Jubileum magazine De Kleine Wolf

‘Ondervind zelf waar de Kleine Wolf groot in is’

jubileum magazine

GESCHIEDENIS p.4 • SANDER MEULMAN p.10 • RECRON OVER DE KLEINE WOLF p.22 BEREND EN JET DOCTER p.36 • PUZZEL p.42 • SANDER MEULMAN p.10

2

Welkom op camping De Kleine Wolf, U staat aan het begin van een welverdiende vakantie waarin u heerlijk tot rust kunt komen en u op kunt laden voor het jaar dat voor u ligt. Als camping kijken wij gewoonlijk ook graag vooruit, maar dit jaar blikken we vooral terug. Want deze zomer is het precies 50 jaar geleden dat onze ouders de eerste campinggasten op hun erf mochten begroeten.

Geschiedenis

4

Rederij Peeters

9

Sander Meulman

In de afgelopen 50 jaar is er veel veranderd. Dankzij de talloze technische snufjes en digitale uitvindingen is het dagelijkse leven van de mens een stuk gemakkelijker geworden. Waar vroeger zes dagen per week hard werd gewerkt en vakantie lang niet voor iedereen was weggelegd, hebben we tegenwoordig veel meer vrije tijd. We werken minder hard en minder lang en kunnen daarom in de weekends, tijdens vakanties en na ons pensioen volop genieten van alle mooie dingen in het leven.

Geschiedenis

4

Rederij Peeters

9

Sander Meulman

4

Rederij Peeters

9 10

Geschiedenis

4

Rederij Peeters

9

Sander Meulman

Wie wij zijn en waarom wij dat doen, leest u in dit jubileummagazine. Een blad boordevol verhalen over u als gast, over onze medewerkers, branche-organisaties en over onszelf. U krijgt dit blad van ons cadeau en wensen u dit jaar niet alleen een hele fijne vakantie, maar ook een hele hoop leesplezier.

10

Geschiedenis

Sander Meulman Camping De Kleine Wolf is meegegroeid met haar tijd. Van kampeerveldje tussen de koeien met een wc in een schuurtje en een winkeltje op de deel, ontwikkelden we ons tot een grote camping met uitgestrekte velden en alle mogelijke luxe die onze vakantie nog aangenamer maakt. Toch is één ding voor ons nog altijd hetzelfde gebleven en dat bent u. Als onze gast bent u nog altijd de koning. Wij staan nog altijd open voor tips en ideeën en proberen het u op alle mogelijke manieren naar de zin te maken.

10

10

Geschiedenis

4

Rederij Peeters

9

Sander Meulman Geschiedenis

10 4

Met vriendelijke groet, Geralda en Luuk Kat Kees en Annie Kat-Meulman

COLOFON De Kleine Wolf Jubileum Magazine is een uitgave van camping De Kleine Wolf B.V. Aan het magazine werkten mee: Vormgeving: Koggel Reclame, Ommen Tekst: Erna Ekkelkamp Tekstprodukties Fotografie: Ineke Wunnink Druk: van Liere Media Oplage: 6.000 ex

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

3

4

Een gemaaid stukje weiland, een paar toiletten in een oude koeienstal en een bordje met ‘camping’ aan de kant van de weg.

Dat was het begin van De Kleine Wolf. Vijftig jaar later is het kampeerterrein uitgegroeid een luxe vakantieoord dat ieder seizoen duizenden gasten trekt uit binnen- en buitenland. Maar hoe groot en luxe ook, de sfeer is nog altijd gezellig en persoonlijk. Op De Kleine Wolf voelen gasten zich thuis.

Broer Luuk Kat en zus Annie Meulman-Kat kunnen zich het begin van het avontuur nog goed herinneren. Bijna onmiddellijk nadat vader Jacob Kat een bordje met daarop het woord ‘camping’ aan de weg hing, stopten er twee fietsers met een tentje op hun bagagedragers.

Zij waren de eersten van een lange stroom kampeerders die nooit meer op zou drogen. “Onze grootvader pachtte een boerderij op ‘De Wolf’, een stukje land aan de weg van Ommen naar Hardenberg dat eigendom was van Landgoed Vilsteren”, vertelt Annie. “Die grond werd na verloop van tijd verkocht aan twee heren, waaronder de vader van niemand minder dan de destijds bekende tv-presentator Willem Duijs. Toen de heren het land op een gegeven moment kwijt wilden, kreeg mijn vader die de pacht inmiddels had overgenomen, de kans om de boerderij plus 18 hectare land te kopen voor een prijs van zeventigduizend euro. Daar moest mijn vader wel een paar nachten over slapen, want dat was in die tijd, we spreken over 1962, een enorm bedrag. Omdat hij zich afvroeg of hij dat geld ooit met boeren zou terugverdienen, besloot hij een deel van de grond te gaan gebruiken als camping. Hij had de tijd mee. De gemeente Ommen was in die periode toevallig net bezig met het herzien van het Bestemmingsplan Buitengebied en gaf hem mondelinge toestemming. Hij kon direct starten, maar het duurde uiteindelijk nog 20 jaar totdat de camping officieel werd ingetekend in het bestemmingsplan buitengebied.”

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

5

Boerenwerk In die periode hadden kampeerders niet meer nodig dan een wc en een waterkraan en die kon volgens de gemeente wel gevestigd worden in de oude koeienstal op het erf. Maar Jacob wilde zijn gasten iets meer luxe bieden. Dus kocht hij een afbraakpand in Hardenberg en bikte wekenlang de stenen kaal om er vervolgens een echt toiletgebouw van te metselen. “Het kamperen kwam helemaal in de mode en ieder jaar trokken we meer mensen”, herinnert Luuk zich. “Het eerste veldje lag aan de oostkant van de boerderij, maar de camping breidde zich langzaam maar zeker verder uit naar de westkant.” Tegelijk met het groeien van de camping, werd het boerenwerk afgebouwd. Jacob Kat bleek een echte ondernemer en luisterde goed naar de wensen van zijn klanten. Dus zorgde hij ieder jaar voor meer toiletgebouwen en richtte in de zomer zelfs een winkeltje in op de deel, dat werd gerund door ‘Tante Nelly’ uit Amsterdam.

n uitzending van een interview in ee Zwembad na id he nd ke be e waarom eine Wolf landelijk e Jacob Kat hoe en In 1971 kreeg De Kl aks’. Hierin verteld str en nu uw bo ema ‘Land gekende publiciteit Teleac rond het th ing leverde hem on nd tze ui De g. pin bezet. start met een cam n het laatste plekje hij als boer was ge voortdurend tot aa r jaa or vo ge oe vr n” uit Wierde , r vanaf het op en was dat jaa en door een bedrijf uw bo d ba em zw n aantal liet onze vader ee et behulp van een “In datzelfde jaar llatie legden we m sta in gs rin ive zu e behorend bruikt, maar toen zegt Annie. “De bij t en werd goed ge ui ig ht ac pr er g e het lf aan. Het bad za ongemaakt, klapt campinggasten ze seizoen werd scho e nd lge s vo op ar mp. De ravage wa van het da aar. Dat was een ra het bad bij de start elk in al na fi r te n wa en binne weglopen van het et zwembad, zoud bouwwerk na het op een camping m en dd ha rd ee rv se n die gere bracht uitkomst en enorm en de gaste nfirma uit Almelo to be e nd ke be n stoep staan. Ee enkele weken op de betonnen bad.” ken tijd een degelijk bouwde in zes we

6

Uniek In mei van dat jaar werd ook de kantine opgeleverd. Nu hadden de gasten een plek om een kopje koffie te drinken of een patatje te eten en elkaar te ontmoeten. Vader Kat bedacht steeds weer iets nieuws om zijn gasten te vermaken en liet in 1973 een vijver graven waarop geroeid en in gevist kon worden. “Ieder jaar breidden we uit”, zegt Luuk.

“In 1989 bouwden wij zelfs een binnenbad.

Daarmee waren we uniek in Ommen, want dat had nog geen enkele camping. Vervolgens vernieuwden we in 1998 de winkel en werd er op de bovenverdieping een speelzolder voor kinderen ingericht, zodat zij ook met slecht weer iets te doen hadden. Aan de zijkant van de winkel kwamen slaapkamers en een keuken voor het recreatieteam. Aanvankelijk werd de rol van recreatieteam ingevuld door een campinggast en een groep padvinders uit Utrecht en daarna kwam er een CIOS-student.

Voor hem was het recreatiewerk op de camping een leuke stage en voor ons was het een echte professionaliseringsslag.”

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

7

Bekroond Luxe, comfort en kwaliteit. Dat zijn vanaf dag één de pijlers van De Kleine Wolf geweest. En dat leverde de camping in de loop der jaren steeds meer sterren op. De grootste opsteker kregen ze in 2004 toen ze door de ANWB werden bekroond als Camping van het Jaar. Maar dat was voor de familie Kat geen reden om achterover te leunen.

Integendeel. Ieder jaar werd de kwaliteit waar mogelijk nog wat hoger opgeschroefd. Er kwamen comfort-standplaatsen bij, nieuw overdekt zwembad, theater en andere accommodaties werden vernieuwd en onderhouden, er werden verhuuraccommodaties gebouwd en activiteiten uitgebreid. Dat alles in combinatie met een flinke portie gastvrijheid bracht hen o.a.de predicaten ADACSuperplatz, ANWB-Eurotopcamping en beste kindercamping van Europa in 2011. Ook wonnen ze een uitzending van RTL4 Campinglife en de 3FM campingtest. Nog steeds behoort De Kleine Wolf tot één van de topbestemmingen van kamperend Nederland.

Luuk

8

Annie

Lekker varen over de Vecht

Tijdens een vakantie in het Vechtdal mag een vaartochtje over de Vecht natuurlijk niet ontbreken. Rederij Peters heeft daarvoor volop mogelijkheden.

Avontuurlijk de Vecht afzakken met een reuzenkano, romantisch picknicken met een sloepje of gezellig met het hele gezin per rondvaartboot richting Vilsteren.

Net als De Kleine Wolf is de Ommer rederij een echt familiebedrijf, dat inmiddels wordt gerund door de derde generatie Peters. Evenals De Kleine Wolf houden ook Claudia en Christiaan Peters van vernieuwingen en introduceren ze regelmatig allerlei noviteiten om hun gasten op een aangename manier mee te vermaken. Het nieuwste van het nieuwste is de E-Trikke, een hip en duurzaam vervoersmiddel, geïnspireerd op zowel de nostalgische step als de moderne segway. “Inderdaad, het is geen wateractiviteit, maar daarom niet minder leuk”, zegt Claudia. “De watersport blijft onze hoofdzaak, maar we willen ons wel steeds meer gaan profileren als een allround evenementenbedrijf, waar je lekker actief in de buitenlucht bezig kan zijn.”

De samenwerking tussen Rederij Peters en De Kleine Wolf stamt al uit de begintijd van de beide bedrijven. “Wij bestaan precies een jaar langer dan De Kleine Wolf. Vanaf het begin heeft de familie Kat haar gasten getipt om bij ons een bootje te huren of een rondvaart te maken en dat is nog steeds zo”, zegt Christiaan. “Het is niet zo dat wij op vaste tijden voor hen werken, maar in de zomermaanden ontvangen we bijna dagelijks gasten van de camping. We hebben zelfs opgetreden in een tv-spotje dat door SBS 6 werd gemaakt over de camping.”

damesteam van de Ommer volleybalvereniging Volco.

Toen ze een keer een leuk uitje voor de speelsters wilden organiseren, hebben wij onze reuzenkano beschikbaar gesteld en toen Geralda en Luuk Kat 25 jaar getrouwd waren, hebben ze hun huwelijksfeest op onze rondvaartboot gehouden.” Hij lacht. “Het is dat wij het ook zelf topdruk hebben in de zomer.

Anders zouden wij zeker een keertje gaan kamperen op De Kleine Wolf.”

Volgens broer en zus Peters is ook het persoonlijke contact met de families Kat en Meulman van De Kleine Wolf goed. “We spreken elkaar regelmatig en omdat we beiden graag vernieuwend bezig zijn, hebben we altijd veel gespreksstof.

We helpen elkaar ook over en weer. Zij sponsoren het eerste

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

9

Geboren en getogen op de camping, lijkt het bijna vanzelfsprekend dat Sander Meulman, de oudste zoon van Annie en Kees in de voetsporen van zijn ouders treedt. Maar zo is het niet. Pas na de bouw van het overdekte zwembad kwam hij in dienst en dat was een bewuste keuze.

Sander kijkt terug op een vrolijke onbezorgde jeugd, waarbij hij altijd volop vriendjes had om mee te spelen. “De kinderen uit de buurt kwamen vaak zwemmen en op de camping waren er ook altijd genoeg kinderen om mee te spelen. Mijn ene opa en oma woonden op de boerderij en mijn andere opa en oma hadden hier altijd een seizoenplek, vooral bij hen kwam ik vaak over de vloer. In de vakanties deed ik altijd mee met de activiteiten van het recreatieteam en ’s avonds ging ik altijd wel even naar de voorstelling die op het plein voor de winkel gehouden werd.”

