"EDit" 15_2022

Wydrukuj teksty piosenek ulubionych artystów polskich. Weź pierwszą kartkę i na chybił-trafił wskaż palcem wers. Przepisz go. Weź kolejną kartkę, znajdź wers, który będzie pasował do poprzedniego.

Jesienne wiersze

4. Kolejne wersy muszą pochodzić każdorazowo z innego tekstu.

5. Układaj tak długo wiersz, aż uznasz, że jest gotowy.

Stworzyli uczniowie kl.

oraz LO

Życie mikrofalówki

Każda mikrofalówka zaczyna swe życie w fabryce Dziś opowiem wam o życiu pewnej mikrofalówki, która mieszkała w pewnej kuchni i bardzo chciała zapoznać się z lodówką, ale ta wolała rozmawiać z piekarnikiem. Nie pozostało jej więc nic innego, jak tylko zaprzyjaźnić się ze zmywarką, ale nawet ona cały czas była zajęta zmywaniem naczyń. Mikrofalówka lubiła także odkurzacz, lecz on też był cały czas zajęty, więc nie miała z kim pogadać Aż pewnego razu gospodyni o imieniu Jola przyniosła dziwny przedmiot. Wszyscy się dziwili, co to jest. Nasza bohaterka spytała więc odważnie: - Kim jesteś?

Jestem termomiksem odparł nieznajomy. Mikrofalówka myślała, że może się z nim zaprzyjaźni Minął tydzień, a mikrofalówka wciąż czuła się samotna, aż w końcu zapytała termomiksa, czy chciałby z nią pogadać. Ten się zgodził. Rozmawiali o golfie, polityce i krawatach. Aż w końcu do ich rozmowy chciała wtrącić się zmywarka, ale nie zdążyła nic powiedzieć, bo weszła gospodyni i załadowała do zmywarki brudne naczynia. Mikrofalówka była rzadziej używana niż inne sprzęty i dlatego miała więcej czasu na rozmowę. Czasem podgrzewano w niej pizzę i popcorn. Pan gospodarz pracował w sklepie, a pani gospodyni pracowała w domu i zajmowała się psem Burkiem, który był wiecznie głodny. Pewnego razu mikrofalówka zapytała zmywarkę, jak to jest być zmywarką, a ta odpowiedziała, że ciężko. Ciągle się coś myje i myje, i myje. Straszna nuda

Potem rozmawiały przez dłuższą chwilę, aż garnek ogłosił, że za chwile będzie obiad. A co dziś do zjedzenia? zapytała lodówka. Rosół odpowiedział garnek ale tylko dla gospodyni i gospodarza dodał. Wszyscy zmarszczyli czoła. Wtem weszła gospodyni, nalała zupę do misek i zaniosła do jadalni. Po obiedzie termomiks zapytał mikrofalówkę, czy chiałaby opowiedzieć swoją historię. Mikrofalówka zatopiła się we wspomnieniach, jak po raz pierwszy stanęła na półce w sklepie i jak została kupiona przez gospodynię. Termomiks bardzo zachwycił się tą historią i zapytał mikrofalówkę, czy ma jakieś marzenia. Przyjaciółka odpowiedziała mu, że ma jedno. Chcę zostać najlepszym urządzeniem AGD na całej ziemi. Ich rozmowę usłyszała lodówka, która rzuciła:

Przecież, to ja jestem najlepsza na całej ziemi, nikt nie ma więcej pracy niż ja.

A ja to co? wtrąciła się zmywarka każdy wie, że to ja mam najwięcej pracy i że to ja wiodę prym wśród sprzętów kuchennych.

Powinniście przyznać, że to ja jestem najlepszy na świecie dodał odkurzacz AGD zaczęły się sprzeczać, kto jest perfekcyjny i najbardziej potrzebny. I pewnie trwałoby to jeszcze miesiąc, gdyby nie gospodyni, która właśnie weszła i wyjęła z lodówki masło, ser, szynkę, pasztet, po czym zamknęła lodówkę, rozpaliła w piecu i wyszła z kuchni…

BOHATEROWIE: MIEJSCE AKCJI

Mikołaj, Amber Knurów

CZASAKCJI

OPOWIEDZMI HISTORIĘ...

