10 UITLEVEN
SPORTER IN DE SPOTLIGHT
ESMÉE EYSBACH
FOTOGRAFIE JOUKE BOERMA TEKST MAURICE HENGEVELD
“ HORSEBACK ARCHERY IS EEN MOOI AVONTUUR” SPORTEN IS VOOR MENIG UTRECHTER MEER EEN PASSIE DAN EEN GEZOND EN VERANTWOORD TIJDVERDRIJF. HEEL WAT UTRECHTERS PUTTEN PLEZIER, KRACHT EN ZELFVERTROUWEN UIT HUN SPORT EN ERVAREN HET ALS ULTIEME BELEVING. IN DEZE RUBRIEK STAAT HUN PASSIE EN DE VOLDOENING DIE SPORT GEEFT CENTRAAL. DE GEDREVEN UTRECHTSE ESMÉE EYSBACH STAAT AAN HET BEGIN VAN WAT WEL EENS EEN SUCCESVOLLE SPORTCARRIÈRE KAN WORDEN BINNEN HET NOG VRIJ ONBEKENDE HORSEBACK ARCHERY.
M
Medio september deed ze mee aan de EK Horseback Archery Eventing in Sypniewo-Polen. Voor de 17-jarige Utrechtse Esmée Eysbach was deze Europese competitie, waar ze samen met haar coach Siem Budding en de eveneens talentvolle Charlotte Hanekamp aan deelnam, haar eerste internationale wedstrijd. Ze is nog niet zo heel lang actief in deze bijzondere, maar voor velen onbekende sport. Horseback Archery is boogschieten te paard. Je bent daarbij uitgerust met pijl en boog en in staat om vanaf een galopperend paard op een statisch doel te schieten. “Dat klinkt eenvoudiger dan het is”, legt Esmée uit. “Schieten vanaf een paard in galop betekent dat je moet kunnen rijden zonder teugels en dat je heel snel moet kunnen schieten zonder echt te
mikken met een vizier. Daar zijn verschillende technieken voor, sommige gaan al eeuwen terug.” Voor een eerste deelname en binnen een sterk internationaal deelnemersveld leverde Esmée tijdens de EK in Polen een prima prestatie en het Nederlands team eindigde als 6e van 13 landen. Het laat zien dat er een veelbelovende nieuwe generatie boogschutters te paard onderweg is. Horseback archery kent een lange geschiedenis, raadpleeg Wikipedia maar eens onder ‘mounted archery’. Onder andere in China, Japan, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk is het een groeiende sport. Nog maar relatief kort, vanaf september 2017, worden er op Hoeve Romantico in Maarsbergen trainingen
gegeven in boogschieten te paard. Siem Budding, de beste junior horseback archer ruiter van Nederland en 3de in Europees verband, is daarbij de bezielende coach. Esmée traint nu ongeveer een jaar bij hem en blijkt een talent. “Ik reed al paard en had ook leren boogschieten bij een handboogvereniging. Vorig jaar kreeg ik voor mijn verjaardag een clinic cadeau die de twee combineert. Ik was direct
verkocht! Er zijn enkele grotere opleidingscentra, met name in Hongarije en Polen. De meeste archers hebben het daar geleerd en komen nu voor hun land uit. Ook daardoor kennen Europese deelnemers elkaar over het algemeen goed en is er een gemoedelijke sfeer. Ik ben reuzebenieuwd wat de toekomst gaat brengen en doe er echt alles aan om steeds beter te worden. Het is een mooi avontuur!”
COLUMN
DE ONZICHTBARE STAD
T
Toen ik vanochtend mijn zoon naar school bracht, moest ik er weer aan denken: data en de stad. En ik besefte dat die koppeling zo onlogisch lijkt als je vanaf de straat naar de stad kijkt. Ik bedoel je ziet het niet, je hoort het niet en voelt het niet. Dus is het er dan wel? En wat heeft het met mij te maken? De afgelopen maanden ben ik namelijk betrokken bij het ontwikkelen van een expositie over data, bewoners en de toekomst van de stad samen met dataontwerpbureau CLEVER°FRANKE. En ik leer daar ontzettend veel van, ook over hoe ontzettend veel ik nog te leren heb. Ik moet eerlijk bekennen: des te meer ik me in het onderwerp verdiep, des te meer ik de neiging heb direct om te keren. Ik wil namelijk niet weten dat mensen straks misschien met een grote foto te zien zijn op straat als ze door rood lopen. Ik wil niet weten dat mijn zoekopdrachten op het internet allerlei kennis sturen naar bedrijven die mij vervolgens weer direct proberen over te halen van alles te kopen. Ik stak hierover echt letterlijk mijn kop in het zand (“hey die laarsjes wilde ik net hebben, dat is toevallig”) tot die keer dat ik Hema handdoeken wilde kopen en nog weken daarna bij elke actie op internet ineens Hema handdoeken door mijn scherm zag wandelen. Ik heb zelfs een keer tegen mijn laptop geschreeuwd : “ik heb ze ondertussen allang gekocht!”.
En toch: des te meer ik over data te weten kom, des te meer ik ook geïntrigeerd raak. Wauw, de kansen! Ik was bij de presentatie van Fábio Duarte van MIT - Massachusetts Institute of Technology in de Verenigde Staten (die man schijnt nogal belangrijk te zijn) waarin hij liet zien dat de juiste data ervoor kan zorgen dan er zo’n 50% minder taxi’s hoeven te rijden in New York. Wat!? Of kijk naar een project van RAUM vorig jaar, ‘Hallo Lantaarnpaal Utrecht’ waar je in gesprek kon gaan met het straatmeubilair via kunstmatige intelligentie. Stel je voor dat je straks een gesprek kan aanknopen met een lantaarnpaal over wat er allemaal verbeterd kan worden aan de straat:, “Nou een iets minder fel lampje zou fijn zijn?”. Helemaal fascinerend vind ik de kaarten die je de stad op een nieuwe manier laten zien via data. Ken je die kaarten? Met allerlei lichtpuntjes in allerlei kleuren die bijvoorbeeld vertellen waar het meeste energieverbruik is in de stad. Dan zie je die onzichtbare stad: een stad die er ook is, maar die je met het blote oog gewoon niet kan waarnemen. In discussies over data gaat het natuurlijk ook over de gevaren: privacy, public shaming, data als vervanger van menselijke intelligentie. Hier goed mee omgaan als stad is ontzettend belangrijk. Maar wat ik nu zo graag zou willen weten
is waar bijvoorbeeld Michiel de Lange van de Universiteit Utrecht het ook over heeft: hoe we data kunnen inzetten om bewoners meer bij de stad te betrekken. Denk bijvoorbeeld aan een thema als eenzaamheid. Dat we weten waar de mensen zijn die eenzaam zijn (en die willen dat anderen dat ook weten) en een kopje
FOTOGRAFIE JURI HIENSCH
koffie met hen kunnen drinken. Als dat zou kunnen, dan komen we echt tot nieuwe manieren om mensen een stem te geven in het vormgeven van de stad.
DONICA BUISMAN DIRECTEUR RAUM