Meeleven 3 - 2021: NORMAAL

Nr. 3-2021

NORMAAL

MEELEVEN IS EEN MAGAZINE VAN DE REGENBOOG GROEP EN VERSCHIJNT VIER KEER PER JAAR

NAAIATELIER ZIGZAG OUDE PATRONEN DOORBREKEN

TIJDELIJK ONDER DAK LEEGSTAANDE WONINGEN INGEZET

GEDONEERDE LAPTOPS APPLETJES VOOR DE DIGIDORST

FERRIE (AMSTERDAM UNDERGROUND) “NIET WANDELEN WAS HEAVY”

HOOFDREDACTIONEEL COMMENTAAR

Normaal.

Terwijl coverfotograaf Jurre, Amsterdam Underground-gids Ferrie en ik over het Wallengebied lopen, hoor ik mezelf zeggen “alles lijkt wel weer normaal”. Ik ben wel vaker wat kort door de bocht.

Ik bedoelde te zeggen: aan de hoeveelheid toeristen te zien, vallen we met gretigheid weer terug in bekend gedrag. Mondkapjes zijn uit het straatbeeld, schouder aan schouder, borst tegen borst, ademtochten kruisend, worstelen we ons door smalle gangetjes. Wij op zoek naar de mooie fotoplekken, toeristen op zoek naar verborgen schatten van Amsterdam. De ramen zijn bijna allemaal leeg.

In de voorbespreking kreeg deze Meeleven het thema ‘Normaal’ mee. Want dat is een van de geweldige woorden die we van onze Rutte en De Jonge hebben meegekregen; zolang we ons aan die dekselse intelligente lockdown houden, kunnen we snel terug naar normaal.

Het is dan ook spannend te zien wat er is veranderd, op weg naar dat oude normaal. Want hoe goed was dat ‘oude normaal’ dan echt? Wat hebben we geleerd, nu we ook even pas op de plaats moesten maken? Gaan we minder vliegen? Duurzamere banen en producten creëren? Komen er permanente opvangen voor dakloze mensen? Wordt zorgwerk ooit net zo goed beloond als de lege managementlagen bij bedrijven die op staatssteun drijven (of vliegen)?

Zullen we gewoon een beetje liever zijn voor elkaar

Colofon Meeleven wordt vier keer per jaar uitgegeven door De Regenboog Groep ISBN 13840607 De Regenboog Groep Droogbak 1-d 1013 GE Amsterdam 020 531 76 00 www.deregenboog.org info@deregenboog.org Contactpersoon donateurs Fré Meijer 020 531 76 00 Fotografie cover Jurre Rompa instagram.com/jurrerompa 2

Fotografie Jurre Rompa, Merlijn Michon, Daniel Cohen, DRG-archief Redactionele bijdragen Nicolline van der Spek, Jola Gosen, Sander Kersten Correcties Vanessa Smit/ Veu Studio Design Tim van Amerongen/ LEFT Graphic Design Hoofdredactie Sander Kersten Druk Drukkerij Schuttersmagazijn

en wat minder moeten en willen hebben?

Dan scheurt de hemel open en een geweldige bui stort neer over de Wallen. We vluchten een trapje op, ‘Torenzicht’ in. Een éénsterhotel met bar. Er staat heftige metalmuziek op, op een dito geluidsniveau, waar je normaal gezien muzikaal behang zou verwachten. Ferrie geeft toe hier nog nooit geweest te zijn, ondanks zijn huidige job en vroegere bezigheden, die zich allemaal rond deze straten afspeelden.

De barman spreekt Nederlands en is vriendelijk.

Het rondje drankjes dat ik bestel, is normaal geprijsd.

Zelfs de doodnormale naam van dit café is raar, want het had beter Hotel Casa Rosso-zicht mogen heten.

Er is geen toren in zicht. Volgens de barman is dit café al jaren hetzelfde. Oud normaal dus. Maar wel raar.

Buiten, in het staartje van de regenbui, verzamelt zich een groepje toeristen. Gezinnetjes met kinderwagens. Ze voeren de jonge zwanen in de gracht voor Casa Rosso. Het groepje trekt nog meer toeristen aan. Een Instagram-sterretje doet haar social media-ding en poseert met de zwanen op de achtergrond. Haar sidekick regisseert en fotografeert. De Wallen, zomer 2021.

Alles verandert, zelfs normaal.

Sander Kersten

Disclaimer De in dit magazine gepresenteerde informatie is in samenspraak met en met toestemming van de geraadpleegde bron tot stand gekomen. Samensteller De Regenboog Groep accepteert dan ook geen enkele aansprakelijkheid voor onjuistheden anders dan spelof interpunctiefouten.