TYTUŁ OPOWIEŚCI:

obecnie Wielka przyjaźń

Co się wydarzyło?

Był słoneczny dzień. Mikołaj, który miał 32 lata, wybrał się na spacer do lasu. Nagle w lesie usłyszał miauczenie Zaciekawiony skierował się w stronę dźwięku Gdy tam dotarł, zobaczył małego, opuszczonego kotka, który nie miał żadnej obroży i nikt go nie szukał. Był cały czarniutki. Mikołaj miał dobre serce i wziął kotka do domu. Nakarmił go i nazwał Amber. Już po dwóch dniach Amber i Mikołaj byli największymi przyjaciółmi. Podczas gdy Mikołaj pracował, kot przy nim leżał i nie opuszczał go ani na chwilę. Gdy Mikołaj wstawał, Amber podążał za nim krok w krok.

Pewnego dnia Mikołaj miał bardzo ważną rozmowę w mieście i musiał zostawić kotka samego w domu. Był to pierwszy raz, kiedy Amber nie mógł podążać za swoim panem. Kiedy Mikołaj wyszedł, Amber zobaczył dużą mysz w kącie z ważnymi dokumentami. Kot rzucił się na gryzonia i przy okazji zniszczył wszystkie dokumenty.

Wieczorem Mikołaj wrócił do domu i zobaczył zniszczone papiery. Wpadł we wściekłość i pod wpływem emocji wyrzucił kotka z domu W międzyczasie na dworze rozpętała się straszna burza Gdy Mikołaj ochłonął, zrozumiał, jak bardzo źle postąpił i skrzywdził swego pupila. Natychmiast wybiegł na zewnątrz w poszukiwaniu Ambera. Jego pupil czekał na zewnątrz cały przemoknięty i trzęsący się ze strachu. Mikołaj chwycił go w ramiona i zabrał do domu. Szczerze go przeprosił i obiecał, że nigdy więcej nie zawiedzie jego zaufania

Emilia Marszał, kl. 4

BOHATEROWIE: MIEJSCE AKCJI

OPOWIEDZMI HISTORIĘ...

CZASAKCJI

kot Stefan Warszawa lato 2022 Niezwykły kot Stefan

Co się wydarzyło?

TYTUŁ OPOWIEŚCI:

Pewnego razu był sobie kot Stefan, który żył w Warszawie przy ulicy Akacjowej. Był to chudy szary duży kot. Jego ulubionym przysmakiem była ryba z puszki, bo nie jadał myszy. Opowiem wam pewną historię kota Stefana. Był piękny i słoneczny dzień. Stefan wygrzewał się na słońcu, gdy nagle zobaczył mysz. Nie przejął się tym wcale, ale kiedy zobaczył, że dobrała się do miski z karmą, musiał ją przepędzić. Potem wrócił na swoje miejsce i zasnął. Obudziła go cudowna woń, która dobiegała z kuchni. Wskoczył na parapet i przez otwarte okno dostrzegł, że na jego miejsce leży wielka, tłusta ryba. - Zaraz – myśli. - Ile taka ryba ma kalorii? Jednak przerwał rozmyślania i zaczął zjadać posiłek. To koniec mojej krótkiej historii o kocie Stefanie, który nie jadał myszy. I za to myszy są mu wdzięczne!!!

Grzegorz

kl.

BOHATEROWIE: MIEJSCE AKCJI

Eliza, Rynek Poznań

CZASAKCJI

11.06.2016

OPOWIEDZMI HISTORIĘ...

TYTUŁ OPOWIEŚCI:

Jak poznałem Elizę...

Co się wydarzyło?

Pewnego czerwcowego poranka szedłem jak zwykle na tyły sklepu mięsnego. Najkrótsza droga wiedzie przez rynek główny, a że byłem głodny, zaryzykowałem. Mało kotów tamtędy chodzi, ponieważ dość często hycle monitorują to miejsce. Kiedy miałem zamiar wejść na rynek, zobaczyłem niedaleko stado gołębi. Nie mogłem się powstrzymać, żeby za nimi nie pogonić. Gdy już się uspokoiłem, zacząłem przemykać wzdłuż ścian budynków. Nagle ktoś mnie zauważył - była to wysoka dziewczyna o długich czarnych włosach. Miała na imię Eliza. Zawołała mnie, a ja niepewnie podszedłem. Pogłaskała mnie i rozglądała się, czy ktoś mnie nie szuka. Wzięła mnie do swojego domu, nakarmiła, wyczesała i dała się przespać. Następnego dnia wzięła mnie do sklepu zoologicznego i kupiła mi obrożę, legowisko i zawieszkę z adresem i imieniem Rynek. Odtąd mieszkamy razem i bawimy się wspólnie, pisząc na komputerze.

