Nb2003 03

Cornelis Vreeswijk Nieuwsbrief. Verschijnt 4 keer per jaar. 4e Jaargang No 3. Najaar 2003

In dit nummer: Een onthulling en een feest

2

Vreeswijkavond

7

Swedish Chef

7

Pontdag in IJmuiden

8

Cornelisdag no 16

9

Themadag Vreeswijk

10

Column door Jules Croiset

11

Van de voorzitter

12

Nieuwe leden

12

Een onthulling en een feest Eindelijk was het dan zover. Na jaren voorbereiding, praten, overleggen is het er van gekomen. Het borstbeeld van Cornelis Vreeswijk is onthuld en heeft een plek gevonden bij de Zuidpier aan het IJmuider strand.

Uitkijkend over de zee op een van de plekjes van zijn jeugd.

Alles over de onthulling in een groots epos van Marcel Noorlander. Een aanrader voor een winderige avond.

Dit is een uitgave van het Cornelis Vreeswijk Genootschap. Het CVG is een vereniging voor liefhebbers van Cornelis Vreeswijk, en wil de herinnering aan Vreeswijk in Nederland levend houden.

Het CVG organiseert bijeenkomsten, geeft een nieuwsbrief uit, onderhoudt een internetsite en steunt projecten die bijdragen aan de doelstellingen.

Het lidmaatschap bedraagt â‚Ź 11,50 per jaar.

Familielidmaatschap â‚Ź 18,00.

Cornelis Vreeswijk Genootschap Reidfjild 25 9255 JS Tytsjerk genootschap@cornelisvreeswijk.nl www.cornelisvreeswijk.nl Bankrekening: 36.30.40.048 ten name van: CVG te Buitenpost.

Lees op pagina 2

Vreeswijkavond 3 oktober Om 19:30 uur in het Rosa Spierhuis te Laren organiseert de ZweedsNederlandse Vereniging een Vreeswijkavond in samenwerking met het CVG. U zult op deze avond kennismaken met de Raspertinos. Het zal zeker een verassing zijn. Ook Henk Bodde, Jan Deurloo en Ibo Bakker zullen deze avond opluisteren. Opgave bij Tineke Jorissen: 020-6169836.

Lees op pagina 7

Pagina 2

Een onthulling en een feest Zaterdag 07 juni 2003 is een dag waar menig Nederlandse Cornelis Vreeswijk fan met trots op terug kan zien. De Zweden hebben hun Cornelis Vreeswijkmuseum, een naar hem vernoemd metro-stel, en zelfs een park dat zijn naam draagt. Maar wat zij niet hebben, heeft Nederland (IJmuiden) wèl: een officieel eerbetoon aan de grote IJmuidense troubadour in de vorm van een borstbeeld.

En niet weggemoffeld, ergens achter één of ander lelijk klein gebouwtje in een groezelige achterbuurt. Verre van dat! Elke strandganger moet langs Cornelis. Als een tolwachter of douanier bewaakt zijn bronzen evenbeeld, bovenop de hoogste duin, één van de belangrijkste toegangen tot het IJmuiderstrand (Zuidpier), en kijkt hij, over de duinen en het lagergelegen strand, naar de zee. Ettelijke jaren geleden al, pleitte John van Dijk voor plaatsing van een (borst)beeld voor één van IJmuidens bekendste borelingen. Nu, twee jaar na Johns overlijden, heeft zijn droom eindelijk gestalte gekregen.

besloten zij zich te gaan laven in het Strandpaviljoen Zuidpier, onderaan de duin. Een goede Cornelis-traditie, die dat, als hij in Nederland was, ook regelmatig in datzelfde Strandpaviljoen placht te doen. Overigens waren de voorbereidingen toen al een tijd aan de gang. Was een tweetal dagen

eerder het beeld op de granieten sokkel geplaatst, een dag later (vanwege In Zweden bestaat de goede traditie, “Luilak”) zelfs afgedekt met een stadat het op de Cornelis Vreeswijkdag len container, op de dag zelve was het eveneens hectisch voor diverse altijd mooi weer is, en er een vrolijk zonnetje schijnt. Nederland heeft de- mensen. Gerard van Rijn (van de ze traditie nu overgenomen. Waar het gemeente Velsen) was al vroeg naareen dag later ongelooflijk zou hozen, stig op zoek naar de vlaggen van de was het op deze zaterdag het meest sponsors, die, samen met de vlag van Velsen, de Nederlandse vlag mooie weer, dat men zich maar kan zowel als de Zweedse vlag, moesten voorstellen. Mede dankzij dit mooie wapperen. weer was er sprake van een grote opkomst van belangstellenden bij de Enige goedwillende ambtenaren hadonthulling van de buste van Cornelis. den de sponsorvlaggen echter (te) Liefhebbers en nieuwsgierigen waren goed opgeborgen, en het zoeken was in groten getale op komen dagen, en vergeefs. Op het laatst kwam de ook de schrijvende pers liet zich niet onbetuigd. Uiteraard was er ook de, inmiddels, niet meer weg te denken Hans Polak met zijn filmploeg (Hans maakt een documentaire over Cornelis Vreeswijk voor de VARA). Andere televisieploegen waren eveneens aanwezig, o.a. voor het NOS Journaal.

