Pd2013 01

e Pijpendraaier Ledenblad van het Cornelis Vreeswijk Genootschap

Wim van Kooten

HUIZENBEZITTER

CORNELIS JACK VREESWIJK Interview

JAARVERGADERING Verslag

Jaargang 5 - Nummer 1 15-06-2013

Van de (interim-)redactie Dit is nummer een van de vijfde jaargang van De Pijpendraaier en tevens het eerste nummer dat niet uitkomt onder eindredactie van Hans Westin.

Zoals u in het kerstnummer van vorig jaar kon lezen wil Hans de verantwoordelijkheid voor ons blad doorgeven aan een nieuwe redacteur.

Hans heeft, samen met vormgever Jan Deurloo, de CVG Nieuwsbrief omgevormd tot een gevarieerd blad dat de lezer in de breedste zin informeert over leven en werk van Cornelis Vreeswijk en het reilen en zeilen van het genootschap.

Het was ook Hans die voorstelde om het vernieuwde blad de naam De Pijpendraaier te geven, naar een figuur die vaak voorkomt in het werk van Cornelis. Hans schreef in zijn voorwoord van de allereerste nummer het volgende hierover: Wie is de Pijpendraaier? Deze vraag heeft u misschien parten gespeeld bij het luisteren naar het oeuvre van Cornelis. Overal duikt het ventje op: als orgelman, als rietzeiler en als de “Twistzoeker Löfberg” uit de liederen van Bellman. Volgens het Woordenboek der Nederlandsche Taal is een pijpendraaier hetzij

een maker van fluiten of tabakspijpen, hetzij iemand die een ander een loer draait. Het mag duidelijk zijn dat Cornelis ver buiten deze betekenissen gaat met zijn eigen Pijpendraaier. Bij hem is hij het alter ego van Vreeswijk zelf, en het personage dat in Zweden “Polaren Per” heet: Makker Peer, de eeuwige medetroubadour, altijd op de rand en er soms net overheen, zeg maar de mannelijke tegenhanger van Marjolijn.

Dit zomernummer bevat een aantal lezenswaardige artikelen, waaronder een impressie van de jaarvergadering. De notulen hiervan krijgt u meegestuurd met deze Pijpendraaier.

Sverige Kuriren, het blad van de Zweeds-Nederlandse Vereniging (www.zweeds-nederlandsevereniging.nl/) interviewde Jack Vreeswijk tijdens zijn bezoek in november jl. ter gelegenheid van de naamgeving van het Cornelis Vreeswijkpad en de galavoorstelling in de stadschouwburg Velsen. Wij mochten de tekst van dit interview hier in deze Pijpendraaier opnemen.

Onze nieuwe secretaris Wim van Kooten stelt zich voor. Hij schrijft dat Vaggvisa zijn favoriete Cornelis-lied is. Ik moest meteen

- De Pijpendraaier is het ledenblad van het Cornelis Vreeswijk Genootschap (CVG).

- Het CVG stelt zich ten doel om: * de herinnering aan Cornelis Vreeswijk in Nederland levend te houden * het vertolken van de liederen van Cornelis Vreeswijk in het Nederlands te stimuleren * in Nederland het bestaan en de ontwikkeling van een troubadourtraditie te bevorderen - Het CVG doet dit door: * informatie beschikbaar te stellen * dit ledenblad te publiceren * muziekbijeenkomsten te organiseren * het vertalen van het werk van Cornelis Vreeswijk uit het Zweeds te stimuleren - De Pijpendraaier verschijnt jaarlijks in februari, juni, september en december.

- De kopijsluiting per nummer is op de eerste van de maand waarin het nummer verschijnt.

- Kopij sturen naar: pijpendraaier@cornelisvreeswijk.nl

-2-

terugdenken aan het optreden van Jack Vreeswijk op het Noordelijk Filmfestival in Leeuwarden: ik zat naast Wim en toen dit lied gezongen werd hoorde ik mijn buurman zachtjes meezingen.

Voor dit nummer heeft biograaf Rutger Vahl een stuk geschreven over zijn speurtocht naar de verschillende huizen waar Cornelis gewoond heeft.

Kortom, ook zonder vaste redacteur is er een compleet nummer van de virtuele drukpersen gerold. Dit betekent echter niet dat we het zonder een dergelijke functionaris af kunnen.

Ik wil daarom hierbij een hernieuwde oproep doen voor een nieuwe redacteur: iemand die contacten wil onderhouden met schrijvers en vertalers, aangeleverde kopij wil corrigeren en persklaar maken. Maar ook iemand die ideeën heeft voor nieuwe onderwerpen en die de kwaliteit van het blad gaat bewaken.

Mocht u dit wat lijken, dan kunt u zich aanmelden bij het bestuur: cvgbestuur@cornelisvreeswijk.nl.

Ik wens u veel leesplezier met deze Pijpendraaier!

Wim Boswinkel penningmeester

en tijdelijk redacteur

De Pijpendraaier wordt samengesteld voor verspreiding onder de leden van het Cornelis Vreeswijk Genootschap (CVG). Omdat delen van de inhoud auteursrechtelijk beschermd kunnen zijn, is het uitdrukkelijk niet de opzet van de CVG dat deze inhoud buiten de kring en de bijeenkomsten van het Genootschap verspreid of gebruikt zal worden. Het CVG neemt geen verantwoordelijkheid voor zulke verspreiding, door leden of door derden.

