Ανοιχτή Επιστολή 1.000 Πανεπιστηµιακών προς την Υπουργό Παιδείας
Αξιότιµη κυρία Υπουργέ, Λάβαµε την επιστολή που απευθύνατε στα µέλη της ακαδηµαϊκής κοινότητας όπου παρουσιάζετε τα «οφέλη» του σχεδίου νόµου για την τριτοβάθµια εκπαίδευση και νιώθουµε βαθιά απογοητευµένοι/ες και προσβεβληµένοι/ες. Οι «δέσµες ρυθµίσεων» στις οποίες αναφέρεστε αφορούν σχεδόν όλες τη δυνατότητά µας για παράλληλες δραστηριότητες, πέραν εκείνων που απαιτεί η ιδιότητα του/της πανεπιστηµιακού δασκάλου/ας, δραστηριότητες που θα µας επιτρέψουν να έχουµε πρόσθετα εισοδήµατα. Είναι αλήθεια ότι οι µισθοί µας είναι χαµηλοί, ιδιαίτερα µετά την οικονοµική κρίση της τελευταίας δεκαετίας. Όπως είναι επίσης αλήθεια ότι έχει µειωθεί δραµατικά το διδακτικό προσωπικό των πανεπιστηµίων µας και ότι επωµιζόµαστε όλο και περισσότερα διοικητικά και διδακτικά καθήκοντα. Ωστόσο, ασκούµε το λειτούργηµά µας µε αξιοπρέπεια και αφοσίωση, επειδή νιώθουµε ότι αυτό είναι το χρέος µας απέναντι στους φοιτητές και τις φοιτήτριές µας και την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Στα χρόνια της οικονοµικής και της υγειονοµικής κρίσης, το ελληνικό πανεπιστήµιο όχι µόνο άντεξε αλλά συνέχισε να παράγει υψηλής ποιότητας ερευνητικό έργο και να παρέχει στους φοιτητές και τις φοιτήτριές του επιστηµονική γνώση και επαγγελµατική κατάρτιση. Είναι πραγµατικά εντυπωσιακό το να θεωρείτε ότι σε αυτή την ιστορικά κρίσιµη καµπή αυτό που χρειάζεται το πανεπιστήµιό µας είναι να έχουµε τη δυνατότητα να λείπουµε εκατό µέρες τον χρόνο µε άδεια (αντί για εξήντα που ίσχυε µέχρι τώρα) και να κάνουµε έξι ώρες µάθηµα την εβδοµάδα αλλά µόνο σε προπτυχιακό επίπεδο! Δηµόσιο πανεπιστήµιο σηµαίνει υποχρέωση της πολιτείας για οικονοµική ενίσχυση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυµάτων και όχι απλώς απελευθέρωση των διαδικασιών απόκτησης πρόσθετου εισοδήµατος των µελών ΔΕΠ. Εφόσον ψηφιστεί ο νέος νόµος, αλλάζει δραµατικά το ελληνικό δηµόσιο πανεπιστήµιο κλείνοντας τις πόρτες του στα παιδιά εκείνα που δεν έχουν την οικονοµική δυνατότητα να σπουδάσουν. Οι φοιτητές και φοιτήτριες δεν θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε δωρεάν µεταπτυχιακά. Οι ρυθµίσεις που «απελευθερώνουν» τις µεταπτυχιακές σπουδές προβλέπουν ότι τα µεταπτυχιακά προγράµµατα δεν χρηµατοδοτούνται πλέον από το Υπουργείο Παιδείας και το διδακτικό έργο των µελών ΔΕΠ δεν τα περιλαµβάνει. Εποµένως θα είναι αδύνατο να είναι βιώσιµα όσα µεταπτυχιακά δεν θα έχουν δίδακτρα. Δηµόσιο πανεπιστήµιο σηµαίνει οργάνωση των σπουδών µε επιστηµονικά κριτήρια και όχι απορρύθµιση και κατακερµατισµό της γνώσης µε πληθώρα παρεχόµενων τίτλων και σπουδών. Η «ευελιξία» στα προγράµµατα σπουδών και τα διδακτορικά σηµαίνει ότι θα µειωθεί το µόνιµο προσωπικό των πανεπιστηµίων σε όφελος διαφορετικών κατηγοριών διδασκόντων που θα προσλαµβάνονται για βραχεία παρουσία (επισκέπτες/τριες, εντεταλµένοι/ες διδασκαλίας κ.λπ.) ώστε να µην επενδύουν µακροπρόθεσµα στο πανεπιστήµιο. Αυτό σηµαίνει και η επαναφορά οµότιµων και συνταξιούχων σε όλες τις ακαδηµαϊκές δραστηριότητες. Αντίθετα, οι νέοι/ες επιστήµονες/ισσες θα δυσκολευτούν να βρουν θέση στο πανεπιστήµιο του «µέλλοντος», εφόσον θα εργάζονται µε ελαστικές σχέσεις εργασίας και πενιχρές αµοιβές και θα εξαρτώνται από τους διδάσκοντες και τις διδάσκουσες ανώτερων βαθµίδων, όπως συνέβαινε παλιά όταν ο κάτοχος της «έδρας» ήταν παντοδύναµος.