Om circa 14.30 uur begon het feest al. De eerste belangstellenden bereikten de locatie van het beeld, en omdat er, rond dat tijdstip, nog weinig te beleven viel

Door Marcel Noorlander

(forse!) Zweedse vlag, eigendom van Lourdes Boasman, nog boven water.

Enige leden van de ZweedsNederlandse Vereniging (o.m. Percy Hamilton) hadden overigens ook een Zweedse vlag meegenomen, dus beide nationale erfdelen van Cornelis waren goed vertegenwoordigd, want Nederlandse vlaggen bevolkten nu de vlaggenmasten, waar anders de kleuren van de sponsors hadden gewapperd.

Een geluidswagen van, de in IJmuiden en omgeving bekende, Bob den Dolle zou ter plekke zorgdragen voor het geluid en na installatie van al datgene wat daarvoor geïnstalleerd moest worden, was via de speakers reeds te genieten van het bekende stemgeluid van Cornelis Vreeswijk.

Twee CVG-huistroubadours, Jan Deurloo en Henk Bodde, maakten zich vervolgens op, om de onthulling met wat live-muziek te omlijsten. Dat het publiek van goeden wille was bleek al ras, want het publiek bleek zelfs de soundcheck van Henk Bodde goed te waarderen, die zich daarop weer rot schrok omdat hij niet wist dat de apparatuur al aan stond. Kortom: de stemming zat er goed in. Die feestvreugde bleek alleen maar beter te worden. Vele liefhebbers van Vreeswijk hadden de onthulling aangegrepen om ook weer oude, en wat minder oude, kennissen te ontmoeten. Er was o.a. een delegatie van het Zweedse CV-Sällskapet (Mats Forsberg en AnnChristin Wennerström), het Deense CV-Komiteé (voorzitter Marianne Jul en Helle Fastrup, beiden met aanhang), Lourdes Boasman en René Hasper als bestuursleden van het CVG, Ida en Tonny Vreeswijk, beiden met aanhang/familie, Tineke Ongkiehong en Hildegard de Jong-Salm, Peter Verschoor, Peter Schilling, Jules Croiset, Marius Speckman, Annemieke Schoen en nog zo een aantal bekenden, en wat minder bekenden. Gelukkig ook veel gezichten van trouwe CVG-leden: al met al ter plekke toch wel zo’n 200 belangstellenden, dus het was best wel dringen.

Pagina 3

Hoewel het oorspronkelijk de bedoeling was, dat Ibo Bakker de onthulling officieel zou openen met het zingen van een lied, moest al vlot geïmproviseerd worden. Ibo had, letterlijk, de boot van Amsterdam naar IJmuiden gemist, en kwam dus te laat voor het openingsfeest. Henk en Jan hadden weinig moeite om deze onverwachte kabelkink op te lossen; de twee hadden eerder (tijdens de IJmuidense pontdagen) al samen gespeeld, en de hernieuwde samenwerking ging hen goed af. Maar vóórdat zij hun zangkunsten ten gehore mochten brengen, heette Netty Struijs, die namens de gemeente Velsen als woordvoerdster optrad en de opening presenteerde, alle aanwezigen van harte welkom en las zij het eerste couplet van “De Thuishavensamba” voor. Annemieke Korff, wethouder van Velsen, kwam vervolgens aan het woord, en met zoveel woorden gaf zij te kennen, best wel trots te zijn op het feit, dat het borstbeeld van Cornelis uiteindelijk in de duinen bij het Strandpaviljoen stond.

Uiteraard herinnerde zij ook aan John van Dijk, die tijdens de laatste jaren van zijn leven zitting had in de gemeenteraad van Velsen, en wel als fractievoorzitter van GroenLinks. Een vertegenwoordiger van één van de sponsors, DFDS, Roel Huisman, voerde ook nog het woord en refereerde aan het feit dat DFDS eigenlijk de opvolger van Tor-Line is. Herinnerd werd aan de roemruchte “flexi-disk”, een flexibel grammofoonplaatje uit de jaren zeventig, waarop Cornelis (op de muziek van Sloop John B.) een liedje had gezongen over het reizen met de Tor-Line naar Zweden. À propos: als dat plaatje in uw bezit is, prijst uzelf dan gelukkig. Het is een zeldzaam relikwie onder Cornelis Vreeswijk-fans, zowel Nederlandse als buitenlandse liefhebbers zijn er naarstig naar op jacht.

van de aanwezigen wachtte dat echter niet af, en toog naar het Strandpaviljoen waar een kleine receptie werd gehouden. Onder het genot van een hapje en een drankje kon nog worden nagepraat over de gebeurtenis, en kon men elkaar ontmoeten.

De onthulling door Ria Post Vervolgens verzocht Netty aan Ria Post, de moeder van John van Dijk, om het beeld te onthullen. Ria stond reeds met het touw in de hand klaar om het Velsense dundoek, dat fraai over de beeltenis van Cornelis was gedrapeerd, weg te trekken, waarna het beeld officieel voor iedereen zichtbaar was. Officieel, want de goed oplettende krantenlezer had al eerder foto’s kunnen vinden van het borstbeeld in de diverse dagbladen.

