Verrekijkerbieb - Leerjaar 3 - Kijker 2 - Thema 4 - N2 - Het halloweendagboek

ucatieve uitgaven

BIEB

Het halloweendagboek Reine De Pelseneer

Kijker educatieve uitgaven

Verrekijker 3

2

Het halloweendagboek

1

woensdag 22 oktober Liefste dagboek, Je raadt nooit wat er vandaag op school is gebeurd!

Ik heb je toch al eens over Jeno verteld, hé? Jeno is die nieuwe jongen in mijn klas. Die jongen waar alle meisjes helemaal weg van zijn1 … Wel, vandaag kwam Jeno tijdens de pauze zomaar naast mij zitten. Naast míj! Kun je je dat voorstellen?!

Ik ben echt het saaiste meisje van de klas. Er is geen jongen die naar mij kijkt. En toch kwam Jeno naast mij zitten! Terwijl hij net zo goed naar Sofie had kunnen gaan of naar Floor.

Dat zijn de mooiste meisjes van de klas. Ze doen trouwens niets anders dan over Jeno praten.

Maar wacht, je weet nog niet eens wat Jeno tegen me zei! Eerst was hij een hele tijd stil. Hij speelde een beetje met de veter van zijn schoen. Ik wist niet wat ik moest doen of zeggen.

2

3

Maar toen zei hij plots: ‘Ik vind je wel leuk. Je bent een beetje geheimzinnig.’

Ik denk dat ik zo rood werd als een tomaat. Ik ben totaal niet geheimzinnig. Ik ben saai en doodgewoon. Jeno is pas echt geheimzinnig.

Zijn ogen zijn zo donker dat ik er amper naar durf te kijken. Hij is anders dan alle jongens die ik ken.

Maar nu weet ik dus niet hoe het verder moet. Zou hij verliefd zijn op mij? Of zegt hij tegen alle meisjes zulke dingen? En ben ik eigenlijk wel verliefd op hem? Ik weet soms echt niet wat ik voel …

In ieder geval vind ik het nu heel spannend om naar school te gaan. Volgende week wordt het trouwens nóg spannender op school. We gaan een project rond Halloween doen. Heel tof! Een hele week knutselen en griezelen en zo. En op het einde van de week houden we een echt feest. We mogen zelfs tot middernacht wakker blijven.

4

Ik vertel je snel meer, liefste dagboek. Maar mama roept dat we bijna gaan eten. Daarna moet ik nog veel huiswerk maken. Bweuk.

Liefs, Lobke, xxx

5

vrijdag 24 oktober Liefste dagboek, Bent van mijn klas is echt een domme idioot. Hij loopt me al de hele dag te pesten. ‘Jeno is op Lobke! Jeno is op Lobke!’ zingt hij de hele tijd.

Terwijl er helemaal niets is gebeurd! Als Jeno in de buurt is, zwijgt hij trouwens wel. Dan durft hij geen kik meer te geven2. Maar als ik alleen ben, dan pest hij erop los. Volgens mij is hij gewoon jaloers, omdat hij zelf op Floor is. Maar Floor heeft totaal geen interesse voor Bent.

Vandaag verdeelde de juf de klas in groepjes voor het halloweenproject. ‘Jullie gaan de meeste opdrachten per twee uitwerken,’ zei ze. ‘Ik vertel nu al even wie jullie partner wordt.’

Toen ze zei dat Jeno en ik een duo vormden, gaf Jeno me een knipoog. Natuurlijk had Bent dat gezien. Reden genoeg om me te jennen3 met zijn liedjes …

6

Ik geef toe dat ik die knipoog ook wat gek vond.

Zeker na wat Jeno woensdag tegen me zei. Ik kan gewoon niet geloven dat hij me leuk vindt. Ach, nu is het weekend. Twee dagen zonder Jeno … Twee dagen om na te denken over wat ik zelf denk en voel …

Tot snel, lieve dagboek!

