EWOUT KIECKENS

R aa aanrake

EWOUT KIECKENS WOONT AL VELE JAREN IN ROME. HIJ BELICHT OPMERKELIJKE ZAKEN VAN HET LEVEN IN ITALIË.

Het is avond als ik het gemeentehuis van Viterbo inloop. Dat is zo’n renaissancepaleis waar Italië patent op heeft, zo’n eeuwenoud stenen gebouw met zware, houten plafonds en fresco’s op alle wanden. Als je de vulkaanstenen trap op loopt, kom je langs een Etruskische tombe waarvoor in een ander land een heel museum zou zijn ingericht. Hier loop je er gedachteloos langs, zoals je met je auto een kilometerbordje passeert. Op de eerste etage hangt een massa mensen voor de 16deeeuwse ramen die uitzicht bieden op het stadsplein. Daar gooien vaandeldragers in het donker met veel bravoure hun vaandel van zware stof omhoog. De zwaartekracht doet de rest. Om de vaandeldragers heen zijn tribunes opgesteld, volgepakt met toeschouwers. Er heerst een sfeer van vol-verwachting-kloptons-hart. Het is de atmosfeer van hoop, zoals aan het begin van een Champions League-wedstrijd. Maar Viterbo (de voetbalclub Viterbese staat 16de in de Italiaanse derde klasse) heeft niets met de Champions League, maar alles met een heiligenmechaniek, om het in rijm te zeggen. Dat zit zo: eens per jaar wordt Rosa, een heilige uit de 13de eeuw, of wat daarvan over is, van een kerk overgebracht naar een andere kerk, een afstand van een kilometer. Die tocht is spectaculair. De heilige is namelijk ingebed in een dertig meter hoge constructie, die ‘machine’ wordt genoemd, al zit er geen aandrijfmechanisme in. Het ding was vroeger van hout en papier-maché, tegenwoordig van glasvezel, en weegt wel vijfduizend kilo. Er hangen honderden lichten aan. Om ‘de machine’ te dragen zijn honderd sterke kerels nodig. Die mannen zijn helemaal in het wit gekleed, hebben een rode heupband om en dragen een witte doek strak om het hoofd. Van een afstand doet het wat Ku Klux Klan-achtig aan, als je niet beter weet. Intussen ben ik een verdieping hoger gegaan, zonder dat iemand mij vraagt wat ik doe en wat ik er te zoeken heb. Ik ga een gang door, nog een trap op naar een tussenverdieping en bevind mij plotseling in iets dat wel een kantoor moet zijn. De wandkasten puilen uit van de mappen die zijn dichtgemaakt met juten linten. Op bureaus liggen allerlei paparassen. Een tiental mensen staat voorovergebogen voor de lage ramen. Iemand draait zich om en zegt dat ik vooral verder moet komen. Hij stelt zichzelf en zijn collega’s voor. Het zijn beambten van de ragioneria (boekhouding) van de gemeente, die ’s avonds zijn teruggegaan naar het stadhuis om Rosa van dichtbij te zien. Even later trekken ze de door hen meegenomen spumante open. Hun welkom en de spanning in de lucht (en iets minder de goedkope bubbels) voelen als een warm bad. Vanuit het raam is te zien dat de processie snel dichterbij komt. Het gevaarte, dat iets weg heeft van een verlichte maanraket, steekt met zijn bovenkant boven de huizen uit. En dan… pats-boem! Daar staat hij plotseling op het stadsplein, vlak voor me. Als de machine nú zou vallen, zou hij het antieke stadhuis doorklieven. Maar hij blijft staan. De inwoners van Viterbo, 60.000 man en vrouw sterk en op hun paasbest, juichen. Ik geloof dat niemand is thuisgebleven. Iedereen maakt foto’s, iedereen roept “viva Santa Rosa”. Het is duidelijk, de onttovering van de wereld, om met een bekende socioloog van honderd jaar geleden, te spreken, heeft Italië een beetje overgeslagen. Max Weber schreef in 1917 dat door de rationalisering van de samenleving geen magie meer nodig is om de werkelijkheid te bezweren. Maar magie hoort bij Italië. Elke Italiaanse gemeente heeft zijn jaarlijkse processie; is het niet de Rosa-omgang van Viterbo dan is wel de slangenprocessie van Cocullo. Die tradities zijn sterk geworteld in de lokale cultuur. De heilige Rosa van Viterbo en de jaarlijkse omgang zitten de inwoners in het bloed. Het is hun identiteit. Kom je aan Rosa, kom je aan Viterbo. •

EWOUT

Ernesto Illy International Coffee Award

Illy bekroont zijn beste duurzame koffie in Rome

Ieder jaar reikt koffieproducent Illy prijzen uit aan producenten uit de hele wereld die samen met hun koffieboeren de beste duurzame koffie maken voor illycaffè. Dit jaar werd het feestelijke evenement op 17 november gehouden in het schitterende Palazzo Colonna in Rome.