Hoewel hij graag speelde, stak Sander ook regelmatig zijn handen uit de mouwen. “Toen ik klein was, hielp ik mijn vader achter de bar of deed kleine klusjes in de keuken. Ik haalde bijvoorbeeld de gebakjes uit de dozen en zette ze klaar op schoteltjes. Daarna ging ik tekenen en kleuren op de deksels van de dozen en volgens mijn moeder sliep ik in een campingbedje onder de keukentafel.

Vanaf mijn twaalfde maaide ik het gras op de grote zitmaaier en stond ik in het ijsloket. In de vakanties werkte ik vaak in het overdekte zwembad en in de avonduren verzorgde ik samen met een kameraad een drive-in discoshow voor de campingjeugd.”

Na de mts elektrotechniek werkte Sander bij bedrijven in Ommen en Raalte en dat beviel hem prima. Pas in 2005, toen het nieuwe overdekte zwembad klaar was, besloot Sander zijn baan op te zeggen en fulltime op de camping te komen werken. “Buiten de schoolvakanties ben ik onderdeel van de technische dienst, maar in het seizoen ben ik hoofd zwembad. Ik fungeer als badmeester, maak werkroosters voor de medewerkers en doe het technisch onderhoud”, vertelt hij. Een afwisselende baan, waarbij het volgens Sander vooral in de zomer flink aanpoten is. “Ik werk dan vaak een aantal dagen onafgebroken achter elkaar en ben daarna weer een paar daagjes vrij. Maar ik weet niet anders. Zo is het altijd al geweest. In de zomer is het gewoon uren maken en in de winter doen we wat rustiger aan. Maar ook dan werken we stug door, want er is altijd volop te klussen en te onderhouden.

Het bevalt me hier prima. Ik zou niets anders willen.”

10

Of het nu gaat om zaken als het onlinesysteem om campings te reserveren, Camping Key Europe, de Caravan en Kampeerkampioen of het organiseren van de ANWB Kampeerdagen aan de Ouderkerkerplas, het behoort allemaal tot het uitgebreide takenpakket de taken van Frank Jacobs, uitgever bij de ANWB. Ook privé is hij een fervent campingliefhebber en kampeert hij veel en graag in Nederland.

Ook het classificeren van de ANWB-campings valt onder Frank’s verantwoordelijkheden.

Jaarlijks worden alle deelnemende campings bezocht door ANWB-inspecteurs en vervolgens beoordeeld op diverse onderdelen. Dit levert ze dan een bepaald aantal sterren op. De Kleine Wolf behoort sinds jaar en dag tot de top van ons land en scoort ook goed op Europees niveau. En dat is volgens Frank geen wonder. “De Kleine Wolf is bijzonder, omdat het voor Nederlandse begrippen een grote camping is”, zegt hij.

“Kwaliteit staat bij de eigenaren hoog in het vaandel en de gast staat voor hen altijd centraal. Ze doen steeds hun uiterste best om hun gasten het gevoel te geven dat ze bijzonder zijn en gaan daar vergeleken bij veel van hun collega’s echt ver in. Vorig jaar hebben zij de Innovatie-award gewonnen voor het ‘verwenmoment’, waarbij ze iedere dag een moment pakken om één van de gasten in het zonnetje te zetten.

Dat kan iemand zijn die jarig is, die een moeilijke tijd achter de rug heeft of wie iets bijzonders te wachten staat. Dit jaar geven ze de gasten bij aankomst of

tijdens het verblijf bij de tent of caravan een cadeautje. Ook mogen de kinderen altijd iets leuks uitzoeken bij vertrek.

Eigenlijk is het een heel simpel gebaar, maar daardoor juist zo doeltreffend.”

aan dat het Vechtdal echt in trek is bij de kampeerders”, stelt hij. “Toch denk ik dat recreatieondernemers door samen te werken het Vechtdal nóg beter neer kunnen zetten als sterk merk.”

Wanneer de camping op dezelfde voet doorgaat, verwacht Frank dat de volgende vijftig jaren moeiteloos zullen volgen. “Ik zou zeggen: blijf dicht bij jezelf en blijf luisteren naar je gasten. Dat moet het wat de camping betreft zeker goedkomen”, verwacht hij. Wel raadt hij aan om nog meer samen te gaan werken met collega-ondernemers in het promoten van het gebied.

Het Vechtdal moet opboksen tegen landen als Kroatië, Frankrijk en Spanje die grote budgetten uitgeven om hun land onder de aandacht te brengen, desondanks wint het gebied volgens Frank toch langzaam maar zeker steeds meer aan aandacht. “Het Vechtdal is een regio waar kampeerders graag komen vanwege de rust en de mooie natuur.

Er zitten opvallend veel goede campings in deze regio, dat geeft ook

Zelf trekt hij er graag op uit met zijn vouwwagen. Afhankelijk van het seizoen kampeert de familie Jacobs afwisselend in binnen- en buitenland.

Ook het Vechtdal behoort tot een van hun vaste bestemmingen.

“Het leven is goed in het Vechtdal.

Je kunt er heerlijk vakantie vieren.”

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

11

12

Ze groeiden samen op en bleven beiden wonen op hun ouderlijk erf. Inmiddels zijn Luuk Kat en Annie Meulman-Kat behalve broer en zus alweer jarenlang zakenpartners.

Samen met hun respectievelijke echtgenoten maakten ze van camping De Kleine Wolf een vakantieparadijs met een naam die klinkt als een klok.

Terugkijkend lijkt hun kindertijd één lange vakantie. Iedere zomer werd de camping overspoeld door vrolijke campinggasten en waren er altijd volop vriendjes en vriendinnetjes om mee te spelen. Toch was het niet altijd feest, want er moest ook gewerkt worden. “Vanaf mijn zeventiende runde ik de kampwinkel en hielp ik in de kantine”, vertelt Annie. “Die waren beiden gevestigd in de koeienstal. Zodra de koeien in het voorjaar naar buiten gingen, dan schrobden wij de stal van onder tot boven en richtten hem in als kantine. In een hoekje van de stal hielden we een klein winkeltje, waar we melk, suiker, brood en eieren verkochten.

We hadden ook bier, dat werd gekoeld in melkbussen. In de kantine stond een televisie, waarop we samen met alle gasten voetbal keken.”

Nadat Luuk zijn LTS-diploma timmeren en metselen in zijn zak had, ging hij aan het werk op de camping. Zijn eerste werkstuk was een toiletgebouw aan de westkant van de boerderij.

“Tijdens mijn opleiding had ik ook al eens een half zomerhuisje gebouwd, dat later is afgemaakt door een aannemer”, vertelt hij.

“Het huisje was bedoeld voor Annie, die inmiddels getrouwd was met Kees. Eigenlijk mochten ze er niet wonen omdat er geen woonbestemming op rustte.

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

Dus sliepen ze ‘s nachts in de boerderij en bewoonden ze overdag het zomerhuisje” Kees en Annie leerden elkaar kennen op de camping, waar Kees eens een heel seizoen met zijn ouders stond. “Ik had hem die hele zomer hem nog niet eenmaal gezien, maar Luuk ging de hele zomer met hem en een grote groep jongens om”, vertelt Annie. “Toen het broertje van Kees jarig was, ging Luuk er op visitie en vroeg of ik met hem meeging. Daar ontmoette ik Kees voor het eerst. Het klikte meteen. De dag erop gingen we samen al een dagje uit. We kregen verkering, maar na een jaar heb ik het uitgemaakt.

13

Waarom weet ik achteraf niet meer, want toen ik hem later weer tegenkwam, sprong de vonk opnieuw weer over en toen zijn we binnen het jaar getrouwd. Omdat Kees was opgeleid tot cv-monteur en hij wel op de camping wilde werken, zijn we hier blijven hangen.”

vond ze de camping maar niks, tot ze mij ontmoette. Het was ook voor haar liefde op het eerste gezicht. We zijn vrij snel getrouwd en woonden de eerste tijd in een schuur van IJzenbrink.

Na anderhalf jaar was Geralda in verwachting en toen zijn we naar Ommen verhuisd. Daar hebben we vijf jaar gewoond.

Dat wil zeggen, in de winter.

Want in de zomer stonden we met een caravan op de camping en dan werkte Geralda als receptioniste op het kantoor.”

Ook Luuk onmoette de liefde van zijn leven op de camping.

Toen hij Geralda voor het eerst zag, wist hij het meteen: dit is ze.

“Ze stond hier met haar ouders en vond er helemaal niets aan”, herinnert Luuk zich. “Ze kwam daarom alleen in de weekends om te stappen en vervolgens lekker lang uit te slapen. Verder

Toen vader en moeder Kat het rustiger aan wilden doen, namen Annie en Luuk samen met hun partners Kees en Geralda de camping over. “Het werd een VOF waar ons andere zusje eerst ook nog bij in zat”, zegt Luuk. “Haar man werkte hier ook, maar na een poosje zagen zij het toch niet zitten om

Sander ???? & ????

14

Kees

met zoveel mensen een bedrijf te runnen. Omdat ze wel graag een camping wilde, heeft onze vader hen geholpen om camping De Weyert in Rolde te kopen. Die hebben zij vervolgens jarenlang met succes gerund. Helaas heeft ze later om gezondheidsredenen camping De Weyert moeten verlaten.”

De samenwerking tussen Annie en Kees Meulman-Kat en tussen Luuk en Geralda Kat verliep vanaf het begin af aan goed. Het uitgangspunt voor iedere verandering of verbetering was altijd de vraag van de gast. Ieder jaar werd er geïnvesteerd in het bedrijf. En zo kregen alle plekken stroom, water en een cai-aansluiting en werden de voorzieningen steeds mooier en luxer. Hun inspanningen werden beloond met volle kampeervelden en

Annie

vele bekroningen. Naast het promoten van hun eigen bedrijf, wilden de ondernemers ook het gebied waarin de camping gevestigd is meer bekendheid geven. Daarom gingen ze samenwerken met een aantal collega’s in het Vechtdal die net als De Kleine Wolf minimaal vier sterren hadden. “Het was ons doel om zoveel mogelijk publiciteit te genereren voor het Vechtdal als gebied”, zegt Geralda. “Daarnaast is het ook leuk om samen te werken met collega’s. Door een kijkje in elkaar’s keuken hou je elkaar scherp. Het is overigens niet zo dat we dingen van elkaar kopiëren, want daar zijn heel erg op tegen. Maar praktische tips nemen we wel van elkaar over, zoals waarop je bijvoorbeeld moet letten bij het bouwen van een zwembad of het onderhoud van de toiletgebouwen en dat soort zaken.”

Annie

Annie

De families Meulman en Kat zijn nog in de bloei van hun leven en nog niet echt bezig met hun eventuele opvolging. Maar ook voor hun kinderen hoort de camping bij hun leven. Zo werkt Sander Meulman alweer jaren mee in het bedrijf ontmoette Mariska Meulman ook haar levenspartner via de camping.

“Het zou natuurlijk mooi zijn als het bedrijf in de familie zou blijven”, vindt Annie. “Maar we willen onze kinderen niet dwingen. Dat moet echt vanuit henzelf komen. En zo niet, dan is het ook goed.”

Voor Luuk en Geralda geldt hetzelfde. Samen kregen ze drie dochters die allemaal werkzaam waren op de camping. “Ze begonnen als afwashulp en

Lucinda

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

eindigden als receptionistes”, vertelt Geralda.

“Onze oudste dochter Lucinda (24) heeft bedrijfskunde gestudeerd in Groningen en heeft daar inmiddels een vaste baan. Carolijn (22) is bijna klaar met haar studie voor apothekersassistente en Anne-Sophie (18) studeert HBO Communicatie en Marketing aan Windesheim in Zwolle. De twee jongsten hebben nog altijd een vakantiebaan op de receptie van de camping. Ze voelen zich alle drie enorm betrokken bij ons bedrijf, dat vind ik echt leuk.”

Geralda

Luuk

15

‘Nergens is het zo fijn als op De Kleine Wolf’ Dat een vakantieliefde niet altijd iets tijdelijks is, bewijzen Janine Askes en Arie van de Riet. Ze vonden elkaar jaren geleden op De Kleine Wolf en zijn nog altijd gelukkig met elkaar en staan net als ooit hun ouders iedere zomer op de camping.