Pagina 2: Van de redactie Pagina 3: Luisterlied Pagina 4: Van de voorzitter Pagina 5: Huizenbezitter Cornelis

Allereerst een rectificatie: in het kerstnummer van vorig jaar heeft uw redacteur u verkeerd geïnformeerd. Bij het verslag van de galavoorstelling in IJmuiden wordt geopperd dat een hem onbekende vertaling van Cecilia Lind, “gezien het programmaboekje”, waarschijnlijk van Henrik Holm was. Dat was niet waar. Organisator Laurens had de tekst van de Andersons gekregen, vertaling door Anna Ågren en Roxanne Hellevoort. Bij deze onze excuses aan Anna en Roxanne. Als Luisterlied van dit nummer volgt hier de vertaling waar het over ging.

Hans Westin

Pagina 6: Huizenbezitter Cornelis (vervolg) Pagina 7: Huizenbezitter Cornelis (vervolg) Pagina 8: Jack Vreeswijk interview Pagina 9: Jack Vreeswijk interview (vervolg) Pagina 10: Jaarvergadering 2013 (verslag) Pagina 11: Jaarvergadering 2013 (vervolg) Pagina 12: Fietstocht 2 juni (verslag) Pagina 13: Fietstocht 2 juni (vervolg) Pagina 14: Nieuwe website ANBI Pagina 15: De Cornelis van…

Wim van Kooten Pagina 16: Billboard

Cecilia Lind tekst en muziek: C. Vreeswijk vertaling: A. Ågren / R. Hellevoort Op een midzomernacht klinkt er banjo en bas En de maan schijnt zo helder als was hij van glas Zie hoe Frederik Åkare een hand voor zich wint De hand van de mooie Cecilia Lind Zo dansen ze samen, haar ogen zijn dicht En Frederik die strijkt langs haar zachte gezicht Hij leidt en zij volgt, zo licht als de wind Maar zeg, waarom bloos je, Cecilia Lind Bloos je om wat Frederik Åkare zei “Je ruikt naar de zomer, toe, kom dichterbij Ik word door je welvende schoonheid verblind Oh wat ben je prachtig, Cecilia Lind” Maar de dans komt ten einde, waar gaan ze nu heen Hij brengt haar naar huis want ze durft niet alleen Nog één laatste dans, voor het hek, op het grind “Nu wil ik een kus!” zegt Cecilia Lind Pas op Frederik Åkare, je bent al te oud Cecilia is nog een kind, welbeschouwd Nog nimmer gekust en nog nimmer bemind “Ik ben allang zestien” zegt Cecilia Lind De sterren die zwerven en de nacht maakt een sprong En Frederik is oud, maar de maan is nog jong Ja Frederik is oud, maar liefde is blind “Oh kus me opnieuw” zucht Cecilia Lind

Eindredactie: Wim Boswinkel Vormgeving: Design No19 Foto omslag: Borstbeeld Cornelis

-3-

Beste liefhebbers van Cornelis Vreeswijk,

Tijdens de jaarvergadering is Jack Vreeswijk tot erelid gemaakt.

Daarmee heeft het CVG nu vier ereleden: Lourdes Boasman, onze alma mater, Tonny Vreeswijk, de zus, Peter Cammaert, oudburgemeester van Velsen en groot propagandist van Cornelis, en ten slotte Jack. In de jaarvergadering werd ook de wens geuit, dat het CVG weer eens een Open Podium organiseert. Aan deze wens wil het bestuur graag tegemoetkomen. Wij zullen in het najaar een theatertje afhuren waar amateurartiesten hun vertolkingen van Vreeswijkliederen op de planken kunnen brengen.

Het Cornelis-jubileumjaar is voorbij en de lente is volop aanwezig, al was daar in de eerste vijf maanden van 2013 weinig van te merken.

Inmiddels is de eerste ledenbijeenkomst van dit jaar (16 maart) al weer lang voorbij en hebben we volop kunnen genieten van het erop volgende evenement: de Cornelis Vreeswijkhappening op 2 juni.

Op 2 maart had de ZweedsNederlandse Vereniging haar jaarvergadering. Men wilde graag dat er na afloop daarvan wat mooie liederen in het Zweeds gezongen zouden worden. Aan dit verzoek wilden Bas van Geel (onze secretaris in het vorige bestuur van het CVG) en ik graag voldoen. Bas speelde gitaar en we zongen om beurten. Vooral liederen van Michael Bellman, maar ook van Evert Taube, Cornelis Vreeswijk, Gustaf Fröding en Olof von Dalin. Het was een cadeautje van het Cornelis Vreeswijk Genootschap aan de Zweeds-Nederlandse Vereniging.

Maar eerst was er dus 2 juni, een dag op het raakvlak van lente en zomer. Een stralende dag om erop uit te trekken. Maar ook om wat meer over Cornelis Vreeswijk te weten te komen. Over deze dag, de lezing van Rutger Vahl, het muzikale intermezzo van Jurjen Oostenveld, en de gedichten van Joris Brussel, gevolgd door een informatieve fietstocht en afgesloten met een inspirerend samenzijn in Paviljoen Zuidpier, heeft onze nieuwe secretaris Wim Door een technische fout heeft van Kooten een smeuïg verslag onze uitnodiging de nieuwe leden geschreven. U vindt dit elders in nooit bereikt. Gelukkig was de deze Pijpendraaier. schouwburg ervoor in om samen met het CVG een herkansing Wij zitten niet stil. De website is aan te gaan. En dat is gebeurd In het vorige nummer van De prachtig vernieuwd met extra op 2 juni.

De jaarvergadering is Pijpendraaier schreef ik “Het mogelijkheden voor de leden. Maak gala heeft ook gezorgd voor 123 overigens gewoon doorgegaan. gebruik van de mogelijkheid om u te Erna was er een bijzonder nieuwe leden van het CVG. In registreren. En ook het project eerste instantie proefleden voor gezellig, intiem muzikaal ‘Bellmanband’, waarover al eerder samenzijn.

Daarover kunt u een jaar, maar wij zullen het nodige verteld is, vordert verderop in deze Pijpendraaier bewijzen dat het lidmaatschap gestaag. 2013 is een goed loont. Het betekent wel, dat ons meer lezen.

