DUIC krant 015 juli 2016

De krant die verder kijkt in de stad

JULI 2016 | 2E JAARGANG NR. 15 | KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP DUIC.NL

Studentenmeisjes van 1957

Bij Syr staan ze te dansen in de keuken

Pag. 6

Pag. 19

ADVERTENTIES

DE PRACHTIGE FOTO’S VAN DUIC NU BIJ U AAN DE MUUR

KRINGLOOPWINKEL DE WAARDE

duic.werkaandemuur.nl

HELLING 5 IN UTRECHT

tot 17 juli 20% korting

Het leukste tweedehands warenhuis van Utrecht! dewaarde.org | info@dewaarde.org

NIEUW: DE DUIC APP Locatiegebonden actualiteiten

Stel zelf je nieuws samen: uit de stad, de wijk of de straat

Easysit | dé zitspecialist van Nederland

Dagje weg?

Deur op slot!

Zitcomfort is maatwerk

Maak het inbrek inbrekers niet te makk makkelijk.

Voordat u weggaat: - Draai uw deur op slot - Doe uw ramen dicht - Haal kostbare spullen uit het zicht

87 Het meedenken van de verkoper. We hadden nogal wat eisen. Achteraf werd alles netjes op een rijtje gezet, ook de prijs. Een hele positieve ervaring.

deze week

€300 fabriekskorting*

Kom nu naar onze showroom in Hilversum of bel:

088-6220220

Bekijk de gehele collectie op www.easysit.nl

*Actie geldig t/m 27 juli 2016. Niet geldig op Stressless en niet i.c.m. andere acties.

M. Wouters | Eemnes

Solidus aanbiedingsweken 15% - 30% actie korting!

Geldig van 11 juli 2016 t/m 23 juli 2016.

Wijdte F t/m M Dames: maat 34 t/m 44 Heren: maat 39 t/m 50

Kijk in onze actiehoek: twee halen, één betalen!

VOETKLACHTEN?

Bezoek ons voor advies.

Gratis taxiservice of thuisdemonstratie Wilt u weten hoe onze taxiservice of thuisdemonstratie werkt, kijk dan op www.easysit.nl

8,9

503 recensies

Easysit Hilversum | Verlengde Zuiderloswal 8a, 1216 BX Hilversum

George In der Maur Beterlopenwinkel Al zes jaar op rij de beste!

Een gratis kop koffie of thee bij binnenkomst! www.beterlopenwebwinkel.nl

Koningin Wilhelminaweg 497 3737 BG Groenekan (Utrecht) 030 - 20 40 612 www.indermaur-beterlopenwinkel.nl

INHOUD Nieuws

Stad/Leven

Nieuws in beeld

Studentenleven

Kunst Jaarbeursplein

pagina 4-5

T

oen DUIC het bericht plaatste dat SSH op zoek was naar de eerste bewoners van de Johan de Witstraat kregen we bijna direct een reactie van mevrouw Zimmerman. “De oproep voor zestig jaar studentenhuisvesting utrecht, wat leuk!! De herinneringen borrelen meteen hevig op. Ik hoor tot de allereerste lichting, met 4 vriendinnen op de bovenste verdieping van de Johan de Wittstraat. 1957 dus. “Ik kan er wel een boek van schrijven” zoveel hebben we beleefd.” Merel Blom ging naar Leusden waar mevrouw Zimmerman tegenwoordig woont en tekende een heerlijk verhaal op.

Andere tijden. Mijn kennismaking met de SSH was midden jaren zestig. Zelf nog middelbare scholier kwam ik overal waar de revolutie dreigde los te barsten. Dus ook bij de IBB waar het engagement merkbaar was. Legendarisch was de “Johnson moordenaar”- actie. Onder aanvoering van activist Robert van Gemert plakten veel studenten deze tekst op hun ramen. Het was een protest tegen de arrestatie van Vietnam-demonstranten die deze leus scandeerden. Er werden acties voorbereid in de IBB. Veel rookbommen zijn daar gefabriceerd. Er werd geblowd, getript, Herman Hesse gelezen en de Grateful Dead grijs gedraaid. Robert van Gemert staat binnenkort voor de rechter vanwege de wietplanten in zijn tuin. Dus die is zijn verleden trouw gebleven. Ik ben al jaren niet meer in de IBB geweest. Als bewoner van de binnenstad ken ik de (nieuwe) student nog steeds goed. Aan beide kanten van mijn woning bevinden zich studentenhuizen. Muziek wordt nog steeds gedraaid, en niet zo’n beetje.

Maar verder houdt de vergelijking op. Het leven is een feest en daar horen geen zorgen over de toekomst bij. Ik was laatst ongevraagd getuige van een gesprek in de tuin van de buren. De mededeling dat ene Mick zijn ballen had gewaxt leidde tot enige discussie. Maar werd al snel overschaduwd door de vraag of pijpen wel zo lekker is (excuses voor mijn scabreuze woordgebruik). Er zijn nog steeds prangende vragen bij de nieuwe lichting studenten. Ik heb overigens het idee dat mevrouw Zimmerman net als ik deze studenten ook wel leuk vindt.

Utrecht volgens Tom Staal

Pagina 18

Het eerste pand van SSH

Hotspot Syr

Studentenmeisjes van 1957

Pagina 6-8

“Wij staan te dansen in de keuken”

Pagina 19

Werfberichten

Het baasje van Guus

Bart Prinsen

Pagina 9

De fiets: een uit de hand gelopen hobby

Pagina 20

ArcheoHotspot

Jette&Jildou drinken koffie

“Archeologie tastbaar maken”

Pagina 11

Rocking Chair

Pagina 21

Cultuur / Uit

Ondernemen

Marcel Gieling St. Barbara

Pagina 12

Michael Kroonbergs, hoofdredacteur Michael@duic.nl

Op bezoek bij

De Elvis Corner op de Amsterdamsestraatweg

Pagina 23

Het thuisgerecht

Jeroen van Nijnatten met de ovenheerlijke couscousschotel

U-Type

pagina 12

Guido de Boer over een nieuw lettertype

Pagina 23

Uittips

Catharijne Classique, de Parade en De Leuke Festival

Pagina 14-15

Modemeter

Marieke van Willigen over Frankie Tjoeng

Special Actueel Verleden Utrecht toen en Nu

Pagina 17

Colofon

KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP DUIC.NL

Redactie Michael Kroonbergs (hoofdredacteur), Merel Blom, Annabel van Heesbeen, Jesse Holweg, Robert Oosterbroek Beeldredactie Robert Oosterbroek Contact Redactie redactie@duic.nl

Aan dit nummer werkten mee Bart Prinsen, Marcel Gieling, Yontie Helders, Renzo Gerritsen, Bas van Setten, Steef Schinkel, Marieke van Willigen, Jette Pellemans, Jildou Fabriek en Jeroen van Nijnatten Oplage 145.000

Uitgevers Joris Daalhuisen en Martijn Rademakers Sales Stefan Timmer en Wouter Jacobs stefan@duic.nl en wouter@duic.nl

Adverteren 06-295 056 02 Helling 12, 3523 CC Utrecht adverteren@duic.nl Website DUIC.nl

Facebook De Utrechtse Internet Courant (DUIC) Twitter & Instagram @duic.nl & duicnl

4

Nieuws

JULI 2016

Nieuws

JULI 2016

Robert Oosterbroek Robert Oosterbroek

Nieuws in beeld De interactieve kunstinstallatie Aura Utrecht siert de trappen van het stadsplateau bij het Jaarbeursplein. Deze kleurrijke installatie, samengesteld uit industrieel getinte kunststof pvc-gordijnen, zal tot eind mei 2017 te zien zijn. Aura Utrecht is onderdeel van Public Works: een initiatief van de stichting Kunst in het Stationsgebied in samenwerking met de gemeente. Tot 2017 zullen er 30 kunstuitingen uitgevoerd worden, zo werd er al eerder een hoop mest naast het Stadskantoor gekwakt. Zoals vaak het geval is bij kunst zijn er naast lovende woorden ook critici. Op DUIC.nl klagen lezers over de verspilling van geld en de ontsiering van de trappen, anderen zijn positief. De kunstenaars Gabriel Lester en Martine Vledder krijgen vast regelmatig wat mee van dit soort internetdiscussies. Zij zien liever de mensen in hun kunstwerk, het idee is dat voorbijgangers zich door de pvc-gordijnen kunnen bewegen en daardoor in een afgesloten ruimte komen. Vanuit daar ziet de wereld er een stuk kleurrijker uit.

5

6 Nieuws Nieuws

JULI2016 2016 JULI

De novieten van U.V.S.V. in 1955. Op de voorste rij in het midden zit Josien Zimmerman (met bril).

TIJDSBEELD

Merel Blom

Robert Oosterbroek & Archief

Studentenmeisjes van 1957 Bijna tachtig jaar is ze. Josien Zimmerman werd volwassen in het Utrecht van de jaren vijftig. Ze studeerde hier geneeskunde en betrok in 1957 het allereerste studentenhuis van Stichting Studentenhuisvesting (SSH). De studentenwereld was toen mijlenver verwijderd van wat ze de ‘burgermaatschappij’ noemden. Zimmerman zag de wereld veranderen en kijkt met DUIC terug op die naoorlogse jaren.

O

p een korrelige zwart-witfoto staan 113 meisjes in rijen opgesteld. In witte cijfers onderaan staat het jaartal gedrukt: 1955. Deze meisjes waren dat jaar de novieten van de Utrechtse studentenvereniging U.V.S.V. Op de voorste rij in het midden zit een meisje in het gras. Vriendelijke ogen achter een bril, strik in het zorgvuldig gekapte haar, hand om een opgetrokken knie. Zes decennia later zit Josien Zimmerman in haar woonkamer in Leusden. ‘De SSH bestaat zestig jaar en zoekt contact met de bewoonsters van hun allereerste pand.’ Het bericht op DUIC.nl maakte veel herinneringen bij haar los. Ze belde uitvoerig met haar vriendinnen. Met

z’n vieren betrokken zij in 1957 de bovenste verdieping van het eerste SSH-studentenhuis van de stad, op de Johan de Wittstraat. “Het valt me op hoe weinig jouw generatie weet van hoe de wereld was toen ik jong was”, zegt ze. “De wereld, de stad Utrecht en het studentenleven van toen waren totaal anders dan nu.”

Bach op de bakfiets In 1955 kwam Zimmerman naar Utrecht om geneeskunde te studeren. Ze groeide op in een klein dorpje op de Veluwe, ging naar school in Zwolle en had vooruitstrevende ouders. “Toen ik in de wieg lag, zei mijn vader al: ‘Dit kind gaat studeren.’

Dat was bijzonder. Van mijn hbs-

klas was ik het enige meisje dat ging studeren. Mijn ouders wilden dat ik zelfstandig zou zijn. Mijn vader liet me een bankrekening openen zodat hij daar elke maand mijn toelage naar kon overmaken. Zo hoefde ik niet steeds naar huis om dat geld te halen. Hij zei: ‘Dan hebben wij geen claim op jou. Jij komt thuis als we dat allemaal leuk vinden.’ Dat was heel vooruitstrevend.” Zimmerman glimlacht. “Mijn kleinkinderen hebben met tien jaar al een eigen bankrekening, maar in de jaren vijftig hadden maar heel weinig mensen dat. Je kreeg je loon uitbetaald in een zakje. Als ik naar de bank ging om mijn maandgeld te halen, dan zag je iedereen kijken: hé, daar staat

“Je studietijd, die moet je ook niet verheerlijken” een meisje, die heeft een bankrekening! Dat trok de aandacht.”

In de jaren vijftig waren de woningnood en het gebrek aan kamers voor studenten een groot probleem.

Daarom werd in 1956 de Stichting Studentenhuisvesting (SSH) opgericht. Er werd een pand aan de Johan de Wittstraat gekocht en opgeknapt. Veertien meisjes konden er wonen, voor 35 à 45 gulden per maand. Een van Zimmermans jaarclubgenoten, Nita, had erover gehoord. Zimmerman: “Ik woonde toen bij een hospita in een souterrain op de Tolsteegsingel, maar wilde daar weg. Samen met nog twee vriendinnen schreven we ons in

en toen het huis bezichtigd mocht worden, stoven we meteen door naar boven. We hadden gehoord dat op de bovenste verdieping vier kamers waren.” In mei 1957 gingen ze verhuizen. Zimmerman wijst naar een van de foto’s op tafel. Voor het huis op de Johan de Wittstraat staan vier jongemannen om een bakfiets met daarop wat meubeltjes, een kastje – dat inmiddels antiek is en nog altijd in Zimmermans woonkamer staat – en een schilderijtje met Bach erop. Erbij staat de datum: 1 mei 1957. “Mijn vrienden van het Utrechts Studenten Koor en Orkest (USKO) kwamen me helpen verhuizen.” Zimmerman lacht. De foto zit op een kaartje geplakt. Eronder

Nieuws Nieuws 77

JULI 2016 JULI 2016

SSH In de jaren vijftig was de woningnood onder studenten hoog. Daarom richtten twee Utrechtse studenten, Christian Wilhelm Wali van Lohuizen en Jacob Maarten Maris, de SSH op. De stichting kocht in 1957 haar eerste studentenhuis, aan de Johan de Wittstraat. Daar konden veertien meisjes een kamer huren. Josien Zimmerman (79) hoorde bij de allereerste lichting bewoonsters. Later dat jaar kwam er ook een huis voor mannelijke studenten, aan de Lange Nieuwstraat. Vandaag de dag verhuurt de SSH zo’n 13.000 studentenkamers en -woningen in de stad. In het huis aan de Johan de Wittstraat wonen nog altijd studenten.

Op Johan de Wittstraat 5 werd in 1957 het allereerste studentenhuis van de SSH geopend. In 2016 wonen er nog altijd studenten.

staat in keurige letters een menu opgesteld. “Als dank nodigde ik hen uit voor een diner. Dit was de uitnodiging. We aten macaroni met sla en spiegelei, vruchtenyoghurt en kaas met koffie.”

Josien Zimmerman groeide op in een klein dorpje op de Veluwe. Ze had vooruitstrevende ouders en ging als enige meisje van haar hbs-klas studeren.

Herenbezoek “Niet veel meisjes woonden toen echt zelfstandig. Dat werd onfatsoenlijk gevonden”, vertelt Zimmerman. “Veel meisjes woonden ‘met huiselijk verkeer’. Dat hield in dat je bij een hospita woonde die ook voor je kookte. Hospita’s waren erg op de regels: dat je je fiets netjes wegzette, je kamer schoonhield. Mannenbezoek was meestal verboden. Niet alleen de studentes konden daar last mee krijgen, maar die hospita ook.

Als de buren dachten dat er wat gebeurde, dan werd daar enorm over gepraat.” Op de Johan de Wittstraat woonden de meisjes wel zelfstandig.

De enige regel die de SSH opgelegde, was dat jongens niet mochten blijven slapen. Maar die regel werd niet gehandhaafd. “Dan hoorde je ‘s ochtends vroeg ergens in het huis de deur opengaan. Als je dan naar buiten keek, zag je zo’n jongen gauw de straat uitlopen”, grinnikt Zimmerman. Op de bovenste verdieping kwamen ook weleens vriendjes langs, maar de meisjes bonjourden die ‘s avonds wel de deur uit. “We waren als de dood dat we zwanger zouden worden. Dat was de grootste ramp die je kon overkomen.”

Beneden in het souterrain van het huis aan de Johan de Wittstraat woonde de huisoudste, Marian. Zij onderhield contact met de SSH, inde de huur en het geld voor de rekeningen. “We hadden allemaal een radio. De hele dag hoorde je de Franse chansons door het huis; Jacques Brel, Juliette Gréco. Voor de radio moest je belasting betalen in die tijd. Er kwam een controleur langs. Onze huisoudste ving die man op en liet hem zien dat zij een radio had waar ze geen belasting voor betaalde. Dan kreeg ze een flink hoge

boete. Maar hij ging daarna niet meer boven kijken of er nog meer radio’s in huis waren. Haar boete sloegen wij met z’n veertienen om, dan waren we goedkoper uit dan wanneer we allemaal onze belasting zouden betalen.” In huis woonden ook een jack russell, waarvan niemand precies wist van wie die was, en twee poezen. Dat maakte de chaos compleet. “Meisjes droegen in die tijd een rok met nylonkousen eronder. Die maakte je vast met jarretels, panty’s kwamen pas later. Die poezen krabden onze kousen open.

En die waren duur! Nu koop je vijf paar voor een euro bij de HEMA, maar toen moest je naar een zaak

badhuizen. Bijvoorbeeld op de hoek van de Biltstraat, bij O.Z.E.B.I. Daar kon je ook zwemmen”, vertelt ze. In het badhuis betaalde je twee kwartjes, dan kreeg je een handdoek en mocht je een stortbad of een ligbad nemen. “Er was een mevrouw met een wit schort die klopte als de tijd om was. Ik ging twee of drie keer per week naar het badhuis op de Homeruslaan.”