Henk Bodde en Jan Deurloo Na de onthulling zong het duo Bodde/Deurloo nog eendrachtig alle coupletten van “De Thuishavensamba”, maar alras werd de directe omgeving van het borstbeeld door fotografen en andersoortige cameralieden bestormd, die alles en iedereen, die in hun ogen interessant was of wellicht kon zijn (of helemaal niet, maar dan tóch), samen met de buste op de korrel wilden hebben. Het gros

Voor de leden van het CVGbestuur kon dit gezellige samenzijn echter niet al te lang duren. Immers: er was nog meer te doen die dag (of beter gezegd: die avond).

Telefonisch kwamen de eerste berichten, dat bij de kassa van het Thalia-theater al mensen stonden te wachten om kaartjes te kopen voor het concert, dat het CVG later die avond zou geven. Wellicht wat vroeg, maar het programma was alleszins de moeite waard, en uitverkocht betekent nu eenmaal bot vangen.

Overigens was ook afgesproken om de eventuele liefhebbers te onthalen op een maaltijd in het Thalia Theater zelf. Hoewel het niet gebruikelijk is om hele maaltijden te nuttigen in het theater, zijn de faciliteiten er wel aanwezig. Het bestuur van het CVG had dan ook, in overleg met de directie, besloten om de mogelijkheid van een maaltijd aan te bieden.

Dit, omdat het bestuur redeneerde dat het niet voor iedereen even gemakkelijk zou zijn om een behoorlijk maal te kunnen bemachtigen op een zomerse zaterdagavond in zonnig IJmuiden. En het is natuurlijk ook gewoon gezellig om met geestverwanten te tafelen. En geestverwanten waren er, zoals blijkt uit het aantal reserveringen voor de maaltijd, meer dan genoeg. Ruim 90 personen maakten gebruik van de mogelijkheid, en genoten voor het overgrote deel van heerlijke Zweedse zalm. Voor de enkele laatkomende liefhebber (en dus niet gereserveerde maaltijd) wist men toch nog wel raad, zij het dat de zalm door een stuk vlees vervangen werd. Het smaakte er ongetwijfeld niet minder om.

Pagina 4

Een onthulling en een feest En om half acht ’s avonds was het dan eindelijk zo ver. Annemieke Schoen bemenste de kassa. Kick van der Veer, kleinkunstkenner en presentator van de avond, was intussen aangekomen met de kwiek ogende Cobi Schreier aan zijn arm. Jan Deurloo stond te popelen om het programma te mogen openen. Inderdaad: Jan Deurloo. Géén Piter Wilkens! Piter was namelijk op een gigantische manier door zijn rug gegaan. Hij had twee dagen eerder al laten weten, dat het er voor hem gewoon niet in zat.

Piter was pijnlijk teleurgesteld, en wat is wijs? Jan Deurloo was zondermeer bereid om dit gat in de programmering op te vullen, en het mag gezegd: hij heeft zich van zijn beste kant getoond. Had Jan vroeger een voornamelijk uit Zweedse liederen bestaand repertoire, zaterdagavond bracht hij een tweetalig programma. De Zweedse gasten konden genieten, maar hij bracht ook o.a. “Jantjes Blues”, “Bootsman Charlie Donovan” en het nummer “Incest”.

(Vervolg)

bezig te zien en te horen. Jules Croiset heeft toch dat bepaalde timbre in zijn stem, waardoor je gedwongen wordt om te luisteren, en te zwijgen.

wijk. Wat opvalt, is dan toch wel elke keer weer, dat vooral de ogen van Vreeswijk een belangrijke rol spelen bij de eerste indruk die hij bij leven heeft gemaakt op mensen. Ook Della verhaalde daar op een smakelijke manier over. Al met al een heerlijk optreden van twee rasartiesten, waarbij Della het klavier van de vleugel niet schuwde, en zelf ook nog speelde.

Vervolgens gaf Kick de microfoon aan Peter Verschoor. Peter, altijd goed van de tongriem gesneden, vertelde nog eens, hoe het nu eigenlijk kwam, dat het Thalia Theater vol zat met Vreeswijk liefhebbers, en hoe het kwam dat er die middag een beeldje van Cornelis Vreeswijk was onthuld in de duinen van IJmuiden. In vogelDella Bosiers vlucht liet hij alles de revue passeren, van de oprichting van het CVG tot het uitbrengen van de CD “Een HommaBehalve Denen, Zweden, Nederlanders en zelfs Duitsers (jaja, die schij- ge”, en het theaterstuk “De Troubadour van IJmuiden”, waarin Jules nen er ook te zijn. Duitse VreeswijkCroiset zo’n belangrijke rol heeft gefans: het moet niet gekker worden), speeld. Ook de toekomst liet hij niet zijn er ook nog Vreeswijkliefhebbers in Vlaanderen. En onbesproken: zo is Peter druk bezig zaterdagavond was daar dus met het schrijven van een boek over Della Bosiers. Een begenadig- Cornelis. Waarschijnlijk zal dit boek in de loop van het komende jaar gepude artieste en zangeres die vooral bekend is van haar ver- bliceerd worden. Tevens sprak Peter tolking van Franse chansons, zijn grote waardering uit aan een aantal steunpilaren van het CVG voor maar sedert de “Hommage” hun streven Cornelis Vreeswijk in CD is uitgebracht is zij ook Nederland niet in de vergetelheid te bekend (als zij dat nog niet laten verdwijnen, en het vele, vaak was) binnen de kringen van onderschatte, werk dat zij daarbij Vreeswijk-liefhebbers. Voor bedoelde CD nam zij immers hebben verricht. twee nummers voor haar reJan Deurloo kening. Della werd, zoals altijd, begeleid door Ben van der Linden, die –behalve een fijn pianist– Na Jan was het de beurt aan Jules Croiset. Voor twee jaar terug maakte ook een goede technicus bleek te zijn. Een microfoon aan de binnenJules furore als de verpersoonlijking kant van de vleugel bleek slecht aanvan Cornelis Vreeswijk, in het stuk gebracht te zijn, en liet, gedurende “De Troubadour van IJmuiden”, dat het eerste lied van Della, los en was (zoals Peter Verschoor later die er de oorzaak van, dat het ding klonk avond heel terecht opmerkte) gedurende een véél te korte periode in de als een blikken tingeltangel. Ben dook de vleugel in, en had het euvel snel Nederlandse theaters is opgevoerd.