Slaapwel! Lobke, x

7

zondag 26 oktober Liefste dagboek, Van mama mag ik niet het hele weekend op mijn kamer zitten. Ze vindt dat ik wat meer naar buiten moet. Daarom heb ik je gisteren niet geschreven.

We gingen naar de dierentuin. Dat was best wel leuk, hoor. Ik hou van leeuwen en tijgers. Ze zien er zo lief en zacht uit. Maar papa zegt dat ze me in één hap kunnen doden.

Mama vond dat ik erg stil was gisteren. Dat heeft ze wel drie keer gezegd. En ook: ‘Je zit weer te dromen, Lobke.’

Ik dacht natuurlijk aan Jeno. Ik krijg hem maar niet uit mijn hoofd. Misschien ben ik dus toch echt verliefd. Jeno ziet er net zo lief en zacht uit als een leeuw. Gelukkig is hij niet zo gevaarlijk …

Waarom ben ik dan zo bang voor alles wat er kan gebeuren? Zou ik hem morgen vertellen dat ik hem ook leuk vind?

8

Normaal zie ik elke week op tegen maandag. Maar nu kijk ik er een beetje naar uit. Al ben ik zó nerveus dat ik niet zal kunnen slapen. Duim voor mij!

Slaap zacht! Kusje, Lobke

9

maandag 27 oktober Liefste dagboek, Jeno stond me deze ochtend op te wachten aan de schoolpoort. Hij zwaaide toen hij me zag.

Toen ik bij hem stond, zei hij: ‘Ik heb je gemist.’

Ik kreeg het warm en koud tegelijk. En ik moest een beetje naar adem happen. Maar daarna fluisterde ik: ‘Ik jou ook, denk ik …’

Hij lachte toen zo lief dat ik helemaal smolt.

Natuurlijk had Bent ons samen gezien. Hij heeft me weer de hele dag zitten pesten. Maar het kon me echt niets schelen. Jeno is duizend keer toffer dan Bent en véél knapper!

In de klas begonnen we meteen aan het halloweenproject. We hadden rekenles aan de hand van pompoenen. Daarna moesten we uitrekenen hoeveel het feest zou kosten. Ik ben niet zo goed in rekenen, maar Jeno is heel slim. Hij moest bijna niet nadenken.

10

Na de middag leerden we hoe een skelet in elkaar zit. Best wel eng, maar ook boeiend.

Papa lacht soms dat ik een skelet ben, omdat je mijn ribben kunt zien. Zo mager ben ik. Gelukkig ben ik wel levend en niet dood. Het leven is veel te leuk. Zeker nu ik verliefd ben!

Ik kijk er alweer naar uit om morgen naar school te gaan!

Veel liefs van Lobke, x

11

dinsdag 28 oktober Liefste dagboek, Met Jeno samenwerken is zo tof! Vandaag moesten we van de juf per twee een verhaal schrijven. Het moest iets met Halloween te maken hebben. Ik vind schrijven leuk, maar ik heb niet veel fantasie. Over spannende dingen weet ik bijna niets. Maar je had Jeno eens moeten horen! Hij verzon het ene verhaal na het andere. Hij weet superveel over vampiers en geesten. Hij zette zijn pen op het papier en hij bleef maar schrijven. Het verhaal begon op een donker kerkhof. Er vlogen vleermuizen rond en een zwarte kat liep over de graven. Om middernacht schoven de grafstenen van hun plaats. Skeletten kwamen naar boven. Ze keken naar de volle maan en deden een vreemde dans. De zwarte kat veranderde in een heks, de vleermuizen werden vampiers. In een lange stoet liepen die wezens naar het dorp.

12

13

Daar ontvoerden ze een mooi meisje. Ze namen haar mee naar het kerkhof en hielden een groot feest. Toen het weer licht werd, verdwenen ze in de graven. Van het meisje vond niemand ooit nog een spoor.