Acceptgiro We sturen altijd een acceptgiro mee met Meeleven, zodat ook de lezers die geen donateur zijn aan onze projecten kunnen doneren.

Direct doneren? Dat kan ook NL79 TRIO 0379 3155 64 De Regenboog Groep Amsterdam @Regenboog020 regenboog020 Nieuwsbrief ontvangen?

Meld je aan via www.deregenboog. org/nieuwsbrief Meeleven niet meer ontvangen?

Stuur een mail naar Fré Meijer: fmeijer@deregenboog.org of bel 020 531 76 00

HANS IN GESPREK MET …

KOESJA Koesja (41) is ruim drie jaar in Nederland. Hij komt uit Iran, waar hij een eigen softwarebedrijf had.

Werken vindt hij de normaalste zaak van de wereld, dus zocht hij ook hier een baan. Hij kon terecht bij SCIP, het leerwerkbedrijf van De Regenboog Groep.

Hans Wijnands is directeur van De Regenboog Groep.

H: “Het thema van deze Meeleven is ‘normaal’. Jij werkt bij SCIP. Gekke vraag, maar vind jij je collega’s ‘normaal’?”

K [zenuwachtig lachje]: “Als ik eerlijk ben niet helemaal.”

H: “Er werken bij SCIP voornamelijk mensen met een psychiatrische beperking.”

K: “Daar kwam ik later pas achter. Ik dacht dat het aan mij lag en dat de mensen mij niet aardig vonden.

Dan zei ik ‘hallo’ en zei niemand wat terug. Pas later hoorde ik hoe het zat: bij SCIP werken mensen die herstellend zijn, die net uit een depressie komen of een andere mentale ziekte hebben. Toen ik dat eenmaal wist, viel alles op zijn plek.”

H: “Hoe ben je eigenlijk bij SCIP terechtgekomen?”

K: “Toen ik in Nederland kwam kreeg ik een uitkering, maar ik vind het de normaalste zaak van

de wereld om te werken. In Iran had ik mijn eigen softwarebedrijf. In Nederland ben ik op zoek gegaan naar computergerelateerd werk. Toen vond ik De Regenboog Groep en kon ik terecht bij SCIP. Ik dacht: zo kan ik een beetje wennen aan het Nederlandse werkritme en de routines en zo.”

H: “Mis je Iran?”

K: “Ik tel de dagen om weer terug te kunnen.”

H: “Maar dat kan alleen als er een ander regime komt, begrijp ik?”

K: “For sure.”

H: “Hoe bevalt het bij SCIP?” K: “Bevalt? Ik ken dat woord niet.”

H: “Hoe gaat het daar?

K [vol overtuiging]: “Gaat goed!”

H: “Nog een beetje happy in Holland?”

K: “Ik vind het een verademing om hier te zijn. Ik was twee weken geleden in Duitsland. Toen ik de grens overkwam, hoorde ik mezelf hardop zuchten. Ik weet niet: de mensen hier zijn zo open en vinden het heel normaal om een buurman te hebben uit het MiddenOosten. Ze behandelen je hier met respect. Dan krijg je ook respect terug.”

Tekst Nicolline van der Spek | Fotografie Merlijn Michon 3

OUDE PATRO DOORBREKE 4

ONEN EN De een maakt tassen, de ander kussens, maar wat iedereen hier vooral doet is meters maken. Welkom bij ZigZag: misschien wel het leukste naaiatelier van Amsterdam.

5

Naomi legt een broek uit. Een oudje van haar vader, vertelt ze. Het wil alleen niet. “Gelukkig heb ik nu veel meer geduld dan vroeger, hier geleerd.”

Ook voor Salama Dusabe (46) is vroeger ver weg.

Zodra ze bij ZigZag binnenkomt en achter de naaimachine gaat zitten, vergeet ze het leven dat ze heeft achtergelaten. Ze komt oorspronkelijk uit Congo en heeft eigenlijk helemaal geen zin om te praten over vroeger. “Vertel anders dat je zo bent afgevallen”, moedigt Eilis Denkers aan. Eilis is werkbegeleider bij ZigZag. Alle mensen in haar atelier zitten in haar hart, zal ze later zeggen; de ‘ongeduldige’ Naomi, de vrouw bij het raam, die

6

zielsgelukkig wordt van breien (“Ik hoef niet op de foto hoor”) en Salama, met haar oog voor kleur.

Stresseter

Dertig kilo is ze kwijt. Toen ze in 2008 in Nederland aankwam, wist ze niet wat ze zag: al dat eten!

