WALTER LEEN* DOOR JEF VAN LANGENDONCK Professor emeritus, KU Leuven
Walter Leën werd geboren in 1907, iets meer dan een eeuw geleden. Slechts weinigen onder onze lezers zullen hem nog zelf gekend hebben. Ikzelf heb hem ook niet meer als professor gehad. Maar ik heb hem, in mijn beginjaren als onderzoeker en als assistent aan de faculteit, nog vaak ontmoet. Hij doceerde toen in het kader van de toenmalige “bijzondere licentie sociaal recht”, die na zijn emeritaat opgedoekt is. Hij maakte deel uit van de jury voor mijn eigen doctoraatsproefschrift, in 1971, waarbij hij het mij niet bepaald gemakkelijk heeft gemaakt, zo herinner ik mij nog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij actief betrokken bij de onderhandelingen over het zogenaamd “Ontwerp van pact van sociale solidariteit”, dat aan de basis zou liggen van het naoorlogse stelsel van sociale zekerheid in België. Na de oorlog werd hij directeur-generaal in de nieuw opgerichte Rijksdienst voor Maatschappelijke Zekerheid der Werknemers, waarvan hij later administrateur-generaal zou worden. Hij is een van de eerste publicisten geweest die in België in het Nederlands geschreven hebben over het recht van de sociale zekerheid. Reeds voor de oorlog publiceerde hij zijn “Werkloosheidsverzekering en de werkloozensteun in België” (1933) en een eerste handboek “Beginselen van sociale wetgeving” (1938). Na de oorlog werd dit gevolgd door een monumentaal handboek van “sociaal zekerheidsrecht” (1954), dat bij mijn weten het eerste was in zijn genre in het Nederlands. Hij is regelmatig blijven publiceren doorheen de jaren, met als laatste werk een monografie: “Sociale zekerheid: voor een herziening van de wet van 27 juni 1967”, uitgegeven door ons Instituut hier, in 1974. Ik heb altijd bewondering gehad voor de heldere en vloeiende schrijfstijl die hij in al zijn werken beoefende. Hij schreef alles nog met de hand, met een pen, in harmonische volzinnen, die de volledige goedkeuring zouden hebben weggedragen van elke opstellenverbeteraar uit ons onderwijsbestel. Als zijn schrijfstijl misschien nu wellicht als ouderwets zou overkomen, zijn ideeën en opvattingen waren dat zeker niet. Dit blijkt het best uit het rapport van de Rijkscommissarissen voor de hervorming van de sociale zekerheid, van 1951. In typisch Belgische stijl werden twee commis* De oorspronkelijke tekst van dit artikel werd gepubliceerd in het Belgisch Tijdschrift voor Sociale Zekerheid, 2/2012.
451