Verrekijkerbieb - 5e leerjaar - Kijker 8 - Thema 1 - N1 - Gratis toverwoorden

ucatieve uitgaven

BIEB

Gratis toverwoorden Donna Van Riet

Kijker educatieve uitgaven

Verrekijker 5

8

Gratis toverwoorden

1

1

Gratis: toverwoorden die je leven zullen verbeteren Dit bericht flikkert plots in koeien van letters op mijn scherm. Het is het soort bericht waarvoor mama en papa me altijd waarschuwen.

‘Klik daar nooit op, Gijs! Het zijn virussen die in je computer kruipen en die alles helemaal kapotmaken!’

‘Maaaaam!’ roep ik.

Voetstappen komen de trap op.

‘Wat is er, Gijsje?’ vraagt mama wanneer ze mijn kamer binnenkomt.

‘Er flikkert iets …’

Wanneer ik naar mijn computerscherm wijs, zien we enkel Dark Raider die, bij gebrek aan mijn leiding, het gevecht aan het verliezen is.

‘Er flikkerde iets mam,’ zeg ik. ‘Maar nu is het weg.’

‘Iets van je videospel misschien?’ vraagt mama.

‘Nee mam,’ zeg ik, terwijl ik Dark Raider opnieuw in de richting van de overwinning stuur. ‘Laat maar. Het is toch weg.’

‘Denk je aan je huiswerk, Gijsje?’

‘Jaaaa … mam!’

Yes, Dark Raider wint! Ik win!

Mis dit niet: toverwoorden die jou gelukkig zullen maken.

Nu helemaal gratis!

2

‘Hè, niet weer,’ mompel ik geërgerd.

Ik staar naar het scherm en lees het bericht.

Toverwoorden, yeah right! Was het maar zo! Droef kijk ik naar mijn Dark Raiderboekentas. Daar zit sinds vandaag een dikke streep op. Het is alcoholstift. Dus niet te verwijderen. Ik weet wie daar achter zit. Xander pestkop Batens. Maar naar de juf stappen heeft geen enkele zin.

‘Mag je niet meer doen hoor, Xander!’ zegt ze telkens.

Daarmee is de kous af.

Het moest haar chique tas maar eens zijn. Dan zou ze wel anders piepen.

Reageer snel, want op = op!

Klik hier voor meer info.

Zal ik een kijkje nemen? Dat zal toch geen kwaad kunnen.

Ja, ik doe het. Nee, ik doe het niet. Ja, ik doe het toch.

Of niet?

Ik doe het.

3

4

2 Klik.

Vrijwel onmiddellijk opent een webwinkel1.

toverwoorden.com Uw webwinkel voor woorden die uw leven veranderen.

Enkel vandaag: gratis proefpakket van twee toverwoorden!

Aarzel niet! Op=op!

Bestel voor 23 u. ➜ morgen in huis of bezoek onze pop-upwinkel2 in Antwerpen.

Is dit een grap? Het lijkt echt. Maar ik heb nooit eerder iets over toverwoorden gehoord. Ik bekijk de lijst met toverwoorden.

Niksteknorremorrebalium Knotsgekkebekketrekuloos Glimlentezonnestralig Miljocentifrappidastisch …

5

Het lijken geen toverwoorden. Het lijken eerder woorden die in een mixer hebben gezeten. Bzzzzzzz … woordenmoes.

Maar wat kan zo’n mengelwoord nu voor toverkracht hebben?

Ik bekijk het adres van de pop-upwinkel. Ik ken die straat.

De bus naar school rijdt er elke dag langs. Als ik mij niet vergis, is daar zelfs een bushalte. Ik kijk op de klok.

Het is nog niet te laat. Als ik nu vertrek, ben ik nog voor sluitingstijd in de winkel. Ik zeg gewoon dat ik bij Joren iets moet halen voor school. Een winkel bezoeken is in ieder geval veiliger dan online te bestellen. Toch?