Karolina Sikora, kl. 5

OPOWIEDZMI HISTORIĘ...

BOHATEROWIE: MIEJSCE AKCJI

kot Stefan, Wojtek Kotlandia przyszłość

TYTUŁ OPOWIEŚCI:

Kot Stefan i zaczarowany świat

CZASAKCJI

Co się wydarzyło?

Był poniedziałek, kiedy mój przyjaciel Wojtek przeglądał coś w sieci. Jak zawsze leżałem obok niego ja, czarny kot Stefan i mój najlepszy przyjaciel, Wojtek. Nagle usłyszałem dziwny hałas. Chciałem zobaczyć, co się dzieje, więc szybko pobiegłem na dół. Zatrzymałem się przed lustrem i zobaczyłem swoje odbicie. Wyglądałem jakoś inaczej. Dotknąłem moją czarną łapą lustra i znalazłem się po drugiej stronie. Zobaczyłem tam inny wymiar świat kotów. Jak się później okazało, przeniosłem się do przyszłości, do krainy Kotlandii. Zdziwiłem się, bo byłem jedynym czarnym kotem. Kotlandia była pełna kocich atrakcji. Postanowiłem pozwiedzać i tak oto zaczęły się moje przygody… ciąg dalszy na pewno nastąpi:)

Jan Malik, kl. 5

Broń palna w Polsce to dość mało znany temat. Nie ma w tym zresztą nic dziwnego. W Polsce bardzo trudno uzyskać pozwolenie na posiadanie broni palnej, ponieważ trzeba przejść różnego rodzaju egzaminy teoretyczne i praktyczne. W Ameryce odbywa się to inaczej, wystarczy wejść do sklepu, pokazać dowód osobisty od razu zostanie sprawdzona przeszłość kryminalna i jeśli nie byliśmy karani, można kupować. Innymi ważnymi aspektami są też rodzaje pozwoleń na broń palną w Polsce W naszym kraju wyróżniamy między innymi pozwolenie do celów kolekcjonerskich, kiedy broń można kupować i posiadać, ale nie wolno z niej korzystać. Istnieje też pozwolenie na broń do celów sportowych, w ramach którego broń można nabywać i posiadać, a w dodatku w przeciwieństwie do pozwolenia do celów kolekcjonerskich, można z broni korzystać na przykład na strzelnicach otwartych. Występują też mniej popularne pozwolenia do celów łowieckich i obrony własnej.

Strzelectwo to także sport. Często nawet w Polsce są organizowane różnego rodzaju zawody i imprezy strzeleckie Na takie imprezy jak zawody strzeleckie w zależności od organizatora może przyjechać każdy bądź tylko członkowie danego klubu. W zawodach zazwyczaj strzela się z broni długiej na dystans nie większy niż 50 m (nie mówimy tu o karabinach wyborowych). Zazwyczaj na takie zawody nie trzeba mieć własnej broni, można wypożyczyć broń klubową, więc gdyby któryś z czytających ten artykuł miał jakieś doświadczenie z bronią palną i chciałby postrzelać i poczuć nutkę rywalizacji, polecam poszukać takich imprez. Często skojarzenia osób niezaznajomionych z bronią palną są takie, że broń jest niebezpieczna Na samo słowo “broń” pojawiają się pytania takie, jak czy broń jest niebezpieczna? Czy każdy kto ma broń i jest mordercą? Odpowiedzią na te pytania jest oczywiście: nie. Prawda jest taka, że broń to tylko narzędzie jak nóż czy widelec tylko od użytkownika zależy, w jaki sposób ją wykorzysta: czy do zabicia niewinnego człowieka, czy do obrony własnej. Przestępcy zawsze będą mieli broń, zazwyczaj nielegalną, a złego człowieka z bronią może powstrzymać tylko dobry człowiek z bronią. Dlatego nie powinno się utrudniać obywatelowi zakupu broni palnej, bo może ona uratować życie