De burgermaatschappij Het studentenleven anno 2016 is niet meer te vergelijken met dat van 1957. “Er was toen bijna geen contact tussen studenten en de burgermaatschappij. We hadden onze

“In 1994 zijn we nog eens teruggegaan.

Dat was opzienbarend. De chaos die we er aantroffen… Bij ons was het al zo vreselijk smerig, maar de volgende generaties bleken nog veel erger” op de Servetstraat, daar waar je de Dom onderdoor kunt. Op de hoek had je een winkeltje waar ze kousen repareerden. Daar brachten we onze nylons heen. Kun je nagaan, ze moesten wel de moeite waard zijn.”

Boven op zolder hadden de vier vriendinnen twee wastafels. Er was in die eerste tijd nog geen badkamer in het huis. De huisoudste regelde later dat er in de oude kolenkast in het souterrain wel een douche werd geïnstalleerd. Zimmerman heeft in haar tijd in Utrecht op zeven verschillende adressen gewoond en in maar twee daarvan was een fatsoenlijke wasgelegenheid. “Hoe waste je je dan? In Utrecht waren toen veel

jaarclub en de medische faculteit organiseerde wel activiteiten waar we heen gingen. En ik ben jarenlang lid van het USKO geweest. Je kon eten in de mensa – maar dat was geen succes, het eten was daar onsmakelijk – of op de club.” Later gingen de meisjes weleens naar de Chinees en ook wel naar ‘t Pandje, dat was toen het eerste restaurant speciaal voor studenten. “Bestaat dat nog?”, vraagt Zimmerman. Ze knikt tevreden als ze hoort dat Utrechtse studenten van nu daar nog steeds komen.

“Als je me vraagt of ik weleens terugverlang naar die tijd: ja en nee.

Je studietijd, die moet je ook niet

88 Nieuws Nieuws

JULI 2016 JULI 2016

“Niet veel meisjes woonden toen zelfstandig, zonder hospita. Dat werd onfatsoenlijk gevonden”

De jaarclub, 1956. Voorste rij v.l.n.r. Josien Zimmerman, Wija Nienhuis en Ineke Gerritsma. Achterste rij v.l.n.r. Pim D’Hont, Petra Bins en Nita Delfos.

verheerlijken. Waren we braaf?”, vraagt Zimmerman zich af. “We waren geen feesttypes, nee. Er woonden een aantal rechtenstudenten bij ons in huis die veel met elkaar zaten te kletsen in de keuken. Maar wij waren vooral heel serieus bezig met onze studie. Het studentenleven op zich, daar heb ik me niet zo vreselijk in gestort. Ja, ik heb toch mijn meeste aandacht aan die studie gegeven. Daar heb ik erg van genoten, zoals ik later ook van het arts-zijn genoot. Dat was een levensvervulling voor mij.

Wie afstudeerde, kwam verder. Vrouwen werden na hun studie toch vaak huisvrouw of hadden kleine baantjes.” Zimmerman kreeg zelf vier kinderen. Het was in die tijd niet makkelijk om daarnaast nog te werken. Toch heeft ze dat altijd wel gedaan. Toen de kinderen nog klein waren, gaf ze les. “Daar had ik veel plezier in.

Daarna heb ik 25 jaar lang als arts gewerkt bij de Rutgers Stichting, vanaf de tijd dat de pil in Nederland kwam. Dat was een tijd, daar kun je een boek over schrijven. De laatste dertig jaar ben ik als verpleeghuisarts en specialist ouderengeneeskunde werkzaam geweest.”

Komfoortje Rond 1994 maakten Zimmerman en haar drie vriendinnen een zogenaamde sentimental journey door Utrecht. Ze belden aan bij de Johan de Wittstraat. De studenten die er toen woonden vonden het fantastisch en lieten de oud-bewoonsters binnen. “Dat was opzienbarend”, zegt Zimmerman geamuseerd. “De chaos die we toen aantroffen… Het heeft me zo verbaasd. Bij ons was het al zo vreselijk smerig.

Melk en yoghurt kocht je nog in flessen in onze tijd, dus het hele huis stond vol met lege flessen met schimmel erin. Op de trappen lagen kranten en kleren. Maar de volgende generaties bleken nog veel erger te zijn dan wij.”

Bouwkundig was er wel veel verbeterd aan het huis. Het is gebouwd in 1904 en toentertijd hadden huizen nog gasverlichting. Zimmerman en haar vriendinnen ontdekten anno ‘57 dat er langs de muren nog altijd gasleidingen liepen. Op de overloop boven was aan de muur een aansluiting voor een gaslamp. “Die werden toen allang niet meer gebruikt, maar het gas bleek nooit afgesloten te zijn. Wij dachten: weet je wat, we sluiten er een komfoortje op aan. Zo’n klein gasfornuisje met één pit.

Maar die aansluiting zat best hoog en de slang was te kort dus we schoven een tafeltje tegen de muur. Daarop zetten we een stoel en nog een stapeltje boeken. Bovenop die hele toren maakten we dan thee en koffie. Levensgevaarlijk. Dat we onszelf niet hebben opgeblazen of zijn gestikt van de koolmonoxide…” Na anderhalf jaar verhuisde Zimmerman weer naar een volgende kamer. Het contact met haar drie huisgenootjes van die zolder op de Johan de Wittstraat is al die jaren hecht gebleven.

“Na je studietijd wordt het leven heel druk. Je krijgt een partner, een gezin, een baan. Maar die vriendschap van toen is altijd gebleven. De vrijheid die wij hadden door daar samen te wonen in zo’n huis: die vrijheid moesten we leren met elkaar.”

Intocht van vrouwelijke studentenverenigingen uit andere steden. Jaarlijks werden er onderling sportwedstrijden gehouden. Op de achtergrond de winkel waar studentes hun nylonkousen lieten repareren.

“Ja, ik heb toch mijn meeste aandacht aan die studie gegeven. Dat was een levensvervulling voor mij. Wie afstudeerde, kwam verder.”

Hoewel het verenigingsleven een grote plek innam, waren Zimmerman en haar vriendinnen (niet op deze foto) geen feesttypes.

Als dank voor de hulp bij haar verhuizing naar de Johan de Wittstraat organiseerde Josien Zimmerman een dinertje.

Nieuws

JULI 2016

9

WERFBERICHTEN BART PRINSEN

Hap-snap Het vluchtige tot iets blijvends maken. Dat is misschien wat kunst kan doen. De beste romans en de mooiste gedichten worden geboren vanuit een coherente, klassieke gedachte. Sonnet, ballade, rondeel. Het zijn mooie oude vormen. Maar dan. Op twitter heb je kortschrijvers, die elke dag een kort verhaal van 140 tekens publiceren.

Eertijds had je de Utrechtse dichter C.C.S. Crone (1914-1951) met zijn eigen manier van werken.

Crone noteerde invallen, waarnemingen (“ontroeringsfactoren”) op strookjes papier, voorzag die van een nummer en plakte ze in een kasboek. Zijn sombere novelle Het feestelijke leven was gebaseerd op meer dan duizend van zulke aantekeningen.

Er zijn meer voorbeelden te bedenken van literaire meesterstukken die niet als een groots opgezet plan tot stand zijn gekomen, maar hap-snap, als bij toeval. Hopelijk is de biografie ‘Moet dit een wereldbeeld verbeelden’ van en over Pé Hawinkels (1942-1977) nog hier of daar antiquarisch verkrijgbaar. Pé nam iedere dag of iedere week een fotootje van zichzelf en plakte dat dan naast zijn scheerspiegel. Soms een snor, soms een baard, soms met bril, soms betraand, soms verbaasd,

soms alert. Hij was een erudiete taalkunstenaar die alle kneepjes van het klassieke vers onder de knie had. Vertaalde Sophocles, maar schreef ook songteksten voor de jonge Herman Brood.

Nog een voorbeeld. De Amerikaanse beat-schrijver William Burroughs (1914-1997) schreef zijn junkieboek ‘Naked Lunch’ in zijn hotelkamer op een lange rol behang, die hij daarna in stukken scheurde. Zijn literaire vrienden moesten hem helpen de scènes te ordenen. Maar ook nadat het boek was uitgegeven, wilde Burroughs dat het in elke willekeurige volgorde gelezen zou blijven worden. Elke snipper tekst stond op zichzelf.

Om met deze regels van Pé Hawinkels te eindigen: De glimlach, die wij op dingen kunnen zien, die nooit kúnnen lachen: een boeddhabeeld, de maan, de oostelijke horizon, zo vredig, dat ik goddank er zelf niets van begrijp.

Crone, Hawinkels en Burroughs zijn de naar onze tijd vooruitgestuurde barden, die de weg hebben geplaveid voor de korte adem.

ADVERTENTIES

EXTRA BIJVERDIENEN DEZE ZOMER?

VACATURE

Verkoopmedewerker M/V parttime

VOOR DEZE KRANT ZIJN WIJ OP ZOEK NAAR

Voor onze State of Art Store in Utrecht zijn wij op zoek naar een Verkoopmedewerker M/V parttime (+/- 24 uur).

Als Verkoopmedewerker ben je het gezicht van State of Art voor onze klant. Je hebt een hoog verantwoordelijkheidsgevoel en je weet de klant op een vriendelijke en gastvrije wijze te helpen.

Je bent communicatief en sociaal vaardig, daarnaast voer je alle voorkomende werkzaamheden in de Store uit.

Orde, netheid en klantvriendelijkheid zijn voor jou drie vanzelfsprekende zaken. Je bent een teamspeler maar kan ook uitstekend zelfstandig werken.

Wij vragen: - Je bent enthousiast en initiatiefrijk - Je bent commercieel gericht - Je hebt een representatieve uitstraling - Je bent communicatief en sociaal vaardig Naast deze uitdaging bieden wij: - Informele prettige werksfeer - Uitstekende arbeidsvoorwaarden Herken jij jezelf in bovenstaand profiel en ga jij de uitdaging aan? Solliciteer dan online via werkenbij.stateofart.com en wellicht behoor jij binnenkort tot onze familie.

(Vakantie) BEZORG(ST)ERS -Bezorging is op woensdag -Minimale leeftijd is 13 jaar -De kranten worden thuis afgeleverd -Ook vragen wij 65+ en vutters te reageren Reageer snel:

088-4447788 of stuur een e-mail met adres/telefoonnummer naar:

.com

inspectie@mediaverspreiders.nl

10 Cultuur / Uit

JULI 2016

Advertorial

STEEF SCHINKEL

De andere kant van Utrecht

Acties zijn geldig t/m dinsdag 19 juli 2016

Het was in het jaar 1958 toen ik slenterend als jongeman van 11 jaar langs de Kromme Nieuwegracht liep. Sommige omwonenden van deze prachtige gracht hadden mij net een heitje voor een karweitje gegeven. Je kreeg dat heitje als je enkele werkzaamheden had gedaan. Met drie verdiende heitsies liep ik richting Pausdam, die heitsies gingen naar een of andere club. Ik had nog wel drie extra stuivers fooi gekregen van een of ander advocatenkantoor zetelend t.o. de Jeruzalemstraat. Enkele nieuwsgierige kinderen uit een van de mooiste en meest pittoreske straat van Utrecht kwam mij tegemoet. “Steef, heje 3 cent of een stuiver voor een dropveter”, vroeg een van de jongste kids. Ik gaf het jochie een stuiver.

12 EURO KORTING!

n 2 kratte

Heineken

2 kratten met 24 flessen van 0.3 liter 29.00

A

angekomen bij het Pausdam dook ik, glijdend de diepte in, via de houten wit geverfde leuning, naar de gracht.

Het was eigenlijk bijzonder gevaarlijk dat naar beneden glijden, maar we waren het als kind gewend. De wereld zag er daar beneden ook geheel anders uit daar onder aan de (Kromme) Nieuwegracht. Je moet het beslist eens doen. De trappen af en eens langs die mooie grachten van de (Kromme) Nieuwegracht lopen. Helaas is dat bij de Kromme Nieuwegracht, behoudens enkele meters bij het Pausdam, uitsluitend met een boot te doen. De Nieuwegracht is vanaf de grachtenwerf werkelijk geweldig en via vrijwel alle aanwezige trappen begaanbaar. Het verbaast mij telkens weer dat zo weinig mensen deze prachtigste plekken nooit wensen te zien. Ik heb mij ooit als kind laten vertellen dat er niet minder dan 27 verschillende soorten hekwerken langs de Utrechtse grachten geplaatst zijn.

Per liter 1.18

MEER DAN 16 EURO KORTING!

Stoney Creek

Australische wijn, alle soorten 6 flessen van 0.75 liter van: 32.94

50 % korting Per liter 3.66

voor: 16.47

Alleen geldig op vrijdag 15 t/m zondag 17 juli 2016

1 LITER

Coca-Cola

Regular, light, zero, life, vanilla of cherry Fles 1 liter van: 2.92 - 2.96

Parel: Samensmelting van een bijzonder stukje Utrecht De fluwelige rode bakstenen met de grijze ornamenten aan deze gracht zijn een unieke samensmelting van een bijzonder stukje Utrecht.

Dat stukje Utrecht is in geen enkel ander land zichtbaar, zo mooi is deze omgeving.

De “onderkant” van het oude centrum van Utrecht is in mijn ogen als een parel. Ik kwam in een van onze vier kelders in ons theater, tijdens de verbouwing in 2003, vrijwel diezelfde gevormde stenen bij onze waterput tegen. Vaag zie ik ook nog die gele zandstenen en kloostermoppen voor me.

In het water zie ik bij het Pausdam nog die stekelbaarsjes, bloedzuigers of kikkervisjes zwemmen.

Zouden dit nog nakomelingen zijn van de loop van de al eerder door mij beschreven Rijn? Heerlijke tijd die jeugd, denk ik nu.

Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat de klim terug, er was bij het Pausdam maar een trap, naar de straat aan de rechterkant richting domtoren die prachtige pui van de steunzolenwinkel, al doende de trap opkomend, langzaam zichtbaar werd. Ik kreeg daar ooit mijn eerste steunzolen. De gevel was, zover ik mij kan herinneren, voorzien van houtgesneden ornamenten. Het is toch een wonder dat onze gevel van ons Schiller Theater Place Royale nog zo mooi gebleven is, bedenk ik mij nu ineens.

Ik ga er straks bij aankomst weer extra van genieten. Moet U ook eens doen!

1+1 GRATIS

*

voor: 1.46 - 1.48

Kijk voor onze actuele openingstijden op www.hoogvliet.com/openingstijden.

Max. 4 keer de aanbieding per klant. Per combinatie kan de prijs verschillen. * U krijgt 50% korting op de totaalprijs

De Kromme Nieuwegracht is in kaart gebracht door Google Streetview. Foto: Archief DUIC.

Nieuws 11

JULI 2016

ARCHEOHOTSPOT UTRECHT Robert Oosterbroek Robert Oosterbroek

“Op deze plek willen we archeologie tastbaar maken”

Henk Rebel en Alexander van de Bunt

In het Universiteitsmuseum aan de Lange Nieuwstraat worden tientallen dozen naar binnengebracht. Daarin zitten de vondsten van een archeologische opgraving in de Utrechtse wijk Lauwerecht. Vrijwilligers en museumbezoekers zullen de potscherven van zo’n zeshonderd jaar oud onderzoeken en proberen de potten weer in elkaar te zetten.

“

Ik heb weer een stuk”, roept een scholier. Samen met haar klasgenoten en leden van de Vereniging van Vrijwilligers in de Archeologie (AWN) staan ze rond een grote tafel met tientallen potscherven. Geconcentreerd, maar met enthousiasme proberen ze stukken te vinden die aan elkaar passen om zo het baksel zo volledig mogelijk in originele staat terug te brengen. “Het is echt een kick als je meerdere stukken vindt die bij elkaar passen”, vertelt een vrijwilliger. Het is niet altijd zo geweest dat iedereen zomaar aan honderden jaren oude spullen mag zitten. Maar sinds zes maanden is er een ArcheoHotspot geopend in het Utrechtse Universiteitsmuseum. Alexander van de Bunt is als archeoloog verbonden aan het Landschap Erfgoed Utrecht (LEU).

“In 2014 is de eerste ArcheoHotspot geopend op initiatief van het Amsterdamse Allard Pierson Museum. In 2015 kwamen Den Bosch en Eindhoven erbij en begin dit jaar is de Utrechtse locatie geopend. Op deze plek willen we archeologie tastbaar maken. Zeven dagen per week zijn we geopend en iedereen kan hier gratis naartoe komen. Ze kunnen hier helpen met het bestuderen en registreren van vondsten die gedaan zijn in Utrecht.”