6

3 Het uitstalraam van de winkel is vrij donker. Ik kijk dichter en zie dat het hele raam langs de binnenkant is bezaaid met kleefbriefjes. Op ieder briefje staat een woord. Het zijn hetzelfde soort woorden als op de webwinkel.

Ik doe mijn best om naar binnen te gluren. Verloren moeite.

Ik leg mijn hand op de klink van de deur, maar laat meteen weer los. Alsof ze gloeiendheet is. Ik vraag me af wat ik hier doe? Meteen denk ik weer aan Xander pestkop Batens.

Als er een kans is op een beter leven, moet ik die grijpen.

Mijn hart klopt als een bezetene wanneer ik de winkel binnenstap. Het is er donker. De plakbriefjes houden het daglicht buiten. Achterin brandt gedempt licht. Ik loop het tegemoet.

‘Jij daar!’ krast een hese stem.

Ik schrik me bijna een bult.

‘Niet schrikken kereltje,’ krast de stem opnieuw.

Van achter een grote boekenkast komt een vrouw tevoorschijn. Ze is in de verste verte niet wat haar schorre stem laat vermoeden. Ze is mooi!

‘Jij komt vast voor het gratis proefpakket,’ krast ze.

Ik kan alleen maar knikken.

De mooie vrouw wenkt me en ik volg. Tot we aan een deur achterin de winkel stilstaan. Ze haalt een sleutel boven.

‘Je gaat akkoord met de voorwaarden?’ krast ze met de sleutel in haar hand.

7

Het zweet breekt me uit. Voorwaarden? Welke voorwaarden? Stonden die op de webwinkel? Ik heb ze in ieder geval niet gelezen.

Ik knik.

‘Mooi,’ krast de vrouw, terwijl ze de sleutel in het sleutelgat steekt.

Plots valt me iets heel eigenaardig op. De vingers van de vrouw lijken niet bij de rest te horen. Zij zijn verrimpeld.

Alsof ze uren in bad hebben geweekt. Of alsof ze stokoud zijn. Ze passen bij haar stem.

De deur piept.

In de kamer staan allemaal bokalen. Grote en kleine. Hele lichte en hele donkere.

‘Denk eraan,’ krast de vrouw, ‘meer dan twee woorden is bijbetalen. Kies wijs en overwogen. En vooral: blijf van de donkere woorden af!’

De deur piept nog een keer en valt met een klik achter me dicht.

8

4 Ik ga als vanzelf naar de grote, lichte bokaal. Het is alsof de bokaal me roept. Alsof hij aan me trekt.

Nu pas merk ik dat er binnenin iets beweegt. Wanneer ik dichtbij kijk, zie ik woorden. Toverwoorden. Ze fladderen rond in de bokaal, als dartele vlinders.

9

Ik vraag me af hoe ik kan weten welk woord ik moet kiezen.

Wat zouden die woorden doen? En hoe?

Mijn ogen kleven aan de bokaal. En dan zie ik het. Enkele woorden trekken mijn aandacht. Ze stralen. Ze dansen voor me. Ze nodigen me uit hen te kiezen.

Zonder verder na te denken, grijp ik het schepnetje en vis er het eerste toverwoord uit. Het is licht en vastberaden.

Het lijkt wel in het schepnet te willen. Alsof het mij kiest en niet omgekeerd. Ik pak het en lees:

Heldistrerkimegatastisch!

Dan gebeurt er iets onverwachts. Het woord wipt uit mijn hand en huppelt over mijn arm naar boven. Ik lach. Het kriebelt! Ik weet niet wat het van plan is, maar ik laat het toe. Het kronkelt over mijn trui en hinkelt verder langs mijn hals naar mijn mond. Het woord wil bij me binnen.

Even word ik bang. Ik pers mijn lippen samen. Mijn hand probeert het woord te pakken. Maar het woord is snel en speels. Het ontwijkt mijn vingers moeiteloos. Telkens weer duwt het tegen mijn lippen. Zacht en vriendelijk. Ik kan het woord al proeven. Het is zoet en fris.

