jun Informatiebijeenkomst nieuwe woningbouwlokaties in Beers, aanvang 20.00 uur, zaal Marang

politie te controleren. Of we alcohol hadden gedronken, vroeg de vrouwelijke agente.

“Nee” zei ik, maar als test moest ik toch even in haar gezicht blazen. Gelukkig bleek mijn adem fris genoeg te ruiken.

Bob als Unifil-soldaat

School en werk

Mijn eerste jaar in Beers kwam

ik in de vierde klas bij meneer Peeters. Meisjes hadden toen nog niet mijn aandacht, maar toch was Rietje Huberts in die tijd mijn vriendinnetje. Ze is nooit echt het vriendinnetje geworden waarmee ik heb gezoend. We konden echter heel goed met elkaar praten. Ik herinner me dan ook nog die keer dat na een avondje Beerse kermis, ik met Rietje nog uren heb gepraat in het huis van haar zus Annie Huberts die op vakantie was en waar ze op het huis paste. We hebben zo lang gepraat dat ik die nacht niet meer naar bed ben geweest en gelijk door kon naar Homburg in Cuijk waar ik tijdelijk werkte. Gelukkig was het in de koelcellen en kon ik makkelijker wakker blijven. Na de lagere school ging ik naar het Merletcollege in Cuijk. Met het Atheneumdiploma op zak vertrokken we met het gezin (zonder mijn zus Sylvia) naar de Ardeche in Frankrijk, waar we een camping hebben opgebouwd. Na 1½ jaar keerde ik weer terug naar Nederland. Bij terugkomst moest ik in militaire dienst, waarvoor ik eerst uitstel had gekregen. Bij de ouders van Donny, Mia en Leo Wagemans, heb ik in de tijd van mijn dienstplicht onderdak gehad. Ik was gelegerd in Steenwijk. Dit betekende dat ik vrijdagen zondagavond uren in de trein van Steenwijk naar Cuijk zat en andersom. Ik vond het daarnaast maar niks om zinloos met je wapen over de hei te lopen. Toen zich de mogelijkheid voordeed om als Unifil-soldaat naar Libanon te gaan, heb ik die dan ook met twee handen aangegrepen. Na terugkomst uit Libanon, ben ik vrijwel meteen voor vier maanden naar NieuwZeeland vertrokken waar mijn zus Sylvia woonde. In NieuwZeeland heb ik twee maanden op boerderijen gewerkt en twee maanden rondgereisd.

Na enkele jaren van tijdelijke baantjes ben ik in 1987 gaan studeren aan de Nationale Hogeschool voor Toerisme en Verkeer in Breda. Na mijn studie heb ik vervolgens 2½ jaar als medewerker marketing & promotie gewerkt op de Streek VVV Hart van Brabant. Samen met Irma, mijn vrouw, heb ik nog een tijdje in Purmerend gewoond. In die tijd was ik passage-employee bij KLM Cityhopper op Schiphol. De Brabantse gemoedelijkheid trok ons toch meer aan, waardoor we weer naar Breda terugkeerden. Na bij twee bedrijven als medewerker verkoop binnendienst te hebben gewerkt, werk ik momenteel bij KVM Beheer. Hier onderhoud en beheer ik de vier websites van het bedrijf, ben ik verantwoordelijk voor drukwerk en verpakkingen en onderhoud ik het contact met het reclamebureau.

Onze zoon Florian Het begin van een gezin Gezinnetje Sinds 1997 ben ik getrouwd met Irma, die ik heb leren kennen tijdens mijn studie op de Hogeschool voor Toerisme in Breda. Onze oudste zoon Florian is geboren op 21 april 1999 en Damian is van 16 augustus 2001. In Breda vormen we een gelukkig gezinnetje. Groeten van Bob Hofman.

