De Vijfhoek juni 2015

s é m u rés s i a ç n a en fr

P 3A 9110 afgiftekantoor Brussel X Oude Graanmarkt 5 1000 Brussel

PB- PP B- 06386 BELGIE(N) - BELGIQUE

MAANDBLAD > JAARGANG 39 > NUMMER6> JUNI-JULI 2015 (behalve in juli en augustus)

BUREN VAN DE MARKTEN > P6 EMMI GHYSELS

STADSCHAP VIJFHOEK > P9 PLASSENPLEIN

IN DE WEER VOOR BRUSSEL ©ARNOUT WILLEMS

Brusselse pleinen: Het Plassenplein

HANGJONGERE VAN DE MAAND > P10 JONGEREN VAN DE HOUTHULSTBOSSTRAAT

JUNI-JULI IN DE MARKTEN

CONCERT

STEMMER

BORRRIS SPEELT!

SPOETNIK. Brussels we have a problem

Kom op vrijdag 12 en zaterdag 13 juni genieten van een heerlijk stuk improvisatietheater. U zorgt voor de suggesties, de spelers van Borrris puren er een mooi en uniek verhaal uit. Niets is voorbereid, niets ligt vast, de verrassing is dus even groot voor het publiek als voor de spelers!

Op zaterdagmiddag spelen we een kindervoorstelling, maar volwassenen zijn er uiteraard ook welkom.

©ARNOUT WILLEMS

HET PLASSENPLEIN Het plein heeft officieel geen naam. Degene die mij vroeg om er een foto van te maken, noemde het plein, het plassenplein, "je weet wel daar aan de Handelskaai", voegde hij er aan toe. Voor het eerst besefte ik dat er pleinen en plaatsen in een stad zijn die geen naam dragen. Administratief zal er geen reden toe zijn tot naamgeving en wie op een dergelijke plaats een afspraak wenst te maken, zal zijn plan wel trekken. Maar toch, ik vind het iets verweesd hebben, iets triests, alsof het plein er niet toe doet. Hopelijk doen de mensen die er wonen of passeren er wel toe.

Arnout Willems

2

IMPROVISATIETHEATER

Verrassende koormuziek met tekst en ruimtebeelden, een unieke belevenis in het schitterende planetarium van de Koninklijke Sterrenwacht van België. Een stereorama-ervaring in Deepspace.

• Planetarium, Boechoutlaan 10, 1020 Brussel Zaterdag 6 juni om 20u Zondag 7 juni om 18u Info en reservatie: stemmerbrussel@gmail.com

Borrris is het enige Nederlandstalige improvisatiegezelschap in Brussel. De groep gaat niet voor scoren op een podium,

maar voor het vertellen van verhalen via doordachte scènes en geloofwaardige personages, geïnspireerd op suggesties uit het publiek.

• Vrijdag 12 juni om 20u. Zaterdag 13 juni om 15u, onze kindervoorstelling (!)

Zaterdag 13 juni om 20u De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel Toegang: 8 euro (reservatie) - 10 euro (kassa) Info en reservatie: 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be, www.demarkten.be

opereert danst sterft telefoneert plastificeert stemt koopt breit knipt eet drinkt rijdt stinkt zwemt bruint tekent rolt schiet bromt bouwt schildert weegt veinst regeert fietst jodelt vecht smeedt meldt hoort geneest vloert organiseert rekent bestelt boent niest groet transporteert begeleidt likt oefent breekt neuriet valt stoeit giert bevalt strijkt verticuteert duikt krimpt componeert jaagt bevrucht stofzuigt looft betuttelt stampt strooit hekelt knijpt bemoedert stottert gloeit onderhandelt vermoordt strompelt giechelt boort kleeft geniet parafraseert sorteert scheert bakt knutselt bevriest goochelt drumt kalmeert drumt brouwt schroeit sleutelt dirigeert kust pompt schuift betaalt verliest controleert ontvet liegt schiet vervelt lanceert gokt

EVENEMENT

TOUGEUL: ELDORADO EUROPA! Tougeul: Eldorado Europa! is het tweede deel van het project "Afrika-Europa: gedeelde werelden”, dat in Brussel wordt uitgevoerd en met het Belgische en Brusselse publiek de dialoog wil aangaan over migratie en diversiteit.

Brussel is immers de smeltkroes waar Nederlandstaligen en Franstaligen elkaar ontmoeten, en waar zowat alle culturele invloeden van overal ter wereld het gezicht van de stad mee bepalen. Brussel heeft dan ook alles om de spiegel van Europa en van de wereld te zijn, in al haar rijkdom en diversiteit. Nochtans roept deze realiteit veel weerstand op.

Het project wil daarom een ruimte bieden voor uitwisseling en dialoog tussen artiesten uit de Afrikaanse diaspora en het brede Brusselse publiek.

Via de stemmen van kunstenaars uit de Afrikaanse diaspora, afkomstig uit Senegal, Guinee, Benin en Soedan, en

WERK VAN KHALIFA FAYE, VAN 18.06 TOT 05.07 IN KUUMBA, VREDESTRAAT 35, ELSENE

van de dagelijkse realiteit plaatst, die zowel komisch als tragisch is. Zoals in de West-Afrikaanse traditie die van de ‘griots’ - wordt het verhaal begeleid door muziek, dans en zang.

• Vrijdag 19 juni om 14 en 20u In het Frans gespeeld, Nl boventiteling Alpha Oumar Barry

HOND ZONDER STAART

ABDOU SOW LES MAINS VIDES

in een interdisciplinair programma dat theater, literatuur, schilderkunst, fotografie, documentaire film en muziek brengt, biedt het project een reflectie op de mythe en de droom van Europa als Eldorado. Met het aanbod van sociaal-artistieke activiteiten brengt het programma getuigenissen en reflecties ‘van binnenuit’, en toont het de dynamiek, de verscheidenheid en rijkdom die migranten meebrengen.

In het kader van Tougeul: Eldorado Europa organiseert De Markten Abdou Sow & Cie des Chiens de Quai

LES MAINS VIDES

Theater ‘Les Mains Vides’ vertelt een stukje uit het leven van «Cissé2». Het verhaal van de Brussels-Senegalese verteller Abdou Sow is een mix van ervaring en verbeelding die ons in het midden

Theater voor kinderen 6+ Kolentimbo woont in België met zijn vriendje M’Kulele (hond zonder staart).

