COLOFON
Redactie
Guy Uyttebroeck
Tina Deneyer
Jaël Muls
Lieselot Vanderroost
Liesbet Van Lil
Manu Van Doorsselaer
Luka Trbović
Barbara Pavlenishvili
Kato Stijnen
Eindredactie
Tina Deneyer
Coverbeeld
© Piet Vranckx
Vormgeving
Nine O’Clock Somewhere
Intro
Internationaal
• De stem van de jeugd in Europa
• Georges Metz over het Quality Label
• Helpende handen van het European Solidarity Corps
• Mensenrechten zichtbaar maken met de SONAR-toolkit
Inside
• Minister Benjamin Dalle opent nieuwe slaapblok
Expo
• Expo CONNECTIONS: heden en verleden verbinden
• Expo ‘All We Need is Love’: een pleidooi voor het recht om lief te hebben
Artiest in Huis
• Motionhouse: publiek in een live bioscoop
• Nick Robaey: experimenteren met expressiviteit
• Ugo Dehaes: waar dans en technologie samenkomen
• Yamila: emotie in z’n meest pure vorm
Terugblik
• Dit was de Zomeracademie van 2023
Binnenkort
• Rik Wouters centraal tijdens Kunstendag voor Kinderen in Hanenbos
• Winteracademie 2023
• Fire Up That Big Band! TELEX
• Buitenomgeving Hanenbos klaar voor beplanting
•
De zomer ligt intussen achter ons. Op meteorologisch vlak was het geen topper, maar dat lieten we hier niet aan ons hart komen. Vlaams minister van Jeugd, Media, Brussel en Armoedebestrijding Benjamin Dalle onthulde op dinsdag 18 juli officieel onze nieuwe slaapblok. De minister kreeg een uitgebreide rondleiding en was vol lof over wat we hier samen gerealiseerd hebben.
De Zomeracademie was opnieuw een schot in de roos, met meer dan honderd coaches en deelnemers die zich in Destelheide een weeklang onderdompelden in kunst en creatie. Wie er graag ook eens bij is maar niet kan wachten tot volgende zomer, noteert best nu al de data van de Winteracademie tussen kerst en nieuw in de agenda. Voor het jonge geweld is de Kunstendag voor Kinderen in Hanenbos op 19 november een aanrader.
We kregen de voorbije zomer ook het European Youth Forum over de vloer. Meer dan zestig deelnemers uit heel Europa staken de koppen bij mekaar rond allerlei thema’s die ze graag op de Europese politieke agenda willen zien. Knap om te zien hoe het European Youth Forum z’n rol waarmaakt als brug tussen Europese instellingen en nationale jeugdraden. Een inspirerend voorbeeld van internationale samenwerking en jeugdparticipatie. Lees zeker ook het interview met Georges Metz, directeur van de nationale jeugdraad van Luxemburg en een van de drijvende krachten achter het Quality Label van de Raad van Europa, dat ook wij met trots dragen.
En Destelheide zou Destelheide niet zijn als je bij ons geen interessante expo kan meepikken tijdens je bezoek of verblijf. Nog tot 23 november kan je het werk zien van de Poolse beeldende kunstenaar Filip Wierzbicki-Nowak die al over de hele wereld exposeerde. Het resultaat van z’n artistieke residentie bij ons is echt knap. Ook de Nigeriaanse kunstfotograaf Nseabasi Akpan trekt met z’n werk de wereld rond. ‘All We Need is Love’, een indringende fotoreeks rond de vervolging van de LGBTQI+ gemeenschap in z’n thuisland, is nu te zien in onze bar.
Mensenrechten is een thema dat ook ons nauw aan het hart ligt. Wie in Hanenbos en Destelheide te gast is, kan voortaan een SONAR-kit uitlenen. Met die kit ga je als jeugdwerker met je groep aan de slag gaan rond mensenrechten. Zeker doen!
We kijken intussen uit naar het najaar, want dan volgt de afwerking van de nieuwe buitenomgeving in Hanenbos. Nu 1820 m² verharding uit de grond is gewipt, het equivalent van zo maar eventjes 20.020 tegels, kan binnenkort de aanplanting van het nieuwe groen van start gaan. Zo wordt ons domein nog groener en veiliger voor kinderen. Geniet van de herfst en tot binnenkort!
Guy Uyttebroeck Directeur Destelheide & Hanenbos
© Alex Vanhee 3
Het European Youth Forum landde deze zomer in Destelheide voor z’n jaarlijkse Academy. Op het programma stonden workshops rond jongerenrechten en inclusie. Het European Youth Forum verenigt meer dan 100 jeugdorganisaties uit heel Europa. Membership Officer Martina Rota geeft wat tekst en uitleg.
Welke organisaties maken deel uit van het European Youth Forum?
Martina: “Het gaat 105 nationale en internationale jeugdorganisaties uit heel Europa, waaronder landen als Spanje, Zwitserland en Duitsland, maar ook Azerbeidzjan, Georgië en Turkije bijvoorbeeld. Het European Youth Forum bestaat intussen al 25 jaar en heeft als doel jeugdorganisaties bij elkaar te brengen en hun belangen op Europees niveau te behartigen.”
Wie zijn jullie belangrijkste geldschieters?