“Zoveel had ik nog nooit gezien.” Verleidelijk. Zeker als je niet goed in je vel zit. Salama was depressief en deed wat veel mensen doen die ongelukkig zijn: ze ging eten. Ook ‘s nachts. Als ze niet kon slapen, liep ze als eerste naar de koelkast. Van stresseter is ze veranderd in een dame die weet wat ze wil.

“Toen ik uit Congo kwam, wilde ik niet meer leven,

nu hoop ik honderd te worden. Ik zit goed in mijn vel en ben heel blij met wat ik hier maak.” Dit dankzij Eilis, benadrukt ze in het Frans: “Eilis est mon Dieu sur terre”, mijn God op aarde. “Is dat niet wat overdreven?” draait Eilis zich om. Ze weigert de credits. “Je hebt het toch echt allemaal zelf gedaan hoor.”

Normale wereld

Na jaren tobben klopte Salama aan bij De Regenboog Groep. Een tip van haar psychiater: je moet proberen wat meer onder de mensen zien te komen. Bij De Regenboog Groep is de drempel laag. Ze kwam terecht bij Makom, een van de inloophuizen van De Regenboog Groep, waar ze nog altijd elke vrijdag meehelpt met het maken van soep. De woensdagen zijn voor ZigZag, waar alles draait om naald en draad. Ze stapt op haar fiets (“geleerd in het AZC”) en rijdt in een krappe dertig minuten van huis naar De Derde Schinkel. Binnen dit leerwerkbedrijf biedt De Regenboog Groep dagbestedingsprojecten aan aan mensen met psychosociale problemen.

Behalve onder collega’s ben je er op de juiste plek om werkritme op te doen. Je doorbreekt hier oude patronen en doet vakkennis op. Allemaal belangrijke stappen op weg naar de ‘normale’ wereld. Normaal tussen aanhalingstekens, want bij De Regenboog Groep vinden we iedereen normaal.

Tekst Nicolline van der Spek I Fotografie Merlijn Michon

Bekijk de mooie creaties van ZigZag eens in onze webshop! deregenboog.org/webshop

AMSTERDAM UNDERGROUND:

Van oud normaal, naar ander normaal en nieuw normaal

8

Niet werken betekent vaak geen geld. Maar niet werken betekent ook zo vaak geen ritme, te veel stilte om je heen en het gevaar om in oude valkuilen te stappen.

Samen met coverfotograaf Jurre Rompa lopen we met Ferrie, gids van Amsterdam Underground, over de Wallen. Tegen de achtergrond van een hele natte zomerdag en alweer heel veel toeristen, lijkt alles weer zo goed als normaal. “De tijd zonder wandelingen was echt heavy.”

Ja, ik zit nog wel eens in de knoop. Mijn geschiedenis is ook wel een beetje heavy. Ach, ik moet wel wat gezonder eten en een beetje gymmen, het kan altijd beter. Bezig zijn is het belangrijkste.”

Verhalen

“We hebben allemaal een heel ander verhaal. En het is ongelooflijk, de band die we nu hebben. Al zijn we allemaal anders: delen is verlichten.

Ik vertel ook geen wandeling hetzelfde verhaal.

Helemaal kwijt raak je het niet, maar als je deelt voel je de tolerantie terugkomen van de tijd voor je ging gebruiken: je voelt je weer een beetje normaal en gewaardeerd. Zoals je merkt neem ik geen blad voor de mond. Mensen in de wandelingen mogen altijd alles aan me vragen. Ik ben zo blij dat ik weer kan wandelen! Ik sta er soms versteld van dat ik dit allemaal kan. Zo vers en fris voelt het.”

Wandelen

De gidsen van de coöperatie Amsterdam Underground hebben een stille tijd achter de rug.

Er mocht lange tijd niet worden rondgeleid. En toen het weer mocht, waren er nog maar weinig toeristen. Aansluitend is het zomervakantie, dus ook de schoolklassen kwamen deze stilte nog niet doorbreken. Ferrie (62) leidt ons over de Wallen en is blij dat hij weer kan ‘wandelen’. Hij vertelt: “Niet alleen geeft het wandelen regelmaat, het is ook belangrijk voor mijn gezondheid. Delen geeft immers verlichting. De tijd zonder wandelingen was echt heavy. Ieder mens kan afkicken van alcohol, drugs of medicatie, maar als je daarna aan je lot wordt overgelaten dan gaat het geheid weer mis. Ik viel gewoon weer bijna terug. Gelukkig vond ik op tijd hulp. Die hulp is tegenwoordig beter, maar die moet je zelf inroepen.”

Vers en fris

“Ik had nooit gedacht dat ik deze leeftijd, van 62 jaar, zou halen. Ik had niet eens gedacht dat ik de veertig zou halen en laat staan de vijftig. Dat ik nog leef is een wonder. Maar ik moest leven en gezond worden, want er is blijkbaar iets wat ik moest afmaken.