Henk Rebel was directeur van een

basisschool, maar toen hij met pensioen dreigde te gaan, ging hij zich verdiepen in archeologie.

Zodoende kwam hij terecht bij de AWN en werkt hij nu regelmatig als amateurarcheoloog in het Universiteitsmuseum. “Er is nog altijd veel onduidelijkheid over wat een archeoloog doet en wat voor nut het heeft voor de maatschappij. Wij merken dat mensen heel enthousiast worden als je hen in aanraking brengt met archeologie.” Van de Bunt vult aan: “Normaal is er ergens een opgraving, dan wordt er een rapport geschreven en komen de vondsten in een depot of vitrine te staan. Je krijg dus niets te zien van het hele proces. Natuurlijk is er soms ergens een open dag bij een opgraving, maar meer ook niet.

Hier kan iedereen binnen komen lopen, mensen kunnen alles vragen maar ook zelf meehelpen.”

Achter gesloten deuren En meehelpen wordt er veel gedaan. Vandaag zijn er meerdere vaste vrijwilligers, een scholier die een paar dagen stage komt lopen en een schoolklas die het museum bezoekt en besluit om even mee te puzzelen. “In de rest van Europa vindt archeologie vooral achter gesloten deuren plaats en ook in Nederland is dit vernieuwend. In

Engeland is er wel al veel langer de cultuur dat burgers archeologische vondsten melden en deze daardoor weer terugbrengen in de maatschappij. In de rest van Europa is dat tamelijk vreemd”, vertelt Van de Bunt. Rebel gaat verder: “Ik weet nog goed dat hier drie Duitse archeologen op bezoek waren en die keken hun ogen uit. Ze begrepen niet dat iedereen maar overal aan mocht zitten. Ook kinderen vinden het leuk. Vorige maand was er nog een joch die met z’n opa en oma mee was. Die heeft de hele dag hier gezeten, hij vond het verschrikkelijk interessant.”

“Deze verhalen doen iets met mensen” Hoewel de potscherven die nu op tafel liggen niet direct een hele grote waarde hebben, is het onderzoek dat hier verricht wordt niet alleen voor de bühne. “Wij archeologen hechten veel waarde aan het verhaal dat we kunnen vertellen.

De voorwerpen waarmee we wer-

ken zijn representatief voor een bepaalde tijdsperiode en daarover kunnen wij de bezoekers dan weer meer vertellen. Laatst hadden wij voorwerpen liggen uit de Romeinse tijd. We kwamen erachter dat het uit het zuiden van Gallië kwam en dat het hierheen gebracht was voor de bevoorrading bij het opzetten van de Romeinse rijksgrens.

Soms zien we juist veel primitievere dingen en kunnen we vertellen dat het waarschijnlijk gewoon hier gemaakt is lang geleden. Deze verhalen doen iets met mensen, dan zien ze eerst een nietszeggend scherfje liggen en dat reconstrueren we tot een hele wereld”, zegt Van de Bunt. “Door de stukken die op tafel liggen kunnen we vanuit het heden betekenis geven aan het verleden. Daarnaast heeft het nut voor reconstructie of toekomstige presentaties.”

Insectenfibula Alle bruine scherven op de tafel zien er in eerste opslag gelijkwaardig uit. “Maar,” zegt Rebel, “wij leren mensen kijken naar bijvoorbeeld de verschillende baktechnieken en versieringen. Sommigen hebben een meer zilverachtig glazuur, die horen waarschijnlijk bij elkaar.”

Rebel staat op en loopt naar een kast. “Deze groene pot hebben we ook bijna volledig in elkaar kunnen zetten. De scherven waren gevonden in Leidsche Rijn. Soms vragen mensen of het niet jammer is dat de pot niet volledig compleet. is Maar hieruit kunnen we al alle informatie halen.”

Hoewel alle bezoekers nog even vooruit kunnen met de honderden dozen potscherven die door de stadsarcheoloog zijn opgegra-

ven in Lauwerecht worden mensen ook aangemoedigd om zelf gevonden spullen mee te brengen. Van de Bunt werkt bij het LEU en ook daar hebben ze een meldpunt voor gevonden spullen. “Als mensen iets in hun achtertuin vinden of op de akkers dan kunnen ze ons bellen en komen wij desnoods kijken. Ze kunnen nu ook naar dit lab komen.

Wij kijken wat het is, hoe we het in de geschiedenis kunnen plaatsen en of we er iets aan hebben voor onderzoek. Zo hadden we laatst iemand die een Romeins marmeren hoofd had gevonden. Daar doen we nog steeds onderzoek naar. Maar ook worden er mooie metaalvondsten gedaan. Het meest bijzondere was een insectenfibula uit de tijd van de volksverhuizingen. We weten eigenlijk nog maar weinig af van deze periode (begin middeleeuwen) en het is een vondst die hier normaal niet gedaan wordt.

Daar waren we dus erg blij mee. We moedigen iedereen dan ook aan om hun gevonden spullen te melden.”

Ondertussen puzzelen alle bezoekers rustig door met af en toe wat gejoel als een baksel weer meer vorm gaat krijgen. Als een van de scholieren vraagt wat het zou kunnen zijn geweest, zegt Van de Bunt als grap: “Het kan altijd een piespot zijn geweest, maar dan zal je dat nog wel ruiken.”

ArcheoHotspot Utrecht is nog tot januari 2017 dagelijks in het Universiteitsmuseum te bezoeken en is gestart als een tijdelijk project. Vanwege het succes wordt er gekeken of het voor onbepaalde tijd voortgezet kan worden. Gesprekken voor een nieuwe locatie in de provincie Utrecht na januari 2017 lopen al.

12 Cultuur / Uit

JULI 2016

DE GEHEIMEN VAN ST. BARBARA

Een portret dat imponeert Begraafplaats St. Barbara, aangelegd in 1875, is de laatste rustplaats van veel Utrechters, bekende en minder bekende.

Kunsthandelaar Marcel Gieling komt graag in deze oase van rust met haar enorme verscheidenheid aan graven die, verspreid over ruim een eeuw, een tijdsbeeld laten zien.

Hij neemt ons mee naar deze bijzondere plek vlakbij het Wilhelminapark en ontrafelt haar geheimen.

Een opvallend, groter dan levensgroot portret van tachtig bij veertig centimeter op een monument van in totaal twee en een halve meter hoog. ‘Van vrienden en vereerders’, is in de imposante zandstenen zuil onder het portret gehakt. Waaraan heeft de vereerde dit, overigens prachtige, portret verdiend en wie was het? Boven zijn naam is een notenbalk uitgehakt, dat duidt op iemand uit de muziekwereld. Het betreft het portret van de in 1852 in Jutphaas geboren Cornelis Adrianus Galesloot die in 1939 in Utrecht is overleden.

Het is en profil gehakt. Een knappe man met een artistieke kop van, naar ik aanneem, een artistieke man. Het portret laat hoge jukbeenderen zien en lang achterover gekamd haar. Is het naar waarheid gemaakt of is het uit de fantasie van de maker ontsproten? Wie was C. A. Galesloot? Galesloot was, zo leert enig onderzoek, een componist, dirigent en bovenal directeur van de in 1902 opgerichte

Utrechtse Mannen Zangvereniging Orpheus.

Dit koor was in het begin van de vorige eeuw van grote betekenis voor het Utrechtse culturele leven. Het trad met regelmaat op voor uitverkochte zalen in Concertgebouw Tivoli, dat in die jaren nog in de Kruisstraat was gevestigd. Ook traden zij op uitnodiging op in andere steden.

De prachtig diep uitgehouwen kop toont trekken van het magisch realisme De waardering voor de dirigent/directeur was blijkbaar al tijdens zijn leven groot want

in 1912 werd ter gelegenheid van het 10-jarig jubileum van het koor Orpheus een bronzen plaquette met daarop zijn portret ontworpen. Deze plaquette, die zich in de collectie van het Centraal Museum bevindt, is gemaakt door de beeldhouwer/medailleur J.C. Wienecke (1872-1945). De plaquette toont een identiek portret als op het grafmonument. Hoewel het monument geen signatuur draagt is het vrijwel zeker dat dit ook gemaakt is door Wienecke. Hoe Wienecke, die in Heiligenstadt in Duitsland werd geboren, in Utrecht terecht is gekomen, is niet bekend maar in 1900 werd hij benoemd tot kunstenaar en stempelsnijder van de Rijks Munt in Utrecht. Voor De Munt ontwierp hij tal van Nederlandse munten. In 1904 verhuisde hij naar Zeist waar hij voor deze gemeente een aantal penningen ontwierp en vervaardigde.

Vanaf 1920 verbond hij zich aan het in Zeist gevestigde bedrijf Gerritsen &

Van Kempen, waarvoor hij tot circa 1941 actief bleef. Wienecke overleed in 1945 en werd in Apeldoorn begraven. Hoewel er voor dit graf geen grafrechten meer worden betaald, wordt dit imposante, uit zandsteen gemaakte monument niet geruimd en dat is meer dan terecht. De prachtig diep uitgehouwen kop toont trekken van het magisch realisme. Het doet denken aan de koppen zoals Carel Willink die op het schilderdoek vereeuwigde. Het begrip magisch realisme werd zowel in de beeldende kunst als in de literatuur gebruikt en werd voor het eerst in 1923 in Duitsland gehoord om een nieuwe schildertrend te beschrijven. Wij noemen het tegenwoordig de ‘nieuwe zakelijkheid’. Het prachtige portret dat Wienecke van Galesloot maakte, staat dicht bij de ontvangstruimte van Barbara en is zeker de moeite waard om even bij stil te staan bij uw (volgende) bezoek aan deze lommerrijke begraafplaats.

HET RECEPT VAN TRAITEUR JEROEN VAN NIJNATTEN

Ovenheerlijke couscousschotel met wijnbladeren Jeroen van Nijnatten is al achttien jaar luxe cateraar in het Utrechtse. In zijn culinaire werkplaats aan de Baanstraat bereidt hij hapjes, diners en partijen voor. In zijn keuken is altijd aandacht voor pure, eerlijke, lokale seizoensgroenten en dan net in een ander jasje. Speciaal voor DUIC bekokstooft hij de lekkerste recepten. Deze keer een heerlijke couscousschotel.

Tijd om de druif te snoeien en de bladeren te gebruiken voor deze schotel. Geen druif in de tuin?

Maak contact met de buren of koop gepekelde bladeren bij de mediterrane specialist of op de Kanaalstraat. Recept voor 4 personen.

Ingrediënten

Werkwijze

20 verse wijnbladeren ontstelen en even onder de hete kraan spoelen zodat ze slap worden. Gepekelde bladeren eerst spoelen.

300 gr rauwe couscous + 450 ml kokend water 800 gr diverse groenten, fijngesneden (broccoli, ui, paddenstoel, wortel, boontjes enz.)

50 gr half gedroogde tomaat fijngesneden 40 gr olijven fijngesneden 1 teen knoflook, fijngehakt 200 gr fijngesneden kaas, diverse stukjes die je overhebt of geraspte belegen 100 gr fijngemalen nootjes 1 eetlepel ras el hanout en peper en zout naar smaak 3 eieren (2 voor vulling en 1 voor afstrijken) Olijfolie om te bakken

1. Kokend water op couscous gieten en laten rusten.

2. Fijngesneden groenten bakken in de olie met de knoflook, peper, zout en ras el hanout.

3. Op het laatst (van het vuur af) de olijven, gedroogde tomaat, de kaas en eieren toevoegen en mengen, evenals de couscous (laat 1 hand couscous achter voor de bedekking).

4. Grote ovenschaal bekleden met de wijnbladeren zodat ze oversteken. Couscousvulling erin dichtvouwen en met de resterende bladeren toedekken. Bladeren afstrijken met ei en de rest van de couscous er opplakken.

5. Schaal in de oven gedurende 35 à 40 minuten bakken op 170 graden.

Tip: Eet deze couscousschotel met een frisse salade.

Actueel verleden

JULI 2016 Een uitgave van:

E-MAIL: INFO@GESCHIEDENISTERUGGEHAALD.NL | WEBSITE: WWW.GESCHIEDENISTERUGGEHAALD.NL

Een nette wijk met ’t Goylaan als grens

’t Goylaan moet de eerste stadsboulevard worden van Utrecht. Meer ruimte voor voetgangers, fietsers en het openbaar vervoer.

De stad was ver weg, de wijk het gebied waar je zelden uitkwam. Hoograven ( je schijnt eigenlijk Nieuw Hoograven te moeten zeggen) werd een van de nieuwe naoorlogse bouwprojecten die de grote woningnood moesten verlichten.

Weilanden en polders moesten er aan geloven en de bewoners van de fraaie huizen aan de Hooftgraaflandstraat kregen nieuwe buren. Jonge gezinnen in flats en rijtjeshuizen die tevreden waren met hun nieuwe bestemming. Een nette wijk met ’t Goylaan als grens.

meester Verschoof. Voetballen deed je op het veld achter de kerk. Een veld dat jaren later onwaarschijnlijk klein bleek te zijn. En dat gold ook voor het huis waar je woonde. Inkopen werden gedaan in de Montfoortlaan of op ’t Goylaan. Vooral dat laatste winkelcentrum had allure.

Als jonge Hoogravenaar kwam je niet verder. De wereld was groot genoeg. Je ging zwemmen bij natuurbad De Liesbosch. In een moedige bui klom je onderweg even naar de rijksweg waar je weer snel vertrok omdat daar kinderlokkers stonden.

Het fenomeen lifter was duidelijk nog niet doorgedrongen. Melkboer Frank Roekel kwam dagelijks langs. En bakker de Wit bezorgde zaterdag de luxe koekjes en het casino wit. Op de mgr. Ariensschool ging je gebukt onder het strenge juk van

Ik noem een kledingzaak van de familie Steen (geen Gerzon, maar toch keurig), radiozaak De Korte Golf, bloemenspeciaalzaak Orchidee, juwelier de Bree, kunsthandel Muurtooi en café-restaurant De Gelderse Blom. Spannende zaak waar je alleen naar binnen durfde te gluren.

Orchidee bestaat nog ,de rest is verleden tijd. De meeste winkels hebben plaatsgemaakt voor woningen en ’t Goylaan wordt een stadsboulevard.

De gemeente wil de buurten aan weerszijden van de weg beter met elkaar verbinden en er moet meer ruimte worden geboden aan het openbaar vervoer, fietsers en voetgangers. Ook wil de gemeente het autoverkeer terugdringen, maar wel zorgen voor een goede doorstroming.

Doorgaand verkeer zou van de buitenring en snelwegen gebruik moeten maken.

Buurtbewoners hebben twijfels of de automobilisten dit ook echt gaan doen en er straks geen opstoppingen blijven ontstaan.

Overeind blijft het verschil tussen Oud en Nieuw Hoograven. De huizen in de buurt van de Hooftgraaflandstraat zijn nog steeds fraaier en zijn zeer populair bij de bovenmodaal verdienende Utrechter.

De sierbestrating van het plein in 1972 met de voetgangerstunnel bij het winkelcentrum aan de ’t Goylaan.

Deze bijlage kwam tot stand is samenwerking met de Stichting Geschiedenis Teruggehaald. Deze stichting zet zich in voor het stimuleren van het contact tussen mensen met dementie en hun omgeving. Het doel is om deze mensen te blijven betrekken bij de samenleving. Dit wil zij bereiken door het ontwikkelen en produceren van een krant met verhalen uit het verleden die linken naar de actualiteit, toegesneden op de behoeften van de doelgroep: mensen met dementie en hun omgeving, familie, vrienden of verzorgers. Het thema van deze bijlage is de veranderende stad. Toen en nu in beeld gebracht. Met als primair doel om het gesprek met dementerende mensen tot stand te brengen. Dat kan in verzorgingstehuizen waar deze krant wordt bezorgd, maar ook u kunt hem in uw omgeving om die reden gebruiken. En daarnaast denken we dat deze beelden van de stad voor iedereen leuk zijn om te zien.

DUIC-hoofdredacteur Michael Kroonbergs haalt hiernaast voor deze krant herinneringen op.

Gezicht op de voorgevels in de jaren ‘60 van de flatgebouwen met de woningen aan de ‘t Goylaan.

‘t Goylaan begin jaren ‘60 vanuit het westen.

Deze bijlage is tot stand gekomen met behulp van Het Utrechts Archief, De Utrechtse Internet Courant, Michael Kroonbergs, Robert Oosterbroek, Arjan den Boer, Jesse Holweg, Annabel van Heesbeen & Nathan Roos.

Actueel verleden

2

JULI 2016

Het is lang niet zo druk geweest in de V&D in Hoog Catharijne. Door het faillissement begin 2016 zijn alle producten sterk in prijs verlaagd.

