Nb2002 02

Cornelis Vreeswijk Nieuwsbrief. Verschijnt 4 keer per jaar. 3e Jaargang No 2. Zomer 2002

In dit nummer: Presentatie CD in Bellevue

2

De steen in Nederland

3

Vreeswijkdag 1 juni

4

Swedish Chef

5

André van Duin en Cornelis

6

CD-Single

6

Hoe ik Cornelis leerde kennen 7 Weekendje Stockholm

8

Bezoek AnnChristin

10

Cornelis op het internet

12

Herinneringen aan Cornelis

13

Nieuwe leden

14

Van de voorzitter

14

Cornelis Agenda

14

Dit is een uitgave van het Cornelis Vreeswijk Genootschap. Het CVG is een vereniging voor liefhebbers van Cornelis Vreeswijk, en wil de herinnering aan Vreeswijk in Nederland levend houden. Het CVG organiseert bijeenkomsten, geeft een nieuwsbrief uit, onderhoudt een internetsite en steunt projecten die bijdragen aan de doelstellingen.

Het lidmaatschap bedraagt € 11,50 per jaar.

Familielidmaatschap € 18,50.

Cornelis Vreeswijk Genootschap Holtmeulen 56 1083 CH Amsterdam. genootschap@cornelisvreeswijk.nl www.cornelisvreeswijk.nl Bankrekening: 36.30.40.048 ten name van: CVG te Buitenpost.

Perspresentatie in theater Bellevue te Amsterdam Eindelijk was het dan zover, de lancering van de hommage CD in theater Bellevue.

Ze waren er allemaal: artiesten, de pers, familie en een klein aantal CVG genodigd.

De (Zweedse) haringgeur vermengd met teksten van Cornelis bezorgde menig aanwezige een dag die hij of zij niet licht zal vergeten.

Lees op pagina 2

1 juni Vreeswijkdag Honderd mensen wisten Westwoud te vinden. Het was de eerste keer dat er een evenement in de buitenlucht kon plaatsvinden. Een keur van artiesten trad op en tevens maakte de Swedish Chef, bekend uit dit blad (zie ook de foto hiernaast), zijn opwachting.

Lees op pagina 4

Hoe ik Cornelis leerde kennen Kees de Bakker vertrok in 1968 naar Noorwegen en ontmoette daar Cornelis. Later interviewde hij Cornelis in Nederland. Nu, jaren later pakt Kees het idee weer op wat hij kort voor de dood van Cornelis al had, namelijk een boek over Cornelis Vreeswijk.

Lees op pagina 7

Herinneringen aan Cornelis Vreeswijk Begin jaren tachtig reisde Tineke de Nooij naar Zweden en maakte daar voor Veronica een programma over Cornelis.

Speciaal voor ons zette zij de herinneringen aan dit avontuur op papier.

Lees op pagina 13

Pagina 2

Feit is wel dat alle aanwezigen op hun eigen wijze, één of andere band met Cornelis hebben. Als ik iedereen wil noemen wordt het een opsomming van namen, maar een aantal wil ik u niet onthouden: Otto Vriezenberg, de producent en Kick van der Veer, die zorg droeg voor de produktie; hij straalde de hele middag. Johan Hoogeboom en Arie van der Wulp, die de geweldige arrangementen schreven en Peter Verschoor, die eindelijk het product dat zo lang door z’n hoofd speelde, daadwerkelijk in handen had. Uit Zweden was een zeer speciale gast overgekomen, AnnChristin Wennerström, de vrouw met wie Cornelis niet getrouwd was, maar bij wie hij wel steeds terugkwam. In zijn Zweedse liedjes is zij Ann Katarin, in de Nederlandse Marjolijn.

Kick van der Veer presenteerde het programma. Aanvankelijk zou Jack Spijkerman dit doen, maar die was wegens omstandigheden helaas verhinderd. Om Jack toch even aanwezig te laten zijn, die middag, werd zijn indringende bijdrage aan de CD, nl. ‘De Luie Soldaat’, gespeeld.

Peter Verschoor gaf een kort overzicht van zijn ontmoetingen met Cornelis, de vriendschap die ontstond en de onuitgesproken belofte die hij 15 jaar geleden, bij het overlijden van Cornelis, aan zijn vriend deed: een muzikale bloemlezing van onbekend Zweeds werk, vertaald in het Nederlands en vertolkt door verschillende artiesten. Het werd nog mooier dan dat, namelijk de 2 CDs waaruit “Cornelis Vreeswijk – een Hommage” bestaat. Op

de eerste “Leg twijgen op mijn graf” de voornoemde vertaalde nummers, maar ook krakers als ‘Bakker de Baksteen’ (Bob Fosko), ‘Veronica’ (Jeroen Zijlstra) en ‘Waar gaan wij naartoe na onze dood’ (Bram Vermeulen) en op de tweede CD “Is er nog plaats…” horen we Cornelis zelf met bekende en minder bekende nummers en … met enkele zeer unieke, niet eerder uitgebrachte opnames, waarvan ‘Cecilia Lind’ een prachtig en ontroerend hoogtepunt is. De band met deze nummers lag bij een oom van Cornelis op zolder en kwam nog geen jaar geleden in handen van Peter Verschoor.

