OSS

Agnes wekelijkse praatje

Was het vorige week nog -10, lag er een dik pak sneeuw en waaide er een stevige ijskoude wind, deze week verdween de sneeuw in rap tempo, binnen twee dagen was alles weg en elke dag werd het wat warmer. Wat een heerlijkheid. Gewoon weer naar buiten zonder eerst je Eskimopak en je moonboots aan te hoeven maar genieten van de eerste voorzichtige zonnestralen. Geen bevroren eieren in het kippenhok en ook het water van de vogels was niet meer bevroren zodat ze weer lekker hun dagelijkse badje konden nemen. Kortom, hopelijk hebben we met deze ene week de winter gehad. Maar zeg het nooit te hard, want de natuur is grillig en doet wat ze zelf wil. Het mooie was wel dat er volop geschaatst kon worden, een prachtig gezicht op de Does, een lange sliert van schaatsers en zo druk dat ik het dorp niet eens kon inkomen nadat ik bij mijn moedertje was geweest. Iedereen nam het ervan, zodra het kon even uit huis, even uit de sleur en een hele frisse neus halen. Begrijpelijk maar ook weer niet, want er zijn nog steeds corona regels van kracht. Nu denkt u misschien daar heb je haar weer met d’r Corona, maar we willen er toch graag van af? Dan moeten we er wel wat van laten, zelfs al is het deze sneeuw en schaatspret, iets wat niet vaak voorkomt. Keuzes maken en voor en tegen, tegen elkaar afwegen, het is zo moeilijk allemaal. Het enten tegen het Covid-19 virus is nu echt goed op gang gekomen, zeker voor de mensen op leeftijd. De jongeren zullen nog even moeten wachten. Ik hoor aan alle kanten dat men de eerste spuit inmiddels gekregen heeft, nu is het wachten op de tweede. De enige klacht die ik eigenlijk hoor is een paar dagen een stijve arm maar verder niets. Vanuit Stompwijk moeten de mensen naar het ADO Stadion en het schijnt allemaal goed te lopen. Heb nog niet gehoord dat de naalden op waren, of het vaccin niet koel genoeg bewaard dus dit is wellicht een keer goed geregeld. En nu doorgaan zodat iedereen, jong of oud, zo snel mogelijk hun prikken gehad hebben. Zelf heb ik er flink over na moeten denken, zal ik wel of zal ik niet? Ik spuit al zoveel rommel in mijn lijf, ik slik al zoveel pillen, wat is de werken van de spuit tegen het Covid-19 virus op mijn andere spuiten? Na een goed gesprek met de huisarts besloten mij toch maar te laten enten, is het niet voor mijzelf dan is het in elk geval voor een ander en kan mij nooit verweten worden dat ik iemand besmet heb omdat ik mij niet heb laten enten. Buiten het enten is ook de Avondklok een veelbesproken onderwerp, moet deze nu blijven of niet. De rechter moest er zelfs aan te pas komen, die oordeelde dat de avondklok per direct afgeschaft werd waarop het kabinet meteen in hoger beroep ging en er een nieuwe wet uit de grond werd gestampt die alle uitspraken van de rechter overschrijd. Volgende week dient het hoger beroep en zou de uitspraak zijn, maar dat is nu eigenlijk niet meer nodig als gevolg van die nieuwe wet.

-11Dan zijn er ook nog ministers die te pas en te onpas hun eigen opgestelde regels overtreden en daarvoor openlijk hun excuses aanbieden op tv. Kortom, een rommeltje en we zullen zien waar het eindigt. We proberen met elkaar de moed erin te houden, want het is toch wel de bedoeling dat we ooit weer gezellig op de dinsdagmiddag gaan klaverjassen, kaarten maken en rummicubben en voor een aantal leden een half uurtje de benen in de lucht te gooien onder de bezielende leiding van Maria. Dat is ons doel, daar gaan we voor en daarom houden we het vol! Hou vol En voel je goed Vind kracht In jou Geloof In jezelf Heb hoop En vertrouw Een lieve groet namens het bestuur Ouderen Soos Stompwijk, Agnes, secretaris

Christine Teunissen (PvdD) in ‘Bekende Streekgenoten’

Op zaterdag 27 februari tussen 15:00 en 17:00 uur is Christine Teunissen, lid van de Eerste Kamer namens de Partij voor de Dieren te gast bij Omroep Midvliet in het maandelijkse radioprogramma 'Bekende Streekgenoten'.

Christine Teunissen werd geboren op 6 september 1985 in Leidschendam en groeide op in Stompwijk. Zij is de jongste senator van Nederland en houdt zich onder meer bezig met zogenoemde groene portefeuilles en uiteraard met dierenwelzijn. In het programma wordt met Christine over politiek gesproken; reeds op jonge leeftijd had dit haar aandacht en was ze er mee bezig. Maar ook zal het gaan over haar jeugdjaren in Stompwijk en over haar onvoorwaardelijke liefde voor dieren. De grootste uitdaging is volgens haar om de aarde leefbaar te houden. Ook haar hobby’s worden niet vergeten tijdens het gesprek. Christine is een groot dansliefhebber. Ook dat onderwerp komt ter sprake. Heb je een vraag voor Christine Teunissen stuur deze dan vóór 6 november, 18.00 uur naar bekendestreekgenoten@midvliet.nl. De presentatie is in handen van Rob Hekman en René Marquard; de techniek zal worden verzorgd door Gerard van der Meij.

Van ijstijd naar ijsje….

Vorige week was iedereen nog dik aangekleed en op schaatsen of op moonboots onderweg. We waren allemaal aangestoken door het schaatsvirus en wat was het een heerlijke witte wereld, geknisper onder de schoenen tijdens een lekkere wandeling of het gekras van de schaatsen over het ijs. Lekkere rode konen van de frisse buitenlucht, kinderen spelend in de sneeuw. Een sneeuwpop of een iglo werd er gebouwd en zelfs op een deel van de Vliet werd er geschaatst. De kinderen werden met de slee naar school gebracht en het was Siberisch koud. Wat een omslag afgelopen week, op maandag was het meeste ijs al verdwenen en op dinsdag was de sneeuw ook bijna overal weg. De uitdrukking, als sneeuw voor de zon verdwijnen, werd letterlijk uitgedrukt deze dagen. Het weekend beloofde zelfs lenteachtig te worden en als dan onze dorpsgenote Demi aankondigt om in samenwerking met de Bles een echt Stompwijks ijsje te introduceren dan wil je daar wel wat van proeven natuurlijk. Na een fietstochtje thuis even lekker bijkomen met koffie, maar ja dat ijsje lonkt toch wel. Even een rondje dorp, deze keer geen rij auto’s, maar wat een wandelaars en fietsers en er stond een grote rij mensen voor de Bles. Keurig op afstand allemaal, maar ga ik in de rij staan? Op de terugweg is de rij geslonken en zitten en staan er wel aardig wat mensen, maar het is te doen. Twee boerenmeiden gekocht, want dat is de naam van dit overheerlijke ijsje, met zoals zij zelf zeggen, boerenroomijs met een variegato van abrikozen, sinaasappel, vanille en kaneel. Nou vind ik abrikoos heerlijk en het was ook om te smullen. Gevaarlijk spul dus voor mij, maar soms mag je jezelf ook weleens verwennen toch! Veel succes met het ijsseizoen, maar volgens mij verkoopt het zichzelf.

Ria Luiten