Cornelisjaar. ledenbestand verdrievoudigd is.

Wij zijn van plan een bijeenkomst met de nieuwe leden te beleggen. We willen meer interactie en we willen ook peilen of er leden zijn die bij het beleid en bij de Pijpendraaier betrokken willen zijn.” Dat welkomstfeestje zou op 16 maart plaatsvinden in de foyer van de IJmuidense Stadsschouwburg, na de jaarvergadering.

Marlies Philippa

-4-

Rutger Vahl Niet alle huizen waar Cornelis in Zweden woonde, bestaan nog. Zijn ouderlijk huis in Lidingö moest al in 1961 wijken voor een fietspad. Met zijn eerste vrouw Ingalill bewoonde hij een sloopwoning in de wijk Södermalm. En zijn roemruchte ‘vrijgezellen’-woonboot zonk. Maar er blijft genoeg Cornelis-vastgoed over.

Nibbla Gård, Ekerövägen, Ekerö (1951-1956) Hoe lang we deze plek nog kunnen bekijken, is de vraag. De eerste echte woning van de familie Vreeswijk in Zweden moet waarschijnlijk wijken voor de aanleg van een villawijk. Het is een gevolg van de waardeontwikkeling van Ekerö, het eiland ten westen van Stockholm. In Cornelis’ dagen was het een wat achtergebleven, agrarisch gebied.

Tegenwoordig is het de goudkust van Stockholm.

Dat het houten hutje waar Cornelis Vreeswijk gitaar leerde spelen van enige culturele waarde is, zullen de Zweden niet ontkennen. Maar in nostalgie kun je niet beleggen. En dus hebben de gemeente Stockholm en enkele projectontwikkelaars hun begerige oog op dit stukje heilige grond laten vallen.1 Het houten huisje in Ekerö.

Minder idyllisch dan het lijkt.

Tomtebogatan 26, Stockholm (1962-1963) Het appartement van verpleegster Ingalill Rehnberg waar de verliefde Cornelis begin 1962 graag introk. Het is niet eenvoudig in het gebouw binnen te geraken - daarvoor heb je de hulp nodig van een van de huidige bewoners - en dan moet je twee trappen omhoog. Op een paar bruine deuren na valt er niet veel te zien. Ooit hing er een plaquette in de hal, gemaakt door een fan ter herinnering aan de zanger. Maar dat stukje huisvlijt is gejat. Hoogstwaarschijnlijk door een andere ‘fan’.

De gestolen plaquette van de Tomtebogatan op een foto van Mats Forsberg.

Saltvägen 14 II, Stockholm (1964-1967) In de jaren ‘50 en ‘60 bouwde Stockholm grote nieuwbouwwijken om het woningtekort op te lossen. Eén was Hökarängen, een dertien in het dozijn wijk op 12 kilometer van het centrum. In een van de gloednieuwe woonflatjes betrokken Cornelis, Ingalill en Jack in december 1964 een driekamerappartement. De bedoeling was dat Cornelis, ver van de stadse verleidingen, zijn rol van vader en toegewijd echtgenoot zou gaan ontwikkelen. Het kwam er niet echt van: tussen Hökarängen en stamkroeg Den Gyldene Freden reden te veel taxi’s.

Te burgerlijk voor Cornelis: nieuwbouwflatje in Hökarängen.

-5-

Tallkrogsvägen 66, Stockholm (1969-1971) Na jaren rondzwerven en wonen in hotels kreeg Cornelis in oktober 1969 de kans een deel van een ‘kulturhus’ te huren in Tallkrogen, nog zo’n slaapstadje aan de rand van Stockholm. Een kulturhus was een door de gemeente gesubsidieerd pand waar kunstenaars een tijd konden verblijven. Dat ook Cornelis ervoor in aanmerking kwam, bewees dat de zanger succesvol de oversteek had gemaakt van de lagere naar de hogere kunst. De immense eik in de voortuin, die in de zomer veel licht wegneemt, stond er ook al in de dagen van Cornelis. Het is een boom die alles zag.

Het huis in Tallkrogen met een tak van De Eik. Cornelis bewoonde de bovenste verdieping.

Ekholmsvägen, Klågerup (Vismarlöv) (1971-1975)

De verdomde Beverly Hills-villa’, zou Cornelis er later over zeggen. Hij wilde liever niet herinnerd worden aan zijn verblijf op het Zuid-Zweedse platteland.

Maar toen hij in 1971 eigenaar werd van dit vrijstaande landhuis met zwembad was hij de koning te rijk. Hier zou hij met zijn tweede vrouw Bim in alle rust gaan leven en werken, maar liefst 600 kilometer van de stadse verleidingen in Stockholm.

Helaas voor het prille geluk van Cornelis en Bim reden er ook in Vismarlöv taxi’s.

Naar Malmö en, indien gewenst, zelfs naar Den Gyldene Freden.

Achter een muur gaat de Beverly Hills villa schuil. rijden Foto nemen en snel verder, is het devies!

‘ Echt gelukkig werd Cornelis nooit in Vismarlöv. Het huis staat er nog wel (al is het zwembad in onbruik geraakt). Aanbellen geschiedt geheel op eigen risico! De huidige bewoner is niet gediend van Vreeswijk-fans en schijnt een verleden in extreemrechtse kringen te hebben. Dan is een bezoekje aan de buurman meer aan te raden. Op nummer 357 heeft Morgan Levin een pittoresk koffiehuis met zelfgebakken brood, taartjes en streekproducten. Morgan Levin is ook de lokale historicus die diverse boeken over de geschiedenis van Vismarlöv op zijn naam heeft staan. Hij is zelf een Cornelisliefhebber en vooral Hollanders zijn bij hem van harte welkom!