Najdłużej panująca władczyni na przestrzeni wieków Elżbieta II W czasie jej panowania Wielka Brytania zyskała ogromną sławę na arenie międzynarodowej. Z wielkim smutkiem świat przyjął informację o jej śmierci. W związku z tym zmieniła się kolejność sukcesji do tronu Królem został jej syn, Karol III, królową zaś jego małżonka, Camilla. Kolejny w kolejce jest obecny książę Walii William, a następnie jego syn książę Jerzy.

Rodzina królewska jest zawsze obserwowana przez fotoreporterów i jesteśmy na bieżąco informowani o ważniejszych wydarzeniach. Chciałabym się jednak skupić na członkach rodu Windsorów, którzy już dawno odeszli.

Król Jerzy VI panował w latach 1936 1952, urodzony 14 grudnia 1895 r , syn Jerzego V i Marii Teck. W dzieciństwie miał ogromny problem ze zdrowiem oraz jąkaniem się. Nie był przygotowany na objęcie tronu po bracie Edwardzie VIII We wszystkim wspierała go ukochana żona, Elżbieta Bowes Lyon, która urodziła mu dwie córki, Elżbietę II (1926 2022) i Małgorzatę (1930 2002). Kiedy wybuchła II wojna światowa nakłaniano parę królewską do wyjazdu do Kanady Królowa powiedziała wtedy: „Dzieci nigdzie nie pojadą beze mnie Ja nie opuszczę króla, a król nigdy nie wyjedzie”. Zostali więc i mieszkali jak inni Brytyjczycy, racjonując wodę i elektryczność. Wojna wywarła negatywny wpływ na zdrowie króla, który zmarł 6 lutego 1952 r Ciekawostką jest to, że nazwisko “Windsor” jest od niedawna używane przez rodzinę królewską. Zostało zmienione przez ojca Jerzego, ponieważ ich niemieckie nazwisko Coburg źle kojarzyło się poddanym

Królowa Wiktoria to bardzo ważna postać w historii Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Panowała 63 lata (prawie tak długo jak Elżbieta II). Właściwie jej pełne imiona to Aleksandryna Wiktoria, które zawdzięcza swojemu ojcu chrzestnemu księciu regentowi, Aleksandrowi I Romanowowi Jej pierwszym językiem był niemiecki, którym posługiwała się jej matka i opiekunka. Języka angielskiego zaczęła się uczyć w wieku trzech lat. Potrafiła też władać włoskim, greckim, łaciną i francuskim W wieku jedenastu lat została pierwszą pretendentką do tronu. Natomiast gdy miała lat szesnaście poznała swojego przyszłego męża, księcia Alberta. Królową została 20 czerwca 1837 r Nie była jednak obyta z polityką jej zaufanym doradcą został premier William Lamb, 2. wicehrabia Melbourne (później większy wpływ na jej życie polityczne miał ukochany mąż Albert). Wiktoria urodziła dziewiątkę dzieci, a podczas jej pierwszej ciąży Edward

Oxford próbował zamachu na jej życie. Po tym wydarzeniu było ich jeszcze parę. Po śmierci ukochanego rzadko wychodziła z pałacu i ubierała się tylko na czarno. Zmarła 22 stycznia 1901 r. na krwiaka mózgu. Pochowana została w sukni ślubnej i welonie.

Ostatnia, ale niezapomniana Książna Diana. Ikona mody, Królowa serc, Księżna ludu i oczywiście Księżna Walii. Była to kobieta silna, odważna, wrażliwa, a tak wiele wycierpiała. Chorowała na bulimię oraz miała depresję, a w dzieciństwie miała ogromne problemy z nauką. Za Karola wyszła 29 lipca 1981, jednak ich małżeństwo nie przetrwało. Karol zdradził ja z Camilą Parker Bowes, podobno ja kochał bardziej niż swoją żonę Angażowała się w akcje charytatywne i dobroczynne, odwiedzała liczne państwa świata i przede wszystkim była matką dwójki wspaniałych chłopców. Znana była z pięknych kreacji i łamania zasad, które obowiązywały rodzinę królewską Jej dwie najsłynniejsze suknie to: suknia ślubna z ośmiometrowym trenem oraz “suknia zemsty”, w której pokazała się kiedy Karol publicznie przyznał się do romansu z Camilą. Niestety zginęła na wskutek obrażeń jakich dostała w wyniku wypadku samochodowego. Odeszła w wieku 36 lat 31 sierpnia 1997. Jej pogrzeb oglądało ok. 2,5 mld ludzi na całym świecie. Ludzie zareagowali bardzo emocjonalnie na wieść o jej śmierci pod pałacem powstało morze kwiatów i laurek.

