juli-augustus 2022 - De Hoogstraatse Maand

Kim Holland van pornoster tot liefdescoach

Schepen Michel Jansen stapt op

De Vettige Zeis

Koster eeuweling

Keeske

Onveilig voor zwakke weggebruikers • Wortel 2030 krijgt vorm

Wonen in de Donkakker • Afscheid van pastoor Soontjens

Erik en Petra in de Algarve • Klaar voor de feest- en sportzomer!

Als je dit leest, ben ik al één jaar met pensioen, zoals zovelen. Niks wereldschokkends. Maar ik was toch blij dat de bevestiging er in volle pandemie kwam, je weet maar nooit wat er in Brussel wordt beslist over je hoofd heen. Want als de begroting niet klopt, komt men wel eens bij de kleine man in de straat. En die kleine man, dat ben ik, dat leid ik toch af van de grootte van mijn pensioen.

Wat doet een pensioen met een mens? Alhoewel, veel en weinig. ’t Is te zeggen.

Er is de herwonnen vrijheid zoals die van je jeugdige jaren. Al weet je lichaam dit niet meer zo zeker. Zeg nu zelf, het doet altijd wel ergens een beetje pijn onderhand, en een pilletje tegen hoge bloeddruk of cholesterol is bij velen een standaard gegeven. De broeksriem heeft al een gaatje meer nodig, de plastron verhuisde naar de kledingcontainer, je lakschoenen staan voortaan op het bovenste schab en zijn vervangen door gemakkelijke platte sneakers. En na één of andere vergadering moet je niet meer dringend naar huis omdat het volgende dag een werkdag is. Alhoewel ik dat vroeger ook wel eens vergat, eerlijk gezegd.

De tijd kent geen genade

Ook de geest verschaalt, ondanks alle tijd komt blijkbaar soms alles op je af. Je bent precies niet meer intellectueel zo flexibel, je wordt wat trager, de drive ontbreekt soms. Je wordt door de werkende mens ook wel eens ondergewaardeerd, zo ervaar je, ondanks de opgedane levenservaringen en verworven kennis. Je wordt eigenlijk al een beetje afgeschreven, maar de jaloezie is er wel.

En wat je vroeger ’s avonds moest doen, doe je nu gewoon overdag, sporten bijvoorbeeld. Is het ’s morgens slecht weer voor je sport, dan maar ’s middags sporten, of ’s anderdaags, of twee dagen later, en zo kom je terug bij het gegeven dat je broeksriem een gaatje meer nodig heeft.

De vergeten familiebanden worden weer wat strakker aangehaald, mooi dat dit nu weer gezamenlijk kan, want de jaren knagen stilletjes aan het leven.

En er is meer: de tuin wordt couranter onderhouden, jarenlang uitgestelde werkjes worden uitgevoerd, de auto krijgt misschien een keertje meer een wasbeurt, en we maken deel uit van het groeiend aantal fietsduo’s, in ons

Raf tekent

geval voorlopig nog zelf trappend zonder moderne ondersteuning.

Wat er nog bij hoort? ’s Avonds kijken naar het nieuws van zeven uur met een koffietje, want de kinderen zijn ofwel uitgevlogen ofwel zitten zij met hun ‘oortjes’ op één of ander smartphone, afgesloten van de buitenwereld en het gezaag van de ouders. In hun eigen leefwereld dus van Instagram, Facebook, Tik Tok, Snapchat, whatever.

En ja, ik doe ook regelmatig een ‘jefke’, het codewoord van mijn oud-collega’s voor een niet te versmaden hazenslaapje, ofwel mijn gewettigde afwezigheid tijdens het dagelijks middagnieuws van oorlog en ander werelds verderf.

Bij regenweer schrijf je ook al eens een column voor uw maandblad, bij deze dus… Maar het gevreesde zwarte gat dat mij werd toebedeeld, neen daar ben ik niet in gevallen. Het enige zwarte gat dat ik nu zie, langer als vroeger tijdens de dagelijkse uitlaatsessies, is het zwarte gat van Bob, onze labrador. Maar ook onze hond ontsnapt niet aan grijze haren, zie ik.

Het moet zijn dat de hond op zijn baasje gaat lijken. De tijd kent geen genade. (JJ)

Voormalige porno actrice Kim Holland produceert 18+films

“Wij maken van porno weer lekkere seks!”

HOOGSTRATEN - Het klokkenspel van de Sint Katharinatoren luidt elf uur als ik aanbel bij Kim Holland. Mark, haar vriend, laat me binnen en leidt me naar het terras. Voor mij zit een lekker ontspannen dame, die iedereen kent als Kim Holland. Ze woont sinds geruime tijd samen met haar partner Mark in Hoogstraten. Als een prima gastheer serveert hij koffie met een Mon Chéri bonbon. Het plaatje klopt helemaal. Een gedroomd decor voor een nadere kennismaking met Yvonne van Zelderen, alias Kim Holland.

Yvonne van Zelderen wordt geboren in Gouda op 22 mei 1969 en groeit op in Schoonhoven. 1969 is een bijzonder jaar. Terwijl mannen de eerste stappen op de maan zetten, protesteren in Amsterdam dolle mina’s en eisen gelijke rechten voor alle vrouwen. In hun acties verbranden zij hun korset en tonen aan omstaanders hun borsten. Ontbloot maar eveneens bevrijd. ‘Baas over eigen lijf’, het is een boodschap die al meer dan 50 jaar wordt gescandeerd.

Haar sterrenbeeld is Tweeling, en dat matcht helemaal bij haar: op het gebied van liefde zijn Tweelingen erg gesteld op hun vrijheid en houden ze de relatie graag spannend en interessant.

En Yvonne gaat haar eigen weg. Ze kiest zelfbewust voor een carrière in de Nederlandse erotische filmindustrie. Als Kim Holland is ze zowat de bekendste actrice van Nederland. Naar eigen zeggen speelde ze in meer dan honderd erotische films. Met haar bedrijf Kim Holland BV produceerde ze er al vele duizenden. In de bedrijven van Kim Holland werken zo'n 20 mensen, veelal op freelance basis.

Feminisme

DHM: ‘Baas over eigen lijf’. Het blijft een actueel thema. Voel je je verwant met de feministische golf uit de jaren 60? Ik voel mij zeker geen feministe, ik geloof wel dat emancipatie belangrijk is geweest in de 60er jaren voor de zelfbewustwording van de vrouw. Als ik praat over vrouwen-power, dan bedoel ik daarmee de vrouwelijke kracht in onszelf als vrouw; die bevat juist zachtheid, intuïtie en handelen vanuit dat gevoel. Terwijl de mannelijke power juist fysiek en daadkrachtig aanvoelt. Ik omarm ze allebei. We hebben ze allebei nodig.

Feminisme voelt voor iedereen anders. Opkomen voor je rechten is natuurlijk altijd goed, of dat nu in de jaren 60 was of nu, maar er-

gens in doorslaan of dit fanatiek uitdragen, is nergens goed voor.

DHM: Hoe komt Kim Holland in Hoogstraten terecht?

Het is alweer 7 jaar geleden dat ik in Antwerpen Mark Kruitwagen leerde kennen. Dat was echt liefde op het eerste gezicht. We raakten hevig verliefd op elkaar en ontwikkelden een diepe vriendschap en liefde voor elkaar. Op dat ogenblik, ik was 47, heb ik ook besloten om het acteerwerk te stoppen en te kiezen voor een monogame liefdesrelatie met Mark. Mark is van Hoogstraten en samen wonen wij hier in een gezellige flat. Vanaf ons samenzijn leggen we ons nog uitsluitend toe op de productie van 18+films en op coaching.

DHM: Kim als coach?

Inderdaad. Via kimhollandcoaching.nl kan je mij boeken voor een open en eerlijk gesprek over liefde en intimiteit. Geen therapeutisch gesprek, maar een lief en warm gesprek, open en toegankelijk voor iedereen. Want op het gebied van de liefde, seks en relaties is er nog heel wat uit te leggen aan de mensen. Een goed liefdesleven heeft oneindig veel voordelen. Lichamelijk, maar ook op geestelijk vlak. Het ontspant, maakt creatief en houd je speels.

Een goed liefdesleven heeft veel voordelen

Verder kan je me boeken als spreker en is er ook nog de Shoutout.Vip. Dit is een persoonlijke videoboodschap van mij voor een verjaardag, vrijgezellenfeest of jubileum.

Moeder

DHM: Uit wat voor familie kom je? Ik groeide op in Schoonhoven in de buurt van Gouda. Een heel mooi dorpje overigens. Mijn vader was graveur. Hij maakte stempels in zijn atelier bij ons thuis. Ik heb nog een broer

en een zus. We maakten een doodgewone kindertijd door, met een liefhebbende vader en moeder.

Tijdens een gezinsvakantie in Duitsland krijgt mijn moeder een beroerte. Ik was tien jaar. Wij worden naar huis overgebracht en komen daar te weten dat mijn mama is overleden.

Ik kan me nog goed de autorit naar huis herinneren. Vader was, wellicht overmand door emoties, niet meer in staat om zelf met de auto te rijden, dus werden we opgehaald. Tijdens die rit vertelde mijn vader dat mama heel erg ziek geworden was. Bij aankomst thuis was heel de familie aanwezig. Daar werd toen verteld dat mama overleden was. Ze was eigenlijk al in Duitsland gestorven, maar dat durfde mijn vader ons nog niet te vertellen.

DHM: Heeft het overlijden van je moeder meegespeeld in je aansluiting bij de Getui-

Yvonne van Zelderen, alias Kim Holland

gen van Jehova?

Jazeker, mijn oma deed daar bijbelstudie. Ze vertelde mij dat ik mijn mama kon terug zien in de nieuwe aarde. Dat ik haar kon terug hebben, dat ik haar opnieuw kon ontmoeten. Als jong meisje wilde ik dat wel natuurlijk…

Ik ben me toen gaan verdiepen en bestudeerde dat geloof. Ik was nog een kind, wie wil er nu niet zijn overleden mama terug zien? Mijn vader zei me dat het weliswaar niet zijn geloof was, maar was van mening dat dit mij misschien wel de nodige steun en troost kon geven. Zelf waren we als niet-gelovigen opgegroeid.

Al heel snel word je bij Jehova in de familie opgenomen en je leeft dan een afgeschermd leventje. Pas veel later kom je erachter dat de vele restricties en geboden je niet helpen om een sterke persoonlijkheid te ontwikkelen. Door mijn sterke wil en mijn drang naar vrijheid heb ik dit geloof opzij kunnen zetten.

Mijn vader is zes jaar na het overlijden van mama een nieuwe relatie aangegaan. Zij had drie kinderen en mijn vader had drie kinderen. In één huis wonen, dat ging gewoon niet. Stiekem wil je dat als kind ook niet echt, om je vader te zien met een nieuw gezinnetje. Het werd een Lat-relatie en pas toen we groot waren, zijn ze getrouwd Als zorgzaam meisje was ik al heel jong nodig om het huishouden te doen. Ondanks al deze ervaringen kan ik zeggen dat ik een hele liefdevolle jeugd heb gehad.

Romantisch

DHM: Je werd verliefd en er kwam snel een huwelijk van… Jazeker, ik ben op 18-jarige leeftijd als maagd

in het huwelijk gestapt, na ongeveer anderhalf jaar verkering te hebben gehad. Dat is bij een Jehovah getuige een logische stap. Je mag namelijk geen seks hebben voor het huwelijk. Achteraf bekeken is dat geen aanrader, je bent gewoon te jong om zo’n belangrijke keuze te kunnen maken.

Ik stapte met romantische idealen in dit huwelijk

Ik stapte met romantische idealen in dit huwelijk, maar was daar toen nog niet echt klaar voor. Het huwelijk hield dus niet heel lang stand. Toen ik 20 was, is mijn vader overleden. Ik moest dit hoofdstuk gaan verwerken. Ik zat voortdurend met de vraag: wie ben ik, wat wil ik? Als ik naar mijn ouders keek, zag ik wel dat het leven erg kort kon zijn.

Mijn toenmalige man en mijn geloof konden mij niet meer troosten. Ik kreeg steeds de raad om via het geloof de weg naar mijn vader te vinden. Maar voor mij werkte dat niet. We groeiden uit elkaar en uiteindelijk zijn we gescheiden.

DHM: En toen kwam Ruud. Ik was receptioniste en ontmoette zo Ruud. Het klikte meteen. Hij heeft mij ook uit de invloedssferen van de Jehova-beweging gehaald. Hij was 23 jaar lang mijn partner, toen zijn we uit elkaar gegaan. Maar hij is nog steeds mijn zakenpartner en we hebben nog een heel goed contact met elkaar.

Ondertussen houdt hij zich exclusief bezig met onze filmproducties, terwijl ik me meer ben gaan bezighouden met het coachen van

“Al

mensen. Ruud had al 3 jonge kinderen uit een eerdere relatie. Die heb ik mee helpen opvoeden en dat heb ik altijd heel fijn gevonden, voor mij zijn het ook echt mijn kinderen geworden. Inmiddels zijn ze volwassen en hebben alle drie een mooie liefdesrelatie.

We behielden ook altijd een goede relatie met mijn ex-familie. Wij kunnen allemaal heel leuk met elkaar omgaan en zien elkaar gewoon op verjaardagen enz. Dat probeer ik ook met mijn coaching mee te geven. Als om wat voor reden ook de relatie wordt beëindigd, zijn er vaak veel onuitgesproken gemengde gevoelens of zelfs haatgevoelens tegenover elkaar. Er zijn immers zoveel emoties bij betrokken. Toch is het zo ontzettend belangrijk om die periode een juist plekje te kunnen geven, ruimte te geven voor rouwen, pijn, en boosheid zodat je na een bepaalde periode weer door kan gaan en je hart opnieuw open gaat stellen voor liefde en avontuur. Om een volgende stap in je leven te kunnen maken, heb je eerst weer rust in jezelf nodig. Ik ben blij dat onze familie daar een goed voorbeeld van is.

Erotiek

DHM: Ruud kwam op het juiste moment in je leven…. Dat kan je wel zeggen. Met Ruud leerde ik pas het echte leven kennen en ontdekte ik hoe fijn seks kan zijn. Dat was in het kort de reden om spontaan met films te beginnen. Met dàt gevoel en ook omdat ik wilde laten zien hoeveel plezier je kunt beleven. Ik vind het oprecht jammer dat heel wat vrouwen zich niet durven te geven, dat ze op de één van de an-

heel snel word je bij Jehova in de familie opgenomen en je leeft dan een afgeschermd leventje…”

Yvonne en haar vader wanneer ze als 18-jarige voor de eerste keer huwt.

Eerst je grenzen bepalen om grenzeloos te kunnen genieten

dere manier geremd zijn en daardoor niet ten volle kunnen genieten.

Je hebt enerzijds je kracht nodig, je vertrouwen dat je een sterke, krachtige vrouw bent en mag genieten, én anderzijds moet je eerst je grenzen bepalen om daarna grenzeloos te kunnen genieten. Dat is eigenlijk de combinatie die ik elke vrouw wil meegeven.

DHM: Hoe waren die eerste stappen in de erotiek ?

Al heel snel nadat ik in dit wereldje zat, werd ik veel gevraagd voor beurzen en TV-optredens. Ik kreeg hierdoor erg veel zelfvertrouwen en werd er een sterkere vrouw door.

DHM: Hoe gingen de kinderen daar mee om?

Dat is gelukkig allemaal goed gegaan. Ik heb het wel rustig opgebouwd. Tegen mijn familie bekende ik dat we het leuk vonden om ondeugende fotootjes te maken. Ook tegen de kinderen zijn we gelijk open geweest. We vertelden dat we een beroep hadden dat nogal ongewoon was, dat ik op tv zou komen en mensen daar allemaal een verschillende mening over konden hebben en dat dit ook prima is.

Internet

DHM: Dat was in het jaar 2000 toen internet nog maar pas aan het opkomen was, niet?

“Juist dat stuk seksueel zelfvertrouwen heb je nodig om mooi in de wereld te staan, om bewust je keuzes te maken en daar dan achter te staan.”

“Het is alweer 7 jaar geleden dat ik in Antwerpen Mark Kruitwagen leerde kennen. Dat was echt liefde op het eerste gezicht.”

Heel andere tijden dan nu. De opnames waren allemaal op videocassettes, daarna op DVD en weer later online. Het is dus allemaal heel geleidelijk gegaan.

DHM: Heel de pornowereld is toch veranderd door het internet? Het aanbod is enorm, altijd beschikbaar en meestal gratis…

Dan praat je meestal over piraterij. Dat hebben we ook in de muziekindustrie gekend, maar daar wordt niemand beter van. Op die manier doen wij daar niet aan mee. De beelden die wij maken, zijn uniek en staan achter een betaalmuur. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat jongeren die beelden zo maar gratis kunnen zien? Of dat mensen deze beelden bekijken of gaan verspreiden zonder onze toestemming?

DHM: Wat betaal je hiervoor als kijker? Dat bepaal je zelf, je kan kiezen voor één film, of voor één dag of een maand kijkplezier. Je hebt dan de keuze tussen gigantisch veel materiaal dat we de afgelopen jaren gemaakt hebben. Duizenden films van Nederlandse en Vlaamse spelers. We werken altijd met amateurs, met liefhebbers.

DHM: Komen zij hiervoor solliciteren? Zij melden zich allemaal spontaan aan op mijn site Kimholland.nl. Mijn collega of ik zelf hebben dan eerst een gesprek met hen. Waarom willen ze dit doen? De beweegredenen kunnen nogal divers zijn : sommigen willen hun fantasie waarmaken, anderen willen nagaan hoever ze in dit wereldje kunnen geraken.

Uitblinken

DHM: Is het ook financieel aantrekkelijk? Het kan interessant zijn voor het meisje, voor een man is het iets minder interessant. Heel veel mannen willen wel, het aanbod is daardoor dus veel groter maar vaak ook tijdelijker van aard. Voor dames ligt het toch anders. Sommigen van de meisjes willen echt doorgaan, buiten het amateur gebeuren en dan kunnen we wel iets opbouwen voor hen. Ze kunnen dan beschikken over een eigen platform of kanaal. Hun naamsbekendheid schiet dan zeker omhoog.

DHM: Zijn er dan meisjes die echt uitblinken en doorbreken in hun vak?

Eenmaal je sterrenbekendheid hebt, kan je tegenwoordig op internet jezelf ook goed vermarkten. Op mijn hoogtepunt ging het allemaal zo verbazend snel, dat ik zelfs werd uitgenodigd voor grote TV-optredens, tot wel 25 keer per jaar. Dat waren dan shows als Big Brother Vip, reality soap en talkshows enz… Dat is natuurlijk heel belangrijk, zo bouw je enorme naamsbekendheid op.

Maar dat zie je vandaag de dag niet zo veel meer. Je ziet wel meisjes die wat vaker op TV komen, maar vaak alleen over hun rol als actrice. Al ben ik daar al heel blij om, juist omdat het te maken heeft met een bepaalde stoerheid om er openlijk voor uit te komen dat je erotische films maakt. Daar zit een stuk van onze innerlijke kracht, het gaat om het gevoel ‘vrouw’ te zijn.

De kracht die je als vrouw of als man hebt, draait om zelfvertrouwen uitstralen. Niet al-

“Op het gebied van de liefde, seks en relaties is er nog heel wat uit te leggen aan de mensen.”

leen over bepaalde eigenschappen die je hebt. Maar juist dat stuk seksueel zelfvertrouwen heb je nodig om mooi in de wereld te staan, om bewust je keuzes te maken en daar dan achter te staan.

Performance

DHM: Zorgt porno niet voor normenvervaging ?

Het is ontzettend belangrijk dat de kijker begrijpt dat die pornofilm niet zoals je gewone liefdesleven is, maar een onderdeel van een spel wat je neer zet. Het is een performance, erotisch entertainment louter en alleen om opgewonden te raken en daar is het ook uitsluitend voor bedoeld. Zoals je een avonturenfilm kijkt om je ter ontspanning even te verliezen in een verhaal.

Porno is niet zoals je gewone liefdesleven

Als ik naar onze eigen producties kijk, merk ik toch op dat onze meisjes die vaker filmen over het algemeen een hoger libido hebben als gemiddeld, en een groot seksueel zelfvertrouwen hebben. Ik zie hen echt groeien in hun rol. Ook het publiek ziet dat, want op een gegeven ogenblik hebben ze fans die hen juist respecteren en bewonderen. Er zullen wellicht uitzonderingen zijn, maar over het algemeen vind ik dat mannen heel respectvol zijn tegenover deze meisjes

DHM: Hoe begin je aan zo’n productie? Meestal komt het idee van een meisje die wat meer sexy avonturen wil meemaken. Zij doen dan voorstellen: de eerste keer met een andere dame, of een stelletje dat ons hun liefdesleven

wil laten zien. Soms ook meisjes die het leuk vinden om in deze wereld stapjes te maken en bekend te worden.

Ik werk samen met Elise van Vlaanderen, zij is de vriendin van mijn ex Ruud. Elise is een Vlaamse en richt zich meer op de modellen uit Vlaanderen, terwijl ik meer de Nederlandse markt voor mijn rekening neem. In onze producties draait alles om gevoel en plezier en het beleven van avonturen. Het genre ‘amateur porno’ of ‘de eerste keer voor de camera’, blijft verreweg het meest gevraagd. “Wij maken van porno weer lekkere seks,” zeg ik altijd.

Jongeren zijn vaak veel te jong om porno te zien

Voorlichting

DHM: Je geeft ook onderwijs op scholen met je eigentijds voorlichtingsprogramma ‘Kim licht voor’, hoe rijm je dat met je porno status?

In deze tijd zijn jongeren, als ze een mobieltje op zak hebben, vaak veel te jong om porno te zien. Vanaf de leeftijd van 11/12 jaar volgens sommige onderzoeken. Sinds ongeveer 5 jaar is er een grote omwenteling op internet gekomen en zijn er veel grote sites, zoals Pornhub, die gratis bezoekers lokken met de meest heftige scènes. Ikzelf heb mijn films achter de betaalmuur zodat mensen bewust bij mij een film kunnen uitkiezen. Gratis pornosites zijn niet gereguleerd maar draaien altijd op reclame inkomsten.

Als onze jongeren op school wel seksuele voorlichting krijgen, gebeurt dat vaak op een manier die niet meer van deze tijd is. Het is eerder een les in biologie dan een open gesprek over seks en intimiteit.

Een verkeerd beeld van de liefde, relatie en seks

Als je nog nooit verliefd bent geweest, of je zet de eerste stapjes in de liefde, en je krijgt dan deze heftige filmpjes te zien op die vrije pornokanalen, dan begrijp ik wel dat je misschien een verkeerd beeld krijgt van de liefde, relatie en seks. Maar daar wil ik nou net iets aan doen.

Ik leg dus uit dat net als in alle films de mensen speciaal worden gecast, en er een beleving wordt gecreëerd. Er wordt niet zo vaak gekust omdat sommige dames dat te intiem vinden. Er wordt regelmatig viagra gebruikt zodat de man het vol kan houden. Over het algemeen zit er weinig voorspel in de meeste opnames.

DHM: Je neemt de taak over van de ouders en leerkrachten?

Ik probeer niet de taak van de ouders over te nemen. Op de scholen wordt er echter veel nadruk gelegd op de ‘mind’ en niet op het gevoel. Het gevoel is echter het allerbelangrijkste, niet alleen in verliefd worden en houden van, maar ook om eerst een bepaalde veiligheid en geborgenheid te kunnen ervaren en dan pas bepaalde avonturen als koppel aan te gaan. Als je eerst weet wie je bent en houdt van jezelf zoals je bent, dan kom je er ook heel makkelijk achter wat je passies zijn, waar

“Samen wonen wij hier in Hoogstraten in een gezellige flat.”

jij gelukkig van wordt en waar jij elke dag energie van krijgt.

Ook spreek ik de jongeren aan over pubertijd, verliefd worden, eerste stapjes in de liefde, het belang van kussen, van strelen en voorspel. Wat een vrouw fijn vindt en hoe je grenzen te stellen. Je veilig te voelen en je daarna pas kan laten gaan. Hoe een vrouw op seksueel gebied kan openbloeien. Maar ook over hoe je de man moet leren omgaan met fantasieën. En dat seks niet altijd een penis-in-vagina verhaal is.

Seks is niet altijd een penis-in-vagina verhaal

Communiceren

DHM: Daarnaast coach je ook volwassenen en koppels?

Je krijgt een relatie, je gaat een baan kiezen, een huis, soms kindjes, en voor je het weet zit je in een bepaald patroon wat je geleerd hebt, dat voor jou moet werken maar je misschien niet echt gelukkig maakt. Want je hebt nooit nagedacht over wie je bent en waar je gelukkig van wordt.

Vanuit je opvoeding krijg je heel veel dingen

DE WERELD VAN

mee die later bepalend zijn voor wie je wordt en hoe je handelt tegenover je toekomstige partner, hoe je de liefde en seks ervaart. Je hebt nooit geleerd voor jezelf te kiezen of goed te leren communiceren met elkaar.

Als dan opeens de relatie niet meer klopt, dan kloppen er vaak heel veel dingen niet. Als je er allebei voor openstaat, kan je samen op zoek gaan naar die vonk waar verliefdheid mee begint. En waar die liefde is overgegaan in het met tegenzin naast mekaar zitten op de bank.

DHM: Al zullen toch niet alle koppels mekaar terug vinden, wel?

Je moet tot een punt komen dat je samen kan gaan leven in het nu. Ik leg de gebruiksaanwijzingen uit tussen man en vrouw, dan ga je vanzelf meer rekening houden met elkaars gevoelens en de manier waarop je onderwerpen bespreekt die gevoelig liggen. Je komt er weer achter waarom je bij elkaar bent, wat je leuk vond aan elkaar, wat je triggerde aan elkaar. Dan zijn er dus mogelijkheden om weer tot elkaar te komen.

Maar het kan inderdaad ook dat je juist vaststelt dat je uit elkaar bent gegroeid. Dat kan natuurlijk ook. Het voordeel is dan dat die vaststelling niet uit haat of boosheid ontstaat. Uit elkaar gaan is natuurlijk een moeilijke stap omdat je zoveel met elkaar gedeeld hebt.

“Je hebt enerzijds je kracht nodig, het vertrouwen dat je een sterke, krachtige vrouw bent en mag genieten, én anderzijds moet je eerst je grenzen bepalen om daarna grenzeloos te kunnen genieten.”

Het is een beetje sterven. Maar als je dat allemaal een plek hebt gegeven en ook emotioneel begrijpt waarom, dan kan je weer open staan voor een nieuwe relatie, een nieuw begin. (PM)

VAN HEMELEN BVBA

4 2330 Merksplas

Tel: 03 314 37 67 Tel: 014 26 60 72

Helend medium

God gaf aan mij de legkaart van mijn leven

Als stukjes speelgoed in een kinderhand.

De doos met het voorbeeld heeft hij niet gegeven.

Ik vind niet meer dan de hoekjes en de rand

Daar binnen in zie ik alleen maar kleuren

VANUIT HET STADHUIS

Vertrek van schepen Michel Jansen en herschikking binnen het college

“Als je

er

’s

nachts van wakker ligt, dan houdt het toch wel op”

HOOGSTRATEN - De gemeenteraadszitting van 27 juni werd voor schepen Michel Jansen de laatste openbare acte de présence als lid van het college. Om persoonlijke redenen en met spijt in het hart doet hij een stap terug maar blijft nog wel zetelen als gemeenteraadslid. Zijn partijgenoot Jef Vissers volgt hem op en een aantal bevoegdheden worden herverdeeld.

Moeilijke

beslissing

“Het is een moeilijke beslissing geweest, maar als je met de problemen gaat slapen, dan houdt het ooit op.” zegt Schepen Jansen ons. Als schepen van ‘stadsontwikkeling en klimaat’ lagen er heel wat bevoegdheden in zijn mand zoals ruimtelijke ordening, klimaat, mobiliteit, milieu en natuur, duurzaamheid, erfgoed, trage wegen. Halfweg deze legislatuur houdt hij het voor bekeken en geeft zijn bevoegdheden door.

De huidige voorzitter van de gemeenteraad Jef Vissers (N-VA), komt terug in het college als schepen. Hij wordt de voorzitter van de Commissie voor Maatschappelijk Werk in plaats van Piet Van Bavel (Hoogstraten Leeft). Deze neemt op zijn beurt de bevoegdheid Ruimtelijke Ordening over van Michel Jansen. Gert Van Den Bogerd (N-VA) wordt de nieuwe voorzitter van de gemeenteraad.

Hiermee beëindigt Michel Jansen een periode van 9 jaar als schepen in Hoogstraten. Tijdens de vorige legislatuur was hij schepen van Openbare Werken in de coalitie CD&V-N-VA onder het burgemeesterschap van Tinne Rombouts. We maken even een korte terugblik.

Voetsporen

Het is oktober 1994 wanneer we de naam van Michel Jansen plots zien opdagen op de lijst KVB van Arnold Van Aperen. En dit was direct een schot in de roos, want hij kreeg op twee na de meeste voorkeurstemmen van deze lijst. Wellicht profiteerde hij ook wel van de populariteit van zijn vader Fons Jansen die gedurende 18 jaar in Hoogstraten deel uitmaakte van het schepencollege. In 1970 stapte deze in de politiek en werd samen met burgemeester Jos Van Aperen een onafscheidelijk politiek duo in Hoogstraten in de periode vóór de fusie van de vijf deeldorpen, maar ook nadien nog.

Na de dood van Jos Van Aperen in mei 1987 nam Fons Jansen nog een jaar het burgemees-

terschap van Hoogstraten op zich. Bij de verkiezingen in oktober 1988 brak hij met KVB en het nieuwe boegbeeld Arnold Van Aperen en kwam met een eigen lijst Democratische Eenheid. Dit werd evenwel geen succes want zij behaalden slechts drie zetels en belandden in de oppositie. Hiermee hield Fons Jansen het met de politiek voor bekeken. Tot zijn zoon Michel in oktober 1994 op het toneel verschijnt.

Raadslid

Van 1995 tot 1998 zetelde Michel Jansen als gewoon raadslid in de gemeenteraad. KVB en CVP (huidige CD&V) hadden hun bestuurscoalitie met zes jaar kunnen verlengen. Met zijn aantal voorkeurstemmen kwam Michel Jansen aan bod om schepen te worden maar dit leek voor hem niet mogelijk omdat hij in die periode voor het werk veel in het buiten-

land vertoefde. Daarom werd uiteindelijk Karel Aerts schepen. En toen werd het politiek stil rond Michel Jansen.

Bij de verkiezingen van oktober 2012 was hij daar plots terug en dit keer als kopman van N-VA. N-VA Hoogstraten diende voor het eerst een lijst in voor de gemeenteraadsverkiezingen. Voortrekkers van deze lijst waren Jef Vissers en Joyce De Sager, maar de stemmenaanbrengers waren vooral Michel Jansen, Roger Van Aperen en Karel Aerts, alle drie met een verleden uit KVB.

Michel Jansen haalde als kopman 946 voorkeurstemmen, het vijfde hoogste van alle verkozenen en meer dan het dubbele van zijn collega uit zijn fractie Roger Van Aperen. Met vijf verkozenen legden de onderhandelingen hen geen windeieren want al snel viel een nieuwe coalitie in de plooi. CD&V (10 ver-

De vijf verkozenen van de N-VA ploeg blijven allen op post. Michel Jansen (rechts boven) ruilt zijn schepenzetel voor een zitje in de gemeenteraad. Voorzitter Jef Vissers (rechts onder) wordt schepen en Gert Van den Bogaert (links onder) neemt voortaan het voorzitterschap van de gemeenteraad op zich.

VANUIT HET STADHUIS

kozenen) en N-VA (5 verkozenen) tekenden een bestuursovereenkomst en verdeelden de zetels in het college netjes onder elkaar. Tinne Rombouts werd burgemeester en Michel Jansen werd eerste schepen en bevoegd voor Openbare Werken. De nieuwe lijst Hoogstraten Leeft met kopman Marc Van Aperen en heel wat oud-gedienden van KVB belanden met 9 verkozenen samen met Anders (3 verkozenen) in de oppositie.

Partnerwissel

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018 deed N-VA haar stunt nog eens over, maar wisselde wel van partner. Met eveneens vijf verkozenen maakten zij een coalitie met Hoogstraten Leeft en kregen ze 3 schepenen in het college. Marc Van Aperen werd de nieuwe burgemeester en Michel Jansen eerste schepen. Ex-schepen Jef Vissers werd voorzitter van de gemeenteraad en de nieuwkomer Gert Van den Bogaert zou zetelen als raadslid.

Het was de stille droom geweest van Michel Jansen om burgemeester te kunnen worden in Hoogstraten maar de cijfers beslisten er anders over. Hoogstraten Leeft werd met 11 zetels de grootste partij en haar kopman behaalde 2233 voorkeurstemmen. N-VA had haar score wellicht hoger ingeschat.

Lijsttrekker Michel Jansen behaalde 873 voorkeurstemmen. Hij werd schepen van stadsontwikkeling en klimaat. Een hele klus met bevoegdheden als klimaat, ruimtelijke ordening, milieu, mobiliteit, enz. Halfweg de legislatuur en enkele moeilijke jaren met een coronacrisis houdt schepen Michel Jansen het nu evenwel voor bekeken.

Hard gewerkt

“Er is de laatste jaren hard gewerkt in deze coalitie en we hebben heel wat in beweging kunnen zetten. Natuurlijk heb ik er ergens spijt van om dit niet te kunnen afwerken, maar wie uiteindelijk de pluim op zijn hoed steekt, is niet belangrijk. Als het er maar komt.

Persoonlijk heb ik niets speciaals verwezenlijkt maar ik heb overal wel mijn steentje aan bijgedragen. Denk maar aan al die kabels van de windmolens die we in de grond gekregen hebben, de restauratie van de kerk van Hoogstraten, de afwerking van het raadhuis in Meerle, het mobiliteitsplan dat waarschijnlijk in juli zal klaar zijn en het beleidsplan Ruimte dat deze legislatuur nog zal voorgelegd worden.

Het mobiliteitsplan is gestart als een ambitieus plan en we hebben wel 25 participatiemo-

menten ingelast. Maar ook hierdoor is er van het oorspronkelijk plan veel afgezwakt. Een veel voorkomend element is immers: het is allemaal goed, zolang het maar niet aan mijn voortuin of achtertuin raakt. Er moet nog heel veel gebeuren aan de mentaliteit. Kijk naar de drukte op de Vrijheid en de parkeerproblemen. Iedereen heeft er zijn mond over vol, maar wie pakt er allemaal zijn auto om naar de bakker te rijden terwijl dat gemakkelijk met de fiets kan? Ook zich houden aan een bepaalde snelheid is al zo moeilijk. Een verkeersbord zou toch al voldoende moeten zijn. Moeten we nu alles vol bulten gaan leggen?

In verband met verkeer en mobiliteit heb ik heel veel tijd nodig gehad om alle kennis te vergaren en veel moeite achter de schermen moeten doen om mij hierin bij te werken. Ik kan alle commissies al niet meer tellen, zowel plaatselijk als in de vervoersregio Antwerpen of die van de Kempen, en nog een aantal. Ik zat ook als voorzitter in de commissie Ruimtelijke Ordening van IOK. Dat vraagt allemaal veel tijd en moeite, maar zo bouw je ook een kennis en ervaring op. Daar moet je constant mee bezig zijn. Maar als je er ’s nachts van wakker ligt, dan houdt het toch wel op.”

Coalities

“Ik heb in twee verschillende coalities gezeten en heb met alle twee betrokken partijen goed kunnen samenwerken. Maar beide partijen, CD&V enerzijds en Hoogstraten Leeft anderzijds, hadden een verschillende insteek.

CD&V wilde vooral besparen terwijl Hoogstraten Leeft investeert. Ik ben altijd voor een gulden middenweg geweest en vond het niet meer dan normaal dat de belastingbetaler ook wat terug krijgt voor zijn geld.

Er is veel meer geïnvesteerd dan in de vorige legislatuur en onze ambitie was zeker niet te groot. Maar corona heeft uiteindelijk veel zaken bemoeilijkt en de huidige prijsstijgingen zullen het bestuur verplichten om heel voorzichtig te zijn.

Het grote verschil voor ons was dat in de eerste periode (coalitie CD&V met N-VA) CD&V de groep was met de meeste expertise terwijl dat in de huidige coalitie juist andersom is en dus N-VA de groep is met de meeste bestuurservaring. Dit geeft natuurlijk ook een andere manier van werken.

Ook bepaalde onderwerpen komen nu meer aan bod dan vroeger. Kijk bijvoorbeeld naar het project Trage Wegen. CD&V was daar geen voorstander van. Wij hebben ook hard ingezet op vergroening en ontharding. In de laatste 3 jaar is er meer gebeurd dan in de 6 jaar daarvoor. ”

Zware taak

“Als schepen komt er heel wat werk op je af en dat is heel intensief. Een schepenambt is een fulltime job, dat neem je d’ er niet zo maar eventjes bij. Dat was voor mij toch alvast zo, maar het is natuurlijk ook wel wat af-

Bij de Tuinrangers vond schepen van klimaat Michel Jansen een goede bondgenoot in de acties rond vergroening en ontharding.

VANUIT HET STADHUIS

hankelijk van de bevoegdheden die je hebt. Je moet je dossiers wel heel goed kennen.

Omdat ik die materie intussen al zo goed eigen gemaakt had, heeft mijn partij er bij op aangedrongen dat ik toch zeker als gemeenteraadslid zou blijven zetelen. Dat heb ik uiteindelijk toegezegd, enkel om de expertise niet verloren te laten gaan, maar zeker niet om telkens weer te moeten opdraven. Ik stop dus nu als schepen om persoonlijke redenen.”

Herschikking

Door het vertrek van Michel Jansen uit het college van Burgemeester en Schepenen wordt er een en ander verschoven. Jef Vissers (N-VA), tot voor kort nog voorzitter van de gemeenteraad, wordt de nieuwe schepen. Hij wordt voorzitter van het Bijzonder Comité voor de sociale Dienst, dat tot voor kort bij Piet Van Bavel zat. Deze laatste neemt de bevoegdheid Ruimtelijke Ordening van Jansen over en combineert nu Ruimtelijke Ordening met Openbare Werken.