Het podium werd vrij gemaakt voor de fantastische musici die ook op de CD voor de begeleiding zorgden.

Jeroen Zijlstra zong: ‘Veronica’. Eerlijk gezegd kende ik hem niet, maar nu dus wel! Hij vertelde later, dat hij zich altijd al verbonden had gevoeld met Cornelis. Hij komt zelf uit Den Oever, was 13 jaar visserman en de teksten en sfeer van de liedjes van de IJmuidenaar liggen hem na aan het hart. En dat was te horen; een ietwat rauwe, maar hartstochtelijke stem, die van ‘Veronica’ een juweeltje maakt.

Della Bossiers was fascinerend, door de ogenschijnlijke eenvoud waar-

dag plaats, de aanbieding van het eerste exemplaar van de CD door Peter Verschoor aan AnnChristin Wennerström.

Zij hadden elkaar al in de jaren ‘70 ontmoet, na een brand die ontstaan was in het appartement waar Cornelis destijds woonde. Ook die brand zorgde toen weer voor sensationele krantenkoppen, waarbij zelfs werd gesuggereerd dat Cornelis de brand zelf aangestoken zou hebben. Volslagen onzin en weer een hectische en emotionele episode in het leven van Cornelis, maar ook voor Peter, die bij de politieverhoren aanwezig was en AnnChristin, altijd bescheiden op de achtergrond, die Cornelis stutte en steunde. Maar nu dus de onwennige voorgrond voor AnnChristin.

Peter vroeg haar of ze in enkele woorden kon vertellen wat Cornelis voor haar betekende en na een korte stilte zei ze zacht: “He was the man I loved”. Er zijn boeken over die man geschreven, tientallen krantenartikelen, er zijn TV documentaires en radioprogramma’s gemaakt, maar nergens was het gemis aan hem zo voelbaar als op dit moment.

Zweedse aquavit en Zweedse en Nederlandse haring brachten een ieder weer bij de actualiteit en dat betekende even later meer muziek: mee ze ‘Deidres Broers’ vertolkte Rob van de Meeberg met zijn gulle met haar mooie, warme stem. en ronde vertolking van het mooie Het was vreemd om Ibo Bakker nu ‘Blues voor Jacques Brel’, Rick Lozonder gitaar op het podium te zien renzo Dros, die vanaf het begin bij staan, maar zijn ‘Laatste Sprookje’ het CVG betrokken is en o.a. het was er niet minder om. Als hij dit logo heeft ontworpen, zong met zingt ben je steeds geneigd te den- zijn wat hese en warme stem ken dat het speciaal voor hem geschreven is.

Tussen de optredens door vond het eigenlijke hoogtepunt van de midDella Bosiers

In de zeer sfeervolle Kleine Zaal van het Bellevue-theater aan de Leidsekade in Amsterdam gebeuren mooie dingen als het om Cornelis gaat.

Geen wonder, want vorig jaar bij binnenkomst aldaar zei zus Tonny Bik-Vreeswijk: “Ach, dit zijn de zaaltjes waar Kees begon en waar hij zo van hield”. Je zou bijna geneigd zijn te zeggen: ‘Dat is dan wederzijds’, maar dat is een beetje te zweverig.

Door Carolien van Heuven AnnChristin en Peter Verschoor

Presentatie CD in Bellevue

Bram Vermeulen

Tja, en dan Erik van Muiswinkel: ik ga ervan uit, dat een ieder zijn versie van ‘De nozem en de non’ al heeft gehoord. Verwachtingsvol zit je daar dan, op drie meter afstand, je afvragend hoe dat ‘live’ in z’n werk zal gaan. Hoe zal ik het zeggen, het lijkt heel vanzelfsprekend en toch kijk je nog eens extra goed naar dat hoofd, waar toch die andere stemmen uitkomen, de mimiek verandert heel subtiel, de schouders even omhoog bij Harry van Raay, de voorzitter van PSV. Rinus Michels wordt er even tussen geschoven en dan ineens is hij de tekst kwijt, maar dat merk je pas als hij halfwanhopig vraagt of er een lid van de familie Vreeswijk in de zaal is. Hij interpreteert er op los en waar eerst tranen van ontroering waren, ging het zaaltje nu totaal plat bij deze grandioze act.

Erik: “Cornelis was de held van mijn jeugd” en “Hem kan ik niet imiteren.”

Tonny Bik-Vreeswijk. Sober, alleen haar eigen gitaarspel als begeleiding, maar wat was haar ‘Censuurballade’ mooi. Veel aanwezige artiesten hadden haar niet eerder zien en horen zingen en zij waren diep onder de indruk van de gelijkenis met Cornelis, haar gitaarspel, haar intonatie, het timbre in haar stem. Het was heel bijzonder om hen dat te horen vertellen.