Janine en Arie leerden elkaar kennen op hun twaalfde, maar het zou nog twaalf jaar duren voordat ze echt een relatie kregen. En al die tijd brachten ze door op De Kleine Wolf. “Mijn ouders hadden hier een seizoenplek, net als die van Arie”, vertelt Janine. “Onze ouders gingen veel met elkaar om en als kinderen speelden wij ook regelmatig met elkaar, maar toen ik een vriend kreeg, verloren we elkaar uit het oog. Ik zag hem pas ‘echt’ toen het uit was met mijn ex-vriend en ik een paar dagen bij mijn ouders op de camping logeerde.”

Op die bewuste avond ging Janine naar het barretje op de camping. Arie zat daar met zijn kameraden aan de bar en Janine stapte op hem af. “Hij bleek nog steeds vrijgezel. Eigenlijk had ik niet anders verwacht, want hij was altijd al wat verlegen. Maar verlegen of niet, als snel praatten we honderduit. Halverwege de avond kwam mijn vader binnen en grapte dat Arie mij wel netjes bij de caravan moest afleveren. Dat deed hij natuurlijk en vanaf dat moment bleven we bij elkaar.”

Het stel ging samenwonen in Almelo en bracht de vakanties regelmatig door op De Kleine Wolf. “Tja, dat is echt heel gek, we zijn heus weleens ergens anders op vakantie geweest, maar op de één of andere manier is het nergens zo als op De Kleine Wolf. Wij hebben daarom een paar jaar geleden een vaste seizoenplek genomen en dat bevalt ons geweldig. We werken beiden in wisselende diensten en zitten tussendoor zoveel mogelijk op de camping.” Een vaste plek biedt volgens Janine heel veel voordelen. “Het is een mooie luxe camping. Je hebt er werkelijk alles, zelfs een overdekt zwembad. Het is er ruim opgezet en het animatieteam is super. Onze kinderen vinden Bob en Babet erg leuk, maar ook voor volwassenen is er van alles te doen. En wat ook handig is: we kunnen de caravan het hele jaar laten staan en hebben dus geen stalling nodig.”

Samen met hun kinderen genieten Arie en Janine van de rust en de natuur, maar ook van de gezelligheid. “Onze vrienden en kennissen uit Almelo komen weleens even koffie drinken op de camping, maar wij vinden het ook heerlijk om gewoon met ons viertjes te zijn en lekker te onthaasten. Bovendien hebben we kennissen genoeg op de camping, want net als wij zijn er meer kinderen van toen, die nu met hun eigen gezin op De Kleine Wolf staan. Net zoals mijn zus en Arie’s broer. Die hebben we aan elkaar gekoppeld en die komen hier ook regelmatig op vakantie. Heel gezellig allemaal.”

16

Voor de campinggasten is het al na enkele dagen een vertrouwd beeld. Viermaal per dag lopen Jan en Henny Oelen gewapend met emmers en dweilen naar het toiletgebouw om alle sporen van gebruik met uiterste precisie uit te wissen. Want volgens het echtpaar valt of staat een geslaagde vakantie met een schoon toiletgebouw.

Op 15-jarige leeftijd was Henny samen met haar ouders één van de allereerste campinggasten van De Kleine Wolf. Tijdens dat eerste seizoen had ze nooit kunnen denken dat dit kampeerveldje 50 jaar later zou zijn uitgegroeid tot een kampeerparadijs van formaat, waarop zij zelf de scepter zou zwaaien over de toiletten. “Het was toen nog echt kamperen bij de boer”, herinnert Henny zich. “We stonden met onze tent op de paardenwei. In de weilanden naast het veldje stonden de koeien, want de boerderij van Jakob was toen nog vol in bedrijf.

Behalve een winkeltje in de hoek van de stal en een wc was er verder nog helemaal niets, behalve een overvloed aan vliegen en wespen.

Ook het kamperen van toen was niet te vergelijken met tegenwoordig. Wij hadden geen stoelen, maar zaten gewoon op de grond. En op een plek met zoveel vliegen en wespen

neem je dan wel een bepaald risico. Want op een kwade dag werd ik toen in mijn bil gestoken.

Vreselijk vond ik dat.”

In de daarop volgend jaren was Henny regelmatig met haar ouders en later ook samen met haar schoonouders te gast op De Kleine Wolf. “We groeiden mee met de camping die steeds groter en luxer werd.

Toen ze hier 18 jaar geleden een vacature hadden voor de schoonmaak, ben ik hier komen werken. De eerste jaren maakte ik alle toiletgebouwen schoon en fietste ik de hele dag rond met mijn emmers en dweilen.

Dat was hard werken. In 1996 kwam er een schitterend nieuw en heel groot toiletgebouw. Mijn man was toen inmiddels met de VUT en vanaf dat moment gingen we gezellig samen aan de slag.”

Jan en Henny staan ieder jaar van april tot half september op de camping en hebben een dagtaak aan het onderhoud van het gebouw. “We onderhouden alleen nog het grote toiletgebouw, de andere gebouwen worden door onze collega’s schoongehouden. We zouden die er ook helemaal niet bij kunnen doen, want dan zouden we uren tekort komen”, zegt Jan. We maken het gebouw namelijk viermaal

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

per dag schoon. Dat klinkt overdreven, maar het is echt heel hard nodig, want in het hoogseizoen maken er zeker duizend mensen per dag gebruik van de douches en de wc’s.”

De eerste ronde op een dag neemt Henny voor haar rekening. Ze staat om vijf uur ’s ochtends op en geeft het gebouw dan een flinke beurt, ongehinderd door gasten. “Ik ben dan om acht uur weer terug.

Dan ga ik ontbijten, neem ik zelf een douche en drink ik lekker even koffie. Om half twaalf is het tijd voor de volgende ronde.

Dan gaan we er weer grondig doorheen en geven ook nog wat extra beurten. Om zes uur ’s avonds gaat Jan alleen en tussen tien en elf ’s avonds gaan we er samen weer doorheen om het ergste vuil nog even voor de nacht op te ruimen.”

Inmiddels zijn Jan en Henny respectievelijk 67 en 65 jaar oud, maar aan stoppen denken ze niet. “Wij zijn graag bezig.

Ik moet er niet aan denken om iedere dag achter de geraniums te zitten”, zegt Jan. “Dat lijkt me vreselijk. Laat mij maar wat om handen hebben.” Henny knikt instemmend. “Het is hard werken, maar ook gezellig, want je hebt altijd aanspraak en je werk wordt enorm gewaardeerd.

Want hoe verschillend mensen ook zijn, over één ding is iedereen het eens: een schoon toiletgebouw is goud waard.”

17

Het is een gewone doordeweekse vrijdagmiddag in mei. Het zonnetje schijnt en het is winderig en fris. Het overgrote deel van de mensheid is nog aan het werk, maar op camping De Kleine Wolf is het vakantie. Kinderen spelen, volwassenen lezen een krantje of zitten gezellig aan de koffie.

Op veld Havik is Rieks van der Vegte bezig met het onderhouden van zijn kampeerplaatsje, terwijl Wemie in de royale stacaravan aan het redderen is. Al vijfendertig jaar is het stel van mei tot oktober te vinden op hun stekje.

“Een kameraad van mij stond altijd op de Kleine Wolf was 18

daarover altijd erg enthousiast”, vertelt Rieks. “Wij gingen altijd kamperen in het buitenland, maar hebben daarom toen een keer in het naseizoen op de Kleine Wolf gekampeerd. Dat beviel goed en ook de kinderen vonden het geweldig. Het jaar daarop gingen we weer naar buitenland, maar dat was geen succes. Irma en Roel moesten steeds nieuwe vriendjes zoeken, het was slecht weer en ze maakten constant ruzie met elkaar. We hebben hen het jaar erop de keus gegeven: weer naar het buitenland of naar De Kleine Wolf.”

Het werd De Kleine Wolf en vanaf dat moment stond hun

kleine vierpersoonscaravan in het Vechtdal, en groeide in de loop der jaren uit tot een forse stacaravan met voortent en een klein bergschuurtje. De staplek is omheind door hoge coniferenhaag en geeft dankzij een terras en bloembakken een huiselijk gevoel. “Wij voelen ons hier ook helemaal thuis”, zegt Rieks. “Wij wonen in een wat oudere wijk van Ommen en daar is alles dicht gebouwd, als je daar buiten zit, zie je niet veel. Hier zit je heerlijk vrij en is er altijd wel wat te knooien. Bovendien is het heel gezellig, want de meeste mensen op ons veld komen hier net als wij al jaren en zijn

inmiddels echt goede kennissen en vrienden geworden.” In de zomer verdeelt het stel de tijd tussen caravan en huis. Van donderdag tot maandag op de camping, de rest van de week thuis.

“We gaan hier niet de hele week zitten, want ik wil het thuis wel netjes houden en ik heb een hekel aan een rommelige tuin”, zegt Wemie. “Dus ook als we hier

zijn, gaan we elke morgen even naar huis om onze parkieten te voeren.” Zo druk als het stel thuis is, zo relaxed zijn ze op de camping. “We staan wat later op en gaan uitgebreid ontbijten en de krant lezen.

Daar nemen we thuis de tijd niet voor. Overdag gaan we vaak fietsen met kennissen. En je zal het geloven of niet, maar we komen nog steeds op plekken in Ommen, waar we nog nooit

geweest zijn”, zegt Wemie.

“Verder is hier altijd wat te doen.

Pleinfeesten, playbackshows, bingo. Je zoekt de gezelligheid echt met elkaar. Mensen vragen ons vaak waarom we niet verder weg gaan, maar dat hoeft voor ons helemaal niet. Ommen is en blijft mooi en de omgeving ook.

Dus waarom zouden we verder weg willen.”

Zoek het Wolvenspoor Het is niet gevaarlijk, maar wel een beetje eng. Het startpunt van het Wolvenspoor, de enige wandeling waar je de kans loopt om echte wolven tegen te komen, ligt op een steenworp afstand van camping De Kleine Wolf. Wie het avontuur aandurft, kan een ‘Wolvenzak’ kopen bij restaurant De Bootsman om vervolgens voorzien van een toversnoepje, een kaart en een kompas op avontuur te gaan.

Het Wolvenspoor is een spannende wandeling voor jonge kinderen door de woeste bossen van Stegeren. Het is het enige bos waarbij kinderen niet op de paden hoeven te blijven, maar lekker kunnen struinen tussen de takken, op zoek naar sporen van wolven en andere bosdieren.

De speurtocht is spannend en leerzaam tegelijk. Kinderen leren spelenderwijs de sporen van verschillende dieren kennen. Het boekje staat vol tips met spelletjes die je af en toe onderweg kunt doen. Ook de werking van het kompas komt aan bod.

De route wordt aangegeven met wolvensporen, afgewisseld met palen die voorzien zijn van een Rode Kop. Bij zo’n rode paal hoort een opdracht die te vinden is in het Spoorboekje.

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

19

Met een kaart vol gerechten als gerookte zalm met rode ui, kappertjes en dillemayonaise, kabeljauw met seranoham, uiencompôte en witte wijnsaus. Een spies van gemarineerde kophaas met satésaus of een stoofpotje van Vechtdalrund met cocktailuitjes en bruine jus, is uit eten gaan bij De Kleine Wolf een waar culinair festijn.

In de keuken van de sfeervolle brasserie zwaait chefkok Wilco Nederveen de scepter. In de zomer kookt hij de sterren van de hemel en de winter zorgt hij ervoor dat er weer een smakelijk a la cartemenu wordt samengesteld voor het volgende seizoen. Maar ook wie tijdens de vakantie liever gaat voor een patatje met een frikandel, kan hier terecht, want de horeca op De Kleine Wolf is van alle markten thuis.

De brasserie heeft een sfeervolle uitstraling en doet niet direct denken aan een kantine op een camping. Het grote verschil met een regulier restaurant ligt volgens Wilco dan ook alleen in de aanvangstijd van het diner. “In een ‘gewoon’ restaurant is het uit eten gaan een doel op zich en wordt er vaak tot een uur of elf lekker uitgebreid getafeld.

Maar hier op de camping wordt zoveel georganiseerd voor de gasten, dat ze tussen de bedrijven door even snel willen eten in verband met het avondprogramma. Dus stroomt het restaurant hier al vol tegen een uur of vijf en kunnen we om negen uur rustig sluiten.”

Naast het koken, is Wilco verantwoordelijk voor de inkoop en planning van de complete horeca op De Kleine Wolf en daarmee dus ook voor de grote zaal, die in de afgelopen winter een totale metamorfose heeft ondergaan en een moderne trendy inrichting heeft gekregen.. “De grote zaal wordt ook buiten het seizoen veel gebruikt voor feesten en partijen”, vertelt Wilco. “Dan is er echt alles mogelijk, variërend van een receptie of verjaardagsfeestje tot een koud- en warm buffet of een ouderwetse bruiloft compleet met band en dansvloer.”