Mmmm!

Het is zonder twijfel het lekkerste wat ik ooit heb geproefd.

Net een snoepje. Een kriebelwiebelsnoepje.

Slik.

10

5 Het eerste toverwoord is binnen. Ik voel geen verschil. Natuurlijk heb ik niet het flauwste idee wat ‘Heldistrerkimegatastisch’ moet doen, maar ergens had ik er hoge verwachtingen van. Tenslotte heeft de advertentie beloofd dat deze woorden mij gelukkig zouden maken.

Misschien had ik verwacht dat ik zou veranderen in een superheld. Met cape en laarsjes. Alles erop en eraan. Of in Dark Raider. Wow, dat zou pas cool geweest zijn.

Helaas … ik ben nog steeds dezelfde Gijs.

Een beetje beteuterd pak ik het schepnet weer. Misschien doen ze niet veel, maar ze voelen en smaken in elk geval geweldig. Dus ik wil meer …

Opnieuw laat zich een woord gewillig opscheppen.

Tierelierefladdeliefje Dit woord bruist! Het is vederlicht en zweeft vrijwel onmiddellijk langs mijn trui naar boven. Nauwelijks raakt het mijn huid, maar ik voel het woord wel degelijk. Het streelt. Wanneer het woord mijn lippen bereikt, voelt het aan alsof het me kust. Zalig!

11

6 Hoe zalig het laatste toverwoord ook was, ik ben en blijf dezelfde Gijs. Ik werd geen held. En ook niets tierelierigs.

Was ik een betalende klant geweest, dan had ik mijn geld teruggevraagd. Of toch niet. Want oh, wat zijn ze lekker!

Ik gluur naar de bokalen. De ene grote blijft maar aan me trekken. En er zijn nog minstens vijf woorden die me lokken. Ik kijk naar de prijs. Honderd euro. Dat is erg veel geld. Geld dat ik niet heb. En de vrouw zei duidelijk dat ik slechts twee woorden gratis kreeg.

Ik kijk om me heen. Hier hangen geen camera’s en ik ben helemaal alleen in de kamer. Een woordje meer of minder, zou ze het merken? Mijn ogen staren naar de sierlijk dansende letters. Ik denk aan hoe de twee vorige toverwoorden smaakten en lik mijn lippen. Mijn hand reikt naar het visnetje. Ik kan ze niet weerstaan. Ze zijn zo heerlijk. Zo hemels. Zo …

Nee, Gijs! Niet doen. Je bent geen dief. Je bent een eerlijke jongen. Terwijl ik dit in mijn hoofd blijf herhalen, loop ik naar de deur.

‘Ben je tevreden kereltje?’ vraagt de mooie vrouw wanneer ik naar buiten kom.

Ik knik.

‘Wij zijn enkel nog morgen open,’ knarst ze.

Dan wijst ze op de klok. Het is sluitingstijd. Ik knik weer en ga naar buiten. Ik heb meteen een bus.

12

7 Ik draai en keer, maar kan niet slapen. Mijn gedachten keren steeds weer terug naar het achterkamertje van de winkel. Naar de bokalen. Naar de toverwoorden.

Kon ik maar nog een woord kopen. Eéntje maar …

Ik knip het licht aan en pak mijn kikkerspaarpot. Ik keer hem om en tel mijn spaarcenten. Tweehonderdachtenveertig euro en vijfentwintig eurocent. Eigenlijk dient het geld voor een iPhone. Ik spaar er al meer dan een jaar voor.

Mam zou de rest voor mijn verjaardag bijleggen. Ik zucht.

Nee, Gijs! Niet doen. Je wil al jaren een iPhone. Xander pestkop Batens heeft er een. Hij schept er elke dag over op.

Het geld verdwijnt weer in de kikker.

Knip.

Ik ga slapen.

13

8 Op school krijg ik het beste nieuws sinds jaren te horen.

Xander pestkop Batens zit bij de directeur. Blijkbaar heeft hij toch die dure handtas van de juf vernield.