“Dat ik nog leef is een wonder.

Want er is blijkbaar iets wat ik moest afmaken.”

9

Er blijkt, naast bijzondere verhalen van de gidsen van Amsterdam Underground, ook nog eens een bijzonder verhaal te zitten in de vrijwilliger die de gidsen ondersteunt. Want wie een tour boekt, ontmoet Herman achter het reserveringsmailadres of de telefoon. “Ik ben al sinds 2000 vrijwilliger bij De Regenboog. Ik ben bij Blaka Watra begonnen en heb daar heel lang gewerkt. De laatste 4,5 jaar werk ik op de backoffice van Amsterdam Underground.”

Stoer en kwetsbaar

“Ik doe de planning van de tours en de gidsen, maar houd ook een oogje in het zeil. Ook al zien ze er stoer uit, het zijn en blijven kwetsbare mensen met een heel heftig verleden. We moeten zuinig op ze zijn en ze met een beetje extra aandacht en respect behandelen. Het team dat we nu hebben, heeft een

Boek nu je wandeling met de bijzonderste gidsen van Amsterdam!

Boek je tour online op www.amsterdamunderground.org Wil je meer informatie, mail naar amsterdamunderground@deregenboog.org of bel, tijdens kantooruren, met 0641439357

DE EERSTE AARDIGE AMSTERDAMMER Als je een wandeltour boekt bij Amsterdam Underground, krijg je verhalen van de stad te horen die maar weinig mensen (nog) kunnen vertellen. Daarnaast word je bij het maken van je boeking ook nog eens geholpen door een bijzondere vrijwilliger met een heel bijzondere onderscheiding op zak. Backoffice-medewerker Herman Kuijl was namelijk de eerste vrijwilliger ooit die in 2012 de titel Aardige Amsterdammer opgespeld kreeg voor zijn niet aflatende inzet voor De Regenboog Groep.

hele diverse achtergrond en ze hebben allemaal een ander verhaal. Ik raad dan ook iedereen aan alle verhalen te horen: iedere tour is anders en op een andere manier indrukwekkend.”

Terug naar normaal?

“De zomer is normaal gesproken rustig, zo ook dit jaar. Mensen zijn op vakantie en de tours met de schoolklassen beginnen weer in september. Daar is al een aantal van geboekt. De gidsen-directeurs zijn er klaar voor, ze willen graag lopen.”

Tekst Sander Kersten | Fotografie Jurre Rompa

DE ALLEREERSTE ‘TIJDELIJK ONDER DAK’BEWONERS Via ons project Tijdelijk Onder Dak kunnen economisch daklozen een jaar lang een woning huren die op de sloop- of renovatielijst staat.

Of eigenlijk: voor de helft een woning huren, want deze wordt altijd gedeeld met een lotgenoot. Zo krijgen mensen de rust om aan een stabiele toekomst te werken. Als dat nodig is, krijgen zij hierbij hulp van Regenboog-onderdeel Werk en Activering. Zodat ze bijvoorbeeld via dagbesteding en re-integratiewerk in stappen kunnen terugkeren op de arbeidsmarkt. Lees de verhalen van Abdikarim (53) en van Souad (48, wilde niet op de foto) die allebei niks meer hadden en volledig op straat stonden. Nu hebben zij een dak, werk én vooral vertrouwen om verder te kunnen.

Want net als zovelen willen zij het gewoon goed doen en wat moois van hun leven maken. Hun vertrekpunt was alleen wat slechter. Maar dat maakt ze des te moediger.

Abdikarim: “Ik moet bouwen aan de toekomst van mijn gezin.”

Toen zijn vrouw en twee kinderen (van twee jaar, en van zes maanden) geen verblijfsvergunning kregen in Nederland, vertrokken zij noodgedwongen naar Zweden. Abdikarim zegde zijn huis op en reisde 11

erachteraan om voor de kleintjes te kunnen zorgen.

Maar na verloop van tijd werd in Zweden wonen en werken door allerlei gestelde criteria steeds lastiger.

Dus keerde hij na negen jaar terug om hier weer te proberen iets op te bouwen. Eenmaal in Nederland bleek zijn situatie uitzichtloos. Hij vond maar geen werk en geen huis. Bij de sociale dienst kreeg hij een lijst met plekken waar daklozen kunnen slapen en werd er een afspraak voor hem gemaakt met maatschappelijk werk. Zo kwam hij rond oktober 2019 bij De Regenboog Groep terecht.

