9
ΕΥΧΕΣ γαπητές αναγνώστριες και αναγνώστες της «Εφημερίδας των Συντακτών» (αυτής της δημιουργικής όασης μέσα στην έρημο του ευτελούς και κίτρινου Τύπου), Αγαπητές φίλες και φίλοι, συναδέλφισσες και συνάδελφοι εκπαιδευτικοί,μια δύσκολη χρονιά έμεινε πίσω μας και μια καινούργια χρονιά ξεκινάει… Θα θέλαμε πολύ να γράψουμε ότι ξεκινάει με χαρά, ξεγνοιασιά και ελπίδα για μια καλύτερη ζωή αλλά θα ήταν ψέμα, γιατί η καρδιά μας είναι βαριά. Γιατί είναι πολλά τα μαύρα και σκοτεινά σύννεφα που μαζεύτηκαν πάνω απ’ τα κεφάλια των απλών ανθρώπων σ’ όλο τον κόσμο - κι απ’ τα δικά μας κεφάλια. Από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει… Τα ξέρετε. Εμείς οι εκπαιδευτικοί, οι δασκάλες και οι δάσκαλοι σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης αντλούμε δύναμη και ελπίδα και χαρά από την επαφή μας με τον ανθό της κοινωνίας μας, τα παιδιά. Και έχουμε την τύχη να μπορούμε να βρούμε στη δουλειά μας νόημα, απαντοχή και στήριξη στις αναποδιές και τις δυσκολίες του βίου μας. Σκεφτήκαμε να γράψουμε στο ένθετο που κρατάτε στα χέρια σας τις ευχές μας για τη νέα χρονιά, έτσι όπως αυθόρμητα, ανακατωμένα και χωρίς ιεράρχηση τις εξέφρασε ο καθένας/η καθεμία μας. Είναι γραμμένες σε πρώτο πρόσωπο αλλά εκφράζουν όλες/όλους μας. Ετσι, λοιπόν: Εύχομαι να σπάσουν τα τσιμέντα και οι αυλές των σχολείων μας να γεμίσουν χώμα για να παίζουν τα παιδιά και να φυτεύουν λουλούδια! Εύχομαι τα 40.000 παιδιά (προσφυγόπουλα - μεταναστόπουλα - Ρομά), που εδώ στην Ελλάδα είναι εκτός εκπαιδευτικών δομών, να γεμίσουν τις τάξεις μας και τα σχολεία μας, όπως το δικαιούνται σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Εύχομαι οι φασίστες, οι ψεκασμένοι, οι χουντικοί να λιγοστέψουν. Να δουν «το φως το αληθινόν» και να αλλάξουν ρότα. Εύχομαι τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα να βρίσκουν ανοιχτή την αγκαλιά των γονιών τους και οι γονείς τους ανοιχτή την αγκαλιά της κοινωνίας που ζουν. Εύχομαι τα σχολεία να ξεδιπλώνουν τη δημιουργικότητα των μαθητών/τριών και όχι την τάση για καταστροφή. Εύχομαι όλοι εμείς οι δάσκαλοι/ες, παρά τις πιέσεις και την αμφισβήτηση από την κοινωνία, να συνεχίζουμε να εμπνέουμε και να βοηθάμε τα παιδιά απ’ όπου κι αν προέρχονται... Εύχομαι όλα τα παιδιά να έχουν ένα φωτεινό χαμόγελο στα χείλη τους. Εύχομαι τα σχολεία να μετατραπούν σε χώρους που τα παιδιά θα έρχονται με χαρά..., την ίδια με την οποία ξεκινούν αλλά τη χάνουν στην πορεία. Εύχομαι κάθε αυλή σχολείου να μετατραπεί από τα ίδια τα παιδιά σε τόπο παιχνιδιού και κάθε βιβλιοθήκη σχολείου να είναι μια ανοιχτή αγκαλιά που να τα προσκαλεί. Εύχομαι τα σχολεία να είναι συνεργατικά και όχι ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Εύχομαι να δούμε τα ζώα μέσα στα σχολεία, όπως ήταν κάποτε.
Α
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ
4|1|2022 AP PHOTO/PETROS GIANNAKOURIS
ΕΙΔΙΚΗ ΕΚ ΔΟΣΗ ΤΗΣ «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»
Η Zachra από το Αφγανιστάν παίζει με τον έξι μηνών αδερφό της Mohhamed Toho καθώς βρίσκουν καταφύγιο κοντά στον κατεστραμμένο καταυλισμό προσφύγων και μεταναστών στη Μόρια, στο νησί της Λέσβου, Ελλάδα, Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2020