Mimo, że ci wszyscy wielcy ludzie odeszli już bardzo dawno temu, świat nie zapomniał ich zasług i poświęceń. Wręcz przeciwnie. Możemy być wszyscy dumni z tego kim byli.

I co dalej?

Myślę, że gdyby ktoś kilka lat temu powiedział mi, że stracimy bezpośredni kontakt z rówieśnikami, a dzieci i młodzież będzie uczyć się w domu przez Internet, uznałbym go za człowieka tracącego kontakt z rzeczywistością. Nie tylko się to wydarzyło, ale do tego dzisiaj dalej żyję w świecie edukacji domowej, pomimo faktu, iż pandemia COVID 19 szczęśliwie dobiegła końca.

Pewnie ktoś zapyta, skąd w ogóle rodzi się pomysł, aby rezygnować ze szkoły stacjonarnej i kształcić się w domu? Myślę, że wielu z nas najskuteczniej przyswaja wiedzę i najlepiej się rozwija w warunkach korzystnych emocjonalnie Wolni od ciągłej rywalizacji, porównywania z innymi, obdarzeni wspaniałym narzędziem wolnego czasu krok za krokiem zmierzamy w dorosłość.

Edukacja domowa. Czym ona jest dla mnie? Można oczywiście powiedzieć, że po prostu uczę się w domu. Jednak jest to zdecydowanie szersze pojęcie. Ucząc się w domu, nabywam zdecydowanie szerszą wiedzę niż w szkole stacjonarnej, ponieważ przede wszystkim mam na to więcej czasu. Tu może zrodzić się pytanie, czy uczniowie ED nie czują się osamotnieni i czy nie popadną w depresję? Każda szkoła w edukacji domowej daje możliwość prowadzenia zajęć, w których mamy czas na naukę i integrację To już zależy od ucznia, czy chce brać w nich udział, czy woli spędzać czas sam Nie ma również żadnych problemów z ocenami na świadectwo. Uczymy się po kolei wszystkich przedmiotów i zdajemy egzaminy końcowe. W naszej szkole terminy egzaminów ustalają uczniowie, więc można się uczyć bez stresu i pośpiechu Jeśli chodzi o same egzaminy, to są one po to, aby wykazać się swoją wiedzą, a nie żeby zostać przyłapanym na błędzie czy niedociągnięciu.

Osobiście uważam, że wybór szkoły w Knurowie to jedna z moich lepszych decyzji w życiu, aczkolwiek zastanawiam się wielokrotnie: jestem w Szkole Maranatha, ale co będzie dalej? Czy to wszystko jest tak jak powinno, czy w pełni wykorzystam potencjał, jaki daje mi Maranatha, jak potoczy się moje życie? Na te pytania niestety nie potrafię dzisiaj udzielić odpowiedzi, ale najważniejsze jest to, aby iść dalej, odkrywając i rozwijając swoje talenty A naszą przyszłość oddać w ręce Boga

ANDRZEJ WILAMOWSKI,

ĆWICZENIA W PISANIU

Widzę, że woda znajdująca się w kole jest zamrożona. Jest jej sporo, a koło jest zrobione z desek. Czuję, że ta konstrukcja zaraz się rozpadnie. Drewno jest słabej jakości, a cała konstrukcja musiała być skonstruowana bardzo dawno temu Całość wymaga renowacji Myślę, że koło kręciłoby się, gdyby była wyższa temperatura Śnieg to uniemożliwia To koło wykonałoby jakąś pracę, gdyby było cieplej. Nie jest ono zbyt wielkie, przez co z pewnością kręci się szybciej. Nadaje się według mnie do mielenia ziarna. Dostrzegam, że przedstawione na obrazku koło jest napędzane za pomocą spadającej wody Woda niestety nie płynie, ponieważ jest zamrożona Niektóre z desek wyglądają na zgniłe

Ten obraz kojarzy mi się z moim dziadkiem Pracował on w podobnym młynie Niestety młyn został zniszczony przez bandziorów.