Jules, die op een bepaalde wijze een verholpen. Hierna was het leed geletreffende gelijkenis vertoond met Cor- den, en kon het publiek volop genienelis Vreeswijk, werd op gitaar bege- ten van de zang van Della, een mix leid door Ibo Bakker, en zong enkele van Vreeswijk en eigen repertoire.

Ook vertelde zij een anekdote over nummers uit “De Troubadour”. Het haar eerste ontmoeting met Vreeswas prettig om de troubadour weer Peter Verschoor

Pagina 5

Zoals in eerdere Nieuwsbrieven al eens te lezen is geweest, heeft Cornelis een drietal jaren doorgebracht in Kopenhagen. Een hartsvriendin uit die Deense periode van Cornelis, is de huidige webmistress van het Deense CV-Komiteé, Helle Fastrup, en Helle had een cadeautje meegebracht voor de Nederlandse fans. Een onbekend nummer van Vreeswijk, én in het Deens!! Ooit had Cornelis dit nummer aan Helle geschonken. Nu heeft Helle besloten, dat dit nummer “Columbine” voor het grote publiek toegankelijk moet zijn, en laat het nog dit jaar op CD uitbrengen. Waaruit bestond het cadeau? Het publiek in het theater kreeg de primeur, en mocht Cornelis beluisteren terwijl hij dit prachtige nummer vertolkte op de hem zo onnavolgbare wijze. Nadat de laatste, gezellige, grinnik van Cornelis was weggestorven, besloot Kick van der Veer dat dát ogenblik het juiste was om de pauze te laten beginnen.

Bob Fosko en Jan Paul van der Meij

Hierna was het tijd voor het hardere werk. Snoeihard en glaszuiver knalde Bob Fosko, met achter de vleugel Jan Paul van der Meij, onder meer het eigen nummer “Jij zit te zuipen in de kroeg” de zaal in, wat op grote waardering van het publiek kwam te staan. In rap tempo volgden daarna “Monument” en het door Vreeswijk vertaalde nummer “Speedball Tucker” van Jim Croce, bij ons beter beNa de pauze werd de draad weer vlot kend als “Bakker de Baksteen”. Dit nummer is door Bob eveneens op de opgepakt. De Vreeswijk-muziekdag veteranen hebben Kick van der Veer CD “Een Hommage” gezet. Goed nieuws is dat Bob heeft aangegeven, al eens eerder gezien en gehoord (Westwoud 2000) en waren dus niet wel geïnteresseerd te zijn om wat meer Vreeswijkwerk in zijn repertoire verrast over het feit, dat presentatoop te nemen! Uiteraard is alles afhanren van televisie- en kelijk van ruimte binnen zijn agenda, radioprogramma’s (soms) wel wat want Bob Fosko is bepaald geen stilmeer in hun mars hebben dan het aankondigen en presenteren van het zitter te noemen. E.e.a. doet echter werk van anderen alleen. Een prach- de hoop leven, dat Bob Fosko mistige versie van Vreeswijks “Marjolijn” schien nogmaals acte de présence schalde door de zaal, tot aangenaam zal willen geven op een toekomstige Vreeswijk-muziekdag. Van genoegen van de aanwezigen, en harte aanbevolen, zou ik niet alleen van de “oude rotten”. zo zeggen!

Kick van der Veer met Ibo Bakker

En toen kwam Tonny het podium op. Na eerst wat knokwerk met een aantal weerbarstige microfoons, waarbij de aantrekkelijke dames van het team van Hans Polak uiteindelijk Tonny kwamen redden, was het haar beurt om haar broer te doen herleven. Hoewel Tonny, naast eigen werk, veel (ook zelf vertaalde) nummers van haar broer zingt, hoeft het geen verbazing te wekken, als bepaalde Vreeswijk-liederen wellicht hun oorsprong hebben gevonden in de muze van zijn jongste zusje. Het blijkt nl., dat Cornelis, als hij weer eens in Nederland vertoefde, regelmatig inspiratie vond in het werk van zijn eigen zus. Waarmee dus gezegd kan worden, dat, zodra Tonny BikVreeswijk haar gitaar oppakt en (letterlijk) Vreeswijk zingt, de cirkel weer rond is. De bezoekers van Thalia werden door Tonny onthaald op o.a. haar eigen vertaling van “Ballad om Censuren” (Censuurballade). Als een professionele entertainer vertoefde deze jongste Vreeswijk-loot op het podium, waar ze haar verhaal vertelde, en het publiek toezong. Ze sloot haar optreden af met een eigen compositie: “De Rijn”. Een lied, dat Cornelis niet heeft verwerkt in een eigen nummer, maar wat hem wel weer inspireerde tot een aanstekelijk geneurie. Begrijpt u de laatste zin niet?