FOTO’S ANTONIO MASIELLO/GETTY IMAGES FOR ILLY

Elias Omer Ali van Tracon Trading uit Ethiopië krijgt de Best of the Best Award uitgereikt tijdens het Ernesto Illy International Coffee Award 2022-galadiner op 17 november 2022 in Rome. Het was de zevende keer dat de Ernesto Illy International Coffee Award werd uitgereikt. De prijs is vernoemd naar Ernesto Illy, de zoon van oprichter Francesco. Ernesto heeft zich levenslang sterk gemaakt voor een ethische en duurzame manier van koffieproduceren. Een missie die al dertig jaar met verve door Illy wordt vervuld, in samenwerking met de koffieboeren in de landen waar Illy actief is. De winnaar van de Best of the Best Award werd Tracon Trading uit Ethiopië, waarvoor Elias Omer Ali de prijs in ontvangst nam van juryvoorzitter Andrea Illy, die tegenwoordig illycaffè leidt. Daarvoor had een panel van negen deskundigen de beste partijen van de koffie- oogst 2021-2022 blind geproefd. Die kwamen uit de koffielanden Brazilië, Costa Rica, Ethiopië, Guatemala, Honduras, India, Nicaragua, El Salvador en Rwanda. Geen toeval, want Illy produceert een unieke blend van 100 procent arabica, waarin de negen beste koffiesoorten ter wereld volgens Illy worden gecombineerd.

Andrea Illy constateerde dat beide koffievarianten worden “verenigd door dezelfde toewijding om kwaliteitskoffie op een duurzame manier te produceren”

De Coffee Lovers’ Choice Award ging naar de coöperatie Coopeatenas uit Costa Rica. Deze winnende koffie was de favoriet van een consumentenpanel dat in de weken voor het evenement blind koffie proefde in Illy-cafés in Trieste, Milaan, Parijs, Londen en San Francisco. Andrea Illy constateerde dat beide winnaars worden “verenigd door dezelfde toewijding om kwaliteitskoffie op een duurzame manier te produceren”. Plaats van handeling was Palazzo Colonna, een barokjuweel in Rome met prachtige zalen die een perfect decor vormden voor de geurige koffiearoma’s. En natuurlijk voor een schitterend gala, waarbij iedereen op zijn mooist over de rode loper het paleis in ging. Daar vond het evenement plaats in stijlvolle ruimtes als de Sala Gialla, de Sala della Cappella, de Sala dei Primitivi en de Sala dell’Apoteosi di Martino V. In de laatste zaal exposeerden negen kunstenaars negen schilderijen die elk van de genomineerde koffieparadijzen verbeeldden. In het panel dat de Best of the Best Award selecteerde, zaten professionele koffieproevers uit de hele wereld. Daaronder ook Maddalena Fossati, hoofdredacteur van La Cucina Italiana en Condé Nast Traveller en Nereo Ballestriero, tweevoudig winnaar van de Best Bar in Italy Award. Uit Nederland kwamen Petrus Kools en Margaretha (Margo) Keulen,

die al 29 jaar het gerenommeerde culinaire restaurant Da Vinci in Maasbracht leiden. De avond werd voorafgegaan door een internationaal seminar op de Capitolijnse heuvel over een passend thema: “De toekomst van de koffiesector: financieringsmogelijkheden om klimaatverandering te bestrijden en de veerkracht van boeren op te bouwen”. Het werd georganiseerd door illycaffè in samenwerking met de International Coffee Organization, de FAO en de gemeente Rome. Aan het debat over milieukwesties en sociale uitdagingen in de koffiewereld nam een panel van experts deel, onder wie Andrea Illy. Al met al opnieuw een duidelijke illustratie van de leidende rol die illycaffè in de wereld van de koffie op zich heeft genomen. •

Boven: Coopeatenas R.L uit Costa Rica wint de Coffee Lovers’ Choice Award. Onder: Andrea Illy tijdens het galadiner.