Wydaje mi się, że jest to opuszczone miejsce Dawno nikt tam nie przebywał Nie chciałbym tam być według mnie ten młyn powinien zostać rozebrany Jest niebezpieczny dla życia i zdrowia, dlatego bałbym się tam przebywać

Jan Stachura, 2LO

Widzę sokoła wędrownego, który właśnie wrócił z polowania. Jest bardzo dumny z tego, że wrócił z tej krwiożerczej walki o jedzenie cały i zdrowy Karmi swoje dzieci, żeby nie umarły z głodu w prawdziwych męczarniach Czuję, że musiał bardzo ciężko walczyć o jedzenie, które udało mu się zdobyć Walczył o to jedzenie na śmierć i życie po to, aby nie umrzeć. Jest zadowolony z siebie, bo udało mu się pokonać trzech przeciwników w walce. Myślę, że wygrał tylko dlatego, iż był silniejszy od innych Jak głosi pewne prawo: są równi i równiejsi wywalczył to, co mu się należało

Jurand Małaszewski, kl. 8

Widzę starszego mężczyznę, który pracuje nad swoim dziełem Ma on krótkie, siwe włosy i nosi okulary Jest ubrany we flanelową koszulę oraz brązowe spodnie

W tle dostrzegam okno oraz narzędzia służące do jego pracy. Znajdują się one na kaloryferze, regale, a nawet na stole, na którym pracuje

Czuję podziw i szacunek wobec tego człowieka Wydaje mi się bowiem, że tego typu praca wymaga mnóstwa czasu energii i cierpliwości Nie może się on pomylić Nawet najmniejszy błąd może zniszczyć dzieło, a pomyłki nie da się cofnąć.

Wiktoria Gołębiewska, 4LO

Widzę mnóstwo różnych przyborów artystycznych, farby Jest tu pewien rozgardiasz rzeczy są porozrzucane i w nieładzie. Nie mają swojego stałego miejsca. Dostrzegam piękne kolory farb. Z przodu leży anioł w żółtych barwach, który na swój sposób jest interesujący, choć prosty. Z tyłu znajduje się pełno pędzli o różnych kształtach i grubościach Czuję chęć sięgnięcia po te pędzle i zanurzenie się w świat kolorów i fantazji Mam ochotę zostawić codzienną rzeczywistość i skupić się na tym, co mnie interesuje. Odczuwam wewnętrzny spokój, gdy patrzę na to zdjęcie. Myślę, że ktoś, do kogo te przybory należą, jest w trakcie tworzenia jakiejś pracy plastycznej Świadczą o tym farby wyłożone na palecie oraz brudna woda w kubku z pędzlem Według mnie malarz lub malarka to profesjonalny artysta Rozumiem zafascynowanie sztuką, bo sama uwielbiam malować. Rozumiem też, ile trwa sam proces tworzenia jakiegoś dzieła To niezwykle czasochłonne zajęcie, które wymaga skupienia, ale też głowy pełnej pomysłów i kreatywności Cała ta sceneria kojarzy mi się z wolnym czasem, a także z muzeum i wystawami Uwielbiam podziwiać dzieła sławnych malarzy i przypatrywać się szczególnie pejzażom. Wydaje mi się, że zdjęcie zostało zrobione w jakiejś przerwie od tworzenia Wszystko leży i nic się nie dzieje Być może dana osoba przeżywa kryzys twórczy Według mnie panuje tutaj jednak jakaś harmonia, mimo że wszystko jest porozrzucane Ogół tworzy spójną całość Sztuka jest czymś wspaniałym i według mnie warto ją tworzyć.

