Verrekijkerbieb 4e leerjaar - Kijker 3 - N3 – Voor Jeff 31 van Jeff 11

ucatieve uitgaven

Voor Jeff, 31 Van Jeff, 11

BIEB

Anna Coudenys

Kijker educatieve uitgaven

Verrekijker 4

3

Voor Jeff, 31 Van Jeff, 11

Waarom de hond een kat is Mevrouw de Hond lag aan de voordeur. Ze keek pas op toen Jeff vlak bij haar stond. Jeff was er zeker van dat ze hem allang had voelen aankomen. Toch hield ze haar ogen stijf dicht tot op het laatste moment. Zo toonde ze dat ze helemaal niet had liggen wachten. Met bevroren vingers wroette Jeff in zijn rugzak naar zijn sleutel. Mevrouw de Hond kwam langzaam overeind, keek met grote groene ogen toe hoe hij de deur opendeed en glipte voor zijn voeten naar binnen. Gelukkig had mama de verwarming vanmorgen laten branden. Mevrouw de Hond installeerde zich op haar kussen tegen de radiator en deed haar ogen weer dicht.

1

‘Moet je me geen gelukkige verjaardag wensen?’ Jeff duwde met zijn voet tegen haar wollige pels. Er zaten kleine brokjes ijs in. Ze had toch wel erg lang op hem liggen wachten! Dat maakte hem een beetje vrolijk.

Er lag een briefje op tafel. ‘Niet in de ijskast kijken voor we thuis zijn!’ Hij deed de ijskast open. Daar had mama zijn verjaardagstaart verstopt. Het was een taarttorentje van chocoladecake, versierd met slagroom en chocoladekorrels. Die had ze vanmorgen nog snel gemaakt, dat zag hij aan de stapel kommen in de afwasbak. Hij gleed met zijn vinger langs de rand van de slagroomkom. Lekker!

2

‘Nu heb je toch gekeken,’ zei hij tegen zijn spiegelbeeld achter het raam naar de donkere tuin. ‘Daar krijg je een slecht geweten van.’ Zo’n slecht geweten, dat zat altijd op je linkerschouder. Op je rechter zat je goede geweten, dat was even wit als vanille-ijs. Het slechte geweten was zwart.

Even zwart als Darth Vader uit de film Star Wars.

Jeffs zwarte geweten trok een lang gezicht: ‘Die stomme mama! Waarom zou ik niet mogen kijken? Het is maar een stomme taart voor mijn stomme rotverjaardag waarop niemand komt.’

Het witte geweten fluisterde: ‘Ze heeft veel moeite gedaan om die taart nog snel te maken, Jeff. Waarom kun je niet gewoon doen wat ze vraagt? Dat is toch niet moeilijk?’

‘Oh, hou op!’ Hij riep het zo hard dat mevrouw de Hond ervan wakker schrok en verontwaardigd gromde.

‘En jij ook, rotkat!’

3

Jeff nam zijn iPad uit zijn schooltas en zocht de website waarover zijn klasgenootjes vandaag hadden zitten kwetteren. De website heette www.futureme.org. Je kon daar berichtjes naar jezelf sturen. Berichtjes naar een heel verre toekomst. Hij kon dus een boodschap sturen naar zichzelf over tien, twintig, misschien zelfs dertig jaar.

4

Over twintig jaar? Dan was hij misschien zelf papa. Wat voor soort papa zou hij zijn? Toch niet zo eentje die een hond belooft en dan een kat geeft? Papa had beloofd een hond te kopen voor Jeffs tiende verjaardag. Vorig jaar was hij tien geworden. Hij had zo naar een hond verlangd. En toen had daar opeens een kat gezeten.

Een allerschattigste kat, dat wel. Maar toch: een kat. Die kon je niet leren pootjes geven, of er aan een leiband mee gaan wandelen.

‘Een kat!’ had mama veel te enthousiast geroepen. Het beest sprong uit de doos en dook van schrik onder de kast.

Daar zat het te piepen als een muisje.

‘Vind je haar mooi?’ had papa gevraagd. ‘Je mag haar zelf een naam geven, Jeff.’

‘Mevrouw de Hond,’ had Jeff gezegd. En zo had hij nu een kat die Hond heette. Zodat papa altijd zou blijven onthouden dat hij met het verkeerde beest was thuisgekomen.

