bladerdoc td21

Reformatorisch Dagblad | informatie

Reformatorisch Dagblad | magazines

Reformatorisch Dagblad | evenementen

Ds. A. Beens

Mijn eerste huis

Na het ongeluk

„Vroeger wilde ik telkens een topprestatie leveren.”

Lisette van ’t Leven is niet boos op de dader.

Reformatorisch Dagblad | magazines

29 juni 2016

» 33e jaargang » nummer 21

Jongeren met een

burn-out: „Ontspannen?

Ik wist

niet hoe

dat moest”

29 juni 2016 . 33e jaargang nummer 21 . losse nummers € 3,95

6

*

“De meeste jongeren zijn continu alert, zelfs ’s nachts”

terdege • 29 juni 2016

Reportage

Jong en

opgebrand Jong en onbezorgd? Vergeet het maar. Jongeren leven in een wereld waarin veel van hen gevraagd wordt. Je ontspannen is moeilijker dan ooit. Er is altijd wel weer een appje of een mailtje waarop ze moeten reageren. Steeds meer jongeren raken dan ook opgebrand. „Je ziet tegenwoordig zelfs kinderen van twaalf jaar met burn-out-klachten”, zegt psycholoog Janneke Engelfriet. tekst Neline Boogert-Floor en Henrieke van Dam beeld André Dorst en Jaco Klamer

terdege • 29 juni 2016

7

„Stel dat Emma op de achterbank had gezeten...”

20

terdege • 29 juni 2016

Interview

“Het was echt een schok”

Leren leven met hoofdpijn Hij zal toch wel stoppen? Dat is het laatste wat Lisette van ’t Leven (nu 25) uit Klaaswaal denkt voordat een BMW zich op de A20 met een enorme vaart achter in haar Astra boort. Nog diezelfde dag wordt haar bijna voldragen baby met een keizersnede gehaald. Zijzelf lijkt er zonder al te veel kleerscheuren af te komen. Lijkt. tekst Mariska Dijkstra beeld Sjaak Verboom

terdege • 29 juni 2016

21

interview

De

preek Deel 5 (slot)

36

terdege • 29 juni 2016

Ambacht en geheimenis De ervaring die hij opdeed in het voorbereiden van preken deelt ds. A. Beens al bijna dertig jaar met collega’s. Tenminste, de ambachtelijke kant. Het preken zelf houdt iets van een geheimenis. „Onverwachts kan er in het lagedrukgebied van je preek iets van hogedruk binnenstromen.” tekst Huib de Vries beeld Anton Dommerholt

O

p gezette tijden trekt ds. A. Beens naar Wekerom, voor het leiden van een preekkring. Die ontstond in 1988, op verzoek van twee collega-predikanten.

Na twee jaar dienst in de wijngaard liepen ze vast. „Dat komt bij heel veel dominees voor. Ik heb het zelf ook gehad. Hoe moet je nou toch een preek maken? In het begin denk je: het lukt me wel. Allengs neemt dat optimisme af en op een gegeven moment breekt het stadium van de barre moedeloosheid aan. Je zit met stapels commentaren, leest van alles en nog wat, maar het brengt je niet verder.”

Onder leiding van de ervaren predikant ging het tweetal een preekschets maken. Andere voorgangers haakten aan. „Op een gegeven moment werden het er te veel. Nu zijn we nog met een man of tien, uit een wijde regio. Een paar jaar hebben we een nevenpost in Werkendam gehad, om de zuiderlingen tegemoet te komen, maar ik kreeg problemen met de reistijd en de drukte van het verkeer.”

In de loop der jaren nam het aantal jonge predikanten af en groeide de groep van emeriti. „Het is nu een kring voor alle leeftijden. En een vriendengroep. Dat wordt het vanzelf.” Centraal staat het onderzoek van het gekozen Schriftgedeelte, het gezamenlijke gesprek daarover en het delen van vragen en vreugden in eigen hart en leven. „Het eerste is het uitgangspunt, maar dat neemt de betekenis van het laatste niet weg.

Als in het gesprek iets te berde wordt gebracht waarmee meerdere mensen zitten, of iemand heeft een cri de coeur, dan geven we daaraan het volle pond. Dan maar geen schets die morgen, in het uiterste geval.”

Klankexegese

Een van de kringleden levert het tekstgedeelte aan. „We beginnen gewoon met lezen, lezen, lezen.

Vaak hebben een paar mensen al secuur naar de grondtekst gekeken.

De woorden worden gewogen, in het licht van de context. De verkregen woordkennis bepaalt de richting

waarin de preek zich gaat bewegen.”

Het maken van een preekschets is voor de emeritus predikant uit Barneveld voor een belangrijk deel een ambacht. „Ik weet best dat er nog meer kanten aan zitten, maar het ambachtelijke deel is zeker niet het geringste. Ik heb de manschappen altijd voorgehouden: ‘Leren lezen wat er staat, daar begint het mee. Denk niet te snel dat je dat al weet.’ Met wat we ontdekt en besproken hebben, gaan we het gedeelte opnieuw lezen.

Zin voor zin, in een kalm tempo, wel vier keer op zo’n morgen. Geleidelijk komt er zo meer duidelijkheid over de inhoud. Wat je preekt, moet overeenstemmen met wat de Schrift in dát gedeelte zegt.”