Marta Moryń, 2LO

LISTY DO REDAKCJI

Droga Redakcjo, jestem wielce zrozpaczona i umieram ze smutku, ponieważ (jak może wiecie) wiele dzieci chce chodzić na zajęcia kreatywne. Jednak było nas za dużo i Pani powiedziała, że wrzuci post na Facebooka w czwartek o godzinie 22. Pierwsze 15 osób, które się zapisze będzie na nie chodzić. Natomiast ja zapomniałam, bo mam strasznie słabą pamięć. Miejsc już nie ma, a ja nie wiem co mam teraz zrobić, bo strasznie chciałam chodzić na te zajęcia

Przygnębiona czwartoklasistka

Kochana czwartoklasistko, Tak samo jesteśmy przygnębione twoim nieszczęściem Wpadłyśmy na pomysł, abyś zrobiła prezentacje w Power Poincie, w której pokażesz, że powinnaś chodzić na te zajęcia Jeśli to nie pomoże, to może pączek z piekarni zmiękczy serce Pani od zajęć kreatywnych.

Twoja przewspaniała Redakcja

Droga Redakcjo!

Odkąd zabrano nam telefony, nie mam, co robić na przerwach i na lekcjach. Powoduje to więc, że jestem bardzo znudzony. Co mam robić? Siedzenie w fotelu i czekanie na koniec dnia wcale nie jest ciekawe Pomocy!!! Znudzony uczeń

Znudzony uczniu! Czy próbowałeś zagrać na przerwie w planszówki z innymi uczniami? Choć może to się wydawać naprawdę nudnym zajęciem, jest to świetna zabawa! Co tyczy się lekcji, spróbuj posłuchać, co mówi nauczyciel Czasami mówią naprawdę ciekawe rzeczy Kto wie? W ten sposób odkryjesz może nawet jakąś nową pasje?

Twoja ukochana Redakcja

Drogi Koneserze Miodu, cukier krzepi!

Twoja ulubiona redakcja zawsze służy radą

Droga Redakcjo, Jako zapalony herbaciarz jestem zrozpaczony niemożnością dodania miodu do herbaty w naszej szkolnej kawiarence. Jest tylko cukier. Nie wiem, czy moja psychika to wytrzyma. Proszę o jak najszybszą odpowiedź!

Koneser Miodu

DYNIOWE DIY

W tym numerze zaproponuję wam oryginalny pomysł na DIY. Próbowaliście kiedyś pomalować... dynie? dyni farb akrylowych pędzelka naczynia na wodę pojemnika na farbę

By wykonać malowane dynie, będziemy potrzebować:

opcjonalnie kleju typu magic oraz białego, złotego lub czarnego cienkopisu (potrzebne do narysowania wzorków)

opcjonalnie złotej farby (do pomalowania ogonka dyni)

Taką dynię możemy ozdobić na wiele różnych sposobów. Pomalować farbą akrylową i narysować zjawiskowe wzorki żelopisem, poprzyklejać naklejki, liście itp. Można też pokusić się o bardziej wyrafinowany wygląd. Na dynię nakładamy kilka kropelek kleju, które po wyschnięciu utworzą piękny sweterkowy wzór.

Przy tworzeniu takich dyń frajdę będą mieć i najmniejsze szkraby i te trochę starsze. inspiracje wzięte z: Malowane

SKŁAD: MARTA MORYŃ, WIKTORIA GOŁĘBIEWSKA, HANIA POWNUK OPIEKA: MONIKA MORYŃ

"EDit" to miesięcznik stworzony na potrzeby dzieci i młodzieży, którzy zdobywają wiedzę w ramach edukacji domowej.

Obecnie jest tworzone przez uczniów szkół MARANATHA w Knurowie.

Czasopismo jest bezpłatne, na użytek prywatny. Kopiowanie artykułów oraz czasopisma jest zabronione.

GRAFIKI I OKŁADKI KSIĄŻEK POCHODZĄ OD WYDAWCÓW. GRAFIKI, ZDJĘCIA: CANVA.COM, PIXABAY.COM, ARCHIWA PRYWATNE NA OKŁADCE MAGAZYNU CANVA.COM

Kontakt: redakcjaed@gmail.com

Wysyłając maila z tekstem,

tytuł.

filmem, grafiką, w temacie

tekstu + klasa.

i nazwiskiem + klasa (NIE wiek)

(PNG lub JPG), jednak

te, które są dobrej jakości.

NA FB HTTPS://WWW.FACEBOOK.COM/CZASOPISMOED