5

Dag Jeff! Je bent nu 31. Dat is al oud. Dus nu moet ik je dringend van alles vertellen over hoe je een goede papa moet zijn. Heb je al een zoon? Dan moet je heel goed naar me luisteren. Ik wil niet dat je hem een kat koopt als je hem een hond hebt beloofd. Snap je? Een hond is geen kat. Zul je dat onthouden? Of je kunt ook helemaal niks beloven. Dat is ook mogelijk. En dan kun je opeens toch een hond voor hem kopen als hij tien is. Maar als je dat beloofd hebt, dan moet je het doen.

Niet opeens afkomen met smoesjes zoals ‘een kat is veel gemakkelijker’ of ‘we gaan te vaak op reis en wat moeten we dan met de hond’ of ‘de omheining is stuk’ of ‘hij zal blaffen naar de hond van de buren’ of ‘je ruimt je kamer nooit op, hoe kun je dan voor een hond zorgen’ of ‘nu hebben we een kat en kunnen we geen hond meer kopen’. Ja, dat heeft papa echt gezegd. Vraag het hem maar de volgende keer dat je hem ziet.

Jeff staarde naar het mailtje. Zou hij dat echt naar zichzelf sturen, twintig jaar vooruit in de tijd? Hij kon zich niet voorstellen dat hij er dan nog zou zijn, dezelfde Jeff maar helemaal anders. Hij zou getrouwd zijn en een zoon hebben die om een hond vroeg. Of misschien een dochter ook. Zouden meisjes van honden houden?

6

En als je ook een dochtertje hebt, mag je haar natuurlijk een kat geven op haar verjaardag. Van mij mag dat.

Maar je moet goed onthouden dat katten en honden best samengaan. Zorg er dan wel voor dat de hond er eerst is, begrepen? En dan pas de kat. Meisjes moeten leren wachten. Dat vind ik.

7

Hoe zou het zijn Hoe zou het zijn om een zus te hebben? Nee, liefst geen oudere zus. Oudere zussen zijn bazig. Die willen ook een beetje mama voor je zijn. En zeggen ook dat jij je kamer moet opruimen. Of dat je mevrouw de Hond niet in haar bed mag laten slapen. Jeff ziet zijn zus al voor zich. Zo’n gillende draak met een rode make-upmond en wapperende wimpers.

‘Wie heeft die kat in mijn kamer binnengelaten?’ zou ze roepen. ‘Al zijn vieze vlooien in mijn bed!’

‘Ik niet,’ hoorde Jeff zich in gedachten zeggen terwijl hij mevrouw de Hond uit haar klauwen redde.

‘Je liegt! Je liegt dat je zwart ziet!’ Ze sloeg haar lange roze nagels naar hem uit.

8

Nee, weg met die oudere zus. Hij toverde een jonger zusje in zijn gedachten. Dat zou fijn zijn. Een zusje dat naar je opkijkt en achter je aan drentelt.

‘Mag mevrouw de Hond ook eens in mijn bed slapen, grote broer Jeff?’

‘Natuurlijk wel, klein zusje! Maar dan moet je me wel jouw stukje chocolade geven!’

Hoe zou het zijn om nooit alleen thuis te komen na school?

Hij zou een boterham voor zusje maken en haar met haar huiswerk helpen. En haar aan het schrikken maken, want ze zou vast wel bang zijn in het donker. Met een laken over zijn hoofd haar kamer binnensluipen.

‘Raah!’

‘Wei! Wei! Grote broer stout, grote broer pest me!’

‘Jeff, wat heb je nu weer uitgespookt? Verdorie toch, laat je zusje nu eindelijk eens met rust.’

‘Ze heeft mijn nieuwe helikopter met afstandsbediening stuk gemaakt, mama!’

‘Daar kan ze toch niets aan doen! Ze is gewoon nog erg klein. Als je nu eens wat beter opruimt in plaats van alles op de grond te laten slingeren.’

Weg kleine zus! Geen meisjes in mijn huis!

9

Jeff, een goede raad als je nog papa moet worden: zorg voor broertjes. En liefst tweelingbroers, want die kibbelen nooit. Met meisjes heb je niets dan herrie, geloof me maar. Nee, een tweeling. Gezellig samen spelen. Nooit alleen thuis. Samen kattenkwaad uithalen. Samen in de slaapkamer griezelverhalen vertellen. En laat ze ook maar in één groot bed slapen. Dat is nog zo gezellig.