Hoewel hij dagelijks ziet hoe leuk kamperen kan zijn, vult Wilco zijn eigen vakanties heel anders in. “We hebben een speedbootje, dus brengen we veel tijd door op het water. Maar evenals het merendeel van de vakantiegasten sta ik daarna geen uren in de keuken, maar gaan we gezellig wokken op de campingwokbrander. Dat is dé ideale manier om in een handomdraai een verse en gezonde maaltijd op tafel te zetten.”

20

Wilco’s wokre cept

Oosterse Roerb akschotel

Ingrediënten : - Rundvleesre epjes Vechtdalr und - Peultjes - Rode Paprik a - Uien - Wokolie - Woksaus S oja Sesam

1 kg.

250 gr.

2 st.

2 st.

20 ml.

175 ml.

Bereidingswijze : 1. Snijd de pa prika en ui in blokjes, 2. Verhit de olie, 3. Bak de ru ndvleesreepjes tot ze bruin k 4. Voeg de p leuren, aprika en ui to e en bak ze 5 mee, minuten 5. De peultjes erbij doen en nog 5 minuten 6. De woksaus doorbakken, erover gieten en het geheel aan brengen. de kook *Serveertip: Com bineer dit gere cht met rijst of noodles

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

21

‘Een voorbeeld voor gasten, medewerkers en vakgenoten’ is het eerste wat bij RECRON-directeur Joep Thönissen op komt als je hem vraagt wat hij vindt van De Kleine Wolf. De camping is volgens hem het schoolvoorbeeld voor alle campings in Nederland.

Als brancheorganisatie voor de recreatiesector zet RECRON zich in als belangenbehartiger voor de beroepsgroep. Daarnaast besteedt de organisatie veel aandacht aan kennis en kwaliteitsontwikkeling.

Het is volgens directeur Joep Thönissen opvallend hoe De Kleine Wolf de feiten, cijfers en onderzoeken steeds weer weet te vertalen in nieuwe innovatieve projecten die de kwaliteit van de camping hoog houden. “Veel ondernemers werken aanbod gericht, maar De Kleine Wolf is bij uitstek vraaggericht bezig. Zij spelen steeds zoveel mogelijk in op de vraag van hun gasten.

Dat is heel bijzonder en dat heeft hen mede daardoor

22

gebracht tot een koploperspositie binnen de kampeersector”, zegt hij.

Als voorbeeld neemt Thönissen de Innovatieprijs van de ANWB die de familie twee jaar geleden won omdat ze al hun gasten wekelijks verrassen met een kadootje.

“Een presentje laat zien dat je de ander waardeert, dat zegt daardoor meer dan duizend woorden. Die waardering voor de gast spreekt door in het hele bedrijf. Alles is erop geënt om het de kampeerders en hun kinderen naar de zin te maken. De manier waarop ze hierin weten te slagen is absoluut uniek”, vindt hij. “Wij gebruiken de camping dan ook regelmatig als voorbeeld als we ministers, Kamerleden of hoge ambtenaren een goed voorbeeld willen geven van de sector.

De Kleine Wolf is een perfecte locatie voor als we willen laten zien wat er allemaal mogelijk is binnen zo’n bedrijf.”

Om de regeldruk voor de recreatieondernemers te verminderen, heeft RECRON een ondernemingsdossier ontwikkeld, waarin alle weten regelgeving overzichtelijk is opgesteld. Het bijzondere aan dit dossier is, dat wijzingen en wetsvoorstellen hierin ook automatisch worden meegenomen. De

campingondernemer die wil, kan dus altijd goed op de hoogte zijn. De families Kat en Meulman zijn volgens Thönissen zulke ondernemers. “Ze houden nauwkeurig bij wat er verandert en spelen daar zo goed mogelijk op in. Dochter Lucinda Kat heeft het dossier zelfs gebruikt voor haar afstudeerscriptie. Zij heeft onderzocht in hoeverre het dossier wordt gebruikt door recreatieondernemers en wat er eventueel nog aan veranderd of verbeterd zou kunnen worden.”

De RECRON-directeur brengt ook zelf zijn vrije tijd graag door in het Vechtdal. “Het Vechtdal is een van de mooiste vakantiegebieden van het land, maar tegelijkertijd ook de minst bekende”, zegt hij. “Dat is jammer. Want het gebied is werkelijk uniek. Voor bijzondere bossen, heuvels en rivierdalen hoef je beslist niet naar het buitenland. Het lijkt zelfs wel of het daar nooit regent. Het Vechtdal betekent voor mij het ultieme vakantiegevoel.”

Namens RECRON feliciteert Joep Thönissen camping De Kleine Wolf met haar constante kwaliteit en vernieuwingen. “Wij zijn trots op dit bedrijf. Als ze zo doorgaan, maken ze de volgende 50 jaar met gemak vol.”

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

23

Met twee broers en een zus op de loonlijst lijkt de familie Baarslag bijna een familiebedrijf binnen een familiebedrijf. Vanaf hun middelbare schoolperiode werken Atine, Herko en Erik bij De Kleine Wolf. Ook hun derde broer Alwin draaide ooit een paar seizoenen mee. Wat er volgens hen zo leuk is aan werken op een camping? Alles!

De eerste Baarslag die aan de slag ging op De Kleine Wolf was oudste broer Erik. “Dat ik hier kwam was niet zo gek. Wij wonen hier in de buurt en als je dan een vakantiebaantje zoekt, kom je al snel bij De Kleine Wolf terecht”, vertelt hij.

“Na de agrarische school ben ik hier blijven hangen en kwam in 1992 in vaste dienst.” Erik werkt bij de technische dienst en kent de camping daardoor van binnen en van buiten. “We zijn verantwoordelijk voor alles wat onderhoud vergt en in storing kan raken, dus eigenlijk voor alle gebouwen en het terrein. Ook vervullen wij de functie van BHV en moeten eerste hulp verlenen als er iets met de gasten gebeurt.”

De technische dienst verleent ook hand en spandiensten aan het recreatieteam. “Neem bijvoorbeeld de spooktocht die we driemaal per seizoen organiseren, daarbij zorgen wij voor de showelementen en de special effects. Dat is heel mooi om te doen. Het moet zo griezelig mogelijk en daarvoor trekken we alles uit de kast, variërend van motorzaaggeluid en stellages met uvverlichting tot schrikeffecten met etalagepoppen en stroboscooplampen. Het is ontzettend leuk om daaraan mee te werken, maar ook een

24

enorme klus. In totaal zijn we zeker een dag of twee, drie bezig met het klaarzetten en weer opruimen van alles.”

Broer Alwin werkte tweemaal een seizoen op De Kleine Wolf als vakantiewerker. De eerste keer was dat in de zomer van 1991 toen vader Baarslag werd opgenomen in het ziekenhuis en Erik thuis moest blijven om de boerderij te runnen, de tweede keer viel hij in omdat Erik zelf op vakantie ging. “Ik was een jaar of 14 en had allemaal van die vaste klusjes, zoals vuilnis ophalen met een tractortje, het plein voor de winkel aanvegen en de vuilnisbakken legen. De rest van de dag waren we druk

met oplossen van allerlei storinkjes”, vertelt Alwin.

“De afwisseling en het vele buitenzijn vond ik leuk, maar de hele dag mensen om me heen en met iedereen een vriendelijk praatje te moeten maken, was niet echt wat voor mij. Daar was ik toen denk ik ook te jong voor en heb er ook te kort gewerkt om eraan te wennen. Ik ben later iets anders gaan doen, maar als ik mijn broers en zus hoor praten over hun werk, dan snap ik wel precies wat ze bedoelen.”

De derde Baarslag die haar intrede deed was Atine. Na twee seizoenen vakantiewerk in de kampwinkel, kwam ze als stagiaire van de Middelbare

Toeristische Opleiding terecht op de receptie van De Kleine Wolf. “Na afloop van mijn stage kreeg ik een vast contract aangeboden”, vertelt Atine.

“Dat sloeg ik natuurlijk niet af, want het werk was leuk en afwisselend. Maar na anderhalf jaar dacht ik toch: als ik hier nu blijf, dan blijf ik hier hangen voor de rest van mijn leven.

Daar voelde ik me nog te jong voor. Dus startte ik met een cursus voor het praktijkdiploma Boekhouden en solliciteerde bij een accountantskantoor.

Ik werd er direct aangenomen, maar wist binnen een week dat het helemaal niets voor mij was. Ik miste de drukte, de gezelligheid en het omgaan met mensen. Dus nam ik ontslag en kwam ik terecht op een reisbureau. Dat beviel me heel goed, want dit was uiteindelijk

het vak waarvoor ik had geleerd.

Net op het moment dat ik hoorde dat het reisbureau zou sluiten, kwam Geralda Kat bij mij aan de deur kwam met de vraag of ik terug wilde komen op de camping. Het was alsof dat zo moest zijn, dus dat heb ik toen gedaan. Het voelde als thuiskomen. Mijn onrust was ik kwijt, ik had wat meer van de wereld gezien en ik realiseerde me dat het werk nergens zo afwisselend en gezellig is als op een camping.”

Ook Herko, de benjamin van de familie kwam binnen via een vakantiejob en heeft misschien nog wel de meest afwisselende functie van het drietal. Hij werkt mee binnen de technische dienst en daarnaast is hij de systeembeheerder.

“Ik ben eigenlijk vormgever,

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

dus handig met computers”, vertelt hij. “Ik beheer de server en zorg dat het draadloze netwerk voor de gasten goed fungeert. Deze winter is hier glasvezel aangelegd, dat hebben we grotendeels zelf gedaan, natuurlijk wel in samenwerking met een ICT bedrijf. Maar het is toch handig als je overal wat vanaf weet. Daarnaast doe ik wat dingen op het gebied van marketing, zoals het opmaken van advertenties en het vormgeven van brochures en informatiemappen.”

Het drietal spreekt elkaar dagelijks, maar heeft het op het werk nooit over privé zaken en andersom ook niet. “Op het werk zijn we collega’s, thuis zijn we familie. Dat houden we mooi gescheiden.”

25

‘De Kleine Wolf is het geheim van ons succes’ Elke donderdag in de zomervakantie is het vaste prik. Dan trekken de gasten van Kleine Wolf in grote getale een paar kilometer verderop naar de Vechtdal Hoeve om daar een unieke safaritocht te beleven op de oevers van de Vecht en er het zeldzame oer-Hollandse Brandrode Rund te spotten.

De familie Jansen is één van de weinige boeren in ons land die deze koeien houden. Dat is ook geen wonder, want het Brandrode Rund gedijd het best in de vrije natuur en daarover moet je dan wel de beschikking hebben. “Onze boerderij ligt aan de Vecht en onze weiden zijn ruig en begroeid met allerlei grassen en wilde kruiden”, vertelt boerin Simone Jansen. “Ze zijn daardoor uitermate geschikt voor begrazing. Onze koeien staan dus het hele jaar rond buiten.” Simone en René Jansen zijn trots op hun kudde en laten daarvan anderen graag meegenieten. Zodoende kwamen ze jaren geleden op het idee om gasten mee te nemen op safari en hen kennis te laten maken met deze unieke manier van veehouderij. “Omdat ik niet wist hoe ik zoiets aan moest pakken, ging ik eens praten met de familie Kat. Ze boden direct aan dit uitje te promoten bij hun gasten en zo is het allemaal begonnen”, zegt Simone. “De safari bleek een schot in de roos. Mensen zijn erg enthousiast en genieten er niet alleen van om onze koeien te zien en te horen hoe wij hen verzorgen, maar ervaren ook de minipicknick aan de Vecht die we tijdens de tocht als een bijzondere belevenis.”

Inmiddels is de Koesafari uitgebreid met allerlei arrangementen zoals varen in een sloepje over de Vecht, een ritje in een tuktuk, een workshop schilderen of culinair genieten op het boerenland. “We werken nu zes jaar samen met De Kleine Wolf en kennen veel van hun vaste gasten inmiddels persoonlijk. Een aantal gasten komen hier ieder jaar opnieuw en hebben ons bedrijf echt uit zien groeien”, vertelt René. “Er is ook heel wat veranderd in de afgelopen jaren. Het eerste seizoen ontvingen we mensen buiten op het erf, het jaar erop verbouwden we onze stal tot ontvangstruimte en we breidden onze activiteiten langzaam maar zeker uit.” De familie Jansen waardeert het dat ze bij De Kleine Wolf hun gasten stimuleren om dieper het Vechtdal in te trekken. “Dat hoeft eigenlijk helemaal niet, want de camping is zo compleet dat je er in principe helemaal niet af hoeft. Dat enthousiasme voor het Vechtdal is echt typerend voor De Kleine Wolf”, vinden ze.

26

Als de zus van Evelien geen ander vakantiebaantje had gevonden, hadden Wim en Evelien Meulman-van der Veen elkaar nooit ontmoet. Maar gelukkig besliste het lot anders en is het stel al bijna veertig jaar gelukkig met elkaar. En dat mede dankzij camping De Kleine Wolf.

