terdege 09 2014

Traditie blijft

Snelwegbewakers

Koningspaar neemt opzet nieuwjaarsbijeenkomsten over van vorstinnen Juliana en Beatrix.

De weginspecteurs van Rijkswaterstaat zijn vaak als eersten op de plaats van een ongeval.

terdege

28 januari 2015 32e jaargang nr. 9 Losse nummers: € 3,95

reformatorisch familiemagazine

Bijbelsmokkelaars Kees en Betsy Duifhuizen hielden ‘vakantie’ achter het IJzeren Gordijn

Thema ‘Vrouw’ Portret Tineke van der Linden: „Op school kan ik toch politieagent zijn” Opvoeding Verliefde pubers: hoe stel je grenzen? Loslaten... het thema van de Terdege Vrouwendag 2015

reportage

Hoeders van de snelweg

In geen ander land binnen de Europese Unie is de snelwegdichtheid zo hoog als in Nederland. Toch staan we met elkaar jaarlijks zo’n 62 miljoen uur in de file. Geschatte kosten: ruim drie miljard euro. De wegverkeersleiders en weginspecteurs van Rijkswaterstaat doen er alles aan om de doorstroming te bevorderen. tekst Huib de Vries foto’s Henk Visscher, Huib de Vries en ANP

interview

25 jaar na de val van de Muur deel 1

Zaaien met hoop Betsy Duifhuizen houdt van het boeiende Slavische volk, van de gevoelige Slavische ziel. Het bracht haar, met haar man Kees, vele malen in Oost-Europese landen.

In het geheim gingen er duizenden Bijbels mee, die in stilte werden bezorgd bij afgelegen pastorieën of eenzame boerderijen. Totdat de Muur viel. tekst Jan van ’t Hul foto’s Anton Dommerholt en familie Duifhuizen

interview

Zingen tegen depressies Ze zingt psalmen en liedjes met dementerende mensen en tokkelt zachtjes op haar gitaar in de nabijheid van iemand die kampt met depressiviteit. Erika van Dam (22) uit Ede gebruikt muziek om genezing te bevorderen of bij het in stand houden van vaardigheden. „Dat is echt geen zweverig gedoe.” tekst Ad Ermstrang foto’s Anton Dommerholt

interview

Het roer om deel 3

Advocaat werd aardappelboer

Jarenlang waren ze manager bij een bank, vrachtwagenchauffeur of rietdekker. Toen ging het roer om... Jurist mr. Arwin Bos werd akkerbouwer, gespecialiseerd in de productie van extra smaakvolle aardappelrassen. Daarmee voorkwam hij dat het familiebedrijf na een eeuw verdween. tekst L. Vogelaar foto’s Anton Dommerholt

74 terdege â—? 28 januari 2015

Mijn stekkie deel 2

Veel gezelligheid in de kost In de kost maar saai? Dinette Roelofsen (20) uit Opheusden vindt van niet. „Ik zou niet anders willen.” tekst Jacomijn Ariakhah foto’s Fotoburo Martin Droog

D

e meeste klasgenoten van haar zitten op kamers of wonen in het Pabo-internaat. Dinette maakte vier jaar geleden een andere keuze en heeft daar nooit spijt van gehad.

Op kamers wonen is niets voor haar, denkt ze. „Ik heb structuur nodig. Bovendien dacht mijn moeder dat ik als 17-jarige te onzelfstandig zou zijn om op mezelf te wonen.”

Als haar moeder in 2011 in ‘De Wachter Sions’ een advertentie voor een kostadres in Gouda ziet staan, besluit die te reageren. Dinette mag langskomen, het klikt met hospita Ineke de Jong en zo

vindt ze al vrij snel haar stekkie.

Natuurlijk kent ze de nadelen die vaak de ronde doen over het in de kost zitten: het zou saai zijn, je hebt maar weinig vrijheid, je kunt niet gaan en staan waar je wilt of een keertje tot ’s nachts op een feestje blijven. Maar Dinette kan zich daar niet in vinden. „Ik heb het altijd naar mijn zin gehad.

Vooral de huiselijkheid en de structuur bevielen me goed. In een studentenhuis met mensen van je eigen leeftijd heeft er altijd wel iemand iets te zeuren. En ik ben niet zo van de feestjes.”

Ook heeft ze de vrijheid niet gemist. „Ik heb gewoon altijd mijn eigen ding kunnen doen. Natuurlijk zijn er regels: ik moet het zeggen als ik niet mee-eet en afspreken hoe laat ik ’s avonds thuis-

kom. Maar daar heb ik nooit problemen mee gehad.”

Huiselijke sfeer

Sterker nog: Dinette ervaart vooral voordelen aan het in de kost zitten. „Ik heb een rustige studententijd gehad.

Daardoor is mijn studie beter verlopen dan wanneer ik in een studentenhuis had gezeten, denk ik. Bijna al mijn tentamens heb ik in één keer gehaald.”

Ook financieel valt de balans positief uit. „Ik heb een aangeklede kamer: als ik straks weer thuis ga wonen, zit ik dus niet met dubbel meubilair. Verder staat mijn eten ’s avonds altijd

terdege 28 januari 2015 75 ●

interview

Mijn hobby deel 3

Een stoomzeesleper van twee meter Honderden uren brengt hij door op zijn zolder, die is omgevormd tot een heuse werkplaats. Wim Bosman (65) uit Ochten hoopt over een jaar een groot model van de bekende stoomzeesleper Furie klaar te hebben. „Als ik plankjes van nauwelijks een halve centimeter dikte aan het zagen ben, vergeet ik alles.” tekst Ad Ermstrang foto’s Anton Dommerholt

42 terdege ● 28 januari 2015

terdege 28 januari 2015 43 â—?