2 minute read
Montgomery Bus Boycott
Next Article
Hoe de actie van één vrouw nationale bekendheid kreeg
Job HoltZ – Net als veel andere Amerikanen nam de 42-jarige Rosa Parks op 1 december 1955 de bus vanaf haar
werk naar huis. Moe als zij was na een lange werkdag, was ze blij dat ze een zitplaats had om even uit te rusten. Haar bus kende zitplaatsen die gereserveerd waren voor zwarte mensen en plaatsen die voor witte mensen waren bestemd. Parks nam waarschijnlijk plaats op een plek voor witte mensen – al was het niet helemaal duidelijk waar de scheidingslijn precies lag. Niets wees er in eerste instantie op dat deze busrit enorme gevolgen zou hebben.
Parks werd geboren op 4 februari 1913 in Tuskegee, zo’n vijftig kilometer ten oosten van Montgomery. Het grootste deel van haar leven werkte ze als naaister. In het begin van de jaren vijftig ging Parks actief meedoen met de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Op de dag van de busrit nam ze plaats in de bus toen het nog rustig was, maar gedurende de rit werd het steeds drukker. De buschauffeur eiste daarop dat de vrouw haar plek zou afstaan voor een witte passagier. Ze weigerde dat echter, waarmee ze op dat moment in strijd met de wet handelde. Daarop werd de politie ingeschakeld en kreeg Parks een geldboete. Toen ze ook die weigerde te betalen, werd ze door de politie gearresteerd.
Daarop begon de zaak aandacht te krijgen onder een breder deel van de zwarte bevolking. Martin Luther King, de nieuwe dominee in de stad, riep de volgende ochtend op tot een grootschalige boycot tegen het busbedrijf. Iedere zwarte inwoner werd opgeroepen om niet meer de bus te nemen, maar op een andere manier naar werk te gaan. Zo werd er een heel carpool-systeem opgezet, waarbij vrij-
willigers mensen naar hun bestemming brachten. Zwarte taxichauffeurs vroegen tegelijkertijd ongeveer evenveel voor een rit als de kosten van een buskaartje. Als reactie hierop beval de stad Montgomery om carpool-auto’s niet meer te verzekeren en taxichauffeurs die een laag bedrag vroegen een boete te geven. De acties bleken echter bijzonder succesvol; de lege bussen leidden tot ernstige economische problemen.
De sfeer in en rondom Montgomery werd ronduit grimmig. Tegenstanders van de boycot schuwden niet om geweld te gebruiken tegen de zwarte bevolking. Zo werd onder andere het huis van Martin Luther King in brand gestoken. King toonde zich een moedig voorvechter van de rechten van de zwarte bevolking, door op veel gelegenheden als spreker op te treden. Hij werd echter ook verscheidene malen gearresteerd. Op den duur werd hij veroordeeld tot een straf van vijfhonderd dollar of 386 dagen dwangarbeid, waardoor de zaak nationale bekendheid kreeg.
Ondanks de straf bleven King en zijn aanhangers strijden voor gelijkheid. In Montgomery geschiedde dit uiteindelijk met succes. Op 20 december 1956, na een staking van 381 dagen, werd de scheiding tussen de zwarte en witte bevolking onwettig verklaard. Parks werd door haar actie ontslagen en zelfs met de dood bedreigd, maar desondanks heeft ze een belangrijke stap gezet voor de gelijke behandeling van de zwarte bevolking in Amerika. In de jaren zestig verhuisde ze naar Detroit, waar ze uiteindelijk tot haar dood in 2005 zou blijven wonen. d
De sfeer in en rondom Montgomery werd ronduit grimmig.