Ik kreeg kippenvel van Jeno’s verhaal. Hij schreef het op alsof hij het zelf had meegemaakt. Het enige wat ik deed, was een paar foutjes verbeteren.

‘Vind je het mooi?’ vroeg hij.

Ik stamelde4 een beetje: ‘Het is meer dan mooi …

Het is fantastisch!’

Er fonkelden lichtjes in de donkere ogen van Jeno.

‘Dat komt door jou,’ zei hij.

‘Jij geeft mij inspiratie5.’

Meestal is Jeno heel bleek, maar nu bloosde hij.

Zelf zag ik er allicht6 weer uit als een tomaat!

14

Daarnet vroeg mama waarom ik zo weinig at.

Ik weet niet hoe het komt. Ik heb gewoon geen honger meer. Ik denk de hele tijd aan Jeno en dan voelt mijn buik zo raar.

Ik ga nu een tekening maken voor Jeno. Een tekening met een vampier en een heks erop. Zou hij dat leuk vinden?

Tot later, dagboek! Liefs, Lobke

15

woensdag 29 oktober Liefste dagboek, Halloween komt dichterbij en dat merk je in onze klas. We hebben de klas echt heel eng gemaakt.

Overal hangen spinnenwebben van draad, met spinnen van papier erin. De juf had ook een groot skelet bij zich. Dat staat nu in een hoek van de klas.

Maar het leukste zijn toch onze lantaarns! We kregen per twee een pompoen om uit te hollen. Dat was best wel moeilijk, want zo’n pompoen is hard.

Gelukkig is Jeno heel sterk.

Hij gaf onze pompoen een akelige grijns!

Vrijdagavond stoppen we kaarsjes in de pompoenen. Met die lantaarns gaan we dan de straat op. We zullen aanbellen bij de mensen en om snoep vragen. Ik kijk er zo naar uit!

De juf leerde ons een versje om op te zeggen. Dat gaat zo:

16

We bellen bij je aan als wezens van de zwarte nacht.

Dit spookuur doet ons griezelen en geeft ons een geheime kracht.

We zijn wel eng, maar niet echt slecht, dus stop nu maar met beven.

Geef ons snel wat lekker snoep, dan laten we je leven.

Tof hé! Jeno klinkt echt gemeen als hij dat versje opzegt. We zullen zeker veel snoep krijgen!

O ja, hij was trouwens heel blij met mijn tekening.

Hij zei dat hij nog nooit zoiets moois had gezien! Dat geloof ik niet, hoor, maar het was wel lief.

Ik schrijf je snel weer!

Lieve groetjes, Lobke, x

17

donderdag 30 oktober Liefste dagboek, Om het morgen nog wat spannender te maken, zullen we ons verkleden. Vandaag hebben we in de klas aan kostuums gewerkt. Ik word een heks, met een punthoed en een bezem. We hebben allemaal een masker geknutseld. Dat van mij heeft een heel hoekige neus.

Bent was weer lastig aan het doen. Toen Jeno even lijm ging halen, zei Bent tegen mij: ‘Jeno heeft toch geen masker meer nodig. Hij ziet er zo al uit als een vampier.’

Echt flauw! Oké, de hoektanden van Jeno zijn een beetje puntig. Maar daar kan hij toch niets aan doen! Ik had tegen Bent moeten zeggen dat hij zichzelf oranje zou moeten maken. Dan zou hij helemaal op een pompoen lijken. Maar dat durfde ik natuurlijk niet …

18

Terwijl onze maskers lagen te drogen, maakten we pompoensoep. Daarvoor gebruikten we de stukjes die we gisteren uit de pompoenen haalden. We deden er ook nog ui, knoflook, kruiden en bouillon bij. Ik vond de soep heel lekker, maar Jeno wilde niet proeven. ‘Ik hou niet van look,’ zei hij. Tja, ik heb zijn soep dan maar opgegeten.

Nog één keer slapen en dan is het Halloween.

Spannend!