De andere bevoegdheden van schepen Jansen, zoals o.a. Mobiliteit, Klimaat, Milieu komen bij de nieuwe schepen Vissers terecht. De

Nu de drukte van het schepenambt is afgeworpen is er meer tijd voor de familie en daar zal men thuis misschien niet rouwig om zijn.

rangorde van de schepen wijzigt ook, want iedereen schuift een plaatsje naar boven. Zo wordt nu Roger Van Aperen eerste schepen in plaats van Jansen en sluit Jef Vissers de rij als zesde schepen. Jef Vissers was in de vorige

legislatuur reeds schepen van o.a. Cultuur, Onderwijs, Ontwikkelingssamenwerking. Het voorzitterschap van de gemeenteraad komt in handen van Gert Van den Bogaert (NVA) die tot hiertoe als raadslid zetelde. (jh)

STRAAT IN DE MAAND

Donkakker, Meer

De Donkakker, een groene straat in de wijk

Donkakker

MEER - De straatnaam Donkakker wordt in Meer ook wel gebruikt voor de hele wijk. Ook de Lokbosstraat is deel van de wijk. Om de u-vormige Donkakker te verkennen maakten we een afspraak met Staf Lauryssen. Die zorgde ervoor dat een gezellige groep van het wijkcomité klaarzit voor een babbel bij Cees Vervoordt op de oprit. Het is er goed toeven, een warme avond in mei met een pint erbij. Het is duidelijk niet de eerste keer dat de buurt hier een terrasje doet.

Een donk

Donkakker, de wijk dichtbij de kerk, was vroeger een gewone wei. Waar vroeger een fietspaddeke, een trage weg van Werkhovenhet winkeltje van Schrauwen - naar de Parochiezaal liep, ligt de eerste wijk van Meer. Het heette hier toen de Lokbossen.

De naam Donkakker is overigens een samenstelling met -donk (denk aan Hazeldonk, Arendonk, Breendonk, Grobbendonk enz.). Oorspronkelijk is dat een heuvel uit dekzand in een lagergelegen rivierengebied of langs een beekdal. Het was een hogere en drogere plek in een vaak drassige omgeving waar mensen zich konden vestigen, om dezelfde reden ook wel gebruikt voor de landbouw.

De huidige wijk bestaat uit 2 straten: de Donkakker en de Lokbosstraat. Er is een vijver, en vlakbij, via een smal paadje kun je via de Mussenakkerstraat de parochiezaal bereiken, de Donckstraat, de school. De Donkakker ligt dus overal dichtbij.

Fons Sprangers

De toenmalige burgemeester van Meer, Fons Sprangers, deed iets wat in landelijke gemeenten niet zo gebruikelijk was. Hij liet

Het speelveldje waar de kinderen hopen op nieuwe speeltuigen

plannen maken voor een wijk. Doel was om de gewone man in staat te stellen om een eigen huis te bouwen of te huren. Dat opzet is goed gelukt. Veel mensen van het eerste uur wonen er nog altijd, zowel eigenaars als huurders. Ze vormen een buurt waar het goed en rustig is om te wonen.

Er is ook een wissel van de wacht. De laatste decennia werd de straat veel diverser. De nationaliteiten zijn niet meer bij te houden, communicatie en taal zijn dus best belangrijk. Niet elke Donkakkernaar kan Roemeens, Tjetjeens, Indisch, Pools, … en noem maar op. Maar er wordt wel moeite gedaan om het gezellig te maken. Zo is er een actief wijkcomité met Lu en Els op kop.

De speeltuin

De kinderspeeltuin staat hoog aangeschreven bij de bewoners. Voor de kleine kinderen uiteraard in de eerste plaats, maar ook als ontmoetingsplaats. In het verleden werd er menig buurtfeest gehouden. Nu zouden die van Donkakker graag nieuwe speeltoestellen willen.

Die zijn immers tot op de draad versleten.

De wijk kan zich laureaat noemen voor ‘Buurten op den buiten’, een project van de koning Boudewijnstichting om de speeltuin op te waarderen. Mensen over de culturen heen samenbrengen en de buurtwerking een nieuw impuls te geven, dat is de bedoeling.

“En hopelijk,” zegt Staf, “zitten daar ook enkele zitbankjes bij. Om elkaar te ontmoeten moet je kunnen zitten. Zodat mensen kunnen buurten.”

Ad Graumans

“Het was hier heerlijk rustig”

Iets verder in de straat spreken we af met Ad Graumans. Ad woonde met zijn ouders in Meersel-Dreef en zocht samen met zijn vrouw Hilde Janssens, die afkomstig was van

Hoogstraten, een betaalbaar huis. Daarom stelden ze zich in 1981 kandidaat voor twee sociale woonprojecten: de Venhoef in Minderhout en de Donkakker in Meer.

Begin 1982 kregen ze bericht van de gemeente dat zij geselecteerd waren voor de Donkakker. “Na het bekijken van het indelingsplan besloten we op 3 april 1982 een huis in deze wijk te kopen, met daarachter een veld dat kon aangelegd worden als speelplein voor de kinderen. Het was hier heerlijk rustig met bijna allemaal jonge mensen en de meesten kenden elkaar van de bouw of de wegenwerken.”

Speelplein

Het koppel werd er één van de allereerste bewoners. Enkele jaren later besloten ze om een buurtcomité op te richten, dat later werd goedgekeurd door de gemeente. Het comité besloot om o.a. een speelplein met speeltui-

gen aan te leggen. Dat gebeurde dus vlak achter hun huis, ontworpen en gebouwd door mensen van de straat.

“Ook organiseerde het comité elk jaar net voor de bouwvak een spelnamiddag waarbij de kinderen uit de buurt samen spelletjes konden spelen, zoals bv. waterglijbaan, estafetten, zakspringen, lepellopen, enz. ‘s Avonds was het dan de beurt aan de volwassenen, met het bal populaire waar een DJ populaire muziek speelde en waar er ook een BBQ was voorzien.

Dit was eigenlijk wel de leukste activiteit waar ons gezin dan ook vele jaren aan heeft deelgenomen, samen met zoveel andere buurtbewoners. Helaas is dit al bijna 25 jaar geleden, want door het wegtrekken van een aantal oorspronkelijke bewoners en de toewijzing van deze huizen aan allochtonen, werd ook het buurtcomité en haar activiteiten toen op non-actief gezet.”

Voetballen

Ad benadrukt wel dat de families van andere origine die hier later kwamen wonen zich goed integreerden, maar het was logischerwijze wel heel wat moeilijker om goede contacten met hen aan te gaan en/of te onderhouden. Elke zondagnamiddag wordt er nu op het speelplein gevoetbald door Roemeense volwassenen die hier worden ingezet bij het telen van aardbeien, tomaten, paprika’s, enz.

Ad zelf heeft trouwens altijd zelf gevoetbald, hij was ooit de jongste aangekochte jeugdvoetballer van VV Hoogstraten dat hem als 12-jarige weghaalde bij FC Vlimmeren. Van zijn 18 tot zijn 22 jaar speelde hij in de eerste ploeg van HVV, toen nog geleid door Jan Verheyen. Later speelde hij nog voor FC Dosco en FC Meerle, waar hij op zijn 41e zijn spelerscarrière beëindigde. In 2009 werd hij hoofdtrainer bij FC Meer, waar hij eerst had gewerkt met de minimiemen, later de kadetten en uiteindelijk de juniors. In 2017 nam hij er afscheid met de titel als bekroning.

Louis Sprangers

In het ouderlijk huis gebleven

Begin 1982 kwam Louis met zijn ouders Jos Sprangers en Jeanne Mertens ook als één van de eerste bewoners naar de Donkakker in Meer, waar zij een huurcontract onderschreven. 10 jaar later kreeg Jos de kans om een stuk bouwgrond te kopen even verder in de straat, dat eigenlijk te klein was voor een tweewoonst. Daar bouwde hij dan met zijn vrouw hun alleenstaand huis met een geheel eigen stijl.

Louis opteerde ervoor om met zijn echtgenote Diana Janssen in het ouderlijk huis te blijven

Ad Graumans

Donkakker en Lokbosstraat, overal dichtbij…

en woont er nu nog altijd. “Veel huizen in de buurt worden nog altijd verhuurd. Ik vind het wel spijtig dat de kinderen uit deze wijk hier niet meer terecht kunnen, omdat de sociale bouwmaatschappij nu de criteria veel strenger heeft gemaakt.”

Vrachtwagen

Hijzelf is al heel zijn leven vrachtwagenchauffeur. “Tijdens de week ben ik dus altijd onderweg. De laatste 15 jaar ga ik op maandagmorgen een lading palmolie of kokosolie ophalen aan de haven in Rotterdam, om die dan naar bestemmingen in heel Frankrijk te brengen. Vrijdagavond kom ik dan terug thuis bij mijn vrouw en dochter. Als ge zo lang op de baan bent, dan maakt ge door de jaren heen overal vrienden, allemaal

vrachtwagenchauffeurs. Zo plan ik elk jaar een vakantie met mijn Goldwing moto naar Spanje waar ik met twee vrienden het land doorkruis. Ik ben nu nog maar pas terug uit Malaga, waar ik kon overnachten bij één van mijn vrienden die daar recent een B&B is begonnen.”

Later in het jaar gaan Louis en Diana met de auto 2 weken op een welverdiende vakantie.

Dave Bertels

Bouwen in de tuin van schoonvader

Dat er in deze straat een goede samenhorigheid is tussen autochtone en allochtone bewoners, bewijzen Dave en Pata, die tegenover elkaar in de straat wonen. Dave Bertels leerde

zijn vrouw Katrien Bastijns in 2001 kennen in de toenmalige Warande in Hoogstraten. “Mijn schoonvader, Sjaan Bastijns, woonde al sinds 1988 in de Donkakker in één van de weinige losstaande woningen met een grote tuin ernaast. Hij stelde voor aan ons om naast hun te komen wonen en ons eigen huis te bouwen in hun toenmalige tuin. In 2010 zijn we daar dan komen wonen, dicht bij de familie dus.”

Dave werkt als arbeider bij Smart Packaging Solutions, “een job dichtbij huis”. Met zijn schoonvader en zijn vrouw reist hij graag met de mobilhome rond. Zo vertrokken zij de dag van ons gesprek nog naar Noorwegen, om o.a. de fjorden te gaan bewonderen.

Pata Bashir

Sportleraar aan de sorteermachine

Overbuurman Pata Bashir studeerde af als sportleraar in het Zwitserse Lausanne. “Na mijn studies in 2005 kon ik stage doen in La Louvière en zo leerde ik mijn toenmalige Belgische vrouw kennen. Zij was afkomstig van Hoogstraten en samen kregen we een zoon.” Maar hun geluk was van korte duur, na twee jaar was hun relatie voorbij.

In 2010 kreeg Pata de kans om via een huurovereenkomst in de Donkakker te komen wonen. Hij was er heel blij mee en probeerde zich dan ook snel te integreren. Zijn Nederlands was trouwens ook al behoorlijk goed, dat hielp uiteraard. “Toch heb ik soms nog heimwee naar mijn geboorteland Niger, ik probeerde dan ook af en toe mijn familie ginder op te gaan zoeken. In 2012 ontmoette ik daar Halima, die ik al kende van mijn schooltijd. Wat later is zij dan overgekomen naar België en trouwden we. Sindsdien wonen wij hier in de Donkakker, we kregen twee kinderen.”

Pata vindt een gezin heel belangrijk, zijn zoon uit zijn eerste huwelijk komt dan ook nog heel regelmatig bij hen op bezoek.

Het is spijtig dat hij hier niet aan de slag kon als sportleraar. Daarom koos hij voor een job dichtbij in de veiling van Hoogstraten, waar hij in een tweeploegenstelsel werkt aan de sorteermachines.

Joyce Christiaensen Op een positieve manier in het leven staan

Tijd om iemand van de jongere generatie aan het woord te laten komen. Joyce is pas 20 lentes oud geworden en woont al haar hele leven lang in de Donkakker bij haar ouders Ivo Christaensen en Ann Van Dijck. Ze herinnert

Louis Sprangers

Katrien Bastijns, Dave Bertels en Pata Bashir

zich dat haar ouders eerst in een huis even verder in de straat woonden, maar dat bleek snel te klein voor een familie van 2 dochters en een zoon. Daarom verhuisden ze 2 jaar later naar dit huis, waar vooral de grote en mooi onderhouden tuin opvalt. Haar vader werkt in de vrachtwagensector en haar moeder is poetsvrouw.

Woonzorgcentrum

Joyce is goedlachs en wil op een positieve manier door het leven gaan. “Mijn droom was om later in de zorg te gaan werken. Daarom deed ik mijn middelbare studies in HIVSET in Turnhout, waar ik van het derde tot en met het zevende jaar de richting zorgkundige volgde. Ondertussen wou ik wel wat bijverdienen en contacteerde de gezinsbond omdat deze babysitters vroegen. Het toeval wou dat ik op de 3 kinderen mocht gaan passen van

mijn vroegere babysit Lies die dus jaren geleden op ons had gepast...”

Sinds februari werkt ze als zorgkundige voor de ouderen in het Woon-zorgcentrum in Hoogstraten. “Ik vind het heel belangrijk dat deze mensen zo goed mogelijk begeleid en gesteund worden tijdens de laatste fase van hun leven. ‘s Morgens moet ik de bejaarden uit bed helpen, wassen en aankleden. Overdag kan ik wat meer met de mensen zelf bezig zijn, ervoor zorgen dat ze voldoende drinken hebben en alles goed loopt. En ‘s avonds is het weer tijd om hen te verzorgen en in bed te helpen.”

“Om de twee weken werk ik in het weekend. Dat vind ik overigens helemaal niet erg, ik heb bewust gekozen voor deze job en doe dit ook echt graag.”

Ziekteverlof

Helaas is zij is net nu op ziekteverlof, een week eerder zat ze als passagier bij in de auto van haar zus “die in een ongeval betrokken geraakte doordat een andere chauffeur pardoes linksachter inreed op de auto die perte totale werd verklaard…” Beide zussen hadden last van een whiplash, pijn in de rug en hevige hoofdpijn door een hersenschudding. Joyce bleef vijf dagen binnen in een donkere kamer. Het is pas de tweede dag dat ze terug buiten komt, voorzien van een zonnebril. “Ik hoop wel zo spoedig mogelijk terug te kunnen gaan werken. Er is zo al een groot tekort aan zorgpersoneel, ik wil ook heel graag de mensen op mijn afdeling verder helpen…” Het klinkt alleszins oprecht, we wensen haar dan ook een voorspoedig herstel en nog veel werkgenot toe! (ma/jl)

Het bestuur van wijkcomité Donkakker

Joyce Christiaensen

’t Wilaardenhof is een van de vaste

gasten op de Boerenbelevingsmarkt

Bioboeren die hoopvol zijn over de toekomst

LOENHOUT - Wie groenten van ’t Wilaardenhof koopt op de vrijdagse Markt in de Hemelrijksestraat in Hoogstraten of de kraam op donderdag aan de Boomkes in Wortel associeert dit biobedrijf met Martine Van Hees. Martine verkoopt en is dus een gekend uithangbord. Maar ze runt het bedrijf ook met veel bezieling en toewijding als een team met haar man Sjack Verhulst. In een gesprek met hen voel je hun wederzijds respect voor elkaar, maar ook voor de wereld en de mensen om hen heen.

Centen

DHM: Biologisch geteelde groenten en fruit zijn iets duurder. Hoe overtuig je dan je klanten?

Martine: Dat doen wij niet, maar wel onze producten. De smaak en de vastheid van seizoensgebonden en biologisch geteelde groenten en fruit is onmiskenbaar veel dieper. Proef nu maar eens de tomaten, paprika’s en komkommer. We kunnen ook niet ontkennen dat er zeker in de steden een trend is naar een meer ecologische levenswijze.

Sjack: De biologische landbouw was eind 2020 goed voor 7,2 % van de landbouwoppervlakte. Minder dan 10% van de oppervlakte biologische landbouw is terug te vinden in Vlaanderen, vooral in West-Vlaanderen met grote bedrijfsoppervlakten van 20 à 25 ha, maar wel met een beperkt aantal teelten. Wallonië neemt 90,80% van de biologisch bewerkte landbouwoppervlakte in.

Via de korte keten verkopen

Martine: Wij zijn een klein bedrijf, wel met een groeiend aantal producten. Op dit ogenblik zitten we tussen de 20 à 25 soorten, met als doel via de korte keten te verkopen. In onze winkel verkopen we groenten en fruit. Op “De Markt” hebben we de afspraak dat we elkaar niet beconcurreren. Wij beperken ons tot groenten omdat er ook lokale fruittelers staan. Dit jaar neemt ook de Paardebloemhoeve uit Westmalle deel. Hoewel zij ook groenten en fruit hebben uit hun zelfpluktuin bieden zij op de Markt enkel biologische bloemen aan.

DHM: En wat houden jullie als boer hieraan over? Kan je hiervan leven?

Martine: We verkopen onze producten thuis in een zelfbedieningswinkel. De klant betaalt cash in de melkkit of met payconiq. Een kwestie van vertrouwen, maar je spaart personeel uit. We werken ook verpakkingsvrij, sparen zo op de kosten en dragen bij tot een duurzamer omgaan met grondstoffen. De ver-

koop op de markten is meer arbeidsintensief, maar wij houden van de babbel met de klant.

Sjack: Het grootste deel verkopen we aan twee groothandelszaken die inkopen voor grootwarenhuizen en natuurvoedingswinkels. We halen een veel betere prijs dan vroeger via de veiling. We werken daar met weekprijzen. We gaan nooit onder de kostendekkende prijs. De vraag is stijgend en het aanbod is beperkt.

We gaan nooit onder de kostendekkende prijs

Als de groothandelaar die minimumprijs niet betaalt, leveren we niet. We ploegen dan liever de oogst onder. Beter dan bijkomende kosten te maken voor plukken, verpakking, transport,… Waar we vroeger soms 20 cent kregen voor een courgette, krijgen we nu 50 cent.

Uitdagingen

DHM: De voorbije jaren kregen we afwisselend te maken met lange periodes van

droogte en op andere momenten viel de regen met bakken uit de hemel. Hoe gaan jullie om met water?

Sjack: We vangen het regenwater van het dak van de serre op en kunnen zo 1 miljoen liter water bufferen. Dit volstaat in normale omstandigheden. Hoewel we dit voorjaar een keer hebben moeten aanvullen met water uit de geboorde put.

We gaan spaarzaam om met water. We werken met een druppelsysteem. Door de ondiepe grondbewerking wordt het grondleven van regenwormen en andere dieren minder verstoord en maakt de capilaire opstijging van vocht dat we minder droogtegevoelig zijn. (In de grond worden buisjes gevormd door de aaneenschakeling van kleine poriën tussen de bodemdeeltjes, grondwater kan dan via die kanaaltjes opstijgen, zelfs tot het bodemoppervlak - nvdr). De grond in de koude serre wordt ook afgedekt met compost of folie om onnodige verdamping te beperken.

DHM: Wat is de grootste uitdaging voor de biolandbouw?

Sjack en Martine van ‘t Wilaardenhof

Sjack: Meer dan 10 jaar geleden had de biolandbouw soms te maken met misoogsten door allerlei plagen. Traditionele landbouwers geloofden om die redenen niet in die manier van werken. Door de inzet van natuurlijke vijanden als sluipwespen tegen een aantal plagen is die bedreiging sterk herleid.

Onkruidbestrijding is een uitdaging

Martine: Voor een klein bedrijf als het onze met veel verschillende teelten is onkruidbestrijding de grootste uitdaging. In de biologische teelt moet dat manueel gebeuren. Je moet wieden voor het onkruid kan zaaien en soms kom je daar niet toe door het vele werk. Je weet dan dat je het jaar nadien nog met meer onkruid te maken zal hebben.

Sjack: Grote bedrijven kunnen daarvoor gespecialiseerde machines gebruiken. Die investering kunnen wij niet doen en zou ook niet zinvol zijn omwille de beperkte oppervlakte.

De regelgeving is een groter probleem. De bemestingsnormen zijn dezelfde voor bio- als voor traditionele landbouw. Wij mogen maar eenzelfde hoeveelheid mest aanvoeren maar kunnen die omwille van de voorwaarden voor bio niet aanvullen met kunstmeststoffen. Een bijkomende reden waarom we de grond ondiep bewerken. De hoeveelheid mest wordt met minder grond vermengd en wordt dus efficiënter ingezet.

DHM: Hoe is jullie relatie met de traditionele landbouw?

Martine: Op de Markt hebben we zeer goede afspraken om elkaar niet te beconcurreren en

er is een goede sfeer onder de deelnemers, er is ook respect voor elkaars werkwijze. We zijn ten slotte allemaal met voedsel bezig.

We zijn ten slotte allemaal met voedsel bezig

Sjack: Met de grote boeren die rond ons bedrijf liggen hebben we ook een goede relatie. We respecteren elkaars aanpak.

De toekomst

DHM: Toch is het maar eenzaam als bioboer in de Noorderkempen.

Sjack: We werken goed samen met de Groene Boerderij in Gooreind Bij hen betrekken wij onze biologische vaste mest. Onze groencompost betrekken we bij Metrans.

We hebben ook goede contacten met andere biobedrijven in de streek - Essen, Kalmthout, Weelde, Turnhout, Westmalle…

We zijn aangesloten bij Bioforum en ik ben ook lid van het technisch comité van het proefcentrum in Kruishoutem. Daar kan je alle vragen voorleggen aan collega’s en de medewerkers van het centrum.

Graag verder werken zoals we nu bezig zijn

DHM: Hoe kijken jullie naar de toekomst?

Sjack: We willen graag verder werken zoals we nu bezig zijn. Het persoonlijk contact met de klanten, of het nu groothandelaars zijn of individuele consumenten, geeft heel veel voldoening.

Martine: We hebben het geluk om samen een mooi en lekker product te kunnen telen en putten daar voldoening uit. En verder verdelen we de taken. Sjack is beter met papierwerk en ik doe de rechtstreekse verkoop. We hopen wel om binnen nu en tien jaar een goede overnemer te vinden van ons bedrijf dat dan op zijn top is. Dan kunnen we samen genieten van ons pensioen. Maar zo ver zijn we nog niet… Het werk wacht…

Meer info: www.facebook.com/wilaardenhof/, www.facebook.com/demarkthoogstraten/ en www.bioforum.be/ (hr)

De Markt is er opnieuw op regelmatige basis in de Vito serre en als pop up bij evenementen.

Verkoop via de korte keten, zoals op de Markt in Hoogstraten en aan de Boomkes in Wortel.

Wortel 2030 maakt een stand

van

zaken

op Stap voor stap in de goede richting... en blijven dromen

WORTEL - Op vrijdag 17 juni organiseerde de werkgroep Wortel 2030 een dorpsevenement om de inwoners te informeren over de stand van zaken van het inspraaktraject dat de contouren voor het Wortel van morgen uittekent. Zowel initiatieven die reeds een concrete vorm kregen, zoals de renovatie van ’t Slot en KLJ en het project Schoolstraten, als ideeën of mogelijkheden - noem het droombeelden - die het dorp nog mooier kunnen maken dan het al is, komen aan bod. In ons volgende nummer gaan we in gesprek met de direct betrokken partijen en met buurtbewoners over wat tijdens het ‘dorpsmoment’ werd voorgesteld.

Wortel 2030 is een burgerinitiatief dat, in nauwe samenwerking met het stadsbestuur en de stedelijke diensten, nadenkt en initiatieven neemt om de onvermijdelijke (en vaak noodzakelijke) veranderingen in het dorp zo goed mogelijk in te passen in wat Wortel was, is en kan worden. Het is een vervolgtraject op de nota die Ar-tur op 1 maart 2021 aan het stadsbestuur overhandigde en tot stand kwam in overleg met een 40-tal zogenaamde ‘ambassadeurs’, geëngageerde inwoners van Wortel. Die groep gaf aan Tom Brosens, Dirk Vanhaute, Wim Brosens en Guy Aerts een mandaat om met bestuur en de administratie te onderhandelen en terug te koppelen.

Schoolstraten

De weg voor ’t Slot werd bij het kruispunt van de Zandstraat en de Rooimans afgesloten voor doorgaand verkeer. Het is een proefopstelling die na goedkeuring door de gemeenteraad een definitief karakter zal krijgen. Dit past in het project ‘schoolstraten’, dat men

Gepersonaliseerde steentjes

Was het een geor kestreerde promostunt voor het infomoment op 17 juni of was er sprake van een anonieme kunstenaar steentjeslegger? Wanneer dit blad verschijnt, kent u het antwoord misschien al…

Hoe dan ook, sinds begin maart is Wortel in de ban van een onbekende steentjeslegger. Vooral ’s nachts werden er honderden verschillende steentjes verspreid in heel het dorp. De steentjes verwijzen naar het beroep of de hobby van de vindplaats: een visser, een kruisboogschutter, een voetballer, een steentje voor de slager, voor de apotheek enz.

gelukkig ziet in een ruimer kader dan enkel de weg voor de schoolpoort.

Er komt een fietsstraat vanaf de Moerklokstraat naar het Vagebondplein richting Kerkpad, vervolgens rechts over het kruispunt met de grote baan en verder naar de Rooimans. In een fietsstraat heeft de fietser voorrang op de auto, dus ook op de Rooimans, een straat die enkelrichting wordt voor automobilisten. Belangrijk is dat de ingang voor beide scholen langs de grote baan verdwijnt en men de school nog alleen kan bereiken langs het Kerkpad of de Rooimans. Dus enkel langs de hierboven beschreven veilige route. Het project ‘schoolstraat’ wordt vanaf september in proefopstelling geplaatst.

Het is de bedoeling om op langere termijn aan AWV (Agentschap Wegen en Verkeer) voor te stellen om het kruispunt Worteldorp bij de Boomkens te verhogen. Op die manier kan men een veilige oversteekplaats realiseren en moeten kinderen niet meer door Worteldorp waar de oversteekplaatsen onduidelijk en dus gevaarlijk zijn. De verhoging van het kruispunt zou men realiseren in 2024, wanneer Pidpa de riolering in Wortel aanpast vanaf het naftstation tot aan de bibliotheek.

’t Slot en KLJ lokaal

Tijdens het infomoment werden ook de plannen van de verbouwing van ’t Slot getoond. Aan het volume en het uitzicht van het gebouw wordt, op uitzondering van een kleine uitbouw aan de achterzijde, niet geraakt. In het vernieuwde ’t Slot krijgen zowel de jeugdclub als de KLJ de nodige ruimte.

Dat hoeft niet te betekenen dat men ruimte verliest, omdat de verdieping onder het dak tot nu toe niet gebruikt werd. Het aantal beschikbare vierkante meter blijft haast gelijk, maar wordt nu verdeeld over twee bouwlagen. Naast een centrale gemeenschappelijke ingang voor beide verenigingen, met toiletten, een keuken, een kleine berging en een trap

naar boven, krijgt ’t Slot haar lokalen links en is er rechts ruimte voor de KLJ.

De KLJ krijgt zo een speelruimte beneden en een boven, in combinatie met een vergaderlokaal. Door de uitbouw achteraan krijgt KLJ er beneden nog extra speelruimte bij.

Voor ’t Slot is er beneden het café met een berging en boven een polyvalente ruimte. De bovenverdieping kan men van in de centrale inkom bereiken zonder dat men in de lokalen op het gelijkvloers moet zijn. Die lokalen boven krijgen daardoor een meer polyvalent gebruik. Verenigingen van Wortel zullen boven kunnen vergaderen en, wanneer nodig kan de KLJ gebruik maken van de bovenverdieping van ’t Slot en omgekeerd.

Het terrein achter het lokaal krijgt een gemeenschappelijke functie en een publiek karakter. Het kan door de KLJ gebruikt worden als speelruimte en ’t Slot kan er evenementen, mogelijk zelfs hun kermisfestival organiseren.

Een sociaal dorp

Nu de KLJ verhuist naar de overzijde van de straat is het logisch dat ook de (her)bestemming van hun vroegere lokaal ter sprake komt. De werkgroep denkt aan een invulling ten dienste van de verenigingen en functies die het sociaal weefsel versterken. Want ook daaraan hecht Wortel 2330 veel belang en worden er, stap voor stap, kleine maar boeiende stappen gezet.

De koffiekrant wordt door steeds meer inwoners bezocht en zit in de bibliotheek krap behuisd. De groep die zich daarvoor inzet vraagt meer ruimte om ook andere initiatieven uit te werken. Zij zijn ook mede initiatiefnemers van het ‘Wortels welkompakket’ voor nieuwe inwoners. En alhoewel men Wortel niet het winkel- en handelscentrum van de regio kan noemen, is de inhoud van het behoorlijk groot pakket, samen gebracht door winkels, bedrijven en horeca enz. verrassend divers. (fh)

Naast een centrale inkom delen jeugdhuis ’t Slot en KLJ het gelijkvloers, met links het café van ’t Slot en rechts een speelruimte voor de KLJ jongeren.

Gelijk aanpas

vloers singen op basis van feedback verenigingen

Zowel de lokalen van ’t Slot (links) als van de KLJ (rechts) onder het dak kan men rechtstreeks bereiken langs een trap in de centrale inkom. Daardoor krijgen ze een polyvalent karakter.

Zolder aanpassingen op basis van feedback verenigingen

Droombeelden

De werkgroep Wortel 2030 kijkt in overleg met de ambassadeurs ook al verder. De groep weet maar al te goed dat er voor elke wijziging of elke aanpassing van een bestaande toestand een draagvlak nodig is en wil daar alvast aan werken. Men doet dat in overleg met het stadsbestuur en de administratie, in het besef dat de overheid niet alle (en niet overal) dromen kan realiseren.

Vaak is het ook beter dat er projecten groeikansen krijgen, gedragen worden door burgerinitiatieven. Zoals buren die samen hun straat verfraaien.

Voor het ontwerp en de opmaak van de 3D tekeningen kon men rekenen op de medewerking van Avansa, het vroegere Vorming Plus, en TransLab K. (fh)

Hoe mooi kan het zijn als wegen, die per definitie voor plaatselijk verkeer bestemd zijn, versmald worden en er zo plaats komt voor meer groen als buffer tussen de straat en de woningen.

mooi

worden, een ontmoetingsplaats midden in het dorp. Uiteraard met plaats voor beperkt

en alternatieven voor het organiseren van evenementen op een meer open aangelegd plein aan de zonnekant achter ’t Slot. Daar is plaats voor spelende kinderen en optredens georganiseerd door ‘t Slot.

Hoe mooi kan het zijn als aangelanden en buren van een straat de strikte scheiding tussen hun voortuin en het publiek domein met groen doorbreken. Zoals de weg van de Grote Plaats richting Kolonie. Een straat met de auto’s die hun snelheid automatisch zullen aanpassen omdat ze aanvoelen dat ze als het ware over of tussen privaat tuinen rijden. In één adem een autoluwe-, fiets- en speelstraat.

Hoe

kan de Boomkens als een groene oase

parkeren

Le Cro-Magnon van Ruud en Jan twee jaar later

“Vriendelijk zijn

is volledig gratis”

HOOGSTRATEN - In april en mei 2020 ging onze focus noodgedwongen helemaal naar Corona in de wereld. Een van de verhalen die we toen brachten was het verhaal over de start voor het nieuwe hotel van Ruud Brosens en Jan Melis in Les Eyzies-De-Tayac in de Dordogne. Onzekerheid troef toen, met een rist geannuleerde reserveringen en de vraag wanneer ze eindelijk hun deuren zouden mogen openen. Op dat moment liep ook ‘Bye Bye Belgium’ bij Play 4, een reeks tv-uitzendingen over enkele koppels die hun geluk zouden beproeven in het buitenland. In de vijfde en laatste uitzending gingen de deuren van Le Cro Magnon echt open. Nu gaan ze hun derde zomer in. Hoe zou het zijn met Ruud en Jan?

DHM: Met veel enthousiasme een nieuwe levensweg gekozen en dan niet mogen starten. Hoe hebben jullie dit ervaren? Als we er nu op terugkijken is het parcours dat we aflegden te gek voor woorden. Het was een erg bijzondere ervaring waar we enorm veel van leerden. Ik denk dat wij als koppel nu wel alles aankunnen.

DHM: Met welke moeilijkheden had je af te rekenen?

Eerst en vooral was het hotel toe aan een grote poetsbeurt, want de kuisnormen van de vorige eigenaars waren alles behalve de onze. We konden ook niets anders doen dan kuisen want echt grote werken aanvangen was niet mogelijk. Er was namelijk geen geld meer en we kregen geen overheidssteun daar we een nieuwe SARL oprichtten die voorlopig geen omzet draaide. Enerzijds was dit ons grootste probleem want dat zorgde voor financiële stress en een enorme onzekerheid. Anderzijds liet het ons toe om het gebouw te leren kennen. Dat bleek achteraf een enorme troef.

Hulplijnen

DHM: In ons maandblad was te lezen dat jullie een website hadden gemaakt waarop mensen jullie konden steunen door het aankopen van vouchers. Is dat een hulpmiddel gebleken?

Omdat we het financieel erg zwaar hadden, stelden twee vrienden voor om de website te creëren voor ons. Dat was natuurlijk eerst en vooral bijzonder lief van hen. Door het delen van de website in de pers en op social media kregen we de broodnodige centjes binnen om het hoofd boven water te houden en al wat eerste werkjes te kunnen doen.

We willen daarom de Hoogstraatse Maand hartelijk danken om onze vouchershop nadrukkelijk te vermelden. Evenals jullie lezers natuurlijk, want wat wij vooral meenemen uit die Covid-periode is dat er zoveel steun en liefde heerste onder alle mensen. Bedankt aan iedereen!

DHM: Hoe verliep dan de verlate start en het eerste zomerseizoen?

21 juni 2020 kregen we onze eerste klanten. We hadden ons voorgenomen om zoveel mogelijk zelf te doen en hadden niet veel personeel aangenomen. Ontbijt, restaurant ‘s middags, restaurant ’s avonds, kamers kuisen,

tuinieren, zwembad onderhouden, etc. Dat gingen we dus even met zijn tweetjes doen. 10 dagen later liepen we tegen een grote muur aan want dat was natuurlijk veel te veel werk voor twee man.

We hebben dan de hulplijnen ingeroepen: ma-

Ruud en Jan voor hun hotel

ma’s en papa’s! Die kwamen meteen naar Frankrijk, ze hebben ons onwaarschijnlijk gesteund en tevens hard gewerkt. 1000 maal dank aan hen want dat eerste seizoen hadden we nooit overleefd zonder hen.

We besloten al snel om het restaurant enkel in de avond te openen en zochten naar personeel, maar ook weer niet te veel want er was nog veel onzekerheid.

Abrupt

DHM: Van waar kwamen de meeste hotelgasten?

De historische locaties in de regio zijn enorm populair bij de Amerikanen. In de geschatte omzet rekenden we voor die groep toch wel op 25% van de omzet, maar zij konden dus omwille van Covid niet komen. Gelukkig waren de Belgen en de Fransen massaal op post. We verschenen een paar keer op het VTM-nieuws en bij James Cooke en ook de geschreven pers kon onze dramatische start wel pruimen. Een geluk bij een ongeluk, want dat was natuurlijk allemaal goede reclame voor ons en dat zorgde voor de broodnodige boekingen.

DHM: Wat gebeurt er in de winterperiode? Is het hotel dan ook open?

Het eerste seizoen eindigde even abrupt door een tweede harde lockdown in oktober 2020. Van de ene op de andere dag was het finito. Dit voelden we natuurlijk wel aankomen maar het was toch weer even wennen.

Nu we het gebouw goed hadden leren kennen en we de nodige feedback van onze gasten hadden gekregen, namen we de beslissing om deze tweede lockdown optimaal te gebruiken voor de eerste fase van de renovatie. First things first: een extra lening trachten te krijgen. We hadden aan de bank laten zien dat we het echt wel in ons hadden en ze gingen meteen met ons mee in zee, samen met de regio Nouvel-Aquitaine die ook besloot ons te ondersteunen.

We pakten tijdens die lockdown dan ook heel wat zaken aan: isoleren, een nieuwe Wifi-installatie, overal airco, Chromecast, een volledig nieuw restaurant en salon en een aantal totale kamerrenovaties.

Favorieten

DHM: En dan komt de tweede zomer eraan.

Het tweede seizoen begon ook wat later door lockdown 4 - of was het nu lockdown 5?

Doordat we tijdens de winter vijf weken lang op tv verschenen op Vier met het programma Bye Bye Belgium, kwamen de reservaties goed binnen. Het was weer een mooie mix van Belgen en Fransen en nu kwamen er ook

“Als je een kamer helemaal stript en van nul opbouwt tot iets nieuws, dan word je blij van het resultaat…”

al wel eens een aantal andere nationaliteiten over de vloer. Chef Jan zorgde voor een goed werkend restaurantconcept, en dat werd blijkbaar erg gewaardeerd. Het tweede jaar werd dus een topseizoen, we hadden nu ook meer personeel en waren duidelijk beter georganiseerd.

Stomverbaasd wat je hier allemaal kan zien en doen

De tweede fase van onze renovaties hadden we ingepland gedurende de winter 20212022, dus besloten we om begin november de deuren te sluiten. Zo werden deze winter met heel veel onverwachte problemen 8 badkamers gerenoveerd. Er werden ook opnieuw 3 kamers gerestyled, overal kwam nieuwe vloerbekleding, we installeerden een elektrische laadpaal en kochten nieuw terrasmeubilair. We waren net op tijd gereed voor de opening begin april van dit jaar.

DHM: Vonden ook Hoogstratenaren de weg?

Uiteraard. Er kwamen al heel wat Hoogstratenaren over de vloer natuurlijk en daar mogen er gerust nog wat bijkomen… (Ruud met een knipoog). Arendonk is ook wel goed vertegenwoordigd, hoor! (roept Jan) Heel wat mensen kenden ons van tv, dat helpt. En onze favoriete klanten kunnen niet anders dan de Belgen zijn, toch?