Zet dan maar eens de LP van Tonny uit 1985 op, waar het gelijknamige nummer op staat. Wedden, dat u een bekend gebrom op de achtergrond hoort!

Tonny Vreeswijk

Pagina 6

Een onthulling en een feest Ibo Bakker en de Alibi’s zijn intussen ook in Kopenhagen en Stockholm al een bekende band.

Met veel succes, overigens: de Denen gingen vorig jaar op het Vreeswijk-festival helemaal uit hun bol, de Zweden mochten in mei van dit jaar van deze Lage Landers genieten, waar de jongelui als Nederlandse vertegenwoordiging optraden op het Stockholmse festival.

Voor Nederland was het echter een primeur, daar de heren op Nederlandse Vreeswijk-dagen als band nog nooit compleet waren opgetreden.

Behalve Vreeswijkvertolkers hebben de muzikanten een volwassen repertoire aan eigen liederen, waarvan o.a.

“Banger Hart” en “Boom” (waarvan Ibo ooit vertelde, dat hij tot dit lied geïnspireerd was door Jules Croiset) ten gehore werden gebracht. “Mister Mambo” verleidde Ibo tot het doen van een vreemdachtig soort gymnastiek op het toneel, maar eerlijk is eerlijk: hij had het publiek gewaarschuwd. Datzelfde publiek kwam overigens niet meer bij van het lachen.

Er schuilt dus nog meer in die Alibi’s dan gedacht of vermoed. Uiteraard bracht de band ook de (uit het Zweeds vertaalde) “Cecilia Lind”, en “Speelman Jan”.

(Vervolg)

De voorzitter van het Genootschap, Lourdes Boasman, sloot de avond af met een dankwoord aan allen, die hadden meegewerkt om niet alleen te komen tot het plaatsen van het borstbeeld, eerder op de dag, maar ook om de aansluitende muziekavond tot zo’n groot succes te maken, en nodigde iedereen uit om na afloop nog wat te blijven Ibo en de Alibi’s en een drankje te nuttigen. Van de laatste mogelijkheid maakten velen Jules vertelde, dat het eind van de avond naderde, en menigeen zal het gebruik, maar, helaas, aan alles komt een eind, en de laatste gasten werkippenvel hebben gevoeld, toen Jules, nog steeds begeleid door Ibo op den kort na middernacht door het al slaperige personeel van het Thalia zijn gitaar, het door Carolien van Theater nog eens nadrukkelijk geweHeuven prachtig vertaalde gedicht zen op dat rechthoekige vlak, dat in “Kom Dood” begon voor te dragen.

Dit gedicht was geschreven door Cor- één van de muren zichtbaar was. nelis, toen hij zijn eigen einde voelde Helaas, het was de route naar de naderen. Fantastisch! Woorden kun- zwoele IJmuidense buitenlucht. nen eigenlijk de atmosfeer die tijdens en na deze voordracht in de zaal heersten, niet beschrijven. Drie grootheden waren hier aan het werk: de virtuoze gitarist Ibo Bakker, de voordrachtkunstenaar -die hij naast zijn acteurschap toch eigenlijk ook isJules Croiset, en natuurlijk, de man waar het allemaal mee en om begon, die fabuleuze dichter Cornelis Vreeswijk.

En toen was het gedaan. Ibo bedankte zijn kompanen, die zwaaiend afscheid namen van het enthousiaste publiek, maar bleef zelf achter op het podium. Ingetogen, haast bedeesd, speelde hij een gevoelige melodie.

Bijna achteloos wandelde een, in de donkerte van de zaal niet herkenbare, figuur naar voren en klom op het podium, waarna men al snel Jules Croiset kon herkennen.

Jules Croiset en Ibo Bakker

Pagina 7

Vreeswijkavond, vrijdag 3 oktober 3003 Zoals eerder is aangekondigd, wordt er op 3 oktober in samenwerking met de ZweedsNederlandse Vereniging een Vreeswijk avond in Laren (N.H.) georganiseerd.

Nummers uit “Meester” Cees’ Nederlandse repertoire zullen worden vertolkt door Ibo Bakker, Jan Deurloo en Henk Bodde.

Swedish Chef

Uit Zweden komt het duo Raspertinos, bestaande uit Catharina Bobeck en de fantastische Zweedse Vreeswijkvertolker Tommy Ericcson.

Gehakt à la Lindström Tijd: 19.30 uur.

Zaal open: 19.00 uur.

Plaats: Rosa Spierhuis, Esseboom 2, in Laren (N.H.) Prijs: € 15,00, van te voren te voldoen.