Martina: “De Europese Commissie is onze voornaamste geldschieter, maar we zijn wel onafhankelijk van hen. We hebben zelf de controle over onze agenda en bepalen welke belangen we verdedigen. Voor een aantal specifieke projecten krijgen we ook fondsen van andere organisaties en overheden.”
Jullie fungeren als een brug tussen jeugdorganisaties en instellingen op Europees niveau. Wat voor soort werk doen jullie om de belangen van jongeren te behartigen?
Martina: “We zijn eigenlijk de laatste schakel tussen jongeren en de Europese Unie. We zorgen ervoor dat de stem van jongeren op Europees niveau wordt gehoord. Het probleem is vaak dat jongeren enkel worden betrokken wanneer het gaat om een thema als onderwijs. Wij ijveren ervoor om hen ook te betrekken als het bijvoorbeeld gaat om werkgelegenheid, fiscaliteit of wonen. Want ook die thema’s beïnvloeden wel degelijk het leven van jongeren. Velen hebben het door de inflatie en hoge woningprijzen bijvoorbeeld moeilijk om financieel onafhankelijk te worden. Daarom is het zo belangrijk dat ze ook over zulke thema’s hun zeg kunnen doen.”
Hoe proberen jullie die inspraak van jongeren in de besluitvorming te vergroten?
Martina: “We hebben regelmatig overleg met Europese politici. Dat gebeurt onder meer tijdens de EU Youth Dialogues. Elke zes maanden worden leden van het European Youth Forum uitgenodigd om met experts en politici te spreken en daar hun noden op tafel te leggen.”
Leveren in jouw ogen deze Europese Commissie en dit Europees parlement goed werk?
Martina: “Zeker, er zijn toch al wat bakens verzet de voorbije jaren. Denk maar aan het verbod op onbetaalde stages waarvan we mee aan de wieg stonden en die het Europees parlement in 2020 goedkeurde. Het zal natuurlijk nog een tijdje duren eer die beslissing is omgezet in wetgeving in alle Europese landen, maar het is toch een belangrijke stap.”
Wat zijn de belangrijkste uitdagingen waarmee het European Youth Forum wordt geconfronteerd?
Martina: “Na elke legislatuur zitten er nieuwe mensen aan de Europese besluitvormingstafel en dat maakt ons werk er natuurlijk niet makkelijker op. En ook het feit dat bijvoorbeeld jongeren in Turkije met andere problemen worden geconfronteerd dan pakweg in Nederland, is toch een behoorlijke uitdaging voor een organisatie als de onze. We proberen altijd in te zetten op issues die voor alle jongeren belangrijk zijn. Denk maar aan klimaatverandering, duurzaamheid en oneerlijke verloning. Het zijn onze leden die de prioriteiten bepalen.
“We zijn eigenlijk de laatste schakel tussen jongeren en de Europese Unie. We zorgen ervoor dat de stem van jongeren op Europees niveau wordt gehoord.”
Zij geven aan wat hun ‘lokale’ bekommernissen zijn en op basis daarvan bekijken we op welke thema’s we inzetten. Onze focus ligt op participatie van jongeren, jongerenrechten en duurzaamheid, met als doel een economisch systeem te bevorderen dat natuurlijke hulpbronnen en het milieu beschermt.”
Waarom doe je dit werk en wat motiveert jou persoonlijk?
Martina: “Tijdens mijn studie aan de universiteit heb ik aan den lijve ondervonden hoe groot de impact is van de Brexit. Ik was als Erasmus-studente in Schotland en ik zag hoe dat op zoveel aspecten van het leven van mensen een invloed had. Sinds mijn middelbareschooltijd ben ik altijd betrokken geweest bij Europese projecten en ik ben altijd gefascineerd geweest door de Europese Unie. De Europese Unie is verre van perfect, maar ik geloof ik in de voordelen ervan en wil ik mijn steentje bijdragen om ze beter te maken.”
“De Europese Unie is verre van perfect, maar ik geloof ik in de voordelen ervan en wil ik mijn steentje bijdragen om ze beter te maken.”
Begin mei vond in Straatsburg de jaarlijkse platformmeeting plaats van de Europese jeugdverblijfscentra die het Quality Label van de Raad van Europa dragen. Onze centra van ADJ hebben dat felbegeerde label al sinds 2016 op zak. We spraken in Straatsburg met Georges Metz, de directeur van de Nationale Jeugddienst van Luxemburg die mee aan de wieg van het Quality Label stond.
Hoe is het Quality Label van de Raad van Europa eigenlijk ontstaan?
Georges Metz: “Vijftien jaar geleden benaderden verschillende Europese jeugdcentra de Stuurgroep Jeugd van de Raad van Europa met de vraag om deel uit te maken van onze structuur. Ze zagen het waardevolle werk dat werd verricht in de centra van Straatsburg als Boedapest die beheerd worden door de Raad van Europa, en wilden iets soortgelijks opzetten. Helaas bleek dat toen niet haalbaar. We gingen wel op zoek naar een alternatief. Het idee was om vanuit de Raad van Europa een platform te creëren waarbij jeugdcentra uit verschillende landen zich konden aansluiten. Vandaaruit is ook het Quality Label ontstaan dat je nodig hebt om deel uit te kunnen maken van het platform.”
Aan welke voorwaarden moet een jeugdcentrum voldoen om in aanmerking te komen voor dat prestigieuze label?