Eerste plaats

DHM: Zijn die klanten ook echt tevreden? De mooiste erkenning is dat we vele klanten zien terugkomen. Ook op de review sites gaat

het erg goed. Vorig jaar staken we de twee viersterrenhotels voorbij op Tripadvisor en klommen we van plaats 3 naar plaats 1. Er zijn veel hotels en chambres d’hotes in Les Eyzies, dus op die eerste plaats zijn we fier en we zijn vast van plan om die niet meer af te geven.

Ik denk dat de vele gasten van ons terugkomen voor de charme van het hotel, voor Jans lekkere keuken maar uiteraard ook omdat ze vaak stomverbaasd zijn wat je hier allemaal kan zien, doen en ontdekken. De Perigord Noir (Dordogne) is een unieke combinatie van natuur, prehistorie en middeleeuwen.

Er zijn de historische musea, 1001 chateaus, grotten en abri ’s maar er zijn ook heel mooie stadjes in de buurt. Beynac is gebouwd op een rotswand in de Dordogne-vallei met daarboven een kasteel, Sarlat-La-Canéda is een prachtig gerestaureerd middeleeuws stadje, in Limeuil komt de Vézère in de rivier de Dordogne en kun je helemaal naar boven wandelen naar panoramische tuinen. Dat zijn stadjes op fietsafstand. Wandelen en fietsen langs en door de rotsen in een ruw landschap. De tuinen van Marqueyssac gelegen op een rotsachtige uitloper die uitkijkt op de vallei van de Dordogne bieden je een van de mooiste plekjes ter wereld. Je kan stroomafwaarts kajakken of kanoën op de Vézère, een rivier op 100 meter van ons hotel. En ook de jongeren vinden hun vertier in klim- en pretparken.

DHM: Kom je dan best met de wagen naar de Dordogne?

Het is makkelijk om met de wagen vanuit het hotel de stadjes of activiteiten te doen natuurlijk, maar je kan ook perfect op een alternatieve manier komen en ter plekke je dagen vullen met wat er op wandelafstand te doen

is, of gewoon luieren aan ons zwembad.

We zijn een samenwerking aangegaan met www.ergensonderweg.be. Veerle begon een reiskantoor in volle covid-periode. Ze biedt ‘reizen met de trein’ aan en exact op 100 meter ligt hier het schattige stationnetje van Les Eyzies. Een match made in heaven! We spreken zo een doelgroep aan die kiest voor een andere manier van reizen, het is ook een opportuniteit voor wie geen zin heeft in een rit van 900km. Je kan er zelfs een citytrip naar het mooie Bordeaux aan vasthangen.

We zien trouwens al veel klanten een korte vlucht nemen vanuit Rotterdam, Eindhoven of Charleroi. Je vliegt dan op Bergerac en huurt een wagen. 45 minuten later sta je dan voor het hotel.

Goesting

DHM: En wat brengt de toekomst?

Nu zijn we goed gestart en draaien we ons eerste volledige seizoen. Dat er al heel wat verschillende nationaliteiten zijn - Japanners, Australiërs, Amerikanen, Israëliërs, … - dat geeft een andere dynamiek als voorheen en is erg leuk.

Het vinden van goed personeel dat ‘zin’ heeft in werken is momenteel onze grootste uitda-

ging. Ik denk dat de hele horecasector hier mee worstelt, zowel in binnen- als in buitenland. Ons restaurant kan momenteel niet op volle toeren draaien want slechts één hardwerkende kok in de keuken botst op zijn limieten.

We zijn wel al druk bezig hoe we na dit zomerseizoen de gebouwen en accommodatie kunnen opwaarderen. Een nieuwe veranda/pergola en nog wat schilder- en renovatiewerkjes zitten alvast in de pipeline. Aan goesting en optimisme ontbreekt het ons zeker niet.

DHM: Zouden jullie er dus opnieuw aan beginnen, ondanks de hindernissen die er waren?

Deze vraag krijgen we best wel veel de laatste tijd en het antwoord bij ons beiden is volmondig ‘ja’. We hebben nog nooit zoveel geleerd als in de afgelopen jaren en elke dag evolueren we verder. We moeten er wel over waken dat we niet te hard gaan. Onze dagen zijn vaak van 7 uur in de ochtend tot na middernacht en dat 7 op 7. Daarin een goede balans vinden, is iets waaraan we zeker nog moeten werken.

Ervaringen

DHM: Waar worden jullie blij van? Als je een kamer helemaal stript en van nul

opbouwt tot iets nieuws, dan word je blij van het resultaat, en al helemaal van de positieve feedback van de klanten achteraf. Niet om hoog van de toren te blazen hoor, maar als je ziet wat we hier allemaal meemaakten, welke verbouwingen we doen, dan heerst er wel een zekere bescheiden fierheid. We did it!

Ons concept werkt ook echt. We willen een hotel zijn dat dicht bij de gasten staat. Dat kost veel energie, maar het is het zeker waard. Vriendelijk zijn is volledig gratis, zo luidt ons motto. Dat zie je ook terug in het hele CroMagnon-team.

DHM: Daar zullen ook minder goede ervaringen tegenover staan, toch?

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn natuurlijk. De grotere verbouwingen zoals de airco’s, de badkamers, de vloeren gebeuren allemaal op de Franse slag. Het vreet energie als mensen niet opdagen. Ook zijn ze vaak al tevreden met een afwerking van 95% en dat is geen match met de 100% die wij willen.

Een gerechtsdeurwaarder, een hele papiermolen en veel negatieve energie blijken dan nodig om de bedrijven naar de nodige 100% te duwen. Maar ook daar wen je aan, je leert er mee omgaan. En zoals mijn favoriete spreekwoord zegt: met doorzettingsvermogen bereikt de slak de ark! (rob)

Heel wat knelpunten voor zwakke weggebruikers

Onze straten moeten veiliger, toch?!

HOOGSTRATEN - In ons vorige nummer hadden we een gesprek met de voorzitter van de mobiliteitsraad Wim Van Bergen. Die kaartte aan dat er in groot Hoogstraten nog tientallen knelpunten zijn, die dringend aangepakt moeten worden. Het verkeer moet veiliger gemaakt worden met het oog op de zwakke weggebruiker. We toetsten dit aan de praktijk. In Hoogstraten gingen we op stap met Danny Vorsselmans, die in de Lindendreef woont. Door een lichamelijke beperking gebruikt hij om zich te verplaatsen een rolstoel die hij omgebouwd heeft tot handbike. Dat is soms ronduit gevaarlijk, zo stelden we vast, terwijl sommige knelpunten al lang gekend zijn en zelfs relatief makkelijk verholpen zouden kunnen worden. Ook in de andere deelgemeenten zijn er zulke situaties…

Je hebt Danny ongetwijfeld al zien rondrijden in Hoogstraten. Dagelijks wordt hij geconfronteerd met de gevaren die zwakke weggebruikers ervaren in onze overdrukke straten. Straten met een overdaad aan geparkeerde wagens, vaak fout geparkeerde wagens, smalle voetpaden met daarop handelswaar aan heel wat winkels op de Vrijheid, slechte belijning op de wegen, enz…

We beperken ons tot enkele gevallen, het aanbod van gevaarlijke situaties voor voetgangers en fietsers is immers erg groot.

Moerstraat, Hoogstraten

Onvoorstelbaar dat dit nog mogelijk is. We bevinden ons in de Moerstraat, waar ter hoogte van huisnummer 52 een fiets-en voetpad uitkomt op de Moerstraat. Deze fietspad wordt overigens zeer veel gebruikt door schoolgaande kinderen.

Er is geen enkel bord, signalisatie noch verkeersremmer in de Moerstraat dat wijst op dit fietspad. Auto’s die hier passeren, hebben een snelheid van ongeveer 50 km/uur (als ze zich houden aan de snelheidslimiet in de bebouwde kom). Er wordt niet eens afgeremd

als er fietsers uit het pad komen. Jammer, het lijkt hier echt wachten op een zwaar ongeval. Het is ronduit onbegrijpelijk dat hier al die jaren nog niets aan gedaan is. Hetzelfde beeld en situatie krijg je overigens als je het fietspad gebruikt richting Minderhoutsestraat. Al is daar is wel een bord voorzien en is er eveneens een verkeersremmer.

Lindendreef, Hoogstraten

We namen twee foto’s in de Lindendreef, nabij de Antoon de Lalaingstraat.

Er is geen fietspad voorzien in de Lindendreef. Betonblokken zijn hier op het voetpad aangebracht om wagens lateraal te laten parkeren. Aan dit kruispunt moet er voorrang gegeven worden aan het verkeer komende uit de Antoon de Lalaingstraat.

Verkeersbord B17 (Andreaskruis dat aangeeft dat er voorrang is voor wie van rechts komt) is hier wel aanwezig. Voertuigen die het kruispunt naderen, remmen in de praktijk amper of nooit af. Wellicht komt dat door de veelvoud aan verkeersborden en andere overbodige en zelfs verwarrende borden.

Zo staat er een veelkleurige paal die heel veel aandacht trekt. Best mooi en door zijn regenboogkleuren verwijzend naar een belangrijke maatschappelijke problematiek, maar dat neemt niet weg dat het gehele beeld er erg verwarrend door wordt. Alles in acht nemend, lijkt dit niet thuis te horen aan een zeer druk en gevaarlijk kruispunt in de onmiddellijke nabijheid van drie Spijkerscholen(lagere school, secundair, VTI) .

Tinnenpotstraat, Hoogstraten

In de Tinnenpotstraat is er geen fietspad voorzien. Enkel in de laatste meters richting Vrijheid is er een belijning getrokken die een fietsstrook moet voorstellen. Danny getuigt: “Vanop deze fietsstrook in de Tinnenpotstraat kom ik aan de Vrijheid. Hier moet ik naar rechts. Voertuigen die de Vrijheid op willen rijden, duwen mij hier gewoon van de baan… ”

Zou men hier niet beter de ronding van het voetpad inkorten en een korte strook, tot aan het fietspad van de Vrijheid, voorbehouden aan fietsers?

Van Aertselaerstraat, Minderhout

In de Van Aertselaerstraat vinden we ter hoogte van Mac Ryan aan de kruising met de

Kapeldreef een rij paaltjes. Deze paaltjes zijn een gevaar voor zowel fietsers op rood geschilderde fietspad als voor voetgangers op het twee-en-een-halve-klinkers brede voetpad.

Waartoe dienen deze paaltjes? Voor zover wij dat kunnen vaststellen, hebben ze geen enkele functie (meer). Wellicht zijn ze ooit van dienst geweest en is men ze vergeten weg te halen.

Van Aertselaerstraat, Minderhout

Nog in de Van Aertselaerstraat, dit keer ter hoogte van Aldi en Bristol.

Vanuit de Kapeldreef steek ik over op het zebrapad (dat mij als voetganger voorrang verschaft). Ik ondervind evenwel dat je met handgebaren teken moet doen aan de naderende automobilisten om mij veilig over te laten steken. De infrastructuur hier lijkt

vooral gericht op de doorstroming van het gemotoriseerde verkeer.

Is dit geen plaats waar men beter zou opteren voor een verkeerslicht, met een roodlichtcamera die automatisch op rood gaat wanneer er meer dan 50 km/u wordt gereden? Dat zou niet alleen overdag erg nuttig zijn, zeker ook ’s avonds en ’s nachts wanneer hier naar verluidt snelheden worden gehaald tot 120 km/u. Dat is wat omwonenden hier ervaren, nochtans is dit in een drukke bebouwde kom.

Er is zelfs meer: eenmaal ik over gestoken ben, moet ik in tegengestelde richting, voorbij de uitrit van de Aldi, op het fietspad naar de ingang van de Aldi. Als er fietsers aankomen, dwingen zij mij op het voetpad. Maar daar raak in conflict met het uitkomend verkeer van de Aldiparking. (pm)

Een veilig voet- en fietspad is niet overal evident…

MEERLE - Wie om welke reden dan ook minder mobiel is, ziet zich in het dagelijkse leven ondanks de inspanningen van overheid en burgers nog vaak geconfronteerd met obstakels. Een simpele verplaatsing over een voetpad, een simpele oversteekplaats over een weg, een simpele toegangsdeur naar een gebouw met een publieke functie… het kunnen stuk voor stuk onoverkoombare obstakels zijn wanneer je er autonoom met een rolstoel wil langs geraken. Zelfs met enige hulp is dat niet overal evident.

Mensen met een beperking ervaren dat noodgedwongen dagelijks indien ze rolstoelafhankelijk zijn. Dat geldt ook voor eenieder die op zijn oude dag minder uit de voeten kan. De ouderenraad is er zich van bewust en stippelde in iedere deelgemeente naar het voorbeeld van de toegankelijke wandeling in Hoogstraten een parcours uit. Meerle en Meersel-Dreef zouden door de gemeente eerst worden gerealiseerd.

Toegankelijkheid is weliswaar een complexe

materie. Enter bundelde de belangrijkste principes in doorgangen - oppervlak - drempels, in combinatie met het STOP-beginsel: stappen, trappen, openbaar vervoer en privaat vervoer. We verwijzen hiervoor graag naar https://www.toegankelijkeomgeving.be/dod

En in onze gemeente stonden we letterlijk even stil bij enkele kleine en grote knelpunten in Meerle. Niet alleen voor rolstoelgebruikers, ook voor jonge weggebruikers mag er soms nog meer aandacht zijn.

Kerkstraat, Meerle

Is dit een voetpad of wordt dit eerder een parkeerstrook in de Kerkstraat, hartje Meerle? Hier kunnen in ieder geval rolstoelen en zelfs kinderwagens amper of helemaal niet voorbij.

Dit werd al eerder aangekaart bij de gemeente. Het advies was naar verluidt: gebruik het voetpad aan de overzijde van straat. Op zich al een vreemde redenering, want het

maakt dat een voetpad hier niet voor elke zwakke weggebruiker geschikt zou zijn. Bovendien is dat voetpad aan de overzijde nauwelijks breder.

Meerledorp, Meerle

Deze foto werd gemaakt aan het einde van het fietspad langs de Strijbeekseweg en dus aan het begin van de fietssuggestiestrook in Meerledorp.

Helemaal veilig lijkt dit niet te zijn voor de fietsers, en al helemaal niet voor een jonge fietser met een boekentas op de rug of op het fietsrek. Voorzichtigheid is op z’n plaats. Hoewel er voor de automobilisten een waarschuwingsbord staat, kijk je als fietser toch beter goed achterom alvorens op de baan te rijden.

Meerledorp, Meerle

Aan het kruispunt van Meerledorp met de Hazenweg is er geen spoor van een zebrapad. Nochtans moeten hier dagelijks kinderen de baan oversteken op weg naar en van de school. Moet er in zulk geval eerst een ongeval gebeuren vooraleer er ingegrepen wordt?

Mgr. Eestermansstraat, Meerle

De foto werd gemaakt op het voetpad in de Mgr. Eestermansstraat, maar zou ongetwij-

feld op ettelijke plekken in elke deelgemeente genomen kunnen worden.

Een simpele omhoogstekende straattegel. Niet alleen hinderlijk voor rolstoelgebruikers, maar ook voor de voetgangers zelf. Op z’n minst oncomfortabel, als het even tegenzit zelfs gevaarlijk. (jaf)

Toegankelijkheid van publieke gebouwen kan beter

“Over Wortel klagen we niet…”

WORTEL - Karin van der Kaa en Ben zijn de trotse ouders van drie meisjes. Hun tweede dochter, Sien, had voor, tijdens of na de geboorte te lijden onder zuurstofgebrek. Dit bracht motorische en visuele beperkingen mee, zodat het hele gezin nu al veertien jaar de gevolgen ondervindt. Ze doen dit met veel kracht, inventiviteit en assertiviteit en kunnen rekenen op heel wat solidariteit. Maar nog meer aandacht voor toegankelijkheid van de overheid en eigenaars van publieke ruimtes en gebouwen zou het leven voor hen gemakkelijker maken. “Over Wortel klagen we niet”, klinkt het, “maar wij nodigen mensen uit om de realiteit voor zoveel mensen met een beperking onder ogen te zien en samen naar oplossingen te zoeken.”

We spreken Karin van der Kaa op pinkstermaandag. Ben en zij zijn net terug van een weekend in Hasselt om te vieren dat ze vijfentwintig jaar samen zijn. Ze zijn vol lof over de toegankelijkheid van het openbaar domein en de gebouwen in Hasselt. Een weekend met het hele gezin zien ze in de toekomst wel zitten. Dat Hasselt zo goed scoort qua toegankelijkheid heeft ongetwijfeld te maken met de pioniersrol die het toegankelijkheidsbureau in Kermt bij Hasselt rond dit thema heeft gespeeld.

Karin is naast moeder ook voltijds persoonlijk assistent van Sien. Zij kunnen rekenen op een persoonlijk assistentie budget waarmee ze zorg en hulpmiddelen kunnen betalen. Als we haar vragen naar knelpunten rond toegankelijkheid in Wortel dan zegt ze dat het allemaal wel meevalt. Ongetwijfeld speelt daarin mee dat ze als gezin van bij de geboorte al een hele weg hebben afgelegd en op veel steun konden rekenen. Karin is de school in Wortel heel dankbaar. Sien zat al die jaren in dezelfde

klas. De leerkracht en het didactisch materiaal verhuisden.

Zwoegen

Maar in de loop van het gesprek wordt ons lijstje knelpunten alsmaar langer.

Sien is nu veertien jaar en ze wil graag eens alleen dingen doen. Haar gebrek aan dieptezicht maken het moeilijk om kleine obstakels op het openbaar domein en plotse overgangen juist in te schatten. Toen haar grootouders tijdelijk in een appartement vlak bij haar thuis woonden, was ze fier dat ze hen op eigen kracht kon opzoeken. Nu wonen ze in een zorgunit bij hun vroegere woning. De weg daarnaartoe ligt voor Sien vol obstakels. Zoals een voetpad dat plots eindigt en overgaat in een grasberm.

Sinds kort heeft Sien een aanpasbare rolstoel waar vooraan twee kleine wielen of een groot wiel kunnen geplaatst worden. Met het grote

Op het strand en in de koloniedreven blijft het vaak zwoegen, ook met een aangepaste rolstoel.

voorwiel zou wandelen makkelijker moeten zijn. Onlangs gingen ze naar zee en ervaarden ze toch dat het zwoegen blijft om met een rolstoel over het strand of in de duinen te rijden. Ze wandelen ook graag in Wortel Kolonie maar de stenen die op de dreven zijn aangebracht maken dat knap lastig.

Toegang

Het grootste knelpunt zijn echter de toegangen tot bakker, apotheker, slager, bibliotheek, kerk,… Bij de bakker gaan ze langs de ingang terug naar buiten. De drukknop en de schuifdeur aan de uitgang is rolstoelvriendelijk, de niveauverschillen op het voetpad aan de uitgang echter niet. Een hellend vlak zou dan een uitkomst kunnen zijn.

Aan de bibliotheek is een hellend vlak, maar het openen van de deur is daar geen evidentie voor een rolstoelgebruiker of iemand die minder kracht heeft als gevolg van bijvoorbeeld een schouderletsel. De toegang tot de apotheek is eveneens heel moeilijk. En ook bij de slager met een hellend vlak voor de winkel en een hoge drempel blijft Sien meestal buiten wachten.

Karin verwijt dit de betrokkenen geenszins, wel nodigt ze iedereen uit om de realiteit voor zoveel mensen met een beperking onder ogen te zien en samen naar oplossingen te zoeken. Als je daar een ommetje voor moet makenzoals voor de toegang tot de kerk - dan nemen ze dit er graag bij.

Meer info over dit onderwerp vind je op https://omgeving.vlaanderen.be/nl/toegankelijkheid-publieke-gebouwen-overige-werkenruimtelijke-ordening. (hr)

Uw vak antie in de Ardennen

Meer info te bevragen bij chalet-odeigne@telenet.be Ga het niet te ver zoeken. Ga dit jaar op vakantie in de Ardennen. Rust, natuur, wandelen, mooie stadjes, vlakbij en toch in een heel andere omgeving. Dit alles in een prachtige chalet voor 6 personen.

Erik Geerts en Petra Leijten, Portugal

Monchique, een verborgen schat in de Algarve

Met skype blijf je via gratis videogesprekken wereldwijd in contact met mensen. In dit geval liep het evenwel anders, uw reporter van dienst reisde naar Portugal om uitgeweken Dreveniers Erik Geerts en Petra Leijten te bezoeken op hun berg Picota bij Monchique in Portugal. Erik maakte eertijds deel uit van een groep mountainbikers (zonder groepsnaam), na zijn emigratie beslisten enkele leden om ons voormalige lid te bezoeken. Eerst geland in Faro, dan met de huurauto naar Portimao, vervolgens 20 km landinwaarts naar Monchique in de prachtige Algarve. Hoe zou het koppel het stellen in Portugal?

Erik Geerts, geboren in 1964, als zoon van Jef Geerts en Magda Sterkens. “Ik heb nog een oudere broer en zus,” licht hij toe, “mijn opleiding heb ik gevolgd in de tuinbouwschool van Hoogstraten, daarna stapte ik in het ouderlijk bedrijf op het Heieinde dat ik later ook heb overgenomen. Ik heb altijd in MeerselDreef gewoond. De meeste mensen kennen mij wellicht nog als de appelboer van het Heieinde.”

Petra Leijten is afkomstig van Chaam, “geboren in 1968, met één broer en twee zussen in het gezin. Ik volgde een slagers- en een KMO-opleiding. Hierdoor kon ik later in ons tuinbouwbedrijf groenten aan huis verkopen. We hebben ondertussen twee zonen, Maarten is geboren in 1994 en Jarno in 1996. Zij wonen ondertussen beiden samen in Antwerpen, en zijn dus niet mee verhuisd.”

Algarve

DHM: Wat voor tuinbouwbedrijf hadden jullie ?

Erik: Mijn ouders hadden eerst fruitbomen, appels, peren en krieken, maar uiteindelijk was de grond hiervoor niet echt geschikt. Veel meer werk en toch slechts de helft van de

kilo’s kunnen plukken, dus dit was niet houdbaar. De volgende 10 jaren hebben we dan voornamelijk een aardbeienbedrijf gehad, daarna nog 10 jaar lang blauwbessen. Zijdelings hadden we ook nog kerstbomen. Verder hadden we ook nog notenbomen aangeplant, maar niet alles is altijd top. Ondertussen baatte Petra een winkeltje van fruit en groenten aan huis uit.

DHM: Vanwaar de beslissing om naar Monchique in Portugal te verhuizen?

Erik: We waren de regels en de wetten beu. En ook valt er weinig positiefs te zeggen over politiek en over de nutsvoorzieningen e.d. Het werd steeds gekker met de regelgeving om een tuinbouwbedrijf uit te baten. Ofwel moesten we uitbreiden, ofwel stoppen. Van onze Portugese seizoensarbeiders hadden we gehoord dat het noorden van Portugal vooral natter en regenachtiger is en dat het zuiden veel te droog is, maar Monchique is groener en frisser.

Petra: Het ligt in de Algarva, een prachtige streek, veel natuur, zuivere lucht, geen industrie in de omgeving, het vriest of sneeuwt er bijna nooit, met mooie vergezichten. Monchique wordt ook wel eens de longen van de Al-

Erik en Petra ruilden Meersel Dreef in voor Monchique.

garve genoemd. Het is een plattelandsdorp omgeven door twee bergen Foia (902 meter) en Picota (773 meter). Jammer genoeg trekt de jeugd weg en is er veel leegstand in het dorp zelf. De levensstandaard is ook lager, Monchique is achtergesteld ten opzichte van andere delen van Portugal.

Ruïnes

DHM: Hoe ging het verder?

Erik: In 2016 hebben we van een Engelsman vier ruïnes op een 5ha. overwoekerde berghelling kunnen kopen, in de nabijheid van de top van Picota. Deze ruïnes hebben een urbain nummer, wat betekent dat zij gebouwd zijn voor het jaar 1951, en dat hier dus vroeger vier gezinnen hebben gewoond. Nadien moesten we nog 5ha. berghelling bijkopen, maar de prijzen hiervoor zijn natuurlijk niet hoog. Als er geen ruïne opstaat, is het niet veel waard.

Belangrijk is dat er ook vijf natuurlijke wa-

terbronnen zijn, zodat wij zelfvoorzienend zijn. Deze waterbronnen zijn uitgegraven mijnen. We zijn volledig “off grid” (van het net af, nvdr), dus niet afhankelijk van iets of iemand. We moeten af en toe wel een bus gas kopen als onze elektriciteitsbatterijen na enkele donkere weken in de winter onvoldoende stroom kunnen leveren en we niet kunnen koken. Er ligt immers geen gas of waterleiding in de straat.

DHM: Lopen jullie bouwplannen hier vlot?

Petra: Het verkrijgen van nodige vergunningen is problematisch, maar er is een nieuwe burgemeester die alle achterstand wil wegwerken. Voorlopig wonen we sinds januari 2021 in een door ons gebouwde guesthouse, daarna moet de bouw van onze eigen woning volgen, en kunnen we de guesthouse gaan verhuren. Door alle vertragingen zijn onze bouwplannen momenteel natuurlijk ook veel duurder geworden, dat is wel een tegenvaller. Een tweede guesthouse is nog mogelijk, maar dat is nog bijlange niet zeker.

Brand

DHM: Het is hier allicht heel anders werken dan jullie Meersel-Dreef gewoon waren…

Erik: We woonden zowel in Meersel-Dreef als hier in een vrije omgeving. Maar de natuur probeer ik hier zo’n beetje te behandelen zoals nonkel Frans dat deed (tuinarchitect Frans Geerts +, nvdr). Ik ben echter meer van de praktijk dan het ontwerpen ervan. In Meersel-Dreef stuitte ik steeds op moeilijkheden, en daarom wilde ik iets anders, iets nieuws, en dat kan hier.

Er was hier al 10 jaar niks meer aan gedaan, dus de hele helling was begroeid met bramen met daarnaast de befaamde kurkeiken. Een brand heeft vijf jaar geleden grote delen van zowel Foia als Picota vernietigd. Elk jaar zijn er wel branden, maar deze brand was fenomenaal, ook vele Belgen zijn toen getroffen.

Heel wat huizen zijn in de brand gebleven, op vele plaatsen zie je nog de uitgebrande gebouwen. Nu probeert de gemeente door bewuste heraanplantingen deze problematiek aan te pakken. Het blijft wel jammer van de vele verloren gegane kurkeiken. In heel de streek zie je nog sporen van die immense brand.

DHM: Hoe vordert de integratie?

Petra: Die is eigenlijk eerder minimaal. Er zijn wel veel Belgen, Nederlanders, Duitsers en Oosterijkers met als voertaal het Engels. En ja, we zoeken elkaar op. We hebben ook een gemeenschappelijke app voor onderlinge communicatie en afspraken, we gaan regelmatig bij elkaar op de koffie. Zo zijn dus wel genoeg sociale contacten.

Erik: Mijn Portugees is ondermaats, overigens. We waren van plan om dit in de wintermaanden te leren, maar toen kwam Covid er tussen. In Monchique praten ze het ‘monchiquees’, een plaatselijk dialect wat het nog moeilijker maakt voor ons.

De Portugezen zien buitenlanders ook minder graag komen, omdat veel huizen boven hun budget verkocht worden. Vooral Amerikanen, die vinden Portugal één van de veiligste landen ter wereld om te wonen. Ook de zogenaamde bitcoiners, want die betalen in Portugal geen belasting hierover.

Financieel

DHM: Is het financieel interessant voor jullie?

Erik: Bij verkoop moet er wel een meerwaardebelasting betaald worden, behalve als we dat geld opnieuw in de Portugese economie steken. Voorlopig zitten we goed op onze berg, maar je weet nooit wat de toekomst brengt.

Het gaat voor ons niet zo zeer om het financiële aspect, het is meer de uitdaging om zoveel mogelijk zelfvoorzienend te zijn.

DHM: Veel contacten met het thuisfront?

Petra: Omdat mijn ouders twee jaar geleden op 24 uur tijd beiden zijn komen te overlijden, was het voor mij gemakkelijker om te verhuizen. Ik heb wel regelmatig contact met mijn broer en zussen

Erik: Mijn moeder en mijn zus wonen nog in Meersel-Dreef, maar zijn nog niet tot hier geraakt. Het was de bedoeling dat ik elke twee maanden eventjes over en weer zou komen, maar Covid heeft ook daar weer een stok tussen gestoken.

Petra: Heel belangrijk voor ons was dat onze kinderen deze beslissing steunden. We moesten dit doen als we ons daar goed bij voelden, zo meenden zij. Nu is Maarten een drietal weken bij ons, volgende week komt Jarno over. Voor hen is het altijd een beetje vakantie als zij bij ons eventjes komen logeren.

Kansen

Uiteraard is er nog heel wat meer gebabbeld in de vijf dagen en vier nachten dat wij konden verblijven op hun Picota berg - maar dat is niet voor deze kolommen bestemd... Wij bezochten de plaatselijke markt, zijn gaan moutainbiken met elektrische MTB’s, hebben het pittoreske strand bij Portimao bezocht, wandelden op hun berg en langs de onvergetelijke stranden, maakten een boottocht op de Atlantische Oceaan en hebben er ook in gezwommen.

Als je er niet geweest bent, lijkt de drastische beslissing van Erik en Petra misschien moeilijk te begrijpen. Maar als je weet wie zij zijn, hoe ze in het leven staan en hebt gezien waar zij nu wonen, dan kan je hen geen ongelijk geven… Je moet de kansen nemen als ze zich aandienen.

Erik en Petra, het was een geweldig verblijf, het gaat jullie goed op Picota. Jammer dat ik dit niet mag declareren als onkosten…! (JJ)

Een van de ruïnes op de Picota

Dreveniers in de Algarve, met hun guesthouse op de achtergrond.

Eeuweling is nog altijd actief als koster in Meerle

Koster Keeske Van Den Ouweland 100 jaar

MEERLE - Dat het dagelijkse kost is, kunnen we nog niet zeggen. Maar dat de mensen ouder worden en er meer eeuwelingen voorkomen is een vaststaand feit. Maar een 100-jarige die nog steeds actief koster is, is voor zover wij weten een unicum. Dat is dus het geval met Keeske Van Den Ouweland. Op 3 juni werd hij 100 en nog steeds is hij actief als koster in onze parochiekerk Sint-Salvator. Al 27 jaar. Als dat geen reden is om hem te vieren!

Geboren en getogen

Corneel, gekend als Keeske, kwam ter wereld op de Elsakker als derde zoon in het gezin. Later zou daar nog een vierde bijkomen. Keeske liep met zijn leeftijd- en buurtgenoten school in Meerle. Binnendoor, langs waar nu de Rondeelweg ligt, behalve als de kastanjes rijp waren, dan gingen ze langs Lauwers. Dat leidde tot hevige ‘strijd’ met die van ’t Oosteneind, langs Lauwers was immers ‘ullije’ weg, daar hoorden die van den Elsakker niet langs te komen.

Behalve als de kastanjes rijp waren

Op zijn 14e bleef hij thuis, bij vader en de oudere broers op de boerderij. ‘Onze vader was nogal een paardenliefhebber en die had een gespan. Maar daar was thuis niet heel de tijd werk voor, zodoende moesten wij van ons vader daar elders mee gaan werken. Nogal wat “burgers” hadden zo net buiten het dorp een akkertje waar ze wat graan en groentes voor eigen gebruik op wonnen. Die hadden geen paard en geen gerief om die akker om te doen en wij deden dat dus.

Eigenlijk nogal ambetant werken, want ge moest ongeveer al uw gerief meenemen, dikwijls voor een akker van een scheet groot. Ook hout vervoeren naar de Wissel als er in het bos van Voortman gekapt wier of “bos”

gaan ploegen. Of mos, strooisel voor de bloemenkwekers uit de Vlaanders vervoer naar de quarantainestallen voor rekening van Nolleke Van Aperen. Ja, ons vader zorgde er altijd voor dat we aan de slag bleven, we hebben nooit op een ander moeten gaan dienen.’

Lekkerste patatten ooit

Bij het uitbreken van de oorlog in 1940 ging Kees met de andere jongelingen van Meerle op de vlucht richting Frankrijk. Stukken met de tram, veel te voet. ‘Na een lange tocht kwamen we ’s nachts in Eeklo aan. We hadden ons zelf wijsgemaakt dat ze ons daar wel goed zouden ontvangen, met eten en een bed. Dat viel lelijk tegen. We werden naar een cinema-

De familie verenigd rond de eeuweling. Keeske heeft drie kinderen, acht kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Samen met hun partners een hele bende!

zaal gebracht en konden daar op een van de klapstoeltjes slapen.

’s Morgens moesten we op bedeltocht bij de burgers van Eeklo voor wat eten. Die waren daar niet echt op gesteld, het was niet gemakkelijk om aan eten te geraken. We zijn zo veertien dagen op de dool geweest, van hier naar ginder en terug. Ons geld was op, onze voeten kapot. Ik kocht met mijn laatste geld een paar kameelharen sloefen, ik dacht “dat is zacht aan mijn voeten”. Ik had er geen rekening mee gehouden dat die ook geweldig warm waren, en dat terwijl het toen bijna dertig graden warm was.

Weinig slapen en weinig eten. Op een keer kregen we bij een boer patatten, als we ze zelf maar schelden. Hij heeft die dan voor ons gekookt in een koeiketel. Het zijn de lekkerste patatten die ik ooit gegeten heb’.

Na veertien dagen kwamen de Meerlese jongens terug thuis en toog Kees weer bij vader aan het werk, iets waar hij zich, naast smokkelen natuurlijk, heel de oorlog aan gewijd heeft.

Mit Van Bavel

In café ‘Voorpost’, bij Jo Van Bavel kwam Keeske als jonge gast graag samen met de vrienden. Daar leerde hij Mit Van Bavel kennen, de zus van Jo die er hielp achter de toog. Maar zoetjesaan zag hij liever naar Mit dan naar de maten. Hij schreef brieven naar haar

in Antwerpen, waar ze diende in een winkel in de Hoogstraat.

Op het einde van de oorlog kregen Mit en Keeske “verkering”. Op 10 november 1948, een mooie herfstdag, stapten ze in het huwelijksbootje. ‘Te voet naar de kerk, vader Van Bavel had immers gedreigd niet mee te gaan als ze met een auto dierven gaan. Na de mis langs de Voorpost en dan op ’t Rooyke bij Mit thuis feesten’.

Veekoopman

Kees was ondertussen geworden wat hij de rest van zijn leven zou blijven, veekoopman. Hij kocht en verkocht zowel levende als geslachte varkens, en ging in West-Vlaanderen biggen kopen. Hij kocht een occasiewagen, ‘een tot truck omgebouwde Amerikaan van 21 jaar oud’, daarna een grote kamion. Later deed hij vooral in kleine kalveren, iets wat hij tot ver over de pensioenleeftijd blijven doen is.

Mit deed al die tijd het huishouden en zorgde voor de drie kinderen, Ann, Willy en Jack. Kees was veel weg, maar kwam graag thuis. Hij hield ervan thuis warm te eten en Mit zorgde daarvoor. Mit en Keeske vierden in 1998 hun Gouden Bruiloft.

Sedert een paar jaar help ik de pastoor een beetje

Kees is ook na zijn pensioen actief gebleven. ‘Veel gefietst, penningmeester bij de gepensioneerden en sedert een paar jaar help ik de pastoor een beetje’ vertelde hij toe we hem interviewden voor zijn huwelijksjubileum.

In 2000 is Mit overleden en kwam Keeske alleen te wonen. Met hulp van thuiszorg kan hij zich nog steeds goed behelpen. Ook met de digitale communicatiemiddelen kan hij goed overweg. Hij kan en mag ook nog steeds autorijden en is dus mobiel. Al is zijn Mercedes ook meer dan 30 oud, hij blijft het doen, heeft net nog met succes de keuring ondergaan. Daarnaast heeft Keeske altijd gezelschap gehad van een hondje, ook nu nog. Hij gaat er dagelijks mee wandelen en komt altijd wel mensen tegen om een buurtje te doen.

Koster

Keeske is ondertussen ruim 27 jaar koster van de Sint-Salvatorkerk in Meerle. Voor de juiste datum moet hij op het kerkhof gaan kijken, want zijn eerste officiële dag als nieuwe koster was de dag dat Louiske van Rie Jespers ten grave werd gedragen. Hij heeft daarmee niet alleen een lange staat van dienst, maar is zonder twijfel een van, zo niet dé oudste die het ambt van koster nog uitoefent in Vlaanderen. Maar hij doet het graag en als zijn gezondheid het toelaat, én met de hulp van zijn invaller Ad Verbunt, wil hij dat graag verder blijven doen. Het is voor hem, naast de kinderen en kleinkinderen en achterkleinkinderen, zijn lange leven waar hij veel levensvreugde uit haalt.

‘Als koster ben je altijd als eerste en als laatste

Bart Rombouts mocht namens Bisschop

Johan Bonny bij Keeske het Ereteken van Verdienste met Zilver opspelden.

Omdat hij op de dag van Keeskes viering niet aanwezig kon zijn, overhandigde burgemeester

Marc Van Aperen tijdens de viering van het pensioen van pastoor Fons, aan Keeske een geschenk en de wensen van het stadsbestuur, alsook op vraag van Koning Filip en Konigin Mathilde een door hen ondertekende foto van het koningspaar.

Altijd als eerste en als laatste in de kerk

in de kerk, je doet de deur open en sluit ze weer als alles achter de rug is en weer op zijn plaats staat of ligt. Als ik aankom, steek ik altijd eerst een paar kaarsjes aan voor het beeld van Onze-Lieve-Vrouw. In de sacristie kijk ik na welke gewaden moeten klaargelegd worden, maak de kannetjes met water en wijn klaar, leg de grote en kleine hosties klaar. Als de misdienaars er zijn, maak ik ze wegwijs voor de viering van die dag. Als er geen misdienaars zijn, speel ik zelf misdienaar. Soms help ik de pastoor de communie uitdelen.

Er zijn natuurlijk de speciale vieringen: een doop, een huwelijk, gouden bruiloften, uitvaartdiensten. Je heb er geen gedacht van hoeveel waarde de mensen eraan hechten als die vieringen goed verlopen, als het mooie diensten zijn, als alles goed geregeld is. Vooral bij de uitvaarten blijkt dat de mensen daar heel gevoelig aan zijn, er troost in vinden dat het een mooie dienst is. Ik ondervind daar veel erkentelijkheid voor.’