-6-

Op adem komen bij de vriendelijke buurman Morgan Levin: Cornelis-fan, schrijver en uitbater van een koffiehuis met zelfgebakken taart en brood.

Odengatan 27, Stockholm (1979-1982) Na de roerige jaren ‘70 vond Cornelis eindelijk de door hem zo gewenste rust bij zijn derde vrouw, Anita Strandell. Samen betrokken ze dit appartement. Cornelis was er gelukkig, maar niet erg lang. Het huwelijk strandde in 1982, Anita trok weg en Cornelis bleef achter. Een man alleen met een drankprobleem: geen goed idee. In juli 1982 wist de zanger ternauwernood uit zijn brandende huis te vluchten nadat hij waarschijnlijk in slaap was gevallen met een sigaret. De buurt had toch al geen goed karma voor Cornelis. Het appartement was op steengooiafstand van de Handelshögskolan, waar Cornelis begin jaren 60 zijn eerste, totaal mislukte publieke optreden als zanger had.

Renstiernas gata 16, Stockholm (1985-1987) Ook in Cornelis’ leven was een cirkel wel eens rond. Zijn laatste woning stond in Södermalm, de wijk op de heuvel waar hij woonde toen hij in 1964 doorbrak in Zweden. Het appartement aan de Renstiernas Gata was de zieke zanger ter beschikking gesteld door de gemeente Stockholm, wegens ‘bewezen verdiensten voor de stad’. De diabeet Cornelis moest vijf trappen op en af, maar dat was juist goed voor hem, meende hij. De spaarzame foto’s wijzen erop dat de inrichting van het huis Spartaans was.

En dan te bedenken dat Ikea in 1985 nog het enige Zweedse bedrijf was waar Cornelis op afbetaling mocht kopen! Op 500 meter van het appartement vond de dichter-zanger in november 1987 zijn laatste rustplaats.

1 Voor de exacte locatie zie: www.stockholmslansmuseum.se/site_media/upload/Rapport2011_06L.pdf

-7-

Jack Vreeswijk – een trotse zoon met een eigen carrière, vertelt over zijn vader Cornelis tekst: Marcel Jorissen, vertaling: Tineke Jorissen-Wedzinga Op vrijdag 9 november 2012 onthulde Jack Vreeswijk een pad in IJmuiden vernoemd naar zijn vader, de beroemde ZweedsNederlandse troubadour Cornelis, die 75 jaar daarvoor in IJmuiden werd geboren. Drie dagen later trad Jack op tijdens het Cornelis Vreeswijkgala in Stadsschouwburg Velsen.

Diezelfde dag vertelde Jack in een afzonderlijk interview met Sverige Kuriren over zijn vader, zijn eigen carrière en de banden met Nederland.

We hebben afgesproken in de lobby van het hotel en Jack verschijnt op de afgesproken tijd, ogenschijnlijk ontspannen, een beker koffie in zijn hand en goedgehumeurd.

Ik vraag hem in welke taal hij het interview wil. Het liefst in het Zweeds, zegt hij lachend. Hij heeft de laatste dagen in interviews en tv-optredens zoveel Nederlands moeten praten dat hij nu ’moet denken dat het kraakt’ als hij weer Nederland moet praten.

Ik overhandig hem eerst een paar nummers van Sverige Kuriren en vertel wat over de vereniging.

Foto: Peter Herweijer

MJ Je vader zou dit jaar 75 zijn geworden. Op 12 november 1987 is hij overleden. Hoe voelt het om hier in IJmuiden te zijn en vandaag te spelen op het gala terwijl je ook was gevraagd voor het herdenkingsconcert in de Katarinakerk?

JV Geen probleem! Ik vond dit leuker en belangrijker.

MJ Je hebt in 2000 het Cornelisstipendium gekregen.

Wat heeft dat voor jouw carrière betekend?

JV Eigenlijk niet zoveel.

MJ Hoe voelt het om hier in Mensen vonden het meer een IJmuiden te zijn en het Cornelis soort troostprijs omdat ik Vreeswijkpad te openen?

Cornelis’ zoon was. Je zag wat JV Ik was 28 jaar niet in scheve gezichten. Het geld was IJmuiden geweest. Ik heb hier 9 natuurlijk welkom, ik had een jaar gewoond, zat hier op school, jong gezin te onderhouden. Maar dus voor mij was het een soort MJ Hoe is het om ‘de zoon van’ in 2008 kreeg ik het Fred ‘memory lane’. Ik heb mijn vrouw te zijn? Is het lastig om een eigen Åkerström-stipendium en daarna alles laten zien, wat familie carrière te hebben en niet altijd ging het de goede kant op. Dat ontmoet en het was ontzettend met je vader vergeleken te voelde ook juister, verdiend. leuk om het Cornelis worden?

Vreeswijkpad te onthullen. Ik JV Ja, dat is niet zo MJ Heb je banden met ontmoette mijn oude eenvoudig. Tot 4-5 jaar geleden Cornelissällskapet in Zweden basketbaltrainer, de eigenaar van kon ik eigenlijk niet van mijn en/of het Cornelis Vreeswijk Paviljoen Zuidpier, en ik ben muziek leven. En ik weet niet Genootschap in Nederland? hartstikke trots. Natuurlijk heb wat er gebeurd is, maar 5 jaar JV Ja, een beetje in ik gemengde gevoelens, maar het geleden keerde het tij opeens.

Nederland via Marlies (Philippa, is leuk dat mijn pa de aandacht Mensen vragen me steeds minder voorzitter, red), maar niet met in IJmuiden krijgt die hij volgens De haan en de hen en zo te Sällskapet in Stockholm. Een mij verdient. Bijna iedereen in spelen. Ze weten dat ik dat niet beetje met de afdeling in Zweden weet door hem waar doe, maar soms zing ik wel de Sundsvall.