Evelien herinnert het zich nog goed, ze was nog maar net zestien toen ze via haar oudere zus een vakantiebaantje in de schoenen geschoven kreeg. “Zij zou die zomer vakantiewerk gaan doen bij De Kleine Wolf”, vertelt Evelien. “Omdat ze examen had gedaan, was ze begin mei al vrij. Ze had geen zin om eerst een paar maanden thuis te zitten en ging daarom op zoek naar een baantje waar ze direct kon beginnen. Toen ze iets gevonden had, vroeg ze de familie Kat of het goed was dat ze haar zusje zou sturen. Zo kwam ik daar terecht.”

Evelien werd ingedeeld bij de kantineploeg. ’s Ochtends maakte ze de kantine schoon

en de rest van de dag werkte ze afwisselend in het ijsloket en achter de bar. “Ik had het heel gezellig met mijn collega Hennie Hekman. Tussen de middag aten we gewoon bij de familie Kat aan tafel in de boerderij en als we overdag geld moesten wisselen, mochten we dat zelf halen uit een grote pot in het kabinet. We werkten hard, maar we hielden tussen de bedrijven door ook wel een beetje vakantie. Als er een volleybaltoernooi was deden we gewoon mee en we haalden ook regelmatig grapjes uit met de collega’s. Het was allemaal heel gemoedelijk.”

Dat jaar sprak ze Wim Meulman regelmatig. Hij stond met zijn ouders op de camping en deed er ook vakantiewerk. “Ik vond hem wel aardig, maar meer niet.

Voor mij was het gewoon een jongen van mijn werk. Het jaar erop ging ik weer werken bij De Kleine Wolf. Op een avond spraken we af dat ik voor de lol een avondje uit zou gaan met Wim, dan zou Hennie met een andere jongen gaan. Hoewel

het begon als een grap, vonden we elkaar bij nader inzien echt leuk. Zo leuk zelfs, dat de vonk oversloeg en we verkering kregen”, vertelt ze. “Wim woonde in Emmen ik zou daar na de vakantie in de kost gaan omdat ik de Laboratoriumschool zou gaan doen. Iedere woensdagavond ging ik naar Wim en in de weekends ging hij met mij mee naar mijn ouders in Witharen. Het ging eigenlijk allemaal vanzelf.”

Na haar examen kreeg Evelien een baan bij de Aleida Kramerstichting in Coevorden, terwijl Wim aan de slag kon bij een bouwbedrijf in Emmen.

“In de weekends werkten we samen bij De Kleine Wolf. Daar werden toen in de winter vaak bruiloften gehouden en dan liepen wij de in de bediening.

Toen we gingen trouwen was het dus geen moeilijke vraag waar wij ons feest zouden gaan houden: op de camping natuurlijk. We hebben daar ook zelfs onze trouwfoto’s laten maken.”

Nog steeds loopt de camping als een rode draad door het leven van Wim en Evelien. Ze gingen er op vakantie en hebben er jaarlijks de familiereünie van de familie Meulman. Ze lacht.

“Wim en ik hebben vier kinderen en twee kleinkinderen. Mijn zus zegt nog regelmatig: als ik geen ander baantje had gevonden, hadden jullie elkaar nooit ontmoet. Dus het is maar goed dat het zo gegaan is.”

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

27

€ 199,95

CRESPO - RELAXSTOEL AL-232-40 DELUXE D.GRIJS Met je benen omhoog, de zon in je gezicht, een kopje koffie en een krant binnen handbereik. In de Crespo Relaxstoel AL 232 Deluxe is het zelfs vakantie op uw balkon. Deze comfortabele campingstoel biedt optimaal comfort door gepolsterde bekleding met een open celstructuur waardoor er geen vocht wordt vastgehouden. De stoel is traploos verstelbaar en op elke positie te fixeren met de remsysteem.

Dit model wordt geleverd met een bijpassend hoofdkussen.

BO-CAMP - TAFELLAMP MET KAPJE SOLAR 6 LED Gezelligheid zonder snoertjes en stopcontacten. Deze knusse tafellamp is voorzien van 6 heldere LED’s en een solar panel. Dat betekent dat hij simpelweg wordt opgeladen door zonneschijn. Mocht het dagenlang regenen, dan is opladen ook mogelijk via een meegeleverde usbkabel. De Bo-Camp tafellamp Solar heeft een batterijduur tot maar liefst 8 uur.

€ 12,95

LUXFORM - SOLAR LAMP BOLOGNA Met de solarlamp Bologna, is het risico op lekkend kaarvet van uw tuinfakkel voorgoed verleden tijd.

Deze luxe RVS solar lamp met glazen behuizing voorzien van 1 warm wit LED en is oplaadbaar door zonneenergie. Geeft 6 uur licht met volle batterij.

€ 7,50

DE ZON OP TAFEL Nieuw binnen de collectie dinnerware van Mepal is Flow. Een vrolijk en onbreekbaar servies dat zich onderscheidt door de moderne vormgeving, de goede stapelbaarheid en de duo-tone uitvoering in wit met kekke kleurtjes zoals geel, rood, zwart, lime en hemelsblauw. Ook wordt er een gedecoreerd servies uitgebracht: Fields of Flowers. Het serviesgoed bestaat uit verschillende borden, schalen, bowls en bekers.

Om het tafelconcept verder te completeren, worden daar dan nog een mooie, transparate watersapkan en bijpassende glazen, beide gemaakt van de kunststof SAN, aan toegevoegd.

28

COGHLAN’S - BINOCULARS FOR KIDS Kinderverrekijker van sterk en veilig plastic met draagkoord en een kindveilige break-away sluiting.

Met een vergroting van 4x30. Geschikt voor kinderen vanaf 6 jaar.

A-SOLAR - ONYX UNIVERSELE SOLAR CHARGER AM109 De A-solar Onyx biedt een mobiele laadoplossing voor diverse portable apparaten zoals mobiele telefoons, GPS, MP3/4-speler, portable gameconsoles, E-readers en ect. Dit handige accessoire is oplaadbaar via USB, maar beschikt tevens over een solarpaneel waarmee de interne batterij van 1.000 mAh geladen kan worden. De Onyx is eenvoudig mee te nemen en moet gezien worden als noodlader. Diverse connectoren worden standaard bijgeleverd.

€ 25,25

€ 12,95

BO-CAMP - HANGMAT GEPOLSTERD RUIT DELUXE Lekker en veilig luieren zonder het gevaar dat de tak van de boom waaraan u uw hangmat heeft bevestigd, afbreekt en u op de grond valt. In deze stijlvolle luxe gepolsterde hangmat ligt u uiterst comfortabel. De stevige stalen standaard is gemakkelijk inklapbaar en mee te nemen naar iedere gewenste bestemming.

€ 239,95

GOLIATH - WOORDZOEKER TRAVEL Draai de ring naar het volgende woord en zorg ervoor dat je de eerste bent die het woord vindt. Ben je dat, grijp dan direct de totem! Heb je de totem, dan mag jij je fiches op het bord leggen. Zorg dat je de meeste woorden vindt en zorg dat jouw kleur lenzen het bord in zij greep houd! Dwarsboom anderen door woorden van andere spelers te kruisen, zodat zij onverwacht hun fiches moeten verwijderen. Van begin tot eind kunnen kansen keren. Handige compacte reisuitvoering. Geschikt vanaf 7 jaar.

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

€ 19,25

29

Van kraamverzorgende naar receptioniste op een camping. Het is een wereld van verschil, maar Dianne Broek heeft nog geen dag spijt gehad van haar carrier switch. “Wanneer je werkt op een camping, vertoef je altijd in de vakantiesfeer en dat vindt ik heerlijk”, zeg ze.

“Voordat ik hier kwam, heb ik jarenlang gewerkt in de kraamzorg”, vertelt Dianne. “Dat deed ik altijd met liefde, maar nadat we zelf nog een nakomertje kregen, kon ik mijn draai niet meer vinden. De werktijden waren onregelmatig en ik moest vaak ’s nachts mijn bed uit voor een bevalling. Toen ik de advertentie van De Kleine Wolf in de krant zag, besloot ik te solliciteren. Tot mijn grote verrassing werd ik aangenomen en sindsdien werk ik hier alweer jaren met heel veel plezier.”

Dianne’s taken variëren van het aannemen van de telefoon, het beantwoorden van mail en het verwerken van de betalingen tot het schoonmaken van de toiletten op het kantoor en natuurlijk het helpen van de gasten. “Lekker afwisselend”, vindt ze. “Maar het leukste van alles is het contact met de gasten. Je hebt hier soms echt bijzondere ontmoetingen. Het komt regelmatig voor dat mensen ons hun hele levensverhaal komen vertellen.”

Op de aankomst- en vertrekdagen is het topdruk op het kantoor.

Toch kan Dianne het dan niet nalaten om af en toe even uit het raam te kijken. “Terwijl hun ouders uitchecken staat de jeugd hier dan uitgebreid afscheid te nemen van vakantievriendjes- en vriendinnetjes.

Dat zijn soms hartverscheurende taferelen, want tijdens een vakantie bloeien er heel wat liefdes en vriendschappen op.”

Zelf gaat Dianne steevast op vakantie in Nederland. “Het buitenland is vast ook prachtig, maar ik heb geen zin om urenlang te reizen terwijl er ook in Nederland zoveel schitterende plekjes zijn”, zegt ze. “Al ben ik geboren en getogen in het Vechtdal, ik vind onze omgeving nog steeds één van de mooiste gebieden van ons land. Als ik niet in Ommen woonde, dan ging ik zeker kamperen op De Kleine Wolf.”

30

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

31

Tien zomers lang werkte Hendrik Wichers samen met zijn grote vrienden Bob en Babet in het theater van De Kleine Wolf. Hij was de eerste die Bob mocht ontmoeten en wegwijs maken op de camping.

Geen wonder dus dat het komische typetje wel een klein beetje van hem weg heeft.

Ze zijn wereldberoemd bij alle kinderen die ooit gekampeerd hebben op De Kleine Wolf: Bob en Babet. Twee typetjes die dagelijks zijn te zien in een theatervoorstelling en daarin de boel regelmatig op de kop zetten. “Bob en Babet zijn bedacht door een theaterbureau, maar tot leven gebracht door ons”, vertelt Hendrik. “Het was een hele leuke klus om hen te mogen vormgeven. Tien jaar lang speelde ik, af en toe afgewisseld door mijn mannelijke collega’s, iedere zomer negen weken dag in dag uit Bob, een nerd met een grote mond die denkt alles te kunnen en zijn wijsneuzige vriendin Babet graag te slim af is, iets dat natuurlijk zelden of nooit lukt.”

Met Bob en Babet steevast in de hoofdrollen, wordt ieder seizoen een nieuwe show samengesteld door het team. “De rode draad is bekend, maar we spreken iedere avond tijdens het eten, af wat we die avond gaan doen. Het leuke van het spelen met vaste collega’s is dat het een sport is om elkaar steeds weer voor het blok te zetten. Daardoor blijft het leuk.” In de beginjaren werd de voorstelling gespeeld op het pleintje voor de winkel, met als achtergrond een neergehaald zonnescherm, maar sinds enkele jaren hebben de acteurs de beschikking over een groot theater met alles erop en eraan. “We kunnen nu veel meer doen met geluid, decors en special effects. Dat is echt geweldig”, vindt Hendrik. “Het wordt ook echt gewaardeerd door de gasten, want tijdens het hoogseizoen zit het theater avond aan avond bomvol.”

32

Zolang hij studeerde, werkte Bob alias Hendrik op De Kleine Wolf. Nu heeft hij zijn diploma Sportacademie op zak en is hij op zoek naar een baan. Voor hem een mooi moment om de camping vaarwel te zeggen.

“Tien jaar is echt een tijdperk.

Vanaf mijn zeventiende heb ik hier iedere zomer rondgelopen.

Dit seizoen ben ik voor het eerst vrij en kan voor de verandering zelf eens een keertje op vakantie.” Dat het

wat onwennig zal voelen, weet hij nu al. “Ik ben vorig jaar net voor de herfstvakantie gestopt.

Het voelde ontzettend kaal en ik was er tijdens die week steeds in mijn hoofd mee bezig. Ik denk dus dat ik deze zomer wel een peer keer zal aanwippen. Maar niet te vaak natuurlijk, want mijn collega’s moeten wel de kans hebben er hun eigen draai aan te geven. Dat gaat ze zeker lukken.”

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

Hendrik kijkt terug op tien prachtige jaren. “Het is een heel fijn bedrijf om voor te werken.

Ook als seizoenmedewerker tel je helemaal mee en wordt je betrokken bij alle nieuwe ontwikkelingen. Daardoor krijg je echt binding met het bedrijf. Dat merk ik eigenlijk bij al mijn collega’s. Als je na het winterseizoen aankomt voor je eerste werkweekend, voelt De Kleine Wolf als een warm bad.”

