EuroVisie september 2015

eurovisie

een uitgave van studievereniging europese studies a publication of the study association of european studies

volume 11 issue 1 september 2015

includes english articles

destination: Europe

also in this issue: a welcome from joep leerssen / chinese economy / eu cultural policy / islam in kosovo / and more

(ad)

Studeer je dit jaar af?

Wil je op de hoogte blijven van je vakgebied en contact houden met andere alumni?

Word lid van de Kring Europese Studies! www.uva-alumni.nl/europesestudies De Kring Europese Studies is aangesloten bij de Amsterdamse Universiteits-Vereniging (AUV). Er zijn ruim 135.000 UvA-alumni, die allemaal deel uitmaken van de academische gemeenschap van de UvA. Een fantastisch netwerk vol veelsoortige kennis en ervaring, om aan bij te dragen en je voordeel mee te doen.

are you a teacher with an opinion? please send in your article to eurovisie@ses-uva.nl (both english and dutch are accepted)

eurovisie / september 2015

contents

editorial maitrie ramautar Dear reader,

T

welcome to ses page 4

Destination: Europe page 6

column joep leerssen page 11

chinese economy page 12

alternative football world cup page 14

european cultural policy page 18

he start of a new school year has already begun.

And of all the years, this one in particular has a few new things to offer. From now on, our study European Studies will also be available for English-speaking students. This means that we have made some changes here at EuroVisie.

In this edition, we have separated the English and Dutch articles.

We have put the English ones first, and designed the cover in English. This doesn’t mean that this will be the EuroVisie from now on. We are still looking for a balance between the two languages and we hope that, with the input of new editors, we will find a likable version of the EuroVisie for all the students. But for now, I wish you all a good start with this new year and I hope you will enjoy our articles from this first bilingual EuroVisie!

A person who never made a mistake, never tried anything new.

–Albert Einstein

traineeship in kosovo page 18

imprint what did europe’s leaders do before? page 20

you can find the ses agenda on the last page! september 2015

Redaction address Spuistraat 134, 1012 VB Amsterdam, room 0.17, i.t.n.o. SES Editor in chief Maitrie Ramautar Editors Michelle Kooiman, Maitrie Ramautar, Levente Vervoort, Ruben Wissing Final editing Sabine Lammers Design Emiel Janssens Thanks to Sabine Lammers, Joep Leerssen, Claske Vos, Marieke Walraven

3

a s s o c i at i o n

dear new students, welcome to ses!

D ear SES members, students, teachers and other readers,

The past year I have been a board member of SES, this has been an incredible experience for me, for which I am thankful to a lot of people.

As a board member I was responsible for the coordination of the EuroVisie magazine. I am very proud of all the editors for the articles they have written this year. A special thanks to our designer, Emiel Janssens, for the new design we introduced this year. By publishing the EuroVisie, SES tries to give students European Studies a platform to widen their knowledge about Europe.

The EuroVisie editorial office is not the only way in which students can engage in extra activities besides their studies. We have several committees that are open for application each year. The application deadline is 22 September. On the next page you can find a description of all our committees. Our committees are very important to the association. Students organize debates, a conference and study trips. We do not only offer study-related events, but also a lot of fun activities. For example a Christmas gala, ‘borrels’ and pubquizzes.

is the day that me and my fellow board members will pass on the baton to the next board. With pleasure we would like to introduce to you the board of 2015-2016!

Your new chairman will be Wouter Koekoek. Wouter will be coordinating the Activities committee and the Introduction committee. Don’t be surprised to see this sportive guy cleaning, he can be a bit of a neat freak. The new secretary will be Gilles de Valk. He will be coordinating the Conference committee and the Introduction committee. This youngest member of the board comes from Groningen and he won’t hesitate to tell you about the great northern city. Marlieke Ruiter will be your new treasurer. Don’t let her fool you by her enthusiastic and fun character, she knows how to get things done. This hockey girl will be coordinating the EuroVisie and the Talent dinner committee. Our commissioner of Internal Affairs will be Thijs Maartens.

He is going to be busy this year: he will be coordinating the debate committee, the

The past year was a very special year for SES. In January 2015 we celebrated our 30th anniversary with a symposium and a great party afterwards. A special thanks to the KES (Alumni association European Studies) for making this event possible.

Being a board member or joining a committee is a great experience for everyone. It is not only a good way to improve you professional skills, but also a great way to make new friends and boost your social life.

The board of 2015-2016 will be officially installed on the 8th of September. This

4

EuroVisie

hitchhike committee and study committee.

Besides his love for SES he also loves to spend his summers sailing. Last but not least is Hannah Koperdraat, the commissioner of External Affairs. This lovely blonde is going to represent the SES to sponsors and other associations. She will coordinate the Studytrip committee, Events committee and together with Thijs the study committee.

Last but not least I would like to thank my fellow board members Tess, Lisa, Iris and Inge one last time! On behalf of the entire board of 2014-2015 I would like to thank all our members. We wish the new board all the best and hope that their year will be as amazing as ours was!

Yours sincerely, Sabine Lammers Treasurer 2014-2015 Coordinator EuroVisie

become active Activities Committee The Activities Committee mostly organizes study-related activities. The goal of the Committee is to complement the studies by organizing interesting but also fun activities such as a weekend trip to Brussels and for example a daytrip to The Hague. Next to these two trips they also organize a family day at the university, some sport activities and pub quizzes.

You can apply for this committee by sending an email to: voorzitter@ses-uva.nl Debate Committee Last year the Debate Committee organized a SESMUN for the first time. All participating students represented an EU country during a meeting of the European Council. Because of its success we are hoping to organize SESMUN again. Next to this, the Committee also organizes regular debates about relevant European issues. You can apply for this committee by sending an email to: intern@ses-uva.nl Study Committee The Study Committee is a quite serious one. The Committee is responsible for

The new SES board, from left to right: Gilles de Valk, Hannah Koperdraat, Wouter Koekoek, Thijs Maartens, Marlieke Ruiter

the book sale at the beginning of each semester. They maintain contact with our book supplier and make sure that the right books are being sold. In addition they are responsible for organizing the pickup for the students. They also maintain external contact with a study-help organization.

You can apply for this committee by sending an email to: intern@ses-uva.nl Conference Committee Every year in the beginning of April there is a SES Conference. This day is full of interesting lectures, interactive workshops and a final debate about a subject that is relevant to European Studies. Would you like to devise a relevant or controversial subject? Are you able to invite leading figures that are specialized in your subject?

Such as ambassadors, multinationals and members of the European Parliament?

Then we are happy to receive your application for this committee!

You can apply for this committee by sending an email to: secretaris@ses-uva.nl Studytrip Committee Every spring the SES organizes an interesting and fun studytrip to exotic (European) destinations. The past years we have been able to visit three countries each trip. Think about the Balkans, the Baltic States and even Turkey and Moccoro. The Committee has the honour to decide on the destination. They search for hostels and transport, but also compose a programme. The programmes contain visits to universities, embassies or museums. Of course the aim of the trip is also to have fun and enjoy the culture of the countries. The studytrip is extremely popular within the association and is one of the highlights of the year. You can apply for this committee by sending an email to: extern@ses-uva.nl Events Committee The Events Committee is responsible for bringing fun into the association. This committee organizes parties, ‘borrels’ and a Christmas gala. Together with your colleagues you have to come up with

september 2015

themes, venues and dj’s. You also have to cooperate with other associations for some of the parties.