IJmuiden ligt!

Ballade van de kapotte schoenen.

-8-

MJ Kom je weleens in Nederland en ga je dan bij familie langs?

JV Nee, helaas niet, hoewel er nog best wat familie is, verspreid over het land. Daarom was het ook zo sentimenteel en emotioneel. Maar ik was vorig jaar in Leeuwarden en heb toen gespeeld op een filmfestival. Daar werd de Cornelisfilm vertoond, een groots evenement. Ik had de filmmuziek geschreven. We hebben toen ook muziek van mijn vaders oude banden gemixt en gecombineerd met nieuwe muziek. Het was ontzettend leuk om naar die oude banden te luisteren.

Foto: Marcel Jorissen

Foto: Marcel Jorissen

MJ Ik heb ergens gelezen dat je vader heeft gezegd dat men zijn liederen altijd mag gebruiken. Klopt dat?

JV Ja, hij wilde dat mensen zijn songs zouden interpreteren.

Je mag niets aan de teksten veranderen, maar muzikaal is het geen punt. Er zijn veel rechthebbenden van de verschillende songs, pa verkocht aan verschillende uitgeverijen, en dergelijke. De familie bezit in principe niets.

Een bepaald percentage gaat naar stim (auteursrechtenorganisatie, red) en een deel van de inkomsten van de ‘rechten’, eigenlijk de winst, gaat naar de Stichting die het stipendium uitdeelt.

Ik vertel over de hommage-voorstelling met Jeroen Zijlstra en De Andersons die ik een paar dagen daarvoor heb bezocht. Jack weet wie Anna Ågren is (van De Andersons, red).

-9-

We praten ook wat over verschillende vertalingen van Cornelis-songs en ik vertel dat ik Anna’s Nederlandse vertaling van Cornelis’ laatste nummer Till Fatumeh zo mooi vond. En dat ik blij ben dat ik nu – na het optreden van De Andersons – weet hoe het is afgelopen met De nozem en de non. ‘Mooi zo’, zegt hij lachend.

Ter afsluiting vraag ik Jack waarom hij na 9 jaar in Nederland is teruggekeerd naar Zweden. Hij vertelt dat dat vooral om praktische redenen was. Hij heeft wel voor de Nederlandse nationaliteit gekozen, om sentimentele redenen. Cornelis was immers tot het einde toe Nederlander. Hij had in 1984 de Zweedse nationaliteit aangevraagd, maar moest aantonen dat hij het Zweeds beheerste. ‘Toen dacht hij: “Bekijk het maar”,’ vertelt Jack.

‘Hij sprak beter Zweeds dan de meeste Zweden.’

Met die conclusie bedank ik Jack en wens ik hem succes met het optreden die avond (wat fantastisch was) en met zijn verdere carrière

Nieuwe leden node gemist op jaarvergadering ,,Wij kunnen wél omgaan met nieuwe media.'' Zanger Laurens Joenssen zegt het wat pesterig tijdens de nazit-met-muziek van de CVG-jaarvergadering op 16 maart in IJmuiden. Hij en zangeres Fay Lovski zoeken op een mobiele telefoon met

er nu met een grote foto in de hal. De Rex Foyer is een fraaie vergaderzaal. Het kleine borstbeeldje van Cornelis is viavia terug bij onze vereniging en staat op de bestuurstafel.

Voorzitter Marlies Philippa geeft tien afmeldingen door en staat

internet de tekst op van 'Epistel 81', dat ze willen zingen vanwege de ernstige ziekte van de op het Cornelis-gala nog uitblinkende Maarten van Roozendaal.

stil bij het overlijden van Peter Schrama, van het duo Simone en Peter, winnaars van de competitie van de Cornelis Vreeswijk Show op het Havenfestival 2011.

Met de telefoon op de hoek van de bar en met begeleiding van Lovski op zingende (of is het huilende?) zaag, wordt de Vreeswijk-klassieker een emotioneel hoogtepunt van de bijeenkomst.

Trots is er op de door Jurjen Oostenveld vernieuwde website met ook informatie in het Engels en Zweeds. Leden kunnen zich door registratie toegang verschaffen tot een afgesloten gedeelte. De Facebookpagina van het CVG telt al 71 bezoekers uit Nederland, Zweden, Noorwegen, Duitsland, Australië en zelfs Mexico.

Joenssens vriendelijke sneer geldt de lage opkomst van buiten het bestuur - slechts acht leden. De 123 nieuwe leden, bezoekers van het Vreeswijkgala in november, blijken door een fout met de mail de uitnodiging niet te hebben ontvangen. Daarom is op 2 juni een nieuwe bijeenkomst gehouden om hen welkom te heten bij het Vreeswijk Genootschap. Tijdens die bijeenkomst heeft Rutger Vahl verteld over zijn uit te komen biografie over Cornelis.

Het jaar 2012 was goed en vol. Zo kwam de ondertitelde Cornelis-

De Stadsschouwburg Velsen is een mooie locatie voor de jaarvergadering. Cornelis hangt

- 10 -

film uit. Het Havenfestival in IJmuiden had een goed programma, maar kampte met slecht weer en een laag bezoekersaantal. Het gala op 12 november was een hoogtepunt met goede optredens en - net als in Leeuwarden in november 2011 een bijdrage van Jack Vreeswijk.

Hij onthulde ook het bordje voor het Vreeswijk-pad in IJmuiden.

Van het gala zijn zeventien nummers geselecteerd om, als het rond te krijgen is met de rechten, op cd en/of dvd uit te brengen.