Aanmelding uitsluitend bij Tineke Jorissen, telnr. 020 – 6169836

Ingrediënten: 4 sjalotjes of 2 uien, 1 prei 4 eetlepels kappertjes (potje) 1 eetlepel groene peperkorrels (potje) ca. 150 g rode biet (pot) 500 g rundergehakt 1 middelgroot ei 5 eetlepels zonnebloemolie 2 eetlepels vleesbouillon 1½ dl zure room of crème fraîche bieslook Bereiden: Pel de sjalotjes en maak de prei schoon en snipper hen fijn. Laat de bietjes uitlekken (bewaar het vocht) en maal ze fijn, bijvoorbeeld in een blender. Meng in een kom sjalot, prei en biet met elkaar.

Haal het gehakt met een vork los en vermeng dit met de groenten in de kom, de uitgelekte kappertjes en peperkorrels. Roer wat bietensap en het losgeklopte ei erdoor en breng het geheel op smaak met zout en peper.

Vorm van deze massa eerst 8 ronde balletjes en druk ze dan met de hand plat. Verhit de olie in een ruime koekenpan en bak de schijven op hoog vuur aan beide kanten goudbruin. Temper de warmtebron, voeg de bouillon toe en laat het geheel nog even stoven. Neem de schijven uit de pan, voeg wat bietensap en room aan de braadjus toe voor een mooie volle saus.

Serveer het vlees met de saus en bestrooi het geheel met wat geknipte bieslook.

Pagina 8

Pontdag in IJmuiden Het is een jaarlijks weerkerend feest in IJmuiden. Elk jaar wordt daar de “Dag van de Pont” gevierd.

Met deze dag wil de gemeente Velsen/IJmuiden de band benadrukken sie tussen de Velsenaren en water bestaat.

Dit (Cornelis) lied werd vertolkt door Jan Deurloo met als backingvocal Henk Bodde. Beiden begeleidden zichzelf op gitaar. Verder werd gezongen: "Bootsman Charlie Donovan", "Misschien wordt het morgen beter", "De Nozem en de Non".

Later op de middag werd op verzoek nog "Veronica" vertolkt door Henk Bodde.

Op deze dag was er ook nog een poëziewedstrijd en CVG lid Pom Wolff droeg enkele gedichten voor, waaronder twee Cornelisgedichten.

Pom Wolff Het Genootschap was aanwezig met een stand met informatiemateriaal over het CVG, het beeldje in IJmuiden en de Vreeswijkavond in IJmuiden op 7 juni 2003.

Lourdes Boasman Op uitnodiging van de organisatie was een vertegenwoordiging van het CVG aanwezig en werd de meest recente versie van de Pontdag (op 25 mei jl. en dit keer in het teken van de poëzie) om 12 uur mede geopend door Lourdes Boasman die na een korte toespraak het lied “De Thuishavensamba” aankondigde.

Henk Bodde en Jan Deurloo

Enkele bezoekers bewonderen de poster (Thuishavensamba)

Traditiegetrouw luidde de “Dag van de Pont” een nieuwe serie posters in, die het komende jaar zullen hangen op de ponten die varen bij IJmuiden, Benthuizen en Zaandam en op de draagvleugelboten die de snelle verbinding onderhouden tussen IJmuiden en Amsterdam. De posters hebben als thema De Haven en bestaan uit foto's en gedichten.

Voor één van de posters is de tekst van het Cornelislied "De Thuishavensamba" gebruikt. de posters zijn verkrijgbaar als een set ansichtkaarten bij de bibliotheek in IJmuiden.

Pagina 10

Themadag Vreeswijk tijdens studiereis

Door Tineke Jorissen-Wedzinga

Tijdens de studiereis naar Zweden van de Volksuniversiteit Amsterdam in december j.l. stond de donderdag in het teken van Cornelis Vreeswijk. We hadden om 13.00 uur met Ann-Christine Wennerström in het Columbushotel afgesproken. Dit ligt naast de begraafplaats en je staat er warm en droog.

Toen alle "studenten" er waren, vertrok het hele gezelschap onder aanvoering van Ann-Christine naar het graf. Zij had dit van tevoren al stemmig gemaakt met brandende vuurpotten en ook had zij - naar Zweeds kerstgebruik - dennengroen neergelegd.

Bij het graf vertelde Ann-Christine, uiteraard in het Zweeds, over Cornelis. Eén van de deelnemers had liedteksten bij zich en bracht vervolgens een ode aan Cornelis met 'Veronica'.

Dat was heel apart.

Omdat het vroor dat het kraakte, was een bezoek aan Katarinakyrkan een welkome afwisseling. Ann-Christine vertelde hier over de herdenkingsdienst van een maand daarvoor. Ook bekeken we de kerststal en het interieur.

Hierna wandelden we naar Mosebacke, waar iedereen het uitzicht bewonderde en waar Ann-Christine en ik vertelden over Cornelisdagen. Hierna via Katarinahissen naar Gamla Stan, waar in het -alleen voor ons geopende- museum de kachel lekker brandde. Allereerst kregen we een inleiding over Cornelis en het museum van niemand minder dan Silas Bäckström.

Iedereen kon het goed volgen. Daar-

na was er gelegenheid tot het stellen van vragen en het bekijken van het museum. In de eigenlijke zaal van het museum wachtte ons een heerlijk broodje en een glas bier of wijn.