In Afrika, waar Kolentimbo vandaan komt, is het verboden om een hond als huisdier te houden. En op een mooie dag stuurt zijn vader hem een brief, waarin hij aankondigt dat hij Kolemtimbo in België komt bezoeken. Oh lieve vader, wat zal er met M’Kulele gebeuren?.....

• Zaterdag 20 juni om 14 en 17u

LECTURES DANS LE NOIR

Literatuur Lezen in het donker nodigt uit om kennis te maken met teksten van Afrikaanse auteurs die over de thematiek van de immigratie en de droom van het Eldorado schrijven. Je zit in comfortabele zetels in een donkere zaal, die van je oren het belangrijkste zintuig maken. In een ontspannen sfeer krijg je geluidsopnamen te horen van literaire meesterwerken, verteld door getalenteerde acteurs.

• Vrijdag 19 juni 13u > 13u20 en 19u > 19u20 (Net voor de voorstelling Les Mains Vides) En français Voor het volledige programma: Facebook/les Baobards Ism: Kuumba, Les Baobards, Bon, Elzenhof, C.E.C., Café Central

Organisatie en info: De Markten, 02 512 34 25, www.demarkten.be, demarkten@demarkten.be 3

PROJECT

SALON DANSANT 59

JAUNE TOUJOURS + BAL MODERNE Jaune Toujours is het tricolore wereldmuziekcollectief dat voor zijn mix van culturen, talen en muziekstijlen tot ver buiten België complimenten krijgt. Met de energie van een rockgroep (zonder gitaren!) het improvisatieplezier van een jazzcombo, de open-mindedness van een wereldmuziekgroep en het charisma van de straatmuzikant belten ze hun

BOOKCROSSING

poëtische van de daken. Geen taal- of andere grenzen (ze zingen in het Engels, Frans en Nederlands), catchy songs, punky attitude, drum&brass, Balkan madness, accordeondub en Belgische ska. Voeg daar een snuif typisch Brusselse zelfrelativering aan toe en je weet op welk feestje je bent. De perfecte feestband voor Belgen met een geweten.

Jaune Toujours werkt geregeld samen met Bal Moderne. Choreografen Maria-Clara Villa-Lobos en Laurence Giraud van Bal Moderne maakten choreografieën op de nummers "Ici Bxl" en "Bienvenue chez Moi". Makkelijk en dansbaar voor en door een groot publiek. De 2 choreografieën/songs worden voor het concert aangeleerd en uitgevoerd. Tijdens het concert van Jaune Toujours kan er dan gedanst worden met de live-muziek erbij, zodat de concertbeleving alleen maar groter wordt. Shake a leg! Als dat maar goed afloopt.

Na het concert hoeft u niet te gaan zitten, want DJ OXANA draait onverdroten verder. Wie zorgt er voor het goede weer? Concert en Bal vinden immers in openlucht plaats, op de binnenkoer van De Markten.

• De Markten, Zondag 21 juni 2015 Deuren: 13u Bal Moderne, aanleren choreografie 1: 13u30 Bal Moderne, aanleren choreografie 2: 14u15 Concert Jaune Toujours: 15u Gratis toegang – geen reservaties

4

© ALEX VANHEE

Op initiatief van Muntpunt wordt De Markten vanaf juni een invals- of uitvalsbasis voor BookCrossing. Dat is een internationaal project met anderhalf miljoen deelnemers die boeken op reis sturen. In België kwam het echter nog niet goed van de grond.

BookCrossing komt er op neer dat leden boeken die ze gelezen hebben kunnen delen met andere lezers. Wil je een boek delen, dan geef je het een uniek label (BCID-Book£Crossing identificatienummer), en leg je het op een plek waar anderen voorbij komen of samenkomen. Wie wil neemt het boek mee en meldt dat op bookcrossing.com en voorziet die melding na het lezen al dan niet van een commentaar. Na het lezen van het boek kan het verder gedeeld en dus op reis worden gestuurd.

De trip van elk boek is op die manier op de website te volgen.

Muntpunt gaat dit systeem gebruiken om het teveel aan boeken die als Sprinter zijn aangekocht op reis te sturen, eens ze niet meer als Sprinter in de rekken staan.

BookCrossing biedt veel fijne voordelen: je kan gratis boeken lezen, je kan er

een spel van maken en op jacht gaan op boeken, je kan je boeken een persoonlijk toets meegeven. En het doorgeven van boeken leidt tot gesprekken tussen mensen (zij het in de digitale ruimte) en leidt tot minder papier verslinden.

• Vanaf begin juni in Café De Markten Info: Muntpunt, jurgen.waegeman@muntpunt.be, www.bookcrossing.com

TE GAST

EVENEMENT

GRADUATION SHOW 2015

FORSITI'A NODIGT UIT/INVITE...

Forsiti’A is het sociaal-artistieke theatergezelschap dat groeide uit de samenwerking tussen vzw Hobo en De Markten. Hun laatste project, onder leiding van regisseur Ivan Vrambout, resulteerde in de theatervoorstelling ‘Faust’. In februari van dit jaar werd die voorstelling 5 maal opgevoerd in Garage 29 te Schaarbeek.

Na de voorstellingen van ‘Faust’ in februari, laste het theatergezelschap Forsiti’A een korte pauze in. Enerzijds om op adem te komen na een succesvol en intensief project, anderzijds om te herbronnen en de toekomst van het gezelschap te onderzoeken en verder uit te tekenen.

En die toekomst dient zich veelbelovend aan, want het gezelschap ging partnerschappen aan met de theatergroep van Link=Brussel1 en het koor van Samenlevingsopbouw Brussel2 Daarmee breidde niet alleen de spelersgroep aanzienlijk uit, maar zal naast

theater ook muziek een plaats krijgen in het nieuwe project van Forsiti’A. Er werd een nieuwe artistieke leider voor dit ambitieuze project gezocht en gevonden: Hans Van Cauwenberghe ging met veel enthousiasme in op de vraag om dit project vorm te geven en te leiden. Ivan Vrambout trekt het hele verhaal mee op gang en zal dit voorjaar de repetities mee in goede banen leiden. Op 5 mei werd het startschot gegeven en gingen een dertigtal gemotiveerde deelnemers aan de slag onder de voorlopige werktitel ‘Vuur’. De resultaten van die eerste repetitiemomenten beloven meteen mooie dingen!

we u daar van harte voor uit!

