sep Oudpapiercontainer Burg. vd Braakplein

een soort dubbelleven ervaren, je leeft in twee verschillende werelden. Doordeweeks in Tilburg op kamers, met medestudenten naar de universiteit, de stad in, uitgaan, een beetje sporten (bijv. (zaal)voetbal), een beetje studeren. In het weekend was ik dan vaak in Beers bij de familie en bij de voetbalclub waar ik op zondag in lagere elftallen voetbalde en later ook jarenlang op zaterdag als jeugdleider actief was. Het leuke daarbij was dat ik daar leider was van kinderen wiens vaders jaren voordien mijn leiders waren. De generaties volgen elkaar op. In die jaren heb

ik ook verschillende zomerkampen als leider meegemaakt, ook daar heb ik vele goede herinneringen aan. Hoogtepunten waren ook steeds de Pinkstertoernooien. Hopelijk slaagt HBV er nog steeds in dergelijke activiteiten te organiseren, en zijn er nog steeds vele vrijvilligers bereid daaraan mee te werken. Waarschijnlijk zijn de jeugdspelers waar ik leider van was nu de leiders voor de huidige voetballertjes.

Na mijn studietijd in Tilburg ben ik nog even teruggekeerd in Beers om van daaruit mijn vervangende dienstplicht te vervullen. Daarvoor ben ik ruim anderhalf jaar op en neer naar Den Bosch gereden om daar bij een Adviesbureau (ATO = Adviesbureau voor Technologie en Onderwijsmarketing) op het sekretariaat de boekhouding te verzorgen en verder mee te werken aan verschillende projekten zoals het organiseren en uitvoeren van enquêtes en het omscholen van werklozen. Volgende stap in mijn leven werd Delft, waar ik in 1990 ben gaan werken als bedrijfseconomisch medewerker op een stafbureau van het Reinier de Graaf Gasthuis, een groot algemeen ziekenhuis voor Delft en omgeving. Ook daar heb ik eerst op kamers gewoond en later een (kleine) woning gehuurd. In de eerste jaren in Delft ben ik nog vaak in de weekenden in Beers geweest omdat ik nog enige jaren mijn bezigheden bij HBV ben blijven doen.

Mooie herinneringen aan die jaren heb ik vooral ook aan de vakantiereizen die ik in die tijd gemaakt heb. Na een paar low-budget vakanties met vrienden in de studietijd was het toen mogelijk om van het verdiende geld wat verder weg te gaan en wat van de wereld te zien. In die jaren ben ik naar Portugal, Indonesië, Nieuw Zeeland, Ecuador, Turkije en Spanje op vakantie geweest. Meestal met vriend(en) en/of met een groepsreis om dan ter plaatse rond te reizen, veel te wandelen en veel te zien. Mooie ervaringen opgedaan, onvergetelijke momenten meegemaakt, bijvoorbeeld na een enkele uren durende bergwandeling in Indonesië op 3.000 meter hoogte op een berg te staan en boven de wolken te zijn. Of in Ecuador 5 dagen midden in de jungle te bivakkeren onder tropische omstandigheden. een wandelweekend in Engeland de vrouw ontmoet waarmee ik inmiddels

getrouwd ben. Deze ontmoeting heeft mijn leven nog eens helemaal veranderd en mij weer verder van Beers weggevoerd. Birgit, mijn vrouw, is namelijk een Duitse uit Illingen (70 km onder Trier) in de omgeving van Saarbrücken in het Saarland, de kleinste deelstaat (provincie) van Duitsland. De eerste tijd hebben we veel per telefoon contact gehad om elkaar beter te leren kennen. Dat werden al gauw weekeindjes over en weer, waarbij ik dan meestal naar haar toe ging. Vanuit Delft, vrijdags heen en zondags terug, 1.000 km per weekend.

Dat kon natuurlijk niet zo blijven. Om een gezamenlijke toekomst te hebben moest er dus wat veranderen. Omdat mijn

Duits beter was dan haar Nederlands en mijn kansen om in Duitsland werk te krijgen beter waren dan die van haar om in Nederland te werken heb ik naar werk gezocht in de omgeving van Saarbrücken. Dat is gelukt en sinds september 1999 ben ik werkzaam als Controller bij de SpardaTelefonservice, een CallCenter voor enkele SpardaBanken. Als Controller ben ik vooral bezig met de financiële en bedrijfseconomische zaken van de onderneming. Ook ben ik verantwoordelijk voor de analyse van de historische gegevens om aan de hand daarvan prognoses op te stellen voor het in de komende periode te verwachten arbeidsaanbod (aantallen telefoontjes), waarmee dan de benodigde personeelssterkte bepaald kan worden. Met behulp daarvan worden dan de precieze dienstroosters van onze (ca. 320) medewerkers voor de komende weken vastgesteld.

Sindsdien woon ik dus ook hier, „geëmigreerd“ naar Duitsland. Inmiddels zijn we in 2001 getrouwd en hebben we een huis gekocht waarin we sinds kerstmis 2001 wonen. Dat alles naar ons beider volle tevredenheid. Het leven hier is niet zoveel anders dan in Beers. De Saarlanders houden van het bourgondische leven, zoals de Brabanders dat ook doen. Ook woon ik weer in een dorp, met veel groen om het huis en veel bos bij het dorp. Bijna weer net als vroeger thuis in de Vianenstraat 15. De omgeving is zelfs mooier vanwege het glooiende landschap hier rondom ons heen.

In Beers komen we nog regelmatig om mijn zus met gezin en mijn ouders in Cuijk te bezoeken. Via hen blijf ik ook nog enigszins op de hoogte van de gebeurtenissen in Beers. Verder helpt ook het internet daarbij. Zo behoort de homepage van HBV tot mijn favorieten en lees ik daar vaak namen in de wedstrijdverslagen die mij nog heel bekend voorkomen uit mijn tijd als jeudleider.

Als laatste wil ik via deze Dorps-Courant de hartelijke groeten doen aan de Beerse gemeenschap. De allerbeste wensen voor de toekomst. Illingen-Hüttigweiler Juni 2003 Wil Janssen.