Rond het gala was er ook de nodige media-aandacht. In Casa Luna, een nachtprogramma van de NCRV, werden zus Tonny Vreeswijk, leden van De Andersons (op tournee met een Cornelis-programma) en de Zweedse ambassadeur Håkan Emsgård geïnterviewd. Die leuke uitzending van twee uur is terug te vinden op de site van het programma door in het archief van het programma te zoeken op 8 november 2012. Ook in het archief van de Koninklijke Bibliotheek is het nodige over Cornelis Vreeswijk aan te treffen.

Aan de digitalisering van de Bellman-banden wordt gewerkt.

Het voorstel wordt gedaan om de winst uit verkoop van de dvd hiervan in te zetten voor een goed doel, bijvoorbeeld een Cornelis Vreeswijk-liedprijs. Ook worden de connecties met het Zweedse CornelisVreeswijksällskapet,

de Zweeds-Nederlandse Vereniging en de Zweedse ambassade verder aangehaald.

In 2014 biedt het jubileum van de diplomatieke betrekkingen tussen Nederland en Zweden mogelijkheden. Volgend jaar is het ook vijftig jaar geleden dat Cornelis' artiestenloopbaan startte; een mooi moment voor het uitkomen van de biografie waar Rutger Vahl aan werkt.

Wim van Kooten treedt toe tot het bestuur, waaruit Harry van den Aardweg zich heeft teruggetrokken. Het bestuur krijgt het verzoek na te denken over een gespreid rooster van aftreden. Marlies Philippa, Wim Boswinkel, Harry van Haren en Jurjen Oostenveld zijn herkozen, maar hun termijnen moeten eigenlijk niet opnieuw tegelijk aflopen.

Tevredenheid is er over de verschijning van vier edities van De Pijpendraaier in 2012. De toekomst is wat onduidelijk, omdat Hans Westin zal stoppen als eindredacteur van het ledenblad. Misschien dat onder de nieuwe leden een opvolger te vinden is.

Laurens Joenssen begint zijn miniconcert met 'Waar ga je heen?'. Hij is niet al te tekstvast en als hij het Nederlands begint te verhaspelen, gaat hij soepel over in het Zweeds. Hij vertelt van de muziekgroep met uitgeprocedeerde asielzoekers, die hij - samen met Fay Lovski - is begonnen. ,,Het is heel spannend voor die mensen.'' Ook voert hij met andere gitaristen actie voor Mali, waar het (gelukkig tijdelijke) islamitische regime muziek verbood, instrumenten vernietigde en gitaristen de handen afhakte.

Hij zamelde al honderd gitaren in voor het Afrikaanse land. Fay Lovski zingt in het Frans een lied tegen de vijanden van de muziek.

Tonny Vreeswijk brengt tot slot nog 'Kleine samba', een Bellmanlied, 'Flitsende Nanet' en een nieuw vertaald liedje. Haar hondjes liggen, als vertrouwd, in de hoek.

Wiebe van der Hout

- 11 -

Stadsschouwburg Velsen – Fietstocht – Zuidpier Zondag 2 juni Op zondag 2 juni 2013 was het dan zover. Een extra bijeenkomst van het Cornelis Vreeswijk Genootschap, vooral ook georganiseerd voor de “galaleden”. Dat zijn diegenen, die zich tijdens de grandioze galavoorstelling in november 2012 hadden opgegeven voor een proeflidmaatschap van 1 jaar.

Ruim 27 mensen kwamen opdagen, waarvan twee derde deel inderdaad “gala-lid” De dag bleek zo goed in de smaak te zijn gevallen – bleek uit reacties achteraf – dat men zou kunnen stellen dat de wegblijvers ongelijk hadden.

Hoewel, als je de reden in aanmerking neemt die sommige mensen opgaven, is het soms heel aantrekkelijk om ongelijk te hebben. (“we zijn dan voor drie maanden in Zweden”, bijvoorbeeld) Na de koffie met gebak – aangeboden door de schouwburg - begon Rutger Vahl aan zijn lezing, waarbij hij wat tipjes van de sluier oplichtte van de biografie, die hij aan het schrijven is en die waarschijnlijk in 2014 uitkomt. Ik beoog hier geen volledig verslag te maken van datgene, wat hij vertelde, want ik denk dat het CVG hem nog wel enkele malen zal terugzien en dan moet U vooral zelf komen luisteren. En u moet zijn boek ook nog lezen. Alleen dus enkele impressies van gedeelten, die mij het meest aanspraken.

Waarom weer een biografie, er zijn er in Zweden ook al enkele verschenen?

(Zoals “Ett Bluesliv” uit 2006 en een dissertatie uit 1996) .

Je zou die toch gewoon kunnen vertalen? Antwoord van Rutger: de Zweedse biografie legt een aantal zaken niet uit, die voor een Zweed vanzelfsprekend zijn, zoals de betekenis van de “visa”

in het dagelijkse leven. Voorts komen de Nederlandse jeugdjaren en de oorlogservaringen van Cornelis niet goed uit de verf. Terwijl deze ervaringen toch hun weerslag hebben gevonden in veel van zijn teksten. Een deel daarvan gaat over de oorlog, en ook in Zweden pasten die gemakkelijk in de “protestsong”- beweging die in de zestiger jaren bestond, en zo kon men hem op één lijn stellen met mensen als Bob Dylan etc. Songs die vooral gericht waren tegen de oorlog in Vietnam. Maar Cornelis zong niet alleen over Vietnam, hij had ook zijn eigen oorlogsherinneringen. Hij was een tiental jaren ouder dan de protestzangers van die tijd, maar sloot daar toch wonderwel bij aan.

