De Vijfhoek december 2016

P 3A 9110 afgiftekantoor Brussel X Oude Graanmarkt 5 1000 Brussel

PB- PP B- 06386 BELGIE(N) - BELGIQUE

MAANDBLAD > JAARGANG 40 > NUMMER 10> DECEMBER 2016 (behalve in juli en augustus)

BUREN VAN DE MARKTEN > P6 TJERK FEENSTRA KUIPER

BOUWEN EN BREKEN IN BRUSSEL > P8 EENMANSSTRAATJE

DROOGSTOPPEL > P9 HET UNIVERSEEL RECHT OP ARGELOOSHEID

© VESPA ROUS

DECEMBER IN DE MARKTEN © VESPA ROUS

LEZING

POËZIECAFÉ

TENTOONSTELLING

DE-GENERATIES

'Juliette Drouet, de engel achter Victor Hugo'

© VESPA ROUS

In tegenstelling tot wat velen beweren zijn er veel geëngageerde jongeren in de Vijfhoek.

Daarom geven we jullie graag een inkijk in de leef- en denkwereld van deze jongeren.

In de rubriek Ter Plekke hebben we het over de Brussels Boxing Academy die kwetsbare jongeren perspectief geeft.

Buur van De Markten animator Tjerk Feenstra Kuiper bouwt samen met zijn medewerkers aan een betere toekomst voor de kinderen van het jeugdhuis Chicago.

Studente Delphine Peeters beschrijft haar ervaringen als hogeschoolstudente in de laagstad en sinds jaar en dag vormt het Sint-Katelijneplein een uitvalsbasis voor veel Brusselse jongeren, de jongeren van ‘cinq quat’.

2

De mooiste vrouw van Parijs geeft alles op om meer dan 50 jaar lang in de schaduw van de grote Victor Hugo te leven.

Overal volgt ze hem, als een schaduw, en schrijft hem meer dan 20.000 brieven… Wat een liefde! Misschien wel de meest intrigerende liefdesgeschiedenis uit de literatuur.

We beginnen de lezing met enkele gedichten van Ivo van Strijtem.

• Woensdag 14 december van 14u tot 16u Brussels Ouderenplatform, Zaterdagplein 6, 1000 Brussel 02 210 04 60 info@bop.brussels Deelnameprijs 5/4,5/Paspartoe Kansentaref 2 euro. Organisatie: Bop

Een 80-tal kunstenaars, 8 generaties, waarmee Willem Elias heeft gegeten, gedronken, gepromoot, geschreven, ingeleid. Zeg maar: ‘Compagnons de Routes’. Rode draden: de reis als metafoor voor het leven, de handdruk als symbool van vriendschap en de eigenschap van de kunstenaar om een ander perspectief op de werkelijkheid te tonen.

• De tentoonstelling loopt nog tot en met zondag 11 december. Dagelijks (behalve op maandag) gratis te bezichtigen van 12u tot 18u en op donderdag van 12u tot 20u. Finissage op 11 december van 14u tot 18u.

SALON DANSANT Na het overweldigend optreden van Raymond van het Groenewoud op zondag 13 november kondigen we nu al de Salon Dansants voorjaar 2017 aan. Salon Dansant is de muzikale opkikker op zondagnamiddag in De Markten. Deuren 14u, concert 15u.

Na de concerten speelt DJ Oxana ten dans.

22 januari: Wendy Van Wanten Wendy Van Wanten gaat de uitdaging aan op 22 januari met een intiem theaterconcert.

Ze wil haar trouwe fans bekoren, maar het publiek tegelijkertijd ook een unieke kans geven om haar veelzijdigheid te ontdekken! Een puur, stijlvol, intiem

THEATER theaterconcert met Wendy’s favoriete songs en tussendoor enkele verrassende anekdotes.

In 'Wendy intiem' brengt ze samen met pianist Bart Buyle (Conservatorium Brussel) een uniek theaterconcert, dat zonder twijfel de gevoelige snaar zal weten te raken.

26 februari: Radio Vintage door Zinnefolee Altijd schoon volk in de studio van Radio Vintage! Songs recht uit het hart worden zonder truukjes de ether ingezonden.

Op de tonen van Duke Ellingtons Mood Indigo neemt het Brussels koor De Zinnefolee de luisteraars mee op een rake scheervlucht doorheen het internationale muzieklandschap.

Golden Hits verpakt tot emo-Varieté (of juist niet?).

Het sappig Brussels dialect zet meteen de juiste toon. ‘t Es ginne ziêver ...

Komt dat live meemaken in Radio Vintage !

(Radio Vintage kwam tot stand met de steun van Zinnema, Vlaams huis voor amateurkunsten in Brussel.)

2 april: Rawhide Rawhide is een begrip in het Europese bluegrassmilieu, een instituut voor muzikanten en tevens een familienaam voor bluegrass-vrienden.

Al 40 jaar lang verbazen zij het publiek met hun grensverleggende arrangementen, waarbij ze pop, rock, en andere stijlen naadloos en in een stevig bluegrass-sausje in hun repertoire verwerken. Met de typische bluegrassinstrumenten banjo, mandoline, gitaar, viool, dobro en bas, én de meerstemmige zang, kunnen zij elk luisterpubliek bekoren.

Een optimale combinatie van smaakvolle instrumentale- en vocale virtuositeit met een flinke laag humor die zowel tijdens als tussen de nummers op het publiek wordt afgevuurd.

14 mei : Variomatic Welke muzikant ook in de drivers seat zit: Variomatic schakelt vloeiend van eigentijdse folk naar funky popmuziek.

Of zoals u wil: van stevige rock richting intiemere blues. Onderweg herkent u ongetwijfeld een bekende tv-tune of een hit uit de oude doos.

Maar vergis u niet: terwijl u gezellig achterin zit, zijn deze muzikanten zo strak op elkaar ingespeeld dat u zich spontaan overgeeft aan hun natuurlijk drive.

• Tickets Salon Dansants: 7 euro of Paspartoe kansentarief 2 euro.

Reservaties: www.demarkten.be

Organisatie en info: De Markten, 02 512 34 25, www.demarkten.be, demarkten@demarkten.be

FORSITI'A SPEELT 'L'AP(P)ART'

Het sociaal-artistieke gezelschap van De Markten, Hobo en Link=Brussel staat niet stil. Terwijl het succesvolle 'C'est pas parce que tu t'arrêtes de pédaler que ton vélo va s'arrêter' 'verder fietst' langs ongekende paden, ging regisseur Eva Schram al in juni 2016 aan de slag met een nieuwe groep Forsitia's en een nieuw thema. Het resultaat daarvan ziet u binnenkort in uw favoriete gemeenschapscentrum.

Eva Schram vertelt: “L'Appart is een appartement of een huis

in de stad.

Zo leven we onze levens.

Individueel en toch in groep.

Niet zelden zonder irritaties.

We ergeren ons aan de hond van de buurman, de post die verdwijnt uit de brievenbus, de dakloze in de gang, zonder te beseffen dat ons 'zijn' erg afhangt van hoe we ons verhouden tot de ander.