You can apply for this committee by sending an email to: extern@ses-uva.nl Talent dinner committee Since 2011 the annual ‘Talent dinner’ takes place in March. At this dinner students get the opportunity to dine with representatives of fields of interest. We invite CEO’s, lawyers, managers and recent graduates to have dinner with our students and have a conversation in a somewhat informal way. The committee searches for a location, invites the representatives and looks for sponsors.

Unfortunately this committee is only available for post-propaedeutic students.

You can apply for this committee by sending an email to: penningmeester@ ses-uva.nl Hitchhike committee This year the SES has introduced the hitchhike committee. This summer our first trip to Antwerp was planned. The destination was secret until the day of departure. As a member of this committee you will decide the destination and make sure that every team will make it to the destination.

You can apply for this committee by sending an email to: intern@ses-uva.nl EuroVisie The EuroVisie is the magazine you are reading right now! It is issued five times a year. It is a platform for students to write articles that are interesting for European Studies students. It also keeps you up to date about the SES activities. Do you have a passion for writing and would you like to contribute to this magazine? It is possible to apply for a position as editor. You can also send in papers, essays, or letters each edition. There is also one position for a senior editor for the English articles. If you are interested please send an email to penningmeester@ses-uva.nl!

5

Cover article

Destina euro

In the summer of 2015, EuroV travelled to Hungary, where tho streets of Budapest, where he s well as re

6

EuroVisie

ation: ope

Visie’s Levente Vervoort ousands of refugees live on the spoke with Hungarian youth as efugees.

september 2015

7

Cover article

A

s of 2015, living like a refugee is hardly as unburdonsome as in Tom Petty’s 1980 hit song. In a seemingly short period of time millions of people have left their homes, fleeing war, terror poverty or other disasters, be they natural of inflicted by man. While many of them do not make it, numerous others arrive at their shared destination: Europe.

The newcomers to Europe, be they called refugees, migrants or immigrants have become daily news in Europe. While many media identify the exponential growth in immigration as a problem, even more so agree on the international community’s disability to cope with the situation. Many a time the European Union is the main scapegoat in these discussions, but individual member-states have barely shown any decisiveness as well.

In Hungary, a Viktor Orbán led rightwing populist Fidesz government has been at power since 2010, when they won an absolute

8

majority of seats; enough to form a government on its own and change the constitution. Fidesz has had an anti-immigration policy throughout its two consecutive administrations.

While at the time of their rise to power

“The Hungarian government qualified Serbia as a ‘safe country’, which allows it to simply send refugees back across the border, whence they can try again” few refugees entered Hungary, in 2014 approximately 100.000 people illegally fled into the country, while in 2015 already the number of refugees exceeds last year’s tally.

Most of the refugees have never heard of Viktor Orbán and have little EuroVisie

interest in Hungarian politics. The bulk of them comes from the MiddleEast, especially Syria. There are also considerable groups of Afghani people and an increasing number of Kosovars, who were the first group of refugees entering Hungary, before the outbreak of the Syrian Civil War. In the streets and squares around Budapest’s Eastern railway station somewhere around 3.000 refugees camp, seeking shade from the continental summer’s 38°C burning rays. I speak to a group of young men who lie on cloths in the main hall of Budapest Eastern’s metro station.

Nabil (23) from Aleppo explains how he and many of his fellow Syrians travelled to Europe. ‘We walked all the way through Turkey. There we paid a lot of money to get on a boat to Greece. In Greece, we hid away from police because we were afraid to be sent back. We walked through Macedonia and Serbia. In Hungary we officially entered the European Union.

That was before the fence.’

The fence Nabil mentions is a nearly 400 km long barrier the Hungarian government has been building on the Serbian border since June, when plans for it passed through Parliament. It is due to be completed

by September. Hungary’s plans for the fence were met by heavy criticism from the European Union.

Building such fences contradicts EU immigration policy. However, once again Orbán cared little about the EU’s warnings, which seems even more peculiar this time, considering the success the former Warsaw Pact country has had with border fences in recent history.

Like in 1989, many Hungarians nowadays are sceptical about their new barbed-wire border hedge. Gergely (22), a physics and engineering student in Budapest, says the fence will probably not be able to withstand the refugees, 1500 of which cross the border every day.

‘They will climb over it, dig under it

“In the right-wing political climate many feel the foreigners pose a threat to the Hungarian people, and by extension the Christian-European culture” or find any other way to get passed the fence. Also, the Hungarian government qualified Serbia as a ‘safe country’, which allows it to simply send refugees back across the border, whence they can try again.’

The Hungarian government is poised to let as many refugees as possible into the country, but the ones who do, are encouraged to leave as quickly as possible. Hence, refugees travel for free on the Hungarian state railways and the Budapest mass transportation

operator has several special ‘refugee only’-lines.

Like most refugees, Nabil does not plan to stay in Hungary long. ‘I want to go to Germany, they have the biggest economy. I hope I could get a job as a mechanic for trucks and buses, that is what I studied for.’ Hungary has thus become a transit-country, with thousands of refugees waiting for some renewed energy, money or opportunity to travel westward.

However, as Hungary is the first country in the EU the refugees entered officially, refugees travelling by train to Austria are removed at the border and put on a train back to Budapest. Oneway ticket, no charge.

Meanwhile, the refugees have to cope with living on the streets. Only the registered refugees receive any humanitarian aid from the state, the barracking people have to rely on volunteers and their own resourcefulness in order to get food, drink, clothing, medication or a place to sleep.

Hungary has seen its population decrease with almost one million since the fall of communism, mainly due to declining fertility rates and emigration, causing a troublesome population ageing, as in most countries of Europe. Letting in refugees to make up for the decline is however not an option for a lot of Hungarians.

Especially in the right-wing political climate many feel the foreigners pose a threat to the Hungarian people, and by extension the Christian-European culture.

Boldizsár (21), a Budapest fire fighter, has seen the amount of refugees from day to day. Still, he feels the problem unfolded rather suddenly. He calls for drastic actions to stop immigration to Hungary. ‘It has been more than a year and nothing has been done to stop these millions of people coming to Europe. Europe is not capable of september 2015

supporting such a multitude of people.

As long as we provide them with food, drink and money, the masses will only grow larger and larger. We must not see human fates in these people, even though they are men.’

Gergely agrees that drastic measures could stop the flow of immigrants momentarily, but he calls using such force ‘unchristian’. It would be better to help the refugees’ home countries with humanitarian aid. ‘Instead of shooting the refugees at the border, we should now truly start to help developing countries. We must prevent war in those states and share our wealth, or they will come and get it themselves.’

The young Hungarians’ standpoints reflect the discord that has come to exist in Europe between the nationstate and its ability or willingness to stand in solidarity with the refugees.

The nation-state came into existence as a vessel for national solidarity, culminating in our twenty-first century welfare state. Like the nation-state, this solidarity is basically a modernist idea. Still, the two ideas clash, as solidarity is not nearly as self-evident if it concerns foreign.

Even more so, the immigrants are seen as a threat to the nation-state.

That is possibly why ‘they took our job’ lacks gravity ‘they are all terrorists’ gains popularity quickly, even though a recent Europol (EU law enforcement agency) report states that migration and terrorist activity do not correlate.

The Hungarian government had their own little research, as they conducted a ‘national consultation’, sending surveys to every Hungarian major. Not only was it laughably easy to swindle with filling in and sending back the forms, the document itself has to be the most tendencious piece of propaganda I have ever seen.

The introduction by prime-minister Orbán himself leaves nothing to the

9

imagination; Orbán says that this year’s terrorist attacks have shown that The European Union is not able to solve the immigration problem and their failure leaves Hungary no choice than to go their own way.

