagse koningin Dido, verraden in de liefde door Aeneas, is een van de eerste grote lyrische heldinnen. Vergilius’ liefdesdrama inspireerde componist Henry Purcell en zijn librettist Nahum Tate tot de beknopte opera Dido and Aeneas. Het lamento van de stervende Dido ‘When I am Laid in Earth’ groeide uit tot een van de meest geliefde aria’s uit het barokrepertoire en behaalde onlangs nog de elfde plaats in de Klara top 100.

Vanaf 24 april is de opera online te beluisteren bij Opera Ballet Vlaanderen. De Hongaarse regisseur David Marton maakt in deze productie de brug van de 17de eeuw naar de 21ste eeuw door muziek van de Finse jazzman Kalle Kalima te linken aan Purcell.

8

Grenzeloze liefde in Red Star Line Museum Met Destination Sweetheart loopt in het Red Star Line Museum een expo over mensen die hun thuisland verlaten om bij hun geliefde te zijn. In dat kader kun je op 29 april de gratis streaming van het Quetzal Duo meepikken. Die muzikale tandem kreeg vorm toen Sofía Díaz en Jasper de Kind elkaar leerden kennen in de zomer van 2017 in Mexico.

Sofía kwam in oktober 2017 voor de eerste keer naar België. Ze merkte dat het niet makkelijk is om in een ver land te wonen. Gelukkig bracht muziek Sofía en Jasper dichter bij elkaar. Jasper vertelt donderdag mee het verhaal van Sofía. Met zijn gitaar speelt hij traditionele Mexicaanse muziek en begeleidt hij Sofía’s stem.

www.operaballet.be

www.redstarline.be

Foto: Blandine Soulage

Foto: Quetzal Duo

36 citta

kempen met applaus

9

Dag van de Dans Smeer op zaterdag 24 april je kuiten maar in voor de Dag van de Dans. De missie van Dag van de Dans blijft na vijf edities dezelfde: dans meer bekend en bemind maken bij een breed publiek.

Als smaakmaker wordt online de clip van Zie ons dansen gelanceerd met ambassadeurs Joffrey Anane (o.a. De Slimste Mens) en Wim Vanlessen. Vanuit deSingel zendt Podium 19 een filmische adaptatie uit van werk van choreograaf Jan Martens (foto) en regisseur Lukas Dhont. Door corona vindt het programma hoofdzakelijk online plaats. In Borgerhout ontplooit dansorganisatie Moving Ground tal van initiatieven. www.dagvandedans.be

11

Bloesemroutes Hoogstraten Naast aardbeien worden in Hoogstraten ook blauwe bessen, appels en kersen geteeld. De toeristische dienst ontwikkelde drie routes om in deze periode tussen de bloesems te wandelen of te fietsen. De tochten tussen 9 en 18 kilometer doorkruisen onder meer de vallei van Het Merkske en WortelKolonie. Wie Hoogstraten ook letterlijk wil proeven, kan vooraf een picknickmand vol lokaal lekkers bestellen.

www.hoogstraten.be

12

DansA!pen danst online DansA!pen is een van de grootste en populairste dans- en balletscholen van Antwerpen.

Om mensen te besmetten met de dansmicrobe zetten ze drie weken lang gratis dansworkshops online voor absolute beginners die van hedendaagse dans of klassiek ballet willen proeven. De lessen klassiek ballet kun je volgen op zondagen 25 april, 2 en 9 mei tussen 11 en 12u. Er wordt ‘hedendaags’ gedanst op donderdag 29 april en 6 mei van 19.30 tot 20.30u.

www.dansapen.be

13 Foto: Phile Deprez

10

Zilveren jubileum voor Luc Deleu Met de regelmaat van de klok organiseert deSingel boeiende expo’s rond architectuur.

Met Future Plans 1970-2020 wordt tussen 28 april en 19 september teruggeblikt op een halve eeuw T.O.P. office.

Architect-kunstenaar Luc Deleu en zijn echtgenote Laurette Gillemot zetten in Antwerpen hun schouders onder dat prestigieuze architectenbureau. Al van in de vroege jaren zeventig was T.O.P. office zich bewust van de maatschappelijke kracht van architectuur en had het bureau oog voor ecologie. Dat de meeste projecten nooit gebouwd zouden worden, is intussen bijzaak. Daarnaast maakte Deleu naam met containerkunst (foto), die een plaats kreeg in pakweg het Middelheimmuseum.

www.desingel.be

Minigolfen in De Schorre In Provinciaal Recreatiedomein De Schorre in Boom werd op het centraal eilandje in de vijver zopas het minigolfdoolhof heropend. Om de veiligheid van de bezoekers te garanderen wordt er gewerkt met starttijdsloten. Per starttijdslot van 15 minuten kunnen zes personen minigolfen. De minigolf is dagelijks geopend van 10.30 tot 17u. Je betaalt 4,70 euro per persoon . Om zeker te zijn van een plekje kun je best reserveren.

www.deschorre.be.

14

Zin in nieuwbouw?

Wie toe is aan een nieuw nestje, kan zich op zondag 25 april laten inspireren tijdens Nieuwbouwzondag. Kandidaat-kopers en -bouwers kunnen in veilige omstandigheden verspreid over heel Vlaanderen nieuwbouwprojecten van dichtbij ontdekken. Van loft over appartement, van villa tot bungalow, kopers in spe kunnen verschillende woonvormen en stijlen aftoetsen. Sommige projecten zijn vrij te bezoeken, andere alleen op afspraak.

www.nieuwbouwzondag.be

15

Langs Mechelse dorpen Op een boogscheut van Mechelen beland je op de boerenbuiten en in fraaie natuurgebieden, maar zie je evenzeer de littekens van de Eerste Wereldoorlog. De toeristische dienst ontwikkelde twee wandel- en twee fietstochten doorheen de zes Mechelse dorpen: Battel, Heffen, Hombeek, Leest, Muizen en Walem.