Zacharias Soudah en Ann-Christine

Zeer voldaan en veel wetenswaardigheden over Cornelis rijker verlieten we tegen zessen weer het pand, na nog een (klotsende) julklapp achter te hebben gelaten voor Per-Albin, die dit alles zo perfect voor ons geregeld had!

Vervolgens kregen we een concert door een vrij nieuwe troubadour, de Zweeds-Syrische Zacharias Soudah.

Deze troubadour houdt zich pas één jaar bezig met Cornelis, maar dat was haast onvoorstelbaar, zo goed als hij p.s. Ben ook maar meteen lid geworwas! Hij was meteen in voor allsång den van het Zweedse genootschap! en verzoeknummers en speelde dat het een lieve lust was.

Pagina 11

Column door Jules Croiset

aanwezig is.

Vrees(wijk) echter niet, lieve lezer: ik ga geen wraak nemen op alle slechte kritieken die, mij de afgelopen 49 jaar ten deel zijn gevallen. Ik zal mild zijn en daar hoef ik in deze geen enkele moeite voor te doen, want die avond stond zonder uitzonderingen, op het peil dat Cornelis waardig is.

Van Jan Deurloo heb ik niets gezien, want ik zat samen met mijn gitarist Ibo (waarover later meer) achter het toneel mijn zenuwen te onderdrukken, omdat ik zó lang niet gezongen had en zó lang niet met het repertoire van Kees bezig ben geweest. Maar ik heb Jan wél gehoord, zijn unieke eigen stijl drong nog wel degelijk tot mijn, door spanningen vertroebeld, brein door. De Vlaamse bijdrage vond ik minder, in zoverre dat het zo weinig met Cornelis te maken had; dat Della een prachtige stem heeft en een heel leuk repertoire, dát wist ik wel. Peter Verschoor mag van mij de hele avond over Cornelis praten en dat heeft hij in het verleden gelukkig ook vaak gedaan; alleen rookte hij toen nog als een schoorsteen en dat hij nu de sigaret heeft afgezworen, verdient toch wel een woord van waardering. Hulde!

Bakker de Baksteen, in de versie van de Raggende Manne, heeft mijn hart gestolen en het is, dat ik zonder dat wonder van vernuft niet verder kan, anders mochten ze het best houden.

Ja, en dan Tonny, Tonny Bik-Vreeswijk, ik heb vanaf de eerste keer dat ik haar ontmoette een zwak voor haar gehad, en ik werd zwakker en zwakker toen ik haar óók nog hoorde zingen. Een betere vertolker en vertegenwoordiger van Cornelis dan zijn lieve zuster bestaat niet.

Rest mij nog iets te vertellen over de gitarist die mij altijd zo trouw begeleidt in mijn schuchtere pogingen om de bruisende Cornelis tot leven te wekken, Ibo, deze avond samen met zijn Alibi’s. Het is natuurlijk de grootste gemeenplaats aller tijden maar Ibo moet het me maar vergeven: zij hebben geen enkele alibi nodig om mij, en mét Laat ik nu eens iets aan die avond in Thalia toevoegen, waar ik zélf zo vaak in mijn carrière mee geconfronteerd mij de hele zaal, in vervoering te brengen en als ze eenben en waar ik altijd tegenop zag, soms terecht, gelukkig maal zijn doorgebroken, het grote publiek hebben bereikt, meestal onterecht: de kritiek, de recensie, het verslag van voorspel ik ze met mengeling van humor, poëzie en muzikaliteit, een grote toekomst. één persoon in een krant of een weekblad over een openbaar gebeuren, waar náást de journalist nóg ongeveer 6, 7 of zelfs 800 mensen aanwezig zijn die meestal een andere mening over het gebodene hebben dan de man of vrouw, die alleen beroepsmatig in het theater Ik zei het al tijdens de muziekavond in het Thalia Theater in IJmuiden, ter gelegenheid van de onthulling van de “kop van Kees” op de duinen bij de Zuidpier, zaterdag 7 juli jl.: “het is alsof je thuiskomt in een warm bed…”.

Ik geloof, terugblikkend op die avond, dat ik het zelfs over een warm bad had, maar wat doet het ertoe, “bed” of “bad”, beide meubelstukken dienen tot koestering van een opgejaagd mens en het was ook zo: ik ervoer het werkelijk als zodanig. Tussen mijn laatste contact met de wereld van Cornelis en 7 juni jl. lag alweer een kleine 2 jaar tijd, om precies te zijn 1 jaar en 9 maanden. 8 september 2001, de Cornelis Vreeswijkdag in ’s Hertogenbosch in het Koningstheater.