33

‘Waar komt de naam Kleine Wolf vandaan?’ Die vraag wordt in het hoogseizoen bijna dagelijks gesteld aan de medewerkers van De Kleine Wolf. Het antwoord is simpel, want het gebied waar de camping ligt, wordt al eeuwenlang aangeduid als ‘De Wolf’. Maar waarom dat zo is, is ook voor de plaatselijke historici nog altijd een raadsel.

Dat Ommen iets met wolven heeft staat vast. Want naast camping De Kleine Wolf en restaurant De Hongerige Wolf, kent Ommen diverse straatnamen die naar het roofdier verwijzen. Toch staan er in de geschiedenisboeken met uitzondering van enkele legendes maar weinig echte aanknopingspunten die hiervoor een duidelijke verklaring geven.

Het meest bekende verhaal over een wolf, speelde zich af in Stegeren. Maar of dit verhaal nu klopt of slechts een legende is, weet niemand. Het sprookje speelde zich af in de Middeleeuwen. Op een dag in februari 1379 wilde jonkvrouw Ida, de dochter van Everhardus van Essen die op kasteel Eerde woonde, een bezoekje afleggen bij haar vriendin Kunigonda van de Collendoorn. Vergezeld van een page reed ze te paard door het dichtbeboste gebied in de buurt van de Hessenweg.

Ze kenden de weg, dus reden ze met gezwinde spoed door de wildernis. Opeens klonk er een woest gehuil verscheen er een troep wolven uit het struikgewas. Ze deden een aanval op het tweetal. De schildknaap probeerde zijn Vrouwe zo goed mogelijk te beschermen, maar het was een ongelijke strijd. Jonkvrouw Ida viel van schrik van haar paard, maar op het moment dat zij werd besprongen door een van de dieren, verscheen er een jonkman gewapend met pijl en boog uit het struikgewas en schoot het roofdier neer. De redder in nood was jonker Rudolf van de Collendoorn, die door het hulpgeroep en het gehuil van de wolven naar de plek des onheils was getrokken. De jonkvrouw en haar page overleefden logeerden een paar dagen in Collendoorn om bij te komen van de schrik. De herberg die later op de plek van de overval werd gevestigd kreeg de naam De Hongerige Wolf en de bewoners van het gebied worden tot op de dag van vandaag nog altijd aangeduid als ‘die van de Wolf.

Het gebied wordt nog tot op de dag van vandaag aangeduid als wolvengebied of ‘de wolf’. In het begin van de vorige eeuw waren grote delen van ‘de wolf’ in het bezit van een jonkheer uit Vilsteren. Boer Kat was één van de pachters en had een klein stukje van dat grote landgoed in zijn bezit. Toen hij startte met een camping, noemde hij die De Kleine Wolf, wat staat voor een klein stukje land op de wolf.

Inmiddels voert de camping de slogan

‘Ondervind zelf waar de Kleine Wolf groot in is’.

34

Soldaatje spelen blijft leuk, ook als je volwassen bent Als kind verveelden Marcel en Frank Welleweerd zich nooit.

Gestoken in legerjasjes en voorzien van zelfgemaakte geweren en ander wapentuig vermaakten ze zich dagenlang met oorlogje spelen. Inmiddels spelen ze zelf niet meer, maar zorgen ze er wel voor dat de campinggasten van De Kleine Wolf zich kunnen uitleven op het slagveld.

Zo rond zijn zeventiende dacht Marcel met weemoed terug aan zijn kindertijd. Wat zou het leuk zijn om nog eens soldaatje te spelen en wat zou het leuk zijn om elkaar dan echt te kunnen raken. “Niet met echte kogels hoor”, zegt hij snel.

“Ik zat te

denken aan paintballen of lasergamen en zocht op internet of je zoiets ook zelf zou kunnen maken.”

Via allerlei forums sprokkelde hij de nodige informatie bij elkaar en ging aan de slag.

“Het ontwikkelen duurde al met al wel een jaar. Bij lasergamen gaat het niet om echte laserstralen, maar om infrarood. In principe werkt het net als een afstandsbediening van de tv”, verduidelijkt Marcel. “Het geweer is de afstandsbediening en het ontvangertje dat jij als mens bij je draagt is de tv. In het geweer zit een minicomputertje dat bijhoudt hoe vaak je hebt geschoten en op

wie. En dus ook wanneer je ‘dood’ bent en opnieuw moet beginnen.”

Toen de geweren bleken te werken, groeide de vriendenkring van Marcel en Frank snel, want ieder weekend kwamen er vrienden om te spelen en telkens namen ze weer anderen mee. Dus kwamen de broers op het idee om een bedrijfje op te richten. Ze schreven zich in bij de KvK, bouwden een website en maakten er een stuk of twaalf geweren bij. Inmiddels vermaken ze twee dagen per week de campinggasten van De Kleine Wolf. “Het is voor ons echt een bijbaantje, want wij studeren allebei nog. Het is leuk dat we via de camping de kans krijgen om dit te doen.” Ook gamen?

WWW.NULASERGAMEN.NL 50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

35

Hoewel Berend en Jet Doctor niet mogen klagen over het natuurschoon rond hun woonplaats Apeldoorn, hebben ze toch al drieënveertig jaar een seizoenplek op De Kleine Wolf. Toen hun kinderen nog klein waren, kwamen ze er in de weekends en tijdens iedere vakantie, maar sinds hun pensionering verblijven ze er van april tot september bijna permanent.

Het eerste seizoen dat de familie Docter doorbracht op De Kleine Wolf, was in zomer 1975, toen hun jongste dochter net een paar maanden oud was. “We hadden toen nog een gewone caravan, een Adria. Ik zie het nog zo voor me, onze dochter sliep in de kinderwagenbak op het aanrechtblokje in de caravan en we leefden in de grote voortent”, zegt Jet. “Mijn man werkte toen nog gewoon, maar zodra hij vrijdags thuis was, vertrokken we naar Ommen. We stonden hier samen met mijn schoonouders, schoonzus en zwager en hun kinderen en hadden het erg gezellig met elkaar.”

Na verloop van tijd werd de Adria verwisseld voor een Veluwemaat en nog weer later voor een chalet met een eigen tuintje op de Berkenhoek. “De Kleine Wolf is echt ons tweede thuis”, zegt Jet. “We staan hier allang niet meer met de hele familie, maar desondanks is het nog steeds heel gezellig op De Kleine Wolf, want we hebben daar in de loop der jaren een echte band opgebouwd met de andere seizoengasten. Het zijn net als wij allemaal gepensioneerden die hier al sinds mensenheugenis komen. We hebben ook buiten het seizoen veel contact met elkaar en leven echt met elkaar mee.”

In de beginjaren was er volgens Jet nog geen officieel animatieteam op het park, maar werden er al wel allerlei leuke dingen georganiseerd. “De Zeskamp was zoiets, dat was echt leuk. We vormden met ons veldje een team en speelden tegen andere teams. Dat hebben we zelfs nog een keer op de markt in Ommen gedaan. Dat zou weleens in het kader van de Ommer Bissingh geweest kunnen zijn”, vertelt ze. “We hadden altijd veel lol met elkaar. Ik kan me nog herinneren dat toen mijn schoonouders 45 jaar getrouwd waren, het hele veld door de anderen was versierd en ze geregeld hadden dat de feestvarkens een rondje mochten rijden op de ponykar.”

Hoewel ze hun dagen op de camping tegenwoordig wat rustiger doorbrengen, kunnen Berend en Jet niet wachten om hun Apeldoornse appartement te verwisselen voor de camping. “Zodra de dagen weer gaan lengen, gaan we weer. Het is er gewoon heerlijk. Mijn man houdt van vissen, dus die brengt vele uurtjes door langs de visvijver of het Ommerkanaal en ik brei en lees veel en puzzel graag. We hebben een prachtige bloementuin bij ons chalet, daar is mijn man ook druk mee, terwijl ik me bekommer om ons minihuishoudentje. We lopen beiden al tegen de 80, maar zolang mijn man kan autorijden, blijven we komen.”

36

Of het nu gaat om musicals, bosspelen of sportevenementen, recreatieleider Rob Tuinman draait ieder jaar weer een spetterend programma in elkaar voor jong en oud. Als het aan hem ligt, hoeft geen enkele campinggast zich tijdens zijn of haar vakantie op De Kleine Wolf te vervelen.

Het wordt deze zomer alweer het vierde seizoen dat Rob verantwoordelijk is voor het complete recreatieprogramma op de camping. Het is een vakantiebaan, maar hij is er bijna het hele jaar druk mee.

“Ik ben hier gekomen tijdens mijn eindstage voor de MBOopleiding Recreatie en Toerisme.

Het beviel me hier zo goed, dat ik hier ben blijven hangen.

Inmiddels doe ik de SPH, maar heb gelukkig nog steeds de gelegenheid om veel tijd te besteden aan De Kleine Wolf”, vertelt hij.

Hoewel de meeste kinderen pas in het hoogseizoen op de camping komen, start Rob’s vakantiebaan al begin maart. “Ik werk dan voornamelijk thuis om het zomerprogramma voor te bereiden. Ik ben dan vooral druk met het bedenken van shows, musicals, themadagen en het aannemen van medewerkers.

In de zeven weken van de zomervakantie ben ik volop aanwezig op de camping. Net als alle andere medewerkers van het recreatieteam verblijf ik er dan intern. Dat moet ook wel, want we maken lange dagen en hebben ook een uitgebreid avondprogramma. En als we daar niet mee bezig zijn, valt er altijd wel iets te evalueren of voor te bereiden. Ik vind prima, want we hebben het ook heel gezellig onder elkaar.”

Er is veel animo voor het activiteitenprogramma op de camping. Vooral de musicals zijn volgens Rob erg populair. “Die

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

studeren we altijd samen in met de kinderen, terwijl de decors worden gemaakt door enthousiaste ouders.

Per musical doen er zeker 90 tot 110 kinderen mee. Zo’n grote groep is redelijk uniek te noemen”, vertelt hij. “Naast musicals voor kinderen in de basisschoolleeftijd, is er ook een musical voor tieners én studeren we als recreatieteam zelf nog een aantal musicals in. Maar ook activiteiten als Making the Video, waarbij de 12+ een eigen videoclip kan maken, zijn erg in trek.”

In de afgelopen jaren zijn er veel nieuwe activiteiten ontwikkeld door het recreatieteam. Met elkaar vormen deze een afwisselend programma voor jong en oud, waarop dit jaar wordt voortgeborduurd.

“We hebben de afgelopen jaren zoveel nieuwe dingen aangeboden, dat we dit jaar een selectie maken uit het bestaande repertoire”, vertelt Rob. Hij heeft nu alweer zin in de zomer. “Het werken op De Kleine Wolf is zó leuk dat het bijna niet voelt als werken”, vindt hij. “Het is druk, maar de onderlinge sfeer is heel gezellig.

Dat geldt niet alleen voor het recreatieteam onderling, maar voor alle medewerkers op het park. We zijn echt één geheel en als seizoenwerker voel je je echt één met het bedrijf. Dat maakt dat je er met z’n allen echt voor wil gaan.”

37

Volco dames 1 kent hoge pieken en diepe dalen. In hun gouden tijd werden de dames landskampioen (1994) en brachten ze de nationale beker (1999) naar het Overijssels Vechtdal, maar in 2004 degradeerden ze uit de nationale top. Veel sponsoren verlieten Volco, er is één sponsor die de club altijd trouw is gebleven. Dus ook nu de dames weer ‘gewoon’ regionaal spelen, dragen zij nog altijd met trots de kleding van Camping de Kleine Wolf.

Volgens teammanager Ronald Bakker is De Kleine Wolf meer dan alleen maar een sponsor.

Want naast materiele en financiële steun, leeft het recreatiebedrijf mee met het wel en het wee van het team en juist dát is volgens Ronald onbetaalbaar. “De Kleine Wolf stapte als sponsor al in ver voordat we in 1994 Nederlands Kampioen werden en heeft zich in al die jaren trouw, betrokken en enthousiast getoond”, vertelt hij. “Geralda Kat is onze contactpersoon namens de

38

camping. Ze heeft zelfs nog een tijd in het bestuur gezeten en staat nog steeds regelmatig langs de lijn”, vertelt Ronald.

“Toen we kampioen werden, waren er veel bedrijven die ons wilden sponsoren. Dat was fijn, want aan de top komen is één, er blijven is iets heel anders.

Want door onder andere extra trainingsuren lopen de kosten flink op. In 1999 wonnen we de nationale beker. Dat was opnieuw een grote triomf voor ons. Maar het werd allemaal steeds duurder en op de een of

andere manier sloeg dat terug op de prestaties. We wonnen steeds minder vaak en zijn in 2004 gedegradeerd uit de eredivisie.”