De vier routes, met tips van bewoners, kun je downloaden of afhalen bij Visit Mechelen (Schepenhuis).

www.visitmechelen.be/dorpen

Foto: Middelheimmuseum

37 citta

NA CORONA Het eerste wat je doet als alles weer mag

Danny Ronaldo (51), acrobaat

“Klaar om vijftig jaar Circus Ronaldo te vieren” Circus Ronaldo slaat zijn tenten op in onzekerheid. De circusgroep weet niet waar en wanneer ze hun kunsten weer kunnen tonen. In december vertrok circusdirecteur Johnny Ronaldo naar het land van gisteren. Net voor de vijftigste verjaardag van zijn Circus Ronaldo. Zoon Danny Ronaldo houdt de moed erin.

“Het is alsof onze vertrouwde hoed niet langer opstaat. Zo voelt het heengaan van mijn vader Johnny. Een hoofdstuk is definitief afgesloten, maar het verhaal van het circus is nog niet verteld. Daarom blijft Ronaldo toeren. Vader reist nog mee, we staan samen in de piste met onze voorouders. Voor HetPaleis speelde ik onlangs Doe de groeten aan de ganzen. Het is een stuk over de dood, en over hoe onze doden voortleven in het land van gisteren.

Daarin geloof ik.”

“Ik ben net een jaar ouder dan Circus Ronaldo, dat dit jaar een halve eeuw bestaat. Begin oktober willen we vijftig jaar Ronaldo vieren met een circusfestival in Mechelen. We tonen alles wat we in huis hebben, onze woonwagens en tenten en het hele arsenaal van circusmateriaal. En we nodigen bevriende gezelschappen uit.”

“Met mijn zoon Pepijn werk ik momenteel aan Sono Io, Italiaans voor: ‘Ben ik dat?’ Het is in zekere zin Pepijns grote debuut. Pepijn is net afgestudeerd aan de circusschool en heeft een theateropleiding achter de rug. Hij is 21 en popelt van ongeduld om te spelen. Er zijn al wat voorstellingen verkocht, en enkele helaas ook weer geannuleerd.

Die onzekerheid speelt ons allen parten. Mijn andere zoon Nanosh kocht onlangs Cinema Rex, een

prachtige nostalgische bioscoopzaal in Berlaar. Hij wil de zaal weer in zijn oude glorie herstellen en er een cultuur- en variététempel van maken. Gedragen door vrijwilligers, zoals De Roma in Borgerhout. Door corona ligt het project even stil.”

“Circusartiesten zijn geen poëten of componisten die op een zolderkamertje aan de slag kunnen. Wij hebben publiek nodig, onze voorstellingen groeien onderweg. Ik merk bij mijn collega’s tegelijk gelatenheid en gedrevenheid. Sommigen blijven bij de pakken zitten, terwijl anderen zich door de crisis laten inspireren. Wij creëerden vorige zomer de coronaproof theatervoorstelling Applaus. Zo konden we toch drie maanden spelen. Het ziet ernaar uit dat we Applaus ook deze zomer hernemen.”

“Weet je wat het is? Onze wereld is voorgoed veranderd. Niemand weet wanneer en of alles nog weer het oude wordt. Als we straks weer mogen spelen, dan moeten de artiesten en het publiek elkaar weer aftasten. Wat kan nog? Wat mag nog?

Als corona verdwijnt, hoop ik vurig weer op volle tenten voor alle circusmensen. Zelf wil ik weer vertrekken. Onlangs reed ik een stukje over de autosnelweg en mijn gemoed schoot vol. Ik wil weer reizen met de karavaan, achter het stuur van mijn oude circuscamion met naast mij ons vader.”

TEKST: STEFAN LAENEN | FOTO: JOREN DE WEERDT

38 citta

VIJF REDENEN OM TE INVESTEREN IN DE HEERN 1.

Snel rendement, werken in laatste fase

2.

5 jaar vrijstelling van onroerende voorheffing voor BEN-woning*

3.

Zeer gunstige locatie in groeiende stad Herentals

4.

Duurzame, autoluwe BEN-woonsite met uniek parklandschap

5.

Eigen verhuur- en beheerservice *regelgeving 2020 energiesparen.be

Meer info 014 / 700 400 of www.zonnepark-deheern.be

MIS DEZE UNIEKE OPPORTUNITEIT NIET. DE HEERN DAT IS: BEN-gebouwd: zeer energiezuinig Gelegen in waardevol groendomein Op 5 min fietsen van de Grote markt Eigen verhuurservice: volledig zorgenvrij Ideale oriëntatie: altijd zon op het ruime terras

De beelden in deze advertentie zijn louter illustratief en niet bindend. TRIPLE LIVING & GANDS kunnen in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor de inhoud van deze advertentie.

Plus Magazine deze maand met

STUNTAANBIEDING KEFIR, de troeven van gefermenteerde melk

DOSSIER SCHENKEN technieken om te schenken zoals jij het wil

5

COUPEROSE

Weg met die lastige blos LEZERS GETUIGEN

Zij gaven hun leven een positieve wending tijdens de pandemie JE RECHTEN

Veranderen van ziekenhuis tijdens een opname

- 20 %

OORSUIZEN Zo breng je weer rust in je hoofd

EXTRA KORTING OP ALLE ZONBESCHERMINGSPRODUCTEN OP

WWW.NEWPHARMA.BE

In samenwerking met NewPharma