Om de samenwerking tussen partnerorganisaties, regisseur en spelers officieel te maken en te vieren, organiseert het theatergezelschap op 27 juni een heuse Forsiti’A-dag in De Markten en langs deze weg nodigen

1

De spelers zullen op 27 juni de resultaten van hun eerste repetities kort tonen en zij nodigen ook een aantal organisaties uit om hun eigen projecten te presenteren. Blokkeer de dag dus alvast in uw agenda en houd vooral ook de website van De Markten in de gaten want daar publiceren we binnenkort het programma! Hopelijk tot dan!

Luca School of Arts, campus Brussel presenteert in De Markten haar mastertentoonstelling Graduation Show 2015.

Opening op 19 juni om 19u. De tentoonstelling loopt van 20 tot 28 juni en is gratis toegankelijk van 13u tot 18u (gesloten op maandag) • Info: elso@xs4all.nl 0495 87 10 22

• Zaterdag 27 juni vanaf 11u Info: De Markten, 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be Gratis toegang

VOOR DE LEZERS VAN DE VIJFHOEK

SOIREE PETANQUE/ BADMINTONAVOND Gezien het succes van de vorige Soirée Petanque Avond op het Grootgodshuisplein, ondanks het gure weer, en gezien de perfecte omstandigheden op de paadjes van de Pantsertroepensquare serveren we een heruitgave van het ballenwerpen.

Wie het echter niet begrepen heeft op het werpen van zwaargewichten kan even goed een netje spannen en zich vermeien met racket en pluimpje tijdens een edel en vinnig spelletje badminton.

Over wat het weer te bieden zal hebben doen we geen tweede keer een voorspelling. Maar we streven naar een 22°C bij 0 Beaufort.

• woensdag 1 juli om 18u

Link= Brussel is een centrum voor interculturele samenlevingsopbouw 2 Samenlevingsopbouw Brussel werkt aan de verbetering van de leef- en woonsituaties van maatschappelijk kwetsbare groepen via opbouwwerkprojecten rond wijkontwikkeling en armoedebestrijding ©ANNABELLA SCHWAGTEN

5

BUREN VAN DE MARKTEN Emmi Ghysels

© ARNOUT WILLEMS

Emmi Ghysels woont in de Diksmuidelaan, in door de stad in de jaren zeventig gerenoveerde appartementen in de “Hallen der Voortbrengers”. Ze werkte jarenlang bij de Grondregie van de stad Brussel,beter bekend als de dienst van de Stadseigendommen, bij heel veel Brusselaars bekend omdat je er de zeer gegeerde stadsappartementen huurt. Nu geeft Emmi met evenveel, of zelfs meer plezier, huiswerkbegeleiding aan kinderen.

De Vijfhoek: Je komt uit Haaltert?

Emmi Ghysels: Ja, van Haaltert bij Aalst. Dat is mijn dorp en ik ben er altijd gebleven, toen ik jong was en studeerde in Aalst en Brussel en ook later toen ik al bij de stad Brussel werkte. Het was 1992 toen ik uiteindelijk naar hier verhuisde, tot zolang pendelde ik elke dag van en naar Haaltert.

DV: Hoe ben je dan stadsambtenaar geworden ?

EG: Het toeval speelde mee. Ik heb humaniora gevolgd bij de bekende 6

Dames van Maria in Aalst. Daarna ging ik naar de al even bekende Rijksnormaalschool in Laken om er regentaat wiskunde te volgen. Tijdens de grote vakantie ging ik met vriendinnen naar zee, daar leerde ik ene Georges kennen die bij de stad Brussel werkte. Hij vroeg me of ik zin had om als tijdelijk personeelslid te komen helpen bij de administratieve voorbereidingen van de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 1964. Bedoeling was: twee maanden… ik ben er tot mijn pensioen gebleven!

Teruggaan naar school is er niet meer

van gekomen, maar daar ik heb geen spijt van gehad.

Mol…. Nee dus, ik was geen typische pendelaar…

Kiesbrieven versturen DV: Wat hield dat in, verkiezingen voorbereiden?

EG: Alles gebeurde toen nog manueel, het versturen van de kiesbrieven bijvoorbeeld. We moesten op iedere kiesbrief een bandje plakken met naam en adres, alle adressen checken, van mensen die verhuisd waren het nieuwe adres zoeken en de brief doorsturen naar de betreffende gemeente… een heel pak werk zonder de informatica van vandaag.

DV: Waar heb je de job geleerd?

EG: Meteen op het terrein, door met verhuringen bezig te zijn. We hadden op de dienst elk onze wijk. Die van mij waren de Rapenwijk en Sint-Goriks. We waren, samen met de conciërge en een technicus verantwoordelijk voor het geheel. Het was dus anders georgani-

DV: Je had het over de dienst verkiezingszaken?

EG: Dat was een onderdeel van de dienst burgerlijke stand. In die tijd waren de meeste administraties van de stad samen gevestigd in het Zuidpaleis.

In 1971 werd dan het Administratief Centrum in gebruik genomen.

Geen typische pendelaar DV: Je bent niet bij ‘bevolking’ gebleven.

EG: Vanuit bevolking ben ik naar de dienst stadseigendommen verhuisd, nu heet dat de “grondregie”. Ik heb een aantal opleidingen gevolgd, waaronder een opleiding bestuurswetenschappen in de Eikstraat. Naast bestuurswetenschappen leerde ik ook de stad kennen: ik heb toch wel wat tijd gespendeerd in Goupil Le Fol, le Chapelier en de Dolle

”

het zou best wat properder mogen maar voor de rest ben ik heel content met Brussel! seerd dan nu, veel persoonlijker, er was rechtstreeks contact met onze huurders. Dat is nu niet meer zo, maar het werkt wel efficiënt..

DV: Je spreekt nog steeds over “onze huurders”, “onze gebouwen”: het lijkt wel of je er nog steeds werkt?

EG: Ik deed mijn werk erg graag, ik kende de mensen, er is dus een grote identificatie met de job. Er zijn veel stadsappartementen op de centrale lanen: je wist zo ongeveer van elk raam wie erachter woonde!

DV: Beleefde je veel avonturen en speciale momenten in zo’n job?

EG: Ja hoor, maar daar vertel ik liever niks over, mag ook niet...

1000 woningen erbij DV: Heb je in al die jaren de bewoners zien veranderen?

EG: Er zijn nu heel wat meer nationaliteiten, dat is wel anders dan vroeger.

Vroeger verhuurden we ook vooral aan gemiddelde inkomens, nu is er meer verscheidenheid. De huurprijzen blijven onder de marktprijs wat betreft de middenklasse woningen. De Grondregie en het OCMW bouwden tijdens de vorige legislatuur 1000 woningen, en er wordt nog steeds verder gebouwd ...