Terwijl we wachten op de juf, deelt Jenna uitnodigingen uit. Ze verjaart blijkbaar. Wanneer ze langs mij passeert, verwacht ik niets. Ik word niet vaak uitgenodigd. Ik word eigenlijk nooit uitgenodigd. Maar deze keer legt ze toch een kaart op mijn bank. Mijn hart slaat als een gek. Een uitnodiging! Van Jenna! En het wordt nóg beter, want bij mijn naam staat een hartje.

Wanneer de juf met Xander binnenkomt, zie ik duidelijk dat hij heeft geweend. Toch verandert zijn blik zodra hij mij ziet. Langzaam sluipt hij voorbij mijn bank. Als een hyena naar zijn prooi. Hierbij ziet hij niet dat mijn Dark Raider boekentas is omgevallen. Hij struikelt en valt.

Bam! Recht op zijn gezicht. De klas ligt in een deuk van het lachen. Xander krabbelt recht. Zijn onderlip bloedt en er verschijnt een enorme buil op zijn voorhoofd. De juf zucht.

Met tegenzin stuurt ze Xander naar het secretariaat.

‘Je vraagt ijs voor die buil en komt dan ogenblikkelijk weer terug naar de klas, begrepen?’ snauwt ze.

Xander knikt. Zijn ogen schieten vol. Hij haast zich naar buiten. We horen hoe hij op de gang begint te janken.

Het gejank is nauwelijks in de verte verdwenen of de klas barst uit in gejoel.

14

‘Wauw Gijs!’ roept Milan uit. ‘Dat uitgerekend jij het aandurft die pestkop pootje te lappen. Knap gedaan maat!’

‘Gijs is een held!’ roept Jenna.

‘Ongelooflijk!’ gilt Lotte.

Langs alle kanten word ik geprezen voor mijn – zogezegde – heldendaad. Want ik heb de pestkop een lesje geleerd.

Ik heb Xander pestkop Batens een toontje lager laten zingen. Al deed ik eigenlijk helemaal niets. Ik staar naar mijn boekentas. Hij staat netjes naast mijn bank. Heu?

15

9 Wat een dag. Ik ben nog nooit zo populair geweest.

Het nieuws dat ik Xander pestkop Batens heb laten huilen, verspreidt zich snel over de hele school. Iedereen vindt me plots cool. Het regent uitnodigingen voor feestjes. En niet één, maar wel drie meisjes vragen het aan.

Zou dat het effect van de toverwoorden zijn?

Na school haast ik me naar huis. Daar leeg ik mijn kikkerspaarpot. Even twijfel ik. Maar dan prop ik al het geld in mijn zak en neem opnieuw de bus naar de pop-upwinkel.

Dezelfde mooie vrouw als voorheen verwelkomt me.

‘Tevreden met je proefpakket, kereltje?’ krast ze.

Ik knik.

‘Je hebt geluk,’ krast de vrouw.

‘Omdat het vandaag onze laatste dag is, krijg je 50 % korting.’

Dit nieuws stuurt vlinders doorheen mijn hele lijf. Of zijn het toverwoorden die ik voel fladderen? Wat een geluk!

50 % korting! Nu kan ik dubbel zoveel woorden kopen!

Ik kan nauwelijks wachten om naar het achterkamertje te gaan. Wat is die vrouw traag. Ik sta al met mijn hand aan de deurknop, wanneer de vrouw nog slakachtig komt aangeslenterd.

Even later sta ik weer oog in oog met de bokalen.

Is het mijn verbeelding of trekt de grote bokaal nog harder aan me dan de vorige keer. Stralen de woorden niet ietsje feller? Dansen ze niet ietsje levendiger?

Gretig grijp ik het schepnet.

16

Met 50 % korting is het nu slechts 50 euro per woord.