Abdikarim vertelt: “In die periode betaalde ik vijf euro voor de nachtopvang, sliep ik buiten of in een hotel. Dat wisselde zich af en duurde zo’n vier, vijf maanden. Totdat ik met hulp van De Regenboog in een kamer van Stichting HVO-Querido kon slapen.

Weer een paar maanden later, in december 2020, kon ik via Tijdelijk Onder Dak een woning huren.

Deze hulp heeft zo’n groot verschil gemaakt in mijn leven. Als je op straat leeft en geen inkomen hebt, slaap je slecht en eet je niet goed. Al je spullen zijn vies en je bent bang voor anderen. In de nachtopvang zitten ook mensen met zware psychische problemen en verslavingen en wordt er veel geschreeuwd. Dit voelt gevaarlijk, alsof er de hele tijd van alles kan gebeuren.”

Een eigen ruimte waar niemand ongewenst kan komen, was voor Abdikarim dan ook de grootste opluchting. En deze rust stelde hem weer in staat tot het vinden van een baan, als kwaliteitscontroleur bij Albert Heijn. Hij is hier zo blij mee en is vooral erg nederig. “Zonder die negen maanden dagbesteding bij De Regenboog en de hulp die ik er kreeg bij het zoeken naar werk en solliciteren, was ik nooit zover gekomen.” Nu heeft hij het doel voor december een vaste woonplek te hebben, waarbij hij positief is.

“Altijd hoop houden en blijven proberen.” En verder?

“Een baan, een huis en mijn gezin samen. Dan heb ik genoeg. Misschien kunnen ze over een paar jaar komen, als de kinderen klaar zijn met school en ik de boel heb opgebouwd.”

Malika van Tijdelijk Onder Dak heeft het volste vertrouwen in Abdikarim: “Hoe hij de brug heeft geslagen van zichzelf verliezen in wat hij niet kan naar een baan met een jaarcontract, wauw!”

12

Souad: “Ik heb mezelf het afgelopen jaar ontdekt: ik ben een dappere vrouw.”

Souad (wil niet op de foto) woonde en werkte van 2001 tot 2013 in Amsterdam. Totdat zij voor de liefde naar Marokko vertrok. Helaas ging die na vijf jaar stuk. “Als gescheiden vrouw had ik niks meer daar.

De enige oplossing was terug naar Nederland. Maar hier was natuurlijk ook alles weg. Ik was gebroken.

Het verdriet van een scheiding maakt je kapot. En dan moet je vanaf nul beginnen: je hebt geen baan, geen huis, geen kinderen. Je bent helemaal alleen en niet jong meer.”

“Ook weet je opeens wat het is om geen onderdak te hebben. Het is niet eens uit te leggen, zo hard is het. En je moet jezelf buiten gevaar zien te houden als vrouw. Gelukkig waren er de instanties.” De afdeling Werk, Participatie en Inkomen (WPI) van de gemeente Amsterdam verwees Souad naar De Regenboog Groep en sindsdien is er veel gebeurd.

Vanaf december vorig jaar huurt ze via Tijdelijk Onder Dak een woning van een van de samenwerkende woningcorporaties. De woningen zijn toe aan een opknapbeurt. Ze worden daarom binnen twee à drie jaar gesloopt of gerenoveerd. De woningen kunnen dus niet via Woningnet verhuurd worden, maar wel voor een kortere periode via Tijdelijk Onder Dak. Haar eigen ruimte en koken voor zichzelf vindt Souad fijn, maar ze benadrukt het állerbelangrijkste: “Ik voel me eindelijk veilig.”

En sinds april heeft Souad een baan als secretaresse.

“Dankzij de werkervaring die ik heb opgedaan bij de receptie van een hotel en de cursus ‘Werk aan je toekomst’, allebei via De Regenboog Groep. Vooral die cursus was geweldig. Daar heb ik geleerd hoe je moet solliciteren en sterk in je schoenen kunt staan.

Dat je je niet hoeft te schamen en er niks ergs gaat gebeuren. En het is gelukt! Ik ging gewoon naar die sollicitatie toe, ‘gewoon normaal ...’”

Ondanks dat Souad het erg naar haar zin heeft op haar werk en het goed gaat, solliciteert ze door. “Als ik meer verdien, kan ik beter reageren op woningen.

Hier ben ik elk moment dat het kan mee bezig. Voor mij ligt de oplossing in hard werken, zodat ik goed

huur kan betalen. De contracten van mijn baan en huis lopen in dezelfde periode af, waardoor ik nog wel met de angst leef dat ik straks wéér opnieuw moet beginnen. Maar dan geven de mensen van De Regenboog Groep me kracht door te zeggen dat ze me blijven helpen en het goedkomt. Voor hen ben ik zo dankbaar.”