Een gedeelte hiervan werd opgetrokken in het kader van de wijkcontracten.

De criteria voor de verhuring van deze laatste appartementen zijn uiteraard anders dan voor de middenklasse appartementen Dat is belangrijk: er is nu al een zeer groot tekort aan woningen in de stad en de bevolking blijft maar aangroeien.

De Grondregie verhuurt nu dus zowel duurdere als goedkopere woningen, het aanbod is meer verscheiden dan vroeger.

Voor sociale woningen kan je uiteraard ook terecht bij de sociale woningmaatschappijen zoals de Brusselse Haard of de Lakense Haard.

DV: Er is altijd veel vraag geweest naar die stadswoningen, en er werd wel

DV: Viel dat mee?

EG: Zeer goed, geen tijd om me te vervelen, geen zwart gat. Ik geef drie namiddagen per week huiswerkbegeleiding aan Franstalige kinderen die Nederlandstalig lager onderwijs volgen. Dat is een project binnen het wijkcontract Bloemenhof. De begeleiding gebeurt in het Huis voor het Kind ‘Françoise Dolto’.

© ARNOUT WILLEMS

eens gezegd dat je die pas kon krijgen als je de juiste kaart had.

EG: Klopt niet. Het was eerder zo dat “wie eerst kwam, eerst maalde”. Sinds enkele jaren is er een duidelijk reglement en bestaan er criteria: anciënniteit, inkomen, gezinssamenstelling…

Op basis hiervan wordt beslist wie in aanmerking komt voor welke woning..

DV: Eind 2010 ging je dan met pensioen?

EG: Zo ongeveer dan toch… Ik werd meteen teruggevraagd als ‘ombudsvrouw’. Ik werd de brug tussen de regie

en de mensen. Het voordeel was dat ik de dienst heel goed kende, de gebouwen, de huurders, waar je terecht kan met problemen…

DV: Kom je als ombudsvrouw niet in een lastige positie, zo tussen dienst en huurders?

EG: Dat valt wel mee. Het is belangrijk dat je onafhankelijk en objectief de dingen bekijkt, vanuit de vraag: wat wil ik dat de stad doet? Is dat redelijk of niet?

Dan kan je verder. Dat heb ik twee jaar met veel plezier gedaan. En toen was er echt het pensioen.

Voorbereid op alle vragen DV: Zijn er veel kinderen?

EG: Dat wisselt. 4 à 5 is zeer goed om te werken. Soms heb ik er 12, dat is wel zwaar. Ik moet op alle vragen voorbereid zijn, want ik geef begeleiding voor alle vakken. Ik heb ook wel contact met de scholen en de zorgjuffen van die scholen. Dat is goed, zo kunnen we mekaar verder helpen. Een groot probleem voor die kinderen is dat ze geen oefening hebben: thuis wordt er vaak geen Nederlands gesproken en op straat ook al niet. Nederlands is vaak pas hun derde taal. Toch zie ik verandering: heel wat ouders volgen Nederlandse les, vaak om hun kinderen beter te kunnen helpen. Daar zit echt wel een positieve evolutie in.

DV: Je bent nu ook veel thuis: is dit een fijne buurt?

EG: Ja hoor, het lijkt wel een klein dorp.

Ik ken heel veel buren, er is veel contact. Dat komt natuurlijk ook omdat ik graag iedereen goeiedag zeg en een praatje sla. En sinds we met de buren

jaarlijks een rommelmarkt/wijkfeest organiseren, is dat er nog op verbeterd.

DV: Is de wijk veranderd in al die jaren?

EG: Er zijn dingen veranderd. Sommigen vinden het hier niet erg veilig, er staan vaak mensen op de hoeken van de straten die wachten tot ze opgepikt worden voor een slecht betaalde job.

Dat lijkt wat vreemd als je dat niet kent, maar ik praat vaak met die mensen en heb nooit een probleem. Ze zijn niet gevaarlijk, ze willen werk! De omgeving is de laatste jaren wel opgewaardeerd.

Er is de promenade op de Handelskaai, gebouwen die zijn vernieuwd, nieuwbouwappartementen, ook hier heeft het wijkcontract voor veel goeds gezorgd.

DV: Het is hier ook een culturele buurt, geniet je daarvan?.

EG: Toch wel, ik ben een lezer maar ga ook graag naar de opera, naar het theater. En dan zijn er nog cafés en ontmoetingsplekken: waarom zou ik naar mijn dorp moeten teruggaan om iets te beleven?

DV: Binnenkort komt er ook nog een museum bij.

EG: Fijn, al vraag ik me af hoe dat zal gerealiseerd worden, binnen zo’n gebouw is dat een hele opdracht. Ik ben akkoord met de suggestie van Lydia De Pauw, het voorbehouden voor beeldhouwwerken en installaties, eerder dan schilderkunst bijvoorbeeld.

DV: Na al dat goede nieuws: vertel toch maar eens iets negatief over deze stad.

EG: Het zou wel properder mogen. Dat zeg ik ook aan mensen als ik ze weer eens een blikje naast de vuilbak zie kieperen. Maar verder? Ik ben heel content met Brussel!

DV: Dankjewel!

Résumé en français

Emmi Ghysels habite boulevard de Dixmude, dans les appartements situés dans les anciennes "halles des producteurs", rénovés par la ville dans les années septante. Elle a travaillé pendant des années à la Régie Foncière de la ville de Bruxelles, plus connue comme le service des propriétés communales. Celui-ci est familier de beaucoup de Bruxellois parce que c’est là qu’on y loue les appartements de la ville, très courus.

Aujourd’hui, Emmi aide avec autant de plaisir, si pas plus, des enfants à faire leurs devoirs.

7

TER PLEKKE > HET ERFGOEDGEHEUGEN VAN VLAAMS BRUSSEL Aan de Arduinkaai, waar vroeger de krant De Morgen was gevestigd, bewaart en valoriseert men twee kilometer roerend en immaterieel erfgoed van Nederlandstalig Brussel.

We zijn in het AMVB, het archief en museum voor het Vlaams leven te Brussel. Je komt het voormalig textielpakhuis binnen op -1. De brede, heldere ingang in glas verjaagt het cliché van een donker depot met zwijgende schimmen in stofjas. Een groepje scholieren zit in een kringetje geanimeerd te discussiëren. Het zijn leerlingen uit het Imelda-instituut die ontdekken wat archieven zijn. Ze vernemen daar dat ene burgemeester Karel Buls niet tevreden was over het onderwijs en de Nederlandse taal in de hoofdstad. 130 jaar later is er niet zoveel veranderd, vinden ze.