Hoe zouden ze zijn tweelingbroertje genoemd hebben? Jeff en … Het was moeilijk een naam te kiezen voor een broer die je niet had. Jeff en Andy. Dat klonk wel stoer. Samen verjaren.

‘Je mag niet in de ijskast kijken, Andy!’

‘Ach, joh dat weet mama toch niet!’

‘Kom, we gaan gezellig spelletjes spelen!’

‘Goed idee. Wat kan mij die rottaart schelen.’

En geen slecht geweten omdat je iets gedaan hebt wat mama verdrietig kan maken.

En zelfs vergeten dat het je verjaardag is, zo druk ben je aan het spelen met je supertweelingbroer.

10

‘Hei, Andy, ik ben zo blij dat ik je broer ben.’

‘Wat heb jij opeens?’

‘Stel het je voor dat je helemaal alleen bent. Zonder mij.’

‘Maar ik ben toch niet alleen? Stommeling.’

Stommeling Jeff. Je bent wel alleen. Kijk maar eens goed!

Waar is die broer van je? Die bestaat niet! Het is koud, het is donker, het is je verjaardag, er is niemand thuis.

Komt er nog ooit iemand thuis? Misschien zijn ze allemaal doodgegaan. Papa, mama. De tantes, de ooms, opa’s en oma’s, de neefjes en de nichtjes. Zaten ze allemaal samen in één grote bus onderweg naar zijn verjaardagsfeestje.

Allemaal dood. Vreselijk ongeluk. Hij zou in één klap Jeff de superwees zijn. Niemand, niemand bleef er nog over.

Zelfs mevrouw de Hond niet, want die zat ook in de bus.

11

Minder werken, meer papa Papa’s horen thuis te zijn, Jeff! Dat moet je ook goed begrijpen! Papa’s horen thuis te zijn als hun kind verjaart. Als Sinterklaas komt. Op zaterdagavond. Om samen naar een film te kijken. Om te voetballen in de tuin. En dan niet klagen: ‘Ik ben moe, ik heb veel te hard gewerkt’. Of de krant lezen als ik over school vertel. Of je mails controleren in het midden van een griezelfilm, als de zombies over het scherm rollen.

Jeff klikte de pagina met zijn eigen mail weg. Hij zocht het berichtje dat papa hem vandaag had gestuurd. Een half dozijn debiele smileys en dan: ‘Sorry Jeff! Ben laat thuis.

Laat nog een stukje taart voor mij over. We vieren morgen vast verder.’ En weer een nest smileys. En een kanon dat sterretjes schiet.

12

13

Het is echt eng om in een donker leeg huis thuis te komen. Als ik nu een hond had... Die zou blaffen als er onraad was. Die zou tegen me opspringen en ik zou met hem spelen en dat zou bijna even goed zijn als een broer. Misschien kan ik de hond ook Andy noemen. En wil je alsjeblieft thuisblijven als straks de Sint komt?

Als hij papa werd, zou hij ervoor zorgen dat zijn kind ook niet op 1 december verjaarde. Dat was de meest sukkelachtige verjaardag-dag die je kon bedenken. Vlak voor de komst van Sinterklaas. Zodat iedereen vond dat je maar geen al te groot cadeau moest krijgen, want straks komt de Sint nog en daarna Kerstmis, en dan word je te veel verwend met al die cadeautjes tegelijk. En een feestje, dat hoeft toch niet?

Papa ging vaak op zakenreisjes. Nooit lang, nooit ver, maar lang en ver genoeg om vervelend te zijn. ‘Als je groot genoeg bent, neem ik je eens mee.’ Dat was papa al lang vergeten …

‘Twee dagen Londen,’ kondigde papa dan aan.

‘Mag ik mee?’

‘Wat zou jij daar gaan doen, Jeffke?’

14

‘Je hebt toch gezegd dat ik mee mag?’

‘Maar ik moet naar een congres, dan zit ik de hele dag binnen. Je bent te jong om alleen in Londen rond te lopen.

Misschien als je groter bent?’

‘Je hebt het beloofd.’

‘Niet zeuren, Jeff. En bovendien moet je toch naar school.

En je kunt mama toch niet alleen laten?’

Dus, Jeff, het is simpel: meer papa betekent minder werken. Ik vraag me soms af waarom mijn papa mij heeft gemaakt. Toch niet om mama een plezier te doen? Zodat ze niet alleen thuis is, als hij weg is? En mij dan nog op 1 december laten geboren worden, komaan zeg! Jij gaat het toch allemaal beter moeten plannen. Probeer te mikken op 1 mei, dat is altijd een vakantiedag en dan is het al mooi weer.

