Time, After All for Orchestra Christina Rusnak

ã Copyright 2023 Christina Rusnak

All

Cover Photo: Nathan Dumlao on Unsplash

Time, After All for Orchestra

Time, After All

Duration: ~ 7’40

INSTRUMENTATION

2 Flutes Oboe

English Horn

2 Clarinets in Bb

Bass Clarinet in Bb

2 Bassoons

4 French Horns in F

2 Trumpets in C

2 Tenor Trombone

Bass Trombone

Tuba

Timpani

Percussion:

1. Vibraphone (Soft and Medium Mallets, Bow)

2. Marimba (Soft and Medium Mallets)

3. Concert Bass Drum, Snare Drum with Mallets, Rute, Drum Sticks and wire brushes; Suspended Cymbal (Yarn & Medium Mallets), Triangle & Wood Blocks (H, M, L)

Strings

Program Notes:

In my 20s, my mother was diagnosed with early on-set dementia. I subsequently learned my grandfather died of Alzheimer’s at age 55. I was advised that my chances of developing the disease by my mid-fifties hovered at 50%. Always a high achiever, I was driven to learn, to accomplish, and the weight of an early demise was heavy. Composing since age nine, I had decided not to pursue it in college where I chose a practical vocation At 38, as I continued to work full time, I went back to school to devote myself to my first love, creating music. Time felt fleeting. I crammed as much into my life as possible, including hiking and exploring across the country. Finishing graduate school with high honors, I began my compositional career, in a hurryfrustrated I wasn’t moving forward faster. As I age past my mother’s diagnosis, past my grandparents, with no sign of dementia, I realize I have TIME, AFTER ALL.

- Christina Rusnak, 2023

Performance Materials available for rent from Rusnak Music Press christina@christinarusnak.com

The countries most affected by Alzheimers are the US, Canada, Great Britain and the Nordic Coutnries Therefore I’ve included notes in Swedish, Dutch and French.

Programanteckningar:

I 20-årsåldern fick min mamma diagnosen tidig demens. Jag fick senare veta att min farfar dog av Alzheimers vid 55 års ålder. Jag fick veta att mina chanser att utveckla sjukdomen i mitten av femtioårsåldern låg på 50%. Alltid driven att prestera så drevs jag att av att lära, att åstadkomma, och tyngden av en tidig bortgång var stor. Har komponerat musik sedan jag var nio år men bestämde mig för att inte ägna mig åt det på universitet där jag valde ett praktiskt yrke. Vid 38, när jag fortsatte att arbeta heltid, gick jag tillbaka till skolan för att ägna mig åt min första kärlek, att skapa musik. Tiden kändes flyktig. Jag stoppade in så mycket i mitt liv som möjligt, inklusive vandring och utforskande över hela landet. Efter att ha avslutat mina universitetsstudier med höga betyg och utmärkelser så började jag min karriär som kompositör, i all hast - frustrerad över att det inte rörde sig snabbare. När jag åldras förbi min mammas diagnos, förbi mina mor- och farföräldrar, utan tecken på demens, inser jag att jag TROTS ALLT har TID.

Programma notities

In mijn twintiger jaren, werd bij mijn moeder vroegtijdige dementie vastgesteld. Enige tijd later vernam ik dat mijn opa op 55-jarige leeftijd aan Alzheimer was overleden. De reële kans dat ik de ziekte halverwege mijn vijftigste zou krijgen bedroeg 50%. Door mijn gedrevenheid om te leren en te presteren, woog de gedachte aan een mogelijk vroegtijdig overlijden zwaar door. Sinds mijn negende componeerde ik al muziekstukken, maar ik besloot dit niet verder te zetten en koos op de universiteit voor een meer praktische opleiding. Op mijn 38e, terwijl ik fulltime bleef werken, besloot ik om terug naar school te gaan om me te wijden aan mijn eerste liefde, het creëren van muziek. De tijd ging steeds sneller. Ik probeerde zoveel mogelijk in mijn leven te proppen, ik doorkruiste het hele land en probeerde zoveel mogelijk te ontdekken. Toen ik mijn studie cum laude afrondde, begon ik haastig aan mijn compositiecarrière – vol frustratie dat ik niet sneller vooruitgang maakte. Nu ik ouder word, zonder tekenen van dementia, voorbij het tijdstip van mijn moeders diagnose, voorbij die van mijn grootouders, realiseer ik me plots ondanks alles dat ik TOCH TIJD heb.

Notes de Programme:

Alors que j’avais une vingtaine d’années, ma mère a reçu un diagnostic de démence précoce. Par la suite j’ai appris que mon grand-père était mort d’Alzheimer à l’âge de 55 ans. On m’a expliqué que mes chances de développer la maladie avant d’atteindre 55 ans se situaient environ à 50%. J’ai toujours excellé dans mes études, j’ai toujours été très motivée pour apprendre, pour accomplir des projets, et la perspective d’une disparition précoce m’a beaucoup pesé. Alors que je composais de la musique depuis l’âge de neuf ans, j’avais décidé de ne pas étudier la composition à l’université et j’y ai choisi une vocation pratique. A 38 ans, tandis que je continuais à travailler à plein temps, j’ai repris mes études afin de me consacrer à mon premier amour, la création musicale. Le temps me paraissait toujours trop court. Je bourrais ma vie le plus possible d’activités comme les randonnées et les longues excursions à travers le pays. J’ai achevé mon master avec haute distinction, et je me suis empressée de débuter ma carrière de compositrice, frustrée de ne pas avancer plus vite. A présent que je suis plus âgée que ma mère à la date de son diagnostic, plus âgée que mes grandsparents, sans aucun signe de trouble neurocognitif, je réalise que j’ai du TEMPS, APRÈS TOUT.

THIS PAGE IS DELIBERATELY BLANK