Tot er iets ernstigs gebeurt....”

• 25, 26 en 28 januari 2017 om 20u 27 & 29 januari om 17u telkens in De Markten 3 3

À FONDS 1 JAAR!

BÛÛMPLANTERS

À Fonds wil jongeren tussen 12 en 26 jaar én die een link hebben met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, helpen om hun wilde of minder wilde ideeën te realiseren. Het kan gaan om culturele, artistieke, sociale, sportieve, creatieve of educatieve projecten. Met andere woorden, the sky is the limit.

Bûûmplanters is een open Brussels collectief dat binnen de eigen mogelijkheden werkt aan leefbaarheid, veerkracht en biodiversiteit.

À Fonds is bedoeld voor individuele jongeren of hun spontane, informele groeperingen die op dit moment geen toegang hebben tot de reguliere projectsubsidies. Een voorwaarde is dat je bereid moet zijn om jouw ervaring te delen met anderen. Projecten voor en door jongeren dus. Projecten met louter commerciële doeleinden komen niet in aanmerking.

Aangezien het een permanente oproep betreft, kan je het hele jaar projectvoorstellen indienen. De tijd tussen aanvraag en beslissing bedraagt 6 weken.

wat je precies wil doen en waarom. Dan proberen we dit idee in een project te gieten. Als je alle informatie voor het project hebt, vul je een aanvraagformulier in en je bezorgt dat aan de jeugddienst. Je kan gedurende de hele duur van het project een beroep doen op de contactpersoon van À Fonds!

Op de website van À Fonds vind je een stappenplan dat uitlegt hoe je een project kan indienen. Maar de jeugddienst biedt meer. De jeugddienst begeleidt je bij elke stap van aanvraag tot verslag.

Zelfs met een ruw idee kan je bij de jeugddienst terecht. We bekijken samen

Elk project dat aan de voorwaarden voldoet, kan een bedrag tot maximum 3000 euro krijgen.

Benieuwd naar de goedgekeurde projecten? Alle projecten die via À Fonds een subsidie gekregen hebben, hebben een plek gekregen op de website.

• Info: info@brusselbazaar.be, www.afonds.be, www.facebook.com/ afondsbrussels, 02 563 05 79 © STREET TALENT

In december 2016 lanceren we een boomplantcampagne in Brussel via growfunding.be. Daarin mobiliseren we onze medeburgers, organisaties, bedrijven en scholen om ook Bûûmplanter te worden en een boom, struik of klimplant aan te planten in de onbebouwde ruimte waarover ze beschikken.

Vele kleintjes vormen een enorm potentieel Jouw terras, gevel, tuin, schooltuin of bedrijfsterrein maakt deel uit van een enorm potentieel aan groene ruimte in Brussel. Maar liefst 42% van de onbebouwde ruimte in onze stad is in privébezit, tegenover een totaal van 32% aan openbare parken en bos.

Wil je met jouw stukje groene ruimte met ons werk maken van de leefbaarheid, veerkracht en biodiversiteit van Brussel?

Dan voorzien we graag advies en levering van plant(en) voor jouw plaats.

Beschik je zelf niet over voldoende ruimte voor een boom, maar wil je graag meewerken aan meer groen in Brussel? Dat kan, met jouw financiële steun planten we een boom in een Brusselse school. Honderden kinderen en leraren zullen er dagelijks van genieten.

De inzet Geurige bloesems, vrolijke vlinders, lekkere vruchten, fluitende vogels, zuivere lucht, een schaduwplaats en afkoeling in de zomer... meer groen zorgt voor een pak meer levenskwaliteit in onze stad.

Als Bûûmplanter willen we nog een stapje verder gaan. Dankzij de samenwerking met het Centrum voor Botanische Verrijking (www.botanischeverrijking.be) bieden we niet-alledaagse

4

planten aan die vergeten worden in ons lokaal tuincentrum.

Dat we zo ook werken aan een rijkere biodiversiteit en meer veerkracht om de gevolgen van klimaatverandering op te vangen, is mooi meegenomen.

Wat mag je verwachten als Bûûmplanter?

- Advies en levering (thuis of ophaalpunt in jouw buurt) van één of meerdere struiken, klimplanten en/of bomen (voorjaar 2017).

- Onderhoudstips - Eeuwig lidmaatschap en opname in de inventaris van verspreide planten.

- Jaarlijkse bijeenkomst om over dit alles een boompje op te zetten, letterlijk en figuurlijk.

Je kan ook Bûûmplanter worden indien je zelf geen plaats hebt om te planten.

Financier het project en kies ervoor de reward niét te ontvangen. Wij garanderen dat jouw bijdrage integraal wordt geïnvesteerd in de vergroening van Brusselse scholen.

De rewards voor Bûûmplanters Je kan dit project mee financieren via

www.growfunding.be/buumplanters - 10€: Button, uitnodiging jaarlijkse bijeenkomst, bijdrage voor groenere speelplaats - 35€: Button, advies en levering van struik of klimplant, uitnodiging jaarlijkse bijeenkomst - 50€: Button, advies en levering van boom, uitnodiging jaarlijkse bijeenkomst.

- 90€: Button, advies en levering van twee struiken en/of bomen, uitnodiging jaarlijkse bijeenkomst.

- 135€: Button, advies en thuislevering van grote boom, uitnodiging jaarlijkse bijeenkomst.

- 500€: Maatpakket voor organisaties.

Inclusief certificaat, bomen, groepsactiviteit, uitnodiging jaarlijkse bijeenkomst.

- 1500€: Maatpakket voor bedrijven. Inclusief certificaat, bomen, groepsactiviteit, uitnodiging jaarlijkse bijeenkomst.

• Info: www.growfunding.be/buumplanters www.facebook.com/buumplanters bellemansyoeri@hotmail.com 0498 67 38 82

TER PLEKKE >BOKSEN IN DE FRONTLINIE

De Brussels Boxing Academy is een van de acht jeugdwerkingen die de koepel D’Broej onder zijn vleugels heeft. Naast BBA zijn er ook Chicago, West, Miks, Ratatouille, Peterbos, Chambéry en de Vereniging Marokkaanse jongeren. Bij deze organisaties werken bijna 200 vrijwilligers. Vaak zijn het jongeren die zijn doorgegroeid uit het centrum zelf en gecoacht worden door de vaste jeugdwerkers.