Maastocht voor het Brabants Volkslied

Sinds enige tijd voert onze dorpsgenoot Toon Verstraten een ware kruistocht om het aloude Brabants volkslied “Tussen Maas en Scheldeboorden” weer onder de aandacht van de bewoners van Brabant te brengen. Te veel, vindt hij, wordt de waarde van dit mooie lied ontkend. Het is volgens hem het enige lied van Brabant, waarbij in het tweede vers alle regio’s van Brabant worden genoemd. Geen enkel ander lied, overigens aardige liederen als “Hertog Jan” – “Het leven is goed in het Brabantse land”, en dergelijke is daarin volledig. Het is daarom onbegrijpelijk dat Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant hierin nog geen beslissing hebben genomen, hoewel enkele leden inmiddels de waarde en juistheid hebben erkend. De heer Verstraten beschikt over een bundel van Nederlandse Volksliederen, waarin ook het Brabants Volkslied is opgenomen. Dit lied werd destijds, eind twintiger jaren, door Mr. J.J. Wintermans en C.J. Wintermans, beiden uit Eersel afkomstig, gedicht en getoonzet. Aanvankelijk in de 3/8 en 6/8 maat, maar later in de 4/4 maat om daardoor een marstempo te heben. Dit

lied is destijds opgedragen aan de Hoogedelgestrenge heer Mr. Dr. A. van Rijckevorsel, in zijn functie van Commissaris der Koningin in NoordBrabant. Veel inwoners van Noord-Brabant, thans ouder dan 40 jaar, hebben in hun lagere schoolperiode dit lied geleerd in de klassen van het lager onderwijs. De toenmalige NCB en andere organisaties hebben dit lied opgenomen in hun zangbundels. Als men het thans nagaat, bij wijze van proef, dan blijkt dat veel inwoners van Brabant, door heel de provincie heen, het nog duidelijk herkennen en het ook helder kunnen meezingen. Een bewijs van de kwaliteit van dit lied!! Dat bleek toen onlangs de heer Verstraten, in samenwerking met de Cuijkse radiozender “Meander”, geleid door de manager de heer Felix van der Straeten en de heer Frans Bus, exploitant van “de Posthoorn” uit Cuijk, het plan oppakte om een promotietocht te gaan maken langs een aantal plaatsen, gelegen aan de Maas vanuit Cuijk naar Woudrichem, waar de Maas en de Waal samenkomen, kort in de buurt van het machtige fort Loevenstein. Het plan werd voorgelegd aan het bestuur van de schipperssociëteit OLIE en STOOM, bestaande uit eigenaren van grote en kleine boten, die gelegen zijn in de haven van Katwijk-Cuijk. Spontaan meldden zich een aantal leden die de uitvoering van de tocht op papier brachten en de uitwerking ervan op een voortreffelijke wijze uitvoerden met grote kennis van hun geliefde vak. In drie dagen tijd werden na Cuijk achtereenvolgens de plaatsen Maasbommel, Bokhoven, Heusden, Wijk en Aalburg en eindigend in het al eerder vermelde Woudrichem afgelegd. Toon Verstraten wist het “Visserskoor” en de begeleidende groep van accordeonisten van “TOETS EN BAS” onder vakkundige leiding van de heer Joop van Haalen te charteren voor een geslaagde medewerking; aldus is overduidelijk gebleken. Overal, zowel op de wal als ook op het water werd het Brabants volkslied uit volle borst gezongen en overal werden bijval en belangstelling geoogst voor het optreden in de havens en ook op de wal waar grote drommen mensen spontaan het lied hebben meegezongen. Lokale omroepen, maar ook Radio Brabant (radio en t.v.) als RTL 5 (t.v.) hebben de tocht in woord en beeld gebracht en daarmee de beoogde promotie op een krachtige wijze ondersteund. Het werd een geweldige happening waaraan we met plezier kunnen blijven terugdenken. Van het Brabants volkslied en nog een ander Brabants lied, gezongen door ons Beerse visserskoor, is een cd uitgebracht, die tegen de prijs van 5 euro kan worden verkregen bij de eerdergenoemde heer Felix van der Straeten via het gironummer 55.00.93.885 ten name van STILO (Stichting tot Instandhouding van lokale omroepen) met vermelding van “vergoeding cd”. Zie onderstaand de complete tekst en melodie: laten vooral jongeren proberen dit lied mee te kunnen zingen. We willen hen daarbij graag helpen.