Next follows the survey, which is plainly the government’s program rephrased into twelve questions. Every question starts with ‘some say’, which gives the entire form the credibility of Jeremy Clarkson introducing The Stig on Top Gear.

The final question is as follows: ‘Do you agree, that instead of immigration, the Hungarian government should support Hungarian families and yetto-be-born children?’ The Orbán government makes it clear that the modernist aforementioned dilemma is one of picking sides; the yet-tobe-born babies have to be protected against the immigrants, who might take their yet-to-be jobs.

10

In the meantime, the government started a country-wide billboard campaign, allegedly encouraging people to hand in their surveys. Across Hungary large blue billboards showed texts like ‘if you come to Hungary, you must abide our laws’, ‘if you come to Hungary, you cannot take away work from Hungarian people.’

The campaign spawned an anti-billboard movement. Many government posters were torn down or painted over, but soon a joke political party, the Hungarian Twotailed Dog Party, started to erect its very own billboards with posters in the exact same lay-out as Orbán’s.

They are propagating puns like ‘the refugees do not work and they steal our jobs’, ‘if you are Hungary’s primeminister, you should abide our laws’, ‘me come to Hungary no steal you job’, or - my personal favourite - ‘if you want to come to Hungary, you should wait until someone leaves, that way

EuroVisie

there be just the same amount of us.’

When asked about the consultation, both Gergely and Boldizsár laugh cynically. ‘This consultation was meant to show citizens the government is still paying attention to them,’ says Boldizsár. Gergely adds that there were always two possibilities to agree, ‘totally’ and ‘rather’, but only one for disagreeing. ‘It was nearly impossible to not to legitimize the government’s plans, but I too think they did not care for the outcome at all.’

When I try to explain to Nabil that there are people who would have refugees shot at the border, he seems confused. In the end, I comfort him, saying it will probably never be like that. Just before saying goodbye he makes a final remark on the topic. ‘When there is war, you have two choices; you fight or you run. I ran from Syria to Europe. And I am staying’.

co lu m n

leerssen

“welcome, all (including you muggles over there)”

T

his year the kick-off event for the Faculty’s MAprogrammes will include a series of five-minute “elevator pitches”; selected staff members briefly explain what to them is the value of the Humanities. I appreciated the topic – as you will know, this university is now engaged in an intense and hotly-contested process of soulsearching, in the wake of student and staff protests last spring. But I had severe doubts about the format. Five-minute pitches?! For me, the value of the Humanities is learning that not everything can be fitted into the length of a movie trailer. Some things are slow.

They take a 90-minute lecture to explain; or even a series of eight 90-minute lectures; or even a programme where you get 12-15 of such courses over a three-four year period. The Humanities grow on you, and you grow into them. In this respect European Studies, like the other Humanities, is a bit like a cycle of novels, which you only really understand after you have finished them. Marcel Proust, for instance, or Harry Potter.

And so Aloysius Dumbledore meets soundbyte culture. Late August feels like those scenes

in the Harry Potter novels when Professor Dumbledore (the man every male university teacher is secretly hoping to become; I don’t know about my female colleagues and Professor McGonagle) welcomes the students back to Hogwarts School of Wizardry for another year of thrills, anxieties, formative educational experiences and sheer bloody-minded Magic!

Yes, my dear apprentice wizards, and I include the Dutch-speaking Muggles among you, that’s the programme right there. Make no mistake: the dementors are circling the walls, some people seem to think magic can be explained by Facebook, YouTube or Twitter, and the university is besieged by evil forces... For those of you who are only beginning their university experience, I can only say: here’s the deep end. Jump!

We live in what sociologists now call a “risk society”. What else is new? Anyone who has made the transition from school to university knows how that feels: school, where everything is predictable, programmed, ordered, is miles away from the university, which is an island of inquiry in an ocean of things we Don’t Yet Know but september 2015

would be intrigued to investigate.

Learning to navigate the interface between what we know and what we don’t yet know is what universities do. Sheer bloodyminded Magic.

In our risk society, the universities are in a difficult position; within the universities, the Humanities even more so. And that also applies to the position of Europe in today’s world – a vast and intricate problem, haunted by dementors and evil spells, which you’ll be spending the next years probing, analyzing and familiarizing yourself with. It is not an easy choice, and having made it shows that you have one thing going for you as you jump into the deep end: courage. All the more so for pursuing all this in a city like Amsterdam. Welcome to all of you, and to your courage. Your own individual courage and that of your company: let it strengthen your critical mind and your spirit of inquiry. Oh, and not too much partying please.

Joep Leerssen (1955) is professor of European literature at the University of Amsterdam.

11

eco n o m i e

Het nieuwe zorgenkindje?

Het zal niemand ontgaan zijn dat de Chinese economie problemen heeft. Hoe kan het ineens zo slecht gaan met een economie die tot voor kort juist spectaculair bleef groeien? En wat zijn de gevolgen voor Europa en de rest van de wereld? maitrie ramautar

T

erwijl Europa met de crisis omtrent Griekenland bezig was, heeft de Chinese beurs in een paar weken 3200 miljard dollar van zijn waarde verloren. Ter vergelijking: dit is ruim zes maal de totale Griekse buitenlandse schuld en ruim elf jaar lang het bruto binnenlands product van Griekenland. Geen fijne zomer voor een hoop beleggers dus.

Een belangrijke oorzaak ligt in de erfenis van het communisme. Deze bestaat uit een strenge controle op de export van kapitaal. Hierdoor kunnen Chinezen alleen beleggen op de Chinese beurzen. Er wordt dan onwijs veel geld in gepompt, terwijl de waarde van de aandelen niet per se vermeerdert. Hierdoor raakt de beurs overgewaardeerd.

De Centrale Volksbank van China reageerde aanvankelijk door staatsbedrijven op te dragen grote pakketten eigen aandelen terug te kopen, om op deze manier de paniek onder speculanten proberen te verminderen. Chinezen die hun spaargeld hadden belegd, raakten namelijk in paniek en probeerden zo

12

veel mogelijk aandelen te verkopen.

De politie kreeg opdracht verspreiders van geruchten te arresteren. De Communistische Partij van China (CPC) doet er op deze manier alles aan om de eer te herstellen. In China wordt deze autoriteit namelijk gezien als oppermachtig en alwetend. Ook zijn de Chinese autoriteiten bang dat de paniek op de beurzen over zal slaan naar de reĂŤle economie.

Miljoenen investeerders gebruiken de winsten die zij op de beurs behalen om appartementen, auto’s en (luxe) goederen te kopen. Als deze winsten wegvallen, zullen zij dus minder geld uitgeven. Hierdoor zal de algehele vraag afnemen, waardoor er minder geproduceerd zal worden en de economie dus krimpt. Nu is het zo dat deze hobbybeleggers het meest lijden onder de koersval.