Er worden creatieve ateliers georganiseerd, kampen, opleidingen, huiswerkbegeleiding, trektochten, stages, debatten, optredens… Deze jongeren worden kwetsbaar genoemd: bijna de helft komt uit een gezin dat geen inkomen heeft uit arbeid en de ongelijkheid die ze ervaren maakt hen vaak moedeloos, gefrustreerd of opstandig. D’Broej wil uitsluiting ongedaan maken door bonte maar warme ontmoetingsplekken te organiseren. En alle jeugdhuizen zitten overtuigend vol: tijdens de avonden, de weekends en de vakanties…

Boksend gezin Chahinaz (12), Ihab (9) en Riham (7) komen elke week naar de boksles in de afgeleefde turnzaal van het Atheneum in de Kogelstraat. Hun moeder is gesluierd en praat niet zo vlot Frans, maar de bijdehandse dochters doen het enthousiaste verhaal. Meisjes moeten leren boksen, vinden ze, dan blijven ze slank. Het argument ‘veiligheid op straat’ wordt snel ingeslikt, ‘ on est très zen, pas agressif’, benadrukt de moeder. Mohamed Maalem, de bezieler van de boksclub, bevestigt

de gretigheid van jonge vrouwen voor het boksen. In het begin geremd en stroef, nadien volop genietend van de eigen kracht. Vrouwen, gesluierd of niet, oefenen hier samen met mannen per leeftijdscategorie. De club telt bijna 500 leden uit alle sociale klassen en die mix vindt Maalem belangrijk. Hij begeleidt ook bergtochten en trekkings waarbij allerlei vaardigheden komen kijken. Een zware beklimming werkt confronterend, je wil naar een concreet doel en je moet vermoeidheid en pijn overwinnen. En dat geldt evenzeer in het gewone leven waar je moet doorbijten om iets te bereiken. Dit noemt hij ‘ le transfert’: de klik of de ‘rupture’ met de slachtofferpositie of het zelfbeklag. ‘Deze jongeren zijn leeg, je moet ze opvullen met de goede dingen van het leven, vriendschap, de natuur, zelfvertrouwen, motivatie’…

Mislukking en frustratie Sommige jongeren hebben te maken met schoolmoeheid of werkloosheid. Ze

(A SLEEPING ELEPHANT) © VICKY BOGAERT

zijn gefrustreerd omdat ze niet beschikken over materiële en maatschappelijke status. De opvang thuis is ontoereikend als de ouders nog met een of beide benen in het land van herkomst staan.

Maalem weet het allemaal perfect, hij runt de boksclub al 15 jaar en heeft successen en teleurstellingen gekend. ‘Ici on travaille dans l’urgence’, zegt hij. Vaak is de club het enige resterende ‘normaal’ contact van een losgeslagen jongere en een belangrijk aanspreekpunt voor een wanhopige ouder. Zelf bleef Maalem achter bij zijn Marokkaanse grootouders toen zijn ouders naar België emigreerden. Zijn broers en zussen zijn hier geboren, hij was 12 jaar toen hij uit het Rifgebergte naar Brussel kwam. Hij deed hard zijn best om de al gesettelde gezinsleden bij te benen, leerde snel Frans, ging voetballen in een club met enkel autochtonen en knokte zich een geslaagde integratie bij elkaar zonder ooit te vergeten wat uitsluiting betekent.

Intussen wordt zijn club geknuffeld door documakers (‘Champions’), Canvasproducers (‘Naar de Top’) en theatermakers ( ‘A Sleeping Elephant’). Zelfs vòòr de aanslagen zagen we graag dat ze in het donkere Brussel toch wel hun draai schenen te vinden… .

Tegen radicalisering De aanslagen waren traumatisch voor de allochtone bevolking, stelt Inge Loodsteen, de coördinatrice van D’Broej. Er was veel verwarring. Plots mochten er geen activiteiten meer doorgaan, de

(A SLEEPING ELEPHANT) © ELINE LEONARD

boksclub dreigde uit hun sportzaal weggestuurd te worden omdat een van de verdachten een vage link zou hebben met iemand die er getraind had. Deradicalisering werd de nieuwe obsessie.

Maalem zucht er bij. Voor hem is deze evolutie geen verrassing, hij spreekt hier al jaren over. Hij kijkt met enige scepsis naar de financiële middelen voor projecten die jonge mensen zouden moeten deradicaliseren. Volgens hem kan je niets beginnen als je niet gedurende jaren een vertrouwensband hebt opgebouwd. Het steekt hem dat zijn club het moet doen met geringe fondsen, terwijl hij en zijn medewerkers al jaren ontwrichte jongeren opnieuw op de sporen proberen te hijsen. Ook Inge Loodsteen merkt hoe hippe projecten Europees en ander geld binnenrijven en aan het deradicaliseren slaan zonder dat broodnodige psychologisch krediet en een uitgebreid netwerk.

De frontlijn Jeugdwerkers proberen deze jongeren te emanciperen, zelfvertrouwen te geven, te stimuleren om een volwaardige maatschappelijke positie in te nemen. Ze organiseren politieke debatten, nemen deel aan betogingen en laten de jongeren zelf een mini-onderneming oprichten met alles erop en eraan qua verantwoordelijkheid en organisatie; ‘Chambeebie’ voor babysitting is een goed voorbeeld.

Ze zijn geëngageerd, werken op ondankbare uren en gaan, soms ‘met knikkende knieën,’ de confrontatie aan met extreme sociale toestanden. Succesverhalen als de samenwerking met het dansensemble ‘Ultima Vez’ of het Multimediaproject ‘een mini-Rits’ in Molenbeek zijn opstekers die wel even de pers halen.

Maar maatschappelijk worden deze frontstrijders nauwelijks erkend voor hun werk, terwijl ze daarvoor zonder twijfel op een schild zouden mogen gehesen worden. Gevaar voor burn-out? ‘Het zijn de jongeren zelf die onze batterijen heropladen’, zegt bokscoach Maalem.

Marleen Janssens Résumé

Bruxelles Boxing Academy est l'une des huit maisons des jeunes chapeautée par l’association D'Broej. Quasi 200 volontaires y travaillent. Il s’agit souvent des jeunes qui ont grandi hors du centre lui-même et qui ont été coachés par des animateurs permanents.

D'Broej veut supprimer toutes exclusions via l’organisation hétéroclite et chaleureuse des lieux de rencontre.

Et toutes les maisons des jeunes convainquent pleinement, certainement durant les soirées, les week-ends et les jours fériés ...

5

BUREN VAN DE MARKTEN Animator kinderwerking Jeugdhuis Chicago Tjerk Feenstra Kuiper. allemaal te bevatten en alle spelers te kennen.

Wat vind je het allerleukste in Brussel?

Wel, het leven in deze stad is hier zo compleet anders dan in Nederland, en onvoorspelbaar. Het gaat van boven naar beneden, van links naar rechts.

”

De talenten van elk kind ontwaren en kansen geven, dat is mijn dagelijkse missie.

Gesandwicht tussen een bouwwerf en een crêche en op een steenworp van De Kleurdoos, bouwen de medewerkers van Jeugdhuis Chicago in de Vaartstraat dagelijks met de kinderen aan een betere toekomst.

De Vijfhoek: Van waar ben je afkomstig?

Wat bracht je naar Brussel?

Tjerk Feenstra Kuiper: Ik ben afkomstig uit Nederland, geboren in Breda. Studeerde in Rotterdam en toen … ben ik mijn liefste, een Française, tegengekomen. Het leek ons handig om halverwege te gaan wonen. We wonen nu twee jaar in Brussel, meer bepaald in Elsene.