Dat Cornelis in zijn beginjaren in Zweden worstelde met de taal en dat hij zich voornam die beter te leren dan de Zweden zelf, is bekend. Dat is hem gelukt, en op grond daarvan zou men hem kunnen beschouwen als een “geslaagde emigrant” – maar Rutger vindt hem meer het voorbeeld van een “typische emigrant”, die heen en weer geslingerd wordt tussen twee culturen en soms niet weet waar hij thuishoort. Als redelijk frequent landverhuizer herken ik dit: soms denk je, dat je de wereld veel beter begrijpt naarmate je (langer) in meer landen verblijft. Maar op andere momenten heb je door, dat “hoe meer je weet, hoe minder je het begrijpt”

- 12 -

Komisch maar ook ontroerend was de uitleg, hoe Rutger zelf zich begon te interesseren in Cornelis.

Eerst vond hij er niets aan, als zijn vader die muziek speelde. Maar nadat zijn vader op latere leeftijd hem zijn eigen – letterlijke – vertalingen uit het Zweeds begon toe te sturen, werd hij erdoor gegrepen. En als hij nu thuis muziek gaat opzetten, beginnen zijn kinderen al te roepen: “Nee papa, niet alwéér Cornelis!”

De weergave van de vele contacten en oude vrienden die Rutger heeft weten op te sporen vormde een indrukwekkend onderdeel van zijn betoog en maakte dat we reikhalzend uitzien naar zijn boek.

Het verhaal achter het lied: “Häst på taket, William” was opzienbarend. Van de echte William heeft Rutger zelfs een foto kunnen opsporen.

Eén enthousiast gala-lid stuurde ons des avonds nog een e-mail: “Die biografie zou direct in het Zweeds moeten worden vertaald, zodat de Zweden hem ook nog veel beter gaan begrijpen” Ik denk zelfs dat Rutger zulk een diepgaand onderzoek aan het verrichten is, dat Cornelis’ eigen zusters hem beter gaan begrijpen via dat boek!

Na de lezing liet Jurjen Oostenveld weer wat gepaste liederen horen. Hij maakte een goede keus uit het Vreeswijkrepertoire. Doordat de lezing van Rutger een kwartiertje was uitgelopen, zette Jurjen er een beetje de vaart in. Dat had hij van mij niet hoeven doen, maar met zo’n strenge voorzitter als het CVG heeft, moest dat natuurlijk wel.

Daarna kwam de Stadsschouwburgdichter Joris Brussel aan bod.

Die declameerde nog eens het fraaie gedicht dat hij ter gelegenheid van de galavoorstelling in november had geschreven. (Zie ook “Pijpendraaier” nr. 4) Maar ook had hij een nieuw gedicht geschreven: een “lofdicht” op de mooie Nederlandse zomers die we gewend zijn. Optimisten onder ons hadden natuurlijk al lang gehoopt, “dat het morgen beter zou worden” en jawel: buiten straalde de zon. Soms is het helemaal niet erg als iemand ongelijk heeft, zoals ik ook in de tweede alinea al beweerde.

IJmuiden weer wel! Want de hele groep ging op pad met de fiets en hield zich keurig aan de regels!

Onder aanvoering van twee bekwame gidsen, Egbert Wilmink en Jannie Groenink - IJmuidenkenster bij uitstek, die ook lang naast het geboortehuis van Vreeswijk heeft gewoondwerd daarna de Cornelis Vreeswijk fietsroute afgelegd, die twee jaar geleden werd geopend.

De tocht voerde onder andere langs de garage, die zijn vader had en langs een huis waar hij gewoond had – beide stonden nu te koop. Eigenlijk zou het CVG die moeten kopen – er is immers nog geen Cornelis Vreeswijk Museum, toch? Maar volgens onze penningmeester zit dat er niet helemaal in. Er zijn zelfs “leden” die al drie jaar hun contributie niet betaald hebben, zei hij! Er zou dus heel wat crowdfunding nodig zijn . . . De routebeschrijving werd ook op papier uitgereikt (courtesy van de schouwburg), zodat men thuis nog eens rustig kan nalezen waar men allemaal is langsgekomen.

De tocht eindigde bij het borstbeeld van Cornelis op het duin aan het vorig jaar ingewijde Cornelis Vreeswijk Pad. Paviljoen Zuidpier, dat er tegenover ligt en dat de voormalige stamkroeg was van Kees, verwelkomde de fietsers op een apart gedeelte van het terras en pakte uit met Zweedse gehaktballetjes. Het bestuur van het Cornelis Vreeswijk Genootschap was er in zijn geheel bij.

Op het programma stond eigenlijk nog een optreden van Tonny Vreeswijk, de zuster van Cornelis.

Maar die bleek helaas op het laatste moment te zijn verhinderd.

Als troost bood het Genootschap de aanwezigen nog een tweede consumptie aan. Een schrale troost, zou men kunnen zeggen, maar zo te zien liet niemand deze troost verschralen.

Volgens alle mensen die ik heb gesproken was dit een zeer geslaagde dag. Wij hopen dat het voor de gala-leden een aansporing zal zijn om volgend jaar ook “echt” lid te worden.

Wim van Kooten (secretaris)

De laatste keer dat ik meemaakte, dat fietsers massaal de hand uitstaken bij het nemen van een bocht, moet geweest zijn toen we in de hoogste klas van de lagere school aan het oefenen waren voor het verkeersexamen.

In Amsterdam - waar ik woon kun je zoiets niet waarnemen.

Maar op zondag 2 juni in

- 13 -

Beste leden van het CVG De website van het Cornelis Vreeswijk Genootschap heeft eind vorig jaar een flinke metamorfose ondergaan. Er is nu een vrij toegankelijk deel met veel algemene informatie over Cornelis Vreeswijk en over het CVG. Naast een aantal rubrieken die een tamelijk stabiele inhoud hebben, is er ruimte gemaakt voor een CVGagenda waar gebeurtenissen worden aangekondigd die interessant zijn voor liefhebbers van Cornelis Vreeswijk, en is er plaats ingeruimd voor nieuwtjes en wetenswaardigheden. Op deze manier wordt een actueel beeld gegeven van de wereld van het Cornelis Vreeswijk Genootschap.