De Chinese toezichthouders hebben al ruim 150 miljard euro in de aandelenmarkt gestopt om te proberen een einde te maken aan de verliezen. Halverwege augustus besloot de Chinese Volksbank om de yuan ten opzichte van de dollar EuroVisie

te devalueren. De Chinese munt is namelijk tegen een vaste koers gekoppeld aan de dollar. Dit wordt gedaan om meer zekerheid te creĂŤren. Zo weet je altijd hoeveel dollar je voor een yuan krijgt. Het afgelopen jaar is de dollar echter in waarde gestegen ten opzichte van de euro. Hierdoor is dus ook de Chinese yuan bijna twintig procent meer waard geworden. De export van China komt hierdoor onder druk te staan. Het importeren van Chinese producten wordt een stuk duurder voor andere landen. Zij zullen dus minder gaan importeren, wat terug te zien is in de cijfers. In juli lag de Chinese export 8,3 procent lager dan een jaar eerder. Er zijn twee manieren om dit op te lossen: een interne of externe devaluatie. Een interne

devaluatie houdt in dat bijvoorbeeld de productiekosten gedrukt worden, zodat het land productiever wordt en de producten tegen een goedkopere prijs kan aanbieden. Dit is echter een proces dat vrij lang duurt en daarom minder wenselijk bij een plotselinge paniekuitbraak. Een externe devaluatie houdt in dat de koers verandert waartegen de yuan inwisselbaar is tegen de dollar. Doordat de yuan in dat geval in waarde vermindert, moet het aantrekkelijker worden om exportproducten van China te kopen.

Er is veel kritiek op deze aanpak van het probleem. Andere Aziatische landen zoals Maleisië, Indonesië en Thailand zien hun valuta namelijk ook dalen. Zij handelen namelijk veel met

“De Chinese beurs heeft in een paar weken 3200 miljard dollar van zijn waarde verloren.

Dit is ruim zes maal de totale Griekse buitenlandse schuld”

China en importeren voornamelijk.

De Indonesische regering heeft om deze reden alle bedrijven verboden om zaken te doen in buitenlandse valuta om zo de eigen valuta op te dringen. Zij denken dat China probeert concurrentievoordeel te halen door de munt kunstmatig te drukken. De Chinese autoriteiten ontkennen dit stellig. Zij beweren dat de aanpassing eenmalig was en bedoeld om beleggers meer invloed op de beurs te geven. Zo wordt het vaststellen van de koers minder bepaald door de

overheid en meer door beleggers zelf.

Maar waarom zouden wij ons in Europa iets moeten aantrekken van de ontwikkelingen in Azië? Is het geen ‘ver-van-mijn-bed-show’? Niet echt.

De devaluatie die is doorgevoerd, is de grootste die ooit is goedgekeurd. Dit kan een verandering van het Chinese beleid betekenen en heeft gevolgen voor Europese bedrijven. Het gaat hierbij voornamelijk om de bedrijven die luxegoederen exporteren. Een devaluatie werkt namelijk twee kanten op. Aan de ene kant wordt het voor China goedkoper om te exporteren.

Aan de andere kant wordt het voor Chinezen duurder om buitenlandse producten te kopen, omdat de eigen valuta minder waard is geworden.

Zij zullen dus minder geld uitgeven aan buitenlandse producten. De Duitse autofabrikanten BMW en Volkswagen hebben al aangegeven dat dit negatieve gevolgen zal hebben voor hun winsten. Chinezen kochten namelijk in juli 6,6 procent minder auto’s dan een jaar geleden. De verwachting is dat deze daling zich voort zal zetten.

Tevens was China een toevluchtsoord voor investeerders. Er werd in het eigen land goedkoop geld geleend omdat de rente daar laag was, waarna dit geld tegen een hogere rente in China werd geïnvesteerd. Nu de yuan is gedevalueerd, valt dit voordeel voor veel investeerders weg.

In Zwitserland is één van de grootste grondstoffenhandelaren ter wereld gevestigd: Glencore. Het bedrijf heeft een grote rol in de wereldhandel van graan, tarwe, steenkool, olie en nog veel meer grondstoffen. Vanuit Rotterdam wordt er door Glencore voor miljarden euro’s aan graan verhandeld. Nu heeft het bedrijf een verlies bekend gemaakt van maar liefst 676 miljoen dollar. Ter vergelijking: in dezelfde periode van vorig jaar boekte Glencore een winst van maar liefst 1,7 miljard dollar. Wat heeft dit precies met de tegenvallende Chinese september 2015

economie te maken? Bijna alles. De voornaamste reden van de flinke verliezen van Glencore zijn het gevolg van een afname van de Chinese vraag. China is namelijk één van de grootste grondstoffenafnemers: zo’n 40 procent van de vraag naar metalen als koper en zink komt uit China. Schommelingen in de Chinese economie hebben dus een grote invloed op Glencore. Toen China bijvoorbeeld de yuan devalueerde, verloor Glencore zo’n 7,4 procent op de beurs.

De tijden van spectaculaire groei in Azië zijn dus inmiddels voorbij, en dit zal gevolgen hebben voor de hele

“Vooral hobbybeleggers lijden onder de koersval”

wereld. Aan de andere kant hoeft dit niet een nieuwe globale crisis in te luiden. De groei neemt namelijk weliswaar af, maar er is wel nog steeds sprake van een groei die hoger is dan in Europa. Daarnaast zijn er nog genoeg andere plekken in Azië waar geld te verdienen valt voor Europese bedrijven. Heineken bijvoorbeeld opende vorige maand nog een nieuwe brouwerij in Birma. Dus hoewel de ontwikkelingen in de Chinese economie in de gaten moeten worden gehouden, is het nog maar afwachten wie het echte zorgenkindje is: Europa met Griekenland of Azië met China.

Maitrie Ramautar is student Europese Studies. Voor EuroVisie schrijft ze economische thema’s en is ze hoofdredacteur.

13

buitenland

apolitiek op z’n ab

Voetballiefhebbers konden begin juni hun hart ophalen toen FIFA-opperhoofd Sepp Blatte natuurlijk nog lang niet gezuiverd van corruptie en machtsmisbruik – in 2022 gaan we nam naar mogelijkheden tot het oprichten van een alternatief, corruptievrij voetbalgenootsch Confederatie van Onafhankelijke Voetbal Verenigingen, ConIFA, organiseert sinds 2013 toe geïsoleerde gebieden. Denk hierbij aan een bloedstollende halve finale tussen Zuid-Ossetië en wereldkampioenschap in Abchazië. Ik vind dit een fantastisch unic

K

omt dit je allemaal niet bekend voor? Vrees je dat de komkommertijd jouw brede interesse tijdelijk op nonactief heeft geplaatst? Geen paniek, er bestaat nog geen Nederlandse Wikipediapagina en om de kleinschaligheid aan te geven: het eerste WK werd gespeeld in de Jämtkraft ‘Arena’ in Zweeds Lapland, dat zitplaatsen biedt aan een ruime zesduizend toeschouwers. Dus geen gloednieuwe megastadions waar naderhand geen functie voor

14

gevonden kan worden, zoals we dat zagen na het WK in Zuid-Afrika en hoogstwaarschijnlijk na 2022 in Qatar. De kleinschaligheid van ConIFA moge duidelijk zijn, haar idealen zijn groots en treden buiten de gebaande paden. De non-profit organisatie die in 2013 werd opgericht door Zweedse (Samí) en Britse (Isle of Man) voetbalentrepreneurs streeft naar het bouwen van bruggen tussen mensen en volkeren over heel de wereld, door het delen van vriendschap, cultuur en liefde voor het voetbal. De federatie EuroVisie

wil helpen bij de ontwikkeling van de leden, zet zich in voor fair play en verzet zich tegen racisme. Dat de ontwikkeling van de deelnemende voetbalbonden hoog op de lijst staat is geen verrassing. Naast micronaties als Monaco; (historische) regio’s als Quebec en het Graafschap van Nice; een aantal regio’s verdeeld over meerdere staten als Lapland en Koerdistan, participeren ook nieterkende afgescheiden republieken als Noord-Cyprus, Abchazië en Zuid-Ossetië. ConIFA betoogt

k ballen bchazisch

er opstapte bij de door schandalen doordrenkte wereldvoetbalbond. Hiermee is de organisatie melijk nog steeds gezellig naar Qatar. Een aantal grote Europese voetbalbonden zoekt inmiddels hap. Een dergelijke bond, waar geld en politiek los van de sport staan, bestaat echter al. De ernooien voor voetbalteams van naties, de facto naties, regio’s, minderheden en internationaal n Darfur United. Deze culturele uitwisselingen vinden in 2016 plaats tijdens het tweede ConIFAcum, maar kan voetbal daadwerkelijk apolitiek worden gecoördineerd? ruben wissing deze republieken noch te erkennen noch niet te erkennen als zodanig.