Troost en steun

‘In die 27 jaar, heb ik als koster veel mensen, waaronder al mijn generatiegenoten, mee begeleid in hun laatste kerkbezoek. En ik maakte altijd tijd om de mensen die ik kende te begroeten, een schouderklopje te geven, een woordje te zeggen. Ik ben blij dat de meeste mensen bij die afscheidsviering een beetje troost hebben gevonden.

Mijn werk als koster biedt ook mij veel troost. Ik voel me goed in de kerk, zowel in het gebouw als bij de groep van mensen die er bij betrokken zijn. Het is een fijne groep, die goed samenwerkt. Want de kerk en de kerkdiensten vragen veel meer werk dan dat van de koster, dat is maar een klein deel.

Onze parochie kan gelukkig rekenen op een groep trouwe medewerkers, allemaal vrijwilligers. Ik ben blij dat ik daar bij hoor, zeker nadat mijn vrouw overleden is. Het is mijn sociaal contact.’

Mooie viering

Op vrijdag 3 juni, de dag van zijn 100e verjaardag, werd Keeske gevierd zoals het een 100-jarige past. Met een mooie viering in de kerk, waar naast de familie veel buren, vrienden, bekenden en gewone Meerlenaars aanwezig waren. Er waren veel mooie woorden aan het adres van de eeuweling.

Pastoor Fons, voorganger in de plechtige dienst, wees op de relativiteit van de ouderdom. ‘Men zegt van de ouderdom dat op 40

Tijdens de receptie nam Schepen Piet Van Bavel de honneurs waar voor het stadsbestuur.

de glans eraf gaat, op 50 de lak eraf en vanaf 60 komt de roest. Keeske zei me gisteren dat het relatief is, dat je maar zo oud bent als je je voelt. De getallen zijn van minder belang. Het is niet belangrijk jaren aan het leven toe te voegen, maar leven aan de jaren. Het geheim is geluk, tevredenheid en dankbaarheid. En dat is bij Keeske alles in grote mate aanwezig. De naasten staan bij hem centraal in zijn ondertussen 27 jaar koster zijn. Koster komt van het Latijnse “Custos”, wat bewaker en verzorger betekent. Keeske heeft zich met veel zorg van die taak gekweten’.

Ook van het parochieteam waren er lovende woorden en vooral dank voor 27 jaar dienst aan de parochie, die zich niet beperkte tot het omvangrijke takenpakket van een koster. Keeske geeft ook telkens aan de vormelingen een rondgang in de kerk, waarbij hij uitlegt wat er in onze mooie kerk allemaal te zien is en wat er de functie en vooral de betekenis van is. En dat vinden de vormelingen altijd een mooie belevenis.

Ereteken

Woorden van dank waren er ook door Bart Rombouts namens de pastorale eenheid SintFranciscus, waartoe onze parochie behoort. Hij mocht in naam van onze bisschop Johan Bonny bij Keeske het Ereteken voor Verdienste met Zilver opspelden en hem de bijhorende door Johan Bonny opgestelde en ondertekende oorkonde overhandigen.

Tenslotte sprak ook Karel Pauwels namens het zangkoor zijn dank uit aan Keeske, omdat hij de werking van het zangkoor in de kerk mee mogelijk maakte. Zijn dankwoord, doorspekt met fijne en grappige anekdotes en her-

inneringen aan hun jeugdjaren, eindigde met het zingen van ‘Lang zal hij leven’ en driewerf hoera!

Zichtbaar aangedaan had Keeske tenslotte nog een dankwoordje klaar voor alle aanwezigen, voor alle medewerkers van de parochie die voor hem veel betekenen.

Receptie

Alle aanwezigen mochten daarna aanschuiven aan de gezellige receptie, door Keeske aangeboden in de parochiezaal. Daar volgde nog een korte speech van Schepen Piet Van Bavel namens het stadsbestuur. ‘Als echte Mjeelse Pier, net als Keeske, hoop ik ook 100 jaar te mogen worden, op voorwaarde dat het op dezelfde manier kan als Keeske,’ zei hij met een knipoog.

Het was een fijne verjaardag voor de 100-jarige Keeske Van Den Ouweland. Samen met onze verjaardagswensen hopen wij dat hij er nog lang en in goede gezondheid mag van nagenieten! (jaf)

Met Yggdalir achter het Casino is het achtste huis in gebruik

Waarom Widar helemaal thuis hoort in de Kolonie…

WORTEL - Met Huize Yggdalir achter Den Bayerd, het voormalige Casino in Wortel-Kolonie opende Widar op zaterdag 30 mei haar achtste vestiging: zes in Merksplas en, na Huize Ekkehart een tweede in de Wortel-Kolonie. We spraken met Jan Borghs, de stichter van Widar en met Dirk Govaerts, verantwoordelijk voor de vestigingen in Wortel. Opmerkelijk is de link die Jan Borghs legt tussen Robert Owen, inspirator van Johannes van den Bosch, Rudolf Steiner en de maatschappelijke opdracht van Widar.

DHM: Wie is Jan Borghs, en hoe ben je met Widar gestart?

Jan Borghs: Ik word dit jaar 70. Ik ben in 1952 in Herentals geboren, maar ben afkomstig van Kasterlee. Ik studeerde psychologie, ben gehuwd met Joke Vollebregt en we hebben vier kinderen. Ik ben sinds drie jaar officieel met pensioen maar werk hier nu als vrijwilliger.

Ik studeerde psychologie en maakte tijdens een stage in het Iona-instituut in Kessel bij Lier kennis met de manier waarop wij nu ook werken.

In België was daar verder geen opleiding voor, dus trok ik naar Zeist in Nederland naar professor Lievegoed, een psychiater van de universiteit van Rotterdam, internationaal bekend om zijn theorie over de ontwikkeling van organisaties. Dat was een tweejarige opleiding die precies gelijk liep met de tijd dat ik dienstweigeraar was. Daarna heb ik mijn vervangende dienst gedaan in het Iona-instituut en bleef er nog vijf jaar.

In die periode was ik al bezig met de voorbereiding van het latere Widar. De inspectie liet weten dat er ten noorden van Turnhout nog een mogelijkheid was om een erkenning te krijgen. Zo kwamen we in 1982 in Merksplas terecht.

Pioniers

DHM: Dat liep niet meteen van een leien dakje, veronderstellen we… We werkten die eerste vier jaar zonder subsidies in pleeggezinverband. We woonden met drie koppels en zeven mensen met een beperking in één huis. Vier mensen voor de begeleiding van onze gasten en twee die uit gingen werken om onze eigen werking hier mogelijk te maken. We waren zo koppig dat we weigerden om te lobbyen voor subsidies, maar dat hebben we toch moeten opgeven en mede dankzij Wivina Demeester werden ons vanaf 1 januari 1986 subsidies toegekend. Toen nog

Jan Borghs

in het oude systeem waarbij de instelling zelf subsidies kreeg.

Na veel administratie was het nog wachten tot 1988, toen we de eerste subsidies met terugwerkende kracht op onze rekening stond. Zo kwam er een einde aan de pioniersgemeenschap, een leven in echte armoede. Nieuwe schoenen kopen was er niet bij. Je kijkt er nu met nostalgie en plezier op terug, maar zoiets doet je geen tweemaal in je leven.

Het was leven in armoede, nieuwe schoenen kopen was er niet bij

DHM: En gaandeweg werd Widar groter en groter?

Ja, door spaarzaam te leven en zelf te bouwen, konden we na enkele jaren een tweede huis bouwen. Toen in 1995 onze erkenning voor

Dirk Govaerts

17 personen opgetrokken werd tot 32, kregen we ook subsidies om te bouwen, maar dat is nu veranderd.

Op dit moment hebben we in Merksplas zes huizen en in Wortel twee, samen goed voor de huisvesting van 50 personen met een handicap en 60 personeelsleden, inwonende koppels inbegrepen. Het huis waarin alles begon, is uitgeleefd en gaan we nu renoveren. In een tweede huis woont tijdelijk een Oekraïens gezin.

Rugzak

DHM: Widar zelf krijgt nu dus geen subsidies meer?

Nee, sinds 2017 is er het ‘persoonsvolgende financiering’. Waar vroeger het instituut subsidie kreeg, krijgt nu elke mens met een handicap een budget waarmee hij zijn zorg kan inkopen. Hij of zij gaat op zoek naar een middel of plaats waar ze zorg kunnen vinden. Een aantal gasten betaalde per maand, anderen kiezen ervoor dat de overheid hun budget aan

Een van de bewoners reikt de schaar aan wanneer Jan Borghs en de burgemeester het gebouw officieel openen.

de instelling overdraagt. Dat bespaart hen veel administratie.

Onze inwonende gezinnen leven samen van het totaalbedrag dat we op die manier ontvangen en krijgen verder geen loon. Het personeel dat overdag bij Widar komt werken wordt als gewone werknemer ingeschreven en ontvangt een normaal loon.

DHM: Dirk, waar liggen uw roots en hoe kwam jij bij Widar terecht.

Dirk Govaerts: Ik ben van Merksplas afkomstig en wordt dit jaar 58 jaar. In het kader van mijn studies orthopedagogie deed ik stage bij Widar en studeerde dan biologisch dynamische landbouw. Ik ben bij Widar gebleven en leerde er enkele jaren later mijn vrouw Erna Nuyts kennen, die ook bij Widar werkte. Aanvankelijk woonden we in Huize Midgard, het huis waar voor Widar alles begon, en later in Huize Landvidi. Erna zorgt vooral voor het grote gezin met zeven inwonende mensen met een beperking en onze drie kinderen, die nu het huis uit zijn. Ik ben meer bezig met tuinen landbouw.

Als

gezin leven we samen met zeven mentaal gehandicapte personen

Als gezin wonen we nu in Huize Ekkehart 24 op 24 uur samen met zeven gasten. Elke week hebben we recht op een vrije dag, voor ons is dat woensdag en een tweede dag na afspraak met de andere gezinnen. In elke woning is een bescheiden appartement, waar het inwonend gezin zich kan terugtrekken.

Omdat in Merksplas de landbouw op punt staat, was het voor ons een uitdaging om in Wortel een Dorpsgemeenschap Balder uit te bouwen.

Namen

DHM: Waar komen de namen van de huizen vandaan?

Jan: De namen van onze woningen komen allemaal uit de Noors-Germaanse mythologie. In die zin vind ik de naam Yggdalir, die Dirk voor de woonst achter Den Bayert voorstelde zeer goed.

De namen komen uit de Noors-Germaanse mythologie

Yggdalir betekent in de Noors-Germaanse mythologie “de plek waar het ik van de mens verzorgd wordt”. Overal is de mens op zoek naar persoonlijke ontwikkeling. Die persoonlijke ontwikkeling is eigenlijk het zorgen voor uw eigen ik. Kan jij realiseren wat je in je mars hebt of heb je jouw talenten onder de korenmaat gezet.

Dat is ook onze aanpak van werken met mensen met een handicap. Het is om die reden ook dat we onze gehandicapte mensen laten werken. Het is de manier om hun talenten te ontwikkelen.

Dat is ook waar het bij Robert Owen, geen onbekende voor Rudolf Steiner en Johannes van den Bosch, om draaide. Ook zij hadden dat voor ogen.

DHM: Hoe kwam Widar in Wortel-Kolonie terecht?

Jan: Het verhaal van Widar hier begint in 1999 toen de werkgroep ‘Handen af van Wortel-Kolonie’ op zoek ging naar een nieuwe sociale bestemming in de kolonie. Daarop volgde een bezoek van het schepencollege van Hoogstraten aan een van onze huizen in Merksplas.

Op 22 november 2004 ondertekenden we een erfpachtovereenkomst voor het Casino en bijhorende gronden, de daar tegenover gelegen dubbelwoning en een loods met landbouwgrond links naast de boerderij. We kregen van Justitie ook het gebruiksrecht van gronden die binnen de veiligheidszone van de strafinrichting liggen.

Casino

DHM: Veel inwoners vragen zich af waarom dat bouwen zo lang moest duren? Dirk: En terecht. Maar dat heeft alles te maken met het feit dat we alle nieuwbouw en het onderhoud van alle woningen in eigen beheer moeten uitvoeren. Op 26 november 2007 werd de bouwvergunning voor Yggdalir toegekend, op een moment dat we volop bezig waren met de verbouwing van Huize Ekkehart. Die woning werd op 24 september 2011 in gebruik genomen.

Pas daarna kon er werk gemaakt worden van de bouw achter het Casino. We verloren twee jaar omdat onze bouwploeg hoognodig een woning in Merksplas en ons vakantiehuis in de Ardennen moest renoveren. De werken lagen een jaar stil omwille van geldgebrek en een jaar door technische problemen. Als je alles in een tijdlijn zet, werd er zeven jaar aan Yggdalir gewerkt. Dat is met onze middelen en manier van werken een normale termijn.

Als je alles in een tijdlijn zet, werd er zeven jaar aan Yggdalir gewerkt

DHM: Hoe is Huize Yggdalir opgevat?

Dirk: Bij Widar verblijven matig tot ernstig mentaal gehandicapte volwassenen. Soms en sinds enkele jaren steeds meer, met gedragsstoornissen en soms met een psychiatrische

Huize Yggdalir achter het voormalige Casino

achtergrond.

Huize Yggdalir is zo ontworpen dat we er 10 minder mobiele en wat oudere gehandicapten met een grotere zorgnood of een meervoudige handicap kunnen ontvangen. Alles is daarvoor voorzien. Voorlopig kiezen we nog voor een gemengde groep. Naast de 10 kamers en een gezamenlijke leefruimte is er ook een droogatelier voor kruiden, fruit en groenten waar mensen die wat zwaarder gehandicapt zijn kunnen werken.

Toekomst

DHM: Jan, hoe zie jij als stichter de toekomst van Widar? Is er een opvolger?

Jan: Vijf jaar voor ik met pensioen ging, zijn

Van Owen naar Van den Bosch naar Steiner

Bij de opening van Huize Yggdalir legde Jan Borghs een link tussen Robert Owen, Rudolf Steiner, Johannes van den Bosch en de maatschappelijke opgave van Widar.

Utopisch socialisme “Ik zie Robert Owen als de grote inspirator van Johannes van den Bosch, die 200 jaar geleden hier op deze historische grond de Zuidelijke kolonie van Weldadigheid oprichtte.”

De uit Wales afkomstige Robert Owen was 14 toen hij in het bedrijfsleven stapte en 20 toen hij een bedrijf van 5.000 werknemers onder zijn hoede kreeg. “In 1800, nog voor hij 30 jaar oud was, maakte hij naam met zijn sociaal economisch experiment in de katoenfabriek New Lanark. Later zal Rudolf Steiner, die Robert Owen kende en over hem sprak, voortwerken waarmee Robert Owen begonnen was en uiteindelijk leidde tot wat Widar nu tracht te doen.”

De omgeving bepaalt hoe de mens zich gedraagt, zo stelde Owen. “Het was het principe dat Johannes van den Bosch later vooral in de vrije koloniën van de Maatschappij voor Weldadigheid zal hanteren. Owen richtte in New Lanark een vakbond op, zorgde voor gratis gezondheidszorg, vocht tegen kinderarbeid en stichtte scholen en crèches. Kortom, hij was een sociale ondernemer die al zijn rijkdom ter beschikking stelde aan leden van zijn onderneming. Alles was collectief, er was geen privébezit en voor iedereen was er een gelijk loon. Dus echt socialisme.”

we op de markt gaan zoeken naar iemand, die niet alleen de competentie heeft maar ook voldoende kennis heeft van het antroposofisch mensbeeld.

Het leek ons te gevaarlijk om daarop in te gaan

Op onze vacature reageerden een groot aantal managers, echt goede zaakvoerders maar die van het mensbeeld van de antroposofie niets kenden. Het leek ons te gevaarlijk om daarop in te gaan.

Vervolgens zijn we intern op zoek gegaan, we vonden een medewerker die de uitdaging wou aangaan, maar die stelde na verloop van tijd

Robert Owen (1771 - 1858)

vast dat het te moeilijk was. Sindsdien werken we met een directiecomité van drie personen: Dirk Govaerts, mijn dochter Hedwig en ikzelf.

Hedwig is nu zwanger en wordt vervangen door een andere interne medewerker. Die zal de taken van Hedwig overnemen, in de hoop dat als Hedwig na haar bevallingsverlof terug komt, ik uit de driekoppige directie kan stappen.

In de wereld bestaan er ongeveer 800 vergelijkbare instituten en die opvolgingsproblematiek is overal hetzelfde. Waar er een traditionele manager komt, verdwijnt de spiritualiteit. Dat worden dan goede instituten maar zonder antroposofische impuls. (fh)

Johannes van den Bosch (1780 - 1844)

Maar nagenoeg al zulke initiatieven mislukten omdat ze afhingen van individueel engagement en betrokkenheid. “Op uitzondering van New Lanark, omdat hij daar woonde en de werking zelf in de hand kon houden. New Lanark bestaat nu nog en is ook Werelderfgoed.”

Sociale hoofdwet

Owen sterft in 1858, Rudolf Steiner wordt geboren in 1861. Steiner vernieuwt diens ideeëngoed met een 19de eeuwse invulling. Zo ontwikkelt hij een nieuwe gemeenschapsvorm. Daarin doet elk lid ‘zijn beste best’ om bij te dragen aan wat er moet gebeuren in de gemeenschap. De productiemiddelen zijn gemeenschappelijk bezit. “We verdienen geen geld, maar beheren geld”, zegt Steiner, “Geld dient om te dienen.”

In 1906 schrijft Rudolf Steiner zijn ‘Sociale hoofdwet’. Die drukt precies uit naar wat Robert Owen gans zijn leven heeft gezocht, maar nooit gevonden heeft.

Rudolf Steiner (1861 - 1925)

Zijn beginsel luidt: “Het welzijn van een geheel van samenwerkende mensen is des te groter, naarmate de enkeling minder aanspraak maakt op het resultaat van zijn prestaties, dat wil zeggen naarmate hij meer daarvan aan zijn medewerkers afstaat en naarmate meer van zijn behoeften niet uit eigen prestaties, doch door de prestaties van anderen worden bevredigd.”

Deze moeilijke zin wijst op een totale omkering: ‘wat ik doe is ten dienste van de gemeenschap en ik heb het volste vertrouwen dat die gemeenschap voor mij zal zorgen.’

Dit is wat Widar probeert te realiseren. “Samen leven met mensen die het minder gemakkelijk hebben, mensen met een handicap. Hen een zo normaal mogelijk leven aanbieden. Dat is ons ideaal. En dat in broederlijkheid en als gelijkwaardige mensen. Delen van wat we hebben in een gemeenschappelijk bezit en een wederzijdse afhankelijkheid om het gemeenschappelijk ideaal te realiseren.” (fh)

Jubileum Open Tuindag voor Louis en Luk Van Bouwel

Een feest in de tuin van Hof Ter stokere

MERKSPLAS - Het is 25 jaar geleden dat Louis Van Bouwel en Dina Van Den Heuvel voor de eerste keer hun tuin aan de Diepte openstelden voor het publiek. Intussen is Louis 92. De passie voor planten is gebleven maar het werk begint zijn tol te eisen. Wie nog wil genieten van een uitzonderlijk project van honderden planten, bloemen en struiken mag dit jaar zeker niet meer twijfelen. Met dit jubileum valt misschien definitief het doek over Open Tuindag in Hof Ter Stokere.

Passie

We ontmoeten Louis Van Bouwel en zijn zoon Luk thuis in de woonkamer van het Hof Ter Stokere in Merksplas aan de rand van Wortel-Kolonie. Vader en zoon wonen nog steeds samen in wat eens de conciërgeboerderij was van de familie Van Schelle met zoon Ti Van Schelle, de legendarische sportman en zakenman die uiteindelijk als verzetsman stierf in het concentratiekamp van Breendonk.

Terwijl Louis het eten klaarmaakt vertelt Luk ons de geschiedenis van het domein. Schijnbaar wat afwezig ontgaat Louis echter niets van het verhaal van Luk en nu en dan vult hij op zijn eigen rustige manier aan. Voor hem begon haast een tweede leven wanneer hij het boerenleven vaarwel zegde en zich met volle overgave stortte op zijn nieuwe hobby: de uitbouw van een mooie plantentuin.

Hoewel Luk dezelfde passie deelt gaat zijn aandacht toch meer naar al het oude landbouwmateriaal dat op de boerderij is blijven staan en dat hij door de jaren heen aangevuld heeft tot een hele verzameling. Beide elementen vonden elkaar prima in een jaarlijkse open tuindag en tentoonstelling die geleidelijk aan een begrip werden in de streek.

Hof Ter Stokere

Hof ter Stokere was oorspronkelijk een domein van 47 hectare dat bewoond en uitgebaat werd door de familie Van Schelle. Er was een woonhuis, een boerderij, een conciërgewoning en ook een stokerij. Niet alles was er in gewin, er waren nog vennen en delen bos wanneer in 1919 het geheel verkocht werd aan de familie Pieter-Jan Van Den Heuvel. In de jaren ’20 wordt het domein in stukken verdeeld en zo komt de conciërgewoning en 11 hectare in handen van de ongetrouwde Jaak Van Den Heuvel die er samen met een knecht Marijn Verschueren begint te boeren.

Wanneer Louis Van Bouwel uit Gierle in 1955 trouwt met Dina Van den Heuvel nemen zij de boerderij van nonkel Jaak over en begint het leven van het gezin Van Bouwel-Van Den Heuvel. Het huis is als conciërgewoning al snel te klein voor het gezin dat uitgroeit met

9 kinderen. Daarom bouwt Louis in 1967 een nieuw huis aan de Langenberg terwijl hij dagelijks naar de Diepte stapt om zijn bedrijf van melkkoeien te runnen.

Wanneer Louis in 1994 stopt met boeren en de meeste kinderen al lang het huis uit zijn, wordt de oude boerderij gerenoveerd en verhuist de familie terug naar Hof Ter Stokere. En dan begint het bij Louis terug te jeuken in zijn groene vingers.

Vanzelf

“De liefde voor de planten is eigenlijk allemaal wat vanzelf gekomen”, vertelt ons Louis op zijn rustige en bescheiden manier. “De goesting om met planten bezig te zijn heeft er bij mij altijd ingezeten. Ik heb ook altijd een hofke gehad toen ik hier boerde. Ik heb zelfs een zondagsschool gevolgd in Herentals die gericht was op tuinbouw. Daar heb ik heel wat van opgestoken.

Als we Louis tijdens de Open Tuindag wat in de gaten houden dan merken we wat voor een hoogdag dit voor hem is. Veel rust heeft hij dan niet want om de vijf minuten moet hij uitleg geven over deze plant, die struik of gindse bloem. De weken vooraf is ook een drukke periode want Louis wil goed voor de dag komen met zijn tuin en dan is het werken geblazen.

Gelukkig kan hij rekenen op al zijn zonen en dochters om een handje bij te steken. En als de zondag voorbij is slaat hij een zucht van tevredenheid maar ook van vermoeidheid. “Het is mooi geweest, maar nu wil ik wel een beetje rust”, zie je hem denken.

Jubileum

De kans is groot dat het project van Louis met een mooi jubileum afsluit, maar toch houdt hij nog een waterkansje open. “Ik word in december 93. Mijn gezondheid is nog goed, maar ik kan niet veel meer gedaan krijgen. Ik

Onze tuin dateert van 1997 hoewel we al in ’94 met de aanleg begonnen zijn. Dat jaar ben ik gestopt met boeren. Een groot stuk was al klaar toen we definitief terug naar hier verhuisden. Het is een eigen ontwerp en alle plantjes hebben we ofwel zelf opgekweekt of verzameld op ruilmarkten.”

Misschien is het wel de laatste keer dat Louis Van Bouwel het kaartje van zijn Open Tuin opspeldt. Na 25 edities denkt hij er aan om op 92-jarige leeftijd in schoonheid te eindigen.

Voor Luk is erfgoed al lang de grote passie. De heemkundige kring Marcblas mag al ruim 20 jaar op zijn medewerking rekenen en ook in de revival van het Kempens Hoen levert hij een grote bijdrage.

kan niet meer tegen de grond en als je in een tuin wil werken is dat toch wel belangrijk. Ik moet het allemaal nog eens goed bekijken.

Intussen zijn we toch al 25 jaar bezig. De meesten die hun tuin openstellen voor het publiek houden het hooguit enkele jaren vol. Het is ook een heel werk dat al begint rond nieuwjaar met zaad bestellen, uitzaaien, verspenen, uitplanten, enz. Zolang ik kan blijven staan gaat het nog wel. Daarom heb ik in mijn serre alles op hoogte gebracht.”

Luk begrijpt maar al te goed de reactie van zijn vader: “Ons vader is één van de laatsten van zijn generatie. Vroeger gingen ze altijd met een paar vrienden overal kijken en planten ruilen, maar de meesten zijn intussen dood of versleten. En ook voor hem houdt het ooit eens op.” Voor Luk zal deze beslissing ook zijn weerslag hebben. Al van in het begin vormt hij met Louis een sterk duo door de uitbouw van zijn tentoonstelling van oud landbouwgerief en erfgoed uit het boerenleven. Sinds enkele jaren is daar ook het Kempens Hoen bijgekomen.

Landbouwalaam

Al van bij de eerste openstelling van de tuin konden de bezoekers een blik werpen op het oude landbouwmateriaal dat in de gebouwen van het domein was blijven staan. De interesse groeide en Luk ging op zoek naar bijkomend materiaal. Zo heeft hij heel wat boerderijen leeggemaakt, maar ook heel wat mensen brachten oude en antieke voorwerpen aan zodanig dat Hof ter Stokere momenteel een gigantische verzameling herbergt, dat prima past in het kader.

Hij is ook al ruim 20 jaar lid van de Heemkring van Merksplas en is er penningmeester. Deze organisatie draait erg goed en kan rekenen op een gemotiveerde ploeg. Maar Luk heeft ook oog voor levend erfgoed en zo geraakte hij met de jaren in de ban van het Kempens hoen.

Dit hoen werd reeds onder de naam Kempische Hoen of Campine gekweekt door de moeder van Ti Van Schelle. Zij trok er mee naar wedstrijden in de Verenigde Staten van Amerika om er mooie prijzen mee te winnen. Het ras migreerde naar de Gemenebestlanden en verdween uit de Kempen maar dank zij de inzet van een zestigtal leden van het Kempens Hoen is dit dier aan een heuse revival bezig. Ook de Trappisten van Westmalle wisten Luk

te vinden om bij hem eieren en jonge hennen te kopen.

Feest

Zondag 7 augustus zetten Louis en Luk hun hoed of pet nog eens op, trekken hun kieltje aan en spelden hun naamkaartje op. Zij zijn er klaar voor om nog eens veel volk te mogen ontvangen in hun mooie tuin en een drankje te serveren onder de oude eik op het erf van de boerderij.

“Spijtig van de droge periode die we gehad hebben” oppert Louis. ”Alles zal twee of drie weken later in bloei staan. Het zal dus nog hard moeten veranderen.” “Geen probleem, va” repliceert Luk “Tegen de Open Tuin is dat allemaal wel terug in orde. We zien het nu heel hard groeien.”

En dus gaan ze er weer voor 100% tegenaan met de tuin, het landbouwalaam, de Heemkundige Kring Marcblas, Het Kempens Hoen en de erfgoedgroep “Goei Gerief”. En voor een fris drankje zorgt ook dit jaar weer de vereniging Sa’taq’a die hiermee haar projecten in Guatemala een duwtje in de rug geeft.

Alles bij elkaar een prachtig initiatief met gratis toegang. Ideaal voor mensen die er van houden “om een stapje terug te zetten in een vervlogen tijd in een groene oase van stilte en rust.” En wie weet een laatste kans voor diegenen die nog nooit de stap naar Hof Ter Stokere hebben gezet.

Voor meer info kan je altijd terecht bij Luk Van Bouwel (lukvanbouwel@gmail.com of 0475 68 21 76) of op de website van Hof Ter Stokere (https//hofterstokere.jimdofree.com). (jh)

Samen met Louis Van Bouwel kijken al zijn zonen en dochters vol verwachting uit naar het 25jarig jubileum van Open Tuin in Hof Ter Stokere aan de Diepte in Merksplas.

Zeisteam van Natuurpunt nam met succes deel

aan

BK

in Vlierbeek

De Vettige Zeis is meer dan nostalgie

WORTEL - Dat Natuurpunt Markvallei over een goed zeisteam beschikt, heeft “De Vettige Zeis” bewezen op het Belgisch kampioenschap in Vlierbeek. Voorzitter Bart Royens werd er kampioen in het schoonzeisen, Kees Strijbos maaide de tweede plek weg in het snel zeisen. En de deelnemende zeisers zijn ervan overtuigd dat als de kwaliteit van het geleverde zeiswerk een meer bepalende factor had gespeeld, zij zonder meer de belangrijkste disciplines zouden hebben gewonnen… Dimitri Van pelt, Bart Royens en Dominique Van Huffel legden de zeis even aan de kant voor een instructieve babbel.

Dominique: “Het zeisteam bestaat nu uit twaalf mannen en één vrouw. De activiteit wordt aangestuurd door het beheerteam. Vooral laag gelegen natte weiden worden gemaaid in functie van vegetatie en vooropgestelde doelstellingen. Zo doet men bijvoorbeeld aan verschraling van de bodem door te maaien op Den Rooy en in de Halsche beemden. Sinds dit jaar gebeurt dit ook in de Laars, het grensgebied Minderhout - Baarle Nassau.

Meestal is het zeisen weekendwerk in de periodes mei-juni en september-oktober. De maandagploeg kan het gemaaide gras vervolgens afvoeren van de percelen.”

Erfgoed

Binnen de werking van Natuurpunt Markvallei maken de zeisers deel uit van de beheerswerkgroep, de groep vrijwilligers die beheerswerken uitvoert in de verschillende natuurgebieden van Natuurpunt in Hoogstra-

ten, Rijkevorsel en Baarle-Hertog. Maar tegelijkertijd houden ze een stuk erfgoed in ere, want maaien met een zeis lijkt iets dat al lang achter ons ligt. Dimitri Van Pelt en Bart Royens lagen aan de basis van de oprichting van De Vettige Zeis.

Dimitri: “De zeiswerkgroep werkt onder de naam La Faux ‘Gras’ of vrij vertaald De Vettige Zeis. Een woordspeling op Le Faux Gras, de vegetarische variant van Foie gras, waarbij La Faux in ’t frans ‘de zeis’ betekent. ‘Gras’ wijst dan weer op het gras wat we maaien, maar tevens ook op de olie of het vet waarmee we onze zeisen onderhouden. Het is een groep die deze oude methode van maaien terug nieuw leven inroept. We waren van in het begin met een groepje enthousiastelingen en de groep breidde zich snel uit.”

“We zijn nu dus met een dozijn zeisers die het helemaal te pakken hebben,” maakt Dimitri zich sterk. “In de eerste plaats beleven we er veel plezier aan. Ja, je moet vroeg uit de veren

want ochtenddauw is ideaal om te maaien. Maar het is rustgevend, met wat fantasie geraak je in een soort van trance. Het lijkt zwaar, maar als je de juiste techniek onder knie hebt, valt het echt wel mee.”

Met wat fantasie geraak je in een soort van trance

Kwetsbaar

Bart: “Maar we doen het niet alleen omdat het zo'n mooie vorm van ontspanning is. Zeisen is een natuurvriendelijke manier van maaien. De bodem wordt niet samengedrukt door zware machines en daardoor treedt er ook veel minder verstoring van de bodem op. Maaien met de zeis is daarom een heel goede manier om aan natuurbeheer te doen. En het is bovendien een pak stiller dan die ronkende en stinkende bosmaaiers.”

De Vettige Zeis met v.l.n.r. Dominique Van Huffel, Kees Strijbos, Luc Van Assche, Dimitri Van Pelt, Bart Royens, Jef Adams en Jos Martens

De zeiswerkgroep neemt dan ook de meest kwetsbare en moeilijk met machines te maaien percelen voor haar rekening. “Dikwijls verrichten wij ook het fijnere werk, zoals het uitmaaien van de grachtjes in de beemden. Eigenlijk moet een zeis niet onderdoen voor een bosmaaier als het op snelheid aankomt.”, geeft Bart nog mee. “Er is binnen onze zeisgroep ook heel wat kennis aanwezig. Dimitri maakte kennis met het zeisen en de kampioenschappen in Polen (Biebrzanski Park Narodowy) en Kees Strybos heeft naast een gigantische collectie zeisen en gereedschappen ook bijzonder veel ervaring in de verschillende technieken. Dat komt de groep goed van pas.”

Outstanding

“Kees is overigens outstanding,” klinkt het bewonderend, “hij is er als de kippen bij ‘s morgens of gaat zelfs een dag voordien al voormaaien. We ontdekten op google maps

één van de percelen in Den Rooy, pas gemaaid door Kees. De rijen mooi evenwijdig aan elkaar, een voorbeeld en bijna niet te evenaren.”

Naast het zeisen komt er ook heel wat onderhoud aan te pas. Dimitri: “De zeis moet in optimale vorm zijn. Een vlijm- of beter gezegd, haarscherp blad is gewoon een absolute must om goed te kunnen maaien. Het belangrijkste aandachtspunt bij zeisen is dus het haren en het wetten van het blad. Een zeis die haarscherp is, werkt dubbel zo gemakkelijk en snel. Het haren gebeurt met een speciale hamer en een klein aambeeldje of het ‘haarspit’. Het is een vorm van koud smeden van het zeisblad, waarbij je het snijvlak van je blad hamert tot het zo dun is als een scheermesje. Een geduldig werkje. Verder gebruik je ook

nog een wetsteen om je zeis tijdens het maaien nog lichtjes aan te scherpen.”

Een oude spreuk die tijdens het Belgisch Zeiskampioenschap aan Kees’ mond ontglipte: “Wetten is geen tijd verletten”, maakte dat allemaal duidelijk. Zelfs tijdens de maaibeurt tegen de tijd, nam Kees even de tijd om te wetten en nog won hij z’n reeks.

Wetten is geen tijd verletten

Mensen die zin hebben om het ook eens te proberen, houden best de agenda van Natuurpunt Markvallei in de gaten. “In de groep zitten naast enthousiaste jongelingen ook ouderen die het maaien van vroeger terug willen beleven. En het is duidelijk geen mannenzaak, ook de dames laten zich gelden!” (ao)

Nieuwe

start voor aloude ‘Afspanning De Posthoorn’

Sieben Sterkens van ambulancier tot cafébaas

MEERLE - Het was al een tijdje een trieste aanblik, de gesloten Posthoorn. Een aanslepend conflict met de eigenaar-brouwer en vooral de verplichte sluiting wegens de pandemie liet aan de vorige uitbaters Wim en Guido geen andere mogelijkheid dan de handdoek in de ring te gooien. De deuren gingen dicht, de ramen werden met oude kranten dichtgeplakt. Een treurige aanblik én een verarming voor ons dorp, waar na corona nog slechts één herberg terug open ging. Dat vonden ook de broers Sieben, Diederik en hun pa Marc Sterkens. Zij gingen in gesprek met de brouwer en openen meer dan 6 maanden later opnieuw de deuren van De Posthoorn.

De Posthoorn ligt pal in het centrum van Meerle en bepaalt al heel lang onmiskenbaar mee het dorpszicht. Het is een voormalige ‘afspanning’ annex winkelhuis. Het huidige grondplan en vormgeving dateert van 1896, maar het is vermoedelijk ouder in de kern. Het stond zo immers al op de Ferrariskaart (ca. 1775). Eén aanbouw dateert van ca. 1914. (bron: Bouwen door de eeuwen heen - Inventaris van het cultuurbezit in België).

Carrièreswitch

DHM: Vanwaar de drang om cafébaas te worden?

Sieben: ‘Ik werkte als ambulancier in Herentals en Hulshout en was aan het uitkijken naar iets anders, wegens te ver van huis. Ik zag op tegen die verplaatsingen. Toen zagen we het bericht dat het café zijn deuren sloot en niet meer terug open zou gaan na de coronasluiting. Toen dacht ik ‘waarom zou ik dat eens niet van naderbij bekijken…?’

DHM: Toch niet zo’n voor de hand liggende carrièreswitch?

Sieben: ‘Neen, maar we hadden het er al meer over gehad. Zonde dat zo’n mooi café, een iconisch dorpscafé dicht gaat. Het is hier al rustig genoeg.

Ook toen het café nog open was, hadden we als eens samen zitten praten of dat iets voor ons zou zijn, zo’n café houden. Wim en Guido waren goede uitbaters, alleen was het café regelmatig dicht terwijl het open moest zijn. Veel mensen vonden dat spijtig, voor een gesloten deur staan als je dat niet verwacht. Nu was daar opeens een kans en die hebben we met beide handen gegrepen.’

DHM: Goed voor Meerle, maar voor jullie wel een grote stap, niet?

Mark: ‘Ik denk dat onze Sieben dat kan, er de juiste instelling voor heeft. Hij is heel sociaal en is, zoals wij allen trouwens, ingebed in het Meerlese dorpsleven. Hij is bij de fanfare, de brandweer, chiroleider geweest, heeft kinderopvang gedaan. Een echte dorpsmens. En hij kan op ons rekenen om te helpen.’

Diederik: ‘Ik heb tijdens en na mijn studententijd in Geel mee in een studentencafé achter de toog gestaan en heb er dus wel wat ervaring in. Thuis praatte ik daarover, waardoor Sieben wel een beetje een idee had wat hem te wachten staat. Mijn ding blijft wel Sterkens Playgrounds (houten speeltuigen), maar ik zal bijspringen als dat nodig is.’

In slechte staat

DHM: Hoe zijn jullie eraan begonnen?

Mark: ‘We zijn direct met de eigenaar, brouwer Cassimon uit Kalmthout, in gesprek gegaan. Voor een handelsfonds wensten we niet te betalen. Dat moesten de brouwer en de curator maar onder mekaar uit de doeken doen. Daar was eerst wat weerstand tegen, maar we hebben het been stijf gehouden. We wilden met een schone lei beginnen, zonder erfenissen van voorheen.