Intussen heb ik hier een aantal dingen opgebouwd vanuit mijn deskundigheid 6

als workshopleider. Als cultuurliefhebber draag ik graag mijn steentje bij aan creatieve projecten.

Waarin verschilt het culturele leven hier van dat in Nederland?

Ik merk hier heel veel vreemde maar boeiende opsplitsingen. Er zijn veel kleine en lokale projecten en dan is er natuurlijk nog de opsplitsing per taal.

Het is soms nogal ingewikkeld om het

Ik hou van die kleine kronkelstraatjes waarvan je niet weet waar ze uitkomen.

Ook is het uitgaansleven hier veel leuker dan in Nederland: lekker drukke cafés met lekkere biertjes. Ook geniet ik met volle teugen van het rijke concertaanbod, van lokale tot internationale artiesten die je hier aan het werk kan zien.

Hoe lang werk je al bij Jeugdhuis Chicago? Wat doe je er precies?

Intussen ben ik hier iets meer dan een jaar aan de slag als animator kinderwerking 6-9 jaar van de Nederlandstalige kinderen. Dat houdt in dat ik elke dag activiteiten bedenk die ik met de kinderen na school hier doe. Vanavond gaan we bijvoorbeeld een surprise-knutsel

activiteit doen waarbij we een jarige collega gaan verrassen. En morgen gaan we voor het eerst met de computers aan de slag, gevolgd door een bewegingsatelier. Het blijft altijd wel improviseren en experimenteren, maar dat maakt het voor mij net erg boeiend.

Hoe betrekken jullie de ouders bij de werking?

We zien de ouders elke avond wanneer ze hun kinderen komen ophalen. En we organiseren ook oudermomenten om onze activiteiten toe te lichten. Daarnaast doen we graag beroep op de creativiteit en de talenten van de ouders bij ateliers, zoals de kookateliers. En we gaan ook op ouderbezoek, omdat we het belangrijk vinden om te zien hoe het kind leeft. Het laat ons toe om beter hun gedrag of interesses te ontwaren.

Bij ons komen veel kinderen van de Kleurdoos, wat leuk is, zo zijn ze ook samen buiten de schoolse context.

Hoe zou je de grote dromen van Chicago samenvatten?

Wij werken aan de emancipatie van jongeren in de samenleving van Brussel. Dat is niet evident, gezien onze wijk vaak een negatief imago wordt aangemeten. Toch willen we met hen bouwen aan een mooie toekomst, aan iets wat ze kunnen teruggeven aan de stad.

Persoonlijk leg ik de nadruk op talentontwikkeling.

Wat waren het voorbije jaar jouw mooi-

ste momenten met de kinderen?

Dat was zonder twijfel het kamp tijdens de Paasvakantie, waar we vijf dagen in de natuur verbleven. Het is erg belangrijk om de kinderen af en toe uit de stad te halen, want niet alle ouders doen dat.

Wat ook bijzondere herinneringen oproept, zijn de momenten waar we met Chicago naar buiten treden. Bijvoorbeeld de Piñataexpositie bij Bronks, de Open Mic avond in De Markten of de leuke Zinneke-samenwerking met Het Anker. Dan kunnen we aan de stad laten zien wat de jongeren uit deze wijk in hun mars hebben.

”

Onze jongeren hebben geen gemakkelijk leven.

Wij proberen er voor hen te zijn.

Met welke toekomstplannen loop je nog rond?

Heel graag wil ik onze creativiteit aanbieden aan partners in de buurt door bijvoorbeeld een muurschildering te maken in een café. Ik ben eigenlijk een afgestudeerd kunstdocent met als specialiteit graffiti en street art.

Zijn er desondanks ook frustraties waar je tegenaan loopt?

TRAMVERHALEN ZETTEN BRUSSEL OP HET GOEDE SPOOR

is Pablo hier vooral met fietsen/fietsateliers aan de slag.

De animatoren zijn elk op zich sterke individuen die staan voor een bepaalde visie op educatie. Dat werkt volgens mij ook voor de kinderen het best.

• Info: www.facebook.com/Jeugdhuis Chicago-Maison-de-Jeunes www.chicago.be Soms zijn er toch moeilijkheden tussen het jeugdhuis en de buurt. Strubbelingen zijn er uiteraard ook af en toe tussen de jongeren en de animatoren. Onze jongeren hebben geen makkelijk leven, we proberen er voor hen te zijn.

Ook vind ik het als Nederlander moeilijk om het Belgische schoolsysteem te vatten. Ik zie veel te veel kinderen dubbelen of op jonge leeftijd al stress hebben van het huiswerk. Of ouders die niet kun-

nen helpen omdat ze de schooltaal niet machtig zijn.

Waar zou Chicago zelf veel deugd aan hebben?

Meer middelen, voornamelijk om ons huis wat op te frissen, te vernieuwen.

Waar zit de kracht van Chicago precies?

Elke collega werkt hier vanuit zijn eigen talenten en kennis met de jongeren. Zo

Résumé © ENTRAMIE

Pris en sandwich entre un chantier de construction, une crèche et un jet de pierre de ‘Kleurdoos’, les collaborateurs de la maison des jeunes Chicago, située à la rue du Canal, s’attèlent quotidiennement à développer les talents des enfants. Une bonne façon de leur garantir un avenir meilleur.

Les animateurs possèdent tous une personnalité propre en phase avec une vision particulière de l'éducation. C’est d’ailleurs ce qui garantit les meilleurs résultats pour les enfants.

L'un d'eux s’appelle Tjerk Feenstra Kuiper, Néerlandais et animateur de la maison néerlandophone de la jeunesse. Il conçoit de manière quotidienne des activités amusantes pour les enfants. Parmi ses projets préférés, on retrouve ceux qui permettent aux enfants de montrer au grand public leur potentiel. C’est une façon pour eux d’offrir quelque chose en retour à cette ville.

Entramie, dat zijn Dilay en Jasper - twee jonge Brusselaars - verzamelden sinds september verhalen die zich afspelen op de Brusselse tram. Entramie wil Brussel terug een positieve engergie geven. Als één van de winnaars van de projectoproep van Make.Brussels creëren Dilay en Jasper van al die verhalen eigen artistieke verhalen samen andere jonge Brusselse kunstenaars.

De tram is een betoverende wereld waar zich dagdagelijks verhaaltjes afspelen. Iedereen ziet ze, maakt ze zelf mee en nu worden ze eindelijk verzameld.

Op 22 maart werd er een serieus gat geslagen in Brussel, maar de stad herpakt zich. Make.Brussels lanceerde, na de aanslagen van 22 maart, een projectoproep voor elke wijk in Brussel centrum. Dilay en Jasper gingen aan de slag met de tram in de Lemonnierwijk. Hier ligt één van de drukste tramverbindingen van de hele hoofdstad. De tram is als het ware een verhaaltjesfabriek. Je heb tijd, en je bent meer vatbaar voor leuke momenten. Veel tramgebruikers hebben

hun verhaal gepost, liefdesverhalen, grappige situaties en filosofische bedenkingen, ofwel op de website ofwel in één van de 10 verzameltrams, zelfgebouwde collectebussen in de vorm van een tram.

