ΧΡΗΜΑ WEEK
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ τ.679/ ΤΡΙΤΗ 13.03.2018
2
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΛΗΞΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ»
Ο
11
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΝΕΑ
ΠΛΑΙΣΙΟ: ΠΡΟΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΤΟΧΙΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ
12
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΜΠΛΟ ΠΑΝΓΑΙΑ, PROFILE, J&P ΑΒΑΞ
Ο ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΣ ΠΡΟΫΠΗΡΧΕ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ Από το 2010 οι ισχυρές οικονομίες υιοθετούν μέτρα “light” προστατευτισμού
ι αγορές σήμερα ανησυχούν μήπως οι δασμοί που ανακοίνωσε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου έχουν επιπτώσεις ανάλογες με αυτές του νόμου Σμουτ Χόλεϋ, που οδήγησε σε παγκόσμιο πόλεμο και στη Μεγάλη Ύφεση του ’30. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως τις τελευταίες ημέρες συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας (από think tanks, προσωπικότητες, ΜΜΕ, συμφέροντα, ειδήμονες κ.λπ.) έχουν εξαπολύσει έναν «πόλεμο» κατά των δύο συγκεκριμένων δασμολογικών περιορισμών που επιβάλλει η Ουάσιγκτον. Ουδόλως τους απασχολεί το ότι αυτά τα δύο συγκεκριμένα κέντρα ήταν μεταξύ των πολιτικών αιχμής του Τραμπ από την προεκλογική περίοδο ακόμη. Ελάχιστα ασχολούνται με την ουσία του ζητήματος, που σχετίζεται και με την ευρύτερη αναδιάταξη δυνάμεων, επιρροής και ισχύος από τη γεωπολιτική μέχρι την οικονομία. Και το πιο...τυχαίο, δεν κάνουν καν τον κόπο να θυμίσουν πως από το 2010 οι ισχυρές οικονομίες εφαρμόζουν πολιτικές που, επί της ουσίας, είναι προστατευτικές. Εάν κάνει κάποιος τον κόπο να ανατρέξει μερικά χρόνια πίσω, θα δει πως μετά το 2008, τη μεγάλη κρίση, το ποσοστό του παγκόσμιου εμπορίου συρρικνώθηκε, παρά την καλή τελευταία διετία. Ο Ruchir Sarma (The New York Times) θυμίζει πως οι εμπορικές συναλλαγές δεν έχουν ανακάμψει στα προ της κρίσης επίπεδα. Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στα εμπόδια που έχουν επιβάλει χώρες όπως η Ινδία και η Ρωσία στις διεθνείς συναλλαγές τους. Κάθε χρόνο, μετά το 2010, οι ισχυρότερες οικονομίες έχουν υιοθετήσει περισσότερα μέτρα προστατευτισμού αντί της απελευθέρωσης του εμπορίου, σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης Global Trade Alert.
Η περίπτωση Τραμπ διαφέρει από τις άλλες, διότι καταφεύγει σε μεθόδους της «παλαιάς σχολής» (old school), δηλαδή στρέφεται στην επιβολή δασμών. Η σύγκριση της επιβολής δασμών στην εισαγωγή δύο προϊόντων είναι υπερβολή (υποβολιμαία και υποκριτική...) να συγκρίνεται με τον νόμο Σμουτ Χόλεϋ. Ούτως ή άλλως, οι εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου στις ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν μόλις το 2% των συνολικών εισαγωγών στη χώρα. Όμως η επιβολή δασμών στον κλάδο της τεχνολογίας ή περιορισμών στις ξένες επενδύσεις θα έχει πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις. Ανεξάρτητα, τελικά, από το αν ο Τραμπ θα επιβάλει τους δασμούς σε εμπορικούς συμμάχους και εταίρους, δεν θα πρέπει να ξεχνά πως η ιστορία δεν ξεκινά, ούτε τελειώνει, εδώ. Οι τάσεις προστατευτισμού που έχουν καλλιεργηθεί τα τελευταία χρόνια είναι παγκόσμιο φαινόμενο και πυροδοτήθηκαν μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Υ.Γ.: Η όλη συζήτηση για τα μέτρα Τραμπ εμπίπτει σε μια πολύ ευρύτερη, που θα μπορούσε να καταλήξει σε συμπεράσματα και εκτιμήσεις της σχολής Yuval Noah Harari και σε παραδοχές που ο 41ετής Ισραηλινός καθηγητής ιστορίας αναλύει στο “Homo Deus” και στο “A Brief History of Tomorrow”. Σε αυτήν τη λογική και η συνέντευξή του στο TED με θέμα “Nationalism vs. Globalism: The New Political Divide”. Y.Γ. ΙΙ: Η υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, Brigitte Zypries, ενίσταται για το γεγονός ότι οι πολιτικές Τραμπ θέτουν σε κίνδυνο την τάξη μιας ελεύθερης παγκόσμιας οικονομίας. Κοίτα ποιος μιλάει... look who’s talking. ΧW