Tweede stap was onderhandelen over de noodzakelijke renovaties. Het gebouw was immers in slechte staat. Als de brouwer dit als handelspand aan ons wilde verhuren, moest ook hij daarin investeren. We hebben hem kunnen overtuigen dat hij aan ons een dege-

lijke partner zou hebben.’

Sieben: ‘Het is altijd onze overtuiging geweest dat hier een rendabele zaak van te maken is. En als wij hier deftig onze boterham kunnen verdienen, is de brouwer ook van zijn afzet verzekerd. Een win-win situatie zeg maar.’

DHM: Zijn jullie geschrokken van de staat van het pand?

Sieben: ‘Toch wel. Die was echt slecht, dat wisten we meteen. Maar gaandeweg zijn er veel verborgen gebreken opgedoken die een fundamentele oplossing behoefden. De eigenaar schermde aanvankelijk een beetje met de bewering dat het over een geklasseerd gebouw ging, waar niet aan mocht geraakt worden. Daarom hebben we met een erfgoeddeskundige rond de tafel gezeten.

Het pand op zich is niet geklasseerd, wel het dorpszicht. Dat wil zeggen dat aan het uitzicht niets mocht veranderen, maar dat je binnen wel de noodzakelijke renovaties mag doen. Dat waren moeilijke onderhandelingen. De eigenaar was niet direct geneigd grote kosten te doen. Hij had wel een architect ge-

Sieben en Diederik houden de deur al op een kier. Als je dit onder ogen krijgt staat de deur van de Posthoorn weer wagenwijd open.

raadpleegd, maar we denken dat hij geschrokken is van het kostenplaatje.’

Ingrepen

DHM: Wat voor ingrepen waren er nodig?

Mark: ‘De gebreken waren van die aard dat er echt fundamenteel moest ingegrepen worden. Onder de plankenvloer lag een stenen vloer in de zavel, verzakt door vochtproblemen. Opstijgend vocht in de muren had het bezetsel aangetast. Achter de houten lambrisering was die zelfs helemaal tot stof vergaan. Boven enkele ramen was er eveneens waterinsijpeling van bovenaf.

Gaandeweg zijn we tot overeenstemming gekomen wie wat ging betalen. Zo heeft de brouwer een aantal fundamentele werken voor zijn rekening genomen: nieuwe vloer, de kielgoten boven de ramen herstellen en de vochtproblemen oplossen, alles opnieuw bezetten, enkele buitendeuren vervangen. Ook het damestoilet volledig vernieuwen. Het herentoilet zou het met een opknapbeurt en een likje verf hebben moeten doen, maar we kregen de penetrante urinegeur niet weg, dus hebben wij dat maar voor onze rekening genomen.

Diederik: ‘De toog moest blijven, want dat was nog een antieke toog van heel vroeger. Alleen zakte die volledig in toen we de koeling er onderuit haalden. Volledig vermolmd en door vocht aangetast. Dus hebben we een nieuwe laten maken door Richard Muësen

& Het eerste blad waaraan je denkt!

van Meer, de ‘Timmerman van toen’, een toog die volledig in het oude café past. Daarnaast hebben wij zelf de hele binnenafwerking gedaan, we hebben hier al vele uren gespendeerd.’

Een echt dorpscafé

DHM: Wat voor soort café hebben jullie op het oog?

Sieben: ‘Een gezellig dorpscafé waar iedereen van binnen en buiten Meerle zich thuis voelt. We weten dat de mensen er zitten op te wachten. Een café waar de verenigingen welkom zijn, als ze na een activiteit of een vergadering nog wat willen napraten. Ze mogen ook hier vergaderen. Zo willen we deel uitmaken van het verenigingsleven. Een café waar de mensen binnen kunnen komen na een dienst in de kerk voor een kop koffie of wat anders.’

Mark: ‘We mikken ook op de toeristen, een gelegenheid waar fietsers en wandelaars welkom zijn. Terwijl we hier aan het werk waren, hebben we gezien hoeveel fietstoeristen hier passeren en keken of ze terecht konden. Wel, binnenkort zullen ze kunnen stoppen voor een drankje. Of om een kleinigheid eten, zoals soep met brood of een croque. Maar evengoed mogen ze hier hun eigen meegebrachte boterhammen opeten.

Op de koer hierachter hebben we trouwens oplaadpunten voorzien voor e-bikes. Het mooie terras tussen de kerk en het café is een

ferme troef voor de zonnige en warme dagen. Op onze website kan je de fiets- en wandelroutes in de buurt vinden. Wim en Guido hebben aangetoond dat dit café en deze locatie een groot potentieel heeft, dat ze helaas niet volledig hebben benut. In ieder geval zullen de openingsuren standvastig zijn, daar kan je op rekenen.’

Lange dagen

DHM: Geen schrik van de lange werkdagen?

Sieben: ‘Ik heb er al veel over nagedacht, maar schrik heb ik niet. Ik ben nog single en woon in ‘hotel mama’ (lacht). Dus weinig verplichtingen en dichtbij. Hoe we het bolwerken, moet zich nog uitwijzen, maar ik weet dat ik bij mijn broers en in nood ook op mijn ouders kan rekenen. In de week zal ik het meeste alleen af kunnen. En indien nodig kunnen we jobstudenten of flexi-job inschakelen.’

DHM: Blij dat je eindelijk aan de slag kan?

Mark: ‘Door het vele dikwijls onverwachte werk hebben we de opening lang moeten uitstellen. We hadden gemikt op einde april, begin mei. Dan op het Hemelvaartweekend. Maar het was niet haalbaar. Nu is het einde in zicht en einde juni gaat de zaak effectief open. We kijken er alvast heel hard naar uit en we hopen dat veel Meerlenaars en toeristen terug de weg naar De Posthoorn zullen vinden!’ (jaf)

Je mag best huilen als je wilt, laat stromen al die tranen

Je mag best boos zijn als je wilt, laat alle schroom maar varen huil tier schreeuw het uit je hoeft je niet te schamen

En als de kreten zijn gestild en alle tranen zijn verdwenen

kom dan in mijn armen, mijn kind

Epelteer 27 - 2320 Hoogstraten

0495 24 24 11

wm.installatiebedrijf@telenet.be wm-installatiebedrijf.be

We kiezen samen voor het leven

marleen

2022-202 SEIZOEN

Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten - 0495 25 25 05 - redactie@demaand.be

Eindelijk terug Antilliaanse Feesten

MINDERHOUT - De Antilliaanse Feesten zijn al bijna 40 jaar een huis van vertrouwen op de festivalkalender. Wat ooit begon in de tuin van Cahier de Brouillon op de Vrijheid groeide uit tot een wereldwijd be grip in de latin muziekwereld. Op 11, 12 en 13 augustus maken de beste caribbean, latin- en afro-artiesten en dj’s opnieuw hun opwachting in de Blauwbossen. Grote salsa orkesten, reggaeton artiesten uit Cuba en Colombia, gecombineerd met onbekende parels afkomstig van de kleinste eilanden uit de Caraïben.

Nog steeds zorgen tal van Hoogstraatse verenigingen voor een hele hoop vrijwilligers op het terrein, achter de togen en op de camping. Op het festivalterrein moet ook dit jaar alles en iedereen er dan ook weer stralend uitzien. Dan blijft het lang niet alleen bij de dansvloeren en muziekpodia, in de eet- en drankstandjes proef je vers gemaakte cocktails en snacks vanuit alle hoeken van de wereld.

Heel wat gasten kiezen voor een verblijf op de camping, waar niets moet en (bijna) alles mag. Waar een volleybalmatch en een lekkere barbecue hand in hand gaan op aanstekelijke caraïbische klanken.

Programma

Een kleine greep uit het programma.

Donderdag 11 augustus

De donderdagavond is voortaan niet meer exclusief voor de kampeerders, maar is toegankelijk voor iedereen. Een ticket kost €25. Voor de sfeerzoekers is er zwoele zouk/kizomba van Ir Sais. Publieksfavoriet Rebels Band brengt soca die je van je sokken blaast.

Vrijdag 12 augustus

Ongetwijfeld een bijzonder moment is het optreden van Omara Portuondo (°1930) op vrijdagavond. Zij is een onvervalst icoon in de Cubaanse muziek die al een indrukwekkende carrière achter de rug heeft. In 1998 maakte ze deel uit van het gerenommeerde Buena Vista Social Club project, wat haar internationale bekendheid bracht en waarmee ze de hele wereld rond tourde. Met haar 92 jaar is ze tot nu toe de oudste artiest ooit op de affiche.

Zaterdag 13 augustus

Compas-muziek uit Haiti staat garant voor verslavende ritmes en songs. Kaï wordt misschien dus wel een muzikale ontdekking voor velen op zaterdagavond.

Verder zijn er nog Bizzey uit Nederland, reggae van Jesse Royal uit Jamaica en Damaru uit Suriname.

Praktisch

De vele dj’s en live bands maken er drie meeslepende festivaldagen en onvergetelijke nachten van in de Blauwbossen. Tickets zijn enkel te koop online via www.ticketmaster.be. Tickets voor de geannuleerde editie van 2021 blijven overigens geldig en kan je zo laten scannen aan de kassa.

Meer info op de website en de gebruikelijke mediakanalen. (mdl)

© Nattida Jayne

© Nattida Jayne

DEZE MAAND

Chill Mill gaat voor zomerbar en festival

HOOGSTRATEN - Elk dorp zijn zomerbar en zijn festival, zo lijkt het wel. Ook aan de Laermolen heeft men niet stil gezeten. Daar staat iets unieks te gebeuren. De gekende zomerbar krijgt een heus festival als afsluiter. De opbrengst daarvan wordt geïnvesteerd in het verhogen van de natuur- en cultuurhistorische waarden rond de molensite.

Chillen

Zomerbar Chill Mill is ondertussen gekend in Hoogstraten, maar ook ver daarbuiten. De unieke en vooral groene locatie aan de Laermolen maakt dit een uitstekende plek om te genieten. “Gezelligheid en authenticiteit met een knipoog naar het verleden dragen we hoog in het vaandel,” aldus Miel en Kaat Vermeiren.

De zomerbar is geopend van 1 juli tot 24 juli; op woensdag, donderdag en vrijdag vanaf 16 uur; op zaterdag en zondag vanaf 13 uur. Maandag en dinsdag gesloten.

Dansen

“Dit jaar sluiten we de zomerperiode graag af met een knaller. Dat wordt het Chill Mill Festival voor jong en oud. Het is voor ons als organisatie een grote droom die uitkomt. Met een mix van no nonsense, good vibes only, een schitterende locatie en respect voor de natuur is dit concept een unicum. We zijn trots dat we met ons hele team een stevig programma kunnen aanbieden.”

Kick off Friday 29 juli

De kick-off Friday begint in de vroege vooravond met vooral lokale artiesten. Ideaal om

met collega’s het weekend in te zetten, zo menen de organisatoren. Ruud Oomen en Laure Meyvis bijten de spits af met hun gloednieuwe act. Ilsen & Verhulst zullen zonder twijfel zorgen voor het hoogtepunt van deze vrijdagavond.

Supreme Saturday 30 juli

Op zaterdag nemen dj’s het podium én het publiek helemaal in. “Het wordt dé festivaldag waar we al twee jaar op zitten te wachten. Met oa. : 5napback, Arthur Lewis en Gerben Tuerlincx, Jamie Lee VI & Louis XIV, Bassbrain, De Bromeo’s,..”

Sunday Funday 31 juli

“Een familiedag met activiteiten en vermaak voor de kleinsten, een combi van livemuziek en dj’s in het mooie decor. Meteen ook de afsluiter van het Chill Mill-seizoen 2022. Headliner is #LikeMe aangevuld met tal van lokale live bands. De enige echte Ronny Retro & Pat B sluiten de eerste Chill Mill- Festivaleditie in stijl af.” (pm)

Praktisch: tickets verkrijgbaar via de ticket link op de officiële site www.chillmillfestival.be, Instagram: https://www.instagram.com/chillmillfestival/ en Facebook event: CHILL MILL Festival.

Chillen met een Molenaer van tweelingbroers Van Hemelen

HOOGSTRATEN - Tim Van Hemelen, afkomstig uit Hoogstraten, ziet een droom in vervulling gaan. Hij ontwikkelde een nieuw bier met een Hoogstraatse toets. Tijd om te gaan luisteren bij Tim en vooral om te gaan proeven.

Tim: “Ik ben al geruime tijd liefhebber van specialere bieren en tijdens de lockdown in 2020 begon ik na te denken om zelf aan de slag te gaan met het brouwen van mijn eigen bieren. Niet veel later kocht ik samen met mijn broer Sam het nodige materiaal om te beginnen hobbybrouwen. Ook schreef ik me toen in voor een cursus om de knepen van het vak te leren.

Zo startte ik in september 2020 aan de cursus

Microbrouwer aan de SyntraPXL te Hasselt. Ik kwam er wat meer te weten over alles wat met brouwen en ondernemen te maken heeft tijdens vele theorielessen, aangevuld met enkele praktijk brouwsessies en brouwerijbezoeken. Na enkele experimenten en vele positieve reacties van familie en vrienden begon ik na te denken om een eigen brouwerij/bierfirma op te richten voor het commercialiseren van mijn bieren.”

Chill Mill

“In het voorjaar van 2022 kreeg ik van zomerbar Chill Mill de vraag om voor hen een exclusief bier te ontwikkelen. Zo kwam de opstart van mijn eigen brouwerij in een stroomversnelling. In april ben ik dan ook ge-

start met Brouwerij Jumeaux, dat betekent tweeling in het Frans. Hiermee leg ik de link met mijn tweelingbroer waarmee ik begon te brouwen.

In ons logo, ontwikkeld door Leny Moerkens van het bedrijf Faar, zit ook een Hoogstraatse link verwerkt. We zijn hiervoor vertrokken van de vorm van een Duvelflesje, waarbij we de rondingen hebben hertekend naar de bovenkant van onze Sint Katharinakerk.”

Voor het brouwen trekt Tim naar Genk. “Tijdens de cursus Microbrouwer leerde ik Joris Mentens kennen als docent in het eerste jaar. Hij is de eigenaar van stadsbrouwerij Brauw, een café met geïntegreerde brouwerij in het centrum van Genk. Zij verhuren hun brouw-

Miel en Kaat Vermeiren, Ken Herrijgers

installatie van ca. 500 liter aan brouwers die er zelf hun bieren brouwen en zelf verkopen via eigen distributiekanalen en/of in het cafégedeelte van Brauw. In april 2022 organiseerde hij een praktijk brouwdag voor de cursus Microbrouwer in zijn brouwerij en nam ik de beslissing om mijn bieren voor brouwerij Jumeaux hier te komen brouwen. Op 18 mei 2022 brouwde ik er mijn eerste ‘Molenaer’, wat dus vanaf juli exclusief bij zomerbar Chillmill te verkrijgen zal zijn.”

Aardbei

“Het bier dat ik voor hen heb ontwikkeld is een fruitige Gose met aardbeien. Voor mijn eerste bier wou ik iets ontwikkelen met het bekendste Hoogstraatse product, namelijk aardbeien. Een Gose is een minder bekende stijl die momenteel opnieuw aan populariteit wint bij de bierliefhebbers. Dit is vernoemd naar de rivier Gose, die ten zuidwesten van het dorpje Goslar stroomt. Deze rivier bevat mineraalrijk water, wat voor een ziltige smaak in het bier zorgt.

Het bier werd oorspronkelijk gebrouwen met gerstemout en tarwe volgens het proces van spontane gisting, wat we in België nog kennen bij de Geuze. Tegenwoordig maakt men gebruik van melkzuurbacteriën en voegt men (zee)zout toe om de zure en zilte smaken te bekomen. Daarnaast wordt er koriander aan toegevoegd. Ondanks de toevoeging van zout en kruiden is de Gose trouwens een van de weinige Duitse bieren die niet volgens het strenge Duitse Reinheitsgebot moeten worden

gebrouwen.”

Hoe ver reiken de ambities? “Ik wil met Brouwerij Jumeaux een lokale brouwerij op de kaart zetten die inzet op het (her)ontdekken van minder gekende bierstijlen en het ont-

Mr. Wanmanbando bij jou thuis?

HOOGSTRATEN - Geert Dehertefelt, tot voor kort programmator van het GC Hoogstraten, staat nu zelf als eenmansband Mr. Wanmanbando op de planken of… bij jou thuis met “Liefde is simpel!”

Mr. Wanmanbando groeide in de jaren ’90 op in het Zuid-kempische Oelegem. Maar zijn kompas staat vooralsnog noordelijker: tijdens de lockdown bouwde hij immers een huis in Hoogstraten. Bovendien kocht hij een grasgroene smartlappengitaar en schreef zijn eigen levenslied. Een verhaal met een serieuze hoek af, over kermisdiva’s, het Ikea-gevoel binnen de relatie en liters straffe koffie… Denk aan Guido Belcanto meets Hugo Matthysen meets Johnny Jordaan en je krijgt dewereld van Mr. Wanmanbando.

Eenvoudig

Een eenmansband heeft evenwel nood aan vrouwelijke ondersteuning. Samen met multi-instrumentaliste Fleur Hendriks vertrekt hij vanaf augustus op toer. Hij heeft het ambitieuze plan opgevat om in iedere huiskamer/tuin in Vlaanderen en Nederland te spelen.

Iets voor jou? Nog een inhaalfeestje gepland, of op zoek naar een reden om vrienden, familie en kennissen op te trommelen? De voorwaarden zijn eenvoudig: jij zorgt voor publiek, een living of tuin en elektriciteit. Mr. Wanmanbando speelt een 70 minuten durend concert en brengt

wikkelen van nieuwe smaakcombinaties. Zo hoop ik dat de mensen wat vaker van hun vaste keuze afwijken en kiezen voor een nieuw Hoogstraats streekproduct.” (pm)

eigen decor en techniek mee. En dat voor een gage van 12 euro per genodigde, met een minimum van 25 personen.

Voor meer info neem je contact op via info@wanmanbando.be (fh)

Tim Van Hemelen en de nieuwe Molenaer

Een zomerlang beiaardklanken op woensdag

HOOGSTRATEN - Door het succes van de concerten en omdat Hoogstraten over een uitstekende beiaard beschikt, hebben de Beiaardvrienden beslist om dit jaar negen concerten te organiseren op woensdagavonden van begin juli tot eind augustus. De concerten starten om 19.30 uur. Een echte beiaardzomer dus.

Op het programma in juli: 6 juli Ludo Geloen, stadsbeiaardier Ieper en Poperinge; 13 juli Pierre Ramakers, beiaardier Scherpenheuvel; 20 juli Twan Bearda, stadsbeiaardier Grimbergen en 27 juli Carl van Eyndhoven, stadsbeiaardier Mol en Tilburg (NL). Op de vijf woensdagen in augustus zijn dat 3 augustus Luc Dockx, stadsbeiaardier Hoogstraten en Kamiel Dockx; 10 augustus Jan Verheyen, stadsbeiaardier Hasselt en Neerpelt; 17 augustus Jasper Depraetere, adjunct-stadsbeiaardier Lier; 24 augustus:Toni Raats, stadsbeiaardier Roosendaal en 31 augustus Luc Dockx, stadsbeiaardier Hoogstraten.

Luisterplek

Er is een luisterplaats op de parking van het IKO-de kunstacademie, Dr. Versmissenstraat 6. Uiteraard zijn er nog vele andere plaatsen rond de toren waar de beiaard goed beluisterd kan worden, zoals caféterrassen of het binnenpleintje van het administratief centrum. Bij regen zijn er luisterplaatsen in het IKO waar met open ramen het concert beluisterd kan worden.

Wolf op wandel?

WORTEL - Uit de activiteitenkalender van Natuurpunt Markvallei plukken we twee ac tiviteiten: een wolvenwandeling met gids Peter Loyens in Turnhout, en de gekende Ko loniewandeling in Wortel.

In het spoor van de wolf

De wolf is geen onbekende meer. Verschil lende waarnemingen, ook in onze regio, maken ons er op attent dat het dier terug is van weggeweest. Op zaterdag 6 augustus or ganiseert Natuurpunt Markvallei een wande ling met natuurgids Peter Loyens. Hij mocht het geluk ervaren een wolf tegen te komen tij dens een van zijn wandelingen in het Turn houts Vennengebied.

Zelf is hij een oude bekende van Natuurpunt Markvallei. Hij volgde een paar jaar geleden de cursus natuurgids en is ondertussen con servator in de Dombergheide.

Peter stond geheel onverwacht oog in oog met

Omdat het vertrouwde paadje naast de kerk nog steeds afgesloten is omwille van restauratiewerken, zal de prijsuitreiking van de luisterwedstrijd dit jaar plaats vinden aan de andere kant, tussen de kerk en het stadhuis.

Na afloop van het concert ontmoeten de organisatoren ja daar graag om kennis te maken met de gastbeiaardier en kans te maken op een bak Hoogstraatse aardbeien of een andere mooie prijs.

Steun

Om de werking van de beiaardconcerten te ondersteunen kan voor 10 euro je lid worden van de Beiaardvrienden. Je kan ook de beiaardconcerten sponsoren met 50 euro of als hoofdsponsor met 150 euro of meer. Je kan je bijdrage overmaken op het rekeningnummer BE43 7370 5230 7901 van de Hoogstraatse Beiaardvrienden (opgelet: dit is een nieuw rekeningnummer). (fh)

wolf Billy in het Turnhouts Vennengebied op 19 juni 2020. Op zaterdag 6 augustus leidt hij geïnteresseerden ter plaatse rond en vertelt over zijn ervaring.

Deelnemers worden om 14 uur verwacht op Klein Engeland 29, in Turnhout. Als de parking bij de Klein Engelandhoeve volzet is, kan je parkeren in de Dombergstraat, aan de rechterkant van de steenweg als je van Weelde

komt. Contact: info@natuurpuntmarkvallei.be.

Koloniewandeling

Elke derde zondag organiseert Natuurpunt Markvallei een gratis gegidste wandeling in Wortel Kolonie. Op deze manier wil de natuurvereniging geïnteresseerden kennis laten maken met de rijke geschiedenis van het be-

schermde landschap en met de hier volop aanwezige natuur.

Gewoontegetrouw staat een natuurgids klaar om een groep mee op sleeptouw te nemen. De wandeling start op 21 augustus aan Bezoekerscentrum De Klapekster om 14 uur. Info: gidsenwerkgroep@natuurpuntmarkvallei.be. (ao)

Paul Versmissen fotografeert de stilstaande beweging…

HOOGSTRATEN - Paul Versmissen bracht met “Stilstaande beweging” een mooi fotoboek uit naar aanleiding van zijn afstudeerproject fotografie in IKO. De naam dekt de lading overigens, want onder die noemer maakt hij ook composities om bij stil te staan.

Paul Versmissen studeerde af aan het IKO als student specialisatie fotografie. Twee jaar lang bekwaamde hij zich verder in de kunst van het fotograferen. Als onderdeel van zijn afstudeerproject geeft hij nu dit boek uit. De opbrengst van de verkoop van “Stilstaande beweging” gaat naar de aankoop van natuurgebieden in het werkingsgebied van Natuurpunt Markvallei. Hij maakt deel uit van de fotowerkgroep van Natuurpunt Markvallei.

Tento

Paul: “Ik had twee doelstellingen vooropgesteld: een fotoboek maken en een selectie van mijn werken tentoonstellen. Mijn boek is te koop bij Toerisme Hoogstraten en in de Klapekster. Je mag me daarnaast ook een seintje geven en dan bezorg ik het je. De prijs is 30€.”

Op 19, 20 en 21 juni is er een tentoonstelling

van de eindwerken van het specialisatiejaar fotografie in het IKO Hoogstraten (Groenewoud). Zondag van 13.00 tot 17.30 uur en maandag en dinsdag 18.00 tot 21.30 uur. Op beide evenementen hangen enkele werken van Paul.

IKO kunstexploratie in het stedelijk museum

HOOGSTRATEN - Elk jaar stelt Kunstacademie IKO tentoon in het Stedelijk Museum Hoogstraten. Dit jaar is het de beurt aan het atelier Kunstexploratie, dat de uiteenlopende resultaten van een zoektocht in al zijn vormen en disciplines laat zien.

Kunstexploratie is een initiatieatelier voor volwassenen die een ontdekkingstocht door-

heen de wereld van de beeldende kunsten maken. Het is een oriëntatielab waar je kan oefenen en experimenteren met materialen en technieken. Men onderzoekt er de mogelijkheden van lijn, vlak, vorm, kleur, compositie en ruimte. Men bekijkt en bespreekt zowel kunsthistorische voorbeelden als kunstactualiteit en bezoekt relevante tentoonstellingen. Deze opleiding is een brede introductie die toelaat om daarna een geschikte keuze te maken voor een atelier van een bepaalde discipline zoals schilderkunst, grafiek, keramiek, beeldhouwkunst, fotografie…

De tentoonstelling loopt van 30 juni tot en met 21 augustus in het Stedelijk Museum Hoogstraten. Het museum is geopend van woensdag tot en met zondag, telkens van 14 tot 17 uur. (fh)

“Mijn eigen tentoonstelling heeft plaats in Expo 38, Begijnhof 38, Hoogstraten in september. In Expo 38 ben ik dan altijd aanwezig. Je kan mijn foto’s ook bekijken op Instagram: paulversmissen.fotografie.” (ao)

DF Zomerzoektocht gaat internationaal

HOOGSTRATEN - De 36ste zomerzoektocht van het Davidsfonds loopt vanaf dinsdag 21 juni tot en met woensdag 21 september. Dit keer betreft het drie wandellussen in Hoogstraten, Merksplas en Baarle.

"Met de zomerzoektocht geven we extra zuurstof aan ondernemend Hoogstraten. We zetten Hoogstraten cultureel in de picture. Doordat de zomerzoektocht voor de eerste maal internationaal gaat, hebben we extra aantrekkingskracht," aldus Arnold Wittenberg, schepen van Toerisme en voorzitter van het toeristisch samenwerkingsverband tussen Hoogstraten, Merksplas, Baarle-Hertog en Baarle-Nassau.

Deelnemen

Je haalt je deelnameformulier bij VisitHoogstraten. Tijdens de zomerperiode kan je hier dagelijks - ook op zon- en feestdagen - terecht.

Deelnemen kost 27 euro (€ 25 voor Davidsfondsleden). Hiervoor krijg je een uitgebreid

deelnamepakket, met onder andere de drie wandellussen en een uitgebreide streekgids, handig in een goodiebag. Misschien zit er ook wel iets lekkers bij...

Er is zowel de klassieke versie van de zoektocht als de familiezoektocht. De routes zijn dezelfde, maar de vragen van de familiezoektocht zijn iets toegankelijker. Zo kan iedereen, van de kleinste speurneuzen tot de coolste grootouders deelnemen.

Logeren?

De zomerzoektocht bestaat uit drie wandellussen. Wil je kans maken op de grote prijzenpot, dan moet je alle zoektochten tot een goed einde brengen.

Voer voor een ontspannen weekendje weg, dicht bij huis. Misschien wel in één van de Hoogstraatse logeeradressen.

"Het loont de moeite om extra tijd uit te trekken om de Noorderkempen te ontdekken.

GLUREN BIJ DE BUREN

Bernardusoctaaf

met benefiet voor Oekraïne

ULICOTEN / MEERSEL-DREEF - Van 20 tot en met 27 augustus is er het Bernardusoctaaf met dit jaar speciale aandacht voor de situatie in Oekraïne.

Op 20 augustus is er een voettocht vanuit de kerk naar de Bernarduskapel aan de Bosstraat in Ulicoten. De heemkundekringen verlenen hun medewerking, ook vanuit Meerle komt een groep.

Zondag 21 augustus gaat gardiaan Kenny Brack voor in de hoogmis om 10.30 uur, met zegening van Bernarduskoeken. De viering wordt opgeluisterd door de brassband o.l.v. Jeroen Corneillie en Sint Bernarduskoor o.l.v. Danny Pals. Tevens is er kermis op het plein bij de Bremerpoort in de Bernardusstraat.

Op woensdagmiddag 24 augustus om 14 uur geeft Antoon van Tuijl van Heemkundekring Amalia van Solms een fotolezing over de H. Bernardus.

Ten slotte is er benefietconcert voor Oekraïne in de Bernarduskerk in Ulicoten op vrijdagavond 26 augustus m.m.v. Olga de Kort op orgel, Olga Prosolenko, zangeres uit Oekraïne, Brassband Ulicoten, Sint Bernarduskoor Ulicoten, St. Ceciliakoor Baarle-Nassau.

Gratis inkom maar graag een vrije gift voor Oekraïne.

Elke deelnemer ontvangt de exclusieve streekgids Je kan deze thuis lezen als herinnering aan een onvergetelijke dag, maar de streekgids krijgt natuurlijk extra cachet als je er ter plaatse induikt," klinkt het van Arnold Wittenberg. (PM)

Meer info over het Bernardusoctaaf vind je op www.sint-jan-de-doper.nl kern Ulicoten.

REDACTIE

Frans Horsten

Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten tel. 0495 25 25 05 redactie@demaand.be

DORPSNIEU WS

w Hoo g straten :

Frans Horsten tel. 0495 25 25 05 hoogstraten@demaand.be

w Meer :

Marcel Adriaensen tel. 03 315 90 40 meer@demaand.be

w Meerle :

Jan Fret

tel. 03 315 88 54 meerle@demaand.be

w Meersel-Dreef :

Jef Jacobs

tel. 03 315 73 64 meersel-dreef@demaand.be

w Minderhou t : tel.0495 25 25 05 minderhout@demaand.be

w Wortel :

Frans Horsten tel. 0495 25 25 05 wortel@demaand.be

SPORTNIEUWS

Rob Brosens tel. 03 314 43 39 sport@demaand.be

Niet alle beeldmateriaal wordt ons met auteursgegevens overgemaakt. Neem contact op met de redactie voor eventuele rechten.

ADVERTENTIES

Jan Croes tel. 0477 66 11 60 advertenties@demaand.be

SECRETARIAAT/DRUKWERKEN

Emilia Horsten Begijnhof 27 2320 Hoogstraten tel. 03 314 51 03 abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be

Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten

Onder een stralende zon

Zowel in 2020 als in 2021 kon de H. Bloedprocessie niet uitgaan. Maar 12 juni 2022 maakte veel goed. Onder een stralende zon en veel belangstelling ging de processie op de eerste zondag richting Van Aertselaerplein. Jammer genoeg was de regen spelbreker op de tweede zondag. (fh)

Hanne Jacobs gaat stijlvol door het leven

HOOGSTRATEN - Met ‘Handressed’ zet Hanne Jacobs haar architectuurloopbaan op de pauzeknop. Van april tot september vorig jaar was Handressed in eerste instantie een webshop die Hanne combineerde met een voltijdse job. "Erg pittig", zegt ze zelf, "maar wel de ideale manier om een start te kunnen maken met een echte fysieke winkel". En zo gebeurde het ondertussen in het pand Vrijheid 235, waar tot voor kort Steps gevestigd was.

Hanne Jacobs (°1991), staat vol enthousiasme in haar kledingzaak en geeft wat meer duiding over haar carrièreswitch en haar passie voor mode. “Mijn eerste levensjaren heb ik in Beerse gewoond, daar zijn mijn ouders oorspronkelijk ook van afkomstig. Later zijn we verhuisd naar Vosselaar en zodoende ging ik in Turnhout naar school. Daar besloot ik om architectuur te studeren. Er was al de twijfel om te kiezen tussen mode of architectuur, maar het werd uiteindelijk architectuur.

Na mijn studies ben ik dan gestart als bouwkundig tekenaar bij Bolckmans in Hoogstraten. Daar heb ik mijn huidige vriend, Stijn de Roover, leren kennen. In mijn eerste werkjaren combineerde ik mijn job met weekend-

werk in een boetiekje, later ruilde ik dat weekendwerk in voor een wekelijkse shift in café de Rijkswacht, waarvan veel mensen mijn gezicht misschien nog wel zullen herkennen. Zo ben ik uiteindelijk blijven plakken in Hoogstraten en ben ik begin 2019 naar hier verhuisd. We wonen nu al 3,5 jaar in de Burgemeester Brosensstraat.”

Kriebelen

In april 2021 kriebelde het om te ondernemen en zo ontstond ‘Handressed’. “Velen denken in eerste instantie dat ik iets met de hand maak of heb gemaakt, maar de naam komt van ‘dressed by Hanne’ en dus heb ik nooit zelf kleding gemaakt, maar ik vind het wel fijn om mensen te stylen en te helpen om keuzes te maken waar ze zichzelf goed in voelen.”

In eerste instantie was dit een webshop, die ze combineerde met een voltijdse job. “Pittig, maar wel de ideale manier om een start te kunnen maken. Ik kreeg vrij veel de vraag of mensen eens niet konden komen passen. En na een geslaagde garden pop-up in juni voelde ik dat ik een tandje hoger wilde scha-

kelen. In augustus besloot ik om 4/5de te gaan werken, zodat ik iets meer tijd had om de webshop verder uit te bouwen en het idee was om vaker pop-ups te doen.

Positief

Maar voor ik er erg in had, kwam er al weer een nieuw voorstel op tafel. Zo ben ik in oktober de bovenverdieping van het ‘Brouwershuis for Kids’ gaan huren van Karen en daar had ik mijn fysieke winkel op vrijdag en zaterdag. De winkel en mijn collecties die ik had hangen werden heel positief onthaald door de klanten. Begin november zag ik dat Steps ermee ging stoppen. ik volgde deze winkel op Instagram en was vroeger ook klant bij Maaike, samen met mijn mama en zus. Ik sprong bij haar binnen om te informeren naar enkele van haar merken. Ze gaf mij met veel plezier de contactpersonen die ik nodig had en dat was ideaal om mijn merkenaanbod wat uit te breiden voor mijn fysieke winkel.

Omdat ik enkele van dezelfde merken had overgenomen had Maaike een kleine flyer van mij aan het raam hangen om wat publiciteit te maken voor mij op de locatie boven het Brouwershuis for Kids. Maar daardoor dachten veel klanten dat ik in het pand van Steps ging komen. Ze begonnen me dus al proficiat te wensen…”

Gamma

“Uiteindelijk vond ik dat helemaal niet zo’n gek idee. Ik heb een afspraak gemaakt om het pand te bezoeken en al snel viel de beslissing dat ik de stap zou zetten om te verhuizen. Intussen had ik ook de beslissing genomen om mijn ontslag in te dienen bij Bolckmans en vol voor mijn droom en passie ‘Handressed’ te gaan.

Ondertussen is het gamma al uitgebreid met merken als Kaffe, Freequent, Ichi, Para-Mi, Peppercorn, Rut& Circle, Fransa, Minus, My Essential Wardrobe en Bonita Avenua. In het najaar komen er nog enkele merken bij. Ook in mijn maten neem ik telkens de hele reeks, bij enkele merken is dat van 34 tot 46 en bij de anderen gaat het tot 42.

In de winkel vind ik het heel belangrijk dat mensen zich goed voelen in hun kleding en de kleding hen mooi aanpast. Met miskopen zijn we immers beiden niets. Ik heb het liefst dat mensen terug komen en zeggen ‘ik heb veel complimenten gekregen op die outfit’ dat geeft ons beiden het leukste gevoel!”

Handressed, Vrijheid 235 in Hoogstraten. info@handressed.be en http://www.handressed.be/ (pm)

VITO leerlingen scoren in Vlaamse Houtproef

HOOGSTRATEN - Het 4de jaar hout, beroeps en technisch van Vito nam met 13 andere technische scholen deel aan de Vlaamse Houtproef in onze provincie. Dit is een organisatie van de Confederatie Bouw Vlaamse Schrijnwerkers.

Alle leerlingen van het 2de leerjaar van de 2de graad hout van Vito namen deel aan de wedstrijd. Ze moesten binnen een tijdspanne van 1 dag een werkstuk realiseren. Liefst 13 van hen werden laureaat. Als kers op de taart bleek op de officiële prijsuitreiking dat Axl Kapitein (4BHT) als eerste eindigde van onze provincie. Een dikke proficiat aan Axl, maar ook aan alle andere deelnemers.

De prestatie van de leerlingen van Vito: 1ste Axl Kapitein (BSO), 4de Wolf Van Hasselt (BSO), 6de Ruben Tegenbosch (TSO), 7de Wannes Van den Heuvel (BSO), 10de Robbe Wielockx(TSO), 13de Victor Van Roey (TSO), 15de Ward Koyen (TSO), 16de Wouter Schumacher (TSO), 21ste Warre Vermon-

den (BSO), 24ste Jarne Ooms (BSO), 27ste Ruben Sysmans (BSO), 31ste Jorben Jacobs (BSO) en 36ste Bjarne Verschueren (BSO). (fh)

De vierdejaars van Vito die deelnamen aan de Houtproef.

Begijntjes nemen opnieuw besluit

Eerder werden de drie trofeeën aan de burgemeester in bewaring gegeven.

HOOGSTRATEN - Op zondag 21 augustus is er opnieuw een volwaardige editie van het kinderfeest Begijntjes Laat Besluit, dat teruggaat tot in het begin van de 19de eeuw. ’s Morgens zingen de kinderen ‘Centje om te vieren’ in hun wijk of langs de Vrijheid. Vanaf 13 uur is er een optocht van de deelnemende gebuurten door de Vrijheid en om 15 uur treden ze op voor het stadhuis.

In 2020 was er door corona geen Begijntjes Laat Besluit. Vorig jaar vermeed men de vele contacten tussen de kinderen, de begeleiders en de ouders die in normale tijden zorgen voor de kledij en het decor. In 2021 werd het zo dus een lightversie van het kinderfeest met enkel een optocht door de Vrijheid naar het WZC Stede Akkers.

De trofeeën die nu dus al twee jaar op nieuwe

Okra fietste naar de Flaasbloem

HOOGSTRATEN - Omdat Okra Hoogstraten veel sportieve fietsende leden telt, organiseert de vereniging maandelijks twee fietstochten. Een rustige kortere tocht op donderdag en een tweede langere tocht op vrijdag.