Georges Metz: “Het oorspronkelijke idee achter het label was om centra te verenigen die enerzijds over verblijfscapaciteit beschikken en die anderzijds een educatief aanbod hebben dat onder meer inzet op mensenrechten en burgerschapsvorming. Een derde belangrijk criterium is dat de centra een link hebben met overheidsinstanties. Dat is van belang omdat de centra ook een rol spelen in de ontwikkeling van het jeugdbeleid in hun respectievelijke landen.”
het publiek”
“De Raad van Europa miste de stem van het professionele jeugdwerk in haar organisatie.”
Welke toegevoegde waarde heeft het Quality Label voor de jeugdcentra?
Georges Metz: “Een van de belangrijkste voordelen is dat de verschillende centra in heel Europa die het label hebben, van mekaar kunnen leren. Ze wisselen ervaringen en best practices uit. Dat helpt hen om te innoveren en zich verder te ontwikkelen. We organiseren daarom elk jaar een platformmeeting om alle centra samen te brengen.”
En in welke zin heeft de Raad van Europa baat bij het label?
Georges Metz: “De Raad van Europa kan via de centra z’n waarden en ideeën uitdragen. De Raad is een grote organisatie en daarom lijkt de afstand met het publiek soms groot. Via de centra kunnen we dichter bij de mensen staan. Je kan ze zien als een brug tussen de Raad van Europa en de Europese jongeren. Aangezien elk jeugdcentrum uniek is en afgestemd op de lokale realiteit, kunnen de ideeën en voorstellen van de Raad van Europa op lokaal niveau via de centra worden verspreid.”
Wat zie je als de grootste verwezenlijking van het Quality Label?
Georges Metz: “De Raad van Europa miste de stem van het professionele jeugdwerk in haar organisatie. Deze vorm van jeugdwerk wordt vaak hoofdzakelijk gefinancierd door overheidsinstanties en toch waren ze niet naar behoren vertegenwoordigd binnen de adviesorganen van de Raad van Europa. Dankzij het Quality Label zijn we erin geslaagd om die kritische stem te laten weerklinken en de kracht van dit jeugdwerk te benadrukken.”
Waar liggen de belangrijkste uitdagingen?
Georges Metz: “Een van de grootste uitdagingen die het netwerk zal moeten aanpakken, is hoe we de groei in goede banen kunnen leiden. Op dit moment zijn er 15 centra die het label hebben en er zijn ook een aantal centra die een kandidatuur hebben ingediend. In de toekomst willen we de procedures stroomlijnen en vereenvoudigen, zowel voor nieuwe aanvragers als voor centra het label al hebben. Een andere uitdaging is de ontwikkeling van op maat gemaakte materialen voor jeugdcentra. Ik ben ervan overtuigd dat we dat samen met de centra tot een goed einde kunnen brengen.”
In het kader van onze internationale werking verwelkomen we in onze domeinen van Destelheide en Hanenbos sinds 2017 jaarlijks extra helpende handen uit een ander Europees land. Dankzij het European Solidarity Corps krijgen deze Europese vrijwilligers de kans om ervaring op te doen binnen hun expertisegebied. Tegelijk is het ook een kans om ons land en de taal te leren, en mensen van over heel Europa te ontmoeten. Onze huidige ESC-vrijwilliger Luka Trbović uit Servië interviewde een aantal oud-ESC’ers over hun ervaringen bij ons en op de Hoge Rielen. Het resultaat zie je in de video achter de QR-code. Meer informatie over onze internationale werking vind je op: www.hanenbos.be/nl/ontmoeten/internationaal/.
Ben je als jeugdwerker met een groep te gast in Hanenbos of Destelheide? Dan kan je voortaan gratis de SONAR-toolkit ontlenen. De toolkit zet je op weg om mensenrechten zicht- en tastbaar te maken in jouw jeugdwerkpraktijk, samen met hen.
Zowel jongeren als jeugdwerkers zijn zich niet altijd bewust van hun mensenrechten. Rechten komen vaak pas ter sprake wanneer ze niet gerespecteerd of ingeperkt worden, als het al te laat is. Laat daarom als jeugdwerker mensenrechten meer aan bod komen: integreer ze in je houding, werking en activiteiten.
Hoe dan?
SONAR geeft je een stevig duwtje in de rug! Deze toolkit brengt aan de oppervlakte hoe jij nu al elke dag stappen zet voor mensenrechten. Want als jeugdwerker draag je op verschillende manieren je steentje bij aan de realisatie van mensenrechten van jongeren. Daarnaast geeft SONAR je wat bagage mee rond mensenrechten en bieden de
werkvormen ondersteuning om activiteiten op te zetten met en door jongeren. SONAR is jouw gids om mensenrechten te laten schijnen in het jeugdwerk. Als je met jongeren werkt tijdens hun vrije tijd, helpt deze toolkit je om die belangrijke rechten op een tastbare manier te integreren in je activiteiten en organisatie, samen met de jongeren zelf.
De toolkit bestaat uit een boekje, werkvormen, een poster en kaartjes die je in je activiteiten kan gebruiken. Je kan al het materiaal gratis downloaden op de website van JINT of uitlenen bij ons. Geen idee hoe er juist aan te beginnen? Wij helpen je graag op weg! Mail naar info@dharts.be en we geven je met plezier meer info.