Het eerste woord is alvast een joekel:

Olifantelantefiksofleks Wanneer ik dit woord in mijn hand neem, voelt het heel anders aan dan die van gisteren. Het is niet alleen een pak zwaarder, maar ook log en langzaam. Het rolt over mijn arm naar boven. Ik geniet van deze massage. Het woord buitelt over mijn trui en tuimelt dan via mijn hals naar mijn mond.

Mijn mond hapt het toverwoord gretig naar binnen.

De smaak is volkomen anders dan bij de vorige toverwoorden. Dit smaakt hartig en warm.

Mmm! Het perfecte borrelhapje.

17

10 Bonk!

Verbeeld ik het mij of komt er geluid uit een van de andere bokalen?

Bonk! Bonk!

Ik hoor het nu duidelijk. Het is de getinte bokaal verderop.

Wanneer ik dichterbij kom, zie ik hoe de woorden tegen het glas beuken. Als bromvliegen die wanhopig de weg naar buiten zoeken.

Deze woorden zijn niet helder, maar pikzwart. Als betoverd blijf ik staren.

Ga ik naar links, dan doen de woorden dat ook. Ga ik naar rechts, dan schieten zij naar rechts. Ik spring van hier naar daar. De woorden volgen. Driftig.

‘Hahahaha …’

Bonk! Bonk! Bonk! Bonk!

Ten slotte blijf ik buiten adem staan. Ook de toverwoorden blijven hangen.

Wanneer ik dichterbij kom, kan ik er eentje lezen:

Onoverwinnegrimmelachtig Zonder nadenken pak ik het schepnet en vis het uit de bokaal.

Onmiddellijk besef ik waar ik mee bezig ben. Ik wil het woord weer terugwerpen.

Helaas. Het wil niet terug.

18

19

Agressief stort het zich op mij. Het zuigt zich aan me vast als een bloedzuiger. Ik schreeuw het uit van de pijn. Het woord brandt, prikt, steekt.

Als een giftige slang kruipt hij langs mijn arm naar boven. Ik wil het van mijn huid trekken.

Geen kans! Hoe harder ik trek, hoe erger de pijn.

Wanneer het mijn hals bereikt, ben ik de wanhoop nabij.

Als het woord nu al zoveel pijn doet, wat zal het dan geven als het bij me binnendringt? Ik pers mijn lippen stijf op elkaar.

Nee! Ik laat dit woord niet binnenkomen! Wat er ook gebeurt, ik moet mijn mond dichthouden. Het moet!

De smaak op mijn lippen is walgelijk. En de pijn is niet te harden. Mijn handen rukken aan het woord. Het bijt zo erg in mijn lippen, dat ik het uitgil van de pijn. Onmiddellijk glipt het in mijn mond.

Dit woord smaakt zo afschuwelijk, dat ik moet kokhalzen.

Het voelt aan alsof het mijn hele gehemelte openrijt.

Schokkend van de pijn en ellende laat ik me op de grond zakken. Daar blijf ik huilend liggen tot het voorbij is.

Dan sta ik op en ren naar buiten. Zonder te betalen. Zonder om te kijken. Ik wil gewoon weg.

Thuis vlieg ik in de armen van mama. Ik huil als een kleine jongen. Ik weet niet wat het effect van dat duistere toverwoord zal zijn, maar ik weet dat het niets goeds zal zijn.

Wanneer mam vraagt wat er is, kan ik niets zeggen. Ik zit zo diep in de problemen, dat ik niets durf te zeggen.

20

11 Met een bang hart kom ik op school. Ik heb deze nacht geen oog dichtgedaan.

Bij het zien van Xander begint mijn bloed te koken. Zonder enige aarzeling loop ik op hem af.

‘Hey sukkel,’ zeg ik, terwijl ik hem tegen de muur duw.

‘Ik geef jou één dag de tijd om mij een nieuwe boekentas te kopen.’

Xander is compleet verrast. Hij probeert me van zich af te slaan. Geen succes. Ik ben plots megasterk.

‘Gijs, alsjeblief, doe me geen pijn,’ smeekt hij.

Dit gejammer heeft geen enkel effect. Integendeel.