Op de foto die groep die deelnam aan de meer dan 70 km lange tocht naar de Flaasbloem in Chaam met v.l.n.r.: Frans Tilburgs, Jos Verschueren, Herman Schrauwen, Caroline Van Hoeck, Jaak Bevers, Martha Rijvers, Wis

winnaars wachten, werden daarna aan de burgemeester in bewaring gegeven door kinderen van de Buizelhoek, de winnaar van de laatste volwaardige editie van Begijntjes in 2019. Dit jaar kunnen ze dus eindelijk opnieuw van stal voor een volwaardige editie. Zeker weten: wanneer we de nieuwe winnaars kennen van de wisselbegijn, de ezel van de kinderjury en het vaandel van Het Convent, is het groot feest in de verschillende gebuurten. (fh)

Goetschalckx, Louisa Meyvis, Ferdinand Van Halewijn, Anna Vermeiren, Louis Tilburgs, Jeanne Snoeys en Louisa Brosens. (fh)

De kinderen van de Buizelhoek waren de winnaars van de editie 2019.

HOOGSTRATEN

Karel Martens succesvol met zijn eigen Youtube kanaal

Studio Hoogstraten brengt de gemeente in beeld

HOOGSTRATEN - Bewegende beelden over evenementen in Hoogstraten. Die kan eenieder bekijken op “Studio Hoogstraten”, het Youtube-kanaal van Karel Martens. Karel Martens (66) woont in het hart van Hoogstraten met een prachtig uitzicht ook op het centrum van het stadje dat hem na aan het hart ligt. Hier woont hij met “zijn” Annemie en van hieruit stuurt hij prachtige beelden de wereld in.

Autodidact

Karel Martens was jarenlang onderwijzer, een bijzonder creatieve ‘meester’ trouwens. Gebeten door de techniek was hij één van de eersten om video- en geluidsopnames te maken met zijn leerlingen. Het waren projectjes waarmee hij zijn tijd ver vooruit was. Toch omschrijft hij zichzelf als een autodidact. “Ik hou er niet van om te luisteren naar uitleg en heb gewoon alles zelf ontdekt??.”

Terwijl (bijna) iedereen nu aan het padellen is geslagen, was squash enkele decennia geleden populair. Via het squashen kwam Karel in contact met Herman Doms. “Hij was mijn squashmaat en was in het bezit van een camera. Op een bepaald moment werden we gevraagd om een huwelijk te filmen. Herman en ik maakten de beelden, monteerden en zetten er muziek op. Dat was in die tijd vooral een tijdrovend proces. We werkten met kleine cassetjes, die dan weer moesten worden overgezet op de grotere videocassettes. De bruikbare beelden “plakten” we na elkaar om zo een mooie reportage te krijgen. Het was eigenlijk allemaal heel amateuristisch, maar de resultaten bleken aan te slaan en we werden meer en meer gevraagd.”

Zaligheid

Karel en Herman vroegen er wel wat geld voor. “We zijn er zeker niet rijk van geworden.”, zegt Karel. “Maar we konden er ons materiaal mee bekostigen. Eigenlijk beleefden we er vooral plezier aan. En dat is ook de reden waarom ik het nog altijd doe. Ik kan zo iets doen waar andere mensen van kunnen genieten.”

“Dat startte eigenlijk al in de Mussenakker destijds. Daar ging ik dikwijls een halve avond lang achter de draaitafel staan. Ik heb gewoon een hekel aan feesten, maar anderen laten feesten door er de sfeer in te brengen… dat zag ik dan weer wel zitten. Zo ben ik ook bij Radio Cosmos terechtgekomen en ben ik jarenlang discjockey geweest. Voor mij was dat een zaligheid. Ik kijk er met veel voldoening op terug.”

“Ik ben geen danser, geen babbelaar… maar hou er gewoon van om de dingen vast te leggen. Ik ben ook geen wandelaar, maar doordat ik nu Mooimaker ben geworden heb ik een doel om te wandelen. Ik hou de Vrijheid en de oostelijke zijstraten mee proper en beleef daar ook veel deugd aan.”

“Vooral het monteren is veel gemakkelijker in vergelijking met vroeger…”

Doet ie het?

Nog voor er van eindtermen sprake was, hield Karel zich al bezig met projectonderwijs. “Ik liet de leerlingen fragmenten spelen uit het boek ‘Bram en Martje’ van Dolf Verroen. Ze moesten alles zelf doen, natuurlijk met mijn begeleiding. Ze moesten de teksten ontleden, rollen verdelen, voor attributen zorgen, vooral overleggen en de opnames maken… Ze kregen een stappenplan en moesten daar mee aan de slag. Heel veilig voelde ik me daar niet bij, alhoewel ik overtuigd was van de meerwaarde voor de leerlingen, zou ik toen toch niet graag inspectie op mijn dak gehad hebben… We maakten ook nieuwsflashes met de leerlingen, het was net echt.”

Daarmee was hij zijn tijd behoorlijk ver vooruit, tegenwoordig is het omgaan en vertrouwd zijn met media wel opgenomen in de eindtermen. Waar de creativiteit van Karel vandaan komt, weet hij niet. Maar steeds meer mensen en verenigingen begonnen een beroep te doen op zijn audiovisuele vaardigheden.

“Voor de dorpsquiz in Meer moesten allerlei filmfragmenten opgenomen worden. ‘Doet ie het of doet ie het niet’, was een heel populaire. Zou de pastoor met een rode zakdoek met witte bollen door de Donckstaat gaan fietsen? Dat legde ik dus haarfijn vast… Bij het Heidebloempje introduceerde ik filmpjes voor het kindertoneel en Plan B, de maten van de Mussenakker, passeerde eveneens om filmfragmenten in hun theaterproducties op te nemen.”

Studio Hoogstraten

Filmen is veel eenvoudiger geworden tegenwoordig. “Vooral het monteren is veel gemakkelijker in vergelijking met vroeger. Ik had mijn semiprofessionele camera nog en vlak voor corona kocht ik me een nieuwe computer om de montage in HD aan te kunnen. Na corona lag mijn materiaal daar te liggen. Toen besloot ik om een oud idee terug leven in te blazen. Dat was overigens echt een nachtelijk idee. Waarom zou ik geen reportages gaan maken over gebeurtenissen in Hoogstraten? Het idee is niet helemaal nieuw, want ooit waren er vanuit Brecht plannen om een TV-

zender te starten. Dat is er niet van gekomen, maar nu doe ik het eigenlijk in mijn eentje.”

“Ik plaats de filmpjes op Youtube en op Facebook. Ik ben nooit zo’n voorstander geweest van het Facebookgedoe, maar op korte tijd heb ik al meer dan 1 000 volgers. Als je als zoekterm ‘Studio Hoogstraten’ intikt, kom je er gegarandeerd op uit. Ondertussen staan er dertien filmpjes op en ik krijg heel goede reacties. Het heeft dus meer succes dan ik zelf verwacht had. Op een reportage over de Harleyclub kreeg ik 1 600 views, dat is toch aardig wat en ook de schoonmaakactie met kinderen oogst veel bijval.”

Karel wil zich echt beperken tot reportages uit Hoogstraten, reclameboodschappen zijn voor hem uit den boze. “De keuze ligt bij mij en dat maakt het haalbaar. Ik kreeg al vragen uit Merksplas, maar daar ga ik niet op in. Het is gewoon mijn ambitie dat veel mensen van hier kijken en dat ze er plezier aan beleven. Voor mij persoonlijk moet het beheersbaar blijven.” (ao)

SFEERVOL WONEN

Kom langs en samen creëren we het interieur van je dromen met de mooiste raamdecoratie!

GORDIJNEN BINNENZONWERING BEHANG & KLEURADVIES VLOERBEKLEDING PVC-VLOEREN BOXSPRINGS & BEDLINNEN

KAPELSTRAAT 6

BAARLE-HERTOG

T. 014 69 90 02

WWW.VANDERSLUIS.BE

TIJDENS HET KERSENSEIZOEN vanaf 17 JUNI tot EIND JULI

OPEN OP woe - don - vrij: 15u - 19u zat: 10u - 15u Klein Eyssel 22a - 2328 MEERLE

Goud voor Jan Verheyen en Hilda Dickens

HOOGSTRATEN - Op woensdag 4 mei vierden Jan Verheyen en Hilda Dickens hun gouden bruiloft in WCZ Stede Akkers. Eindelijk kon er een viering zijn, want ze huwden op 16 mei 1970 maar moesten het feest omwille van corona twee jaar uitstellen.

Jan Verheyen werd op 20 april 1946 in Merksplas geboren en groeide er met 4 broers en 2 zussen. Na de lagere school ging hij naar de vak-

Met zijn allen sporten

HOOGSTRATEN - Op 31 mei hadden de leerlingen van Basisschool Klein Seminarie in groepjes van verschillende leeftijden hun sportdag. In een doorschuifsysteem deden ze allerlei sportactiviteiten zoals estafette, kubben, een fietsparcours, tikspelen en allerlei bal- en klimspelen. Voor de iets oudere leerlingen was er ook honkbal, voetbal en tennis. Maar voor velen was het reuze springkasteel toch wel het sportieve hoogtepunt... (fh

school in Hoogstraten, maar haakte op zijn 16de af om acht jaar lang met paard en kar de melktoer te doen.

Een jaar later, op 10 april 1947, werd in Weelde Hilda Dickens geboren in een gezin met nog 5 broers. Zij volgde tot haar 18e “snit en naad” en hielp haar ouders op de boerderij.

Een eigen huis

Na hun huwelijk woonden ze bij de ouders van Jan. Ze bouwden een eigen huis naast die boerderij en verhuisden in 1972. Jan en Hilda hadden een eigen tuinbouwbedrijf, werkten dag in dag uit samen in de serre en hadden hun handen vol met het grootbrengen van hun vijf kinderen: Annie, Grietje, Els, Linda en Jef.

Jan was jarenlang aan het bestuur van de veiling en heeft o.m. goede herinneringen aan de reizen die de directie, het bestuur en hun partners maakten. Hilda was verantwoordelijke bij de KVLV en organiseerde opleidingen in het gewest en de provincie.

In het najaar van 2018 is Jan naar blok B in het WZC verhuisd. Het was op dat ogenblik al geen onbekend terrein voor hem, ook voordien kwam hij al 3 keer per week naar het dagverzorgingscentrum. (fh)

Valenciafeesten zoals vanouds

MEER - Het heeft een paar jaar geduurd maar dit jaar zijn de Valenciafeesten er weer. Van zaterdag 20 tot maandag 22 augustus mogen de liefhebbers genieten van hun vertrouwde concept.

Op zaterdag 20 augustus vanaf 20 uur zijn er o.m. Steve Tielens, Glenn van Dijck, Drievoud. De klapper wordt dit jaar WC Experience, een groep die in 1989 ontdekt werd door Jack Spijkermans en die al goed is voor 200.000 verkochte albums. Een bulldozer van licht en geluid, rock en Loll, met bovenal interactie met het publiek…

Zondag 21 augustus begint het om 14 uur met Dennie Damaro, Eddy Smets, Berritta en

Yves, Dubbel Solo, Kurt Kreamer. Verder op de affiche nog een 15-tal artiesten, een meer dan ruim aanbod dus. Voor de joingsten is er een springkasteel.

Headliner op maandag 22 augustus is Ancora. Vanaf 20 uur treden op: Johnny Gold, Tommy Lips, Edrie, Anita, en heel wat anderen. Zo is het uitkijken naar de boerenrock van Mooi Wark, opgericht in 1992 in Drenthe, met Normaal als hun grote voorbeeld.

Uit Volendam is er de formatie Ancora, opgericht in 2013 met als tekstschrijver Jan Keizer (BZN) en razend populair in Nederland. Ambiance verzekerd met hun Nederlandse muziek, Irish Folk en Shantymuziek.

WC Experience is de topper op de affiche op zaterdag

Mobiliteitsplan en alternatieve energie in Meer

Dat de Beekschen Pad een succesvolle trage weg is bewijst het dagelijkse aantal schoolgangers dat dit weggetje gebruikt.

MEER - We berichtten in ons vorige nummer al over enkele onderwerpen die aan bod kwamen in het dorpsraadcafé van 3 mei. Er was nog meer interessants te rapen. Weinig details over het mobiliteitsplan weliswaar, een tipje van de sluier over trage wegen, en enkele getuigenissen over duurzame energievormen.

Mobiliteitsplan en trage wegen

Over het mobiliteitsplan nog geen verdere details. Maar wie al een keer mocht meedoen met de workshop kon al zien dat het dit keer niet koning auto is die men meer vrijgeleide

wil bieden. Het zijn vooral de trage weggebruikers, de voetgangers en de fietsers die op gebied van mobiliteit heel wat teweeg kunnen brengen.

Opwaardering dus voor sommige trage wegen, hier en daar een knip, veiliger oversteekplekken ook. Dat alles moet ervoor zorgen dat de fiets meer en meer een oplossing wordt om snel en veilig ergens te kunnen geraken. Een fietser meer is een auto minder.

Ook snelheid 30 zit eraan te komen. Voor Meer betekent dat onder andere dat de schoolomgeving nog veiliger kan worden ingericht. Mogelijk zit er een uitbreiding van de fietsstraat tot voor de school in de pijplijn, mogelijk ook een toegang langs achter via de Pyperpad. Maar om dat weggetje even aantrekkelijk te maken als de Beekschen pad is er nog wel wat werk nodig.

Er zijn trouwens nog geen toezeggingen gedaan omtrent trage wegen. Het stadsbestuur wil naar verluidt eerst alle trage wegen inventariseren. Dat werk is ondertussen al gestart en leverde alvast enkele verrassende resultaten op. Ongelofelijk hoeveel trage wegen er zijn!

Duurzame energie

Dat de elektrische auto een toekomst heeft, bewijst Jan van Dun met zijn Hybride auto. Bijna geen tankkosten meer. Opladen als de zon schijnt, met energie van de eigen zonnepanelen. Al blijven het bij aanschaf toch nog dure auto's.

Ook de woning verwarmen kan zonder mazout of gas. Dat bewijst Jef Adriaensen met zijn warmtepomp. Al enkele jaren verwarmt Jef met een warmtepomp en hij is daar redelijk tevreden over. Wel is het systeem erg traag. Je moet op dus het op tijd een graadje hoger zetten wil je er ten volle van kunnen genieten. Het systeem verbruikt ook veel elektriciteit, zodat zonnepanelen en een goede isolatie in elk geval een must zijn. (ma)

Er is nog werk aan de winkel om de Pyperpad even goed als de Beekschen Pad te maken.

Jef Adriaensen naast de warmtepomp. Warmte uit de grond pompen is de toekomst.

Meermarkt zomert met een kinder- en proefmarkt

Op de markt van juni gaf de ploeg van Villa Kakelbont een rij-initiatie. Zij zijn op de volgende Meermarkt weer van de partij

MEER - Meermarkt gaat het zomerseizoen in. Dit betekent een kindermarkt op 3 juli en een proefmarkt op 7 augustus.

Kindermarkt

Voor de kindermarkt van 3 juli zijn alle kinderen welkom om hun speelgoed/spullen te koop of te ruil aan te bieden. Ze kunnen zich aanmelden via meermarkt@hotmail.be, zo wordt voor hen een plekje verzekerd.

Ferm zal heerlijke pannenkoeken bakken in de vernieuwde parochiezaal. Ponyritjes worden gratis aangeboden door ‘Villa Kakelbont’.

Schoolfeest onder een stralende hemel

MEER - Onder een stralende hemel kon het schoolfeest van kleuterschool Kiekeboe en lagere school de Meerpaal doorgaan. In de gebouwen en klaslokalen konden de ouders, grootouders en andere bezoekers hun rondgang doen. De kinderen konden een spelkaart volmaken zodat het een boeiende dag was.

Op de grote speelplaats was er amusement voor de bezoekers van het uitgebreide terras. Het werd een prachtdag voor alle betrokkenen! (ma)

Proefmarkt

Op 7 augustus heeft de proefmarkt plaats op de prachtige koer van de vernieuwde kloostersite tussen 10 en 15 uur. De rommelmarkt gaat dan door zoals normaal van 9 tot 12 uur in de Donckstraat.

De gekene meermarktglaasjes worden weer bovengehaald, de bezoekers kunnen proeven van diverse biertjes en verschillende soorten wijn. Daarnaast zullen ‘Meer Culinair’, ‘In the mood for food’ en ‘de Meirhoeve’ heerlijke hapjes aanbieden.

Gudu luistert de middag muzikaal op met semi-akoestische laidback groove poprock. Een gezellige marktzomer toegewenst vanwege het marktcomité! (ma)

Chiro doet oproep voor het kermiscomité

MEER - Het kermiscomité houdt ermee optenzij er alsnog opvolgers uit de bus komen. De Chiro verspreidde alvast een oproep daartoe. Op de affiche lezen we: "Na vele geweldige edities zal het fantastisch kermiscomité er jammer genoeg mee stoppen. Maar niet getreurd; jullie kunnen hen opvolgen! Altijd al je eigen draai willen geven aan één van de belangrijkste tradities in Meer: de Volksspelen? Dan is dit je kans! Interesse? Aarzel niet om een mailtje te sturen naar het volgende emailadres: kermiscomitemeer@gmail.com.

Hoeft het gezegd dat we deze oproep zonder meer steunen?! (ma)

De leerlingen van de lagere school vermaken het publiek met liedjes, meezingers, dansjes en presentaties. Dat alles onder de enthousiaste aansporing van dirigent meester Joerie.

Straatvinken telde het autoverkeer

MEER - Ook in Meer werd er meegedaan met straatvinken. Deze activiteit heeft tot doel het verkeer te tellen in een bepaalde straat. Er werd op 4 plaatsen geteld tussen 17 en 18 uur. Cijfers liegen niet…

De absolute koploper is de Meerseweg met 572 voertuigen in een uur tijd. Ook de Meerlesweg slikt veel verkeer: 401 voertuigen. De Terbeeksestraat houdt het rustiger met 134 voertuigen en de sluipweg is toch nog altijd goed voor 100 voertuigen.

Hoe het verkeer zich verdeelt over het soort vervoersmiddel is ook duidelijk. Het zijn vooral auto's en bestelwagens die het verkeer uitmaken. Het aantal vrachtwagens is eerder aan de lage kant. Maar bekijk de cijfers zelf in de bijgevoegde statistiek en trek vooral je eigen conclusies… (ma)

Straatvinken in Meer op 20 mei 2022

De resultaten van straatvinken in Meer

Feest bij de Meerse lichting van 1939

MEER - Op 9 juni vonden de Meerse tachtigjarigen mekaar in zaal Victoria voor een gezellige bijeenkomst. Zij zijn in 39 geboren en maakten dus de oorlog nog mee. Niet bewust allicht, zo jong als ze toen nog waren. Corona maakte dat ze niet eerder een reünie konden houden.

In 2020 en ’21 was er geen bijeenkomst. Het feestje van de (toen) 80-jarigen kon nu dus met uitstel alsnog doorgaan dank zij organisatoren Martha, Toke en Arnold. Ze werden meteen ook al gevraagd om in juni 2023 deze reünie opnieuw te organiseren. Wat is toege-

zegd, uiteraard bij leven en welzijn, zoals Arnold er steeds bij zegt.

Feestvarkens

Wie zijn nu deze feestvarkens? Het zijn mensen die in Meer in 1939 zijn geboren of er later zijn komen wonen, en er nog wonen. Het werd een gezellige bijeenkomst, veel gebabbeld over vroeger en nu. Vooral over het veranderende Meer (Brouwerij, Veiling, Melkerij, Kloostersite), maar ook over seizoenarbeiders, aardbeien, tomaten, kippen en

varkens. Over verdwijnende winkels en cafés. Over wel en wee, over recente overlijdens, sportclubs, de Mosten, de transportzone en tewerkstelling…

Er was een half uurtje vragenronde met een kort bezoekje aan het Victoriaplein. Ook de melkerij en omgeving werden bekeken. Een groepsfoto kon uiteraard niet ontbreken. Er werd gestart om 13 u30 en om 19 uur vertrokken de eersten, gesterkt met een uitgebreide koffietafel met aardbeivlaai. We wensen hen nog veel gezonde jaren. (ma)

Op de groepsfoto zittend en van links naar rechts: Frans Mertens, Maria Peeters, Martha Roos, Brigitte Herrijgers, Anna Stoffelen, Julia Aerts, Mitje Rommens, Julia Voeten.

Staande v.l.n.r. Ad Dekkers, Jos Marijnissen, Maria Verheyen, Jac.Herrijgers, Fons Goetschalckx, Fons Donckers, Bert Vermeiren, Rik Sprangers, Martha Leenaerts, John Quirijnen, Toke Meyvis, Jef Pemen, Jan Roelen, Arnold Van Aperen, Jac Laurijssen en Hans Verloop.

Fietszoektochten een rondje Meer

De fietszoektocht gaat langs heel wat mooie plaatsen. Herken je dit mooie plekje?

MEER - KWB Meer organiseert voor de derde maal haar grote fietszoektocht van 22 km langs rustige wegen in Meer en omstreken. De routebeschrijving en antwoordformuleren kosten € 3, verkrijgbaar bij de toeristische dienst van Hoogstraten, lokaal dienstencentrum van Meer en Meerle en in een aantal winkels in Meer, zoals bij bakker Voeten. Deze tocht kan gereden worden in de maanden juni, juli en augustus

Op 10 juli is er een kleine fietszoektocht voor jong en oud, een traject van 10 km met een aantal vragen onderweg op te lossen. De kinderen die hieraan deelnemen hebben altijd prijs. Inschrijven kan je van 13 tot 14.30 uur in de parochiezaal (of het lokale dienstencentrum). Na de tocht is het goed toeven op het gezellige terras aan de parochiezaal. Aansluitend is er vanaf 18 uur een muziekoptreden op het plein aan het klooster (het eerste optreden daar na de opening van de site). Met onder andere “Six in the City” is de ambiance verzekerd. (ma)

KWB Meer organiseert volleybaltornooi

MEER - Na twee Coronajaren kon er dit seizoen weer volop gevolleybald worden in Meer. Met drie damesploegen en vijf herenploegen van KWB Meer ging het volleybaljaar weer van start in september.

In verschillende reeksen van de GERVVOT competitie gaven ze het beste van zichzelf. Dat werd beloond met kampioenstitels voor Dames 4 en Heren 4, die dus volgend seizoen een reeks hoger uitkomen. Dames 2 eindigde op de tweede plaats en mag vanaf september

in de hoogste damesreeks starten. Een meer dan geslaagd seizoen dus.

Wie zin heeft om vanaf september mee te komen volleyballen, is zonder meer welkom. Zowel de dames- als herenploegen zoeken nog extra spelers. Meer informatie via meer@telenet.be. Een eerste keer kennismaken kan al op het volleybaltornooi dat de club organiseert op 28 augustus. Meer informatie daarover op Facebook of via: kwbvolleybaltornooimeer@gmail.com. (ma)

Laurijssen Minderhout

Uw speciaalzaak voor tuin, dier, paarden- en hengelsport Uw Tuin en Dier www.uwtuinendier.com

De Dames 4 ploeg van KWB Meer sloot het volleyseizoen af met de titel. Wie het jaarlijkse tornooi van KWB op 28 augustus wil meespelen kan

Opnieuw zomerse Graanbar in de Lembeek

MEERLE - De zomer komt er aan - en dus staat ook de Graanbar haast in de steigers. Na meer dan geslaagde eerste editie vorig jaar, toen velen van in en buiten Meerle de weg naar de Lembeek vonden, organiseren Yvonne Christaensen en Hanne Pauwels ook dit jaar hun popup Graanbar.

“Wegens goed bevonden blijft het concept behouden: opnieuw een zomerbar in een graancirkel omringd door zonnebloemen. We maken er opnieuw een feeërieke plek van. Al 5000 zonnebloemen geplandt en een deel zaden van vorig jaar komt nu uit, dus op natuurlijke wijze nog veel meer zonnebloemen aanwezig dan vorig jaar…”, klinkt het enthousiast.

Een danske

De locatie aan de Lembeek is ideaal voor wandelaars, fietsers, gezinnen met kinderen, en iedereen die graag geniet van zomerse sfeer midden in de natuur. De bar zit tussen fietsknooppunt 15 en 16. “We hebben opnieuw een wandeling uitgestippeld met begin- en eindpunt aan de Graanbar. Een grote kinderhoek met natuurlijke speelelementen. Ook voor andere aankleding worden natuurlijke materialen gebruikt die passen in de omgeving. Dagelijks zullen er foodtrucks aanwezig zijn en wordt er opnieuw zoveel mogelijk samengewerkt met lokale ondernemers.”

Er zit nog meer in de pijplijn, zo blijkt. “Nieuw dit jaar: de eerste zaterdag 30/7 slaan Jeugdhuis Den Dorpel met La Plasa Tropical en onze Graanbar de handen in elkaar. Het evenement zal plaatsvinden in de zomerbar met kinderanimdatie, muziekbands en dj's. Het is dé dag bij uitstek om bij in de open natuur een danske te komen placeren!”

Praktisch

De Graanbar praktisch: open van 27 juli tot en met 21 augustus (adres: Leembeek in Meerle). Open op woensdag en donderdag van 14 tot 24 uur, op vrijdag en zaterdag van 14 tot 01 uur en op zondag van 11 tot 24 uur. Gesloten op maandag en dinsdag.

Net zoals vorig jaar - 't Verzetje en Charitree - gaat een deel van de winst naar het goede doel.

Hanne en Yvonne hebben er alvast een goed oog in: “Ondanks het slechte weer vorig jaar was de Graanbar een succes. Ook de noorderburen vonden trouwens de weg naar onze bar. Dit jaar hopen we dan ook weer veel Hoogstratenaren en noorderburen te mogen ontvangen…”

Van harte aanbevolen! (jaf)

Samen met de Graanbar hopen we op zwoele zomeravonden (foto Ad Dekkers).

Meerle en Meer namen warm afscheid van Pastoor Fons

MEERLE - Een volle kerk, dat maken we nog weinig mee in Meerle. Maar om pastoor Fons Soontjes - gewoon Fons voor de mensen - te vieren was de kerk haast helemaal gevuld. Fons is per 1 januari officieel met pensioen als parochieherder, maar wegens Corona en daarna zijn bezoek aan Guatemala, was het feestelijk afscheid nemen er niet van gekomen.

Op zaterdag 28 mei was de plechtige en vooral feestelijke afscheidsviering waarop namens de parochiegemeenschap van Meerle en Meer mensen naar de kerk waren uitgenodigd. Veel mensen waren op die uitnodiging ingegaan en heel veel verenigingen waren met hun vlag vertegenwoordigd. Het werd een mooie en vooral warme viering. Een eerbetoon geheel in de geest van Fons zelf: gewoon mens onder de mensen en liefst zoveel mogelijk ontdaan van officiële plichtplegingen.

Menselijke stenen

Het voorrecht van priester zijn is dat hij mag “voorgaan” in zijn eigen viering. En Fons deed dat met zichtbaar genoegen. In zijn homilie keek hij terug op 23 jaar pastoor zijn in Meerle en later ook in Meer. “23 Jaar samen werken, samen plannen, laten me stilstaan bij goede ervaringen en dankbaar zijn voor al die mooie momenten die we samen mochten beleven. Laat me verheugen voor al wat goed geweest is. Leven in een tijd waarin geloven en gelovig leven niet meer vanzelfsprekend is. Mensen loslaten met wie je die hele weg hebt afgelegd doe je niet zomaar. Een opmerking die ik een keer hoorde was ‘Pastoors

gaan, de parochianen blijven’. Maar we leven in een ander tijdperk.

Petrus heeft echter gezegd dat je jezelf moet voegen als levende steen in een geestelijk levende tempel. Dit zal slagen omdat onze kerkgemeenschap bestaat uit levende stenen. Vele geledingen in onze parochiegemeenschap, mensen en verenigingen, zijn die levende stenen. Zij zullen de geloofsgemeenschap verder uitbouwen, een gemeenschap die uitnodigend is voor deze tijd. Zo blijft veel mogelijk.

Ik heb altijd kunnen rekenen op een goed en sterk parochieteam, drijvend op wel 150 vrijwilligers en met steun van vele verenigingen. Met een massa goed nieuws. Laten we kijken naar wat goed is, in plaats van wat minder goed is. Daarom een dankwoord: dank dat ik gedurende 23 jaar uw mildheid en vertrouwen heb mogen ervaren, en in een warme gemeenschap heb mogen vertoeven.”

Het was even heel stil in de kerk na deze mooie woorden.

Woorden van dank

Een afscheidsviering kan niet zonder woorden van dank, van waardering. Die waren er van vele geledingen van de parochiegemeenschap. May Kustermans dankte Fons voor de fijne samenwerking en vertelde in naam van velen hoe content ze waren toen Fons zijn taak als pastoor opnam. Een pastoor die ze joggend en fietsend door Meerle zagen gaan, die training gaf aan jonge voetballertjes, dat

Bij het buitenkomen van de kerk vormden de vele aanwezige verenigingen met hun vlag de erehaag die pastoor Fons meer dan verdiend heeft

De vele woorden van dank en waardering op het einde van de viering brachten een lach op het gezicht van Fons.

hadden ze hier nog niet gezien. En dat ze blij zijn dat Fons in Meerle blijft wonen. “Zo komen we mekaar zeker nog tegen, voor een babbel, voor een bezoekje, op een activiteit van een vereniging.”

Namens het kerkbestuur sprak Karel Vervoort de waardering uit voor de fijne samenwerking: “Dank voor de gastvrijheid waarmee je ons in je warme ambtswoning ontvangen hebt. Vooral voor de catering die ons inspiratie en werkkracht gaf, vooral naargelang de avond vorderde!” Uitspraak die een lach van herkenning door de kerk liet gaan.

Pater Kenny Bracke zei dat 80 jaar nu eenmaal de verplichte pensioenleeftijd is voor pastoors: “Maar Fons, je hebt ons gezegd dat we beroep op je mogen doen als het nodig is in onze pastorale gemeenschap Sint-Franciscus. We hopen dat je dat nog lang zal kunnen doen.”

Tot slot sprak ook Bart Rombouts namens de pastorale eenheid Sint Franciscus zijn waardering uit voor het werk van Fons. “Ik leerde jou reeds kennen, vooraleer ik naar Hoogstraten kwam, als pastoor van Meer. Daar wonen immers vele leden van mijn familie. Vanaf 2011 mochten we dan nauwer samenwerken. Jij was toen federatiecoördinator. Die fakkel gaf je echter na enkele jaren graag door aan Greet Uydens. Het typeert jou dat je niet klerikaal bent en de mensen graag breed betrekt in verantwoordelijke taken. Zowel in Meerle als Meer zijn er nog steeds vele vrijwilligers

die mee de kar trekken. Dat vind jij belangrijk. Als pastorale eenheid hebben wij die vrijwilligers broodnodig om de Kerk van morgen verder uit en op te bouwen. Structuren, daar word jij niet gelukkig van (brede instemmende glimlach op het gelaat van Fons). De verbondenheid met mensen daarentegen proef je graag. Wellicht heb je die ingesteldheid meegebracht uit Guatemala? Wij wensen jou in de geest van Sint-Franciscus ‘Vrede en alle goeds’ én geven jou ook graag een warm applaus!”

Waarna heel de kerk Fons op een staande ovatie trakteerde. Geroerd door deze vele blijken van waardering, gaf Fons aan iedereen de zegen.

En hapje en een drankje

Na de mooie viering in de kerk bood de parochie aan Fons en alle aanwezigen een gezellige receptie aan, zodat iedereen de kans kreeg Fons persoonlijk te feliciteren. Het was aanschuiven geblazen. In naam van het stadsbestuur nam burgemeester Marc Van Aperen nog even de micro ter hand: “Fons, jij was in Meer en Meerle een rots in de branding. Een ‘pastor’ in de letterlijke betekenis van het woord. Graag erbij als gefeest wordt. Als er

Petanquen met OKRA

MEERLE - Achter het gebouw van de jongensschool heeft Meerle een fraai spel- en sportplein. Voor jongeren en ouderen. Speeltuigen, basketplein, grasplein naast en onder de bomen, een skateplein. Maar ook een hele reeks petanquebanen.

Ironie? Op het ogenblik dat de Meerlese gemeenschap het pensioen viert van de laatste inwonende pastoor, hangt aan zijn woonst de beslissing van de sloop van de pastorie. Gelukkig heeft Fons voor zichzelf een nieuwe stek gevonden aan de overzijde van de straat. Nu maar hopen dat die tijdig klaar is.

verdriet is, ben je er om een troostend woord te spreken. Een warme mens die mensen hoop én troost geeft.”

Daar kan je bij droog weer elke vrijdagnamiddag een hele bende OKRA-leden vinden voor een partijtje petanque. Tussen partijen in houden ze een pauze in Ons Thuis voor een koffie of een lekker biertje, aan democratische prijzen.

Dat kunnen we alleen maar beamen. Hartelijk dank, Fons, voor de voorbije 23 jaar! (jaf)

Zin om mee te doen? Gewoon op vrijdag om 13.30 uur ter plekke zijn. Je hoeft geen lid te zijn van OKRA om mee te spelen, al mag je dat natuurlijk wel worden als het je daar bevalt. (jaf)

De Pierebloazers blazen de fanfare nieuw leven in

MEERLE - Zoals u vorige maand al kon lezen naar aanleiding van het afscheid van Cel Geenen als voorzitter van de fanfare, is het niet zomaar een voorzitterswissel. De fanfare Sancta-Cecilia zoals die al 110 jaar bestond in Meerle houdt ermee op. Tenminste in de vorm zoals we dat van een reguliere fanfare mogen verwachten.

Liesbeth Smits: “Dit is het logische gevolg van een al enkele jaren dalend ledenaantal, waardoor het steeds moeilijker werd om de traditionele fanfaremuziek te brengen, laat staan een fanfareconcert te geven. Jongeren kwamen er haast niet meer bij, lesgevers vinden is steeds moeilijker. En Corona heeft hier ook de laatste duw gegeven. Heel wat oudere muzikanten zagen het na een lange onderbreking immers niet meer zitten terug te gaan repeteren.

Het betekent niet het einde van de ‘openbare’ muziek in Meerle. Een aantal muzikanten van de fanfare gaat verder met samen muziek maken, maar dan onder de vorm van een amusementsgroep genaamd “De Pierebloazers”. We wilden koste wat het kost de eigenheid van Meerle behouden en niet zomaar de vereniging stopzetten. Daarom evolueren we naar een amusementsgroep.”

Mix

Het repertoire zal er ietwat anders uitzien. “Nu gaan we ons richten op een mix van bekende amusementsmuziek in allerlei genres

10 jaar Halte Merlet

MEERLE - Tien jaar geleden stak een aantal cultuurminnende Meerlenaars de koppen bij mekaar om in Meerle een cultuurvereniging op te richten. Doel is kunst, cultuur (met grote en kleine k) en erfgoed in al hun facetten aan bod laten komen. Via kortdurende projecten zou Meerle telkens kennis kunnen maken met een daarvan. Bijkomend doel was destijds een zinvolle invulling te geven aan het toen leegstaande Raadshuis en aan te tonen dat dit iconische gebouw een plek verdient in ons dorp.

In beide doelstellingen zijn ze met glans geslaagd. Voorbije 10 jaar - met uitzondering van de corona-lockdowns - organiseerden ze twee maal per jaar een activiteit: een tentoonstelling, een concert, een voordracht… Steeds met veel oog voor eigen dorp en omgeving. En het Raadshuis is ondertussen gerestaureerd en heeft een permanente bestemming gekregen ten bate van de inwoners van Meerle.

voor kleine bezetting. Om een idee te geven: Sweet Caroline, Laat de zon in je hart, Shut and dance, Seven nations army, Zuster Ursula, Zoutelande, Paint it black, André Hazes, Queen,… Sfeermuziek zeg maar. We blijven ook een aantal tradities in ere houden zoals de Bingo-avonden en natuurlijk het inzetten van de kermis. De mensen en verenigingen kunnen dus steeds blijven vragen aan onze vereniging om te komen spelen op feesten en Gouden bruiloften of feesten.”

Liesbeth Smits wordt de voorzitter van de Pierebloazers. Ze wordt bijgestaan door een stevig bestuur: Sieben Sterkens, Miel Gijsbrechts, Els Pauwels, Miel Vriendts, Liesbeth Broekmans, Leen Hendrickx en Ward Jansen. Tom Orban uit Sint-Lenaarts blijft dirigent. Elke 1e en 3e donderdag repeteert het gezelschap in de fanfarezaal van Ons Thuis. Geïnteresseerde muzikanten blijven welkom om mee te doen. (jaf)

Kim Konings

Zo zullen we de 'Pierebloazers' in de toekomst in de straten van Meerle blijven langs zien komen.

Op 14 oktober 2012 pakte Halte Merlet uit met hun eerste project: een fototentoonstelling met beelden van hier, gezien door het oog en de lens van Meerlenaars. Het was meteen een instant succes.

Feest

Halte Merlet wil het tienjarige bestaan natuurlijk niet zomaar laten voorbijgaan. Ze gaan dat vieren met een feestelijk concert in de kerk van Meerle op vrijdag 14 oktober. Op het programma Kim Konings en het duo Yentl & Fleur.

Kim Konings (22) woont al vele jaren in de Kerkstraat. Ze volgde vanaf haar 11e zangles Jazz/Pop op de muziekschool in Hoogstraten. Een jaar later kreeg ze de oude akoestische gitaar van haar vader cadeau en leerde ze zichzelf gitaarspelen en begeleiden. Ze schrijft eigen liedjes. Samen met Tom Helsen nam ze het nummer “Telescoop” op, dat een top-10 plaats veroverde in de Ultratop. Binnenkort komen ze samen met een nieuw Nederlandstalig nummer naar buiten.

Yentl & Fleur is een vocaal duo uit België. Jazz zangeres Yentl Verborgt (°1996) en klassieke zangeres Fleur Strijbos (°1997, Hoogstraten) ontmoetten elkaar voor het eerst op de kunsthumaniora te Turnhout, waar ze samen 'muziek' studeerden. In 2016 besloten ze hun muzikale krachten te bundelen in popmuziek.

