Column Marloes Rust

Foto: artstudio23.com

Poets tweemaal per dag je tanden met een fluoride tandpasta en gebruik één keer per dag een hulpmiddel om tussen de tanden schoon te maken. Hoe vaak zullen wij deze zin op een dag herhalen? Vaak denken de patiënten dat het poetsen alleen al voldoende is. Er zou immers niets tussen de tanden passen, want de ruimtes zijn te klein. Wanneer een patiënt voor het eerst bij mij in de stoel ligt, krijg ik vaak te horen dat er niets tussen de tanden past. Alleen floss-draad zou lukken. De verbazing van de patiënt is dan vaak ook groot wanneer ik de paarse rager van Tepe met een doorsnede van 6mm met gemak tussen de elementen doorhaal. Voor mijzelf is dit vaak een grappig moment. Gemotiveerd gaan mensen met een schoon gebit naar huis. Met het zakje met daarin de geadviseerde ragers in hun jaszak. Eenmaal thuis aangekomen, kan het twee kanten opgaan: 1. De instructie wordt goed opgevolgd en de ragers zijn de beste interdentale hulpmiddelen die er bestaan. 2. Het gaat wat minder goed. Het blijkt toch iets meer moeite te kosten om die borsteltjes er goed doorheen te krijgen. Er volgt wat gemopper en de ragers worden aan de kant gelegd en niet meer aangeraakt. Heel misschien wordt er nog een kleinere variant uitgetest. Wanneer de patiënt weer terugkomt, krijg ik te horen dat die raggers of zoals ze in oud Dordts genoemd worden, de ragerties niet goed geholpen hebben. Een teleurstellend momentje. Soms volgt er een klaagzang over de door ons zo geliefde ragers. Er worden wat standaard excuses aangehaald. Ik denk dat we dit allemaal wel herkennen.

Op zich heb ik in de loop der jaren al een heel scala aan ‘oplossingen’ verzonnen. Ik neem dan de ragerinstructie nog eens door. We gaan te werk volgens de ‘tellshow-do’ methode en ik leg het nut van de ragers nogmaals uit. Dit allemaal in de hoop dat ze toch zoveel mogelijk gebruikt worden en dat we de strijd tegen tandvleesproblemen winnen.

De meest gehoorde smoes is toch wel het ‘ik heb er geen tijd voor’ argument. Hier heb ik qua oplossingen al best wat varianten op verzonnen: De ragers hoeven niet persé in de avond gebruikt te worden, ze kunnen gebruikt worden tijdens het tv kijken of misschien onder de douche.

Laatst kreeg ik een bijzonder argument te horen. Deze Dordtse dame had de ragerties wel gebruikt en ze bevielen goed. Ze waren alleen niet opnieuw gekocht. Dit omdat ze niet goed voor het milieu zouden zijn. Het proces om een rager van plastic te produceren was volgens deze mevrouw niet duurzaam genoeg. Ietwat verbaasd reageerde ik met de vraag welk goed passend interdentaal hulpmiddel dit dan wel zou zijn. Hier had zij geen antwoord op en ik op dat moment eigenlijk ook niet. Tepe komt nu met de oplossing, namelijk duurzame ragers. Deze ragers worden met 80 procent minder CO2 uitstoot geproduceerd. Ik kan niet wachten om de Dordtse duurzame mevrouw mijn nieuwe oplossing over de ragerties te vertellen!

Marloes Rust, MondZorgVuldig Mondhygiënisten Dordrecht

Deze column komt tot stand in samenwerking met TePe Benelux B.V.