Dat was een slag voor de club.

Want tegelijkertijd met hun eer verloren ze ook de meeste sponsoren, omdat die getekend hadden voor een club in de eredivisie. “Eredivisie of niet, samen met juwelier Bastiaans en Mohocar die er ook vanaf het eerste moment bij waren, bleef De Kleine Wolf ons trouw”, zegt

Ronald. “Hoe we ook speelden, ze spraken ons nooit aan op onze prestaties en legden geen druk op. Integendeel! Ik kan me nog herinneren Kees en Annie ooit eens na een gewonnen bij de eerstvolgende training klaar stonden met veertien flessen wijn. Dat hoefde niet, maar dat deden ze toch en dat hartelijke gebaar past precies bij de families Kat en Meulman.”

Volgens Ronald hoef je de familie Kat of Meulman maar te bellen of ze staan voor je klaar. “Als we op zoek zijn

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

voor een locatie voor een trainingsweekend dan kunnen we altijd bij hen terecht.”

Niet alleen wordt het team iedere drie jaar in het nieuw gestoken, ook de clubkas krijgt een stevige financiële injectie.

De kleding wordt uitgezocht door Geralda en uitgereikt op de camping. “Ik vind het wel stoer dat wij als klein clubje, nog altijd gesponsord worden door en bedrijf met landelijke bekendheid. Dat doet ons als vereniging echt goed.”

39

“De frikandel is nog altijd het meest populair van alle snacks”, zegt Anouk Nieuwlaar.

En zij kan het weten, want Anouk is dit jaar alweer voor het vierde seizoen aan de slag bij de afdeling horeca en snack op camping De Kleine Wolf.

Het was bij toeval dat de studente Facility Management terecht kwam op De Kleine Wolf.

Omdat ze bij bakkerij waar ze dan tijdens de weekends en in de vakanties werkte, niet zoveel uren meer kon maken, stuurde ze een open sollicitatie naar De Kleine Wolf en werd direct aangenomen. “Zodra het seizoen startte, kon ik aan de slag”, vertelt ze. “Het beviel me zo goed, dat ik ontslag heb genomen bij de bakker en sindsdien hier elke vakantie werk.” Het leuke aan het werken op De Kleine Wolf zit hem vooral in de mensen, vindt ze. “Onze gasten zijn altijd vrolijk en de sfeer onder de medewerkers is

40

heel goed. De meesten werken hier net als ik inmiddels alweer een aantal jaren, dus onderling hebben we echt een band opgebouwd.”

Binnen de horeca wordt er gewerkt in drie ploegen. Het maakt Anouk niet zo heel veel uit wanneer ze moet werken, al heeft ze een lichte voorkeur voor de dagdienst. “Die is het meest afwisselend. We werken dan van elf tot acht. Overdag zijn we vooral bezig met dingen voor te bereiden en dan gaan we in de spits, zo rond een uur of vijf echt hard aan de slag.” Hoewel het bij een camping om seizoenswerk gaat en ze gedurende de winter iets anders moet zoeken, komt Anouk toch ieder jaar graag terug. “Het is gezellig en er is hier altijd wat te doen. Dus zoek ik de laatste jaren in de winter een tijdelijk baantje, zodat ik in de zomer weer volop tijd heb voor de camping.”

Voor de familie Schuurman uit Wormer was het jarenlang vaste prik. Elk jaar met Pinksteren kwamen ze met al hun vrienden en familie naar De Kleine Wolf om daar een heel weekend lang te genieten van de rust, ruimte en elkaar.

Tegenwoordig zijn ze er ieder weekend en elke vakantie te vinden.

“Ik kom hier al sinds mensenheugenis. De eerste keer in 1973, was ik nog een klein jongetje en stond hier met mijn ouders”, vertelt Dolf Schuurman. “We kampeerden op een gemaaid grasveldje en in de weilanden om ons heen stonden de koeien. Boer Kat had een gemengd veeteelt-agrarisch bedrijf en was altijd aan het werk. Iedere ochtend werden de koeien gemolken. Mijn zus hielp daarbij vaak mee, dat vond ze leuk. Melken vond ik een meidending. Ik had andere bezigheden. Ik mocht op de tractor rijden en mee helpen met hout kappen in het bos. Het was voor ons als

stadskinderen geweldig om het boerenleven echt te beleven.

Wat ik ook bijzonder vond, was de verse melk. Ieder dag gingen we naar moeder Kat met een pannetje om melk te halen die zo uit de koe kwam, geweldig toch.”

Eenmaal per week organiseerden de gasten een bonte avond. “Iedereen bracht muziekinstrumenten mee. We deden de deeldeuren open en maakten daartussen van planken en melkbussen een soort van podium. Als iedereen er was, dan was het feesten geblazen. Dat was ontzettend gezellig”, herinnert hij zich.

“Vader en moeder Kat hielden zich daarvan wat afzijdig.

Het waren echte agrariërs, rustig en gemoedelijk. Maar Jakob had wel de touwtjes in handen. Als het er ’s avonds wat al te luidruchtig toeging, dan wandelde hij op zijn dooie akkertje naar ons toe en vroeg netjes of het wat rustiger kon.

Dan boden we hem een borreltje aan en maakten gezellig een praatje met elkaar.”

Terugkijkend vindt Dolf de bouw van een kantine de grootste verbetering in de geschiedenis van De Kleine Wolf. “We kregen als gasten een plek om gezellig wat te drinken en andere campinggasten te ontmoeten.

Ook werd er vanuit de kantine van alles georganiseerd voor de jeugd. Dat genereerde geld,

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

waarmee de familie Kat weer kon investeren in de aanleg van meer kampeerveldjes en toiletgebouwen. Op een gegeven moment kwamen Annie, Luuk en Kees in beeld. Die waren wat commerciëler ingesteld en hadden allerlei vernieuwende ideeën. Ik vond het leuk om met hen te praten over de ontwikkeling van hun bedrijf.

Ze vroegen ook weleens hoe wij dachten over bepaalde plannen.

Ik heb ook weleens ideeën aangedragen, zoals het bouwen van een overdekt zwembad. Ik vind het heel leuk dat ze dat uiteindelijk ook hebben gedaan en ik ben ook wel een beetje trots op ze. Zij hebben van de boerencamping met elkaar toch maar een goed renderend miljoenenbedrijf weten te maken.”

Sinds een jaar of vijftien heeft de familie Schuurman een seizoenplek op De Kleine Wolf.

Iedere vrijdag stappen Agnes en Dolf in de auto richting Ommen, om pas ’s zondagsavonds weer terug te rijden. “We hebben elke week een minivakantie, zo zie ik het”, zegt Dolf. “Het is hier heerlijk. Als je zoals ik van racefietsen houd, dan is het nergens beter vertoeven dan in Ommen. Bij ons heb je alleen maar polders en tegenwind, hier heb je schitterende fietspaden door een heel afwisselend landschap. Het stadje Ommen vind ik ook erg gezellig. Dat ken ik eigenlijk nog beter dan mijn eigen dorp.”

41

Woordzoeker Camping Caravan Duikbril Familie Kampvuur

42

Kano Koffer Speeltuin Tent Vakantie

Wolf Zon Zonnebril Zomer Zwembad

M = B

-P

R = B

L = W + EN

T+ S = D

- DR

L = C

- R

Verbind de cijfers

J +

- I

- UR

- D

O = L + INE

W - F + E

G = W

Zoek de 7 verschillen

Raadsel Een boer wil graag een rivier oversteken samen met zijn wolf, schaap en een bloemkool oversteken. De boer heeft echter wel een probleem, het bootje van de boer is te klein om met zijn allen in een keer over te steken. De boer kan maximaal een ding meenemen, dus of de wolf, of de bloemkool, of het schaap. En er is nog een probleem! De wolf eet het schaap op als hij ze alleen achter laat. En het schaap eet de bloemkool op als hij er niet bij is.

Hoe komt de boer aan de overkant met zijn dieren en de bloemkool zonder dat er iets opgegeten wordt?

deze is makkelijk..

..en deze wat moeilijker

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

43

Klimmen, klauteren, glijden of voetballen. Sander Wagenmans is exact op de hoogte van de speeltrends onder de jeugd. Hij zorgt er niet alleen voor dat alle speeltoestellen op De Kleine Wolf tiptop in orde zijn, maar ook jaarlijks worden aangevuld met het nieuwste van het nieuwste.

“Toen een paar jaar geleden de WE populair werd, schaften wij de iCon aan. Dat is een speeltoestel, waarmee je computerspelletjes combineert met lichamelijke beweging”, vertelt Sander. “Vorig jaar namen we een Free Game veldje in gebruik, een kunstgrasveld dat geschikt is voor alle sporten.

Dat is tijdens het afgelopen seizoen bijna onafgebroken in gebruik geweest, evenals het schommelnest waarin je met heel veel mensen tegelijk in kunt schommelen. Deze winter hebben we een grote houten tractor gekocht waarop kinderen kunnen klauteren en afglijden. Die is geplaatst in het junglebos.” Hoe spectaculair de speeltoestellen ook zijn, één ding valt Sander wel op. “Naast alle trends zijn het ouderwetse schommelen, wipwappen en glijden nog altijd onverminderd populair, zeker bij de jongere kinderen.”

44

Voor de veiligheid van de gasten, mag er geen scheurtje of barstje in de toestellen zitten, dus wordt de winter gebruikt voor onderhoud. Alle toestellen worden nauwkeurig nagekeken en waar nodig gerepareerd. Als het seizoen wordt geopend en alles er spic en span bij staat, neemt Sander zijn plaats in bij de technische dienst. “We zijn vaak de hele dag bezig met het oplossen van kleine stroomstorinkjes, het

ontstoppen van het riool, het opzoeken van tv-zenders voor campinggasten of het opbouwen van decors en evenementen van het recreatieteam”, vertelt hij. “Daarnaast zorg ik ervoor dat de vis- en kanovijver wordt schoongehouden. Kortom, ik werk hier inmiddels alweer bijna 15 jaar, maar geen dag is hetzelfde en je hebt ook nog eens altijd te maken met vrolijke mensen. Een leukere baan kan ik me niet bedenken.”

Een topcamping in een topomgeving. Zo omschrijft Ed Lodewijks camping De Kleine Wolf. “Binnen kamperend Nederland behoort deze camping absoluut tot de top”, vindt de hoofdredacteur van de KCK. Dat komt volgens hem niet alleen door de schitterende omgeving en het goed verzorgde kampeerterrein, maar vooral door de persoonlijke aandacht voor de gasten.

Zelf een fervent kampeerder, weet Ed wat campinggasten willen. Ruime plaatsen, schoon sanitair en leuke activiteiten voor de kinderen. “Dat alles is in ruime mate aanwezig op De Kleine Wolf”, weet hij. “Het ziet er allemaal fantastisch uit en de medewerkers zijn allemaal even vriendelijk. Wat ik daarnaast ook leuk vind aan deze camping, of eigenlijk aan alle campings in het Vechtdal, is dat ze zich niet alleen inzetten voor hun eigen bedrijf, maar ook samenwerken met hun collega’s om de omgeving op de kaart te zetten.”

Dat campings onderling samenwerken komt volgens hem al niet zo heel vaak voor, maar dat een grote groep recreatieondernemers samen grootse evenementen op touw zet zoals de Vechtdal Fietsvierdaagse en de Vechtdal Wandelvierdaagse is volgens

KCK-hoofdredacteur Ed Lodewijks echt uniek. Zeker als je naar de deelnemersaantallen kijkt. “Camping de Kleine Wolf is één van de kartrekkers van de Vechtdal Vierdaagses, die georganiseerd worden door een grote groep recreatieondernemers uit het Vechtdal, in samenwerking met de KCK”, vertelt hij. “De fietsvierdaagse is ontstaan in een tijd dat fiets- en wandelvierdaagses een echte trend waren. Bij veel soortgelijke evenementen zit de klad er inmiddels een beetje in, maar de Vechtdal Fietsvierdaagse blijft onverminderd populair en dat niet alleen, ze is vijf jaar geleden zelfs uitgebreid met een Vechtdal Wandelvierdaagse die op haar beurt ook ongekend veel deelnemers trekt. Het is bijzonder om te zien dat waar overal in ons

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

land deelnemersaantallen teruglopen, ze hier alleen maar groeien. Ik denk dat dit komt doordat mensen hier niet alleen komen om te wandelen of te fietsen, maar ook blijven kamperen. Zo’n vierdaagse wordt daardoor een echte minivakantie, een beleving.”

Tijdens de Vierdaagse is ook Ed regelmatig van de partij. “Ik vind het leuk om een dagje mee te fietsen of te wandelen om te horen hoe mensen het ervaren en om vervolgens even rond te kijken op de campings. Wanneer ik dan op De Kleine Wolf kom, valt het me steeds weer op hoe mooi de camping daar ligt en hoe goed verzorgd alles eruit ziet. Als ik dan al die KCKmensen gezellig voor hun tenten en caravans zie zitten na afloop van een mooie fietstocht, dan doet mij dat toch echt wel wat.”

45

Als gedeputeerde met recreatie in zijn portefeuille, kent Theo Rietkerk de provincie Overijssel als zijn broekzak. Ieder gebied heeft volgens hem zo zijn eigen charme. Dat maakt het voor hem moeilijk om te bepalen welke regio het allermooiste is, maar het Vechtdal maakt daarbij wel een grote kans.

“Alle gebieden in Overijssel zijn mooi, maar ook heel verschillend van elkaar”, vindt de gedeputeerde. “Je hebt de plassen en meren in WaterReijk, de kastelen en landhuizen in Twente, de weteringen in Salland en de verschillende Hanzesteden langs te IJssel”, somt hij op.

“Iedere streek heeft zo zijn eigen specifieke kwaliteiten. Het is daarom moeilijk om één regio aan te wijzen als dé mooiste, want het hangt een beetje af van wat jij mooi vindt en van wat je graag doet in je vrije tijd.”

Als echte fiets- en wandelliefhebber komt hij regelmatig in het Vechtdal.

“Kenmerkend voor het Vechtdal zijn voor mij de afwisselende bos- en natuurgebieden, de landgoederen, landhuizen, de rivier de Vecht en de kwalitatief hoogwaardige accommodaties. Ik heb jarenlang met vrienden Hemelvaartsweekend doorgebracht in Ommen en dan veel gewandeld en gefietst in het prachtige Vechtdal. Daarnaast heb ik prima- en heel constructieve contacten met tal van toeristische ondernemers in het gebied, zoals met De Koeksebelt, De Beerze Bulten en uiteraard met De Kleine Wolf.”

Wat Rietkerk betreft kan het fietsen en wandelen in het Vechtdal nog veel breder worden ontwikkeld en meer worden gekoppeld aan een unieke totaalbeleving. “Het Vechtdal moet echt op de kaart komen als de topper onder de fiets- en wandelregio’s”, vindt hij. “Daar wordt van alle kanten hard aan gewerkt. Momenteel zijn we bijvoorbeeld bezig met het verlengen van het Vechtdal(wandel-)pad, dat straks 30 kilometer Duitsland in zal lopen.”

Naast wandelen, krijgt ook de watersport ruim baan. De komende jaren zal de Vecht ontwikkeld worden tot een bijzondere vaarervaring.

“We zijn nu bezig met het bevaarbaar maken van het bovenstroomse gedeelte. De eerste sluis bij Hardenberg is in april van dit jaar klaar, dus het begin is er. Het Vechtdal wordt steeds mooier.”

Dat De Kleine Wolf bekend staat als Topcamping, is volgens Theo Rietkerk volledig terecht. “Ik ben meerdere keren tijdens werkbezoeken op de camping geweest en ik kan niet anders dan zeggen dat de camping het predicaat van Topcamping dubbel en dwars verdient.

De voorzieningen zijn top en de standplaatsen zijn ruim. Ook de gastvrijheid naar de klanten toe is prima voor elkaar. De Kleine Wolf heeft daarmee een echte voorbeeldfunctie.”

Theo Rietkerk, gedeputeerde Economie, Energie en Innovatie Provincie Overijssel

46

Vakantie van half november tot half februari, dat klinkt heerlijk. Maar van april tot en moet oktober net zoveel uren draaien als een ander in een heel jaar, is een ander verhaal.

Toch zou Marcel Brakert niet anders willen. Samen met zijn vrouw Bernadette, zijn moeder en zijn zus runt hij inmiddels alweer jarenlang de supermarkt op De Kleine Wolf en nog altijd met heel veel plezier.

Of je nu verlegen zit om een pak melk, een half gesneden bruin, een pakje pleisters of een kadootje voor de buurvrouw, in de campingsupermarkt van de familie Brakert is het allemaal te koop. Aanvankelijk was het Hillona die de winkel runde samen met haar moeder en met hulp van broer Marcel. Sinds de komst van haar kinderen namen Marcel en Bernadette het roer over, op hun beurt geholpen door Hillona en

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

moeder Hennie. “Het blijft dus een familiebedrijf, alleen in een andere samenstelling”, lacht Marcel.

Het seizoen begint zo’n beetje half februari. Dan worden de bestellingen gedaan, krijgt de winkel een flinke schoonmaakbeurt en wordt hij vervolgens ingericht voor het komende seizoen. “Het lijkt een heidens karwei, maar dat valt best mee hoor”, zegt

47

Marcel op een koude ochtend in februari, rondkijkend in de nog lege winkel. “Als straks de bestellingen komen, gaan we met ons vieren aan de slag en dan hebben we de klus zo geklaard. Dat moet ook wel, want op 1 april komen de eerste gasten en dan moet alles spic en span zijn, want vanaf dat moment zijn wij zeven dagen per week geopend.”

Tijdens het hoogseizoen maakt het viertal lange dagen. Als de winkel om 8 uur open gaat en de warme broodjes letterlijk over de toonbank vliegen, heeft Marcel er al anderhalf uur op zitten. De broodafdeling is de meest bewerkelijke. Iedere ochtend wordt het brood vers aangeleverd door de warme

48

bakker. Dat geldt althans voor het ‘gewone’ brood. Want de Kaiserbroodjes, croissantjes en andere lekkernijen worden door de familie Brakert ter plekke afgebakken. “We doen dat wel met beleid”, zegt Marcel. “We bakken niet alles om 5 uur ’s ochtends, maar steeds op basis van de vraag. We zorgen ervoor dat de manden steeds gevuld blijven met lekkere warme verse broodjes.” De zaak bestaat niet alleen maar uit levensmiddelen.

Alleen met kruidenierswaren red je het niet. Het zijn juist de extraatjes waarvoor mensen graag naar de winkel komen, zoals kranten, tijdschriften, leuke hebbedingetjes, sieraden, badkleding, opblaasboten. Dus hebben we volop nonfoodartikelen.”

De familie wordt bijgestaan door zo’n twintig vakantiekrachten, maar er is altijd minimaal één Brakert aanwezig om ervoor te zorgen dat alles vlekkeloos verloopt.

Marcel kan bijna niet wachten tot 1 april. “Het is ontzettend leuk werk, totaal niet te vergelijken met een ‘normale’ supermarkt. Iedere paar weken heb je weer een totaal ander publiek, terwijl je met de vaste gasten juist een hele leuke band opbouwt. Het is keihard werken en per seizoen val ik zeker een kilo of zes af van het harde werken, maar dat is het allemaal waard. Want ik kan me geen andere baan bedenken die zoveel voldoening geeft.”

Boter, kaas en koeien

Kennismaken met het echte boerenleven. Zien hoe de koeien worden gemolken, horen wat ze te eten krijgen en ervaren hoe echte boter wordt gemaakt. Dat kan iedere donderdagmiddag bij de familie Kremer in Stegeren.

Om de agrarische sector te promoten, besloten Evert en Allina Kremer hun melkveehouderij open te stellen voor het publiek. Maar hoe trek je de eerste bezoekers?

“Als je praktisch naast één van de grootste en meest bekende campings van ons land woont, moet dat niet zo moeilijk zijn, dachten we”, vertelt Evert Kremer. “We stapten met onze plannen naar de familie Kat en zij waren direct enthousiast. Ze stelden voor om een rondleiding op ons bedrijf op te nemen in het recreatieprogramma.

Zo is het eigenlijk begonnen.”

Een bezoekje aan een echte veehouderij blijkt enorm in trek.

Iedere donderdagmiddag fietst Allina naar de camping om daar haar gasten van die middag op te halen. “Samen met de groep, gemiddeld zo’n veertig volwassenen en kinderen per keer, fietst ze dan terug naar de boerderij”, vertelt Evert.

“Daar krijgen de gasten een uitgebreide rondleiding over het bedrijf en vertellen we ze alles over ons vee. We laten ze zien hoe kalfjes opgroeien tot een volwassen koe, wat ze te eten krijgen en hoe ze worden verzorgd.” De meest gestelde vragen gaan over de weidegang en het voedsel van de koe. “Mensen vragen zich af of koeien tegenwoordig nog wel buiten lopen en waarom dat wel zo is of waarom juist niet.

Ook hebben ze er geen idee van wat koeien naast gras eigenlijk nog meer aan voeding binnen krijgen. Het is leuk om te merken

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

dat mensen echt geïnteresseerd zijn in hoe hun zuivel eigenlijk geproduceerd wordt.”

Na de rondleiding is het tijd om zelf aan de slag te gaan. Er mag verse melk worden geproefd uit de grote melktank en er gaan blokjes kaas van eigen koeien rond. “Iedereen krijgt een pakje slagroom, een pot en een paar lepels kruiden. We leren de mensen hoe ze zelf kruidenboter kunnen maken op de ouderwetse manier. Dat krijgen ze dan later mee naar de camping.”

Ook dit jaar staat een tochtje naar de familie Kremer weer op het programma.

Opgeven voor deze activiteit kan bij de receptie op de camping.

49

Dick William Harinck is een kampeerder pur sang. Niet alleen in zijn vrije tijd, maar ook binnen zijn werk staat zijn hoofd altijd naar vakantie.

Want als hoofdredacteur voor het kampeermagazine Ontdek is hij steeds op zoek naar de mooiste plekjes, foto’s en verhalen.

Viermaal per jaar valt de Ontdek op de mat bij kamperend Nederland en het lukt Dick William keer op keer het blad te vullen met inspirerende tips en topics voor de vakantieganger.

Want ondanks de goedkope vluchten naar zonovergoten oorden brengt nog altijd een groot deel van de Nederlanders de vakantie door op de camping.

“Het kamperen in ons eigen land staat momenteel een beetje onder druk vanwege de slechte zomers van de voorgaande jaren”, zegt Dick William.

“Toch wordt er over de hele linie weer meer gekampeerd dan een paar jaar geleden.

Mensen die normaal gesproken avontuurlijke trektochten maakten door Brazilië of Amerika of die genoten van de zonovergoten stranden op Bali, kiezen waarschijnlijk mede door de crisis, nu weer vaker voor de camping.”

Gekampeerd wordt er nog altijd met de caravan, maar volgens Dick William Harinck begint ook de tent langzaam weer aan populariteit te winnen. “Je

50

hoort steeds vaker dat mensen die toch nog een tent op zolder hebben liggen, besluiten om die maar weer eens te gebruiken voor de vakantie. Dat kan deels crisisgedreven zijn, maar het kan ook te maken hebben met de behoefte om even helemaal terug gaan naar de basis. Kamperen is hele relaxte tegenhanger van het jachtige leven van tegenwoordig.”

Nadat Dick William als hoofdredacteur de overstap maakte van de Waterkampioen naar het ANWB kampeermagazine KCK wilde hij voor de start van zijn nieuwe job eerst weer eens een keertje kamperen om te kijken hoe het ook alweer voelde. “We hadden nog een caravan en we zijn daarmee naar De Kleine Wolf geweest. Het was een geweldige ervaring. We stonden op één van de achterste veldjes, een landschappelijk terrein met een stukje bos in het midden, dus hadden we een heerlijk vrij uitzicht”, vertelt hij. “Ook onze zoon vond het geweldig. Hij was toen net zeven en helemaal weg van het klimbos, dus we hebben niet anders gedaan dan klimmen en ravotten tussen de bomen.”

Ook het Vechtdal viel in de smaak bij de familie Harinck.

Ze verkenden de omgeving per fiets en genoten van de bosrijke paden en de gezellige terrasjes in Ommen en Hardenberg.

“Het Vechtdal is echt een campingparadijs, met campings voor letterlijk iedere doelgroep.

Net als mensen heeft ook iedere camping zo haar eigen karakter.

Kenmerkend voor De Kleine Wolf zijn de goeie voorzieningen, maar vooral het perfecte gastheerschap. Zowel de medewerkers als de eigenaars kennen bijna alle gasten bij naam en hebben altijd even tijd voor een praatje. Geralda Kat vertelde me ooit dat als de reserveringsperiode begint, de mensen bij wijze van spreken voor de slagboom liggen om een plekje te reserveren.

Dat kan ik me helemaal voorstellen; De Kleine Wolf is écht een topcamping.”

50 jaar

camping ‘De Kleine Wolf’

51

‘Ondervind zelf waar de Kleine Wolf groot in is’

© Zonder schriftelijke toestemming van Camping de Kleine Wolf B.V. is gehele of gedeeltelijke overname van teksten, foto’s, illustraties en onderwerpen uitdrukkelijk verboden. Aan de in deze uitgave vermelde feiten en gegevens kunnen geen rechten worden ontleend.