Boeken en tijdschriften van de 19e eeuw tot nu, stafkaarten, brieven, verslagen, aktes, maquettes, vlaggen, affiches, pins…Het materiaal dat vaak binnenkwam in bestofte verhuisdozen, wordt netjes gecatalogeerd en bewaard in de beste condities, en vormt het omvangrijk cultureel geheugen van Vlaams erfgoed in Brussel. Voor het AMVB speelt de gemeenschap een cruciale rol. Niet enkel wil het waken over de geschiedenis, minstens even belangrijk is de rol van het publiek. Dat moet continu betrokken worden bij het hele archiveringsproces.

Men bouwde hier een collectief geheugen op dat een groep mensen bindt en hun identiteit ondersteunt. Als mensen niet participeren aan dit samen gespaarde verleden, verliest het zijn relevantie en worden de museumstukken oude spullen zonder betekenis. Men probeert het publiek te betrekken bij wat wel en niet bewaard wordt. Het oordeel van specialisten is slechts een deel van het verhaal.

Onuitputtelijk En verhalen zijn er in overvloed, geschreven zowel als mondelinge. Documenten 8

over het ontstaan van Nederlandstalige sociaal- culturele verenigingen: rederijkerskamer, toneel- en operetteverenigingen, gouwbonden ( onthaalverenigingen voor inwijkelingen uit de Vlaamse provincies), Vermeylen-, Willems- en Davidsfonds… Over belangrijke figuren: Julius Hoste, Lodewijk de Raet... Het volledig archief van de KVS ( kostuums, scripts, boekhouding…), alles over de 19 gemeenten van 1830 tot nu, alle verslagen van de Nederlandse Commissie voor Cultuur ( NCC), de voorloper van de VGC. De term ‘enzovoort’ is hier bijzonder toepasselijk, want de collectie lijkt oneindig.

In 2012 tekende het project “ Het Vlaams geheugen van Brussel “ 24 mondelinge getuigenissen op van Vlaams-Brusselse sleutelfiguren ( Louis Van Geyt, Lydia De Pauw, Alice Toen…) over de recente Brusselse geschiedenis. Omdat bakkers en slagers belangrijke ankerpunten vormen in de stad, realiseerde men in 2014 een tentoonstelling “Uitgebeend! Vlaamse beenhouwers in Brussel na WO II”. Het gelijknamig boek schetst de naoorlogse migratie uit Oost- en West-Vlaanderen.

Vandaag houdt enkel de slager tegen-

over de KVS die boeiende middenstandtraditie nog in stand.

38 jaar Het AMVB vierde in 2007 zijn 30-jarig bestaan. Aanvankelijk werkte het archief met vrijwilligers en sprokkelde men vrij amateuristisch diverse bronnen samen.

In 2002 kwam er het archiefdecreet dat de documentaire erfgoedsector en de privaatrechtelijke culturele archiefwerking in Vlaanderen regelt en subsidieert.

Het AMVB kreeg in 2008 het kwaliteitslabel van erkend cultureel archief. Er werken 9 mensen. Men wil de collectie zoveel mogelijk ontsluiten en richt zich tot amateurs en professionelen. Zo kan de kunstensector hier hulp krijgen voor zijn archiefbeheer, zoals vereist door het Kunstendecreet. Ook het genealogisch documentatiecentrum van Familiekunde Brussel is hier gevestigd.

Activiteiten In 2014 werd in het AMVB Lodewijk de Raet ( 1870- 1914) herdacht en zijn betekenis voor de opbouw van sociaal-cultureel werk. Er was een erfgoedmarkt en een leerkrachtendag. Leerlingen van het MABO voerden in de Bronks een stuk op dat was geïnspireerd op de collectie oude Brusselse straatnaamborden en gebruik maakte van materiaal uit het archief van de KVS. Dit jaar was er een vormingsdag ‘Migratiegeschiedenis’ en een tentoonstelling ‘Geef jongeren en hun ouders een kans’, samen met leerlingen van het Lucernacollege. In juni zijn er workshops over het beheer van papieren en digitale archieven. Op 27 juni kan men uitgebreid

komen kennismaken met het AMVB. En in september gaat het project over Karel Buls van start met een tentoonstelling, lezingen en een educatief pakket. Maar bezoekers zijn elke dag welkom in het AMVB van 10 tot 17u. Van enige stoffigheid is in dit Archief niets te vinden!

Marleen Janssens

Résumé en français

Les Archives et le Musée de la vie flamande à Bruxelles forment l’importante mémoire de la communauté flamande à Bruxelles. L’organisation fait beaucoup d’effort pour impliquer le public, la communauté, dans le processus d’archivage. S’est construite ici une mémoire collective qui unit un groupe de personnes et en consolide l’identité. Si les gens ne participent pas à ce passé collectivement conservé, cela perd de son utilité et les pièces du musée ne sont plus que des choses anciennes sans signification.

C’est la raison pour laquelle le choix de ce qui est, ou non, conservé se fait en concertation avec le public. Dans cette histoire, l’avis des spécialistes n’est qu’un des éléments.

STADSCHAP VIJFHOEK >PLASSENPLEIN

Plas zonder Naam, Plas ni vu ni connu, Bekaaide waterplas, Blauwstenen strand Broebelwater, Flutfontein, Fata Morgana, Wolkenspiegel, Miroir d'une flaque sans amour.

Gevierendeeld vierkant, Muggenpoel, Zielloos plein.

Ooit voeren hier schepen: Botters, Otters, Hengsten, Zij brachten hout, steen en mosselen, Zij bouwden de stad van heden, Zij blijven spoken door onze nachten, Des bateaux ivres, Narrenschepen, Brussel heeft het niet met water.

Kaaien zielloos volgestouwd, Blikkerend blik aangemeerd, Namen zijn gebleven: Handelskaai, Hooikaai, Arduinkaai, Pierre de taille Timmerhout- en SchuitenBrandhout- en BaksteenKalk- en Kolenkaai Waterplassen zonder vis Vismet zonder geur Zeepaard met een lege stal Square zonder naam, Verzopen Schuitendok Roestte pantsertroepen, Oorlogsduif brengt vrede Hiroshima mon amour Marguerite Duras ter ere Herdoopt en dan vergeten?

Heraangelegd en snel versleten Gelukkig goed gebruikt (mrd - poème melancholique mai 2015)

De Kaaien waarvan alleen de naam ons nog terugvoert naar de tijd dat deze buurt een nijvere havenbuurt was zijn vandaag in verschillende fazen heraangelegd en verfraaid.

Hooi- en Arduinkaai met een aardig sportveldje en een kunstig kunstwerk in “Dentelle de Bruxelles” roest-gegarandeerd staal. De Handelskaai werd centraal een mooie promenade, trams in eigen bedding en doorlopend in het parkje op het oude Schuitendok – Pantsertroepen square – Square Marguerite Duras (door de gemeenteraad herdoopt maar geen toelichting te vinden in de lijst van straatnamen) Eind jaren '90 werd dit lang verwaarloosd stukje groen in de gietende regen door tientallen enthousiaste buurtbewoners gefatsoeneerd, opgepoetst, proper gemaakt en feestelijk ingenomen. Begin deze eeuw werd het dan officieel heraangelegd, met lijnrechte doorsteken (niet altijd op de goede plaats) en met een sierlijke S promenade met blauwe lichtjes (inmiddels grotendeels verduisterd). De nieuwe Varkensmarkt sluit met brede zwier aan op het park (als er althans geen pop up’s worden neergepoot).

Het wijkcontract de Kaaien heeft deze buurt goed gedaan maar alles kan beter.

Het park wordt intens gebruikt maar is te klein voor de noden van de wijken errond en het onderhoud wordt verwaarloosd. Onderhoud is niet het sterkste punt van de stad. Op vele plaatsen die de laatste 15 jaar mooi heraangelegd

werden, al dan niet in het kader van de wijkcontracten, zien we dezelfde ver-

uitgerukte hinderpaaltjes, gevandaliseerde banken.

Het lijkt er sterk op dat eens de wijkcontract budgetten op zijn de opvolging stil valt. Dat gaat niet alleen over onderhoud, ook het hele “sociale luik” droogt op. Dat gaat over de participatief bedoelde acties en animaties rond de wijkcontracten. Het volstaat naar http:// www.brussel.be/artdet.cfm/4955#a_3 Wijkcontract de Kaaien te surfen om te zien dat het laatste nieuws al dateert van september 2010 toen de werven rond de openbare ruimte nog niet eens gestart waren. Dat enthousiaste burgers er leven proberen in te houden ontslaat de stad niet van goed onderhoud en sociaal ondersteunende initiatieven.

Marcel Rijdams

Résumé en français

© FOTO’S: M RIJDAMS + OUDE PRENTKAART

schijnselen: de kleine “blauwe steenvreter” – het vreet kasseien, liefst deze van de trottoirs - en schijt asfalt, verwilderde beplanting zoals langs de Handelskaai.

Dit getuigt alleen van een gebrek aan respect vanwege de gebruikers maar zijn ook slechte voorbeelden vanwege de beheerders van de openbare ruimte.

Le contrat de quartier durable “Les Quais” a fait du bien au quartier, mais c’est toujours possible de faire mieux.

Nous sommes enthousiastes à propos de la promenade sur le quai du Commerce, de la bétonneuse de Wim Delvoye sur le quai au Foin et le quai aux Pierres de Taille, et de la façon dont le square Marguerite Duras et le marché aux Porcs se connectent l’un à l’autre.

Le mauvais suivi du contrat de quartier après qu’il se soit achevé nous réjouit moins : l’infrastructure est mal entretenue et le volet social s’est tari.

Heureusement qu’il y a encore des habitants qui mettent la main à la pâte.

9

HANGJONGERE VAN DE MAAND >JONGEREN VAN DE HOUTHULSTBOSSTRAAT © ARNOUT WILLEMS

In deze rubriek spraken we met heel wat Brusselaars die eigenlijk de titel van “hangjongeren” niet echt verdienden. Je kan een Japanse migrante die landgenoten rondleidt, of een leraar chemie die zijn hondje uitlaat bezwaarlijk catalogiseren als hangjongeren. Daarom gingen we voor deze laatste bijdrage op zoek naar échte hangjongeren. We verstaan daaronder een groep jongeren die bijna elke dag op dezelfde strategische plek zonder zichtbaar doel de omgeving observeren.

Een dergelijk groepje vinden we elke dag op de hoek van de Houthulstbosstraat met de Ieperlaan, op enkele passen van de tramhalte “Ieper”. Meestal leunen zij met hun rug tegen een kale muur van een zijgevel van een oud zestiende-eeuws huis aan de Handelskaai.

Een uitspringende arcade in die zijgevel zorgt voor wat beschutting. Vanop deze plek hebben de jongeren een bijna panoptisch uitzicht op alle straten en paden die uitkomen op het naamloze plein waar tram 51 vanuit de Houthulstbosstraat - tussen twee waterpartijen door - een scherpe bocht neemt om de Handelskaai in te slaan.

We hebben vandaag geluk! Op de bewuste plek staan wel vijf jongeren van Marokkaanse origine met elkaar te keuvelen. We spreken de grootste uit de groep aan met de vraag of hij en zijn makkers wat met ons wil praten. Aanvankelijk is er veel achterdocht: waarom moet dat dan? En journalisten verdraaien toch altijd onze woorden. En is die man daar – doelend op de fotograaf – ons nu al aan het filmen? Maar het feit dat we gewoon wat willen praten over het plein waarop ze zoveel uren per week naar zitten te turen, stelt hen gerust.

Maar als we erbij vertellen dat we ook graag wat foto’s van hen bij het artikel willen, komt de achterdocht weer naar boven: “Dat kan echt niet! Als ze ons herkennen op die foto’s dan misbruiken ze die. We doen het liever anoniem want foto’s worden vaak tegen ons gebruikt.” We zoeken vervolgens toch een compromis: geen frontaal beeld, maar een paar ruggen tegen een muur. Dat moet volstaan.

10

Ook de echte namen van onze gesprekspartners mogen niet in het artikel, wel de bijnamen. Zo spreken we aanvankelijk met de oudste van de groep, die door het leven gaat als Mad Max. Er is Escobar die studeert economie aan de ULB. En dan zijn er Pikathcu, Fredy, Zabé en talloze andere pseudoniemen die de jongste van de groep zo goed als onleesbaar in mijn schriftje neerpent…

Gal Het gesprek met de jongeren verloopt hartelijk maar de inhoud ervan is heel wat minder. Deze jongeren spuwen unisono hun gal uit over hun saaie leven, over hun verloederde buurt, over de kansen die ze niet krijgen, over de politie die hen constant viseert en fouilleert, over discriminatie bij hun zoektocht naar werk of studentenjob, over het gesloten jeugdhuis aan de overkant van de straat… De 25-jarige Mad Max formuleert het zo: “Soms wenste ik dat ik blond haar had en

blauwe ogen. En ook een minder Marokkaanse naam. Ik ben er zeker van dat ik al lang werk had gehad. Ik doe nochtans mijn best: ik heb een rijbewijs gehaald, ik heb zelfs het laatste jaar van mijn middelbaar in het Nederlands overgedaan. Maar het heeft mij niet veel verder geholpen.”

De jongeren rond Mad Max treden hem volmondig bij. Geven nog meer voorbeelden. In de groep zegt zelfs iemand: “Die Syriëstrijders: ik kan die begrijpen. Er is hier voor ons geen plaats. Ik ben eigenlijk verbaasd dat er niet meer naar Syrië trekken”.

Jeugdhuis De jongeren vinden het heel jammer dat hun jeugdhuis gesloten is. Nu kijken ze vanop hun hangplek machteloos uit op de met graffiti bespoten rolluiken van wat eens hun jeugdhuis was, aan de overkant van de straat. Waarom werd dat eigenlijk gesloten? Niemand kent het antwoord. “Er zou iemand met de kassa zijn gaan lopen”, oppert iemand in de groep.

“We hebben al een onderhoud gehad met de verantwoordelijke schepen, maar dat heeft niets uitgehaald”. Ik vraag hen waarom ze niet naar een ander jeugdhuis

© ARNOUT WILLEMS

gaan of waarom ze het basketbalplein tussen Hooi- en Arduinkaai niet gebruiken. “In een ander jeugdhuis zijn we niet welkom. En op het basketbalplein, ginder aan de overkant, daar bellen de buurtbewoners onmiddellijk naar de politie omdat we zogezegd voor overlast zorgen”.

Stilte Plots valt het gesprek stil. We begrijpen de stilte pas als we vanop de Handelskaai twee wijkagenten in onze richting zien wandelen. Ze steken het zebrapad over en passeren de groep. Ze begroeten ons, maar de groet blijft onbeantwoord.

Je kan een speld horen vallen. “Nu laten die politieagenten ons gerust, maar dat is omdat jullie bij ons staan”, zegt iemand uit de groep wanneer de twee agenten uit het gezichtsveld zijn verdwenen.

“Weet je dat ze al eens mijn geld hebben afgenomen? Ik moet zogezegd kunnen bewijzen dat het mijn geld is! Maar hoe kan je dat bewijzen?”

Wijkfeest Tijdens het gesprek verandert de samenstelling van de groep voortdurend: sommigen blijven even praten en vertrekken richting kanaal. Anderen komen toe, geven alle groepsleden en ook ons een beleefd handje en mengen zich met verve in het gesprek. De teneur van het gesprek verandert echter niet: ze voelen zich in de steek gelaten en niemand neemt hen ernstig. Toch stuurt een van de jongeren ons met een positieve gedachte naar huis: “Weet u wat ze hier in

deze buurt eens zouden moeten organiseren. Een groot wijkfeest! Dan pas zal de buitenwereld begrijpen wat voor een achtergestelde wijk dit is. Een wijkfeest zou de mensen laten zien hoe armoedig het hier wel is…”

De groep heeft zich ondertussen spontaan ontbonden. De fotograaf en ik hebben de plek nu voor ons alleen. Nu zijn wij de hangjongeren. Heel even toch.

Stefan Moens

Résumé en français

Dans cette rubrique, nous avons souvent utilisé le terme de "jeunes qui traînent" dans un sens très large.

C’est pourquoi, cette fois-ci, nous sommes partis à la recherche de vrais jeunes qui traînent, et on les trouve la plupart du temps au coin de la rue de la Forêt d’Houthulst et du boulevard d’Ypres, pas loin de l’arrêt de tram de la ligne 51. Les jeunes, d’origine marocaine, sont très méfiants mais ils entament tout de même la conversation avec nous. Ils sont mécontents de leur quartier : la maison de jeunes est fermée, la police les contrôle constamment, ils sont victimes de discrimination, … Ils ont l’impression qu’il n’y a pas de place pour eux dans cette société. Et quand l’un d’eux suggère soudain d’organiser une fête de quartier, c’est pour montrer au-dehors à quel point ce quartier est pauvre

OPLOSSING PRIJSVRAAG ETENTJE AB RESTO MEINUMMER:

TOPAZ EN DE MARKTEN: PARTNERS IN HET “ATELIER” De waarde van CULTUUR in de ZORG Sinds een jaar heeft het ondersteunend dagcentrum TOPAZ een antenne in het vroegere gebouw van de VGC in Brussel, waar de (re)creatieve activiteiten verder uitgebouwd worden.

Veel mensen worden beperkt in hun cultuurbeleving, door onder meer gezondheidsproblemen.

De aandacht voor het aspect cultuur in de zorg is niet nieuw. Er bestaat al veel belangstelling voor aspecten van etnisch culturele diversiteit. Sinds kort probeert men ook inzicht te verwerven in het verband tussen culturele participatie en gezondheid en welzijn.

In TOPAZ besteden we hier veel aandacht aan door (re)creatieve activiteiten te organiseren: het “Atelier”. De ervaring leerde ons dat dit het welbevinden bevordert, sociale vaardigheden herstelt en pijnbeleving vermindert. Daarom werken we ook samen met de pijnkliniek van het UZ Brussel.

De Markten heeft voeling met haar omgeving en staat open voor initiatieven die bijdragen tot deelname aan het sociaal-culturele gemeenschapsleven. Dit maakt dat de Markten een belangrijke partner is om samen te werken met het “Atelier”.

Om de band tussen cultuur en zorg te realiseren doen we beroep op artistieke medewerkers en ontwerpen sociaal artistieke projecten. De contacten en de samenwerking met de in Brussel gevestigde Cultuurhuizen (Muntschouwburg, KVS, Kaaitheater) en artiesten uit verschillende disciplines zijn positief.

Velen zijn in Brussel verstoken van doeltreffende hulp omdat ze die niet kennen en/of tot een gemeenschap behoren waar de drempel als “te hoog” wordt ervaren. We werken graag samen met alle zorgverleners en instanties die deze doelgroepen efficiënt ondersteunen en met zorg omringen.

Wekelijks aanbod Kunst van bewegen: Qi Gong voor de gezondheid: woensdag van 12u30u tot 13u30 Lichaamsbeweging met aangepaste oefeningen voor personen die minder mobiel zijn, door Badema Tai chi: donderdag van 19u tot 21 u, door Danny Dans initiatie: donderdag van 18u tot 20u, door Noëlia Muziek: Samen musiceren: woensdag van

MARIEKE WERKT MEE AAN HET PROJECT “WAT ALS”VAN HET FOTOFILMATELIER

14u tot 16 u, door Ciska Thomas Percussie: donderdag van 18u 20u, door Mathias

tot

Foto-film atelier: donderdag van 18u tot 20u, door Inge en Jorge Leon. Dit atelier is facultatief Textiel, breien: donderdag van 14e tot 16 u, door Dagmara Het aanbod is er voor iedereen. Iedereen kan op elk moment aansluiten. Er wordt gewerkt op een ongedwongen manier waarbij ieder deelneemt volgens eigen mogelijkheden. Problemen ten gevolge van bepaalde aandoeningen met een chronische en/ of ongeneselijke aandoening vormen geen beletsel.

Waar: Sainctelettesquare 17, 1000 Brussel Het “Atelier” TOPAZ “ werkt samen met het huisvandeMens via het aanbod “Talent van de Mens” .

• Informatie: De Markten: 02 512 34 25 demarkten@demarkten.be HuisvandeMens: 02 242 36 02 brussel@deMens.nu Dagcentrum TOPAZ : 02 456 82 02 topazvub@skynet.be

Op het Luxemburgplein treffen we het standbeeld aan van John Cockerill, een Brits industrieel, die de Industriële Revolutie naar het vasteland bracht en in België een imperium opbouwde. In welk jaar liet zijn vader William Cockerill zich en zijn familie tot de Franse nationaliteit naturaliseren?

William Cockerill liet zich en zijn familie tot de Franse nationaliteit naturaliseren in 1810.

Francesca Malgaroli formuleerde het juiste antwoord en mocht genieten van een lekkere maaltijd in het AB resto.

11

BERICHTJES VAN HIER EN GINDER

VERENIGINGEN EN ANDERE LEUKE ACTIVITEITEN TOPAZ en de Pijnkliniek van het UZ Brussel organiseren op 1 juni om 14u een concert van het Trio Inedito, met Els Flement, (forte)piano, Dirk Vandaele,viool en Thomas Luks cello. Op het programma: uitvoeringen van Bach en Beethoven. Topaz, J Vander Vekenstraat 158 in 1780 Wemmel.

Toegang gratis.

De Seniorendienst van de Stad Brussel organiseert op zaterdag 6 juni haar “55-plussers en sportdag”. Vanaf 9u: conferenties over thema’s als sport, leeftijd, gezondheid en voedingsgewoontes. Na de middagpauze: praktische tips en initiaties in verschillende sportdisciplines.

Afspraak: hoofdingang van het Koning Boudewijnstadion in de Houba de Strooperlaan. De deelname aan alle activiteiten is gratis.

• Info: Dienst Senioren Stad Brussel 02 279 34 95 seniors@brucity.be In het kader van de Werelddag tegen ouderenmis(be)handeling is er de theatervoorstelling “Ouder worden is geen

12

theater” door het improvisatiegezelschap Inspinazie.

Dinsdag 16 juni om 9u30, onthaal vanaf 9u, CC Sint-Pieters-Woluwe, Charles Thielemanslaan 93, 1150 Brussel. Toegang gratis.

• Info & inschrijvingen: 02 511 91 20 brusselomb@misc.irisnet.be Davidsfonds Brussel organiseert een lezing over Andreas Vesalius en de Coudenberg. Professor Paul Broos gaat dieper in op de bijzondere band tussen de familie Vesalius en het Paleis van Brussel. Het werk van Vesalius mag gerust beschouwd worden als een der grootste schatten van onze westelijke beschaving.

Woensdag 24 juni om 19u30, Coudenberg, Villa Hermosastraat 5, 1000 Brussel.

• Info & reservaties: brussel@davidsfonds.be 0479 10 22 89 www.brussel.davidsfonds.be De Stad Brussel organiseert elke zomer 'Brussel in de bloemen'. Die wedstrijd

zet mensen aan om hun gevel of voortuintje op te vrolijken met bloemen.

Het doel is om de stad te versieren en voorbijgangers een aangenamer gevoel te geven.

• Inschrijvingen (verplicht): Dienst Groene Ruimten van de Stad Brussel, Werkhuizenkaai 97, 1000 Brussel Te:. 0800 14 477, Fax 02 279 61 09 groeneruimten@brucity.be Ben je verbonden bij het leven in jouw wijk en wil je actie ondernemen om jouw wijk te doen veranderen? Heb je sterke ideeën en wil je ze omzetten in concrete projecten?

Doe dan mee aan de wedstrijd Participatiebudget: de bewoners beslissen en breng een wezenlijk budget naar jouw wijk.

De wedstrijd staat open voor vzw’s, bewonersgroepen en wijkcomités verbonden aan een vzw. De uiterste indiendatum is 15 september.

• Info: Brussel Participatie, Emile Jacqmainlaan 19, 1000 Brussel 02 279 21 30 org.particip@brussel.be

COLOFON Werkten aan dit nummer mee: Nora De Kempeneer, Pol Vervaeke, Etienne Philips, Valérie Procès, Hilde Van Geel, Marieke Baele, Marcel Rijdams, Arnout Willems, Marleen Janssens, Stefan Moens, Werner De Bus en Charles Six. Foto’s: De Markten en ingezonden Lay-out en druk: Drukkerij Atlanta Schaffen Oplage: 6.350 Advertentiewerving: De Markten, 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be Verantwoordelijke uitgever: Isolde Boutsen De Vijfhoek is het maandblad van De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be, www.demarkten.be

Met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

De Markten maakt deel uit van Cultuurcentrum Brussel.

Steun De Vijfhoek: uw steun blijft welkom op rekeningnummer BE62- 433-1147061-61 van De Markten met vermelding "steun De Vijfhoek".

Voor het septembernummer van De Vijfhoek zijn teksten en aankondigingen welkom tot uiterlijk 12 augustus.

Openingsuren onthaal: maandag tot donderdag van 9 tot 20u, vrijdag van 9 tot 17u en zaterdag van 9 tot 13u (behalve tijdens de schoolvakanties) tijdens de grote vakantie is het onthaal open van 9u tot 17u.

De Markten is gesloten van 11 juli tot en met 2 augustus.