ΧΡΗΜΑ WEEK
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ τ.775/ ΤΡΙΤΗ 14.04.2020
3
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΝΕΑ «ΕΞΟΔΟ» ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ
5
ΑΜΟΙΒΑΙΑ
6
ΕΝΑ «ΠΕΡΙΕΡΓΟ» Β’ ΤΡΙΜΗΝΟ
ΧΡΗΜΑΤΑΓΟΡΑ
ΑΚΡΙΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ
ΑΜΟΙΒΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΧΡΕΟΥΣ
Α
Τι δεν μας είπε το Βερολίνο (και η αυλή του)
ποφεύγοντας την ευκολία του διλήμματος ομόλογο Covid-19 ή ESM και λοιπές μορφές χρηματοδότησης, καθότι πλήρως αποπροσανατολιστικό, θα εστιάσω σε απλά μεγέθη και στοιχεία που αποκαλύπτουν το μέγεθος της υποκριτικής στάσης του Βερολίνου. Και των συν αυτώ. Με αφορμή ένα άρθρο του Φραντσέσκο Τζουμπιλέι (*), βλέπω πως η Ιταλία εισφέρει στους κοινοτικούς μηχανισμούς περισσότερα από όσα εισπράττει, γεγονός που την καθιστά τον τρίτο χρηματοδότη μετά τη Γερμανία και τη Γαλλία. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει πως τα χρήματα που εισφέρονται στην ΕΕ είναι εν μέρει και ιταλικά χρήματα. Το ίδιο ισχύει και για τα κεφάλαια του Μηχανισμού Σταθερότητας. Όντως, η Ιταλία εισφέρει (**) το 17,80% του κεφαλαίου του και η Ισπανία το 11,83%. Δηλαδή ένα 29,63% του συνόλου. Για να δούμε όμως ποια είναι η συνεισφορά στο «καλάθι» των χωρών που αντιτίθενται σε μια μορφή «αμοιβαιοποίησης χρέους»: Η Ολλανδία, που διά του προσώπου του υπουργού Οικονομικών, Βόκπε Χούκστρα (διαδέχθηκε τον γνωστό μας Γερούν Ντάισελμπλουμ), επέδειξε την πλέον απεχθή και ανάλγητη στάση, εισφέρει μόνο το 5,68% των κεφαλαίων του ESM, η Αυστρία το 2,77%, η δε Φινλανδία το μόλις 1,70% (!). Δηλαδή, αθροιστικά, το 10,15%, αρκετά λιγότερα από όσα συνεισφέρει μόνη της η Ιταλία.
Από τα απλά μεγέθη/ποσοστό συμμετοχής της κάθε χώρας ξεχωριστά στο «κοινό ταμείο» του Μηχανισμού καταδεικνύεται η υποκριτική στάση του Βερολίνου, που ηθελημένα διαστρεβλώνει την έννοια και την πρακτική της αμοιβαιοποίησης κατά το δοκούν. Στην «κουτοπόνηρη» λογική που εύστοχα ο θυμόσοφος λαός μας έχει αποδώσει στο «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σας δικά μου». Ο απώτερος σκοπός της Γερμανίας (και της αυλής της;) πίσω από την εντελώς παραπλανητική και κατ’ επίφαση δικαιολογία πως δεν θα πληρώνει αυτή τα ελλείμματα των «τεμπέληδων του Νότου», η προσπάθειά της να πετύχει αυτό που δεν κατάφερε στη διάρκεια της δικής μας κρίσης. Να καταστήσει την Ιταλία «αποικία χρέους» και να απομυζήσει ό,τι περισσότερο μπορεί από την ιταλική οικονομία. Όλα τα υπόλοιπα που επικαλείται το Βερολίνο είναι φληναφήματα και ευτελείς δικαιολογίες, προκειμένου να μην αποκαλυφθούν τα πράγματα με τα ονόματά τους ως έχουν. ΧW (*) Δημοσιευμένο στο αιρετικό zerohedge.com (**) Η συμμετοχή γίνεται βάσει «κλείδας»/ποσοστού της κάθε χώρας. Και βάσει αυτού θα αναλογούσε το βάρος συμμετοχής λ.χ. της Γερμανίας σε ένα «κοινό καλάθι», επωμιζόμενη μερίδιο από το χρέος, για παράδειγμα, της Ιταλίας ή και της Ισπανίας.