V&D in Utrecht: van succesverhaal tot faillissement

Gezicht op het warenhuis van Vroom en Dreesmann in de jaren ‘30 in de Lange Viestraat.

Het faillissement van V&D zorgde voor een ware stormloop op de producten van het warenhuis. Rijen dik stond het winkelend publiek begin dit jaar al voor openingstijd bij de rolluiken te wachten. Lang was het niet zo druk geweest bij de V&D, toch is het verhaal van de Vroom en Dreesmann lang succesvol geweest.

H

Het eerste filiaal van V&D werd in de 19e eeuw geopend in de Weesperstraat in Amsterdam. In 1898 opende de eerste vestiging in Utrecht op de Stadhuisbrug, toen nog onder de naam Magazijn De Zon. Het Amsterdamse bedrijf groeide uit tot een landelijke keten waarvan de vestigingen werden gerund door familieleden; in Utrecht was dit Reinhard Dreesmann (18711957).

De Zon was vooral een manufacturenwinkel: stoffen, (onder)kleding, beddengoed en woningtextiel. Stap voor stap werd het assortiment uitgebreid. Het pand was al snel te klein voor V&D. Buurpanden werden aangekocht en kleine uitbreidingen gedaan. In 1924 werd het warenhuis verdubbeld, de hoek van de Oudegracht om, tot in totaal 4.000 m². In 1933 volgde weer een verbouwing; hiermee kreeg het pand z’n definitieve vorm.

In het warenhuis werkten maar liefst 250 mensen. Aan de Massegast was een speciale personeels- en kantoorvleugel, nu deel van de bibliotheek. Daarnaast was er een groot naaiatelier. V&D onderscheidde zich van concurrenten door de bezorgdienst die elke aankoop thuis kon afleveren. Het was maar goed dat de Stadhuisbrug toen nog niet autovrij was.

Lange Viestraat Ondertussen was er in 1905 ook al een tweede vestiging geopend, aan de Lange Viestraat. Ook deze vestiging werd flink verbouwd. Eind jaren ‘30 was de Lange Viestraat Utrechts modernste winkelstraat.

Er verrezen twee grote warenhuizen: Galeries Modernes (nu de Blauwe Planeet) — en de nieuwe V&D. De begane grond van de V&D aan de Lange Viestraat was grotendeels ingeruimd voor herenmode, de drie verdiepingen voor respectievelijk damesmode, woningtextiel en

meubelen. In het souterrain — met een trap vanaf straat toegankelijk — was een snelbuffet en chocolaterie.

Hoog Catharijne Toen beide V&D-vestigingen in 1973 samen in Hoog Catharijne trokken werd het gebouw aan de Lange Viestraat gesloopt.

Zo ontstond het beruchte ‘gat in de Lange Viestraat’ dat ruim tien jaar standhield.

De gemeente had afspraken gemaakt met de Bijenkorf om hier een warenhuis te beginnen, maar die kwam daarop terug. Wel opende de Bijenkorf in 1977 een laag noodgebouw waar alleen meubelen werden verkocht.

Uiteindelijk werd besloten tot een winkelcentrum waarin de Bijenkorf de helft van de winkelruimte innam. De eerste paal ging pas in 1985 de grond in. Naast kantoren en een parkeergarage kwamen er diverse kleine winkels rond een vide met fonteinen. La Vie was geïnspireerd op het Haagse winkelcentrum Babylon en moest ‘feestelijk en luchtig’ worden. Bij de opening in 1987 luidde een krantenkop: ‘La Vie bruist en bubbelt’.

Tientallen koopjesjagers wachtten begin dit jaar voor de deuren van de V&D in Hoog Catharijne. Door het faillissement wordt alles met flinke kortingen verkocht.

Afbeelding van eind jaren ‘70 van de ingang aan het Boven Clarenburg van het warenhuis van Vroom & Dreesmann in Hoog Catharijne.

Het pand op de Stadhuisbrug werd door de gemeente opgekocht om er de openbare bibliotheek en de muziekbibliotheek onder te brengen, voordien gevestigd aan de Voetiusstraat en Nieuwegracht. Op de begane grond kwamen boekhandel Broese Kemink en designwinkel Mobach. De vide werd daar dichtgemaakt om bibliotheek en winkels te scheiden.

De V&D op Hoog Catharijne heeft goede periodes gekend, hoewel het in de jaren ’90 ook financiële problemen had. Toen bleef het concern overeind. In 2015 bleek het warenhuis wederom in zwaar weer te verkeren en ditmaal kwam de warenhuisketen er niet overheen. Na 118 jaar kwam er een einde aan het V&D-tijdperk in Utrecht.

Interieur in 1960 van het winkelpand van warenhuis Vroom en Dreesmann aan de Lange Viestraat te Utrecht: afdeling damesmode.

Actueel verleden

JULI 2016

3

Utrechtse herinneringen

V

Victor Consael: de poffertjeskraam op het Vredenburg en de Neude.

Voor vele generaties zijn de poffertjes van Victor Consael een begrip in Utrecht. De bekende rode poffertjeskraam stond eerst jarenlang op het Vredenburg, maar moest in de jaren ’70 wegens de bouw van het muziekcentrum verhuizen naar de Neude. In 1996 verhuisde de kraam weer terug naar z’n vertrouwde plek op het Vredenburg, waar hij tot 2007 zou staan.

F

The American Lunchroom Company: beter bekend als ‘Theehuis van Angeren’ aan de Lange Viestraat.

Frans J. M. van Angeren richtte het in 1906 op, een chique tent dat een combinatie was van een banketbakkerij, winkel, lunchroom en restaurant. Wanneer je naar binnen keek zag je vaak keurige dames aan de thee zitten.

Chocolaterie Noteboom: de patisserie en lunchroom aan het Oudkerkhof.

I

In het kader van op stand lunchen hadden we naast van Angeren ook Notenboom op het Oudkerkhof. Deze zaak hield het langer vol maar moest ook wijken voor de moderne tijd. Momenteel is hier het restaurant San Siro gevestigd.

Varsity: de jaarlijkse roeiwedstrijd voor studenten in Nederland op het AmsterdamRijnkanaal.

E

Een groot evenement waar vandaag de dag nog steeds veel bezoekers op af komen. De jongens sprongen toen al na de wedstrijd, gekleed of niet, het water in.

4

Actueel verleden

JULI 2016

Een volle zaal in 1967 tijdens een muziekuitvoering in Tivoli (Lepelenburg).

Tivoli: van koffiehuis tot muziekcentrum

“Iedereen die er een keer is geweest zal zich vast de fameuze boom herinneren die dwars door het dak heen groeide”

De geschiedenis van Tivoli in Utrecht gaat ruim 175 jaar terug in onze stad. Een koffiehuis in ‘Park Tivoli’ met concerten groeiden uit tot wat onze stad nu kent als een groot muziekcentrum.

K

Koffiehuis Tivoli In 1839 begon Cees van Leeuwen een koffiehuis met de naam Tivoli in het park op de hoek van de Wittevrouwensingel en de Nachtegaalstraat.

Daar organiseerde hij concerten in z’n koffiehuis en het park. Dat werd al snel bekend als den Tuin van C. van Leeuwen, maar zelf noemde Van Leeuwen het liever Park Tivoli.

De concerten in het park bevielen zo goed, dat de Utrechtse ondernemer A. J. Abspoel er later een echt concertgebouw liet bouwen naast de HBS (nu Parnassos). Hij was vanaf 1970 de nieuwe eigenaar en zette Tivoli echt op de kaart binnen het Utrechtse uitgaanscircuit.

Onder leiding van Abspoel verrees er een nieuw concertgebouw waar meer dan 2700 bezoekers in kon-

De eerste optredens in Park Tivoli werden rond 1855 verzorgd in de muziektent.

den. In die tijd was Tivoli goedkoper dan de schouwburg, maar duurder dan de andere koffiehuizen. Met abonnementen werd geprobeerd een vast publiek te trekken dat gratis het park in mocht en de concerten met korting mocht bezoeken.

Toch sloeg dit niet echt aan, waardoor een groot deel van het 16.000 vierkante meter park Tivoli verdween voor huizenbouw. De huizen werden gebouwd om de renovatie in 1932 van het concertgebouw te bekostigen. Na de oorlog bleek de exploitatie lastig en in 1952 nam de gemeente de N.V. Tivoli over. Kort daarna kwam tijdens een concert een deel van het plafond naar beneden. Het gebouw bleek in zo’n slechte staat te zijn dat restauratie niet meer als mogelijkheid werd gezien.

Actueel verleden

JULI 2016

5

Het interieur van de concertzaal Tivoli op het Lepelenburg in 1963.

De fameuze boom die door het dak van de foyer in het Lepelenburg groeide.

De tijdelijke houten concertzaal die in 1955 werd neergezet in het Lepelenburg.

Bomen in de foyer Het duurde een tijd voordat er een duidelijk nieuw plan was voor een nieuw Tivoli. Daarom werd er in 1955 een tijdelijke concertzaal gerealiseerd in het Lepelenburg. De bedoeling was dat het gebouw er slechts drie jaar zou staan, daarom besloten ze om de bomen in het park niet te kappen zodat het natuurschoon geen blijvende schade zou oplopen. Uiteindelijk bleef het gebouw er meer dan 20 jaar staan. Iedereen die er een keer is geweest zal zich vast de fameuze boom in de foyer herinneren, die dwars door het dak heen groeide. Na jarenlang overleg werd uiteindelijk besloten dat het nieuwe muziekcentrum op het Vredenburg kwam, dat ook als naamgever fungeerde in plaats van Tivoli. In 1979 werd het muziekcentrum daar officieel geopend.

Het ‘noodgebouw’ in Lepelenburg, wat uiteindelijk meer dan 20 jaar lang is ge-

bruikt werd na de verhuizing direct gekraakt onder de naam Tivoli Tijdelijk.

Het werd een alternatief podium voor de punkscene. Een grote brand in hetzelfde jaar maakte definitief een einde aan het noodgebouw. Gelukkig vonden de actievoerders al snel een nieuw onderkomen in het voormalige NV-huis aan de Oudegracht – eerst als kraakpand, maar later gelegaliseerd en gesubsidieerd.

Anno 2016 Inmiddels zijn met het nieuwe TivoliVredenburg pop en klassiek weer samengekomen op het Vredenburg. Zo is de naam ‘Tivoli’ alsnog op het Vredenburg beland.

Aan de Kruisstraat staat nu een woongebouw waar ooit de ingang van concertgebouw Tivoli was. De plek van de grote zaal dient op dit moment als parkeerterrein.

Daarachter houdt de kleine Tivolituin de oude naam in ere.

Het Gebouw Tivoli aan de Kruisstraat in 1927.

Op dit moment wordt er gezocht naar een nieuwe invulling van Tivoli Oudegracht.

Het nieuwe TivoliVredenburg tijdens het 1-jarig bestaan in 2015.

Actueel verleden

6

JULI 2016

De Clarentuin in de jaren ’80.

Hoog Catharijne: gehaat en geliefd

O

De Radboudtraverse in 1975.

Toen Hoog Catharijne in 1973 haar deuren opende, was het destijds het grootste overdekte winkelcentrum in heel Europa. Het moest een icoon van Utrecht worden. Dat is het ook wel geworden. Of dat positief of negatief is, laten we maar even in het midden.

Op 24 september 1973 opende Prinses Beatrix het nieuwe winkelcentrum door de fonteinsculptuur van kunstenaar Jan Mulder in gebruik te stellen aan de voet van de roltrappen in de Clarentuin. Zoals op de foto’s te zien was het die dag een drukte van jewelste: er kwamen maar liefst 100.000 bezoekers af op de opening.

Toch was niet iedereen er blij mee: buiten liepen actievoerders met spandoeken als ‘Dag vogels, dag bloemen, dag Utrecht’ en smeten ze met nep geldbiljetten. Hoog Catharijne was een omstreden project vanwege de omvang, de grootschalige sloop en de almacht van bouwbedrijf Bredero.

De Clarentuin was een open plek binnen Hoog Catharijne, wat met de ligging aan het Clarenburg de naam Clarentuin verklaart. Wit en zwart marmer, waterpartijen, palmbomen en een terras gaven het binnenplein allure. Het moest een ontmoetingsplek worden waar iedereen terecht kon, van spelende kinderen tot bejaarden op een bankje. Begin jaren ’80 begon echter de neergang van de binnentuin met het dichtmaken van de waterpartijen waar te veel troep in kwam. Later werden de palm- en olijf bomen ook vervangen door kunstbloemen in felle kleuren.

In een poging Hoog Catharijne weer in ere te herstellen kreeg het winkelcentrum in 1995 een grote opknapbeurt. Zo kreeg de Clarentuin een grote klazen koepel en halfronde trappen. De marmeren

Winkelcentrum Hoog Catharijne in 1980 met rechts de schoenen- en tassenwinkel Vrolijk.

JULI 2016

Actueel verleden

7

“Hoog Catherijne was een omstreden project vanwege de omvang, de grootschalige sloop en de almacht van bouwbedrijf Bredero”

De altijd drukke Stationstraverse in 1980.

zitelementen en het fonteinplastiek, ooit door Beatrix onthuld, sneuvelden. Ook de koffietent met terras keerde niet terug.

Zo kwam het dat de Clarentuin van een verblijfsplek rond het jaar 2000 een doorgangsruimte werd. Het aantal passanten groeide tot zo’n 100.000 per dag. Verbleven werd er nog wel, maar dan alleen ’s nachts. Iedere nacht waren er zo’n 25 daklozen te vinden die ’s ochtends werden gewekt door de beveiliging, waarna de schoonmakers aan de slag konden. De laatste jaren kromp de Clarentuin steeds verder door schuttingen en tijdelijke winkels, totdat in september vorig jaar de sloop begon.

Het nieuwe entreegebouw van Hoog Catherijne zal rechts van de Clarentuin aan het Vredenburg verrijzen. Het nieuwe winkelcentrum moet lichter en ruimer worden. De huidige Radboudtraverse over de voormalige Catharijnebaan zal een 250 vierkante meter glazen vloer krijgen, zodat je als bezoeker het water onder je eigen voeten ziet doorstromen.

De Clarentuin was in 1980 nog een populaire zitplek.

Het huidige Hoog Catharijne. Foto: Franklin Heijnen, Flickr CC

Prinses Beatrix bij de officiële opening in 1973 van Hoog Catharijne in de Clarentuin.

Actueel verleden

8

JULI 2016

“O ja, dat weet ik nog goed” Ouderen hebben een natuurlijke behoefte om te praten over vroeger.

Dat is niet zo gek: ze hebben al veel meegemaakt en er ligt voor hen minder in het verschiet. Het helpt hen de rekening van het leven op te maken, en geeft hen de mogelijkheid tot overdracht van kennis en levenservaring aan jongere mensen. Ook versterkt het ophalen van herinneringen het gevoel van identiteit, van wie men was en is.

Meer houvast Ook ouderen met geheugenstoornissen kunnen profiteren van het ophalen van herinneringen. Als het langetermijngeheugen nog redelijk intact is, kunnen zij nog vertellen over vroeger. Een dankbaar onderwerp waarbij ook iemand met dementie weer als volwaardig gesprekspartner kan meepraten. Het kan een gevoel van veiligheid en zekerheid geven: als hij houvast in het heden kwijt is, kan het verleden zorgen voor meer greep op het leven.

Waarover praten?

Het kan best moeilijk zijn om een gesprek te beginnen met iemand die dementeert. De artikelen in deze krant helpen u op weg bij een gesprek over vroeger met een dementerende, in een zorginstelling of thuis met uw grootouders, vader of moeder. Met de herkenbare onderwerpen over vroeger én nu hebben alle generaties een aanknopingspunt. De vragen die hieronder staan, kunt u als leidraad gebruiken. Veel plezier!

In gesprek met iemand met dementie. De volgende tips helpen u contact te maken: - wendt u zich naar de ander toe en maak oogcontact; - praat rustig en duidelijk, en niet luider dan normaal; - vermijd ingewikkelde woorden en lange zinnen; - stel korte, gerichte vragen; - vraag niet naar ‘waarom’, maar suggereer zelf een reden (“deden ze dat omdat ze toen …”); - heb geduld – mensen met dementie hebben soms moeite de goede woorden te vinden.

Tivoli Van welke concerten in Utrecht heeft u de mooiste herinneringen? Bij welke locaties van Tivoli bent u allemaal geweest?

Hoog Catharijne Kunt u zich nog herinneren dat Hoog Catharijne gebouwd werd? Was u blij met de komst van het winkelcentrum?

Ging u daar vaak winkelen?

V&D Bij welke kledingwinkel kwam u vroeger vaak?

’t Goylaan Utrechtse herinneringen Noteboom en Theehuis van Angeren waren populaire lunchrooms in Utrecht. Ging u weleens eens uiten? Zo ja, waar ging u dan heen?

