Het G-team

Terwijl ik de velden bij A Gene Bek op loop, klinkt een uitbundig ‘Lang zal hij leven’. Een van de spelers is er vanavond niet omdat hij zijn verjaardag viert. Daar wordt vanzelfsprekend bij stilgestaan. Dat maakt één ding al meteen duidelijk: met de G-teamspirit zit het wel snor.

Ongeveer een half jaar geleden was er de eerste training. Matthew was er als initiatiefnemer vanzelfsprekend bij. Door een knieblessure is hij tijdelijk gepromoveerd tot ‘assistent-trainer’. Hij heeft jarenlang bij verschillende clubs gespeeld. ‘Toen bij SVN in Landgraaf het G-team stopte, ben ik gaan praten met Frans [voorzitter van de wijkraad, red.] en daarna is gesproken met de voorzitter van Bekkerveld. Toen is er een oproep gedaan.’ Al snel is er gestart met een klein team van zes deelnemers. ‘En er kwamen al heel snel meer mensen bij, omdat iedereen wel iemand kende die ook wel mee wilde doen.’ Wie ook meteen reageerde op de oproep is Michael, hoofdcoach van dit prachtige team. ‘Ik ben van oorsprong gymnastiekdocent en heb een aantal jaren in Eindhoven bij een instelling voor mensen met een verstandelijk beperking gewerkt als bewegingsagoog. Nadat ik daar ben gestopt, heb ik dat werk altijd gemist. Dit initiatief kwam dus als geroepen.’ Zijn achtergrond past naadloos bij deze rol. Maar hij doet het niet alleen: de technische staf bestaat uit maar liefst vijf mensen die

allemaal hun wortels hebben in Aarveld-Bekkerveld of in de Groene Wijk. De aantrekkingskracht van het G-team gaat overigens voorbij de grenzen van de wijken. Een paar spelers hebben tot voor kort bij een andere club gespeeld. Ook middenvelder Frank heeft de transfer gemaakt en de reden daarvoor steekt hij niet onder stoelen of banken: ‘Bij die andere club maakten de trainers alle afspraken zonder dat wij daarin mochten meebeslissen. Hier hebben we de vrijheid om eigen afspraken te maken met het hele team.’ Die prettige sfeer is duidelijk voelbaar op het veld. Maar zoiets gaat niet vanzelf. ‘Het was wel even aftasten in het begin,’ aldus Aimee. Zij is het staflid zonder voetbalervaring en daarom door haar collega’s uitgeroepen tot mental coach. Haar achtergrond ligt in de theaterwereld en daar is ze gewend om blanco ergens in te stappen. ‘Hier is het goed om enige achtergrondkennis te hebben van de deelnemers. En ze zijn daar bijna allemaal heel open in. Iedere speler heeft inmiddels zijn eigen aanspreekpunt en die klik is belangrijk.’ Hoe ze als theatermaker betrokken is geraakt bij dit team? ‘Ik heb zelf een dochtertje met een chromosoomafwijking en ik hoop dat zij later ook aan zoiets moois als dit kan deelnemen.’ Haar rol vervult Aimee met toewijding als Pim even later tijdens het oefenpartijtje van het veld stapt. Hij heeft een bal hard in zijn bovenbuik gekregen en neemt even rust. Als ik erbij ga staan is hij wel weer in voor een praatje. Hij beschrijft zichzelf als ‘de enthousiaste underdog’ en beantwoord mijn vragende blik met de opmerking: ‘Kwalitatief sta ik onderaan. En ik schiet dan wel meestal mis, maar wel voor de volle honderd procent!’

Het is niet meer te ontkennen: ik ben het afgelopen uur een groot fan geworden van het G-team van Bekkerveld. En op zaterdag 29 oktober ga ik ze aanmoedigen als ze om 12 uur thuis spelen tegen RKSV Minor. Wie gaat er met me mee?

Armand Winthagen