Van de meer dan 60 verhalen maken jonge Brusselse kunstenaars samen met Jasper en Dilay acht animatiefilmpjes en acht performances.

Van 1 tot 15 december zijn de animatiefilmpjes te zien op bonvengrondse schermen in de wijk Lemmonnier en van 15 tot 28 december zullen de performances ondergronds in de premetrohaltes te zien zijn.

• Info: www.entramie.be

7

BOUWEN EN BREKEN IN BRUSSEL >EENMANSSTRAATJE

Lang voordat de omgeving van de Beenhouwersstraat een toeristenval werd waren de kleine aanpalende straten en steegjes een vrolijke Brusselse uitgaansbuurt.

Het Eénmansstraatje was een lokaal hoerenstraatje. Tot midden de jaren '60 werden de lokale gelegenheden zoals de Diligence door studentengeneraties bevolkt. De Pili Pili in het Eénmansstraatje was een befaamde jazzkroeg, tot de Stad het onzalige idee kreeg om hier een straat door te trekken richting Muntplein. werd hier wel al eerder gebouwd en gebroken, zoals blijkt uit de opgravingen van 2014/2015, die sporen van tuinen van voor de 13de eeuw aan het licht brachten en restanten van bebouwing van de 14de tot de 20ste eeuw.

Eerste vergunning De Stad verkocht het terrein na afbraak aan een privépromotor die het in 1970 doorverkocht aan de door de jaren berucht geworden nv Batraco. Deze krijgt in 1976 een eerste vergunning voor het bouwen van 174 woningen en begint met de verdere afbraak en funderingswerken, maar de werken raken in het slop en na nog meerdere, gewijzigde, aanvullende en nieuwe bouwaanvragen verkoopt Batraco het terrein in 2002 aan de eigenaar van het aangrenzende hotel Aris, die er zijn hotel wil uitbreiden en een dertigtal woningen bouwen.

In 1955 kocht de Stad de Diligence en liet het imposante gebouw verkrotten.

In 1967 werd de Diligence afgebroken, andere gebouwen langs de Huidenmarkt, Ossenkopgang en Eénmansstraa tje volgden, de straat kwam er nooit.

Het werd de oudste stadskanker in het hart van Brussel, een rotte plek midden het heilige hart, het Ilôt Sacré. Maar er 8

Hoewel het ontwerp aan alle regels voldoet, ontstaat er een getouwtrek tussen Stad en Gewest over de interpretatie van de stedenbouwkundige regels.

Stadsactivisten zoals Arau bemoeien er zich mee, het wordt een processie van het Eénmansstraatje1. Het wordt een kluwen van welles-nietes en lamentabe-

le argumenten over gabarieten, esthetiek en aantallen parkings. Vooral het Gewest toont zich onverzettelijk, niemand met gezag trancheert, er worden politieke spelletjes gespeeld en de miserie duurt voort. Aris gooit uiteindelijk in 2013 de handdoek in de ring en verkoopt aan Galika Human Estate.

Parkings Galika is er uiteindelijk in geslaagd te beginnen bouwen, en de werken vorderen intussen gestaag. Er worden 29 woningen voorzien met 1 of 2 kamers en 22 studentenkoten, een paar handelszaken langs de Grasmarkt en de Beenhouwersstraat, 24 ondergrondse autoparkings en 65 fietsenparkings! Wat

belangrijker is, is dat het Eenmansstraa tje en de Huidenmarkt terug opengesteld worden – althans bij dag en zo lang het duurt – en dat er middenin een klein pleintje gecreëerd wordt. De architectuur van het geheel is gematigd hedendaags en schrijft zich helemaal in in het globale volumespel van de omliggende straten. Men is erin geslaagd op een beperkte oppervlakte een gedifferentieerd project te ontwikkelen.

De verkoopprijs ligt rond 3.750 à 4.000 € per m2, toch behoorlijk duur voor deze eerder symbolische plaats 'au coeur historique de Bruxelles … au sein du périmètre Unesco”², vooral als men weet dat Citydev aan 1.500 € per m2 verkoopt, maar dan wel voor omtrent 30% gesubsidieerd, wat vergelijkbaar op 2.000 € per m² neerkomt. Toch zijn meer dan de helft van de woningen verkocht.

Speculatieve processen Het zou de moeite lonen om zulke speculatieve processen wat dieper te analyseren, om meer inzicht te verkrijgen in stedelijke besluitvorming, om te begrijpen hoe het in godsnaam mogelijk is dat de Stad zichzelf vernielt, en wie daar uiteindelijk belang bij heeft. Arau heeft een poging gedaan om het verhaal wat uitgebreider uit de doeken te doen³, maar te fel gekleurd vanuit eigen waan en niet voldoende diepgravend.

Galika hoopt voorjaar 2017 klaar te zijn.

Dat deze stadskanker uiteindelijk opge-

lost raakt is positief, waarom het zo lang moest duren, stemt tot nadenken.

Marcel Rijdams

Foto’s: Marcel Rijdams, fotomontage DDS&Partners.architects zie Echternach. www.ilot-sacre.brussels ³ www.arau.org 1

2

Résumé

Bien avant que les alentours de la rue des Bouchers soient devenus un piège à touristes, ces petites rues et ruelles composaient un quartier joyeux et divertissant de Bruxelles. Jusqu’à ce que la Ville eut l'idée saugrenue de tracer une rue vers la place de la Monnaie.

Le projet ne s’est jamais concrétisé et déboucha, au cœur de Bruxelles, dans l’Ilôt Sacré, à un chancre de très longue durée. Après sa démolition, la ville a vendu le terrain à promoteur privé.

Bien que la conception ait rencontré toutes les règles, la Ville et de la Région se sont querellées au sujet de l'interprétation des règles d’urbanisme.

Finalement, l’entreprise de construction "Galika Human Estate" a réussi à débuter les travaux. Aujourd’hui, le travail progresse de manière constante et Galika espère être prête au printemps 2017. Ce cancer urbain touche à sa fin, mais pourquoi a-t-il fallu attendre si longtemps ? A réfléchir.

DROOGSTOPPEL

> HET UNIVERSEEL RECHT OP ARGELOOSHEID

Is het volgende tafereel, beste Vijfhoeklezer, voor u een vertrouwde situatie?