Griezelkusje, Lobke, x

19

vrijdag 31 oktober Liefste dagboek, ‘Middernacht is ons moment.’ Dat fluisterde Jeno daarnet aan de schoolpoort in mijn oor. Voor ik iets kon vragen, liep hij al weg. Hij riep alleen nog: ‘Tot straks, lieve Lobke!’

Ik ben nu al op van de zenuwen! Wat bedoelt hij? Ik denk dat hij me om middernacht een kus wil geven.

Of misschien hoop ik dat alleen maar … Ik weet echt niet wat me te wachten staat!

Om acht uur moeten we terug op school zijn. Dan vertrekken we op onze tocht langs de huizen.

Daarna houden we op school een feestje, tot middernacht. Wil Jeno me dan kussen waar iedereen bij is? Ik denk niet dat ik dat durf …

Ik zal mijn heksenkleren aandoen en mijn hoed opzetten. Het is bijna zover!

Morgen zal ik je zeker veel te vertellen hebben. Tot dan, lieve dagboek! Liefs en een kusje, Lobke

20

21

Hoe het verder ging …

Helaas heeft Lobke nooit meer aan haar dagboek verteld wat er is gebeurd. De pagina’s bleven wit.

Het meisje verdween in de nacht van Halloween, net als Jeno. Politie, vrienden, familie en klasgenoten hebben maandenlang gezocht naar het tweetal. Dat onderzoek leverde echter weinig op.

Volgens klasgenoten konden Lobke en Jeno het goed met elkaar vinden. Sommigen spraken zelfs van ‘een koppeltje’. De twee werden het laatst gezien op vrijdag 31 oktober, vlak voor middernacht.

‘We hadden een feestje in de klas,’ vertelde klasgenoot Bent. ‘Om kwart voor twaalf zag ik hen samen naar buiten lopen. Ik was benieuwd en wilde hen volgen, maar toen stond Floor opeens naast mij. Ze vroeg of ik wilde dansen. Ik ben dus in de klas gebleven. Misschien was ik hen toch beter gevolgd …’

De politie vond de verdwijning erg zorgwekkend7.

Ze doorzochten alles wat ze konden vinden.

22

Op het kerkhof in het dorp vonden ze een tekening met daarop een heks en een vampier. Duidelijk Lobkes tekenstijl, volgens de mama van Lobke.

Meer en meer begonnen de agenten in de richting van zwarte magie te denken. Er was immers iets raars aan de hand met Lobkes dagboek. Een agent bestudeerde de pagina’s van 22 tot 31 oktober heel aandachtig. Hij markeerde8 telkens het eerste woord van elke dag. Daarna voegde hij die woorden samen tot een vreemde zin. Waren er geheime krachten in het spel?

23

Woorduitleg 1 2 3 4 5 6 7 8

24

weg van zijn = gek zijn op geen kik meer geven = niets meer durven doen of zeggen jennen = pesten, plagen stamelen = iets met moeite zeggen inspiratie = ingeving, inval, plots ideeën krijgen allicht = ongetwijfeld zorgwekkend = gevaarlijk, iets waarover je je zorgen maakt markeren = aanduiden

Lobke beleeft een spannende week. Op school werken ze aan een project rond Halloween.

Bovendien vindt Jeno, de nieuwe jongen in de klas, haar wel leuk. Lobke schrijft erover in haar dagboek. Tot er vreemde dingen gebeuren …

Dit boekje maakt deel uit van de Verrekijkerbieb 3.

ISBN 978 90 486 2282 5 Bestelnummer 60 1021 297 KB D/2015/0147/338 NUR 191 Illustraties: Luc Sauviller Verantwoordelijke uitgever die Keure Kleine Pathoekeweg 3, 8000 Brugge RPR 0405 108 325 © Copyright die Keure, Brugge

9 789048 622825

Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

No part of this book may be reproduced in any form by print, microfilm or any other means without written permission from the publisher.