“Wij erkennen alleen dat voetbal overal ter wereld wordt gespeeld – onafhankelijk van politieke omstandigheden en status”, aldus Sascha Duërkop, secretaris-generaal van ConIFA. Mensen identificeren zich sterk met hun natie, juist in het interlandvoetbal. Naar mijn mening hebben ook Abchaziërs, Koerden en de Romagemeenschappen het recht om zich te verenigen in het voetbal en internationaal te

spelen – of ze nou een eigen staat hebben of niet. Dit is een geweldig streven, maar moet volgens ConIFA nadrukkelijk los worden gezien van politieke aspiraties en pogingen tot internationale erkenning. Zo mogen de 26 aangesloten voetbalbonden bijvoorbeeld geen politieke boodschappen verwerken in hun logo’s – ‘Free Tibet’ werd dan ook afgekeurd.

Vertegenwoordigers van deze regio’s ontmoeten elkaar tijdens september 2015

kampioenschappen op wereld- en continentaal niveau. Daarnaast organiseert de federatie meerdere culturele uitwisselingen tussen de deelnemende voetbalbonden en bestaan er ontwikkelingsprogramma’s gefocust op het stimuleren van de sport op nationaal niveau. Zo werkt ConIFA mee aan een nationale voetbalcompetitie in het van Moldavië afgescheiden Transnistrië. Het recht op sport en met name de organisatie daarvan in breakaway states wordt echter niet door iedereen op prijs

15

gesteld. Zo verzet de regering van Moldavië zich tegen een ConIFAlidmaatschap voor Transnistrië, omdat de regio voor de VN en de internationale gemeenschap geldt als onderdeel van Moldavië – dat FIFA-lid is. En FIFA-leden mogen op hun beurt weer geen lid worden van ConIFA. Een soortgelijk conflict ontstond in aanloop naar het eerste wereldkampioenschap in Zweden. De Republiek NagornoKarabach, een overwegend Armeens bevolkte regio die zich in 1991 zonder internationale erkenning op bloedige wijze afscheidde van Azerbeidzjan, kwalificeerde zich voor het eindtoernooi onder hevig protest vanuit Bakoe. De Zweedse autoriteiten besloten ze echter toch te laten deelnemen in Östersund, tot grote ergernis van de Azerbeidjaanse ruling family. Tijdens het Europees Kampioenschap 2014 in het Hongaarse Debrecen bleek een dergelijke beslissing niet in handen te liggen van ConIFA’s gastregio Székely Land: de spelers van Abchazië en Zuid-Ossetië werd door de Hongaarse overheid geen permissie verleend voor het verkrijgen van visa om het land binnen te komen. Hieruit blijkt dat, hoe graag ConIFA ook de deuren openzet voor welke geïsoleerde regio dan ook, ze uiteindelijk te maken krijgen met voorrang van overheden en het internationaal recht. Visa verlenen aan spelers uit Abchazië, een regio die door praktisch iedere VN-lidstaat (met uitzondering van Rusland, Nicaragua, Venezuela en Nauru) gezien wordt als onderdeel van Georgië, kan binnen de internationale gemeenschap worden opgevat als erkenning: een statement dat een land als Hongarije niet van plan is te maken. Best begrijpelijk, al haalt het de doelen van ConIFA redelijk onderuit. Waar FIFA een gastland tijdens WK’s letterlijk kan overnemen – nationale wetgeving zwicht dan een maand voor FIFA-regelementen – delft ConIFA in dit soort situaties het onderspit. En misschien is dat ook maar goed, gezien deze machtige positie vaak afgekocht wordt voor al dan niet verkeerde doeleinden.

16

In navolging van de afwijzing van deze breakaway states in 2014, werd door ConIFA afgelopen juni unaniem voor Abchazië als gastland voor het aankomende WK gestemd. Dit vanwege de politieke inmenging een jaar eerder in Hongarije. Hiermee gaf de federatie een duidelijk signaal af dat ze instaan voor al haar leden. Deze verkiezing is kordaat en naar mijn mening ronduit lief. Met niet-erkende staten als gastland slaat ConIFA een nieuwe weg in met haar jaarlijkse

“Wij erkennen alleen dat voetbal overal ter wereld wordt gespeeld – onafhankelijk van politieke omstandigheden en status”

eindtoernooien. Deze republiek die onafhankelijkheid claimt van Georgië staat namelijk niet echt bekend als safe haven, heeft een infrastructuur waar zelfs onze zuiderburen op neerkijken en het territorium betreden voor buitenlanders vergt zeeën van tijd en moeite. Het staatje aan de Zwarte Zee dat een ruime honderdduizend inwoners telt is nog steeds herstellende van de onafhankelijkheidsoorlog met Tbilisi in de jaren negentig. Tegenwoordig is het volledig afhankelijk van investeringen uit naburig Rusland. Wanneer internationale gasten arriveren voor het wereldkampioenschap in 2016 is de enige mogelijkheid Abchazië binnen te komen dan ook via Sochi – waar de peperdure stadions van de afgelopen Winterspelen een pijnlijk contrast geven met wat men te zien gaat krijgen in de hoofdstad Soechoemi.

EuroVisie

Daarnaast heeft Abchazië weinig ervaring met het organiseren van internationale evenementen. Overigens met uitzondering van onder meer het wereldkampioenschap dominospelen, waar tijdens zenuwslopende wedstrijden ieder moment de elektriciteit uit kon vallen, waarna in het Russisch werd omgeroepen dat spelers in het donker niet hun dominostenen mochten verplaatsen.

Dit is natuurlijk hartstikke aandoenlijk, maar er zal veel moeten worden opgeknapt voordat internationale gasten volgend jaar zonder zorgen naar Soechoemi komen. Volgens Jemal Gubaz, president van de Abchazische voetbalfederatie, kunnen de bezoekende voetbalteams een koninklijk welkom verwachten en hij roept de lokale bevolking op er een groots evenement van te maken.

Ondanks dat ConIFA een kleine organisatie is en men ook niet moet verwachten dat er Sochi-achtige bedragen worden uitgegeven, zijn haar idealen groots en vooruitstrevend.

Zoals bleek in Hongarije, kan er echter geen compleet apolitieke coördinatie bestaan in het voetbal. Dat wil niet zeggen dat er niet naar gestreefd moet worden. ConIFA biedt daarin een geweldig alternatief voor de FIFA, omdat bij ConIFA sport en hoge ethische standaarden belangrijker worden geacht dan geld en politieke normen. Echter kan ook het apolitieke karakter van ConIFA, middels de samenwerking met niet-erkende breakaway states, juist als een politiek statement worden opgevat. Door je bewust niet politiek op te stellen, geef je ook een politiek signaal af.

Dit doet voor mij echter niets af aan ConIFA’s visie en doelen. De federatie is nog klein, maar groeiende: zelfs een aantal FIFA-leden onderhandelt over toekomstig lidmaatschap. Hopelijk gaat de NOS knokken voor de uitzendrechten van aankomend WK in Soechoemi en kunnen we genieten van wedstrijden als Aymará – Felvidék, Zuid-Ossetië – Arameeërs Suryoye en Darfur United – Abchazië.

write for eurovisie magazine!

Do you like writing, or do you have good ideas for our renewed magazine? Consider applying for the position of editor, or just send in your essay or article - all subjects are welcome, both dutch and english are accepted. just email us at eurovisie@ses-uva.nl

september 2015

17

docentvis i e

scheuren in de romantiek van het europese cultuurbeleid

Al sinds de jaren ’70 wordt er geïnvesteerd in cultuur op Europees niveau.

Sinds de jaren ’80 is het opgenomen in het Directoraat Cultuur en Onderwijs en zowel binnen de EU als daarbuiten in haar nabije buurlanden financiert de Europese Commissie culturele initiatieven. Europese Culturele Hoofdsteden worden geselecteerd, tentoonstellingen worden gesubsidieerd, prijzen worden toegekend en erfgoedprojecten worden van een Europees label voorzien. Het is opmerkelijk dat de EU zich bezighoudt met een terrein dat zich traditioneel gezien vooral binnen de nationale invloedssfeer afspeelt.

Waarom investeert de EU in dit toch vrij gevoelige beleidsterrein dat nog altijd sterk intergouvernementeel van aard is en waarover landen het liefst volledige invloed willen houden? claske vos

T

oen het Europese cultuurbeleid werd geïntroduceerd, was het direct gerelateerd aan het vraagstuk rondom de legitimiteit van de Europese Gemeenschap. Dit vraagstuk was al eerder opgekomen in de jaren ‘60 en ’70: een tijd waarin het steeds duidelijker werd dat economische integratie niet automatisch zou leiden tot politieke integratie. Europa raakte door economische crisis steeds verder

18

verdeeld en in tijden van eurosclerose zocht men naar concrete middelen om de Europese burger te verenigen.

Langzaam maar zeker werd de gedachte uitgesproken dat cultuur hier een rol in zou kunnen spelen.

Naar aanleiding daarvan werden in de jaren ’80 en begin jaren ‘90 de eerste Europese symbolen geïntroduceerd.

Er kwam een Europese vlag, een volkslied en een paspoort. Europese prijzen werden uitgereikt en er kwam EuroVisie

zelfs een speciale ‘Europadag’ op 9 mei. In beginsel betekende dit cultuurbeleid het introduceren van een arsenaal aan Europese symboliek.

Europa moest letterlijk meer zichtbaar worden in het dagelijks leven van de Europese burger. Bovendien moest cultuur leiden tot meer eenheid in een Europa dat lange tijd was verdeeld in oost en west.

In het Verdrag van Maastricht werd

cultuur voor het eerst geïntroduceerd als beleidsterrein en in de jaren erna begon het beleidsterrein langzamerhand vorm te krijgen.

Dit was een moeizaam proces. De lidstaten hadden duidelijk geen sterke behoefte hun cultuurbeleid binnen Europese kaders uit te voeren. Het was lastig een duidelijk Europees programma te formuleren daar waar de lidstaten vasthielden aan hun soevereiniteit. Dit verklaart dat, ondanks de zoektocht naar gedeeld Europees cultuurgoed, het Europese cultuurbeleid een intergouvernementele aangelegenheid bleef. De invulling van de verschillende

“In beginsel betekende dit cultuurbeleid het introduceren van een arsenaal aan Europese symboliek”

projecten zou in de handen van de lidstaten zelf blijven en er werd niet gestreefd naar een harmonisering van beleid. Ondanks – of misschien wel dankzij – dit aandringen op het principe van subsidiariteit, werden in de eerste jaren na het Verdrag van Maastricht niet veel programma’s ontwikkeld. Veel landen zagen niet veel in het promoten van hun nationale cultuurgoed binnen een Europees gedeeld kader.

Dit veranderde langzaam maar zeker vanaf 2000, toen het eerste echte cultuurprogramma werd ontworpen.

In dit programma werd cultuur meer en meer gepresenteerd als een middel om ontwikkelingen op andere Europese beleidsterreinen

te faciliteren. In lijn met de uitgangspunten van de ‘Lissabon Strategie’ werd cultuur gepresenteerd als een middel om bij te dragen aan de Europese economie. Deze strategie werd verder uitgebouwd in de cultuurprogramma’s die volgden. Cultuur kon bijdragen aan regionale ontwikkeling, samenwerking met ‘derde’ landen, burgerparticipatie, werkgelegenheid en innovatie. Als gevolg hiervan zien we dat verschillende Directoraten Generaal cultuur integreerden in hun beleidsprogramma’s. DGNEAR maakte een deel van haar budget vrij voor het opzetten van cultuurprogramma’s in toetredingslanden, DG-REGIO zag in cultuur een goed middel om cohesie en regionale ontwikkeling te bevorderen en DG-GROW richtte zich op de kleine en middelgrote bedrijven die actief waren in de cultuur- en toerismesector. Hierdoor groeiden de mogelijkheden op het gebied van cultuur en kwam er meer geld beschikbaar.

Wat we dus zien is dat hoewel er meer wordt geïnvesteerd in cultuur op Europees niveau, er tegelijkertijd ‘scheuren’ lijken te komen in de soms veronderstelde romantiek achter het cultuurbeleid. Cultuur dient er niet – of alleen in beperkte mate – toe vorm te geven aan Europa in de vorm van een Europese canon, Europese (ingebeelde) tradities en een Europees symbolen systeem. Cultuurbeleid wordt gezien als een middel om tal van Europese ontwikkelingen te bevorderen – ontwikkelingen die bovendien gunstig zijn voor de deelnemende landen. Dit is op zichzelf niet verwonderlijk. Op heel veel andere fronten zien we dat identificatie op het nationale niveau het Europese niveau blijft overtreffen. Als er al Europese identificatie plaatsvindt in de meer Romantieke zin, dan zal dit van onderaf moeten komen en niet van bovenaf. Oplegging van boven leidt onherroepelijk tot verzet. Bovendien is september 2015

de Europese Gemeenschap een heel ander verschijnsel dan de traditionele natiestaat en vraagt daarom om andere manieren van identificatie.

Dat cultuur desondanks een belangrijk beleidsterrein is gebleven, ligt in de veronderstelling dat cultuur nog altijd een toegevoegde waarde heeft in Europa. Zoals het meest recente programma stelt; cultuur heeft als meerwaarde dat het grensoverschrijdend is in tal van opzichten. Als zodanig heeft het de potentie mensen uit verschillende Europese landen en achtergronden

“Op heel veel andere fronten zien we dat identificatie op het nationale niveau het Europese niveau blijft overtreffen”

met elkaar te verbinden. Bovendien wordt cultuur gezien als relevant voor het ontwikkelen van een kritieke massa die nieuwe vraagstukken kan aansnijden en met creatieve en innovatieve ideeën kan komen.

Deze creativiteit en innovativiteit kan vervolgens worden ingezet voor bepaalde Europese uitdagingen en processen in gang zetten die relevant zijn voor het Europese eenwordingsproces. Wat dit betreft ziet het er niet naar uit dat cultuur snel van de Europese agenda zal verdwijnen. Niet als doel op zich, maar als middel tot. dr.t Claske Vos is antropoloog en universitair docent Europese Studies aan de Universiteit van Amsterdam.

19

ingezonden

Bestrijding van extremisme in Kosovo: pas op de valkuilen Op 11 juli 2015 verscheen de volgende krantenkop in het NRC: “Hoofdstad Kosovo zonder water na mogelijk terrorisme”. Ook andere Nederlandse media berichtten over de vermeende terroristische aanslag in Pristina, Kosovo. Vijf mannen werden gearresteerd in de buurt van het Badovc Meer, een van de belangrijkste waterreservoirs in Kosovo. Ze werden ervan verdacht het meer te hebben vergiftigd.

De watervoorziening werd platgelegd tot zeker was of het water was vervuild en/of vergiftigd. Het incident liep met een sisser af: na onderzoek bleek er geen vergif in het meer aanwezig te zijn. marieke walraven

H

oewel het in dit geval om een loos alarm ging, is de dreiging van een aanslag in Kosovo reëel. In de weken voorafgaand aan het incident doken Kosovaarse ISstrijders op in propagandavideo’s. Er werd gesproken over aanslagen op verschillende doelwitten, waaronder waterreservoirs. Sindsdien werden bepaalde doelen, maar ook bepaalde mensen, extra in de gaten gehouden.

Na het incident werden Kosovaarse autoriteiten geprezen om hun alertheid, omdat ze wel eens een grootschalige aanslag hadden kunnen voorkomen. Voorzichtigheid is echter op zijn plaats, en hier is waarom.

Kosovo is een seculiere staat waar kerk en staat gescheiden zijn in een constitutioneel framework dat lijkt op dat van veel Europese landen.

Religie speelt echter wel een grote rol in de Kosovaarse maatschappij.

Hoewel de islam in Kosovo een stuk liberaler is dan het gedachtegoed van bijvoorbeeld IS, blijft de Kosovaarse maatschappij conservatief op veel gebieden. Tel hier een zeer jonge bevolking bij op, de nasleep van een bloedig conflict en ongeveer 50

20

procent werkloosheid, en je hebt een vruchtbare bodem voor extremisme.

Toch? Nee, zo simpel is het niet.

Islamitische Staat positioneert zich lijnrecht tegenover het Westen en haar ideologie. IS probeert dan ook zieltjes te winnen door een gezamenlijke haat tegenover het westen te creëren. Vaak hoeven ze hier niet eens moeite voor te doen. Het Westen gooit haar eigen

“In de hoofdstad Pristina heb je een Bill Clinton Boulevard en een George W. Bush Street”

ruiten in door hardhandig op te treden tegen van alles wat met de islam te maken heeft. Mislukte interventies in Libië en Irak, aanslagen met drones in Pakistan waarbij tientallen onschuldige burgers omkomen, islamofobe uitspraken door Europese politici: IS krijgt inkoppertjes voorgeschoteld.

EuroVisie

In Kosovo is het wat gecompliceerder om de moslimbevolking tegen het Westen op te zetten. Kosovo is oneindig dankbaar voor de NAVOinterventie in 1999, die het land behoedde voor etnische zuivering door de Serven. Daarnaast waren vele westerse landen de eersten om Kosovo’s onafhankelijkheid te erkennen in 2008. De waardering voor de Verenigde Staten en het Westen toont zich in het straatbeeld.

In de hoofdstad Pristina heb je een Bill Clinton Boulevard en een George W. Bush Street, je kunt er naar een American School en naar een American University. Er is een levensgroot standbeeld van Bill Clinton, als eerbetoon aan zijn steun voor de luchtaanvallen op Servië in 1999. In Prizren, de tweede en meest conservatieve stad van Kosovo, staat een groot NAVO-monument, om de organisatie te bedanken voor haar bijdrage in de ‘liberalization of and peacekeeping in’ Kosovo. Kortom: In Kosovo ziet men het Westen als een partner, niet als een vijand. Dit betekent natuurlijk niet dat er geen enkele dreiging van radicalisering en extremisme bestaat in Kosovo.

Islamitische Staat beschouwt de Balkan als een belangrijke poort naar Europa en richt zich sinds enige tijd dan ook op deze regio. Zo dook er in juni een propagandavideo op waarin Islamitische Staat zich richt op moslims in de Balkan. De video is getiteld Honor is in jihad, a message to

“De grootste zwakte van extremisme is namelijk dat het alleen werkt wanneer de autoriteiten hun rol als bad guy spelen” the Balkans en moslims uit de Balkan worden opgeroepen om zich aan te sluiten bij IS ‘…or fight them over there’. Ook zijn er lokale actoren actief die voor IS propageren en rekruteren.

In het najaar van 2014 werden verscheidene individuen gearresteerd voor verspreiding van extremisme.

Naast deze individuen werden ook ngo’s verantwoordelijk gesteld voor verspreiding van radicale gedachten,

het rekruteren van potentiele terroristen en het prediken van haat.

Deze ngo’s worden vaak gefinancierd door twijfelachtige geldschieters afkomstig uit landen als Saoedi-Arabië of Turkije. Na de onafhankelijkheid hebben veel van deze ngo’s officieel het land verlaten. Vaak zijn zij echter nog actief via ‘larven’ die zij hebben achtergelaten.

Wanneer je dergelijke factoren in acht neemt, is het niet gek dat Kosovo kiest voor een harde aanpak tegen extremisme en radicalisering. Echter volgt op iedere actie een reactie, en daarom is enige voorzichtigheid soms op zijn plaats. Zo leidde een opmerking van Ramush Haradinaj in 2013 tot ophef. Haradinaj, voormalig premier van de Republiek, zei het volgende tegen de jonge islamitische partij LISBA: “Hier is een belofte aan jullie: er zal in Kosovo nooit plaats zijn voor fundamentalisme”. Haradinaj gaf aan geen respect te hebben voor ‘bearded scumbags’ – zijn beschrijving van jonge aanhangers van de partij. Hij deed er nog een schepje bovenop met “jullie baarden zijn niet hetzelfde als die van Ismail Qemali en Adem Jashari”. september 2015

Ismail Qemali is de stichter van modern Albanië; Adem Jashari is een van de stichters van het Kosovaarse bevrijdingsleger en wordt gezien als een symbool van de Kosovaarse onafhankelijkheid. Beiden worden beschouwd als nationale helden in Kosovo. Het probleem met uitspraken als die van de heer Haradinaj is dat deze een gat creëren tussen de staat en de moslimbevolking. En dit is nou precies wat Islamitische Staat zelf ook probeert. IS probeert een mate van vervreemding tussen de moslimbevolking en de seculiere staat te bewerkstelligen. Het doel van een aanslag door Islamitische Staat is niet slechts het doden van burgers.

Het doel is ooke het creëren van een maatschappij waarin seculiere burgers iedere moslim zien als een meedogenloze moordenaar, en waar een door paranoia gestuurde staat hardhandig optreedt tegen allerlei onconventionele soorten moslims.

Wanneer dit gebeurt, krijgt Islamitische Staat gelijk. IS heeft dan bewijs voor hun bewering dat de staat de vijand is van de moslim.

Ik probeer hiermee niet te zeggen dat het aanscherpen van beveiliging en het verhogen van toezicht op personen en doelwitten een slecht idee is. Het is een menselijke en logische reactie op dreigementen. Het moet echter niet doorslaan naar een scenario waarin IS alleen maar in de hand wordt gewerkt. De grootste zwakte van extremisme is namelijk dat het alleen werkt wanneer de autoriteiten hun rol als bad guy spelen. Voor Kosovo geldt dat het bestrijden van extremisme niet alleen zou moeten focussen op preventie, maar ook op het creëren van een gezonde en veerkrachtige maatschappij die in staat is om rustig en rationeel te reageren op (dreigingen van) aanslagen, zonder hiermee de samenleving te ontwrichten.