15

De huistelefoon rinkelde. Mama geloofde nog in vaste telefoons, ook al liet ze die overal rondslingeren. Het enige vaste aan een vaste telefoon was dat je het toestel vast niet terugvond. Jeff sprong op en zocht tussen de kranten naar het verstopte rinkelding.

De ruimte in!

‘Hoe gaat het daar met mijn versgebakken elfjarige?’

‘Eh, goed zeker? Ja, goed, mama, goed.’

‘Je klinkt alsof je iets op je geweten hebt, Jeff. Wat is er?’

‘Ik heb de taart gezien,’ zei Jeffs witte geweten spontaan.

Zijn zwarte geweten stak zijn tong uit en fluisterde iets dat op ‘slijmbal’ leek.

‘Och, als het dat maar is.’

‘Hij ziet er lekker uit.’

‘Dank je. Over een halfuurtje ben ik thuis, goed? Kunnen we samen een stukje van mijn baksel proberen. En denk maar wat je vanavond nog graag wilt doen. Filmpje kijken, spelletje spelen? Jij kiest. Maar geen Star Wars.’

‘Wanneer komt papa thuis?’

‘Dat heeft hij je toch al laten weten? Een beetje later. En steek de feestlichtjes aan.’

‘Feestlichtjes?’

16

‘Voor je verjaardag. Zie je ze niet hangen?’

Nu merkte hij het pas: Mama had overal van die lichtslingers gehangen. Aan het plafond, tegen de ramen …

‘Moet dat nou echt?’

‘Hee, ja. Da’s toch gezellig? Je verjaart maar een keer per jaar hoor!’

Jeff stak de stekkers in de stopcontacten. Het hele huis leek in lichterlaaie te staan. Alle kleuren door elkaar! Hij kroop naast mevrouw de Hond op het kussen tegen de radiator. Mevrouw de Hond legde haar hoofd op zijn been.

Hij kneep zijn ogen half dicht. Zo leek het wel of hij op een ruimteschip tussen de sterren zat. Hij greep zijn iPad en zocht het bericht aan zijn toekomstige zelf weer op. Er ontbrak nog iets!

17

Wil je goed onthouden hoe graag jij naar Star Warsfilms keek toen je elf was? Heb je een vrouw gezocht die ook van Star Wars houdt? Dat lijkt me toch wel erg belangrijk, als jullie met het hele gezin samen willen kijken naar een film.

Weet je, eigenlijk is dat veel leuker dan cadeautjes krijgen. Die gaan toch maar stuk. Of je kinderen spelen er een keer mee en dan nooit meer. Let er maar eens op. Nee, je moet dingen samen met hen doen. Films kijken (maar ook eens naar de cinema, daar zien ruimteschepen er echter uit), uitstapjes maken (ja, ook naar Londen en Parijs), naar een boksmatch gaan kijken (dat heeft papa ook ooit beloofd, vraag het hem maar eens). Er zijn miljarden dingen om samen te doen. Veel leuker dan dingen hebben, is dingen doen. Dus: minder werken, meer papa! Beloofd?

18

19

Jeez, dit werd echt wel een lang bericht. Zou ik het wel versturen, vroeg Jeff zich af. Misschien vind ik het over twintig jaar wel helemaal niet zo fijn om zo’n bericht te krijgen. Schrik ik me rot. Misschien wil ik zelfs helemaal geen papa worden, maar ruimtevaarder. Ruimtevaarders zijn altijd weg van huis. Ja, misschien word ik ruimtevaarder.

Maar als je ruimtevaarder bent geworden, dan moet je dat allemaal niet doen. Dan heb ik wel het liefst dat je ook geen vrouw en kinderen hebt. Of misschien kunnen ze in 2035 al wel mee in de ruimte. Dan gaat het weer wel. Ik denk dat dat nog het beste is: neem ze mee de ruimte in!

Zo, dat was het! Tot over twintig jaar!

Groetjes Jeff

20

De bel van de voordeur ging. Niet één keer maar vijf keer.

Tring tring tring tring tring. En dan werd er tegen het raam getikt. Nu overdrijft mama toch een beetje, dacht Jeff.

Voor hij zich kon bedenken, drukte hij snel op de verzendtoets.