‘Wie is nu de mislukkeling?’ vraag ik.

Ondertussen staat zowat de helft van de speelplaats rond ons.

‘Klop erop!’ brult de ene.

‘Sla hem in elkaar!’ gilt de andere.

Even later brullen ze allemaal samen: ‘VECHTEN! VECHTEN! VECHTEN!’ Bam! Mijn vuist haalt uit, raakt de kin van Xander en doet de jongen tegen de muur knallen. Hij valt op de grond en begint te janken als een baby.

Dan knapt er iets in mij. Dit ben ik niet! Het is dat verdomde toverwoord. Het heeft me in een monster veranderd.

Zonder omkijken loop ik de school uit. Ik ren. Ik ren naar de winkel. Ik moet dit rechtzetten. Ik wil weer Gijs zijn.

21

Gewoon Gijs. Niet de Gijs van gisteren en zeker niet de Gijs van vandaag.

De winkel ziet er totaal anders uit. Van de plakbriefjes is geen spoor meer. Wanneer ik binnenstap, rinkelt er een vrolijk belletje. De winkel is licht en vol boeken. Achter de toonbank staat een oud vrouwtje.

Zonder iets te vragen, loop ik door naar het achterkamertje.

Ik voel aan de klink. De deur zit niet op slot. Ze piept wanneer ik ze open.

Geen spoor meer van de bokalen.

Dit is een rommelkot vol dozen en boeken.

Achter mij komt het oude vrouwtje aangeslenterd.

‘Kan ik je ergens mee helpen, kereltje?’ krast ze.

22

12 Die stem. Dat ‘kereltje’. Ik herken het meteen.

‘U bent die mooie jonge vrouw van gisteren,’ zeg ik.

De bejaarde vrouw knikt.

‘U moet me helpen,’ smeek ik. ‘Ik heb een donker toverwoord gegeten en nu ben ik mezelf niet meer.’

De vrouw houdt haar verrimpelde hand open.

‘Je vertrok zonder te betalen, kereltje.’

‘Betalen?’ brul ik kwaad. ‘Weet u wel wat dat rotwoord met me deed?’

‘Toch moet er betaald worden,’ krast ze.

Ik zucht, grabbel in mijn zak en haal er alles uit wat ik heb.

De vrouw neemt het geld aan en legt het netjes in de kassa.

‘En?’ vraag ik ongeduldig.

‘De toverwoorden werken vanzelf uit,’ zegt de vrouw dan.

‘Had je de algemene voorwaarden gelezen, dan had je dat geweten. Er is dus geen reden tot paniek. Ik stel voor dat je naar huis gaat en dit, eh … uitziekt.’

Ik sta als aan de grond genageld. Het liefst zou ik de winkel kort en klein slaan. En mijn geld terugnemen. Dat is wat het monster in me wil. Maar de echte Gijs is net iets sterker.

Die gaat naar huis. Die heeft zijn lesje wel geleerd.

23

Woorduitleg 1 webwinkel = winkel op het internet waar je dingen online kunt bestellen 2 pop-upwinkel = winkel die er maar tijdelijk is

24

Gijs wordt gepest op school. Vooral door Xander pestkop Batens. Op een dag krijgt hij op zijn computer een aanbod.

Gratis: toverwoorden die je leven zullen verbeteren. Hij mag twee toverwoorden kiezen. Ze maken hem gelukkig.

Zo gelukkig, dat hij meer wil. Wanneer hij ook een duister toverwoord uitprobeert, loopt het mis.

Dit boekje maakt deel uit van de Verrekijkerbieb 5.

ISBN 978 90 486 2536 9 Bestelnummer 60 1021 497 KB D/2016/0147/105 NUR 191 Illustraties: Rosemarie De Vos Verantwoordelijke uitgever die Keure Kleine Pathoekeweg 3, 8000 Brugge RPR 0405 108 325 © Copyright die Keure, Brugge

9 789048 625369

Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

No part of this book may be reproduced in any form by print, microfilm or any other means without written permission from the publisher.