Familieberichten

Tot ons verdriet hebben wij afscheid moeten nemen van mijn lieve vrouw, onze moeder, schoonmoeder, trotse oma en overgrootmoeder

Toos Deijkers - Snijders

*26-11-1942 † 6-5-2023

Lauw Deijkers

Marja en Kees

Henny en Robert Corné en Patricia

Klein- en achterkleinkinderen

Oude Heijningsedijk 51 4794 RB Heijningen

Toos is opgebaard in het rouwcentrum te Fijnaart, waar gelegenheid tot afscheid nemen is op woensdag 10 mei van 19.00 tot 19.45 uur.

De afscheidsdienst is op vrijdag 12 mei om 11.00 uur in de aula van crematorium Zoomstede, Mastendreef 5 te Bergen op Zoom.

Na de dienst is er een samenzijn in de koffiekamer van het crematorium.

0168 462230 www.uitvaartleeuw.nl info@uitvaartleeuw.nl

Opbaren mogelijk in het Rouwcentrum Wilhelminastraat 68 te Fijnaart

Mondvoorraad

Toen Kees van der Horst in 1963 de eerste zelfbedieningszaak in ons dorp opende was dat een voorbode van wat nog zou komen namelijk, de komst van de grote supermarkten. Nu zitten we met de gebakken peren want met de toegenomen winsten van die superwinkels zijn wij meegegroeid in gewicht. De helft van onze landgenoten bezit dan ook een buikje, vetrollen of soms meer. Hoe heeft het zover kunnen komen dat we het normaal zijn gaan vinden dat we op een zodanige manier worden gehersenspoeld dat onze kaken altijd op en neer moeten gaan. Om de 10 minuten zit de een na de andere familie in tv-reclames gezellig aan de uitgebreide dis of vliegt de zoetigheid en snacks aan je voorbij. In feite is de supermarkt een dealer die ons de mond constant volpropt en eet verslaaft maakt. Want van al dat eetgedram krijg je toch de smaak te pakken en dan zijn de koelkast of het tussendoortje de redders in nood. ‘Als alles op is, is het eten gedaan’ is het spreekwoord maar zover laten we het nooit komen. We stappen dan welgemoed in de bek van de draaideur die ons gretig naar binnen slikt. Eenmaal binnen zijn we verloren want overal staan koeken, gebak, snoep, frisdrank bier en allerlei voedingsmiddelen, gewoon te roepen; ‘koop mij, koop mij’. Waar is de tijd gebleven toen alleen de nodige boodschappen aan huis werden gebracht. Neem kruidenier Jantje Damen die bij ons tweemaal in de week aan de deur kwam, eerst voor het ophalen van het boodschappenboekje en een paar dagen later met de mand boodschappen. Bij binnenkomst was het altijd; ‘schep vreugde in het leven’. De bakker Casie van Sprundel bezorgde ronde verse broden en de melkboer Jan de Vacca, inderdaad van de Gastelse melkfabriek De Vacca, liet zich bij moeder horen met; ’De Vacca Greet’. Elke week twee flessen karnemelkpap.

Pudding, havermoutpap, rijstebrij, griesmeelpap, beschuiten pap, allemaal eigen maaksel. Bij de jarige kwam feestpudding op tafel. Het recept; custard met melk aan de kook brengen, dan Mariekoekjes met daartussen aardbeienjam in de warme pudding duwen en het geheel laten afkoelen. Van het vetgemeste varken belande de poot in de zelfgemaakte erwtensoep. De darmen, gevuld met bloed en toevoegingen werd bloedworst en de hersens en de zult werden ook zeer gewaardeerd. Delen voor latere consumptie gingen verpakt in een soort van kussensloop de spekkast in. De slager leverde het gehakt voor grote gehaktballen en soepballetjes. Groenteboer Kees van der Horst kon niet veel kwijt bij ons, van ‘den hof’ oogsten we alles aan aardappelen en groentes. De zaterdag was de bruine bonen dag. Het is een van mijn favoriete gerechten. Je kan er zo lekker van trompetteren. De aardappelen gingen op een hoop, stro en grond erop en de wintervoorraad was veiliggesteld. Met Witlof hetzelfde verhaal. Bij de warme maaltijd altijd vlees met jus en de aardappelen geprakt. Over het algemeen smaakte alles lekker, het bord werd dan ook altijd met smaak schoongelikt. Op vrijdag altijd vis. Dat kon ook paling zijn. Vader ging soms peuren in het watertje ‘De Keen’. Een wollige dunne draad met daaraan geregen een hoop pieren werd, verzwaard met een stuk lood, op de bodem gelegd met behulp van een peurstok. Zo werden de hongerige palingen gelokt. Minder lekker was de lepel levertraan voor het slapen gaan. Dat was op advies van een voorbijganger die zag dat mijn broer op kromme benen liep. Dat heeft goed geholpen want die staan nu al jaren recht.

Piet Roks