19 1|11|202 2
35Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΏΝ
ΕΙΔΙΚΗ ΕΚ ΔΟΣΗ ΤΗΣ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»
ΧΡΕΙΆΖΕΤΆΙ ΚΟΥΡΆΓΙΟ ΚΆΙ ΕΛΠΙΔΆ! ΆΛΛΆ ΆΠΟ ΠΟΥ ΝΆ ΠΙΆΣΤΕΙΣ;
ήπως είναι καταστροφολογία; Μήπως υπερβάλλουμε στις σκέψεις που ακολουθούν; Κι όμως... Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Τι να πρωτοσκεφτείς; Το φάσμα του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου που αρχίζει λίγο λίγο να διαγράφεται στον ορίζοντα, έτσι όπως εξελίσσεται ο πόλεμος στην Ουκρανία; Την κλιματική αλλαγή που όλα δείχνουν ότι δεν είναι πια αναστρέψιμη, γιατί και τα τελευταία περιθώρια συνεννόησης των μεγάλων «παικτών», από σύνοδο κορυφής σε σύνοδο κορυφής, εξαντλούνται – αν δεν έχουν ήδη εξαντληθεί; Τον πόνο, τη δυστυχία, τον ξεριζωμό που η κλιματική αλλαγή φέρνει ήδη και που στο σύντομο μέλλον θα επιφέρει σε κλίμακα αδιανόητη ώς τώρα; Την άνοδο των ακροδεξιών δυνάμεων στις ευρωπαϊκές χώρες, με τη γενικευμένη αποχή και τη μεταστροφή των πιο αδικημένων κοινωνικών στρωμάτων, που μη βλέποντας φως από πουθενά στρέφονται προς αυτούς που θα τους πατήσουν ακόμη πιο ανελέητα στο κεφάλι, μειώνοντας τους φόρους των πλουσίων και ξηλώνοντας ό,τι έχει απομείνει από το δίχτυ ασφαλείας του κοινωνικού κράτους; Την τραγωδία των εκατομμυρίων προσφύγων που, ανεπιθύμητοι παντού, πνίγονται στη Μεσόγειο, σκλαβώνονται στα στρατόπεδα της Λιβύης, επαναπροωθούνται σε «ασφαλείς» χώρες όπως η Τουρκία, και πεθαίνουν από δαγκώματα σκορπιού σε νησίδες του Εβρου γιατί τα
Μ
δυο κράτη κάνουν πως δεν τους βλέπουν; Τα εκατομμύρια παιδιά-σκλάβους για τα οποία δεν υπάρχει παιδική ηλικία, μόνο απέραντος πόνος και φόβος, στην κρεατομηχανή της βιομηχανίας του σεξ και της καταναγκαστικής εργασίας; Τη δυστυχία και τη μιζέρια της σύντομης ζωής εκατομμυρίων ζώων που από τα κλουβιά σέρνονται στα βιομηχανικά σφαγεία χωρίς να έχουν δει ποτέ τον ουρανό, χωρίς να έχουν πατήσει το χώμα; Και τι να πεις, εδώ στη χώρα μας, για τις αναρίθμητες κακοποιήσεις γυναικών και παιδιών, που έρχονται στο φως της δημοσιότητας και που όλες/όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου; Και για τον πάτο που έχει πιάσει ένα μεγάλο (μήπως το μεγαλύτερο;) κομμάτι της ελληνικής δημοσιογραφίας που στο κυνήγι της κυκλοφορίας και της ακροαματικότητας πουλάει ό,τι το πιο σκανδαλοθηρικό και γαργαλιστικό, διασύροντας, ποδοπατώντας και καταστρέφοντας τις ζωές των ανθρώπων; Ας αφήσουμε τον παράδεισο του επιτελικού κράτους... Το πλιάτσικο της περιουσίας του ελληνικού λαού από τους λύκους που βρέθηκαν να φυλάνε τα πρόβατα. Και όλο τον αυταρχισμό του μηχανισμού συγκάλυψης και καταστολής που έχει στηθεί από τους κρατούντες: από τη λίστα Πέτσα μέχρι τις ΕΔΕ για τους αστυνομικούς που πέφτουν πάντα στα μαλακά... ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