KLATER Vanzelfsprekend moest dit stukje ‘Nieuwjaarsbrief’ heten. Toen dook dat venijnig woordje op. Weten kinderen vandaag nog wat een klater is? Vraag het hun grootouders. Nachtmerrie bij het schoonschrijven van nieuwjaarsbrieven. Nieuwe pen, inktpot bijgevuld, opperste concentratie. En dan de schandelijke flater: een klater. Klateren heeft gelukkig ook een leukere betekenis. Beekjes klateren. In de bergen, niet bij ons. Van in de prehistorie slenterden onze beken sloom Leiewaarts, door zompige moerassen, met paling in de modder. Later Aalbeke. Klaterende fonteinen zijn ook niet voorzien in de heraangelegde dorpskom. Er is dezer dagen veel glimmer en glitter: klatergoud. Oppervlakkigheid? Maar wie bezwijkt niet voor een banaal cadeautje met een gouden strikje om. ‘t Aaltje houdt niet van klaters, noch flaters. Tweemaandelijks op tijd en gratis in elke brievenbus. De vooruitzichten voor het nieuwe jaar zijn niet van aard om een mens vrolijk te stemmen. Zou dertien toch een ongeluksgetal zijn? Durven we vragen of er ‘malgré tout’ nog een bescheiden geste voor de dorpskrant af kan? Niettemin: een gelukkig en voorspoedig 2013. Zoek desnoods zoete troost in nieuwjaarwafels, driekoningentaart, lichtmispannenkoeken, valentijnchocolaatjes en ‘cuberdons’ als carnavals-feestneus. Onze wensen zijn artisanaal en oprecht. Proef maar.
1 ‘t Aaltje
januari-februari 2013
30ste jaargang nr. 172