33
ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙ∆Α ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ νέα χρονιά ξεκινά όπως πάντα με την ελπίδα και την προσδοκία για αλλαγές αντιλήψεων, καταστάσεων και πρακτικών που αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το δικό μας επάγγελμα, των εκπαιδευτικών. Οποιοι/ όποιες αναπνέουν τη σκόνη της κιμωλίας, που θα έλεγαν και οι παλαιότεροι, ξέρουν τις άπειρες δυσκολίες και τις ματαιώσεις που βιώνουν οι εκπαιδευτικοί. Ματαιώσεις που η αιτιολογία τους είναι ποικίλη, κοινή σε όλα τα «επαγγέλματα του ανθρώπου». Οπως ξέρουν και τις μεγάλες ικανοποιήσεις που μπορεί να προσφέρει αυτό το επάγγελμα που άμεσα σχετίζεται με τις ζωές των μικρών ανθρώπων. Γιατί γίνεται κανείς εκπαιδευτικός; Πώς βρέθηκε να κάνει αυτή τη δουλειά; Τι εφόδια του χρειάζονται; Τι έχει αλλάξει μέσα στον χρόνο; Τι πρέπει να έχει καθαρά στον νου του το νέο άτομο που θέλει να ασχοληθεί με την εκπαίδευση; Πού οδεύει ο κρίσι-
Η
μος αυτός τομέας για κάθε κοινωνία; Το άρθρο του διακεκριμένου Ελβετού κοινωνιολόγου Φιλίπ Περενού, που φιλοξενούμε σήμερα στο Ενθετο του Σκασιαρχείου, παρά την ηλικία του, θίγει με τρόπο ουσιαστικό αυτά τα ζητήματα και μας βοηθάει να στοχαστούμε πάνω στο νόημα της εκπαίδευσης. Αν θεωρήσουμε, σχηματοποιώντας, ότι υπάρχουν δύο πόλοι στο εκπαιδευτικό τοπίο, αυτός της παιδαγωγικής και αυτός της «διοίκησης» (γραφειοκρατία, εκθέσεις, οδηγίες, «εξορθολογισμός», αποδοτικότητα, αξιολογήσεις, κατατάξεις...), μας φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια η όποια ισορροπία υπήρχε ανάμεσά τους έχει πλέον χαθεί και το πάνω χέρι παίρνει ξεκάθαρα η «διοίκηση». Κατά την εκτίμησή μας όχι για το καλό της δημόσιας εκπαίδευσης. Το κείμενο του Δαμιανού Βογανάτση που αναφέρεται στο επίκαιρο ζήτημα της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα μας εντάσσεται στο πεδίο αυτής της προβληματικής και θέλει να συμβάλει στο ξεκαθάρισμα των πραγμάτων. Γιατί η
κυβέρνηση επιδιώκει με κάθε τρόπο να καταργήσει το εμβληματικό άρθρο 16 του Συντάγματος; Τι θα ωφελήσει αυτό την τριτοβάθμια εκπαίδευση; Το κείμενο του Ηλία Φλωράκη προτείνει μια δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου κειμένου (κεντρική τεχνική της παιδαγωγικής Φρενέ) για τη δημιουργία σεναρίων σχολικών ταινιών. Το κείμενο θα δημοσιευτεί σε δύο συνέχειες. Αγαπητές αναγνώστριες και αναγνώστες της «Εφ.Συν.», συναδέλφισσες και συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, αυτός ο χρόνος που φεύγει μαύρισε την καρδιά μας για αμέτρητους λόγους. Η αδικία και η δυστυχία σ’ ολόκληρο τον κόσμο ξεχειλίζουν.. Επιτρέψτε μας μόνο μια κουβέντα γι’ αυτό που γίνεται στην Παλαιστίνη. «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!» είναι η ευχή και το δίδαγμα που βγήκε από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Και τι βλέπει όλος ο κόσμος εδώ και τρεις μήνες, σε ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη; Μια αληθινή γενοκτονία, μέσα από τους καθημερινούς ανηλεείς βομβαρδισμούς και τον φρικτό θάνατο από λιμοκτονία
ενός ανήμπορου λαού, με τη συνεργασία ή έστω την ανοχή των δυτικών κυβερνήσεων! Το «Ποτέ ξανά!» μάλλον είναι ένα κουρελόχαρτο, μια κούφια κουβέντα... Και από την άλλη μεριά δεν μπορούμε να μην σταθούμε στις φωνές των λίγων θαρραλέων Εβραίων στο Ισραήλ όπως και στις κινητοποιήσεις των εβραϊκών οργανώσεων στην Αμερική αλλά και σ’ όλον τον κόσμο που απαιτούν να σταματήσει η βαρβαρότητα και διατρανώνουν το «Οχι στο όνομά μας!». Δεν κερδίζουν απλά την εκτίμηση και τον σεβασμό μας, μας δίνουν κουράγιο, δύναμη και ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο! Ευχόμαστε από καρδιάς για όλες/όλους μας ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, καλύτερη από την προηγούμενη! Η Συντακτική Επιτροπή: Βογανάτσης Δαμιανός, Μπαλτάς Μπάμπης, Παπαδόπουλος Χάρης, Σπήτα Βίκυ. Επικοινωνήστε μαζί μας και στείλτε μας τα κείμενά σας για δημοσίευση στο εξής μέιλ: periodikofreinet@gmail.com
AP PHOTO/HATEM ALI
2|1|2024
ΕΙΔΙΚΗ ΕΚ ΔΟΣΗ ΤΗΣ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»