“Vroeger had ik veel mensen om me heen. Nu weet ik wat het is om dakloos te zijn en dat is heel eenzaam.”

Haar wensen voor de toekomst? “Een huis, al is het maar een kamer, géén man meer en sterker worden.”

Volgens Malika, medewerker van Tijdelijk Onder Dak, is Souad daarin een heel eind onderweg: “Van iemand die zich steeds meer terugtrok met toenemende lichamelijke klachten, is ze gegroeid naar een opgewekte vrouw die haar zelfvertrouwen terugkrijgt in het leven.”

Tekst Jola Gosen | Fotografie Daniel Cohen

Meer info: deregenboog.org/tijdelijk-onder-dak 13

DE PERFECTE MIX 14

Als ZZP’er werken in de media: hoe doe je dat als je niet zo lekker in je vel zit?

De Amsterdamse Mediafabriek, een initiatief van OVERHAUS en De Regenboog Groep, biedt kansen.

Het ligt niet voor de hand, media, maar Regenboger Sam de Ruijter (26) heeft zijn plek helemaal gevonden bij de Amsterdamse Mediafabriek. Hij komt uit de horeca, vanaf zijn zestiende (“ik zag school al van jongs af aan niet zo zitten”) ging hij werken als kok. “In de horeca werk je op vreemde tijden en zijn er veel verleidingen. Ik ging drinken, drugs gebruiken en ben lange tijd depressief geweest. Om weer onder de mensen te komen heb ik me begin 2021 gemeld bij de Vrijwilligerscentrale. Die hebben me naar De Regenboog Groep gestuurd. Al meteen na het eerste gesprek, dacht ik: nu valt alles op zijn plek.”

Arno Kooij

Leergierig

Sam hielp mee met de opname van een audiotour voor Amsterdam Underground en straks gaat hij vanuit de Amsterdamse Mediafabriek stage lopen bij geluidsstudio EarForce in Amsterdam. Hij neemt het stokje over van Regenboger Raoul Hanoewant (31), die er eerder stage liep. Inmiddels is Raoul een stap verder en heeft hij binnen de Amsterdamse Mediafabriek een aantal betaalde opdrachten gedaan. “Van elke nieuwe opdracht leer ik. Voor mij is dat heel belangrijk, ik ben heel leergierig. Ik ben er ook klaar voor, merk ik. Toen ik vijf jaar geleden bij De Regenboog Groep binnenkwam, was ik een heel ander persoon. Ik ben veel opener geworden in de tussentijd. Vroeger durfde ik met niemand een praatje te maken, nu wel.”

Raoul Hanoewant

Een ondernemer? Raoul heeft er de uitstraling voor, de kennis, de ervaring. [Bescheiden lach]: “Om me in te schrijven bij de Kamer van Koophandel en als zelfstandige verder te gaan, vind ik nog een veel te grote stap. Ik zie mezelf geen visitekaartjes uitdelen.

Ik zou niet eens weten wat erop moet staan.”

15

“Betaald werk voelt als bevestiging” “Laat ik eerlijk zijn, het heeft me best wat tijd gekost, in ieder geval meer dan bij andere stagiaires die ik heb begeleid. Maar ik heb geen dag spijt gehad van de jongen die hier via de Amsterdamse Mediafabriek heeft stage gelopen, omdat ik zag dat hij zich goed ontwikkelde. Hij miste bij ons alleen wat structuur.

Daar had ik meer rekening mee moeten houden.

Later zijn we hem gaan begeleiden op afstand. Dat werkte eigenlijk prima.”

ZZP’er met behoud uitkering

Hoezo, afstand tot de arbeidsmarkt?

Binnen de Amsterdamse Mediafabriek houdt Arno Kooij zich bezig met de toeleiding van toekomstige en huidige deelnemers. Sociaal ondernemen zit in zijn bloed. Twintig jaar lang was hij eigenaar van brouwerij De Prael, een grote sociale onderneming in Amsterdam, die mensen in dienst heeft met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. “Daar ligt mijn voorliefde”, zegt Arno. “Een sociale onderneming is voor mensen met issues. In mijn ogen biedt een sociale onderneming voor mensen met issues de beste kans om zich te ontplooien. [Na een korte stilte] Trouwens: ik ben er heilig van overtuigd dat grote afstand tot de arbeidsmarkt niet de juiste term is. Het is andersom. Er zit in deze club mensen heel veel potentieel. Misschien dat iemand zich niet zo gemakkelijk presenteert, hij houdt bijvoorbeeld zijn jas aan tijdens het sollicitatiegesprek, maar dit zegt niets over zijn vakmanschap of motivatie. Juist mensen als Raoul en Sam zijn super gemotiveerd om aan de slag te gaan. Geef ze een kans, zou ik zeggen, via een losse opdracht of een stageplek.”