Ge zit op de metro ergens tussen Hermann-Debroux en Weststation, en zoals altijd neemt ge rustig uw tijd om even de koppen van uw krant te overlopen. En vervolgens kijkt ge even naar wie er zoal in uw buurt zit. In Brusselse trams, metro’s en bussen altijd een mooi multicultureel spektakel. Hoe lang zou het trouwens geleden zijn dat president-elect Trump nog eens de metro in New York heeft genomen, vraag ik me af. Maar ik dwaal af. Ge kijkt dus naar de gezichten van uw medepassagiers, van de vriendelijke vrouw met kroeshaar links van u en de prille giechelende schoolmeisjes rechts van u. En van de hoogopgeleide eurocraat voor u … Maar plots wordt het plaatje verstoord, want bij de volgende halte stapt een man op met een groot pakket onder zijn arm. En uw brein begint plots te malen: stel dat dit nu eens een bompakket was, stel dat die man een terrorist is en toevallig uw wagon als doelwit heeft gekozen. … Herkenbaar? Of pure fantasie. Ik hoop voor u het laatste. Ik hoop echt dat er nog veel Brusselaars met een gezonde dosis argeloosheid rondlopen in de stad.

Maar soit, laten we er even vanuit gaan dat deze bange blanke man in het metrostel, dat gij dat zijt. Ge begint uzelf natuurlijk snel gerust te stellen: uw brein moet zich niet zo aanstellen en de kans is klein en de man ziet er toch helemaal niet uit als een terrorist. Ge begint uw gezond verstand te gebruiken: ge maakt uzelf wijs dat er per dag duizenden mannen (en vrouwen!) op de metro stappen met een zwaar pakket of een grote tas in hun arm. En dat er al die duizenden keren niks aan de hand is. Ge beseft dat dit de meest normale gang van zaken is in een grote stad: mensen sjouwen van de ene naar de andere plek met boodschappentassen, boekentassen en cadeautjes.

En ge begint u te schamen; dat ge die brave vader met zijn Sinterklaascadeautjes of zijn nieuwe frituurpan uit de Aldi zonder enige aanleiding hebt kunnen

verdenken van een ploertige aanslag op onschuldige mensen in uw geliefde stad. En ge denkt dat het de schuld is van die terroristen: ze zitten nu ook al in uw hoofd, denkt ge bij uzelf, ze hebben zich sinds 22 maart met hun zwarte glibberige tentakels vast genesteld in uw brein.

En het eerste, wellicht het grootste, slachtoffer van die noodlottige prille lentedag was ongetwijfeld uw argeloosheid en de argeloosheid van alle inwoners in deze stad. Want ge kunt zoals vroeger niet meer gewoon argeloos rondlopen in uw stad of buurt. Zeker niet op openbare plaatsen en in trams, bussen en metro’s met veel volk. Er is altijd die “wat als …”.

Er is nog altijd dat veiligheidsniveau 3 en samen met dat niveau en de talloze patrouillerende militairen die sluipende, morbide gedachte die uw goedgemutste argeloosheid in een fractie van een seconde de nek omdraait…

En in een tweede fase geeft ge de media de schuld: zij zijn de echte moordenaars van uw onschuld, zij zijn de universele verspreiders van de Argwaan. Want waan-van-de-dag gaat goed samen met argwaan. De verkopers in doemscenario’s en cassandra's van allerlei snit doen vandaag gouden zaken: "22 maart was maar een begin", 'Salah Abdeslam slechts het topje van de ijsberg” poneren zij op professorale toon, en op hun voorhoofd verschijnt in grote letters: “You ain’t see nothing yet”. Gij leest natuurlijk ook de kranten en ge kijkt ook naar de televisie omdat ge iemand zijt die de wereld waarin ge leeft beter wilt begrijpen.

Onlangs nog waart ge onder de indruk van een spraakmakende documentaire op de openbare omroep met mannen van de staatsveiligheid die voor de camera op een bijna zalvende, priesterlijke toon spraken over risico’s en dataverzameling, over een Brusselse garage vol wapens en een horde Syriëstrijders voor wie de IS-grond onder hun voeten te heet wordt en die zegezeker terug zullen keren. Naar uw stad.

Ge ziet die staatsveiligheidsmannen daar dan zitten tegen een gitzwarte achtergrond alsof het interview was opgenomen in een bunker die zich 200 meter onder de grond bevindt en waar data-analisten en security advisors van het hoogste echelon zich buigen over cryptische boodschappen die ze net hebben onderschept, en die ongetwijfeld afkomstig zijn uit een stinkende krocht er-

gens in Sint-Jans-Molenbeek. En ge kunt u zo voorstellen dat ze er een arabist bij halen, het soort van arabisten die in Harvard en Caïro hebben gestudeerd en u in een mum van tijd zullen zeggen of die Allahoe-akbar met een Oost-Syrische of eerder een Westelijk-Syrische tongval is uitgekreten.

En ten lange lest wordt ge het doemdenken beu. Ge vindt dat het tijd is dat de mitraillettes en baretten uit het straatbeeld verdwijnen. Zo ver is het gekomen: ge ziet nog liever 1000 woedende soldaten met gamellen en citroenen naar hun ministerie gooien dan twee para’s die gemoedelijk in City 2 patrouilleren.

Want ge wilt terug in een normale stad rondlopen. En bovenal wilt ge uw argeloosheid terug. Ge vindt dat het een universeel grondrecht zou moeten zijn.

We moeten maar eens een kruis maken over het tijdperk van argwaan en achterdocht. Ge wilt terug als een onnozel kind rondlopen in uw stad. En ge wilt geloven dat al die pakjes die de mensen in Brussel rondsleuren bus-op, bus-af, tram-op, tram-af, dat dat allemaa cadeautjes en frituurketeltjes zijn. En als ge terug thuiskomt van uw lange tocht door Brussel

wilt ge slapen als een reus van een roos.

In een zoetekoeksdozeke.

Droogstoppel Droogstoppel is een Brusselse eeuweling die zijn stad enorm heeft zien veranderen, soms ten goede maar vaak ook ten kwade.

In deze kroniek neemt hij iedereen en alles wat hem dwarsligt op de korrel. Hij kan soms wel eens zeuren, doordrammen of bitter uit de hoek komen, maar in de grond is Droogstoppel een wijs man met het hart op de juiste plaats.

Résumé

La situation vous est probablement familière : une personne entre dans la rame de métro, un lourd paquet à la main et, là, vous pensez au pire : un attentat. “Droogstoppel” en a marre de la méfiance et de la suspicion et réclame le droit de pourvoir à nouveau vivre en ville en toute innocence.

9

> HOGESCHOOLSTUDENTE IN DE LAAGSTAD Mijn naam is Delphine Peeters, gedomicilieerd in Hasselt en gestationeerd in Brussel. Ik tel 22 lentes en ben een laatstejaars studente Journalistiek aan de Erasmushogeschool.

Anno 2014 heb ik de stap durven wagen.

Ik heb de vertrouwde, brave en gecontroleerde studentenstad Leuven vaarwel gekust en trok naar wat voor mij The Wild Wild West was: Brussel. De keuze was voor mij snel gemaakt: ik ging Journalistiek studeren aan de Erasmushogeschool, want in de hoofdstad van ons land valt het nieuws van de straatstenen op te rapen. Ik had er een goed oog in.

Terwijl ik tegen mijn vrienden praatte over de hoofdstad van Europa, een mengelmoes van talen en culturen én de grootste studentenstad van ons land, dachten zij vooral aan betogingen, criminaliteit en politiek gekibbel. Maar onbekend maakt onbemind.