‘Uw bericht is verstuurd naar 1 december 2035.’

Weer dat gebonk tegen het raam. Weer die deurbel.

Hij maakte zich met tegenzin los uit de omhelzing van mevrouw de Hond.

Nee, hier had hij echt helemaal geen zin in.

Beter dan een hondje ‘Lang zal hij leven! Lang zal hij leven!’

Niet mama stond voor zijn neus, maar papa! En achter papa stonden alle ooms en tantes, en een groepje neefjes en nichtjes vals mee te zingen. Mama stond opzij toe te kijken met een brede glimlach. En een taart in haar handen.

En niet zomaar een taart. Een heus ruimteschip met daarop elf brandende kaarsjes.

21

‘Gelukkige verjaardag, grote zoon!’ Papa lachte om Jeffs verbaasde gezicht en gaf hem een stevige knuffel. ‘Nu heb ik je verrast, hé!’

Daarachter volgden de tantes (altijd veel te natte zoenen) en de ooms (stevige handdruk). De neefjes en nichtjes stormden het huis binnen. En daar was zijn lievelingstante, tante Fien. Die duwde het koude puntje van haar neus tegen de zijne. Ten slotte kwam mama met het ruimteschip.

‘Brr, ik moet snel die taart kwijt, want mijn vingers vriezen eraf! En het is al zo koud!’

IJstaart! Zijn lievelingstaart!

‘Ik vond die van jou ook heel mooi,’ zei hij.

22

‘Je bent een lieve schat,’ zei mama. ‘Vind je ’t een leuke verrassing? Papa heeft voor alles gezorgd. Ik wist er zelf helemaal niets van tot hij me vanmiddag opbelde.’

‘En we hebben nog een verrassing,’ riep papa in zijn oor.

‘Een hondje?’

Mama barstte in lachen uit. ‘Ik hoop van niet,’ zei ze en legde een hand op haar buik. Papa legde zijn hand over haar hand. Zo stonden ze allebei met een schaapachtige glimlach naar hem te kijken.

‘Wat staan jullie hier nu buiten te bevriezen? Kom gauw binnen.’

Tante Fien trok Jeff mee de woonkamer in. Mama en papa kwamen achter hen aan.

‘Wat is die verrassing nou?’

Maar eerst was het tijd voor de taart. En dan voor de cadeautjes.

Mama en papa bleven de hele tijd schaap spelen. Met die gekke grijns op hun gezicht.

‘Wat hebben ze toch?’ vroeg Jeff aan tante Fien. ‘Er zit ijs op het puntje van je neus,’ lachte tante Fien. ‘Ga het hen dan vragen, dan weet je het meteen.’

En ze likte razend snel zijn neus schoon. Als een hondje.

Bwa!

23

‘Euh, kun je het niet raden?’ vroeg papa.

‘We hopen dat je het leuk vindt’ zei mama verlegen.

‘Kan ik het ruilen als ik het niet leuk vind?’ Mama giechelde en papa schudde het hoofd.

‘Is het iets om mee te spelen?’

‘Je zult er na een paar maanden wel mee kunnen spelen,’ zei mama zacht. ‘Als het wat groter is.’

Ze legde weer haar hand op haar buik.

Opeens kreeg Jeff het heel erg warm, zelfs met al die ijstaart in zijn maag.

‘Begint het met een b?’ vroeg hij.

‘Of met een z…,’ knikte papa.

Beter dan een hondje!

24

Jeff viert zijn elfde verjaardag. Helemaal alleen thuis, samen met mevrouw de Hond.

Hij besluit een mail te schrijven naar zichzelf.

Die mail zal 20 jaar later pas toekomen.

Aan zijn toekomstige zelf vertelt hij wat hij allemaal moet en niet mag doen om een goede papa te zijn. Er is heel veel te vertellen. Dan belt mama hem op. Jeff moet de feestverlichting aansteken, want er staat een verrassing voor de deur!

Dit boekje maakt deel uit van de Verrekijkerbieb 4.

ISBN 978 90 486 2283 2 Bestelnummer 60 1021 397 KB D/2015/0147/339 NUR 191 Illustraties: Aaron Van Lierde Verantwoordelijke uitgever die Keure Kleine Pathoekeweg 3, 8000 Brugge RPR 0405 108 325 © Copyright die Keure, Brugge

9 789048 622832

Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

No part of this book may be reproduced in any form by print, microfilm or any other means without written permission from the publisher.