Geen dag spijt

Wie dat bijvoorbeeld doet is Wouter Overhaus van OVERHAUS (ontwerp en communicatie), medeinitiatiefnemer van de Amsterdamse Mediafabriek.

16

Inmiddels hebben zes bedrijven zich verbonden aan de Amsterdamse Mediafabriek. Ze bieden stageplekken en delen losse opdrachten uit. De Amsterdamse Mediafabriek detacheert mensen en gaat elk half jaar om de tafel zitten met de gemeente. Het geld dat iemand via de Amsterdamse Mediafabriek heeft verdiend, wordt namelijk verrekend met zijn uitkering. Ideaal, vinden Raoul en Sam. Bij de Amsterdamse Mediafabriek ben je ZZP’er met behoud van je uitkering! “Maar ik wil me wél graag doorontwikkelen”, zegt Sam. “Het lijkt me gewoon heel erg leuk om overal eens te kijken. Wat doen die mediabedrijven nou precies? Een serieuze opdracht zou mij nóg meer motiveren om van geluid mijn beroep te maken. Betaald werk voelt als bevestiging.”

Streepje voor

Wouter Overhaus trekt de lijn graag nog wat verder. “Het allermooist is natuurlijk wanneer de mensen die bij de Amsterdamse Mediafabriek zijn begonnen uiteindelijk zelf opdrachtgever worden.”

Bij aanbestedingen heb je in ieder geval een streepje voor, weet hij uit ervaring. “Altrecht [geestelijke gezondheidsorganisatie, red.] wilde een nieuwe huisstijl. We deden een pitch en toen ze hoorden dat we aan sociaal ondernemerschap deden en ons hadden verbonden aan de Amsterdamse Mediafabriek, zette Altrecht meteen een plusje achter onze naam. Niet veel later werden we gebeld: de opdracht was binnen.”

Tekst Nicolline van der Spek | Fotografie Merlijn Michon

IMPACT! Hoe gulle giften het verschil kunnen maken, delen we graag in deze bescheiden bloemlezing.

Ook bedanken we via deze weg graag de gulle gevers!

Het Zwitserleven-gevoel komt weer een stapje dichterbij met deze gedoneerde laptops.

Zo doneerde Stichting Boschhuysen 45 laptops, speciaal voor onze jongere doelgroep. Netflix doneerde hun afgeschreven Appletjes voor de digidorst en op deze foto staan de gedoneerde laptops van Zwitserleven. Schoongemaakt, gecheckt en voorzien van nieuwe adapters komen deze laptops terecht bij Amsterdammers die niet de middelen hebben er een te kopen!

Dick, de gulle bakker

Dick van Leeuwen is al sinds jaar en dag vrijwilliger bij De Regenboog en voorziet ook nog eens met regelmaat onze inloophuizen van gebakjes.

Alsof dat nog niet genoeg is, doneerde Dick twintig laptops en slaapzakken!

Zoveel goedheid drong ook door tot de hoogste koninklijke kringen van het land en aldus ontving Dick met koningsdag dit jaar een koninklijke onderscheiding uit de handen van de burgemeester van Woerden.

Laptops voor de digitale hulpvragen

Bijna alles gebeurt digitaal in deze tijden: als je geen computer of tablet hebt, mis je niet alleen heel veel, ook het contact met de overheid en de belastingdienst gebeurt bijna volledig digitaal.

Maar niet iedereen kan een laptopje of smartphone betalen. We merken dan ook dat de digitale hulpvraag toeneemt. En dus gingen we op zoek naar gulle gevers ... En die vonden we!

18

GEZOCHT: SMARTPHONES! Weer warm en wakker dankzij de heerlijke koffie uit de nieuwe koffiemachine bij AMOC.

De innerlijke mens: koffietijd

Van een weldoenster die liever anoniem blijft, kregen we maar liefst tweeduizend euro om te investeren in apparatuur om de innerlijke mens te verwarmen.

Dagcoördinator bij AMOC Jorn showt het geweldige nieuwe koffie-apparaat voor onze bezoekers wat hier -onder andere- mee gefinancierd is.

Digimaatjes

Maar met een laptop alleen ben je er nog niet.

Regenboger Ellina van der Boon vertelt: “Onze eigen dagbesteders van Login zorgen dat de laptops voorzien worden van de nodige gratis software en handige programma´s. We hebben echt al heel veel mensen met een digitale hulpvraag kunnen helpen met een laptop. En als ze dat nodig hebben, koppelen we ze aan een digimaatje. Dit is een vrijwilliger die een stadgenoot helpt en om leert gaan met computers en websites, zoals die van de overheid.”