Yentl & Fleur willen mensen ontroeren met muziek, met twee stemmen die elkaars uitersten zijn, maar toch perfect blenden. Ze brengen eigen composities en akoestische herwerkingen. Hun compacte bezetting: twee zangers en piano, roept een intieme, gezellige sfeer op.

Een mooi programma, dicht bij huis. Noteer nu alvast 14 oktober in je agenda. Praktische details lees je in een volgende editie van ons blad. (jaf)

Dorpsquiz met de mol en een wolf…

De gedoodverfde quizfavorieten van De Mol haalden het ook dit jaar.

MEERLE - Op 23 mei waren weerom 32 ploegen (maximum zoals altijd) present in de parochiezaal voor de dorpsquiz van de Oudervereniging van De Klimtoren. Die hadden weer een gevarieerde quiz in mekaar gestoken, met vragen en opdrachten voor ieders kunnen.

Maar een beetje zoals de bekende Britse voetbalcommentator Gary Lineker ooit zei over voetbaltornooien: “Voetbal: een eenvoudig spelletje van 11 tegen 11 en op het einde winnen de Duitsers”, is het ook voor de Meerlese dorpsquiz. Dat is een leuke quiz met 32 ploegen en op het einde wint De Mol.

Zo waren ze ook dit jaar weer de sterkste. Voor de hoeveelste keer weet ik niet, ben de tel kwijt ondertussen.

Special act dit jaar was geïnspireerd door de populaire programma ‘The Masked Singer’. Gedurende de ganse quiz kon er na elke ronde geraden worden naar de identiteit van de "Masked Singer" van Meerle. Dat bleek niemand minder dan pastoor Fons Soontjes te zijn. Die was voor deze gelegenheid verkleed als wolf en speelde deze rol met glans. Een staande ovatie was zijn gepaste beloning. (jaf)

Onze pastoor Fons, voor de gelegenheid een ‘Herder in wolfskleren’.

Yentl & Fleur, ofte Verborgt en Strijbos

Open deur bij de blikjesfabriek

MEERLE - Thijs Brosens startte begin dit jaar met de recyclage van blikjes. Mensen begonnen blikjes in te zamelen die langs de wegbermen lagen en van alle kanten werden blikjes aan Thijs bezorgd. Met een een persluchtcylinder van 1 blikje per keer kreeg Thijs het echter niet meer bolgewerkt. Vriend en lasser Frank Oomen laste een grote blikjespers in elkaar. Tientallen blikjes per keer, op oliedruk. En Thijs is gelukkig. Hij perst erop los dat het een lieve lust is. De paletten met geperst aluminium stapelen zich op - alleszins een goede zaak voor de goede doelen die Thijs sponsort.

Cheque

Om al dat werk te laten zien hield Thijs eind mei een open deur. Het werd meteen vollen bak in zijn werkplaats. Er werd gespeecht en gedemonstreerd. En een cheque voor het goede doel mocht bij deze gelegenheid niet ontbreken: de Slinger, jeugdvereniging voor andersvaliden, ontving een cheque van liefst 500 euro!

Silke, zus van Thijs: “We “blikken” terug op

Viergeslacht bij de familie Van Bavel

Blikjesdirecteur Thijs Brosens overhandigt de opbrengst van zijn blikjesfabriek aan de Slinger.

een geslaagde opendeurdag! De blikjesdirecteur en zijn crew bedanken jullie voor je komst en vooral voor de vele blikjes die jullie

MEERLE - Op 28 februari werd Ties Van Bavel geboren, zoontje van Freek Van Bavel en Larissa Van Haperen, kleinzoon van Piet en achterkleinzoon van Marcel.

Een tof weetje: Marcel en Yvonne mochten dit jaar maar liefst 3 achterkleinkinderen verwelkomen: 3 jongens geboren op 2 maanden tijd. Het mannelijk geslacht is vrij dominant - in aantal dan toch - bij de nakomelingen van Marcel en Yvonne. Ze hebben zelf vier zonen. Jan, Pite, Gerd en Dirk. Gelukkig hebben ze wel een aantal kleindochters!

Op de foto: Marcel Van Bavel (80 jaar), Peter (Piet) Van Bavel (53 jaar), Freek Van Bavel (28 jaar) en de kleine Ties Van Bavel (°28/02/2022). (jaf)

bezorgen. Zo kan Thijs zijn blikjesfabriek op volle toeren blijven draaien!” (ma)

Samana viert Maria in Meersel-Dreef

MEERLE - Na twee jaar gedwongen thuis blijven, kon Samana met haar leden eindelijk nog eens op uitstap naar Meersel-Dreef voor hun traditionele Mariaviering in de maand mei.

In de vroege namiddag stond de koffie en thee, met een lekkere appelflap, al klaar in het Pater Pio zaaltje bij de Paters. Door het slechte weer kon de viering nadien jammer genoeg niet doorgaan aan de grot, gelukkig kon men uitwijken naar de stemmige kloosterkerk.

Tussen de buien door zijn er toch nog enkele zieken bij de grot een kaarsje gaan aansteken. Daarna volgden nog lekkere sandwiches en vooral veel tijd om weer eens bij te praten. En dat deed deugd na zolang wachten! (gvb/jaf)

(foto Shari Asselberghs)

Hardlopen van Aarlen naar Meersel-Dreef

MEERSEL-DREEF - Roel Groen en Wout Meir, twee vrienden uit Turnhout, hebben in drie dagen 300 km hardgelopen van het Waalse Arlon naar Meersel-Dreef. Met deze prestatie haalden ze meer dan 12.000 euro op voor Kom Op Tegen Kanker. Veel tijd om uit te rusten kwam er voor hen niet bij kijken, want buiten eten en fysische verzorging hebben zij de afstand in één lange etappe overbrugd.

Beide sporters wilden met deze actie al hun dierbaren die geconfronteerd worden met deze vreselijke ziekte, een riem onder het hart steken en een steentje bijdragen aan het kankeronderzoek. (JJ)

Moskespop terug van weggeweest

MEERSEL-DREEF - Moskespop is terug van weggeweest. Dat betekent Moskes Rock op zaterdag 13 augustus, en Moskes op z’n Hollands op zondag 14 augustus. Op de zaterdagaffiche van Moskes Rock: DJ Gijs en DJ Jori, Kompakt, Robert Smits, Jan De Bruyn & Band, en Reply to All. Aanvang 15 uur. Inkom 12,50 euro en in voorkoop 10 euro.

Voor Moskes op z’n Hollands maken op zondag hun opwachting: DJ Patjuh, Denans, Edrie Antonissen en Jan Biggel. Aanvang 15 uur. Inkom 12,50 euro en in voorkoop 10 euro.

Moskes is het noordelijkste café van België waar de grens doorheen het café loopt. Meer info info@ffthuis.com (JJ)

Doorstart voor de zondagse rommelmarkt

MEERSEL-DREEF - De rommelmarkt, ingericht door en ten voordele van fanfare Voor Eer en Deugd, heeft een nieuwe doorstart gekregen. Tot en met zondag 28 augustus kan je iedere zondag de rommelmarkt bezoeken van 9 tot 13 uur.

Wie spullen wil verkopen, kan voor informatie, reserveren of afmelden telefonisch terecht bij marktleider Jaak Snijders op tel. +32 33 157 659 of +32 497.04.08.18. De spelregels vind je in het marktreglement 2022 op de website www.vooreerendeugd.be.

Alvast veel plezier toegewenst aan de bezoekers en verkopers op deze zomerse rommelmarkt. (JJ)

Veiliger schoolomgeving met fietssuggestiestroken

MEERSEL-DREEF - Om de veiligheid van onze fietsers te verhogen, zijn in Meersel-Dreef fietssuggestiestroken aangebracht tussen de Kapelweg en Groot Eyssel. Deze werken zijn gekoppeld aan het project School-Straten, dat rond basisschool 't Dreefke een veiliger omgeving wil creëren met meer aandacht voor stappers en trappers. Daarnaast werden het begin en het einde van het fietspad op het kruispunt Dreef / Oude Tramweg voorzien van invoegstroken.

Fietssuggestiestroken versmallen de rijbaan optisch en geven een betere aanduiding van de positie van de fietser, zodat automobilisten in de dorpskern meer geneigd zijn de snelheidsbeperking tot 50 km/uur te respecteren of zelfs 30 km/uur in de nabijheid van de school.

Het gebruik van je knipperlichten is bovendien verplicht als je uitwijkt voor andere (trage) weggebruikers, een zogenaamde zijdelingse verplaatsing, iets wat menig automobilist wel eens vergeet. Dit euvel leidt dan vaak tot irritatie en (verkeers)onveiligheid. (JJ) MEERSEL-DREEF

Kermisspelen in het dorp

MEERSEL-DREEF - Er is het tweede weekend van juli weer kermis in het dorp, met in het bijzonder de kermisspelen op maandag 11 juli en dinsdag 12 juli met de gebuurten Dreef Midden, Heieinde, Meersel en Geiteneinde. Van het gebuurte Moleneinde geen nieuws, en dat is natuurlijk heel jammer.

Hopelijk zijn de weergoden de Dreveniers gunstig gezind, en kan er weer volop worden gefeest. Een volledig programma is nog niet gekend, hou deze dagen alvast maar vrij. (JJ)

En voor de meesten nog betaald ook...

1. Deze zeis is meer dan nostalgie

2. Ontslagnemend schepen

3. Deze Sieben ging van ambulancier tot cafébaas

4. Monchique ligt in deze provincie

5. Zomerbar in de Lembeek

6. Meerse triatlon

7. Zij zijn hoopvol over de toekomst

8. Roepnaam van de koster-eeuweling

IJ’ is één vakje. Mail het woord uiterlijk dinsdag 16 augustus door naar redactie@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: De DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.

Oplossing juni

De cadeaubon van € 20 gaat naar: Marie-Jeanne Mussels, Schoolstraat 13, Minderhout

Dolfijnen en Bigbrains winnen juniorquiz

MINDERHOUT - Op zaterdag 13 mei kreeg de dertiende editie van de KWB juniorquiz zijn beslag. Het quizplezier primeert, maar ook winnen is uiteraard leuk, zoals de Bigbrains en de Dolfijnen mochten ervaren.

In al die jaren namen al meer dan 200 ploegen deel aan de juniorquiz. Zo wordt meteen ook al voor opvolging gezorgd voor de algemene quiz, die normaal de derde vrijdag van maart plaats vindt. De jongeren krijgen het quizzen dus met de paplepel ingegeven. Zo hoort het als rasechte Minderhoutse Papboer.

Het recept is gekend. Ook dit keer kregen ze dus een reeks vragen te beantwoorden, met film- en muziekfragmenten, werd er gegokt op de schiftingsvraag. Al even traditioneel ging elke deelnemer na afloop met een prijs en een snoepzak naar huis. En de winnaars konden pronken met hun beker.

In al die edities werkte er al heel wat volk mee: Inge, Bie, Annelies, Greet, Nancy, Jacqueline en Luc, evenals de bestuursleden van KWB Minderhout. Chapeau. (fh)

Fier op de kleine Stan

De winnaars met links de ‘Quiz Dolfijnen’ van het 5de leerjaar en rechts ‘The Bigbrains’ van het 6de leerjaar.

MINDERHOUT - Bij de familie Vorsselmans zijn ze bijzonder blij met de geboorte van Stan op 24 april. Stan zorgt voor een viergeslacht samen met Marcel Vorsselmans, Johan Vorsselmans en Brent Vorsselmans. (fh)

Jansen & Jansen & ….

MINDERHOUT - De familie Jansen heeft alle reden om te feesten. Dat laat Anke Boudewijns ons weten. Zij is de fiere mama van Guus Jansen, geboren op 31 januari. Guus’ geboorte maakt het viergeslacht vol. Op de foto herkennen we de vier fiere mannen, Jaak, Gunter, Wouter en Guus Jansen. (fh)

Marcel Wouters blijft koning van Sint-Joris Castelré

CASTELRE - Marcel Wouters liet er geen twijfel over bestaan. Met het eerste van de drie voorkeurschoten, die hij als uittredend koning kreeg, schoot hij de staart van de koningsvogel en met zijn tweede schot schoot hij raak. De vogel viel van de staak, Marcel was opnieuw koning en de andere 18 schutters konden hun ambitie opbergen, als ze die al hadden. We zullen het nooit weten. Hoe dan ook in de nabeurt die de 18 leden van de gilde kregen, kon niemand de vogel raken.

Daarmee kwam er einde aan de zonovergoten koningsschieting op 26 mei op de werft achter café In Holland. Hoofdman Guy Van Gestel verwelkomde er o.m. ere-burgemeester Arnold Van Aperen en wethouder Tilburgs uit Baarle-Nassau.

Schutsboom

De gilde van Castelré had niet minder dan 13 gilden uitgenodigd. Naast de negen Sint-Jorisgilden, waren ook de gilden van Rijkevorsel, Sint-Lenaarts, Oostmalle en Verenigde Vrienden van Meer vertegenwoordigd, evenals de handbooggilde van Castelré die de schieting verzorgde.

Eerst kregen de genodigden de kans om naar de vogel op de schutsboom te schieten. Velen voelden zich geroepen, maar enkel Hans Van Hasselt hoofdman van Sint-Joris Loenhout, Jan Rombouts keizer van de gilde van Meer en Jan Laurysen keizer van de gilde van Wortel schoten raak.

De fanfare van Minderhout luisterde de pauze op, waarna hoofdman Guy Van Gestel en keizer Eddy Geets de wedstrijd openden. Na hen nam Marcel Wouters plaats onder de wip, die verlengde met zijn tweede schot zijn titel voor vier in plaats van de gebruikelijke zes jaar, omdat hij door corona al acht jaar koning was. (fh)

Leerlingen in de touwen

Uittredend koning Marcel Wouters toont de koningsvogel die hij van de 15 meter hoge wip schoot. Hij verlengde zijn titel met vier jaar.

MINDERHOUT - Op 3 juni gingen de zedejaars van Scharrel naar het touwenparcours in Rijmenam. We citeren kort uit hun verslagjes. “Voor de veiligheid kreeg iedereen een gordel aan en daarna kon men de hoogte in, één voor één vlot naar boven. Op het einde van het parcours kwamen we aan bij de zipline. Daar gingen de leerlingen allemaal vlotjes - sommigen al gillend - af.

Daarna moest men de veters goed strikken anders waren de leerlingen later die namiddag misschien hun schoenen wel kwijt. Deze keer begonnen men zonder gordels aan het parcours boven het moeras…. En enkele minuutjes later viel de eerste al in het smerige water.

Nadien was het tijd om de Tarzan uit te hangen en van een boomstam naar een pallet te slingeren. Het volgende onderdeel was een recordwedstrijd…” Bleek dat een van de meisjes het parcoursrecord scherper stelde. Scharrel boven! (fh)

Kennis maken met de KSA

MINDERHOUT - Op de twee eerste woensdagen van juli (woensdag 6 en 13 juli), kunnen jongeren kennis maken met de werking van de KSA. Jongeren vanaf het geboortejaar 2016 zijn van 18 tot 20 uur welkom in het KSA lokaal, Minderhoutsestraat 8. (fh)

Vakantiezoektochten van ’t Slot

WORTEL - Voor de twaalfde keer organiseert vzw ’t Slot tijdens de zomermaanden een vakantiezoektocht. Deze kan gefietst of gewandeld worden van zaterdag 25 juni tot en met zondag 4 september. De afstand van de fietszoektocht bedraagt ongeveer 23 km, voor de wandelaars is dat zo’n 7 km.

Het vertrek van deze zoektochten is aan dorpscafé De Guld, Poeleinde 2 hartje Wortel. Er zijn leuke eenvoudige zoekvragen en een reeks op te sporen foto’s. Het grensoverschrijdende traject voert door de prachtige omgeving van Wortel-Kolonie en langs mooie plekjes in Rijkevorsel, Zondereigen, Merksplas, Castelré en Wortel.

Deelnemen kost 5 €. Inschrijven in vertreken aankomstplaats De Guld. Reiswijzers en antwoordformulieren vind je eveneens in café In Holland in Castelré, Slagerij Rudi Snels in Wortel, café De Nieuwen Buiten in Wortel of op de dienst voor toerisme in Hoogstraten. (fh)

Samana en Okra samen de boot in

WORTEL - Samana Wortel en de plaatselijke

Okra afdeling organiseerden samen een geslaagde daguitstap naar de Biesbosch in Nederland. Het gezelschap maakte een kleine

tussenstop in Oudenbosch om daar een kijkje te nemen in de prachtige kerk. Zo’n uitstap is maar mogelijk dankzij een behoorlijk aantal vrijwilligers. (fh)

Met zijn allen varen op de Biesbosch, met de zon als welgekomen gast…

Lode Bolckmans doet het “Stuifzand” opwaaien in Wortel

“Staakheuvel was de plek waar de hemel de aarde raakt”

WORTEL - Lode Bolckmans woont al meer dan een halve eeuw in Herentals, maar is geboren en getogen in Staakheuvel. Aan zijn geboortestreek is hij nog altijd bijzonder gehecht. Dat blijkt ook uit het nieuwe boek “Stuifzand”, dat sinds kort te koop is. Zoals in andere werken van zijn hand, vormen jeugdherinneringen de inspiratiebron voor zijn roman. Eerdere titels die van hem verschenen: “De Amulet”, “De Vagebond” en “De Meerpaal”.

Actief

Als vierde kind in een landbouwersgezin huwde Lode Monique Schrauben, met wie hij drie kinderen heeft. Lode werkte vijfendertig jaar lang in een bank als inspecteur voor het nazicht van plaatselijke bankkantoren. Hij was ook senior accountmanager voor het onderhouden van de relaties met grote cliënten.

Na zijn pensioen bleef hij actief. Zo zetelde hij in bestuursorganen van diverse verenigingen zonder winstoogmerk. Hij legde zich ook toe op het schrijven van volkse romans. Inspiratie voor die boeken haalt hij vooral uit zijn jeugdherinneringen Zo ook bij “Stuifzand”.

De hoeve in Wortel, waar hij geboren werd en opgroeide, grensde aan de Rijksweldadigheidskolonie voor landlopers. Bijna dagelijks werd hij er van dichtbij geconfronteerd met vagebonden en met het harde leven van de boeren om de schrale Kempense zandgrond te ontginnen en vruchtbaar te maken. Die harde tijd is het decor waarin de roman zich afspeelt.

Terugkijken

Hij kijkt met veel genegenheid terug op zijn geboortegrond en jeugdjaren. “Midden in de nacht van zes januari ben ik geboren op Staakheuvel, in het ouderlijke bed, zoals dat toen nog gewoon was, op de meest afgelegen plek van Wortel, verscholen achter uitgestrekte bossen, midden tussen de velden en de weiden. Het gehucht waar ik geboren werd en mijn kinderjaren doorbracht vergeet ik nooit, die plek blijft aan me kleven, draag ik levenslang mee in mijn hart en mijn ziel. Daar

speelde ik met de houten blokken waar ook mijn oudere broers mee speelden, en met de kettinghond, Victor, die dag en nacht over ons waakte. Staakheuvel was voor mij de plek waar de hemel de aarde raakt. Daar kon ik, samen met mijn broers en zuster ravotten tussen de koeien, de varkens en de kippen, vogels zoeken in de uitgestrekte bossen en heiden en gaan vissen in de Mark.

Wortel-Kolonie was mijn tweede thuis. Omdat Wortel-Dorp te ver was om te voet naar school te gaan, mochten de kinderen van de gehuchten Staakheuvel, Papenvoort en de Pampa in Wortel-Kolonie naar school gaan, bij Juffrouw Marie Huet. Eén onderwijzeres voor zeven studiejaren en in mijn tijd een twintigtal kinderen. Een fiere dame met een groot hart voor kinderen. Ik kreeg zelfs een jaar extra Franse les om me voor te bereiden op verdere studies. Op weg naar school zag ik de vagebonden van de Kolonie werken op de velden en langs de wegen. Soms kwamen ze een beek onderhouden die langs onze gronden liep. Waarom zouden we er niet mee mogen praten? We waren ermee vertrouwd.”

Dorp

Geleidelijk werd de wereld groter dan de Kolonie en het dorp. “Wortel-Kolonie werd het dorp van mijn jeugd. Daar ging ik naar school, daar ging ik ’s zondags naar de Mis, in de kapel van de Kolonie en bij Anna Adams gingen we naar de winkel. Vriendschap, speelkameraden zocht en vond ik in de Kolonie en ook op Baarle-Brug, waar een gezin woonde met een zevental kinderen.

Pas later, als ik groter werd en op café mocht gaan, ontdekte ik Wortel-Dorp en omgeving, om daar ontspanning en vrienden te zoeken. Met graagte kom ik geregeld terug naar Wortel, naar Staakheuvel, Baarle-Brug, Bootjesven, de Klapekster en naar het kerkhof van Wortel dat zo mooi als een krans rond het kerkje ligt. Daar liggen mijn ouders en een broer begraven, maar ook mijn voorouders, ooms en tantes langs moeders zijde.

Het is heilige grond, geheiligd door al die

eenvoudige, lieve mensen die me zijn voorgegaan. Het dwingt nederigheid af en respect. Al veel jaren komen we met onze leeftijdsgenoten, zij die geboren zijn in 1937, geregeld samen om te feesten en om te vertellen over het verleden en over het leven van nu. Het is een plezier elkaar terug te zien, al moeten we er spijtig de laatste jaren al veel missen.”

Rosse Rik

Niet verwonderlijk dus dat die geboortestreek de voedingsbodem was voor “Stuifzand”. “Ik wou schrijven over de schrale zandgrond, het stuifzand, in de Kempen,” zegt hij daar over, “ik weet nog hoe jonge mannen, om niet opgepakt en weggevoerd te worden naar Duitsland, tijdens de oorlog heidegrond gingen ontginnen en ik heb gezien hoe mijn ouders en de boeren van het gehucht zich krom werkten om de schrale, onvruchtbare zandgrond vruchtbaar te maken. Ik genoot van hun verhalen, van hun humor en levenslust. Ik geniet nog van de gezellige kaartavonden bij de Leuvense stoof, tijdens de lange winteravonden, waar ik graag aan deelnam. Gezellig, samen met de buren en een glas heerlijke bandewijn luisterde ik graag naar hun verhalen, hun belevenissen, hun humor, hun levenslust. Stof genoeg dus om er een verhaal van op papier te zetten.”

De boerenzoon Rosse Rik is het hoofdpersonage van de roman, op zoek naar een kost-

Lode Bolckmans

winning en een vrouw. Niet eenvoudig in een streek waar op dat moment nauwelijks werkgelegenheid is. Hij komt in contact met de bewoners van de Kolonie. Vooral de beeldschone Petra, dochter van een kolonist, trekt zijn bijzondere aandacht. Tegen de wil van zijn ouders in wordt hij verliefd.

Maar Rik wilde boer worden en zocht een vrouw die hem dat leven wou delen. Hij ziet uiteindelijk echter in dat de boerenstiel geen optie is voor hem en neemt een kruidenierswinkel in Antwerpen over. De onenigheid met

zijn ouders wordt bijgelegd, voor Rik volgt een huwelijk en de geboorte van een zoon.

Ambitie

“Ik heb niet de ambitie om een grote schrijver te worden, voor mij is het een gezellige bezigheid om de anders luie, lege uren zinvol te gebruiken. Ik ben dus eerder een amateur, maar schrijven is als een microbe die in je kruipt, als je er eenmaal mee begint, kun je niet meer stoppen.

Dus ja, ik ben nog volop bezig met uitgebreid te schrijven over mijn jeugdjaren en over heel de evolutie in de maatschappij en in de kerk die ik gedurende de voorbije zeventig jaren heb mogen meemaken. Dat is een grote en moeilijke opgave, maar ik hoop daar voor mijn honderdste verjaardag toch nog mee klaar te zijn. Hoop doet leven!”

Het vlot leesbare “Stuifzand” is alvast een mooie stapsteen op dat schrijverspad. Het kan besteld worden via www.boekscout.nl en kost € 21,99. (ao/mdl)

Met volle batterij en bakken goesting kermis vieren

WORTEL - Na twee jaar corona voelt Jeugdhuis ’t Slot zich weer helemaal klaar voor een echte Wortel Kermis Met volle batterij en vooral bakken goesting staan er van vrijdag 8 tot maandag 11 juli tal van bands en DJ’s op het podium in De Boomkes.

Maken hun opwachting: Tangled Horns, BelgianQuoBand, Fleddy Melculy (DJ Set), Manuals, De Bromeo’s, Band Marginal, Karakals & Double-U. De optredens beginnen telkens rond 20 uur. De legendarische afterparties binnen in het jeugdhuis zullen zeker niet ontbreken.

Dorpsspelen

En er is meer. Op zaterdag, zondag en maandagnamiddag is er een kermisterras met een uitgebreid drankenaanbod. Op zondag is er terug Bengeltjes Kermis; op maandag organiseert ’t Slot met Dorpscafé De Guld en Café De Nieuwe Buiten ook dorpsspelen. De inkom is het gehele weekend gratis. Dat moet garant staan voor vier dagen lang dansen op De Boomkes, afterparties tot in de vroege uurtjes, kermispintjes en vooral heel veel plezier.

Alle informatie en de volledige line-up vind je op het-slot.be/wk22. (fh)

Landlopersjogging voor jong en oud

WORTEL - Op vrijdag 26 augustus maken kinderen, joggers en wedstrijdlopers zich op voor de 20ste Landlopersjogging. Zoals elk jaar gaat de opbrengst naar een plaatselijk goed doel. Dit jaar is er gekozen voor LRV Wortel, dit is de landelijke ruitervereniging. Het geld zal gebruikt worden voor de renova-

tie en de aankoop van hindernissen.

Lopers en sympathisanten verzamelen aan de parochiezaal, Poeleinde 2 te Wortel. Inschrijven kan daar vanaf 17 uur. De kleinere afstanden voor de kinderen starten vanaf 18.40 uur. De langere afstanden (3, 6 of 9 km en de 10 Engelse mijl) beginnen om 19 uur. De lo-

pers van de 3 km lopen vanaf dit jaar een gedeeltelijk nieuw parcours.

Op de site van de jogging (www.landlopersjogging.be) staan alle info, uitslagen en foto’s van de vorige edities: (fh)

Deelnemen aan de Landlopersjogging is ook voor de jonge deelnemers een memorabele ervaring.

Catherine Sterkens verlengt haar koningstitel

WORTEL - Er kwam een duel aan te pas vooraleer uittredend koning Catherine Sterkens haar titel kon verlengen bij het koningschieten van de Sint-Jorisgilde van Wortel op Pinkstermaandag 6 juni. Maar bij aanvang hingen er letterlijk en figuurlijk donkere wolken boven de bijeenkomst. Hoofdman Wim Druyts vroeg een minuut stilte voor Raf Horsten, die de nacht voordien overleden was. Raf was al 60 jaar trouw lid en jarenlang penningmeester van de gilde. De feestschieting die voor zijn jubileum voorzien was op 23 en 24 juli wordt vervangen door een herdenkingsschieting voor de leden van de gilde van Wortel.

Optocht

Maar ondanks dit verlies, gaat ook het gildeleven verder. Om 13.30 uur stapte het gezelschap, met muzikanten van de Brassband van Wortel en Ste-Rosalia Meer, door het dorp naar de terreinen van KVNA, waar de 15 meter hoge schutsboom opgesteld stond.

Aanwezige gildeleden van het Verbond van Sint-Jorisgilden en sympathisanten mochten vooraf ervaren wat het betekent om met zo’n zware boog naar de vogel bovenop de 15 meter hoge staak te schieten. Van de bevriende gilden konden enkel Jan Rombouts, keizer van Sint-Joris Meer en Frie Konings, hoofdman van de gilde van Sprundel een zijvogel naar beneden halen, wat hen een fles jenever opbracht.

Tamara Aerts, de vrouw van Michiel Rombouts voorzitter van vzw Sint-Jorisgilde Wor-

tel, bewees dat ze schutterstalent heeft. Zij schoot de staart van de vogel kapot, maar het beest zelf bleef staan.

Schieting

Dan traden de schutters van Wortel aan. Na ere-hoofdman Karel Sijsmans, hoofdman Wim Druyts en keizer Jan Lauryssen kreeg uittredend koning Catherine Sterkens drie voorkeurschoten waarmee ze haar titel kon verlengen, maar ze kon de vogel niet raken. De andere schutters kwamen aan bod in volgorde van het aantal jaren dat ze lid zijn van de vereniging.

In de eerste ronde schoten André Bols en Staf Van Herck een zijvogel af. Ook voor hen was er een fles jenever. Maar het was wachten tot Juul Peeters in de tweede ronde de vogel van de wip schoot, iets wat uittredend koning Catherine Sterkens niet lukte. Pas nadat alle schutters de tweede ronde hadden afgewerkt waarin ook Jef Braspenning een zijvogel afschoot, liet Juul weten dat hij geen koning wilde worden.

Duel

Omdat de wind de wedstrijd blijkbaar extra moeilijk maakte, stelde de hoofdman voor om de wedstrijd verder te zetten met enkel die schutters die ambitie hadden om koning te worden. Het werd een duel tussen Catherine Sterkens, met duidelijk veel ambitie en Jef Braspenning, die de wedstrijd spannend wilde houden.

Catherine Sterkens wordt vier jaar koning en maakt zo haar tweede ambtstermijn vol.

Beide schutters moesten nog vijfmaal onder de staande wip plaatsnemen en pas toen kon Catherine de vogel van de wip te schieten. De zenuwen vielen weg en duidelijk opgelucht werd ze door alle aanwezigen uitbundig geluk gewenst. Catherine, die omwille van corona reeds acht jaar koning van de gilde is, blijft dus als vrouw nog vier jaar lang de sportieve baas van twintig mannelijke schutters. (fh)

Sint-Joris Wortel is nog steeds de enige gilde met een vrouwelijke koning.

Nonkel Bert en de Kousenband

Als ik me niet vergis hebben we onze nonkel Bert al eens opgevoerd op deze plek, zo niet, dan doen we het nu. Want nonkel was, de Heer hebbe zijn ziel, binnen de familie de wandelende encyclopedie met daarin alle spreuken en gezegden die hij op een schitterende wijze wist te linken aan situaties die ontstonden tijdens de talloze, soms hoogoplopende politieke discussies tijdens familiebijeenkomsten.

Nonkel was een fervent flamingant, maar naast alle Vlaamse spreekwoorden grossierde hij vooral in de Franse. Zoals zijn tijdgenoten had hij immers zijn middelbaar overwegend in het Frans gedaan. De liefde voor de taal van Molière heeft hij dan ook zijn lange levenhij overleed een maand na zijn honderdjarig feest - gekoesterd. Vooral omwille van de rijke taalkleur als de gevatheid die het Frans en zijn spreekwoorden kan kenmerken. Het Engels trouwens ook, denk maar aan hetgeen ene Winston van zijn leven zoal heeft gedebiteerd.

Nonkels meest gebruikte spreuk was het bekende “Honi soit qui mal y pense”. Vrij vertaald: ‘Wee diegene die geneigd is er het

slechte van te denken’. Zeer toepasselijk wanneer hij een statement lanceerde en dat ondersteunde met het ‘Honi soit…’ vergezeld van zijn opgestoken wijsvinger. En dit vooral wanneer hij vermoedde dat niet iedereen zou meegaan in zijn gedachtegang. Of Berten wist waar zijn Franse slagzin vandaan kwam, weten we niet. Wij wel. We zochten het voor u op. In onze onstuitbare drang de geïnteresseerde lezer naar behoren te instrueren.

Volgens de overlevering zou tijdens het bal dat de Engelse koning Eduard III in 1347 organiseerde ter ere van de inname van Calais de kousenband van zijn dansende minnares, de gravin van Salisbury, zijn afgezakt. Wat aanleiding gaf tot de creatie van drie versies van het verdere gebeuren: 1. De koning raapt de kousenband op en doet hem rond het eigen been. 2. De koning raapt de kousenband op en geeft hem terug aan de rechtmatige eigenares. 3. De koning trekt bij de gravin de kousenband terug omhoog tot op de passende kniehoogte. Onder de zogenaamd historische uitspraak dat: ‘Honi soit qui…’ teneinde de onvermijdelijke roddels van de genodigden spoedeisend te pareren.

Maar welke van de drie versies is naar waarheid? Ons slecht karakter leidt onze keuze onvoorwaardelijk tot de derde. Niet wars als we zijn van enige pikanterie, maar evenzeer ten gevolge van de vestimentaire mechanica. Een afzakkende kousenband blijft in het slechtste geval steken op de enkel, valt dus niet ten gronde om opgeraapt te worden.

In de huidige tijden zou de derde koninklijke handeling zonder meer gecatalogeerd worden als grensoverschrijdend gedrag. Niet op de werkvloer maar op het glanzende parket. Wat er niet toe doet overigens, de omstandigheid maakt de gedraging niet minder zondig. Ons is evenwel niets ter ore gekomen over een klacht door de gravin ingediend bij een instantie die dergelijk onfatsoen tuchtigt. Dat zou er op kunnen wijzen dat de adellijke dame enig genoegen heeft gepuurd uit de koninklijke bereidheid. Wat niet is, kan zijn.

Hoe dan ook, heel deze story heeft ertoe geleid dat Eduard III nadien de exclusieve en de meest prestigieuze Engelse Orde van de Kousenband heeft gesticht. Waarvan het lidmaatschap onze nonkel Bert evenwel nimmer is toebedeeld... (nad)

Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 03 314 43 39 - sport@demaand.be

Drie provinciale ploegen in onze gemeente maar ze worden niet in dezelfde reeks ingedeeld. Wortel krijgt dus geen derby’s tegen Minderhout en Meer.

In derde provinciale Antwerpen zijn drie reeksen en ergens moeten er lijnen worden getrokken. Bijzonder ongelukkig valt deze indeling waarin 3B allemaal ploegen zijn ten zuiden van Antwerpen. Bij de meer noordelijke ploegen werd de lijn getrokken dwars door Hoogstraten. Meer en Minderhout mogen zo wel tegen elkaar en dan is er nog Gooreind, Achterbroek en Essen. Ze hebben behoorlijk verre verplaatsingen voor de boeg. Zo moeten ze naar Burcht en Hemiksem.

Voor Wortel is het nog erger. De meest inte-

KFC Meer: Gouden schoen voor doelman

Tom Deckers

De Reserven A van KFC Meer werden onlangs in de bloemetjes gezet vanwege het behalen van de kampioenstitel. Bij die gelegenheid werd ook de winnaar van de gouden schoen bij het eerste elftal bekend gemaakt. Winnaar werd doelman Tom Deckers, die na een tiental jaren van Minderhout over Loenhout terug in Meer kwam voetballen. (rob)

ressante wedstrijden zijn Poppel, Ravels en Oostmalle. Voor verschillende verplaatsingen moeten ze een uur uittrekken. Zo moeten ze bijvoorbeeld naar Vorst Laakdal.

3de provinciale A

K Berchem Sport B, TOR Deurne Pirates B, VC Wijnegem A, KFC Meer, Excelsior Essen, K Gooreind VV, KFC Berendrecht, K Achterbroek VV, K Nieuwmoer FC, Zandvliet Sport A, K Minderhout VV, FC Merksem, FC Turk Sport, FC Ekeren, FC Oxford Hemiksem A en RVC Hoboken B.

3de provinciale C

KFC Mol, KVC Oostmalle, Verbr. Balen, Ex-

celsior Bouwel, Blauwvoet Oevel, KFC Linda Olen, K Noordstar VV, KFC Excelsior Vorst, KFC Flandria, KSK Kasterlee, KVNA Wortel, KFC Ezaart Sport, FC De Kempen TL B, KSK Herentals, KFC Beekhoek en KFC Poppel.

4de provinciale C (15 ploegen)

KFC Antonia B, KFC St. Lenaarts B, K Brecht SK, K Meerle FC, KSOC Maria-TerHeide, KFC Sint-Job B, Putte SK, KSK Ekeren Donk, Horendonk FC, KSV Wildert, Excelsior Mariaburg B, K Heibos SV, Zandvliet Sport B, Alberta FC Schilde en SV Noorse. (rob)

De trofee van gouden schoen werd overhandigd door één van zijn voorgangers in doel van het eerste elftal, nl. huidig voorzitter Arnold Van Aperen.

Atletiek Massale toeloop voor stratenloop en jaarmarkt

HOOGSTRATEN - Op woensdag 15 juni mocht de gemeentelijke sportraad na 2 jaar onderbreking nog eens de stratenloop door Hoogstraten organiseren. De wedstrijdlopers schreven zich in voor 10 km, de joggers konden kiezen voor 5 km of 10 km. Ook de kleintjes waren opnieuw massaal aanwezig om hun wat korter toertje te lopen.

Een 700-tal lopers schreven zich in. Ooit waren er nog meer inschrijvingen, maar de studenten zaten door de late datum boven hun studieboeken gebogen. Voor de deelnemers werd het puffen van de hitte, maar voor de toeschouwers waren de weersomstandigheden ideaal om een keertje over de jaarmarkt te lopen en naar de kermis te trekken. Nadien waren er overal in de Vrijheid optredens en Dj’s aan het werk. Het was bijna weer als vanouds. (rob)

10

Kilometer Overall

1. Nick Van Peborg

2. Christophe Van Hoorebeeck

3. Dries Arnouts

4. Kim Riemis

5. Jens Van Looveren

6. Nick Smans 32.58

7. Hans Van den Heuvel 33.14

8. Jorn Van Bergen 33.27

9. Thomas Hendrickx 33.35

10. Chriske Wouters 33.46

11. Diederik Pemen, Meer 33.51

12. Dolf Pemen, Meer 34.05

13. Kurt Verheyen 34.14

14. Dylan Pemen, Meer 34.20

15. Jef Geerts, Hoogstraten 34.28

10 kilometer Dames

67. Tessa Van Goethem 40.41

73. Renée Backx 41.00

81. Mariska Quirijnen 42.37

Jongens 1ste, 2de en 3de leerjaar

1. Vic Haest

2. Olivier Bulgareski

3. Robin Schüller

Meisjes 1ste, 2de en 3de leerjaar

1. Mare Hoedemaekers

2. Lisse Joossen

3. Linde Schalkes

Jongens 4de, 5de en 6de leerjaar

1. Daan Hoedemaekers

2. Rik Aerts

3. Louis Michielsen

Jongens 4de, 5de en 6de leerjaar

1. Lenke Van Dijck

2. Lien Rombouts

3. Maud Van den Heuvel

Het podium van de dames, met Renée Backx, Tessa Van Goethem en Mariska Quirijnen.

