22ste jaargang • nummer 6 • juni 2011
Chris nieuwsbrief Minke heeft ADD “Mensen denken dat ik een smoesje verzin”
Minke (19) ontdekte twee jaar geleden dat ze ADD heeft. Deze concentratiestoornis maakt het haar soms flink lastig. “Daarom vind ik het helemaal niet erg dat ik het stempel ADD krijg”, vertelt ze. “Dan begrijpen mensen tenminste waarom ik tegen bepaalde dingen aanloop.” “Ik kan geen overzicht houden. Ik heb zoveel gedachten in mijn hoofd! Die leiden me erg af”, vertelt Minke. ADD staat voor Attention Deficit Disorder, een concentratiestoornis. Minke kan moeilijk haar aandacht ergens bij houden en vindt het bijvoorbeeld erg lastig om te plannen. Mensen met ADD hebben vaak andere beperkingen die aan de stoornis verwant zijn. Dyslexie is daar een bekend voorbeeld van. Minke heeft dyscalculie, een minder bekende
rekenstoornis. Minke: “Ik vind het niet verkeerd dat kinderen getest worden op zulke problemen. Het is belangrijk om te weten hoe het komt dat sommige dingen lastig voor je zijn. Pas dan kun je jezelf accepteren. Ik wilde dat ik het eerder had geweten.”
Tafels leren “De rekentafels waren een ramp op de basisschool. Als we rekenles kregen, schoot ik steeds in de stress. Mijn klasgenoten lachten mij uit en ik voelde me erg dom”, vertelt Minke. Op gegeven moment ontdekken de leerkrachten dat zij dyscalculie heeft, maar ze beseffen niet dat dit te maken heeft met ADD. Op de middelbare school blijft Minke met haar beperkingen worstelen. Ze voelt zich erg tekortschieten. “De docenten werden boos op mij omdat ik ‘mijn best niet deed’. Zelf was ik ook gefrustreerd en boos. Ik begreep niet waarom het bij mij steeds mis ging.” Uiteindelijk is Minke niet meer gemotiveerd, omdat het niet uit lijkt te maken hoe ze haar best doet. Vooral in het derde en vierde jaar van het VMBO voelt ze zich erg ellendig op school. Ze trekt
zich terug en doet zich anders voor dan ze zich voelt. Minke: “Ik heb jaren met een masker opgelopen.” Begin 2010 blijkt dat haar broertje en haar moeder ADD hebben. Minke besluit zich ook te laten testen en haar vermoeden wordt bevestigd. “Ik was ontzettend opgelucht. Het is zo lastig als je altijd wordt afgerekend op dingen waar je niets aan kunt doen. Ik nam het mezelf ook kwalijk. Nu bleek dat het niet mijn schuld was.”
Stempel Minke is blij dat ze weet waar haar problemen vandaan komen, maar de ADD blijft een lastig punt. “Ik kan nog steeds moeilijk accepteren dat ik deze stoornis heb”, vertelt ze. “Als dingen niet lukken, voelt het voor mij nog steeds alsof ik faal. Ik probeer eraan te werken, maar dat is lastig.” Minke vindt het fijn dat ze aan mensen kan uitleggen dat ze ADD heeft, vooral aan mensen die dichtbij staan. “Als ik bijvoorbeeld afspraken met vrienden vergeet, begrijpen ze dat het écht geen desinteresse is, maar dat ik het niet kon onthouden”, vertelt Minke. “Niet iedereen begrijpt dat. Sommigen zien het als een smoesje. Wat dat betreft kun je beter een zichtbare handicap hebben. Dan snapt iedereen tenminste waarom je iets niet kunt.”