100 Slaapzakken!

Perry Sport kwam maar liefst honderd heerlijk warme slaapzakken afgeven voor onze buiten slapende bezoekers. Ze kregen hierbij een rondleiding in ons inloophuis Blaka Watra om direct

Heb je misschien een oude smartphone in een la liggen en weet je niet wat er mee te doen? Onze deelnemers en bezoekers kunnen er heel goed een gebruiken, er is altijd behoefte aan.

Wat gebeurt er met mijn oude smartphone?

Je oude apparaat wordt eerst schoongemaakt en teruggezet naar fabrieksinstellingen. Al je persoonlijke gegevens worden verwijderd. Dat doen de vakkundige medewerkers van Login, een van onze dagbestedingsprojecten. Zorg dus wel dat je persoonlijke documenten, zoals foto’s of appjes ergens anders opgeslagen hebt!

Je kunt je oude smartphone of tablet naar een van de volgende locaties brengen of opsturen!

Amsterdam Centrum: Maandag t/m vrijdag tussen 10 en 16 uur De Regenboog Groep Droogbak 1d 1013 GE Amsterdam Amsterdam West: ACC - Scip (3e verdieping) Maandag t/m donderdag tussen 10 en 17 uur Cornelis Dirkszstraat 27-III 1056 TP Amsterdam

kennis te maken met de mensen die ze hiermee helpen.

Niet storen aub

Bij het Give me 5-project doen hotels mee die enkele hotelkamers aanbieden aan economisch daklozen. De economisch dakloze betaalt een bedrag van €450 per maand. Dit project is in februari begonnen toen het zo enorm koud was. Give me 5 is een samenwerking tussen The Present, de deelnemende hotels en De Regenboog Groep. Pestana Riverside, Holiday Inn Noord, Kimpton de Witt en Holiday Inn Zuidas behoren tot de deelnemende hotels.

Daarnaast heeft een aantal hotels, zoals het Eden Hotel en het Conscious Hotel bij leegstand door corona (door het wegblijven van de toeristen) tientallen kamers beschikbaar gesteld!

OP DE ZEEPKIST

HET NIEUWE NORMAAL Matthias Smalbrugge is hoogleraar Europese cultuur en christendom aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. “Om niet te vervallen in het oude normaal moet de overheid morele keuzes durven maken.”

“Na 11 september, na de Tweede Wereldoorlog, na de crisis van 2008. Steeds weer zou de wereld nooit meer hetzelfde zijn. En steeds weer kwamen we binnen de kortste keren terug op het oude spoor. Dat is interessant: hoe komt het dat onze idealen steeds weer mislukken? Wat is het dat ons steeds weer doet struikelen op weg naar mooie dingen?

Corona zette de wereld letterlijk stil. We gingen in een collectieve retraite en wat doe je als je in retraite gaat? Nadenken. In dit geval over welke kant het met de wereld zou moeten opgaan. We waren hoopvol met zijn allen. Eindelijk zouden we iets gaan doen aan het klimaat, onszelf en ons overmatig consumptiepatroon.

Maar wat gebeurde er? Toen het kon, wilden we zo snel mogelijk terug naar het oude normaal, het grote feestvieren. Voor 30 euro heen en weer naar Barcelona. Een logische reactie, onze levensdrift was ingekapseld, dus sloeg de slinger terug.

20

Ik ben beducht voor het gevaar. Corona heeft ons op scherp gezet, de social gap is toegenomen en dat is nooit een goed teken. Het vergroot de tegenstellingen. Daar moet je als samenleving alert op zijn. Met de NOW-maatregel, (de noodmaatregel voor financiële tegemoetkoming aan die werkgevers die door de coronacrisis te maken hebben met omzetverlies) heeft de overheid een mooie sociale ingreep gedaan. Nu is het tijd voor het maken van morele keuzes. Wat vinden we wél en wat vinden we niet acceptabel aan gedrag? Wat zijn de rechten van jongeren, wat de rechten van ouderen? Hoe wegen we die ten opzichte van elkaar? En wie moet er inleveren ten opzichte van wie? Dat zijn discussies die je moet voeren, met als doel de gemeenschap te beschermen. Mijn stelling is dan ook: durf als overheid morele keuzes te maken, anders verval je in het oude normaal. Dit is ook waarom we vaak struikelen over mooie dingen. Wanneer je geen morele keuzes durft te maken als overheid, zet je de deur open voor cynisme. Dan ga je als samenleving denken: laat maar zitten, het lukt toch niet.”

Interview: Nicolline van der Spek | Foto: Wiep van Apeldoorn