Mensen uit Hoograven gingen zwemmen bij de Liesbosch, waar ging u zwemmen?

Informatie Kijk ook op www.utrecht.nl/gemeenteberichten 13 juli 2016

Bekendmaking bestemmingsplan Hoge Woerd, 1e herziening (opnieuw ter inzage) Burgemeester en wethouders van Utrecht maken, ter voldoening aan het bepaalde in artikel 3.8, lid 4, van de Wet ruimtelijke ordening, bekend dat met ingang van 14 juli gedurende zes weken voor een ieder opnieuw ter inzage ligt het op 26 mei 2016 door de raad vastgestelde bestemmingsplan “Hoge Woerd, 1e herziening” dat is vastgelegd in het digitale bestand NL.IMRO.0344.BPHOGEWOERD1EHERZ-VA02.gml. Bij de vaststelling heeft de gemeenteraad het bestemmingsplan gewijzigd ten opzichte van het ontwerp.

Plangebied en doelstelling Het plangebied ligt ten noorden van de rivierloop Leidsche Rijn en woongebied De Woerd, ten zuiden van het spoor tussen Utrecht en Den Haag, ten westen van de woongebieden Parkwijk en Langerak, en ten oosten van de wijk Vleuterweide en de kern De Meern.

De herziening van het bestemmingsplan Hoge Woerd heeft betrekking op een regeling voor het Castellum Hoge Woerd. De herziening regelt onder andere evenementen en geluid, detailhandel en zaalverhuur.

Wijzigingen De raad heeft bij de vaststelling het plan gewijzigd. De wijzigingen hebben betrekking op de verbeelding (plankaart) de regels en de toelichting.

De belangrijkste wijzigingen zijn: - Op de verbeelding is de aanduiding castellumwal uitgebreid, zodat ook het paviljoen hier onder valt.

- Daarnaast is op de verbeelding de aanduiding specifieke vorm van verkeer- en verblijf-1 opgenomen om te verduidelijken dat het binnenterrein een openbare ruimte is.

- In artikel 1 van de regels is het begrip evenement aangepast.

- In artikel 4.1 van de regels is toegevoegd dat de functies evenementen, horeca en zaalverhuur niet zijn toegestaan boven op de omloop van de castellumwal.

- In artikel 4.1 is de regeling voor horeca uitgebreid. Horeca in de categorie A2 is toegelaten tot een oppervlakte van maximaal 115 m2 en horeca in de categorie D1 is toegelaten met een oppervlakte van maximaal 300 m2. Ook zijn bijbehorende terrassen toegelaten tot een maximale oppervlakte van 300 m2.

- Artikel 4.4 van de regels met betrekking tot evenementen is aangepast. In totaal zijn 77 dagen per jaar evenementen toegelaten. Maximaal 60 dagen per jaar zijn 1.000 bezoekers per dag toegestaan. Maximaal 15 dagen per jaar zijn 3.500 bezoekers per dag toegestaan. Maximaal 2 dagen per jaar zijn 7.000 bezoekers per dag toegestaan. Dit zijn bezoekers aan het Castellum en het evenement tezamen.

- De regeling voor het geluid tijdens evenementen is gewijzigd. Er is een eindtijd voor versterkt geluid toegevoegd. Ten opzichte van het ontwerp zijn maximaal 10 (in plaats van 20) dagen per jaar evenementen met een geluidsniveau categorie B (midden-categorie) toegelaten.

- In artikel 4.5 is een afwijkingsbevoegdheid opgenomen om 1.500 bezoekers toe te laten in plaats van 1.000 bezoekers indien de verkeersaantrekkende werking en de parkeerbehoefte van een evenement laag is.

- In de toelichting is de paragraaf over het Rijksbeleid uitgebreid met de ladder van duurzame verstedelijking.

- Het akoestisch onderzoek en het mobiliteitsonderzoek zijn beide aangepast.

- De paragraaf handhaving is aangepast met specifieke afspraken over handhaving van evenementen.

- De paragraaf over maatschappelijke uitvoerbaarheid is aangepast.

- De onderwerpen luchtkwaliteit en milieu-effectrapportage zijn toegevoegd aan de toelichting.

- In de bijlage van de toelichting zijn een beoordeling luchtkwaliteit en een memo over parkeren toegevoegd.

Vooraankondiging bestemmingsplan Hardebollenstraat, Binnenstad Burgemeester en wethouders maken ter voldoening aan het bepaalde in artikel 1.3.1 van het Besluit ruimtelijke ordening (Bro) bekend dat het bestemmingsplan Hardebollenstraat, Binnenstad, wordt voorbereid.

Doelstelling en plangebied Het doel van het bestemmingsplan is om de mogelijkheid voor seksinrichtingen in de panden Hardebollenstraat 2, 4, 6, 7, 9, 10, 11, 12 en 14 uit de bestemmingsregeling te schrappen zodat deze vorm van bedrijvigheid niet kan terugkeren in de genoemde panden. De panden 1, 8 en 13 kennen de mogelijkheid voor seksinrichtingen niet meer, maar worden in dit bestemmingsplan meegenomen omdat op die manier alle gemeentelijke eigendommen in de Hardebollenstraat eenzelfde bestemmingsregeling krijgen.

Het plangebied bestaat uitsluitend uit de genoemde panden.

Planning Naar verwachting zal het plan in het 3e kwartaal van 2016 ter inzage worden gelegd voor het indienen van zienswijzen.

Er is gelet op de aard van het bestemmingsplan geen aanleiding voor het raadplegen van externe deskundigen.

Weekendwerkzaamheden aan ‘t Goylaan Vrijdag 22 juli van 20.00 uur tot maandag 25 juli 6.00 uur wordt ’t Goylaan voor auto’s afgesloten vanaf ’t Goyplein tot en met de kruising Constant Erzeijstraat/ Hoofd Graaflandstraat. Dit i.v.m. de herinrichting van ’t Goylaan. Voetgangers, fietsers, het openbaar vervoer en de hulpdiensten kunnen gewoon van ’t Goylaan gebruikmaken. De afsluiting is onder voorbehoud van weersomstandigheden.

Meer informatie vindt u op www.utrecht.nl/tgoylaan.

Officiële publicaties op internet lezen? Kijk op:

www.utrecht.nl/gemeenteberichten

Maak van je collega’s social media 1e ofambassadeurs!

2e jaars Kapsalon Fancees Hairshop zoekt per direct

stagiare

Ben jij degene die een leuke/leerzame stageplaats zoekt?

Inzien Het bestemmingsplan ligt ter inzage van donderdag 14 juli 2016 gedurende zes weken, dus tot en met woensdag 24 augustus 2016 in het Stadskantoor, Stadsplateau 1, 5e verdieping, 3521 AZ Utrecht.

Het bestemmingsplan is digitaal raadpleegbaar: - via de landelijke website ruimtelijkeplannen.nl; (deze versie is authentiek en rechtsgeldig boven alle andere versies).

- via de gemeentelijke website utrecht.nl/bestemmingsplannen waar men kan doorklikken naar het desbetreffende plan.

Beroep Gedurende de termijn van terinzagelegging kan tegen het besluit tot vaststelling beroep worden ingesteld door een belanghebbende die tijdig zijn zienswijzen over het ontwerpbestemmingsplan heeft ingediend, door een belanghebbende aan wie redelijkerwijs niet kan worden verweten dat hij geen zienswijzen tegen het bestemmingsplan heeft ingediend of door een belanghebbende die bezwaar heeft tegen de wijzigingen die de gemeenteraad bij de vaststelling ten opzichte van het ontwerpbestemmingsplan heeft aangebracht.

Het beroep kan worden ingesteld bij: Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State Postbus 20019 2500 EA Den Haag Voor het instellen van beroep zijn griffierechten verschuldigd. Het is niet mogelijk om per e-mail beroep in te stellen.

Mogelijkheid verzoek om voorlopige voorziening Het indienen van een beroepschrift schort de werking van het besluit niet op. Als een spoedeisend belang aanwezig is, kan de indiener van een beroepschrift een afzonderlijk verzoek om een voorlopige voorziening (schorsingsverzoek) indienen bij de Voorzitter van de voornoemde Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Als dat verzoek binnen de termijn van terinzagelegging wordt gedaan, treedt het besluit niet in werking zolang de Voorzitter niet over het verzoek heeft beslist.

Ook voor een verzoek om een voorlopige voorziening zijn griffierechten verschuldigd.

Bel of mail naar: 06 55 81 85 89 | info@fancees.nl

Dames & Heren Kapsalon • Händelstraat 69, 3533 GJ Utrecht Tel. 030 2 32 934 • fancees.nl • info@fancees.nl

Maak van je collega’s social media ambassadeurs!

Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com

Stap 1

Stap 2

Stap 3

Maak je social media bericht aan

Zet ‘m uit onder je collega’s

Laat je collega’s delen met 1 klik

Laat je content delen Probeer nú 2 maanden gratis via www.soworker.com

14 Cultuur / Uit

JULI 2016

Catharijn Classique

MEREL TIPT ROOFTOP CINEMA DUIC’s eigen cultuurredacteur Merel Blom brengt wekelijks de uittips op duic. nl en weet als geen ander waar de beste feestjes, de mooiste boeken, de bijzonderste films, de meest spraakmakende festivals en interessantste tentoonstellingen zijn.

Lekker met een glaasje in de hand in een groene kloostertuin midden in de stad naar een openluchtconcert luisteren.

Dat kan bij de vijfde editie van Catharijn Classique. In de kloostertuin van Museum Catharijneconvent treden deze zomer negen zondagen achter elkaar professionele jazz-, klassieke en wereldmuziekartiesten op. Zondag 17 juli brengen de zangeressen Maaike Bakker en Jet van Helbergen en gitarist Ward Reijmerink

de muzikale voorstelling Kleren maken de Man. Daarin lieten ze zien hoe groot de invloed van muziek is op mode: denk aan rock ‘n roll en de petticoat. De week daarop, op 24 juli, speelt het akoestisch trio Duende beroemde gypsy- en jazzklassiekers van grootheden als Ella Fitzgerald en Django Reinhardt. De laatste zondag is er een feestelijke afsluiting met optredens van onder andere jazz-zangeres Denise Jannah en gitarist Wolf Martin, percus-

sieworkshops voor kinderen en een lezing van gastconservator Herman Pleij, die dan zijn tentoonstelling De zomer van Herman Pleij afsluit.

ONLINE: catharijneconvent.nl WANNEER? Zondag 10 juli t/m zondag 4 september, aanvang concerten 13.30 uur en 15.00 uur WAAR? Museum Catharijneconvent HOE DUUR? Gratis, aanmelden niet nodig

kletsen. Rapper Fresku komt een verkorte versie van zijn kersverse voorstelling Welkom bij de Fresku Show spelen. En een aanrader: ook De Jeugd Van Tegenwoordig gaat komend seizoen de theaters in, met een musical met poppen. Op de Parade komen ze de deleted scenes spelen. Voor de kids is er ook van alles te zien: dagelijks zijn er jeugdvoorstellingen. Zoals de muzikale voorstelling Wie walvis. Nieuw dit jaar is het Parademuseum. Daarin worden

de iconische foto’s van de kunstfotograaf Ed van der Elsken multimediaal vertoond.

namen op als K-liber en Brainpower. Zij brengen het echte confetti-gevoel van de jaren negentig voor je terug. Op het hoofdpodium staat natuurlijk ook weer het Singlefeestje en op het kleine podium staat onder meer Fluff Disco. Een tip: ga kijken bij het optreden van Radio Noet-Noet. Deze Haagse dj’s veroverden al eerder Lowlands, Into The Great Wide Open en Down the Rabbit Hole met hun Afro-disco. Verder is er dit jaar ook meer

randprogrammering. Zo kun je een potje 3D-Twister doen. Of ga op festivalsafari in een heus karretje met een tourleider.

O

p zwoele zomeravonden zit je natuurlijk het best op een plek met goed uitzicht over de stad en de ondergaande zon, met een drankje en een hapje binnen handbereik. Deze zomer kan dat op een wel heel fijne locatie: bovenop CineMec. Op het dakterras zijn daar de hele zomer lang filmvertoningen in de openlucht. Met op de achtergrond de indrukwekkende Utrechtse skyline.

Elke avond heeft zijn eigen thema, zoals Rooftop Classics, RomCom, Music on Top en Hoogspanning op het dak. Een greep uit het programma: op vrijdag 15 juli kun je naar de post-apocalyptische film Mad Max: Fury Road (2015). Dat is de bloedstollende vierde film in de Mad Max-reeks, waarvan de eerste film in 1979 uitkwam. De week erna zitten ‘trekkies’ goed op het dak, want op donderdag 21 juli wordt Star Trek Beyond (2016) vertoond. Zaterdag 23 juli staat Mars Attacks! (1997) met de onnavolgbare Jack Nicholson op het programma. Voor sciencefiction-drama kom je op zaterdag 30 juli, want dan draaien ze Melancholia (2011).

Op zaterdagen wordt het helemaal feest, want dan komen dj’s of live bandjes ook muziek maken. Hou de website van CineMec in de gaten voor het programma en kaartjes.

De Parade We mogen weer! Het rondreizende theaterfestival de Parade komt na Rotterdam en Den Haag weer naar het Utrechtse Moreelsepark, om daarna af te sluiten in Amsterdam. In Utrecht kun je zo’n tachtig voorstellingen bezoeken. Zo komt Theatergroep Oostpool met Kletsmajoor. Daarin gaan acteurs Teun Luijkx (ken je van de tv-serie A’dam - E.V.A.) en Vincent van der Valk (Gluckauf) de strijd aan met de stilte door vier uur lang aan één stuk door

ONLINE: deparade.nl WANNEER? Vrijdag 22 juli t/m zondag 7 augustus WAAR? Moreelsepark HOE DUUR? Entree tot 16.00 uur gratis, daarna € 7,50 / -12 jaar en 65+ gratis / tienrittenkaart € 67,50. Toegangsprijzen voorstellingen en attracties € 2 - € 10.

ONLINE: cinemec.nl WANNEER? Vrijdag 8 juli t/m vrijdag 30 september WAAR? CineMec Utrecht HOE DUUR? € 7,50

De Leuke Festival Een ware ode aan de jaren negentig op het leukste strandje van Utrecht. Bij De Leuke Festival op Strand Oog in Al is het dansen tot je erbij neervalt op de guilty pleasures van toen, gewoon omdat die nog steeds heel fijn zijn. Denk aan house, glitterpop, hiphop, disco en dancehall.

De eerste editie van het festival vorig jaar was een groot succes en ook dit jaar belooft het een mooie dag te worden.

Verspreid over drie podia treden grote

ONLINE: deleukefestival.nl WANNEER? Zaterdag 23 juli van 12.00 uur tot 23.00 uur WAAR? Strand Oog in Al HOE DUUR? € 32,50

Cultuur / Uit 15

JULI 2016

HETZELFDE MAAR DAN ANDERS:

5 X SPETTEREN MET WATER

TUSSEN JE OREN

WAT LUISTER JE? Jamie Woon Night Air WIE BEN JIJ? Maria Engels 30 E-commerce consultant en accountmanager bij Conversive “Op mijn oude werk had ik een collega die op een vrijdagmiddagborrel Jamie Woon opzette. Zij was dj en draaide wel eens wat muziek. Het nummer ‘Night Air’ is bij mij blijven hangen en ik heb al snel al zijn muziek gedownload. Vorig jaar was ik bij een concert van hem in De Melkweg in Amsterdam. Het optreden was veel meer singer-songwriter dan ik had verwacht.”

“Ik luister veel naar muziek in het openbaar vervoer of op mijn werk. Met mijn koptelefoon in kan ik me heel goed concentreren. Dan is Jamie Woon heerlijk om te luisteren.”

Speeltuin De Boog

Waterspeeltuin in de Voorveldse Polder

Verscholen tussen de huizen aan de Merwedekade ligt speeltuin De Boog. Een echte buurtspeeltuin gerund door vrijwilligers uit de wijk. Als het mooi weer is, wordt het spetterbadje gevuld met water en gaat de sproeier aan. Naast het spetterbadje zijn er ook een grote zandbak, schommels, een glijbaan, klimtoestellen en veel fietsjes.

Merwedekade 128a, Utrecht

De Voorveldse Polder ligt aan de oostrand van Utrecht, grenzend aan Fort de Bilt en verkeersplein de Berekuil. Wat niet veel mensen weten, is dat je hier goed met water kunt spelen.

Er is een heuse waterspeeltuin in het gebied. Klauteren over het water of er gewoon lekker doorheen!

De Voorveldse Polder, Utrecht

De Bosspeeltuin In het Máximapark ligt de Bosspeeltuin. Veel houten speeltoestellen om te klimmen en klauteren. Met mooi weer kun je hier lekker een beetje afkoelen. Een gedeelte ervan is overdekt met een schaduwdoek. Naast de Bosspeeltuin ligt restaurant Anafora. Dus heb je geen zin om met je kids mee te spelen, dan kun je hier op het aangrenzende terras neerploffen.