De inhoud van de toolkit SONAR werd ontwikkeld door het Kenniscentrum Kinderrechten (Keki), in opdracht van JINT. Dit project werd mogelijk gemaakt door de Erasmus+-Jeugd en European Solidarity Corps-subsidieprogramma’s.
Onze nieuwe slaapblok is nu ook officieel geopend door Vlaams minister van Jeugd, Media, Brussel en Armoedebestrijding Benjamin Dalle. De minister vereerde ons op dinsdag 18 juli met een uitgebreid bezoek.
Na een aantal korte toespraken was het op dinsdag 18 juli eindelijk zover: Vlaams minister van Jeugd, Media, Brussel en Armoedebestrijding Benjamin Dalle onthulde het bordje aan de ingang van de nieuwe slaapblok met 25 gloednieuwe kamers met apart sanitair voor 82 gasten. Nadien kreeg minister Dalle van directeur van Destelheide-Hanenbos Guy Uyttebroek een uitgebreide rondleiding, samen met burgemeester van Beersel Jo Vander Meylen, voorzitter van de Raad van Bestuur van ADJ Hanneleen Broeckx en Bart Temmerman, secretaris-generaal van het departement Cultuur, Jeugd en Media. “Als Vlaamse overheid vinden we het belangrijk om te blijven investeren in eigentijdse jeugdinfrastructuur die aan alle moderne eisen voldoet qua comfort, veiligheid en duurzaamheid. Investeren in jongeren, betekent ook investeren in infrastructuur voor jongeren. En dat is precies wat we hier gedaan hebben”, reageerde Dalle achteraf. “Het resultaat is een prachtig, eigentijds gebouw in harmonie met de architectuur van Paul Felix.”
Foto’s ©Piet Vranckx
Nog tot 23 november stelt Filip WierzbickiNowak tentoon in de expohall van Destelheide. Het werk van de veelzijdige Poolse kunstenaar was al over de hele wereld te zien: van Japan en Zuid-Korea over NoordMacedonië en Duitsland tot de Verenigde Staten.
Wie je biografie leest, merkt meteen dat kunst al heel lang een belangrijk deel is van je leven.
Filip Wierzbicki-Nowak: “Dat mag je zeker zeggen. Ik schilder al van sinds ik me kan herinneren als kind. Mijn vader is ook kunstschilder. Ik zag hem vaak bezig in zijn atelier en voor ik het goed besefte was ik in zijn voetsporen getreden. Ik studeerde af aan de Universiteit voor de Kunsten in Poznań in 2012, en sindsdien ben ik verbonden aan die universiteit. In 2018 behaalde ik mijn doctoraat en momenteel werk ik als assistentprofessor in de 8e Tekenstudio van de universiteit. Dat geeft me de kans om zowel mijn artistieke praktijk te ontwikkelen als mijn kennis te delen met jonge kunstenaars.”
Je vader is schilder, maar jij beperkt je niet tot schilderkunst.
Filip Wierzbicki-Nowak: “Ik ben een beeldend kunstenaar in de breedste zin van het woord. Ik gebruik al heel lang verschillende media, zoals schilderkunst, tekenkunst, grafische kunst, video, in-situ en installatiekunst. Ik hou ervan om met diverse kunstvormen te experimenteren, afhankelijk van het verhaal dat ik wil vertellen. Ik verken graag de grenzen van kunst, en dat vertaalt zich in mijn aanpak. Soms kies ik voor video, soms voor een tekening. Het verhaal bepaalt alles.”
Kan je daar een voorbeeld van geven?
Filip Wierzbicki-Nowak: “Het werk ‘Sol’ met de takjes dat je op de vloer van de expohall vindt bijvoorbeeld. Daarmee wil ik de kwetsbaarheid van de natuur oproepen. Dat kan je in mijn ogen alleen maar met een installatie met echte takjes. Je moet ze kunnen zien, ruiken en voelen om de diepe kwetsbaarheid van de natuur volledig te begrijpen. Anders kan je die kwetsbaarheid nooit zo goed illustreren.”
Welk idee zit er achter de expo CONNECTIONS?
Filip Wierzbicki-Nowak: “CONNECTIONS onderzoekt het idee van verbindingen tussen heden en verleden, verbeelding en werkelijkheid. Tijdens mijn residentie in Destelheide heb ik me laten inspireren door mijn bezoek aan steden als Waterloo, Ieper, Baarle, en Brussel, en hun verbinding met Polen en de Eerste Wereldoorlog. Het fascineerde me hoe België en Polen meer gemeen hebben dan op het eerste gezicht lijkt.”
Hoe gebruik je kunst om de geschiedenis van die locaties te belichamen?
Filip Wierzbicki-Nowak: “Dat brede scala aan kunstvormen is daarvoor cruciaal. Ik put ook uit oude gebruiken, mythes, legendes en utopische visies. Ik hou ook enorm van het symbolisme uit de 19e eeuw. Dat komt heel vaak terug in mijn eigen werk. Het biedt me een krachtige manier om het verleden te verweven met het heden. Symbolen laten me toe om diepere betekenissen en emoties uit te drukken en om een brug te slaan tussen verschillende tijdperken.”
Je stelde al op heel wat plekken op deze aardbol tentoon. Wat doet dat met jou?
Filip Wierzbicki-Nowak: “Het is een geweldige ervaring om mijn werk aan verschillende culturen en publieken te presenteren. Dat stelt me in staat om verschillende perspectieven en reacties op mijn kunst te verzamelen en dat verrijkt dan weer mijn eigen begrip van kunst en mijn creatieve proces. Het is altijd fascinerend om te zien hoe mensen van over de hele wereld mijn werk interpreteren.”
Op donderdag 23 november is er de feestelijke afsluiting van de tentoonstelling CONNECTIONS van Filip Wierzbicki-Nowak. Iedereen is welkom op de finissage vanaf 19u. Meer info volgt in onze nieuwsbrief en op onze sociale media.
Kom je dit jaar nog met je groep verblijven in Destelheide? Check dan zeker de nieuwe expo in onze bar van de Nigeriaanse kunstenaar Nseabasi Akpan. Met de fotoreeks ‘All We Need is Love’ uit hij kritiek op de stereotype voorstelling en discriminatie van de LGBTQI+ gemeenschap in zijn land. Sinds 2014 geldt in Nigeria een wet die homohuwelijken en andere uitingen van liefde tussen mensen van hetzelfde geslacht criminaliseert. Door zijn modellen naakt te fotograferen geeft Akpan hen een stem.
Als fotograaf werk je heel vaak rond mensenrechten. Waarom?
Nseabasi Akpan: “Mijn interesse in mensenrechten is diepgeworteld. Als jonge jongen droomde ik er altijd van om iemand te zijn die kunst gebruikte als een krachtig medium om zijn mening te uiten en een stem te geven aan degenen die geen stem hebben. De wereld heeft veel uitdagingen, en ik geloof dat het onze verantwoordelijkheid is om via kunst en creativiteit bewustzijn te creëren en te streven naar positieve verandering.”
Waarom ben je zo begaan met de de LGBTQI+ rechten in Nigeria?
Nseabasi Akpan: “Het onderwerp van LGBTQI+ rechten raakt me diep. Ik heb gezien hoe mensen van die gemeenschap worden behandeld en gediscrimineerd vanwege hun seksuele overtuiging. De wetgeving en maatschappelijke normen in mijn land hebben al vaak geleid tot onrecht en onderdrukking. Ik wil met mijn kunst en mijn werk als fotograaf een verschil maken. Iedereen heeft het recht om lief te hebben en bemind te worden, ongeacht hun geslacht of seksualiteit.”
Ben je niet bang om zelf vervolgd te worden door het verhaal van LGBTQI+ mensen in Nigeria te vertellen?
Nseabasi Akpan: “Ik ben me er zeer goed van bewust dat ik risico’s neem door dit verhaal te vertellen, maar bang ben ik niet. Als kunstenaar voel ik dat ik een verantwoordelijkheid heb om de realiteit onder de aandacht te brengen, zelfs als het moeilijk is. Ik ben niet bang, omdat ik geloof in het belang van mijn werk en de impact die het kan hebben op bewustwording en verandering.”
Hoe moeilijk was het om mensen te overtuigen om voor je fotoreeks te poseren?
Nseabasi Akpan: “Het vinden van modellen was zeker een uitdaging. Veel mensen verhullen hun identiteit uit angst voor represailles, maar ook uit protest. Protest tegen de onderdrukking en discriminatie. Mijn doel is om een stem te geven aan mensen die misschien anders niet zouden gehoord worden. En om respect, inclusie en vrijheid van meningsuiting te bevorderen.”
Geloof je dat kunst kan echt bijdragen aan bewustwording en verandering?
Nseabasi Akpan: “Kunst kan dat zeker. Via kunst kan je heel snel reactie uitlokken en emoties en gedachten opwekken. Kunst kan bewustwording creëren, gesprekken starten en mensen aanzetten tot actie. Ik geloof rotsvast dat mijn foto-expo een bijdrage kan leveren aan het vergroten van begrip en medeleven voor de LGBTQI+ gemeenschap in Nigeria. Mijn hoop is dat deze foto-expo een dialoog op gang brengt.”
Nseabasi Akpan is een freelance fotograaf uit Ibadan in Nigeria die zijn artistiek werk inzet als een expressiemiddel om sociale verandering teweeg te brengen. Met zijn foto’s geeft hij visibiliteit aan wie in zijn land discriminatie ondervindt, zoals mensen met een fysieke beperking, en de LGBTQI+ gemeenschap.
Verder is hij oprichter en artistiek directeur van het Nseabasi Photography Concept. Dat is een organisatie die fotografie inzet als katalysator om kinderen en jongeren in de marge te empoweren.
Met zijn werk reist hij de hele wereld rond en ontving meerdere prijzen zoals de One World Media Prize, de European Union/ African Union Photography Prize, de BBC Focus on Africa Photo Essay Prize en de Fearlessly Inspirational Photography Award.
Meer weten over ‘All We Need is Love’ van Nseabasi Akpan?
“Mijn doel is om een stem te geven aan mensen die misschien anders niet zouden gehoord worden.”
MOTIONHOUSE : PUBLIEK IN EEN LIVE BIOSCOOP
Tijdens de eerste week van juli werkten Jamie Lee en Stanislav Dobak van Motionhouse in zaal De Box in Destelheide aan hun nieuwe voorstelling Extant. Die neemt het publiek mee op een reis door het ritme van de natuur en de tijd als constante. De voorstelling onderzoekt de balans die de mens heeft met de natuur en de kracht die ‘tijd’ kent om het heden om te zetten in herinneringen.
De performance wordt als een realtime film gebracht waarbij de speelruimte is ingericht als een filmstudio. De camera wordt actief geïntegreerd en verweven in een live bioscoopervaring. Zo krijgt het publiek een inkijk achter de schermen, terwijl dat ook het ‘product’ zelf blijkt te zijn. De interdisciplinaire aanpak van ‘Extant’ combineert dans en video om een meeslepende ervaring te creëren waarbij het publiek in het centrum zit.
Ter gelegenheid van de opening van onze nieuwe slaapblok in Destelheide, creëerde Motionhouse voor ons de live video-installatie DIS EASE. Je kan ze via deze QR-code bekijken:
Nick Robaey was de voorbije zomer bij ons te gast als artiest in huis. De hedendaagse danser en gitarist met een achtergrond in basketbal experimenteerde eerder in Destelheide al met verschillende dansscores en guitar sounds om ‘de danser’ en ‘de muzikant’ te doen versmelten. In dat onderzoeksproces liet hij zich inspireren op de energie en ruwe sound van de vroege punkscène en zijn ervaringen als danser bij onder meer compagnie Not standing van Alexander Vantournhout. Ditmaal focust Nick zich vooral op zijn praktijk als danser, waarbij hij naar expressiviteit zoekt vanuit instant compositie. Tijdens z’n residentie trakteerde Nick Robaey onze gasten van de Halewijnstichting op een workshop rond beweging en dans. Niks dan lovende reacties achteraf!
Binnen zijn Forced Labor-cyclus onderzoekt choreograaf Ugo Dehaes al een aantal jaren hoe hij dans kan maken zonder dansers. In Limp, het derde deel van deze cyclus, keert Ugo terug naar zijn fascinatie voor het menselijk lichaam, maar waar de samenwerking tussen mens en technologie centraal staat. Het is een duet tussen het fascinerende lichaam van een eenbenige danser en de technologie van robots en speciaal ontwikkelde artificiële intelligentie (AI). De machine helpt de danser weer op de been door een unieke choreografie te ontwikkelen, aangepast aan de noden en het kunnen van de danser. Ondanks de indrukwekkende resultaten, zijn er nog veel tekortkomingen aan AI, die we maar al te graag door de vingers zien. En dat terwijl we veel minder tolerant als het gaat om de fysieke of mentale gebreken bij mensen.
YAMILA : EMOTIE IN Z’N MEEST PURE VORM
Yamila is een artieste die zich beweegt tussen emotie, dans, elektronische en analoge muziek. Ze combineert traditie met experiment. Ze is thuis in Brussel en Madrid en heeft haar werk al vertoond op festivals zoals het Sonic Acts Festival, Arts Electronica, Seoul International Computer Music Festival, Rewire en het Rotterdam Film Festival. Yamila maakte ook de muziek voor hedendaagse dansvoorstellingen voor culturele instellingen als de Gothenburg Opera, het Nederlands Dans Theater en het Dance Forum Taipei. Yamila is altijd op zoek naar nieuwe manieren om kunstvormen te verkennen en werkt samen met beeldende kunstenaars, choreografen en filmmakers om nieuwe uitdrukkingsvormen te ontdekken.
Coach atelier ‘Beeld en de taal van beelden’
“Een weeklang de tijd kunnen nemen om op zoek te gaan naar de beeldtaal die het best bij jou past, voelt echt als een enorme luxe. Die reactie hoorde ik van zowat alle deelnemers aan het atelier. Vaak zijn het mensen die doorheen het jaar maar een beperkt deel van hun tijd kunnen spenderen aan wat ze zo graag doen. Tijdens de Zomeracademie ligt de focus echt de hele week lang op creëren en voelen wat werkt. Het was voor mij als coach de tweede keer en toch was het weer helemaal anders. De sprong is nog altijd even groot, maar de vrijheid is wel groter. Ik weet dat ik niet te veel moet ‘doen’ maar gewoon laten gebeuren. Het is vaak ondersteunen en stimuleren maar ook soms onderbreken en bijsturen als het straatje dreigt dood te lopen. De deelnemers moeten af en toe ook hun comfortzone verlaten. Te vaak wordt er teruggegrepen naar wat ze goed kunnen. Ik probeer hen duidelijk te maken dat ze soms moeten experimenteren en risico’s moeten nemen om vooruitgang te boeken. Dat is niet altijd gemakkelijk en dikwijls confronterend, maar heel waardevol. Niet alle deelnemers hebben dezelfde mate van zelfvertrouwen. Sommigen zijn robuust, anderen fragieler. Maar juist in die diversiteit schuilt de kracht van het atelier. We creëren een veilige ruimte waarin iedereen mekaar stimuleert en kan groeien.”
Coach ‘Labo Artivisme’
“Het Labo Artivisme was compleet nieuw in de Zomeracademie en dat zorgde ervoor dat de deelnemers ook met een heel open blik kwamen. Het enige dat vaststond is dat we zouden proberen om onze talenten in te zetten om de wereld van morgen, met al z’n ecologische en andere uitdagingen, vorm te geven. Belangrijk was wel dat we vertrokken vanuit een soort optimisme en vertrouwen in de toekomst en dat is zeker gelukt. De artefacten die uit het atelier zijn voortgekomen kunnen nauwelijks diverser zijn: foto’s, grafiek op de computer, textielontwerpen, prints, conceptuele werken, lino’s … Een heel bijzondere dag was zeker die waarop we een Brabants trekpaard te gast hadden. Het idee erachter was om te tonen dat we als mensen zo’n grote plek in de aarde innemen die we eigenlijk niet meer kunnen verantwoorden. Ik wilde de deelnemers doen ervaren dat alle levende wezens hier een gelijkwaardige plek hebben. Dat gebeurde door hen te laten communiceren met het dier. Via woorden maar ook via bewegingen. Aan de reacties achteraf te horen, was het een geslaagd experiment.”
Deelnemer atelier ‘Geluid en elektronische compositie’
“Ik ben gefascineerd door alles wat elektronische muziek is en zo ben ik deze zomer voor de eerste keer in de Zomeracademie beland. Ik dans graag en ik sta graag achter de draaitafel. Ik zag mijn deelname als een soort prospectie om te bekijken of dj zijn me zou liggen. Dj-materiaal en specifieke cursussen zijn peperduur. Voor ik zo’n investering doe, wilde ik weten of ik bijvoorbeeld genoeg voeling heb met de materie. Of ik de muziek genoeg voel en lees. Op een paar dagen tijd heb ik enorm veel geleerd van de coach én van de andere deelnemers.”
Deelnemer atelier ‘Beeld en de taal van beelden’
“Het was mijn eerste Zomeracademie, maar ik ben al heel lang met beeldende kunst bezig. 20 jaar lang volgde ik deeltijds kunstonderwijs en nu was ik op zoek naar iets anders. Vrienden zeiden me dat de Zomeracademie wel iets voor mij kon zijn en dat blijkt te kloppen (lacht). Samen met anderen in 1 ruimte werken, geven een heel bijzondere dynamiek. Na een dag of twee belandde ik in een artistieke dip. Maar dan waren er de andere deelnemers van het atelier om me eruit te helpen en natuurlijk ook Steven Fillet als coach. Hij stuurde me naar het dansatelier en gaf me de tip om met hen iets te doen. Ik vroeg de dansers om te poseren, maakte daarvan schetsen en ik was opnieuw vertrokken. Zo fijn dat niet iedereen gewoon op z’n eiland werkt. Ik vind het ook fascinerend hoe je mekaar beïnvloedt in zo’n atelier. Ik maak altijd klein werk en iedereen rond me begon met papieren van anderhalve meter. En plots begon ik dat ook te doen. Ik heb tijdens de Zomeracademie echt helemaal andere dingen gecreëerd dan wat ik thuis zou gemaakt hebben.”
Coach atelier ‘Video Kort’
“Het opzet van het atelier was om weg te blijven van de traditionele videocursus. Die staan intussen in duizendvoud op YouTube. De focus lag dus niet op het technische aspect maar veel meer op het proces. Hoe puzzel je een verhaal in mekaar, hoe begin je aan een script, wat zijn de valkuilen … De groep was heel divers en dat maakte het net boeiend. Een van de deelnemers was al wat ouder en kon bijvoorbeeld niet zo vlot om met het montageprogramma. Maar hij was dan weer heel ervaren in storytelling. Bij een van de jongeren was het dan weer net omgekeerd. Zo vulden de deelnemers elkaar eigenlijk perfect aan. Dat bleek zeker bij de opdracht van de laatste dag van de Zomeracademie waarbij ze collectief iets moesten maken. Iedereen leverde vanuit zijn sterktes een bijdrage aan het geheel en dat werkte wonderwel.”
Coach atelier ‘Podcast en sound design’
“Bij een podcast maken, komen natuurlijk wat technische aspecten kijken maar wat dat betreft kon ik de deelnemers van bij de start geruststellen. Wie geen enkele ervaring had, nam ik bij de hand. Ik vind het belangrijk dat iedereen met iets goeds naar huis gaat, ook al is dat maar 1 minuut lang. De bedoeling van het atelier is altijd om mensen te tonen hoe ze een verhaal kunnen vertellen via audio en ik denk dat we daar ook dit keer in geslaagd zijn. De resultaten zijn heel verschillend. Iemand deed bijvoorbeeld een hele reeks diepte-interviews rond 1 vraag, terwijl iemand anders een Jozef Beuys-achtige presentatie maakte over rituelen. Nog iemand kwam op de proppen met een hoorspel. Het is altijd fijn om te merken dat mensen ontdekken dat podcast gewoon een erg leuk medium is om mee te werken. Je kan er ideeën heel snel mee uitproberen. En toch is het een metier. Dat wilde ik samen met mijn liefde voor het vak doorgeven. Er is ook intensief samengewerkt met de deelnemers van het atelier ‘Geluid en elektronische compositie’. Zo leerden de deelnemers ook echt communiceren over muziek en hoe ze die zagen in hun podcast. Dat is minder eenvoudig dan het lijkt en het heeft echt tot knappe resultaten geleid.”