Sinds een aantal weken zijn er ook menu-opties beschikbaar gekomen voor leden van het CVG. Het gaat hier om "CVG nieuws", dat speciaal bedoeld is voor leden van het Cornelis Vreeswijk Genootschap, en de optie “Ledenblad”, waarmee

ons ledenblad “De Pijpendraaier” kan worden benaderd. Niet alleen de meest recente versie van de Pijpendraaier is beschikbaar, alle nummers zijn via de ledensite te raadplegen.

De internetpagina is benaderbaar via www.cornelisvreeswijk.nl.

Om de ledenpagina te bereiken is registratie noodzakelijk (door op "Registreer" links onderaan de homepage te klikken wordt de aanmeldprocedure gestart).

Natuurlijk willen wij graag dat veel leden van het CVG gebruik gaan maken van de site. Deze zal naar verwachting een steeds belangrijkere plaats gaan innemen in de communicatie naar leden, naast natuurlijk email en De Pijpendraaier. Wij horen natuurlijk ook graag wat er nog te verbeteren valt aan de website.

Op- en aanmerkingen, suggesties en vragen kunnen worden doorgegeven aan Jurjen Oostenveld: webmaster@cornelisvreeswijk.nl

Van de penningmeester: culturele ANBI

Vorig jaar heeft de belastingdienst aan onze vereniging de status van culturele ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling) toegekend.

Dat betekent dat giften aan het CVG tegen gunstige voorwaarden op te voeren zijn bij de belastingopgave. Het bedrag van de gift wordt met 25% verhoogd: dus wanneer iemand € 100 doneert kan hij of zij € 125 aftrekken.

Men kan jaarlijks maximaal € 5.000 fiscaal gunstig aan culturele ANBI’s geven.

Er geldt een drempel in combinatie met de gewone giften – ik citeer de site van de belastingdienst: “De drempel voor gewone giften is 1% van uw drempelinkomen, met een minimum van € 60. Het maximaal aftrekbare bedrag van gewone giften is 10% van uw drempelinkomen. Dit maximaal

- 14 -

aftrekbare bedrag wordt vanaf 2012 verhoogd met het bedrag van de verhoging voor giften aan culturele ANBI's, met een maximum van € 1.250.”

Mocht u een gift overwegen of nog andere vragen hebben, dan kunt u contact opnemen via penningmeester@cornelisvreeswijk.nl

Wim Boswinkel Penningmeester

Mijn favoriete lied van Cornelis Jules Croiset en Ibo Bakker. En Vreeswijk is altijd geweest: ”Sov zij voorzag me ook van best een nu, lilla prinsen min”. hoop muziek van hem, voor mijn (Vaggvisa), dat op zijn eerste LP verjaardag. Zij werd daarbij stond. Ik groeide op in de tijd geholpen door Lourdes Boasman, van protestliederen, hield me waar zij – toevallig – toen in de bezig met democratisering op de buurt woonde. universiteiten, protesten tegen de militaire taptoe en werd al Tussen 1966 en 2001 zitten heel vader van een dochter in het veel jaren, die ik na mijn studie roerige jaar 1968. Ik had dus Geodesie in Delft (= landmeten, behoefte aan een slaapliedje voor ongeveer) doorbracht in landen mijn dochter, waar mijn als Canada en Ghana. Ik ben dus maatschappelijk engagement in al heel lang lid van het CVG, weerklonk en dat vond ik terug maar veel tijd kon ik daar niet in juist dat lied. In de loop van instoppen. Ik had een drukke jaren werd ik ook aan diverse baan en was alleenstaand vader andere muzikale invloeden van toen nog jonge kinderen, blootgesteld, maar dit liedje is vandaar. Nu ben ik gepensioneerd me altijd bijgebleven. Veel eigenen de kinderen zijn groter, dus in Wim en Daniëlle stief- pleeg- en kleinkinderen de afgelopen jaren was ik vaker te heb ik bijgebracht: “Banderoller zien op diverse voorstellingen en och plakat kan man inte äta. jaarvergaderingen.

Det ska prinsen veta” en diverse van deze kindertjes heb ik dit liedje ook Als je lid bent van een vereniging moet je daar ook geleerd. Wat hun eigen taal ook maar was, ik iets voor over hebben, dus toen er weer eens een leerde het hun altijd aan in het Zweeds. (Nee, de oproep werd gedaan op de leden om een vertaling leverde ik er niet altijd bij). bestuursfunctie te vervullen, heb ik me daarvoor beschikbaar gesteld. En ik ben al vele malen in Hoe ik voor het eerst hoorde van Cornelis mijn werkzame leven secretaris van het een of Vreeswijk, toen ik in 1966 een stageperiode in ander geweest, dus die functie lag ook hier voor de Zweden doorbracht, is al eens opgeschreven in de hand, nu Harry van Haren immers te kennen had CVG nieuwsbrief van zomer 2001, toen mijn oudste gegeven dat hij daarmee wilde ophouden. Ik ben dochter en ik beide lid werden van het CVG. En wel blij dat hij archivaris blijft, met al zijn mijn dochter schreef daarin ook een stukje, hoe persoonlijke kennis van Cornelis. juist dit ene liedje altijd een rol speelde in ons leven. Zij was het ook, die er achter kwam dat er “Jij secretaris van het CVG?” lachte mijn jongste een Cornelis Vreeswijk Genootschap was opgericht zoon. “Nou, je lijkt ook wel een beetje op hem. In de in Nederland, net op tijd om de voorstelling breedte dan”. We hadden dan ook op zijn minst één “troubadour van IJmuiden” te kunnen zien, met hobby gemeen.

- 15 -

- 16 -