Marieke Walraven is derdejaars student Europese studies en loopt stage op de Nederlandse ambassade in Pristina, Kosovo.

21

politiek

van voetballer tot president

E

en voorwaarde voor het mogen beoefenen van misschien wel de meest stressvolle baan die er bestaat, regeringsleider, is dat men van goeden huize komt. De meeste Europese leiders hebben dan ook een vooraanstaande studie gevolgd en hebben vervolgens gewerkt aan een imposante carrière. Opvallend is dat het overgrote deel van Europese landen geleid wordt door juristen. Van alle EU-lidstaten wordt bijna de helft geregeerd door advocaten. De meest bekende voorbeelden zijn François Hollande van Frankrijk en Xavier Bettel van Luxemburg. Victor Ponta van Roemenië is zelfs hoogleraar in zijn vakgebied. Dat rechten een ideale achtergrond vormt voor de positie van regeringsleider of staatshoofd bewijst Vladimir Poetin als geen ander. Op basis van een maas in de wet kan hij zijn ambtstermijn telkens ‘verlengen’.

Na de maximale ambtstermijn komt er een nieuwe president. Deze kan echter na een kleine regeerperiode

22

weer vervangen worden door de vorige president. Doordat Poetins macht ongekend is, heeft hij het voor elkaar gekregen om na zijn eerste ambtsperiode als president Dmitri Medvedev voor te dragen als president om vervolgens na zijn

“Dat rechten een ideale achtergrond vormt voor de positie van regeringsleider of staatshoofd bewijst Vladimir Poetin als geen ander” eerste ambtsperiode de rollen weer om te draaien. Op deze manier kan Poetin zijn presidentschap constant vasthouden. Dit tegen het zere been van veel Westerse leiders die hem liever zien gaan.

De kans om het ooit te schoppen tot regeringsleider of staatshoofd EuroVisie

lijkt dus aanzienlijk groter als men een rechtenstudie heeft gevolgd.

Toch zijn er veel regeringsleiders binnen Europa die vanuit een andere discipline de politieke top hebben bereikt. Veel andere regeringsleiders in Europa hebben een sociologische achtergrond of komen uit het bedrijfsleven. Onze eigen minister-president Mark Rutte, hoewel afgestudeerd historicus, heeft lang voor Unilever gewerkt voordat hij de politiek inging. Een sociologische of economische voorgrond is best logisch voor een politieke carrière omdat een regeringsleider toch voornamelijk te maken heeft met deze twee disciplines binnen een samenleving.

Toch zijn er ook regeringsleiders die op het eerste gezicht geen voor de hand liggende achtergrond hebben.

Angela Merkel, de machtigste vrouw binnen Europa en misschien wel van de hele wereld, is eigenlijk natuurkundige. Merkel groeide op in

In dit laatste jaar als student ga ik een master Internationale Betrekkingen doen. Hoewel ik niet direct de ambitie heb om het uiteindelijk te schoppen tot (wellicht de eerste vrouwelijke) minister-president van Nederland, zou mijn studie daar een goede voorbereiding voor zijn.

Toch is het niet nodig om een politiek georiënteerde studie te hebben gevolgd om een land te mogen leiden. Europese regeringsleiders mogen dan wel dezelfde baan hebben, ze hebben vaak niet dezelfde achtergrond.

Michelle Kooiman

de DDR en werd uiteindelijk kritisch op dit regime. In 1989 ging zij de politiek in. Bondskanselier Helmut Kohl raakte gecharmeerd van Merkel en droeg haar voor als de ideale kandidaat voor de positie van minister van Vrouwen- en Jeugdzaken.

Van hieruit is zij verder gegroeid in de politiek en mag zich nu al ruim een decennia lang Bondskanselier noemen. In Azerbeidzjan mag een werktuigbouwkundig ingenieur zichzelf regeringsleider noemen.

Artur Rasizade wilde zijn moederland economisch laten bloeien en is daarom de politiek ingegaan. In Polen staat een voormalig kinderarts aan het politieke roer. Ewa Kopacz, gerenommeerd medicus, heeft veel betekend voor haar land door zich politiek in te zetten voor de volksgezondheid.

Er zijn ook Europese leiders die een wel heel bijzondere carrière hadden voor hun ambtstermijn.

Silvio Berlusconi, voormalig ministerpresident van Italië, zat in de televisie- en mediawereld. Nadat Berlusconi premier werd heeft hij zijn media-imperium vergroot waardoor hij een monopoliepositie heeft afgedwongen in Italië. Hij heeft onder andere bepaalde televisiezenders

“In Polen staat een voormalig kinderarts aan het politieke roer” genationaliseerd. Berlusconi was naast zijn premierschap dus ook de John de Mol van Italië en heeft dan ook veel geld verdiend met zijn mediabedrijven. Bunga-bunga feestjes organiseren kan ook geen goedkope hobby zijn natuurlijk.

Nog een opmerkelijk staatshoofd is president Recep Tayyip Erdoğan van Turkije. Naast het feit dat Erdoğan een september 2015

economische studie heeft afgerond, heeft hij ook een voetbalcarrière achter de rug. Hoewel Wesley Sneijder waarschijnlijk meer faam heeft als voetballer in Turkije, heeft het Turkse staatshoofd in zijn jonge jaren zijn boterham verdiend met betaald voetbal. Erdoğan heeft nu meer succes als staatshoofd dan als voetballer, maar zijn achtergrond is daarom niet minder opmerkelijk.

In principe zou iedereen met een knappe universitaire studie kunnen opklimmen tot staatshoofd of regeringsleider. Europese landen worden geleid door advocaten, zakenlui, doktoren en zelfs een voormalig voetballer. Enige kennis van politieke zaken is wel wenselijk natuurlijk, maar er is geen specifieke achtergrond nodig. Guus Hiddink heeft helaas weinig kunnen bereiken met Oranje tijdens zijn tweede ambtstermijn en is sinds juni werkloos.

Wellicht is een carrière binnen de politiek een optie.

23

events calendar/ses 8 September – general assembly Time: 19:45u Location: P.C. Hoofthuis, Spuistraat 134 - Room 1.04 On the 8th of september the board of 2014-2015 will resign, and the board of 20152016 will be installed. Also, the financial realization of 2014-2015 will be presented as well as the budget of 2015-2016. On behalf of the entire board of 2014-2015 and 2015-2016, you are invited to join this General Assembly.

11, 12, 13 September – introduction weekend Location: Secret ;) On the 11th of september the annual introduction weekend starts. All new members are welcome to join the weekend by filling in the application form online. 2 days of fun, games and meeting new people.

Costs: €53,Sign up via: www.ses-uva.nl/introduction 22 September – Deadline committee applications The deadline for thee committee applications is the 22nd of September. Until this day you can apply for a position in one of our committees by sending an email to the respective board member. You can find more information about all the committees on pages 4 and five of this issue of EuroVisie!

23 September – introduction party Time and location: to be announced To finish the introduction period, the introduction committee is organizing an amazing party together with a few other associations from the Faculty of Humanities. Ticket sale will be announced via the weakly mail and facebook!

(c) Studievereniging Europese Studies 2015 / www.ses-uva.nl / info@ses-uva.nl