Uilenboslaan 1, Vleuten

Strand aan de Haarrijnse Plas Wil je een echt strand? Dan kun je naar de Haarrijnse Plas.

Naast Key West, waar je lekker kunt eten en drinken, vind je een zandstrand. Je kunt hier zwemmen, beachvolleyballen en echte zandkastelen bouwen. Vanuit de binnenstad kun je er naartoe fietsen of je parkeert gratis je auto op het parkeerterrein.

Strandboulevard 222, Utrecht

Spetterbad in het Griftpark

WAT LUISTER JE? Artiest: N’to Nummer: Trauma (Worakls Remix) WIE BEN JIJ? Nathan Roos Leeftijd: 27 Visual & Concept designer “Dit nummer kwam ik een paar jaar geleden tegen als achtergrondnummer bij zo’n compilatie met allemaal toffee HD beelden van extreme sporten, via Youtube. Daardoor ben ik deze twee Franse DJ’s gaan volgen. Mijn stijl is vooral EDM, en dan van rustige deephouse of soulful techno (zoals DJ Gabriel Ananda het noemt) tot harde drum & bass. Bee tje afhankelijk van het moment.”

“Websites als 22tracks.nl zorgen ervoor dat je makkelijk in aanraking kan komen met verschillende genres. Ik luister heel veel muziek: onderweg naar werk, tijdens werk, met uitgaan, maar ook als ik thuis rustig de afwas aan het doen ben, haha. Er is altijd wel een moment om van muziek te genieten.”

Op het terrein van de Griftsteede in het Griftpark vind je, naast de kinderboerderij, ook een grote speeltuin met een spetterbadje. Met wat oudere kids kun je ook goed picknicken bij de vijver in het park. Er staat echter geen hek om de vijver heen, dus met kleine kindjes een beetje opletten!

Van Swindenstraat 129, Utrecht

Bier en Appelsap is een online magazine voor ouders in de regio Utrecht met tips om met je kinderen op pad te gaan. Bier en Appelsap houdt van horeca, cultuur, natuur en geeft elke week een overzicht van de leukste weekendtips! Met zo af en toe een mooie, zomerse dag heb je geen zin om een badje in de tuin op te bouwen. Dan kun je er beter even op uit om te spelen met water. Maar waar kun je dat nou doen in Utrecht? Speciaal voor DUIC heeft Bier en Appelsap vijf leuke plekken uitgekozen waar je kunt spetteren in het water.

KENNER TIPT = JOHAN GIJSEN (LE GUESS WHO?)

STROWIS + JURASSIC 5 “School’s Out For Summer”, zong ik vaak rond deze tijd van het jaar.

Uit volle borst. Het waren Alice Coopers woorden die mijn zomers muzikaal inleidden. Zomervakantie.

De muziekpodia gaan op een lager pitje en het festivalseizoen is in volle gang. Het uitermate sympathieke - in de binnenstad verscholen - Hostel Strowis organiseert tien zondagen achter elkaar Afternoon Concerts. Intieme mini-optredens in de sfeervolle binnentuin, gratis te bezoeken vanaf 15.00 uur. Aanrader! Nog een tip is de feel-goodhiphop van de Amerikaanse West

Coast crew Jurassic 5 op donderdag 14 juli in TivoliVredenburg (aanvang 20.15 uur, € 26). Rond de millenniumwisseling behoorde Jurassic 5 tot de absolute internationale top met hun geweldige albums J5 en Quality Control. Verwacht geen gangsta rap, maar positieve energie zoals we kennen van hun voorgangers De La Soul en A Tribe Called Quest. Het Belgische supertalent Woodie Smalls opent deze avond en is eigenlijk meer dan een vermelding waard. Summer Summer Summertime? Jayou!

2,5kg

4,

2 99

2,5kg

5,

2 99

* TE VERKRIJGEN IN

DIVERSE F

ORMATEN 32 stuks

RD HOUT E E IC IF T R CE E G C S F N A V GEMAAKT RD DUURZAAM GEPRODUCEE INGEN VRIJ VAN VERONTREINIG A LANG R T X E T D N A R B N E T E E H SNEL CO2 NEUTRAAL OED.nl TG H C .E w w w E: TI A M R FO IN VOOR MEER

4,

2 49

:

VERKOOPPUNTEN: KEURSLAGERIJ R. POTT & ZN.

SHELL PIETER NIEUWLAND

KWANTUM

SLAGERIJ DE GROENE WEG

SMARAGDPLEIN 223, UTRECHT

SHELL PIETER NIEUWLAND, UTRECHT

NIEUW AMSTERDAMLAAN 12, , UTRECHT

BILTSTRAAT 66, UTRECHT

Cultuur / Uit 17

JULI 2016

MODEMETER FRANKIE TJOENG Marieke van Willigen Robert Oosterbroek

Frankie Tjoeng (43) is artdirector bij Studio HQ en DDK.

Ducttape helpt voor alles Hij heeft immer een knotje, ‘omdat zijn haar nu eenmaal zo gegroeid is’. Vormgevers pik je er zo uit, meestal dragen ze volgens artdirector Frankie Tjoeng (43), een baggy broek en sneakers.

U heeft anders geen sneakers aan.

“Nee, klopt, ik heb ze wel, maar deze schoenen heb ik ooit in Engeland gekocht.”

En er zit een gat in uw broek.

“Ik heb meestal gaten in mijn broek. Ik naai ze zelf weer dicht met de naaimachine. In deze broek zit niet zo’n groot gat. Hij is best representatief. Laatst had ik zo’n groot gat dat ze thuis zeiden: ‘We kijken hier regelrecht je kont in.’

Op een gegeven moment valt een broek uit elkaar. Dan verscheur ik hem, en naai ik de stukken stof op gaten in andere broeken. Soms helpt het.”

Zitten er ook gaten in uw shirts en overhemden?

“Nee, daar niet in. Vroeger plakte ik alles dicht met ducttape, dat vond ik stoer. Van die jassen waar de veren uit de voering sprongen, ducttape erop. Gat in je schoen: hup, ducttape. De ducttapefase is voorbij. Thuis proberen ze te stimuleren dat ik vaker een overhemd aantrek. “Wat staat dit je toch mooi!”, roepen ze dan opvallend enthousiast. Ze hebben wel

gelijk hoor. Al draag ik graag een T-shirt, basic of met een printje.

Pas had ik een T-shirt dat in de loop der jaren kleiner was geworden. Raar. Misschien ligt het aan mijn veertigplusbuikje.”

Valt mee, uw veertigplusbuikje.

“Dan is het T-shirt door de jaren heen gekrompen.”

Waarom heeft u een knot?

“Dat is letterlijk zo gegroeid. Vroeger ging ik zelf nog weleens aan de slag met een schaar of tondeuse.

Ik had een keer de tondeuse per ongeluk op stand één, al mijn haar was in het midden weg. Paniek!

Uiteindelijk heb ik me toen helemaal kaal geschoren. Het was zomer en ik had een spierwitte schedel met een bruin gezicht. Men praatte erover op straat en op terrassen. Nu komt mijn haar tot halverwege mijn rug. Waarom ik het niet afknip? Geen idee eigenlijk.”

Wat zien we u nooit dragen?

“Dasspelden. Die snap ik niet zo.

Wat heeft het voor zin? Of chokertjes. Ook zoiets. Kleding moet nut hebben, vind ik. Als ik mijn dochter in een kort jurkje in de winter naar

buiten zie gaan, denk ik: trek toch een skipak aan, lekker warm. Dus misschien is het nut van zo’n jurkje de uitstraling. Vrouwen hebben het moeilijker dan mannen. Je hebt een mooie jurk aan op een feest, maar kun je die dan op een volgend feest ook aan? Voor mannen is dat geen probleem. Gewoon weer hetzelfde pak.”

Maar mannenkleding is saaier dan vrouwenkleding.

“Dat is waar, ik zie het in webshops. Er is veel meer mooie kleding voor vrouwen. Eigenlijk moet je dat trouwens niet doen, in online-shops iets kopen. Ze concurreren alle speciale kledingzaken weg in de stad.”

Journalist Marieke van Willigen blogt op www.jurkenvanmaria.nl

Jasje: G-star, broek: Gapstar, T-shirt: Greenpaperboys, horloge: Diesel, bril: Tommy Hilfiger.

ADVERTENTIES

FESTIVALS

KIDS

Zo 17 juli t/m zo 18 sept

t/m 21 aug

A Lazy Sunday Afternoon

DIVERSE LOCATIES [13.00]

Zomervakantie DIVERSE LOCATIES

uitagendautrecht.nl

zimihc.nl

Daan Claessen

Al zeven eeuwen is de Domtoren de trots van de Utrechters en het symbool van de stad. Maar waarom werd die toren eigenlijk gebouwd? En hoe ging dat in zijn werk? Een grote overzichtstentoonstelling in het Centraal Museum vertelt de wonderbaarlijke geschiedenis van de Domtoren, van de middeleeuwen tot nu.

De schilderijen, tekeningen, middeleeuwse gereedschappen en 3D-animaties in deze tentoonstelling laten zien wat de toren in der loop der eeuwen heeft meegemaakt. In een speciaal voor de tentoonstelling gemaakte ‘time lapse’ ontdek je hoe de torenbouw in zijn werk ging en hoeveel werklieden en materialen daarvoor nodig waren.

De objecten in de tentoonstelling komen uit binnen- en buitenland, maar vooral ook uit Utrechtse schatkamers: het Centraal Museum, Het Utrechts Archief, de Universiteitsbibliotheek, Museum Catharijneconvent en Erfgoed van Gemeente Utrecht.

Er is een grote 3D-animatie gemaakt door Daan Claessen en voor het eerst is het schilderij ‘Gezicht op de stad Utrecht’ van Herman Saftleven uit omstreeks 1664 in Utrecht te zien, dat een bruikleen is uit Dresden.

Deze zomer is het minifestival A Lazy Sunday Afternoon in twee parken in Utrecht te bezoeken. Op het podium brengen singer-/songwriters, bandjes orkesten en big bands een gevarieerde mix aan livemuziek.

Op zondag 17 juli, 21 augustus en 18 september is het festival in Park Lepelenburg.

En op zondag 26 juni, 31 juli, 28 augustus en 18 september kun je met een kleedje in de binnentuin van het Castellum/ Podium Hoge Woerd neerstrijken en genieten van zon en live muziek. Is dit nog niet genoeg lazy-sunday-afternoon voor je?

Op zaterdag 20 en zondag 21 augustus is er een A Lazy Sunday Afternoon XL op het Berlijn Plein in Leidsche Rijn.

Centraal Museum centraalmuseum. nl

Win 2X 2 vrijkaarten voor St. Paul & The Broken Bones Op zondag 7 augustus staat de Amerikaanse band St. Paul & The Broken Bones op het podium in TivoliVredenburg.

Hoewel de naam anders doet vermoeden heeft deze zevenkoppige soulsensatie uit Birmingham, Alabama, niets te maken met TivoliVredenburgs eigen dj St. Paul.

Aan het hoofd van de band staat Paul Janeway, een blanke zanger die klinkt als de reïncarnatie van Otis Redding, en samen met zijn zes companen (gitarist, bassist, drummer, hammond-organist en twee blazers) maakt hij van elk concert een dampende en stampende southern-soulrevue. Op 9 september verschijnt hun tweede album Sea Of Noise, dus op 7 augustus kan je al lekker veel nieuw werk verwachten. We geven kaarten weg!

Kijk nu op uitagendautrecht.nl/acties

t/m zo 2 okt

Trots van de stad. De Utrechtse Domtoren.

UITACTIE

Kunst Kluts

Trots van de stad MUSEA & EXPOSITIES

De zomervakantie is begonnen.

Voor wie lekker thuis blijft, genoeg heeft van de regen óf de zon, is er van alles te doen in Utrecht met de kids. Zo zijn er speciale kinderrondleidingen op de Domtoren en in Museum Speelklok en kun je bij Podium Hoge Woerd in Leidsche Rijn openluchttheater beleven. Of ga zelf aan de slag tijdens de zomerdagen in Kindertheater De Toverknol, bij Kunstuitleen Utrecht, in de Botanische Tuinen of bouw luchtkastelen bij Zimihc Stefanus. Ben je meer een onderzoeker? Ga dan op ontdekkingstocht in het Archeolab van het Universiteitsmuseum of ontdek daar wat er zoal in de vijver leeft. En in Museum Catharijneconvent kun je je kennis over feestdagen testen én bijspijkeren.

Meer tips?

Neem het magazine UITagenda Utrecht o.a. bij

mee of kijk op

18 Stad / Leven

Weten uw dierbaren wat u wenst?

JULI 2016

Bij een overlijden is er veel te regelen. Helaas gebeurt het nogal eens dat, juist op een moment dat er sprake is van veel emoties, naar allerlei zaken moet worden gezocht.

Om dit te voorkomen, is het raadzaam vooraf dingen vast te leggen. Dit kan via de Hartstichting in het zogenoemde ‘Erfenisdossier’.

Voorkom een zoektocht

In het Erfenisdossier legt u al deze zaken

Dit voorkomt een zoektocht en misschien zelfs niet terug te draaien beslissingen.

die nabestaanden bij een overlijden moeten regelen overzichtelijk vast.

Bovendien geeft het invullen van het Erfenisdossier een gerust gevoel in de wetenschap dat alles goed geregeld is. Het Erfenisdossier is geen vervanging voor het testament, maar een handig hulpmiddel om alle bezittingen in kaart te brengen.

Vraag het Erfenisdossier aan Weten uw nabestaanden waar uw gegevens liggen als u er niet meer bent? En wat u voor uw huisdier wenst? Hoe u uw persoonlijke bezittingen wilt verdelen? Welke verzekeringen moeten worden opgezegd?

Al is het misschien een onderwerp waar u niet graag bij stilstaat, het is nooit te vroeg om hierover na te denken.

Vraag daarom nu vrijblijvend het Erfenisdossier van de Hartstichting aan via onderstaande antwoordcoupon of email: erfenisdossierBhartstichting.nl. Het is ook mogelijk om een digitaal Erfenisdossier aan te maken. Kijk hiervoor op www.hartstichting.nl/erfenisdossier.

 Antwoordcoupon Ik ontvang graag gratis het Erfenisdossier van de Hartstichting M/V

Naam: Adres: Postcode:

Plaats:

Telefoonnummer:

Hahav

Wilt u meer informatie over het Erfenisdossier of nalaten aan de Hartstichting? Neem dan telefonisch contact met ons op: -.

E-mail: Geboortedatum: Deze antwoordcoupon kunt u sturen naar: Hartstichting, t.a.v. Miriam Kolstee, Antwoordnummer 300, 2501 VB Den Haag. Een postzegel is niet nodig.

We hebben een luisterend oor nodig!

Annabel van Heesbeen Bas Niemans

UTRECHT VOLGENS

Tom Staal De Utrechtse Tom Staal (39) kreeg landelijke bekendheid als de vlijmscherpe verslaggever die eerst voor GeenStijl en later voor PowNed veel spraakmakende reportages maakte. Eind mei liet hij aan DUIC weten per direct te stoppen bij PowNed: “Ik hou van humor en harde journalistiek, maar het moet wel ergens over gaan.” Dit besloot hij toen in de Tweede Kamer ministers moest interviewen over de trui van Mark Rutte bij de Toppers.

Nieuwe vrijwilligers gezocht voor de chat- en telefoonhulplijn

Telefonische HulpdieNst UTrechT dag eN NacHt aaNdacHt • Meld je aan: bureau@thd-utrecht.nl • 030-294 37 38 • www.thd-utrecht.nl

Sloopwerkzaamheden Sint Jacobsstraat 18-07-2016 t/m 29-07-2016 Situatie-omschrijving Hierbij informeren wij u over onze te verrichte sloopwerkzaamheden voor de revitalisatie van het gebouw La Vie aan de Sint Jacobsstraat te Utrecht. Met de uitvoering van deze werkzaamheden bestaat de kans dat u hinder ervaart.

De Sint Jacobsstraat zal in zijn geheel worden afgesloten in verband met het slopen van de loopbrug tussen het C&A en La Vie-gebouw. Daartoe worden de weggebruikers omgeleid door middel van bebording en verkeersregelaars.

De aansluiting van de Sint Jacobsstraat met de Lange Viestraat zal in beide richtingen zijn afgesloten.

Ook de bushaltes gelegen aan de Sint Jacobsstraat (haltes Sint Jacobsstraat) zullen tijdens deze periode zijn afgesloten. De bussen richting Nijenoord zullen tijdens deze periode een andere route rijden (via de Catherijnekade).