In die tussentijd is mijn lichaam en geest volledig in beslag genomen door de twee andere grootmeesters van het theater: Stephen Sondheim en Arthur Miller. Overigens deelt de eerste wel met Kees één van de vele plakboeken, waarin mijn lieve vrouw zo zorgvuldig mijn bewogen loopbaan bijhoudt, dat in oktober 2004 Abraham zal gaan ontmoeten (kun je dat zeggen van een loopbaan, dat als het de 50 jaar nadert, Abraham ontmoet?). Deel 22 van de plakboeken opent met Cornelis, de troubadour van IJmuiden en eindigt met Sondheim, het musicalwonder uit New York, in wiens A Little Night Music ik vorig jaar het voorrecht had te mogen optreden. Toen volgde de kroon op mijn carrière. Samen met mijn 2 zonen op het toneel, in één van de mooiste toneelstukken uit de vorige eeuw: “De Dood van een Handelsreiziger”, van Miller. En zulke voorrechten, want dat zijn rollen in zulke theaterproducties, verdrijven tijdelijk andere voorrechten, zoals b.v. het mogen personifiëren van een briljante troubadour uit IJmuiden, naar de achtergrond, en als je dan na 1 jaar en 9 maanden opeens weer de kennismaking mag opnemen, dan zak je weg in een warm “bed” of “bad”.

Pagina 12 Tot slot wil ik u wijzen op een Ledenvergadering van het CVG (datum nog nader te bepalen) begin januari van het komende jaar 2004.

In eerdere Nieuwsbrieven is er al eens gewezen dat het bestuur van het CVG momenteel uit het uiterste minimum aantal leden bestaat. Dringend is versterking gewenst én noodzakelijk. Op het eerste gezicht zou men geneigd zijn te denken, dat nu het borstbeeld van Cornelis geplaatst is, er weinig meer te doen Waar ik wél met nadruk nog op wil valt binnen Nederland. Maar daar wijzen, is het feit, dat ik niet genoeg vergist u zich dus in. Er leven, binuiting kan geven van mijn dank aan nen én buiten het bestuur van het alle betrokkenen, en dan heb ik het CVG, nog genoeg plannen om Coronder meer over de sponsors, over nelis Vreeswijk blijvend te promoten de mensen van de gemeente in Nederland én daarbuiten. Dat kan Velsen/IJmuiden, over de artiesten, echter niet met het geringe aantal over de mensen van de bronsgieterij mensen, dat op het ogenblik been uiteraard over de beeldhouwschikbaar is voor bestuursfuncties. sters. Niet onvermeld mogen een In de komende Nieuwsbrief wil ik klein aantal mensen blijven, die ach- hier uitgebreider op terugkomen, ter de schermen druk bezig zijn ge- maar in de tussentijd doe ik u, de weest (in sommige gevallen tot ruim Vreeswijk-liefhebber, het verzoek een jaar vooraf) met de voorbereieens na te denken of een bestuursdingen van dit fantastische feest. functie binnen het CVG niet iets Die mensen wil ik nog van harte voor u is. Cornelis Vreeswijk is erbij danken, voor hun vaak belangeloze gebaat! inzet.

Ter afsluiting nog een triest mededeling. Van Helle Fastrup ontving ik Verder wil ik graag wijzen op het het bericht dat haar echtgenoot Ken artikeltje in deze Nieuwsbrief over Gudman op 17-09-2003 na een korde komende Cornelis Vreeswijkdag, stondige ziekte is overleden. Zowel op 03 oktober aanstaande. Dit keer Helle als Ken waren nog te gast (uit werken we, en niet voor het eerst, Denemarken) op 7 juni in IJmuiden samen met de Zweeds-Nederlandse bij de onthulling van het Cornelis Vereniging. Absoluut een aanrader. Vreeswijk borstbeeld. In één van vorige nieuwsbrieven was nog een uitgebreid interview met Helle te lezen. Wij wensen Helle en de familie veel sterkte en troost in deze moeilijke tijden

Van de voorzitter Van welke kant af u deze Nieuwsbrief ook begint te lezen, het blijft een lijvig pakket. Dat kan ook haast niet anders, want er is sinds de laatst uitgekomen Nieuwsbrief natuurlijk enorm veel gebeurd, en daarvan moet verslag worden gedaan. Ik wil daar niet al teveel over uitweiden, want, afgezien van al het geschrevene in deze Nieuwsbrief, is er al van alles op de site van het CVG te lezen geweest, en als u de internet-mogelijkheid moet ontberen, was er altijd nog genoeg nieuws in de diverse media. De lang verwachte onthulling van het borstbeeld van Cornelis Vreeswijk is een groot succes geworden. Niet alleen het weer werkte mee, maar de belangstelling was, van alle kanten, enorm. Uit binnen- én buitenland was er veel belangstelling, waarbij de eerlijkheid verplicht te melden, dat het grandioze concert in het Thalia Theater, later diezelfde avond, voor de Vreeswijk liefhebbers een extra stimulans was om te verschijnen.

Lourdes Boasman Voorzitter CVG

Wij willen de nieuwe leden van harte welkom heten.

John Hasper Netty Stuijs Frank Spijkers Jeroen Greveling H. Adriaansz Gerrit de Vries Arjan Peters Dirk Bouma Lies Scholtz Jurie Wessels

‘s Hertogenbosch Velsen Utrecht Breda Haarlem Almere Amsterdam USA Alkmaar Zuid Afrika

Duco Fijma Jose Utberg Thomas Groen Frea Lodewijk Gerard Uijtdehaage C.W. Weber Pieter van der Ploeg Jose Utberg Hans van der Heijden R.A Huizinga

Zeist Rotterdam Scheveningen Leiden Haarlememrliede Leiden Heerhugowaard Rotterdam IJmuiden Driehuis