In de praktijk van het kerkelijke leven komt veel klankexegese voor, weet de hervormd-gereformeerde predikant. „Prof. Jonker gaf ons in een van zijn colleges een voorbeeld uit zijn eigen leven. In zijn eerste gemeente had hij met veel genoegen gepreekt over de tekst: ‘Om dit alles keert Zijn toorn zich niet af, maar Zijn hand

terdege • 29 juni 2016

37

40

terdege • 29 juni 2016

Reportage

Terdege Vrouwendag Op zaterdag 28 mei vond de vierde Terdege Vrouwendag plaats. Het thema van de dag was ‘Schuldig!?’.

Een foto-impressie. tekst Gisette van Dalen-Heemskerk beeld Anton Dommerholt

terdege • 29 juni 2016

41

Zeearend.

Brug over Coladoir River.

Smalle wegen zijn kenmerkend voor Mull.

De oevers van Loch Scridain.

46

terdege • 29 juni 2016

reportage

Waterval in de Aros River.

Eiland Mull lokt vogelaar en wandelaar Bergen, hoogvlaktes en een grillige rotskust met veel baaien kenmerken het eiland Mull aan de Schotse westkust.

De zeearend en de otter voelen zich er beiden thuis. tekst en beeld Fred van Wijk

terdege • 29 juni 2016

47

52

terdege • 29 juni 2016

serie over jonge stellen en hun eerste huis

Een hal in de garage Met een ingrijpende verbouwing maakten ze van een verouderde hoekwoning een modern pand. Albert de Boer en Jellien Bakker uit Urk hebben hun woning in landelijke stijl ingericht. „Alleen de achtertuin is blijven zitten. Daar zijn we nu mee bezig.” tekst Ad Ermstrang foto’s Sjaak Verboom

terdege • 29 juni 2016

53

„Er waren nog maar weinig speciale drielingartikelen.”

“We hebben ook gewoon een eigen leven”

„Onze moeder vond een manier om ons alle drie tegelijk de fles te geven.”

64

terdege • 29 juni 2016

Jongeren

Drieling voor het leven Opgroeien als drieling, dat betekent: nooit alleen zijn en in alles met elkaar meevoelen. Ook nadat een van de drie getrouwd is. „Vandaag gaat Reinette bevallen”, zei ik tegen mijn ouders. „En Robbert kon die dag niet werken. We wisten dat de baby ging komen.” tekst Henrieke van Dam beeld Sjaak Verboom

D

riedubbel feest op verjaardagen en driedubbel plezier tijdens vakanties. Drieling zijn is mooi, vinden Reinette, Robbert en Gerrine (25). „Je blijft altijd aan elkaar denken, ook als een van de drie uit huis is. Pas als we weer met z’n drieën om tafel zitten bij onze ouders in Nunspeet, voelt het echt compleet.”

Tegelijk hebben de drie een heel eigen karakter. Reinette, de oudste zus, is aanvoerder van de drie. Van Leeuwen-Koster is haar nieuwe naam, het moeder-zijn haar nieuwe ervaring. Robbert, de middelste, is vooral goedig.

Bij hem kun je voor alles terecht.

En Gerrine, de jongste, pakt alles grondig aan. „Soms ben ik zelfs te perfectionistisch.” Maar ze kunnen op elkaar bouwen, ook nu Reinette in Doornspijk woont. Drieling ben je voor het leven.

Gewisseld

Toen Reinette, Robbert en Gerrine 25 jaar geleden geboren werden, waren er nog maar weinig speciale drieling-artikelen. „Onze vader moest zelf een extra grote box maken en onze moeder kon drie jaar lang niet alleen naar de winkel: er was nog geen drielingwandelwagen. We hebben enorm veel respect voor hoe creatief onze moeder is geweest in de opvoeding. Ze vond een manier om ons alle drie tegelijk de fles te geven en ze doorstond de nachten dat we met elkaar aan het huilen sloegen.”

De drieling ontwikkelde een eigen taaltje in de box en speelde vanaf de kleuterschool altijd samen. Hoe was dat voor Robbert, als jongen tussen twee meiden? „Hou op, schei uit”, lacht hij. „Als ik ruzie had met één van hen, had ik ruzie met allebei. Maar het

voordeel is wel dat mensen mijn naam tenminste onthielden. Omdat we bijna iedere dag dezelfde kleren en kleuren droegen, konden mensen de meiden niet uit elkaar houden.” „Daar hebben we nog eens handig gebruik van gemaakt”, grijnst Reinette. „Ik zat al in het diepe bad, maar Gerrine kreeg nog in het eerste bad zwemles.

Dat terwijl ze al lang kon zwem-

“Het gevaar is dat je altijd aan elkaar hangt”

terdege terdege • • 29 juni 2016

65

Aankomst op de schoolcampus in Sint-Annaparochie.

Vaartocht met het Statenjacht Friso.

Op bezoek in het planetarium van Eise Eisinga in Franeker.

koningshuis

Per koets naar kaatsveld It SjÝkelân in Franeker.

Hoog bezoek in Noordwest-Friesland Twee of drie keer per jaar staat er een streekbezoek in de agenda van ons koningspaar. In een paar uur tijd worden de koning en de koningin bijgepraat over de kansen en uitdagingen van een bepaalde streek. Op maandag 13 juni is NoordwestFriesland aan de beurt. De leefbaarheid staat centraal. tekst Josine Droogendijk beeld ANP