"Oui oui, je parle français". Of dat heb ik mezelf toch een tijdje kunnen wijsmaken. Na de eerste weken moest ik bij mezelf te biechten gaan en toegeven dat mijn Frans une vraie catastrophe was. Maar met babystapjes heb ik bijgeleerd. Ik heb mezelf voorgenomen van overal en altijd Frans proberen te spreken tegen de Franstalige Brusselaars, en dat doe ik tot op de dag van vandaag. Tot mijn grote spijt heb ik onze andere landstaal niet leren spreken in de middelbare school. Frans heb ik geleerd dankzij de kassierster in de Delhaize op de Anspachlaan, dankzij de dakloze in het metrostation van De 10

Brouckère en dankzij de cafébaas van Le Coq. Bedankt hiervoor.

De eerste weken waren achter de rug en de mankementen aan mijn kot begonnen zich al te tonen. In eerste instantie zat ik zonder warm water, de WiFi-verbinding was een ramp en horrorverhalen over ratten in de keukenkast deden de ronde. Toch voelde de Vlaamsesteenweg nummer 85 stilaan als thuiskomen. De ligging was perfect: dichtbij het centrum met z'n talrijke cafeetjes en net ver genoeg van mijn school. Ik huurde het kot bij Br(ik, de servicedesk voor studenten in Brussel, en dat was pas een nachtmerrie. Bij problemen kon je soms twee weken moeten wachten eer dat er iemand naar kwam kijken en daarbovenop nog eens drie weken geduld hebben voor het gemaakt was. Verschrikkelijk. Mijn boodschap aan Br(ik: laat ons leven in een ruimte waar je zelf ook in wilt leven.

Dorp in een stad Mijn studie lijkt de juiste keuze te zijn.

Ik ben aan de opleiding Journalistiek begonnen omdat ik me graag wou verdiepen in de wereld van de televisie, maar al gauw ontdekte ik dat ik een veel grotere passie heb voor de geschreven media. Dankzij de opleiding

Journalistiek leerde ik Brussel ook kennen door 'een journalistieke bril'. In het eerste jaar, bijvoorbeeld, hebben we in groepen gewerkt rond een deelgemeente van Brussel. Met zo'n acht studenten hebben wij ons verdiept in het muzische en multiculturele Sint-Gillis.

Stel dat je me een jaar voordien iets gevraagd zou hebben over Sint-Gillis, had ik een beetje geleuterd over Victor Horta, terwijl het nu één van mijn favoriete plekken is. In de zomer kan je me vinden op het grasplein aan de Hallepoort. Op woensdag is de markt op het Sint-Gillis Voorplein een echte aanrader en wanneer honger en dorst toeslaan, kan je me (soms iets te vaak) aantreffen bij Brasserie Verschueren.

Bruxelles, ma belle 22 maart 2016, een dag die zwarter dan zwart kleurde. Brussel werd getroffen in het hart, net zoals ik. Ik wandelde die ochtend naar school en hoorde op de radio dat er een bom was ontploft op Brussels Airport. Er was toen sprake van één dode. De lessen gingen nietsvermoedend door. Een uur later werd het nieuws bekend van een tweede bomexplosie in het metrostation van Maalbeek. De poorten van onze school gingen dicht en niemand mocht de school nog verlaten, gevolgd door vier uur van pure paniek. Een eeuwigheid later hoorden we op het nieuws dat het terug veilig was om op straat te komen. Ik zal nooit vergeten dat op dat bewuste moment de zon begon te

© DELPHINE PEETERS.

schijnen. Met wat vrienden sprak ik af aan het Beursplein. Op dat ogenblik was er nog geen pers toegekomen. Een overdonderd meisje haalde een krijtje uit haar zak en tekende een groot hart op de tarmac. En wat in de uren daarna volgde, staat voor altijd op het netvlies van de Brusselaar gebrand. Een kleurrijk, aangrijpend en tegelijkertijd grimmig tapijt van tekeningen, bloemen en kaarsen ontstond voor ieders ogen. Er werd gelachen, gedronken en muziek gespeeld onder het wakende oog van televisiecamera's uit alle landen wereldwijd. De sfeer was onbeschrijflijk.

Bruxelles ma belle was voor even meer herenigd dan Vlaanderen en Wallonië

tijdens een match van de Rode Duivels.

Volgend jaar verlaat ik Brussel en trek ik terug naar het land waar de dieren nog spreken (lees: Limburg). Ik keer terug met pijn in het hart enerzijds en nood aan rust en evenwichtig anderzijds.

Of ik Brussel zal missen? Onnoemelijk veel. Mijn kamer van tien vierkante meter waar ik belachelijk veel geld voor betaal, de bedelaars op straat die me arm hebben gemaakt en vooral de knappe barman in de Monk, ik zal het allemaal missen. Diep vanbinnen heeft Brussel van mij een ketje gemaakt.

Delphine Peeters

> FREE 54: WAT NA DE KERSTMARKT? Het Sint-Katelijneplein wordt naar jaarlijkse gewoonte weer volledig ondergedompeld in het commerciële kerstgedruis. Maar de vraag is wat er daarna met het plein zal gebeuren.

Sinds jaar en dag vormt het Sint-Katelijneplein een thuishaven voor veel Brusselse jongeren. Het plein is een plek waar scholieren en studenten elkaar ontmoeten. Er wordt gelachen en muziek gespeeld, gedronken en gediscussieerd. Sociale netwerken worden er ontwikkeld, creatieve processen komen er tot stand. In de jongerenwereld wordt het Sint-Katelijneplein korter 'cinq quat' genoemd, ook wel '54' geschreven. Ook andere groepen van de samenleving vinden vlot hun weg naar

'cinq quat'. Het plein biedt plaats aan zowat iedereen.

Constructief protest In juli 2015 ontstond er dan ook grote commotie over een beslissing van Brussels schepen van Economische Zaken Marion Lemesre (MR). Zij bepaalde dat de omringende horecazaken hun terrassen mogen uitbreiden tot op het plein, waardoor de publieke ruimte ingeperkt wordt. De aankoop van het nieuwe terrasmeubilair werd gesub-

sidieerd door Lemesre en bovendien liet zij alle zitbanken op het plein verwijderen. Voor de jongeren van '54' was de boodschap duidelijk: de publieke ruimte werd gecommercialiseerd en zij waren er niet meer welkom. Spontaan ontstond een protestbeweging onder de naam 'Free 54' die acties op touw zette om de beslissing terug te draaien en een dialoog met alle partijen af te dwingen. Tevergeefs.

Halve overwinning Wie dacht dat het protest na verloop van tijd definitief zou gaan liggen, kwam bedrogen uit. Na de winter van vorig jaar laaide het protest weer op en werden nieuwe acties georganiseerd.