Christophe Van Hoorebeeck, Nick Van Peborg en Dries Aernouts bleven onder 32 minuten.

Vic, Olivier en Robin haalden het podium bij de jongens van het 1ste tot 3de leerjaar. Bij hun leeftijdsgenoten bij de meisjes waren dat Mare, Lisse en Linde.

Meer dan 400 lopers op de Kapellekensloop

MINDERHOUT - Op zaterdag 11 juni organiseerde de KWB van Minderhout hun Kapellekensloop al voor de 28ste keer. Meer dan 400 kinderen en atleten trokken hun loopschoenen aan. De atleten van de 8 en de 12 kilometer lopen samen met die van de Ten Miles de Kapellekensloop. (rob)

Kleuters geboren 2018 en later - 100 m Jongens:

1 Louis Kerremans Wortel

2 Vic Adriaensen Minderhout

3 Tuur Kerremans Hoogstraten

Meisjes:

1 Jade Raats Minderhout

2 Laura Bilgorajska Hoogstraten

3 Amélie Hendrickx Minderhout

Kleuters geboren 2017 - 100 m Jongens:

1 Lex Jacobs Minderhout

2 Sep Koyen Meer

3 Daris Oycina Hoogstraten

Meisjes:

1 Liv Deswaef Minderhout

2 Lucie Vandamme Hoogstraten

3 Isa Vissers Minderhout

Kleuters geboren 2016 - 100 m Jongens:

1 Marcel Wouters Nijlen

2 Ruben Stoffels Hoogstraten

3 Lars Hoedemakers Hoogstraten

Meisjes:

1 Ann-Elise Lorincz Minderhout

2 Lien Roos Minderhout

3 Loena Loomans Brecht

Kleuters geboren 2014 en 2015 - 400m Jongens:

1 Tibe Janssens Hoogstraten

2 Elias Lievens Wortel

3 Fabian Krawiec Minderhout

Meisjes:

1 Sam Godrie Minderhout

2 Lize Baets Minderhout

3 Fleur Goetschalckx Minderhout

Kleuters geboren 2012 en 2013 - 600m Jongens:

1 Daan Hoedemakers Hoogstraten

2 Sil Leenaerts Meer

3 Rik Aerts Hoogstraten

Meisjes:

1 Mila Jacobs Minderhout

2 Liesl Raats Meer

3 Wenke Koyen Minderhout

Kleuters geboren 2010 en 2011 - 800m Jongens:

1 Sep De Gruyter Hoogstraten

2 Raf Hermans Minderhout

3 Rune Buiks Castelré

Meisjes:

1 Isabel Van Der Kleef Minderhout

2 Tess Keustermans Minderhout

3 Ime Quaars Minderhout

Jogging 3,8 km

1 Ruben Mertens Minderhout

2 Jolan Goossens Rijkevorsel

3 Axl Hermans Malle

4 Kurt Aerts Minderhout

5 Ferre Vanderhallen

8 Torben Aerts Minderhout

10 Stan Van Dyck Minderhout

Jogging 7,9 km

1 Kris Van den Bergh Berchem

2 Axl Aerts Minderhout

3 Jouk Vermeeren Hoogstraten

4 Izar De Jong-Van Gool Minderhout

5 Tom Van de Voorde Aalst

7 Michiel Verheyen Hoogstraten

8 Meri Koyen Hoogstraten (v)

10 Wout Van Loon Minderhout

Jogging 12 km

1 Stef Wuyts Hoogstraten

2 Wim Joosen Hoogstraten

3 Jef Versmissen Hoogstraten

4 Dre Billet Wuustwezel

5 Vic D’Haeyer Minderhout

6 Jorne Wuyts Hoogstraten

8 Ben Jacobs Minderhout

9 Liesbeth Leemans (v) Hoogstraten

10 Christian Vissers Minderhout

11 Mieke Van Bavel (v) Minderhout

10 Miles van Minderhout

10 Miles van Minderhout

1 Hans Van Den Heuvel Wuustwezel

2 Stefan Van de Broeck Duffel

3 Jonas Scheynen Minderhout

4 Eric Bartholomeeusen Brecht

5 Ruben Van Dyck Gent

8 Jan Dirven Hoogstraten

11 Frank Tilburgs Meeer

13 Munuf Kahya Minderhout

14 Tom Jespers Minderhout

Zwemmen Blitse badmutsen in trendy HoZT kleuren

HOOGSTRATEN - Wie spreekt over het Hoogstratens Zwemteam , kortweg HoZT, zegt ook blitse badmutsen in goud en rood, de twee kleuren die destijds weloverwogen gekozen werden en ondertussen ook de basis vormen van hun clubleuze: “we are red and gold”. Rood legt de link legt met het wapenschild van de Stad Hoogstraten. Goud? Omdat ze kwaliteit en een gezonde portie ambitie op nummer 1 zetten. Ambitie in de missie om in Hoogstraten en omstreken de zwemcultuur verder te doen groeien. De club gaat ervoor om zoveel mogelijk mensen te laten genieten van deze mooie sport.

Vollen bak

“De missie om sport en fun te combineren was ons het afgelopen zwemjaar gunstiger gestemd dan voorgaand coronajaar”, vertelt Annelies Van de Mierop van HoZT. “Een geslaagd clubfeest, teambuildings, paaseitjesverkoop, … en uiteraard veel zwemplezier. We mogen terugblikken op een goed gevulde HoZT-kalender.

Onze recreatiezwemmers, kwz (kandidaat wedstrijdzwemmers) en vervolmakingsgroep hebben dit jaar samen maar liefst zo’n 320 trainingen gepresteerd. De 18+ masters groep heeft dan weer zo’n 300 kilometer aan baan-

De mooie badmutsen in goud en rood zijn in kleur te bewonderen op de website van HoZT. © Vincent Ost

tjes trekken en techniektraining op de teller staan.” Bij het verschijnen van dit nummer zullen zij hun badmuts even aan de haak mogen hangen voor een welverdiende zomerrust.

“Ook de wedstrijdzwemmers hebben dit jaar de naam HoZT weer op de zwemkaart gezet. Met een 30 tal wedstrijden achter de rug, ontelbare uren vriendschap en mooie prestaties kunnen zij hieruit de nodige energie en enthousiasme putten om in de maand juli nog even ‘vollen bak’ te gaan. Onze wedstrijd-

groep traint namelijk nog verder ter voorbereiding van o.a. de Belgische Kampioenschappen. Hiervoor trekken ze voor een tiental dagen naar een buitenzwembad in het warme Calella te Spanje.

Wist je trouwens dat we speciaal voor deze zomerstage in Spanje afwijken van onze badmutsen in goud/rood? We ruilen ze dan in voor een witte badmuts, die het felle zonlicht weerkaatst en zo het hoofd extra beschermt tegen de hitte. Een wedstrijdzwemmer dient immers het hoofd ten allen tijde ‘cool’ te houden.”

Trainingen

Wil jij vanaf september ook graag pronken in de trendy HoZT kleuren of wil je gewoon de zwemsport (her)ontdekken? De club zal je graag verwelkomen.

HoZT biedt zwemtrainingen aan van 5 tot 99 jaar, waarbij talent of ervaring ondergeschikt zijn aan zin en enthousiasme. Met zowel een recreatief als competitief aanbod is er voor elk wat wils. In de maand augustus zijn er vrijblijvende testmomenten, waarbij de specialisten een zo goed mogelijk beeld proberen te krijgen van jouw zwemniveau. Meer gegevens hierover vind je op www.hozt.be. (rob)

Hockey Het eerste jongensteam van HCNK is kampioen

HOOGSTRATEN - Het is zover: het eerste jongensteam van HCNK is kampioen. Een knappe prestatie van de U14 van de Hoogstraatse hockeyclub!

Kristof Bouvé is dan ook een trotse coach. Hij vertelt over de moeizame overwinning op het veld van Victory Edegem, over een nonmatch op Antwerp waardoor de spelers terug met beide voetjes op de grond stonden. Ze herpakten zich en knokten zich naar boven in de rangschikking. De titel werd beslist in de laatste wedstrijd tegen Antwerp. De nummers 1 en 2 tegen elkaar. Een gelijkspel was voldoende om kampioen te worden. Maar het werd 5 – 1.

“De prestatie is echt heel knap omdat er zoveel instroom van nieuwe spelers in dit team geweest is de voorgaande jaren”, vertelt Kristof. “Er zijn spelers bij die de start van HCNK hebben meegemaakt vanaf de initiatielessen. Anderen stroomden later in. Jonas Van Alphen en Neal Van den Berge speelden hun twee eerste wedstrijden pas vorig seizoen. Dit seizoen kregen Daan Heylen en Wiebe Potters hun eerste speelminuten tijdens de eerste seizoenshelft. Het is dus een team met

weinig hockeyervaring, wat deze titel toch heel bijzonder maakt!”

De toekomst van HCNK ziet er dus in ieder geval goed uit. (rob)

Het jonge team van U14. Rik, Jonas, Neal, Daan, Nicolas, Jasper Bouvé en Arne Van Opstal blijven ook volgend jaar nog U14. De overige spelers Wiebe, Senne Aerts, Noah van Bokhorst, Louis Nuyens, Tosh Lauryssen, Mika Roos, Mathis Balas en Alexander Drissen schuiven door naar U16.

Triatlon Meetria Triatlon 2022 in de gietende regen

MEER - Ondanks de mindere weersomstandigheden blikken de organisatoren van Meetria tevreden terug. De deelnemers hebben er prachtige wedstrijden en een leuk kijkstuk voor de supporters van gemaakt. De voorbereidingen voor de editie 2023 zijn alweer gestart!

Een regeneditie die toch een prima sportief kijkstuk werd…

Ook dit jaar ging een deel van de opbrengst naar een goed doel, dit jaar was dit het revalidatiecentrum Noorderkempen in Wuustwezel. Het kine-team kan het geld goed gebruiken voor de aankoop van touwen en bijbehorende elementen (touwladders, schommels, ..) voor kinderen met een beperking.

Turnen

Uitslagen

Kwarttriatlon

1. Siebe De Winter Ekeren

2. Geert Laurijssen Sint-Lenaerts

3. Jonas De Wachter Willebroek

6. Diederik Pemen Meer

7. Jorn Van Bergen Meer

Trio kwarttriatlon

Team Assos won de kwarttriatlon voor trio ‘s met Ruud De Rijke, Wijnand De Bruijn Wijnand en Filip Timmerman

Sprinttriatlon

1. Joris Aerden Aarschot

2. Andries Verheyden Sint-Job

3. Pieter Meyvis Meer

Trio recreatieve sprinttriatlon

Deze wedstrijd werd gewonnen door ’t Meers Verzet’ met Jochen Huygen, Dieter Meyvis en Jef Van den Plas.

Trio bedrijven sprinttriatlon

Kaat Goetschalckx, Dolf Pemen en Dylan Pemen van het team Damen Boomkwekerij wonnen de bedrijvenwedstrijd. (rob)

Dansen en turnen in de zomervakantie

HOOGSTRATEN - Het Spagaatje heeft ook in de zomervakantie een en ander in petto voor dansers en turners.

Summer Dance Classes

Bijna elke woensdagavond kan je bij ’t Spagaatje dansen. Docenten en gastdocenten geven 7 weken verrassingslessen in de danszaal van het gym- en danscomplex op de sportvelden aan de Katelijnestraat. Er zijn 3 groepen: van 6 tot – 12 jaar, +12 tot 16 jaar en + 16 jaar. Voor elke les moet je uiterlijk de maandag vooraf inschrijven: https://forms.gle/bAiJAZP1e7yWcA3R8.

Zomerkampen

Verder is er een turnkamp van 11 tot 15 juli voor de leeftijd van 5 tot 14 jaar en een danskamp van 22 tot 26 augustus voor leeftijden van 5 tot 16 jaar. Inschrijven: kampspagaatje@gmail.com. (rob)

Het sportieve plezier en de voldoening spreken voor zich.

Fietsen Seminarie Sport fietste tegen kanker

HOOGSTRATEN - Een team van het Klein Seminarie nam deel aan de 1000 kilometer voor “Kom Op Tegen Kanker” en sprokkelde zo geld bijeen voor kankeronderzoek. Voor hen was dit een bijzondere editie na het overlijden van hun collega Elsje Lambaerts. In het Hemelvaartweekend reden 8 renners elk 125 km: op donderdag waren dat Werner en Koen, op vrijdag Jan en Kurt, op zaterdag Sebastian en Michiel, op zondag Jef en Rob. De indrukwekkende organisatie, de schoonheid van het gebeuren en aangrijpende momenten bezorgden hen stuk voor stuk kippenvel.

Werner Kuypers:

“Voor mijn vader en Elsje”

Na meer dan twee jaar wachten, konden we trappen tegen kanker. Het werd hoog tijd, al is eigenlijk iedere dag er één te laat. Voor dag en dauw je bed uit om je om 6 u. in Mechelen te registreren en iets later op gang te trekken richting Tielen. 125 km ietwat louterend en helend, onder de indruk van de vlekkeloze organisatie, de professionele begeleiding van Flanders Classics (bevoorrading, begeleiding door volgwagens en motards, medische assistentie, fietsherstellingen en massage achteraf).

We arriveren rond het middaguur in de Schorre in Boom, thuishaven van Tomorrowland, de laatste honderden meters door een mensenzee, supporters, sympathisanten en hier en daar ook patiënten. Mensen vliegen elkaar in de armen, wenen en troosten, zijn dankbaar voor al die inspanningen en steun. Ik krijg het moeilijk. Ik reed tegen kanker, maar voor mijn vader en Elsje, wat had ik hen daar ook graag aan de aankomst een dikke knuffel willen geven...

Koen

Van Doninck:

“Aanmoedigingen en gejuich”

Voor mij was de rit van Boom naar Mechelen een eerste deelname aan dit evenement. Ik keek er wel naar uit om op een sportieve manier mijn steentje bij te dragen aan Kom Op Tegen Kanker en zag het ook als eerbetoon aan onze collega Els. De puike organisatie leidde mij probleemloos door de registratie en naar het rennersdorp, waar collega Werner zijn eerste ervaringen en tips met me deelde.

Als minst ervaren fietser van ons team koos ik voor een snelheid van 24 km/h. Door dit rustige tempo was er onderweg voldoende tijd om kennis te maken met heel wat andere teams. Ieder had zijn eigen verhaal en een reden om deel te nemen, want iedereen wordt helaas van ver of dichtbij wel eens geconfronteerd met kanker. Hierdoor ontstaat onderling een vorm van verbondenheid.

De aanmoedigingen en het gejuich onderweg geven je een enorme boost om met zijn allen de finish te bereiken, en met een voldaan gevoel weer huiswaarts te keren. De stramme spieren de dag nadien nemen we er graag bij voor dit hartverwarmende initiatief.

Jan Sysmans:

“Door een erehaag van supporters”

Voor mij was het de tweede maal dat ik meedeed met fietsen voor KOTK, dit keer als invaller voor het Seminarieteam. Ik zat in de groep die tegen 27 km/h van Mechelen naar Sint-Truiden reden. Toen we vertrokken om 7u in Mechelen waren de weergoden ons niet goedgezind, maar spoedig klaarde het op en werd het toch nog aangenaam fietsweer.

Alles was tot in de puntjes geregeld door Flanders Classics. We werden begeleid door motorrijders, politie en wegkapiteins van de Vlaamse Wielerschool. Wie pech had met z’n fiets, kreeg assistentie van ervaren fietstechnici en er was continu een team aanwezig voor medische bijstand. Om de 30 km een plaspauze en halfweg was er een bevoorradingspost.

Het was echt zalig fietsen als je meegezogen werd in de slipstream van een groot peloton. Tijd en energie op overschot om kennis te maken en te babbelen met collega-fietsers die allemaal aan het sporten waren voor hetzelfde doel, kanker uit de wereld helpen! Bovendien kon ik nog rekenen op de steun van een horde persoonlijke supporters die mij her en der langs de weg met toeters en bellen stonden aan te moedigen.

Jan en Kurt hadden hun supporters bij.

Koen en Werner klaar voor de start.

En bij de aankomst in Sint-Truiden door een erehaag van supporters rijden, om kippenvel van te krijgen! Na een heerlijke douche kon ik nog nagenieten van een lunchpakket en was het tijd om mijn collega Kurt aan te moedigen tijdens zijn rit van Sint-Truiden naar Mechelen. Een lange maar onvergetelijke dag, een aanrader voor wie het nog niet meemaakte.

Kurt Lemmens:

“Een echt kippenvelmoment in Mechelen”

Toen onze school enkele jaren geleden besliste om mee te doen aan ‘de 1000 km van Trappen tegen Kanker’ ben ik direct op de spreekwoordelijke kar gesprongen, zoals zovelen zag ook ik in mijn naaste omgeving mensen worstelen met kanker. Door corona werden twee edities afgelast. Ondertussen werd onze school ook geconfronteerd met het overlijden van een collega ten gevolge van een hersentumor. Dat maakte deze editie nog specialer …

Het eerste deel van de dag supporterden we voor onze collega-fietser die van Mechelen naar Sint-Truiden reed. Onderweg sloten we aan bij andere groepjes enthousiaste supporters zodat we het peloton verschillende keren konden zien. Tijdens het wachten hoorden we aangrijpende verhalen die mensen aanzetten tot supporteren of zelf mee te fietsen…

In de namiddag was het mijn beurt om 125 km van Sint-Truiden naar Mechelen af te leggen. Benieuwd naar wat het ging worden, trappend naast mensen die gelukkig ook mooie verhalen hadden over een familielid of vriend die kanker overwonnen had. De sfeer onderweg was bij momenten heel bijzonder, met de vele supporters die met toeters, bellen en spandoeken langs de baan stonden. Het binnenrijden in Mechelen was echt een kippenvelmoment.

Ik zou iedereen willen oproepen om ooit met een ploeg deel te nemen aan deze 1000 km of langs het parcours te supporteren. Wij zijn al ingeschreven voor de editie van volgend jaar…

Sebastian Huybrechts: “Ik waande me in een touretappe”

Vrijdagavond 27 mei, Hemelvaartweekend. Vroeg onder de wol om helemaal uitgerust de 1000 km voor Kom op tegen Kanker te trappen met de schoolcollega's. Helaas besloten de beide dochtertjes er anders over door tot 4u in de ochtend te liggen ‘nacht-braken’. Om 5 u. de wekker gezet, om 6.30 u. Mechelen veroverd, om tegen 7.30 u. vanuit Hoogstraten

Huizingen in te nemen. Omdat ik zo vroeg was, kon ik vanop de eerste rij volgen hoe tal van vrijwilligers alles in orde brachten op het prachtige provinciedomein van Huizingen. Vriendelijkheid en behulpzaamheid waren de kernwoorden van de dag, opgeleukt door de Ketnetband (zelfs Wilco van de Nachtwacht was erbij) en andere kinderanimatie zoals ‘tasty tongtatoeages’.

Voor de deelnemers was alles tot in de puntjes geregeld en om 13.50 u. werd het startschot gegeven voor de 125 km tot Mechelen. Een hele organisatie met oog voor de veiligheid en het comfort van de fietsers. Een droom kwam uit. Een halve dag lang waande je je in een touretappe, zo leek het wel en dan nog eens voor het goede doel. Zoveel solidariteit, zoveel sympathie, zoveel spontaan applaus onderweg. Het gaat om een akelige ziekte die de levens van zovelen uit elkaar doet vallen, maar die zovelen tegelijk met elkaar verbindt.

Michiel Willems:

“Gelijkgezinden met eenzelfde doel”

Zaterdag wachtten de meeste en mooiste hoogtemeters rustig in het hinterland van onze hoofdstad. Ik was er klaar voor, hoopte ik. Niemand van ons team wou de schakel doen breken dus stak ik die dag mijn tandje bij. Maar helemaal onopvallend fietsen is er niet bij op de tocht. Het rood-wit-rode shirt met ons schoollogo valt sommigen op. Bij de eerste tussenstop word ik aangesproken door Nathalie, een jonge mama uit Meer die elk jaar meedraait in het peloton. We raken aan de praat en het bulk van de heuvelruggen nemen we, steeds positie zoekend, als verenigde Hoogstratenaren. Dat maakt de rit nog fijner. We zijn een slingerende groep onbe-

kenden, maar vooral gelijkgezinden met eenzelfde doel. Glooiend rijden we in de ochtendzon, soms met wat vallen, maar in harmonie naar de finish. Ik bereik mijn eindhalte in Huizingen en geef de guidon met enige spijt door. Ik begon er nét in te komen.

Jef Schoofs: “Paaltjes en ander straatmeubilair”

Zondag 29 mei was het mijn beurt om een etappe uit de ‘1000 km voor Kom op tegen kanker’ te rijden. Ik zou de ochtendrit van Mechelen naar Aalter voor mijn rekening nemen, kompaan Rob Brosens ging het tegenovergestelde doen. Voor allebei toch een spannende eerste deelname.

De weerberichten hadden niet veel goeds in petto en dus werd gekozen voor lange mouwen en een extra laagje. De regenjas toch ook maar meegepakt – “voor het geval dat”. Achteraf gezien geen overbodige luxe.

In de Nekkerhal inschrijven, fietsnummer en polsbandjes ophalen, tasje koffie en klaar voor vertrek. De degelijkheid van de organisatie viel onmiddellijk op. Motorrijders voor en achter, begeleidende wegkapiteins, een wagen met rode vlaggetjes vooraan, wagen met groene vlaggetjes achteraan… Gedurende heel de rit vlot overal door kunnen rijden over onze Vlaamse wegen was als wielertoerist een fijne ervaring.

Een up-tempo playlist knalde door de luidsprekers van de wagen voorop. Voortdurend onderbroken door aanwijzingen van bochten, putten, middengeleiders, verkeersdrempels, paaltjes en ander straatmeubilair. Het viel me eens te meer op wat voor poespas van signalisaties en weginfrastructuur er in ons land overal is. De creativiteit van gemeenten en wegbeheerders lijkt hierin eindeloos.

Miezerregen na 25 kilometer, ons peloton ‘paars 30’ ging een eerste keer aan de kant om regenjasjes aan te doen. De wind blies schuin op kop en zorgde ervoor dat de temperatuur niet veel hoger kwam dan °12°C. Het contrast met het mooie weer van de weken voordien maakte de fietsbeleving minder aangenaam. De muziek, het enthousiasme op zoveel plaatsen langs de kant en zeker bij de middagaankomst in Aalter maakten veel goed.

Het weer was wat opgeklaard en er hing een feestelijke sfeer rond de uitgebreide sportinfrastructuur daar. Rob was van Mechelen naar Aalter gereden met mijn wagen en zijn fiets. Hij loodste me naar de hal voor een uitgebreid lunchpakket. Waarna ik hem kon uitzwaaien om de laatste etappe aan te vatten. Rustig douchen en met de wagen en mijn fiets

Sebastian neemt een selfie.

terug naar Mechelen. “Ocharme die namiddagrijders”, dacht ik, terwijl mijn ruitenwissers het water amper verzet kregen…

Rob Brosens:

“Een

spurtje na elke bocht”

Na een weekje kinderoppas (opa) met korte nachten moest ik opnieuw heel vroeg uit de veren en ging met Jef op weg naar Mechelen. In Aalter was ik de eerste om me in te schrijven. Nadat Jef arriveerde, was het aan mij en ik zette me in de groep van 30 km/h. In groep tegen die snelheid zou geen probleem mogen zijn.

Viel dit even tegen zeg! In het eerste gedeelte reden we tegen de wind in naar het noorden en na elke bocht moest er gespurt worden om in het wiel te kunnen blijven. Op de teller ging het zeker 20 keer boven de 40 km/h. Ik

reed in het midden van een 100 man tellend peloton. Achteraan zal het nog moeilijker geweest zijn. Dat de regen met bakken uit de hemel viel, maakte het er niet gemakkelijker op.

Na elke stop, we stopten elk uur, was het boodschap om wat verder vooraan te geraken, maar zo dacht blijkbaar iedereen er over. Gelukkig ging het in de namiddag vlotter met de wind meer in de rug. Wie kan zeggen dat hij op de A12 heeft gefietst? Daar reden we kilometers tegen 30 km/h met de vingers in de neus.

Op voorhand had men het al verteld: de organisatie is schitterend en de aankomst bezorgt je kippenvel. Toch moet je het hebben meegemaakt. Een politiewagen, een speakerwagen, politiemotards en een tiental andere motards samen met een achttal wegkapiteins voor en achter het peloton. Onze weg en alle

zijwegen werden afgesloten voor verkeer, elk putje in de weg, vluchtheuvels, verkeersdrempels en bochten werden aangegeven door de dame in de speakerwagen. Zij moedigde ons aan en bedankte alle helpers en vooral de renners, zij waren de helden van de dag. Tegelijkertijd met ons team Paars 30 reden nog 9 andere pelotons richting Mechelen. Zo kwamen we daar ook aan, als helden. Ik had het niet verwacht, maar het was een onvervalst kippenvelmoment.

Wie zagen we onderweg? Joris Mertens van Colora in Hoogstraten, Will Schroer van Eventymas, hij zat in de organisatie, en Piet Van Bavel en Gert Heyen. Van deze laatste 2 lees je het verhaal elders in dit blad. En achteraf hoorden we dat deze editie een recordbedrag van 6.073.000 euro voor kankeronderzoek opbracht. Samen krijgen we kanker klein. (rob)

Piet Van Bavel en Gert Heylen reden 1000 km op 4 dagen

HOOGSTRATEN - Een indrukwekkende prestatie: Piet Van Bavel en Gert Heylen reden vier dagen lang telkens 250 km. En dat voor Kom Op Tegen Kanker. Beiden zijn als trainers betrokken bij VNA Wortel.

De 53-jarige Piet Van Bavel is medezaakvoerder van Gebroeders Van Bavel BVBA en schepen van Openbare Werken in Hoogstraten. Hij is gehuwd met Ria Verschueren, vader van Freek (28), Lars (25) en Iris (20) en sinds enkele maanden grootvader van kleinzoon Ties.

Gert Heylen is er 51, leerkracht L.O. in De Wegwijzer in Rijkevorsel en Immaculata Instituut in Malle. Vanaf september wordt hij directeur van De Wegwijzer. Hij is gehuwd met Katrien en is vader van 3 dochters: Lien (25), Anthe (23) en Luna (18).

Niet afgesproken

DHM: Hebben jullie samen de 1000 km gefietst of zijn jullie mekaar daar tegengekomen?

Piet: We kenden mekaar wel, maar we hadden niet afgesproken. Ik ben trainer in Wortel en Gert is er keeperstrainer.

DHM: Was dit jullie eerste deelname?

Gert: Ik heb eerder al een keer meegedaan met het internationaal peloton, zoals ze het noemen. Destijds was dat van Lyon naar Mechelen, elke dag 250 km. Voor mij was het vooral de sportieve uitdaging, maar ook het nobele doel dat eraan vasthangt. Iedereen komt met kanker in aanraking.

Piet: Voor mij was het de eerste keer. Indy en

Marijn, twee voetballers van Wortel, hadden al acties opgezet. Dat had mijn interesse opgewekt. In mijn zeer directe omgeving vechten mensen tegen kanker, net als overal. Het doel om geld in te zamelen om deze ziekte te bestrijden is zeer mooi, vind ik. Daarbij komt ook voor mij de sportieve uitdaging. Het was afzien om een doel te bereiken.

Er heerst een grote vorm van solidariteit in de groep. Wanneer je 4 dagen met dezelfde mensen optrekt leer je mekaar wel kennen. Niet iedereen deed mee voor het sportieve, sommigen deden het echt voor het goede doel.

Wij zaten in een groep van 90 personen en reden meestal middenin de groep. In de eerste dagen kwamen er nogal wat hoogtemeters bij en dan zie je dadelijk wie de sterksten of de zwaksten zijn. De kapiteins zorgen er altijd voor dat groep samenblijft.

Loodzwaar

DHM: 4 dagen lang 250 km fietsen, dat is toch loodzwaar, niet?

Piet: Het is in elk geval een uitdaging, een onderneming waar je niet onvoorbereid aan begint.

Piet Van Bavel in het peloton.

Ik heb in de voorbereiding heel veel alleen gefietst. En ik had in het verleden al wel enkele serieuze fietstochten afgewerkt zoals bijvoorbeeld 3 maal na mekaar de Ventoux beklimmen. 250 km fietsen is wel niet niks. Je zit 10 tot 11 uur op de fiets, niet te onderschatten, ook mentaal niet.

Gert: Je moet vooral een goede basisconditie hebben. Ik heb in de voorbereiding niet zoveel kilometers gedaan als anderen. Ik was moe en voldaan, maar niet kapot.

DHM: Jullie parcours was helemaal anders dan van de andere groepen?

Wij vertrokken van Mechelen naar Durbuy, waar we verbleven in een glamping, met ’s avonds een barbecue. Het was dik in orde. Op dag 2 reden we naar Hasselt. Dag 3 was best een zware dag. We fietsten van Hasselt naar Ieper en hadden de ganse dag wind tegen. Op de laatste dag reden we naar Aalter, waar we aansloten bij de andere pelotons. Aalter was een tussenstad en we werden daar net als de andere groepen hartelijk ontvangen. Dat was in Durbuy, Hasselt en Ieper niet van dezelfde grootte.

Domper

DHM: Welke bijzondere momenten zijn jullie bijgebleven?

In ons peloton was er iemand gevallen. De MUG moest erbij komen, schedelbreuk, hersenbloeding en 3 gebroken ribben was het verdict. Dat was een domper op het gebeuren. Gert: Je rijdt met onbekende mensen die allemaal hun eigen verhaal hebben, vooral over kanker.

Piet: Je ziet bijvoorbeeld mensen met een truitje van de AB. Gert en ik zijn allebei heel grote muziekfanaten. Ik ben al heel vaak in

de AB geweest, dus spreek je die mensen aan. Ik ben ook een heel grote Arno fan en die is onlangs aan pancreaskanker overleden. Er was een zekere Louis die Arno op zijn sterfbed had verzorgd. Hij vertelde daar over in detail. Dat zal me altijd bijblijven. Al heb ik niet altijd de behoefte om te praten onderweg. Laat mij maar gewoon fietsen.

Gert: Wouter Van den Haute reed met ons mee, maar moest onze groep toch even verlaten om het contract van Felice Mazzu met Anderlecht te gaan regelen.

Zo is er altijd wel iets. De rit van Lyon vier jaar geleden was een verschrikkelijke rit. Marc Coucke zat toen in het peloton. Het was een rit van 270 km en het was 40 graden. Om ons moraal op te krikken zei hij: “Als we vandaag allemaal samen de finish halen, dan staat er champagne klaar bij de aankomst.

In deze editie werd hij dan ook vanaf de eerste dag al aangesproken: “Zeg Marc, op de derde dag staat er toch champagne klaar?” Hij durfde bijna niet anders meer dan de micro te nemen en te zeggen dat ze er een traditie van gingen maken om op de derde dag champagne te schenken. In Ieper stond er dus inderdaad champagne klaar…

Kilometriek

DHM: Niet alles verliep helemaal zoals verwacht, Piet?

Piet: In Ieper stond mijn kleinzoon aan de finish, totaal onaangekondigd. Dat doet wat met een mens. In Mechelen stonden er weer andere mensen te wachten, maar mijn laatste dag verliep heel moeilijk. Mijn lichaam blokkeerde, had ik te weinig suikers of teveel, ik kon niet meer, het was een marteling. Ik kon ook niet meer eten. Die laatste rit had een triomftocht moeten zijn, maar ik heb elke kilometer gezien op mijn kilometriek.

Gelukkig waren het gezellige avonden, heel rustig en we kregen een massage. Er heerste een gemoedelijke sfeer. Het voelde een beetje als het leven als een profwielrenner.

De organisatie was top. Vanaf de communicatie vooraf als de begeleiding, materiaalpech werd onmiddellijk opgelost, motards die hun stiel kenden, enz

DHM: Wat hebben jullie gedaan om het geld bijeen te krijgen?

Piet: Wij moesten 6000 euro inbrengen met daarbij nog eens 375 euro voor onkosten van hotels en dergelijke.

Ik had het plan opgevat om een benefietconcert te geven met mijn band, maar wegens corona kon dit niet doorgaan. Dan heb ik wat relaties aangesproken en enkele brieven verstuurd. Uiteindelijk heb ik heel wat bij me-

In Ieper werd Piet verrast door zijn kleinzoon Ties. “Dat doet wat met een mens…”

kaar gekregen dank zij de goodwill van heel veel mensen.

Gert: Ik had 4 jaar geleden een quiz georganiseerd en een sponsorloop op school waarvoor de opbrengst naar ‘Kom op tegen kanker’ mocht gaan. En er waren heel wat mensen met giften. Met corona was je vrij om alles te storten of niet en ik heb dan wat kunnen overzetten naar deze editie. Het is wel opmerkelijk dat vele mensen voor dit doel wèl willen schenken.

DHM: Overweeg je om nog een keer deel te nemen?

Het internationaal peloton zoals het dit jaar werd georganiseerd met aparte steden wordt volgend jaar niet meer ingericht. Maar we hebben allebei al ingeschreven voor volgend jaar. We gaan opnieuw voor 1000 km. Er waren tal van kippenvelmomenten. Het is echt wel een unieke ervaring, een aanrader. (rob)

Piet en Gert in actie.

SAM VAN DIJCK

Aan & Verkoop van antiek en vintage-design Opkoop van volledige inboedels

Leegmaken van huizen, zolders, kelders,... +(32) 485 67 01 49 Ook via WHATSAPP bereikbaar samvdijck@gmail.com www.samvandijck.be

Antiek - Brocante - Verzamelobjecten - Snuisterijen

“Kris Voeten”

Koekhoven 5

Gsm. 0495 57 48 52 2310 Rijkevorsel Tel. 03 314 09 04 www.krisvoeten.be info@krisvoeten.be

ook inkoop antiek - meubelen - kleingoed - lusters - zilver, enz... Open: donderdag, vrijdag, zaterdag: 10 - 12u en 14 - 17u zondag: 10 - 12u / ma, di, wo en feestdagen gesloten

THUISVERPLEGING

WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur.

Voor Hoogstraten en deelgemeenten: tel. 014 61 48 02

DE VOORZORG, 24/24 uur: 014 40 92 44

WACHTDIENST

Zelfstandige Thuisverpleegkundige

Noorderkempen, 24/24 uur:tel 014 40 50 13

Zelfstandige verpleegkundigen

Adams Lieve 0479 43 53 89

Aernouts Anke 0479 34 68 03

Bartholomeeusen Liesbeth 0474 38 25 23

Bastijns Tine 0472 73 16 05

Bevers Lena 0493 15 16 65

Christianen Anke 0472 57 07 81

Christianen Sofie 0472 37 83 85

De Busser Edith 0477 17 58 06

de Jong Pascalle 0473 31 15 79

Dirks Els 0474 36 08 84

Geerts Inge 0478 64 81 61

Geerts Lia 0498 64 53 80

Jansen Laura 0474 60 89 06

Koyen Els 0476 43 07 55

Krols Anja 0495 23 02 43

Lambregts Linda 0476 94 31 15

Leys Nele 0499 29 77 86

Machielsen Kim 0477 81 27 61

Roefs Bianca 0493 02 04 19

Rombouts Kristel 0474 26 14 41

Rombouts Kristien 0477 04 41 40

Segers Nele 0494 92 32 27

Sempels Sabrina 0499 16 92 56

Spannenburg Anke 0478 38 96 94

Tomby Hella 0478 42 08 13

van Bavel Bowy 0497 15 92 09

Van Der Eycken Inne 0478 23 52 89

Van Gastel Katrien 0468 12 64 26

Van Leuven Leen 0479 50 98 05

Van Loon Hanne 0476 24 98 66

Van Otten Heidi 0486 37 45 27

Verheyen Kathleen 0474 29 33 09

Zelfstandige vroedvrouwen

Christiaensen Nathalie 0494 86 93 84

N OOD N UMMER 112

Ongeval / Brand / Ziekenwagen Administratie Brandweer 03 314 32 11

POLITIE 101

Noorderkempen 03 340 88 00

Wijkpost MEER 03 315 71 66

HUISARTSEN

vanaf 18 uur tot 8 uur 's morgens én tijdens het weekend 014 410 410

TANDARTSEN

zaterdagen, zondagen en feestdagen 090 33 99 69

WACHTDIENST APOTHEKERS

090 39 90 00 (1.50 euro per minuut) www.apotheek.be

BLOEDGEVEN 2022

Het Rode Kruis maakte de data bekend waarop je dit jaar bloed kunt geven. Wel graag een afspraak maken via het gratis nummer 0800/77700.

HOOGSTRATEN

Rode Kruislokaal, Slommershof 18 17.00 – 21.00 uur 05/08 - 10/08 25/11 - 30/11

_____ MEER

Gemeentelijke lagere school, Terbeeksestraat 6

17.30-21.00 uur 28/09 - 14/12

_____ MEERLE

Parchiezaal Ons Thuis, Gemeenteplein 2 17.30-20.30 uur 29/08 - 05/12

INHOUD JULI - AUGUSTUS

Column 2

Kim Holland van porno tot liefdescoach 3

Vanuit het stadhuis

Donkakker in De Maand

9

12

Bioboeren hoopvol over de toekomst . . 16

Participatieproject Wortel 2030

18

Hoe zou het zijn met Le Cro-Magnon 21

Onveilige straten en voetpaden 24

Eric Geerts en Petra Leijten in Portugal 28 Koster Van Den Ouweland 100 jaar 30

Widar hoort thuis in de Kolonie 33

Jubileum Open Tuindag Hof Ter stokere 36

De Vettige Zeis 38

Sieben Sterkens in café Posthoorn

DEZE MAAND

Wortel

De volgende uitgave van de DE HOOGSTRAATSE MAAND verschijnt op donderdag 1 september

Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 16 AUGUSTUS redactie@demaand.be

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten