Le Fabuleux Destin d’Amelie Poulain Het fenomeen Amélie

Le fabuleux destin d’Amélie Poulain

De verlegen Amélie Poulain werkt als barmeisje op Montmartre. Ze heeft het goed, het enige wat haar ontbreekt, is liefde. Omdat ze niet zomaar thuis wil wachten tot de ware aanbelt, besluit ze om andere mensen een handje te helpen bij het geluk. Als een hedendaags sprookjesfiguur trippelt ze het leven binnen van iemand die als kind een doosje met persoonlijke dingetjes verloor, van barklanten op zoek naar liefde en nog vele anderen. Dan wordt ze zelf verliefd.

Een schilderachtig Parijs - de stad van de liefde, n’est-ce pas? -, is het decor voor dit onweerstaanbaar sprookje waarin Audrey Tautou alles in het werk stelt om mensen gelukkig te maken en zo zelf ook het geluk vindt. Een visueel pareltje met vrolijke walsjes van Yann Tiersen die je dansend de zaal zal doen verlaten.

2001, duur: 2:02, Frankrijk, regie: Jean-Pierre Jeunet, met: Audrey Tautou, Mathieu Kassovitz, Rufus, Lorella Cravotta, Serge Merlin, Yolande Moreau, Dominique Pinon, Artus de Penguern, Maurice Bénichou, Urbain Cancelier e.a. dialogen: Frans

Vertoningen: 25/12, 28/12, 30/12, 1/1, 2/1 in Cinema ZED-Vesalius

20 JAAR NA DE RELEASE

Het fenomeen Amélie

Le fabuleux festin d’Amélie Poulain - dat dit jaar zijn verjaardag viert - is een fenomeen. De film is wereldwijd lang een van de meest succesvolle Franse films aller tijden geweest, met tientallen miljoenen bioscoopbezoekers en ruim 60 internationale bekroningen. De film verschijnt steevast ook hoog in allerlei tops en polls, zoals recent nog in die van de krant De Morgen (zie kadertje), waar de film verkozen werd als Beste Film van de 21e eeuw.

Niet alleen de film, maar ook de geschiedenis van de film leest vandaag de dag dan wel als een sprookje, maar aan het begin van dit verhaal zag het er heel wat minder rooskleurig uit. Regisseur Jean-Pierre Jeunet mikte voor de hoofdrol op Emily Watson, maar die zei op het laatste moment af, net als Michael Nyman, die oorspronkelijk de muziek voor de film zou schrijven. En eens afgewerkt, weigerde het festival van Cannes de film in de selectie op te nemen wegens “te weinig serieus en te escapistisch”. Ook de pers reageerde erg lauw op de film. Jeunet was niet onder de indruk: “Van Franse filmcritici vragen om Amélie te omarmen is net zoiets als de paus verzoeken een condoom om te doen. Die mensen haten dit soort films. Ze houden alleen van realistische films over mensen die ruzie maken in de keuken.”

De wraak van de makers was zoet: ze besloten de film gelijktijdig met het Festival van Cannes te releasen in de reguliere bioscopen. Dat bleek een schot in de roos. Vanaf dag één trok het publiek massaal naar de cinema. In andere landen, ook in België, wisten de bioscoopuitbaters niet wat ze meemaakten; het publiek reageerde ongezien enthousiast en bleef maar toestromen. In Leuven was de film destijds te zien in - de inmiddels ter ziele gegane - Studio Filmtheaters waar die niet minder dan 52 weken (!) ononderbroken op de affiche stond. Een absoluut record en vandaag nauwelijks nog in te beelden.

“One person can change your life forever.” werd de tagline bij de buitenlandse release en dat vat de film mooi samen. Jean-Pierre Jeunet had ontegensprekelijk een snaar geraakt met zijn film. Een mooi, ontroerend, hoopvol verhaal vol levendige fantasie, de romantiek, levensvreugde én melancholie; het bleek een onweerstaanbare mix. Ook vormelijk was de film een schot in de roos: de film speelde met kleur zoals nog nooit eerder was gebeurd; intense rode, gele of groene tinten werden gebruikt om het gevoel van een scène neer te zetten. Om die reden werd de film uitgeroepen tot één van de belangrijkste films ooit in American Cinematography Magazine. Ook de soundtrack van Yann Tiersen groeide uit tot een klassieker: de muziek won in 2001 o.m. een World Soundtrack Award voor ‘Best Original Soundtrack of the Year’ en ging miljoenen malen over de toonbank. De 20e verjaardag van deze instant-klassieker wordt gevierd met de release van een gerestaureerde versie in de bioscopen. Maar ook buiten de bioscopen vindt de film nog steeds grote weerklank. Zo ging eind oktober in Nederland de musical-versie van het verhaal in première, een productie van Morssinkhof Terra Theaterproducties in een regie van Daniël Cohen. (JVS)