Uiteindelijk kwam schepen Lemesre met een toegeving op de proppen: de vier weggehaalde zitbanken werden teruggeplaatst en de ruimte voor terrassen ingeperkt. Reden genoeg voor een 'half' overwinningsfeest op 'cinq quat' op vrijdag 2 september 2016. Een 'heel' overwinningsfeest werd het niet omdat de jongeren van Free 54 betreurden dat er opnieuw geen dialoog tussen alle partijen plaatsvond én omdat ze meer eisen hebben. Ze willen meer dan vier zitbanken, zoals vroeger het geval was, een publiek toilet voor vrouwen en dat het waterkraantje op het plein en de urinoirs tegen de kerk hersteld worden.

Zomer 2017 Momenteel wordt het plein weer volledig ingepalmd door de jaarlijkse kerst-

markt. We vroegen Niels Coppens van Free 54, hoe de jongeren daar tegenover staan. 'Natuurlijk is de kerstmarkt voor ons nogal vervelend. Moest ze VOOR DE LEZERS VAN DE VIJFHOEK er niet zijn, zouden we zeker naar het plein komen, winter of niet. Nu zitten we iets vaker thuis met vrienden. De eerste bankjes verdwenen trouwens na RONDLEIDING IN de kerstmarkt, toen ze achteraf simpelBRONKS weg niet meer teruggeplaatst werden.

Het toont aan hoe lichtzinnig de stad BRONKS is het Nederlandstalige theomgaat met haar publieke ruimte.' ater voor een jong publiek in Brussel.

'De stadsbestuurders beseffen niet dat BRONKS maakt en toont theatervoorze moeten investeren in de Brusselstellingen voor kinderen en jongeren in se jeugd. Als het over de jongeren van Brussel, Vlaanderen en ver daarbuiten. 'cinq quat' gaat, wordt er alleen gesproDaarnaast nodigt BRONKS ook voorken over de overlast die ze veroorzaken. stellingen van andere gezelschappen En, ja, er is soms overlast, sommigen uit naar Brussel en presenteert die in doen wel eens onnozel, maar het mag haar theater aan de Varkensmarkt. ook eens gaan over alles wat de jongeBRONKS wil verrassen, risico’s nemen, ren tot stand brachten, alle initiatieven confronteren en blijk geven van inteldie zij namen, de talenten die al jaren ligentie en humor, in de eigen vooraangeboord worden op het plein.' stellingen en met een diverse en doorHebben jullie binnenkort nog iets gedachte gastprogrammatie. pland? 'Er staat nog niets vast, maar BRONKS is een ontmoetingsplek en volgende zomer bestaat '54 kolakeen platform voor kunstenaars en een tiv' tien jaar. Dat collectief heeft het breed, divers publiek.

Sint-Katelijneplein als uitvalsbasis en wil er tonen wat het allemaal creëerde De Markten nodigt 10 kinderen uit die en wat er is ontstaan doorheen de jaren, elk met één ouder de rondleiding kunmet muziekoptredens en het verkopen nen meemaken. van zelfgemaakte kleren onder meer.'

Afspraak op vrijdag 16 december om We zijn erg benieuwd, Niels.

17u aan Bronks, Varkensmarkt 15-17,

1000 Brussel. Na de rondleiding, die

Hans Moyson een uur zal duren, biedt De Markten u een drankje aan.

Reservatie: www.demarkten.be 11

BERICHTJES VAN HIER EN GINDER

COLOFON

VERENIGINGEN EN LEUKE ACTIVITEITEN Op zondag 4 december wonen de leden van club Raval een concert van het Nationaal orkest van België bij. Afspraak om 14u30 aan Bozar, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel.

• Info: detter.monika@skynet.be 02 465 98 40, www.raval.be De Vlaamse Club voor Kunst, Wetenschap en Letteren organiseert in december, telkens op maandagavond om 19u45, lezingen in De Markten.

Op 5 december bespreekt Kathleen Leys ex-adjunct conservator Erasmus Anderlecht het boek Utopia van Thomas More dat dit jaar 500 jaar geleden verscheen. Op 19 december vertelt musicoloog Jos Meersmans over Wenen in de tijd van Schubert waarin het tragische leven van de componist gesitueerd wordt tegen een mozaïek van feiten en anekdotes.

• Info: www.vlaamseclubbrussel.be, info@vlaamseclubbrussel.be

12

OKRA Cultuur Brussel organiseert in december drie activiteiten in de vijfhoek.

Op dinsdag 6 december van 15u30 tot 17u bespreekt Rik Torfs hoe organisaties zich positioneren ten aanzien van een sterk door emoties beheerde samenleving.

De lezing vindt plaats op Campus Brussel hogeschool Odisee, Warmoesberg 15, 1000 Brussel. Vrijdag 9 december bezoekt Okra de tentoonstelling "The power of avant-garde".

Afspraak om 14u aan BOZAR, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel.

Tenslotte is er op dinsdag 20 december van 14u tot 16u in de Odiseehogeschool een gesprek met pastor Marinus Van den Berg die het zal hebben over emoties en zorg.

• Info: jo.bossuyt@okra.be 0478 97 02 69

Zelf kerstliederen zingen, zelfs op een bescheiden niveau, vind ook jij wellicht heel wat leuker dan met het mondje verplicht dicht een kerstconcert bij te wonen. En helemaal leuk zou je het zeker vinden wanneer je midden een groep begenadigde zangers zou kunnen meezingen, alsof je één van hen bent. Laat dat dan juist de mogelijkheid zijn die je geboden wordt op zondag 18 december: dan kan je aansluiten bij de alom geprezen zanggroep "De Zingende Brug" en samen met hen kerstliederen zingen in verschillende talen. Je wordt verwacht vanaf 13u30, het zingen begint om 14u en duurt, met een onderbreking, tot 17u. De deelnameprijs bedraagt 8 euro.

• Info: 0473 45 38 32 www.dezingendebrug.be

Werkten aan dit nummer mee: Nora De Kempeneer, Etienne Philips, Hilde Van Geel, Hanne De Nil, Isabelle Decallonne, Marcel Rijdams, Arnout Willems, Vespa Rous, Marleen Janssens, Stefan Moens, Kris De Vroede, Charles Six, Hans Moyson en Delphine Peeters.

Foto’s: De Markten en ingezonden Lay-out en druk: Drukkerij Atlanta Schaffen Oplage: 6.100 Advertentiewerving: De Markten, 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be Verantwoordelijke uitgever: Isolde Boutsen De Vijfhoek is het maandblad van De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel, 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be, www.demarkten.be Met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

De Markten maakt deel uit van Cultuurcentrum Brussel.

Steun De Vijfhoek: Uw steun blijft welkom op rekeningnummer BE62-433-1147061-61 van De Markten met vermelding "steun De Vijfhoek".

Voor het januarinummer van De Vijfhoek zijn teksten en aankondigingen welkom tot uiterlijk 8 december.

Openingsuren onthaal: maandag tot donderdag van 9 tot 20u, vrijdag van 9 tot 17u en zaterdag van 9 tot 13u (behalve tijdens de schoolvakanties) De Markten is gesloten van 25 december tot en met 1 januari 2017.