Deelnemer atelier ‘Collectief theater’
“Me een week lang kunnen uitleven op het theaterpodium, is iets waar ik elke zomer opnieuw naar uitkijk. En ook deze zevende keer had het iets magisch. We leerden mekaar heel snel kennen en waren vlug vertrokken in het collectieve creatieproces. Het toonmoment was opnieuw een van de hoogtepunten. Laten zien wat je op een week hebt gemaakt, is altijd zo fijn. Ook al is het geen afgewerkte voorstelling. Dat hoeft voor mij ook helemaal niet. Ik neem me vaak voor om eens voor een compleet ander atelier te kiezen en toch blijf ik elk jaar aangetrokken tot het theateratelier. Omdat het ook geen enkel jaar hetzelfde is. Maar misschien kies ik volgend jaar toch eens voor tekenen of zo. Want dat boeit me ook echt wel. Maar neem me niet op mijn woord, ik kan niks beloven (lacht).”
“Ik zat echt op mijn plek op mijn eerste Zomeracademie. Zo’n hele week ondergedompeld worden in de danspraktijk, in een zalige omgeving en met Eléonore en Patryk als twee geweldige coaches. De afwisseling was ook heel fijn. In de voormiddag was het heel actief dansen, in de namiddag werkten we wat meer rond emoties of creatief op zoek gaan. Het was echt niet gewoon een cursus dans waarin je uitvoert wat iemand je vooraan in de danszaal toont. De tools die gegeven worden, het kader dat wordt geschapen en de begeleiding in je eigen creatieve proces, vond ik heerlijk.”
MEER FOTO’S VAN DE ZOMERACADEMIE VIND JE ACHTER DE QR-CODE
Op zondag 19 november is het weer zover: dan vieren we de twaalfde editie van Kunstendag voor Kinderen samen met CC De Meent. Dit jaar staat die topdag helemaal in het teken van het thema ‘topstukken en het topstukkendecreet’.
Met het topstukkendecreet wil de Vlaamse overheid zeldzame en onmisbare voorwerpen in Vlaanderen beschermen en in kaart brengen. Na het nodige speurwerk in de databank waren we het al snel eens: dit jaar zetten we de kleurrijke topstukken van kunstenaar Rik Wouters in de schijnwerpers!
Laat je inspireren door de mooie herfstkleuren op het betoverende domein van Hanenbos en kruip voor één namiddag in de huid van de fauvistische schilder Rik Wouters, wiens grote muze het Brabantse landschap was.
We voorzien twee artistieke ateliers: eentje voor kinderen van 3 tot 7 jaar en eentje voor 8- tot 12-jarigen. Voor de jongste groep wordt de deelname van een volwassene verwacht. Je bent dus van harte welkom met het hele gezin! Voor de ouders richten we een gezellige bibliotheek in thema in en kan er bijgekletst worden in de bar. Zo kan je meteen de spiksplinternieuwe expo van Hanenbos bezichtigen die op die dag feestelijk geopend wordt.
ZIN IN?
Zet dan met stip zondag 19 november 2023 in je familieagenda en reserveer je plaatsje via info@hanenbos.be
Wat? Kunstendag voor Kinderen met artistieke workshops rond kunstenaar Rik Wouters
Wanneer? 19 november 2023, 14-17u
Wie? het hele gezin met kinderen van 3 t.e.m. 12 jaar Waar? Hanenbos, Centrum voor Jeugd, Natuur & Avontuur, Lotsesteenweg 103, 1653 Dworp
Meer info volgt snel op www.hanenbos.be!
Save the date want op zondag 28 april 2024 delen musici van het Brussels Jazz Orchestra opnieuw hun ervaring met de bigbandcommunity. Fire Up That Big Band! vindt opnieuw plaats in Destelheide en staat volledig in het teken van inspireren, fascineren en uitwisselen. Maak je deel uit van een bigband en heb je zin in een dag coaching door musici van Brussels Jazz Orchestra? Dan wordt dit je kans! Inschrijven kan vanaf begin oktober via www. brusselsjazzorchestra.com.
De Winteracademie komt er weer aan! Heb je zin om na de kerstkroketten en voor de duik in het nieuwe jaar creatief aan de slag te gaan? Duid dan alvast van 26 tot 30 december aan in je agenda. Samen met De Veerman organiseren we een nieuwe editie van de Winteracademie. Onder begeleiding van professionele coaches duik je vijf dagen lang in allerlei kunstdisciplines.
De volledige heraanleg van de buitenomgeving van Hanenbos is zo goed als klaar. 1820 m² verharding, of 20.020 tegels, gingen op de schop. Dankzij onze bijdrage aan het Vlaams Kampioenschap Tegelwippen dat Vlaanderen groener moet maken, staat de gemeente Beersel in de top 3 van de middelgrote gemeenten! Deze maand worden er vooraan zitelementen en een podium geplaatst. Dit najaar volgen nog de nieuwe luifel boven de zitbanken aan de achterkant van het gebouw en de beplanting van de nieuwe groene ruimtes.
De boog kan niet altijd gespannen staan en daarom trokken de teams van Destelheide en Hanenbos een dagje naar het Provinciedomein Huizingen. Op het programma: wandelen, diertjes spotten, moestuinieren, lekker eten en vooral veel plezier maken! Veronique Guillaume, de nieuwe directeur van het provinciedomein, ontving ons met open armen en deed ook de plannen voor de komende jaren uit de doeken. Boeiend!