Het afzetten van de weg en plaatsen van bijhorende verkeersmaatregelen vindt plaats op maandagochtend 18 juli. Vervolgens wordt de bestaande loopbrug over de Sint Jacobsstraat in een tijdsbestek van twee weken gedemonteerd. Aansluitend hierop zullen we de gevels van het La Vie-gebouw aanhelen. Deze werkzaamheden zullen overdag plaatsvinden.

In de drie weken daaropvolgend zal de gemeente de herinrichting van de Sint Jacobsstraat afronden. U zal hier seperaat door de Gemeente over worden geïnformeerd.

Tijdens deze drie weken van straatwerkzaamheden is het autoverkeer verhinderd en zijn de bushaltes niet in gebruik. Wel is de weg beschikbaar voor fietsers en voetgangers.

Wat is het hoogtepunt van je journalistieke carrière?

“De reportage over Straatsburg en Brussel voor GeenStijl. Daar betrapte ik onder andere twee frauderende Europarlementariërs.”

Je bent nu een maand gestopt bij PowNed. Hoe zie jij je toekomstige journalistieke carrière?

“Ik zie mezelf minder journalistieke dingen doen, minder gerel en gedram. Al zal ik nog steeds niet snel opzij gaan en als ik de gemeente of welke overheid dan ook kan betrappen op misstanden, zal ik het zeker niet laten. Maar ik wil me meer gaan richten op de verhalen achter mensen, zowel in Utrecht als landelijk en dan vooral online. Ik vind dat de onlinemarkt voor 28- tot 50-jarigen nauwelijks wordt bediend op het internet. Die hebben naar mijn mening behoefte aan wat meer diepgang in plaats van de snelle drie minuten durende items en vlogs.”

Wat vind je van het journalistieke landschap in Utrecht?

“Er zijn leuke lokale nieuwssites in Utrecht, maar ik zie af en toe ‘nieuwsberichten’ voorbijkomen over Excelsior. Dat is een Rotterdamse voetbalclub waar vorig jaar een trainer aan het roer stond die in De Meern woont. Hartstikke leuk, maar voor een Utrechter echt volledig oninteressant. Ik mis diepgang en wat kritische journalistiek over de lokale politiek hier. Het is er wel, maar te weinig. Soms denk ik weleens dat Straatnieuws hier nog de beste krant is.”

Eerste keer in Utrecht “Ik was zestien jaar en had de finale van de Kunstbende gehaald. In die finale in Utrecht ging ik roemloos ten onder. In de Mad Mick & Big Mamou dronk ik toen voor het eerst bier.

Waggelend door de stad wist ik het zeker, dit wordt straks mijn statsie. Drie jaar later woonde ik hier.”

Culinair genieten “Dat is verdomd lastig hier. Het probleem hier is dat ze vaak hip of bijzonder willen doen, maar een simpele biefstuk niet eens kunnen bakken. Grappig genoeg eet je bij een aantal ‘goedkopere’ zaken wel goed. Zo at ik laatst voor een tientje een bijzonder goede schnitzel bij Kartoffel, of een goede biefstuk bij de Vingerhoed. Ik hoor trouwens wel goede verhalen over Podium onder de Dom. Daar wil ik zeker snel heen, maar dan moet ik wel even sparen.”

Favoriete weekend “Mijn leven is bijzonder onregelmatig, dus

weekend ken ik niet echt. Maar als ik dan toch vrij ben, is het echt heel saai. Op zaterdag rustig ontbijten bij Bond en Smolders met een krantje en zondag naar de Galgenwaard met mijn vrienden. Beetje schelden, beetje zingen en vaak teleurgesteld weer naar huis, maar altijd genieten van het stadion, de worst, het bier, de Utrechtse humor om je heen en het meeblèren met liedjes van Herman Berkien.

Veel meer heb ik niet nodig.”

Lievelingswinkel “Telt een barbier ook als winkel? Zo ja, dan kom ik graag in het oude brugwachtershuisje waar Pascal in volledige jaren vijftig stijl mijn baard onder handen neemt.”

Trots als Utrechter “Dat we eigenlijk gewoon een heerlijk dorp zijn. We hebben, indien je wil, de anonimiteit van een grote stad, maar ook het knusse van een dorp. We hoeven hier niet zo nodig voorop te lopen. Utrecht bruist ook niet zozeer; Utrecht borrelt.”

Favoriete Utrechter “Henk Westbroek. Ik ben geen persoon die mensen veren in hun reet steekt, maar van Henk ben ik gaan houden. Hij heeft me vaak geholpen en is altijd eerlijk en recht door zee.”

Grootste ergernis “Zo, heb je even? Het zal je niet verrassen, maar de politiek hier vind ik echt verschrikkelijk. We zijn een GroenLinks-mag-niet-stad geworden. Of D66, ook zo’n neppartij. Jaren geleden mochten we via een referendum kiezen of we meer of minder koopzondagen wilden. De stad zei nee. Wat doen die nepdemocraten: ze rammen het er tien jaar later zonder referendum alsnog doorheen. Nou zullen die zondagen me jeuken, maar de stad zei nee, dan ben je natuurlijk een slappe zak hooi als je het tien jaar later niet durft te vragen aan de inwoners. Of hoe we met het Zandpad zijn omgegaan, omdat we hier een burgemeester hadden die nog even goede sier wilde maken voordat hij vertrok. Gooide zo dik driehonderd dames werkeloos de straat op. En nu? Nu worden er miljoenen uitgegeven om de Hardebollenstraat prostitutievrij te houden en bouwen we een compleet nieuwe rosse buurt honderd meter van het Zandpad. Het zit er dus eigenlijk al, maar we knallen er nog wat miljoenen tegenaan. Compleet krankjorum.”

Utrecht is …

“Een statsie in het hartsie van het land en daar is van alles aan de hand.”

19 Stad // Leven Leven 19 Stad

JULI 2016 JULI 2016

HOTSPOT RESTAURANT SYR Annabel van Heesbeen Robert Oosterbroek en Birgit Schuch

Bedrijfsleider Joffrey Mulder

De feestelijke opening van Syr met initiatiefnemer Gijs Werschkull (met ballonnen) op de voorgrond

“Wij staan te dansen in de keuken” Op het hoekje aan de Lange Nieuwstraat is het langverwachte restaurant Syr geopend.

Een Syrisch restaurant waar nieuwkomers naast Utrechters in de keuken staan.

“De meesten zijn zo enthousiast dat ze een uur voor hun dienst al aanwezig zijn”, vertelt de 27-jarige bedrijfsleider Joffrey Mulder.

H

et idee voor restaurant Syr ontstond acht maanden geleden. Gijs Werschkull, bekend van restaurant Gys, kreeg samen met een groep actieve Utrechters het idee om een restaurant op te zetten dat mede-gerund zou gaan worden door ex-vluchtelingen. Een crowdfundingactie zorgde ervoor dat het minimumbedrag van 150.000 euro binnen drie weken was opgehaald. Er zijn veel mensen die Syr een warm hart toedragen. Zo ook Joffrey Mulder. Hij hoorde via vrienden van het project. Op dat moment was hij nog leidinggevende bij ‘t Oude Pothuys en bij EKKO. “Eigenlijk veel te leuk om weg te gaan, maar deze kans moest ik grijpen.”

Mahmoud Almasri (22 jaar), werkt in de keuken

Inmiddels is Joffrey samen met zijn assistent-bedrijfsleider Eva druk bezig om het restaurant draaiende te houden. “Het is niet niks om een restaurant vanaf nul op te bouwen, daar ben ik nu wel achter”, lacht hij. Naast de ‘normale’ zaken die geregeld moeten worden, zoals kassasystemen en roosters, gaat er extra veel aandacht naar de werknemers. In Syr werken deels statushouders: asielzoekers die een verblijfsvergunning hebben ontvangen en dus mogen wonen en werken in Nederland. Maar dat gaat vaak lastig, vooral als je de taal niet spreekt. Daarom proberen ze de nieuwkomers in Syr te helpen met de Nederlandse taal, maar ook met onze arbeidscultuur. “We leggen bijvoorbeeld uit hoe een contract werkt, of hoe wij uitbetalen.” Al dit soort praktische hulp moet ervoor zorgen dat ze binnen een jaar kunnen doorgroeien naar een andere baan.

met olijftak maar met koriander. Zo straalt het restaurant een vredelievende sfeer uit.

Vredesduif met koriander De inrichting van Syr is gedaan door Malou van Het Groene Kabinet. Vanwege het kleine budget zijn veel dingen overgenomen van het vorige restaurant, zoals de bar en de stoelen.

Toch zie je daar niet veel van terug; alles heeft een nieuwe uitstraling gekregen, waarbij de kleuren geel en wit domineren. Boven iedere tafel hangt een gouden vredesduif als lamp.

Op de shirts van de werknemers staat een andere variant: de Utrechtse stadsduif, niet

Op de kaart staan Syrische gerechten met een Hollandse twist. Waar moet je dan aan denken? Nou, bijvoorbeeld aan een Hollands mosselpotje, maar dan wel gekruid met kurkuma. “We proberen hier het beste van twee werelden te combineren”, vertelt Joffrey trots. Voor 25 euro heb je al een driegangenmenu (vlees, vis of vegetarisch). Je krijgt dan een soort Arabische tapas, want iedere gang bestaat uit vier hapjes. “Het menu is erop gericht om zoveel mogelijk smaken te proeven,

“Via mijn vrienden hoorde ik van Syr, toen heb ik gelijk gesolliciteerd. Ik ben blij dat ik uitgekozen ben, want het is echt heel leuk. Ik heb aardige collega’s en mijn Nederlands wordt steeds beter. Voordat ik hier terecht kwam heb ik twee jaar Syrische snoepjes verkocht in Damascus, daarna heb ik ook nog drie jaar in Beiroet gewerkt. Ik hoop dat ik hier in Syr mijn Nederlands steeds beter kan ontwikkelen, maar ook Nederlandse gerechten leer koken. Mijn favoriete gerecht op de menukaart is basmashkat, een vleesrol gevuld met rijst en groente. De saus is precies zoals in Syrië. Mijn droom is om in Utrecht mijn eigen bedrijf te starten en zo de lekkerste Syrische snoepjes en gebakjes te verkopen!”

Saskia Beertsen (28 jaar), werkt als souschef “Syr is geen opleidingsrestaurant, wij zijn in de keuken ook geen echte trainers, maar toch hoop ik wel dat we hen heel veel kunnen leren. Iedereen hier heeft een andere achtergrond, dat vind ik heel interessant. In de keuken is het supergezellig. Iedereen staat er positief in: we staan continu te zingen en te dansen in de keuken. Ik leer ook veel van hen, ze zijn echt trots op hun culinaire cultuur. Wanneer je erover begint, veranderen ze in een spraakwaterval en blijven ze maar vertellen hoe fantastisch hun eten is. Ik probeer dat mee te nemen in de menukaart, mijn favoriet is de hummus-tompouce. Syrisch met een Hollandse twist.”

maar ook om het met elkaar te kunnen delen.” Het streven is om de menukaart iedere maand te wisselen. Favoriet van Joffrey zelf is nu de burger met pulled lamb. “Pulled pork begint nu steeds populairder te worden in Nederland, maar wij maken er dan lam van.”

Met de nieuwkomers wordt zoveel mogelijk Nederlands gesproken. Wanneer ze aan je tafel verschijnen om te bedienen zullen ze je dan ook vragen om rustig te spreken, want de uitspraak van ‘vlees’ en ‘vis’ lijkt zo op elkaar dat het nog eens mis kan gaan. Ze doen in ieder geval hun uiterste best om zich ver-

staanbaar te maken, wat een diepe buiging waard is. “Het is bizar hoe veel woorden en grammatica ze moeten leren voor hun inburgeringscursus”, vertelt Joffrey. “Ik denk dat ik het met al die grammaticaregels niet eens zou halen, en dan woon ik al m’n hele leven in Nederland.”

De nieuwkomers zijn in ieder geval ontzettend enthousiast, dat is volgens Joffrey het belangrijkst. “In Nederland zien mensen werk in de horeca vaak als een bijbaantje. Dat is bij hen zeker niet het geval. Ze zijn apetrots en noemen het vaak ‘ons’ restaurant.”

20 Stad / Leven

JULI 2016

Yontie Helders Robert Oosterbroek

HET BAASJE VAN GUUS

De fiets: een uit de hand gelopen hobby Elke morgen verzamelen zo’n vijftien hondenbezitters zich in het Zocherpark. Het is een hecht groepje waar je niet zomaar bij komt. Dat geldt voor de honden maar ook voor hun baasjes. In deze rubriek het verhaal van de baasjes.

T

on Daggers en zijn kersverse vrouw Erna wonen aan de Abstederdijk in de voormalige onderwijzerswoning, ingeklemd tussen twee scholen. Aan het eind van hun diepe tuin staat een tot B&B omgebouwd ‘schuurtje’, dat nu een van alle gemakken voorzien huisje is. “Het is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby van ons”, vertelt Ton, “zoals zoveel dingen in mijn leven.”

Ton komt uit Groningen, studeerde even in Utrecht, maar maakte zijn studie geografie af in zijn geboortestad. In zijn studententijd verhuurde hij samen met een studiegenoot bakfietsen en de fiets zou nooit meer uit zijn leven verdwijnen.

“Niet het fietsen op zich, maar de fiets als vervoersmiddel”, zou hem blijven fascineren. Na zijn studententijd vertrok Ton in 1987 voor zes jaar naar Midden-Amerika. In Nicaragua richtte hij voor de Vakbond van Oorlogsslachtoffers een aantal fietsenwerkplaatsen op, waar hij fietsenmakers opleidde en mensen leerde een eigen bedrijfje op te zetten. “Ik wilde de mensen daar werk en een toekomst geven en hun mobiliteit verhogen.” In 1990 verloren de Sandinisten de verkiezingen en werd de band met de VS weer aangehaald. “Dit betekende bijna het einde van ons fietsproject omdat andere bedrijven nu ook fietsen gingen importeren. We moesten nieuwe plannen maken om onze fietsenmakers te leren hoe ze met concurrentie om moesten gaan.”

“Het ideale transportmiddel in de oude binnenstad met smalle straatjes” Ton keerde terug naar Utrecht maar bleef gegrepen door de fiets: “De fiets is het middel bij uitstek om de leef baarheid en de mobiliteit in een stad te verhogen.” Ton wordt wereldwijd gevraagd om zijn adviezen te geven over urbane plannen en hoe de mobiliteit te verhogen.

Dan is hij weer in Siberië, tegen Mongolië aan, dan weer in Portland of in Stuttgart, de autostad

bij uitstek, om daar over de rol van de fiets in de stad te spreken. “In Utrecht wordt ook een aardige slag gemaakt, denk maar aan de herinrichting van de Twijnstraat, de Jan van Scorelstraat en de Mariaplaats.

De auto wordt te gast in de stad.”

Ook het gebruik van de bakfiets wil Ton graag bevorderen: “Het ideale transportmiddel in de oude binnenstad met smalle straatjes.

Wendbaar, schoon en goedkoop!”

“Heb je dan geen auto?” vraag ik. “Ja, ik heb een vijftig jaar oude Citroën DS Break, een fantastische wagen, als hij het doet. Als ik even tijd heb dan ben ik aan het sleutelen, maar drie weken geleden moest de auto het doen want het moest onze trouwauto zijn. Erna en ik wonen al achttien jaar samen en vonden het tijd om te gaan trouwen. We hebben alle voor de hand liggende locaties bekeken: de ruimte onder de Sonnenborgh, de Leeuwenberghkerk en de Metaal Kathedraal, maar overal zaten we vast aan een vaste cateraar en regels. Dus toen hebben we een festival georganiseerd in de garage Verdervervoer, waar ik altijd sleutel. Tijdens het feest hebben we onze getuigen gevraagd en iemand die Erna weg zou geven, en zo zijn we getrouwd.”

Dat brengt ons op Guus de berner sennenhond van Ton en Erna. Hij mocht tijdens de huwelijksplechtigheid de ringen dragen. Hij heeft een week rondgelopen met het kussentje waarop hij de ringen zou brengen aan zijn halsband, om alvast te wennen. “Guus (twee jaar oud) is onze tweede berner sennen, de eerste werd dertien jaar oud!

We wilden een hond om eenheid te geven aan ons toenmalige samengestelde gezin en kozen dit ras: loyaal, trouw, aanhankelijk en intelligent. Een raszuivere berner sennen heeft een korte levensverwachting en vaak heupdysplasie, daarom wilden we ook een beetje van een ander ras in de hond. Nu de kinderen de deur uit zijn, is Guus de vriend des huizes en een constante in ons gezin. Hij heeft een beetje van een labrador en dat zie je terug in zijn eetgedrag: altijd schuimen.” Dan zit mijn gesprek met Ton er weer op: hij moet naar Bremen en de volgende dag ontvangt hij negen Chinezen die hij gaat vertellen over het fietsen in Nederland en in Utrecht in het bijzonder.

Stad / Leven 21

JULI 2016

JETTE EN JILDOU DRINKEN KOFFIE

Jette Pellemans & Jildou Fabriek

Veilige haven in swingend hoekpand

Vanuit daadwerkelijk een schommelstoel testen Jette & Jildou de koffie bij Rocking Chair, een nieuwe hotspot aan de Willem van Noortstraat. Een swingende naam voor een koffietentje dat bruist van de energie. Je moet weten dat het er zit, maar we brengen je graag op de hoogte!

R

ocking Chair is pas een paar weken open, maar het lijkt nu al alsof het er altijd heeft gezeten. Op de hoek van de Willem van Noortstraat en de Floris Heermalestraat is het lichte hoekpand op deze zaterdagochtend al goed bezet. Buurtbewoners drinken er na het sporten even een gezonde smoothie en een gezin met kinderen komt voor koffie met taartjes.

Binnen wordt de ruimte voor een derde gevuld door een enorme keuken annex toonbank. Een groot blok met betonnen aanrecht waar links een begerenswaardige verzameling zoets staat opgestapeld en rechts druk van alles wordt klaargemaakt in blenders, ovens en Magimixers. Voorin is een bar aan het raam waar je lekker naar buiten kunt kijken, achterin is een leestafel en een woonkamerhoekje met bank én een schommelstoel.

Maar daarachter ligt de ware eyecatcher van Rocking Chair: een levensgrote kluis van zes vierkante meter en een dikke branddeur inclusief grote vergrendelsloten. “Dit pand is ooit een bank geweest”, roept het meisje vanachter de toonbank ons toe, als ze ziet hoe we verbaasd om het hoekje van de kluis kijken. “Er zit ook nog kogelwerend glas in de kozijnen, dus je bent veilig hier”, lacht ze.

In de kluis staat een bank met een tafeltje.

Voor romantische stelletjes, geheime vergaderingen of giebelmeiden die uitgebreid willen roddelen.

Ondertussen krijgen we een mooie cappuccino en latte macchiato, een stuk carrot cake en een plak lemon-poppyseed-cake voorgeschoteld. De koffie is goed! Leuk servies, mooi melkschuim en sterke koffie. De citroen-maanzaadcake is niet heel speciaal,

maar hij steek ook wat bleek af tegen de superduperlekkere carrot cake. Vers, goede topping, niet te zoete vulling. Heerlijk!

Een kluis achterin de zaak waar je kunt koffiedrinken!

Unique selling point: Een kluis achterin de zaak waar je kunt koffiedrinken!

Afknapmomentje: de locatie ligt niet voor de hand. Als je niet in de buurt woont, kan het zomaar aan je voorbijgaan.

Volg Jette & Jildou drinken koffie ook op Facebook en Instagram! Like ons en ben als eerste op de hoogte waar Jette & Jildou deze keer koffie gaan drinken.

In de keuken wordt nog steeds druk gewerkt. De prei en bananen liggen gebroederlijk naast elkaar op het keukenblad. Rocking Chair heeft nog geen papieren kaart, maar wat we voorbij zien komen, lijkt veelbelovend. Wij staan al te popelen om dat ook uit te proberen.

ADVERTENTIES

Verkeershinder Werkzaamheden La Vie Sint Jacobsstraat In de periode maandagochtend 18 juli t/m vrijdagavond 29 juli zal de Sint Jacobsstraat zijn afgesloten ter plaatse van de loopbrug aan het La Vie gebouw.

Hierdoor zal verkeershinder plaatsvinden. De hinder wordt veroorzaakt doordat de bestaande loopbrug hangend boven de Sint Jacobsstraat zal worden weg gesloopt.

De sloop van de loopbrug zal op normale werktijden plaatsvinden in een tijdsbestek van twee weken. Tijdens deze periode zullen weggebruikers worden omgeleid door bebording en verkeersregelaars.

Wij hopen op uw begrip.

Met vriendelijke groet, Bouwbedrijf M.J. de Nijs en Zonen BV

BESTEL OP SPARERIBEXPRESS.NL, VIA ONZE APP OF BEL 030-2447693

22 Ondernemen

JULI 2016

Regio Utrecht presenteert eigen levende lettertype

ADVERTORIAL

Guido de Boer (derde van links) bij de presentatie van U-Type).

Speciaal voor de regio Utrecht werd onlangs het lettertype U-Type onthuld. Een nieuw, dynamisch lettertype.

Ontwikkelaar van het lettertype, Guido de Boer: “De opdracht was niet om naar de stad Utrecht te kijken als een plek, maar meer als iets van groei en ontwikkeling.” Het lettertype moet symbool staan voor waar de regio sterk in is: mensen en ondernemende partijen samenbrengen en verbinden.

“De software die nodig is om met zo’n dynamisch lettertype te kunnen werken, is echt state-of-the-art”, aldus Guido de Boer, de grondlegger van het U-Type. De Boer is een Utrechts Type/Graphic Designer/Artist. Hij maakte het lettertype in opdracht van de Economic Board Utrecht (EBU) in samenwerking met ontwerpbureau DDK. “Wij zochten naar een symbool waar de regio Utrecht voor staat, waarmee de regio zich kan uitdrukken”, zegt Jaap Breugem, verantwoordelijk voor de internationalisering bij EBU. “Open-minded, nieuwsgierig. We willen kunstenaars, wetenschappers, mensen uit bedrijfsleven en overheden samen brengen. Daardoor ontstaan nieuwe innovaties en ideeën die de wereld weer beetje groener, gezonder en slimmer maken. De regio is veel meer dan een plek, het is een state of mind.

Het U-Type symboliseert dat gevoel. Het gaat verder dan een logo. Het is een levend kunstwerk, gemaakt voor de regio, door een toptalent uit Utrecht.”

Het lettertype kenmerkt zich vooral in de vele alternatieve opties. “Zo zijn er zeven verschillende O’s te maken en is het lettertype slim genoeg om een tweede O in een woord anders te tonen. Het lettertype is de hele tijd in beweging”, aldus De Boer. “Er zijn zo’n vier of

vijf keer meer karakters te vinden dan in een normaal lettertype.”

“Mijn beste typografie studenten van de HKU Graphic Designafdeling hebben meegeholpen bij de ontwikkeling van het U-Type”, zegt De Boer, die ook als docent werkzaam is op de Graphic Designafdeling van de HKU. “Het U-Type is uit één van mijn handschriften voortgekomen. Het lettertype zal blijven veranderen en groeien - net als Utrecht.”

De Boer werkt altijd handschriftelijk. “Eerst het idee ontwikkelen en daarna in mijn schetsboek bepaalde schrijfpatronen maken.

Zo probeer ik een persoonlijk gevoel mee te geven. Het hele proces heeft ongeveer vijf maanden geduurd. Alle karakters moeten broertjes en zusjes van elkaar worden. Daar gaat veel tijd inzitten.”

Voor De Boer was het maken van het lettertype een droomopdracht. “Ik ben super tevreden met het resultaat en het proces. Ik heb veel vrijheid en vertrouwen gekregen van de betrokken partijen om echt iets te maken waar ik zelf achter sta.”

De DUIC-letters op de voorpagina van deze krant zijn te zien in het nieuwe lettertype.

Duurzame kolen uit Utrecht: “Het vlees smaakt er beter door” Het Utrechtse bedrijf ECHT Houtskool produceert duurzame houtskool en briketten, van traceerbaar FSChout en vrij van toevoegingen. “We geven veel geld uit aan wat we op de barbecue leggen, maar we denken niet na over wat we eronder leggen,” zegt René Toet, de eigenaar van het bedrijf.

E

CHT Houtskool is een spin-off van Climate Neutral Group, een bedrijf dat streeft naar een klimaatneutrale wereld. Dat willen ze bereiken door de CO2-uitstoot te reduceren en te compenseren. Eén van de manieren waarop het bedrijf dat probeert te realiseren, is door het uitgeven van speciale kooktoestellen in ontwikkelingslanden. “Zo’n 3,5 miljard mensen ter wereld koken boven open vuur. Dat is een inefficiënte manier van koken en het heeft een enorm effect op het klimaat.” In de kooktoestellen die Climate Neutral Group verstrekt om dat tegen te gaan, ging onder andere houtskool.

Vervolgens wordt het hout op een duurzame manier verwerkt tot houtskool.

“Veel houtskool wordt in de openlucht verbrand. Dat wordt dan aangestoken met van alles wat brandbaar is: petroleum, kerosine of verfresten. Daardoor raakt het product vervuild.”

“We zochten het uit en toen ging de beerput open”

Dat zorgt niet alleen voor een zuiver en puur product, ook de gebruiker heeft er voordeel van. “De kolen gaan lang mee en ruiken écht naar hout. Ze zijn snel warm en het vlees smaakt er beter door. Grote koks in het land hebben ons product geprobeerd en zijn enthousiast.” De houtskool is dus duurzaam maar ook lekker snel heet, brandt lang en geeft die (h)eerlijke, puur natuurlijke barbecuesmaak.

“Daar betaalden mensen een hoge prijs voor. Wij vroegen ons af hoe dat kon, want in Nederland betalen we helemaal niet zo veel voor een zak houtskool. We zochten het uit en toen ging de beerput open.” Het bleek dat houtskool onder erbarmelijke omstandigheden wordt geproduceerd en dat mensen daar een slechte prijs voor krijgen. In Afrika bijvoorbeeld wordt houtskool onder zeer slechte arbeidsomstandigheden op primitieve wijze gemaakt. Illegaal gekapt hout wordt op grote schaal in de openlucht verbrand. Gevolg: enorme milieuschade én vervuilde houtskool van lage kwaliteit.

“Dat willen we aan de kaak stellen. Als we met z’n allen willen blijven barbecueën, moeten we duurzamer met dit spul omgaan.” ECHT Houtskool doet dat door gebruik te maken van duurzaam hout. “We gebruiken FSC-hout, dat traceerbaar is en op een duurzame manier is verkregen.

Ons hout komt uit Europese bossen.”

Het lettertype werd gepresenteerd in de Metaalkathedraal.

Het bedrijf van René Toet gebruikt een andere werkwijze: “Wij verhitten het hout in een oven. De gassen die uit het hout komen worden afgevangen en daarmee worden weer 200.000 huishoudens voorzien van warmte. Eigenlijk is het een mini-energiecentrale die ook nog houtskool en briketten maakt.”

ECHT Houtskool bestaat sinds dit voorjaar. “Mensen zijn enthousiast over het gebruik en over hoe het product eruitziet.

We hopen dat het weer beter wordt, zodat mensen meer gaan barbecueën.”

De houtskool en briketten van ECHT Houtskool zijn op verschillende plekken in Utrecht te koop. Kijk op echtgoed.nl voor een overzicht van alle verkooppunten of om online te bestellen.

Ondernemen 23

JULI 2016

Zita Eijzenbach Robert Oosterbroek

OP BEZOEK BIJ DE ELVIS CORNER

“Ik heb klanten uit de hele wereld” De stad zit vol bijzondere winkels met een interessant verhaal. DUIC gaat op pad om deze verhalen op te sporen. Zita Eijzenbach ging deze week op bezoek bij Johan van Wezel van Elvis Corner aan de Amsterdamsestraatweg 293.

V

ingerhoedjes, theelepels, handdoeken, mokken, wijnglazen, posters, kalenders, mutsen, riemen en hier een daar een vergeten kerstbal: je kunt het zo gek niet bedenken of je kan het hier vinden. Onderzetters, aanstekers, asbakken, shirts en dan ook nog honderden verschillende cd’s, dvd’s, platen en boeken. En alles is van Elvis, uiteraard. “Ja, je kan wel zeggen dat ik bijna alles heb. Soms zeg ik wel eens ‘nee’, maar dat is meer omdat ik het niet kan vinden.

Vaak kom ik het dan een paar dagen later alsnog tegen”, lacht Johan. De duizenden verschillende producten passen allang niet meer allemaal in de kasten en de wandelpaden worden steeds smaller door alle spullen op de grond. Toch zou verhuizen naar een grotere winkel zinloos zijn. “Dan zou het binnen de kortste keren weer net zo vol staan. Dat zou niets uitmaken. Het heeft ook wel zijn charme”, zegt Johan terwijl hij zich langs een stapel platen en een rij dozen met sleutelhangers wurmt. “Mensen willen hier ook rondsnuffelen en zoeken: als ze dan iets moois vinden, is dat

veel meer waard dan wanneer je het zo uit een schap pakt en na twee minuten weer buiten staat.” Wat Johan niet heeft, zijn de welbekende Elvis-broekpakken, maar dat is niet omdat hij er geen klanten voor heeft. “Ja, er komt weleens iemand voor zo’n pak voor op een seventies party”, geeft Johan toe. “Dan stuur ik ze door naar de feestwinkel. Van mij hoeft het niet; jezelf in zo’n pak hijsen en Elvis na doen. Daarentegen heb ik wel Elvis-onderbroeken en Elvis-lingeriesetjes verkocht: dat liep nog best goed!”

De legende Johan groeit op met de muziek. Hij begint zijn eigen Elvis-verzameling en verkoopt zijn eerste cd’s vanachter de computer in zijn zolderkamer. De vraag stijgt en samen met zijn ouders gaat hij verkopen op markten en braderieën. In 2005 opent Johan de winkel aan de Amsterdamsestraatweg. Hij begint met een breder aanbod, maar tegenwoordig is er uitsluitend nog ruimte voor The King. “De vraag naar artikelen van Elvis was toch veel groter dan naar de rest. Het geheim

In 2005 opende Johan van Wezel de Elvis Corner aan de Amsterdamsestraatweg van Elvis? Er is echt heel erg veel materiaal en er komt nog steeds nieuw materiaal uit. Hij was ook heel veelzijdig: maakte rock ‘n roll, country, maar zong ook ballads en gospel. Naast Frank Sinatra was Elvis een van de eerste artiesten waar merchandise voor gemaakt werd.

En natuurlijk het feit dat hij vroeg is overleden. Dat helpt toch wel mee. Dat zie je ook met James Dean en Marilyn Monroe: had ze nog vijf slechte films gemaakt, dan was ze misschien wel helemaal uitgekotst… Op het hoogtepunt sterven, doet het toch wel heel goed voor je carrière”, lacht Johan. “Eigenlijk kan je alleen zo een legende worden.”

Speculatie Op 16 augustus 1977 overlijdt Elvis op 42-jarige leeftijd. De wereld is in shock. Hartfalen worden als de officiële doodsoorzaak genoemd, maar

er doen ook andere verhalen de ronde over drugs en medicatie. Ook de dood op zich wordt in twijfel getrokken. Er zijn tal van theorieën; Elvis heeft zijn eigen dood in scène gezet omdat hij niet om kon gaan met zijn beroemdheid, hij is gekidnapt door buitenaardse wezens en hij zou met Michael Jackson een bunker delen onder het landgoed Graceland. “Dood is dood: voor mij is het duidelijk”, zegt Johan nuchter.

“Ik heb weleens klanten die geloven dat hij nog leeft. Daar ga ik dan ook niet tegenin. Ik heb gesproken met mensen die op zijn begrafenis zijn geweest en Elvis lag in een open kist, dus het lijkt me stug dat hij nog leeft. Maar het is natuurlijk heel zonde dat hij zo vroeg is overleden: iedereen had nog veel langer van Elvis moeten kunnen genieten.”

Een kleine grote winkel

Voor Johan is er weinig concurrentie: online is er wel veel te krijgen, maar andere Elvis-winkels zijn er niet in Nederland. Onlangs was er wel een kleine tegenslag voor de winkel: de verkeerslichten voor de deur werden uitgezet. “Als de mensen voor het rode licht moesten wachten, maakten ze even snel een foto met hun mobiel. Dat gebeurde soms wel tien keer op een dag!”

Sommige klanten komen voor iets kleins, maar het merendeel bestaat uit verzamelaars die steeds terugkomen. “Uit heel Nederland wel”, zegt Johan nadat hij met een klant uit Twente heeft afgerekend. “Maar ook veel uit Duitsland, Rusland, Engeland en Italië. Laatst kwam er iemand uit Israël overvliegen om hier te winkelen. En via onze webwinkel gaan de spullen de hele wereld over. In de Elvis-wereld is deze kleine winkel heel groot.”

Voor de buurt,

met de buurt.

Stuur jouw plan in voor 31 juli!

Via het StimuleringsfondsXL geven wij een deel van onze winst aan de samenleving.

We zoeken plannen die de omgeving beter, leuker, interessanter of duurzamer maken. De drie winnaars ontvangen een geldbedrag en hulp bij de realisatie.

StimuleringsfondsXL.nl Een aandeel in elkaar