En dan is het ineens afgelopen, er wordt nog wat gepraat en gedron-

Tonny Bik-Vreeswijk

'Felicia praat maar'. Het was te horen dat hij extra betrokken was bij de tekst, die hij samen met Peter Verschoor vertaalde. Jeroen van Merwijk deed even denken aan Jack Vreeswijk door de manier waarop hij ‘Misschien wordt het morgen beter’ uiteen trok tot een langzame blues. Hij vertelde niet zo tevreden te zijn over zijn ‘Saskia’, omdat zijn stem er niet zo geschikt voor was, maar toen ik thuis die versie hoorde vond ik het juist ontzettend spannend om “De Aalscholver” nu eens zeer uitgelaten te horen zingen. Als Bob Fosko Cornelis zingt, is het iedere keer weer een explosief feest, maar op de CD hoor je hoe subtiel hij ook kan zijn.

Ted Jan Groen maakte een zeer knappe vertaling van ‘Fredrik Åkares Morgonpsalm’ en de interpretatie door Bram Vermeulen deed hier en daar tranen over wangen biggelen, prachtig.

Erik van Muiswinkel

Pagina 3

ken, Tineke de Nooij vertrekt, Jacques Klöters komt niet weg voordat hij van alle kanten CDs in de handen gedrukt heeft gekregen, een interviewtje hier, een fotootje daar.

Maar… onder het genot van een pizza, vertelde Peter Verschoor even later dat het niet echt afgelopen is, want hij heeft nog veel meer plannen.

We houden U op de hoogte!

Last but not least was de beurt aan

De steen in Nederland Onlangs kreeg het CVG bericht, dat de steen, die als sokkel voor het Vreeswijk beeldje in IJmuiden zal gaan dienen, in Nederland is aangekomen. Ida en Tonny, de zusjes van Cornelis, hebben samen deze steen uitgezocht. De steen komt uit een groeve in Lidingö, de vroegere woonplaats van Cornelis.

Transporteur Frans Maas heeft het transport gesponsord. Wij danken hen hartelijk hiervoor.

De gemeente IJmuiden heeft een mooie plek, boven op een duintop aangewezen, waar het beeldje ter zijner tijd zal worden geplaatst. Deze plek, die in loods opgeslagen totdat het bede wijde omgeving zichtbaar is, ligt werkt kan worden. ook vlak bij het strandpaviljoen waar Cornelis kwam uitwaaien als hij weer eens in IJmuiden was.

De steen is, momenteel, in een

Pagina 4

Cornelis Vreeswijkdag in Nederland Door Sebastiaan Hol

Johan Hoogeboom en Rick Lorenzo Dros

Een prachtige dag was het op zaterdag 1 juni, de zon scheen en verwarmde de mensen die zich verzamelden in het mooie dorp Westwoud, in West-Friesland. Daar zijn reeds eerder succesvolle bijeenkomsten van het Vreeswijk Genootschap gehouden.

Met mijn ouders, beiden grote liefhebbers van de muziek van Mäster Kees, ging ik deze dag mee naar de Nederlande Vreeswijkdag, om te genieten van de muziek. Het weer was prima, en het bier en de gehaktballetjes ook, zo bleek later. Toen wij aankwamen waren Rick Lorenzo Dros en Johan Hoogeboom aan het inspelen. De bar stond al verleidelijk buiten te lonken, maar we namen eerst een kop thee.

Eerst zong Rick zelf nog het mooie lied over Felicia, die steeds maar blijft praten. Daarna zong Johan Hoogeboom enkele ironische liedjes over de liefde en hemzelf: “(…) En hij speelt nog goed piano ook.” Een aardig optreden, waar menigeen van genoot en een opmaat naar andere optredens. Kort daarop vertelde Cobi Schreijer over het eerste officiële optreden van Cornelis Vreeswijk in Nederland. Zij was toen eigenaar van het theater De Waag in Haarlem en daar was Cornelis’ eerste optreden, voorafgaand aan een optreden in het programma van Willem Duys.

Het was een boeiend betoog, waarbij Cobi nogal eens uitweidde, maar ik kan mij in ieder geval nog herinneren dat Cobi er voor zorgde dat Cornelis zijn overhemd dicht knoopte…

burg, zoals de naam al zegt. Maatschappijkritische liederen, muzikaal in de traditie van folk of ballades.

Dat klonk goed, vooral hun versie van “Ik wil het niet pikken.” Het was een bijzonder optreden.

linnea, zo wil ik je vergeten dit is de plek waar ik lopen wil met mijn liefste alsof de grond van ons is alleen maar grond de grond, deze grond alsof de grond ons huis is ik wil haar lezen lees haar voor lees het gedicht niet mooier dan het is op de grond van dit huis in een nis ik vergeet wat komen zal en altijd komen zal en nooit, nooit anders was cornelis, ik hoor je

Folkgroep Tilia Meer bijzondere optredens zouden nog volgen. Zoals de Zweedse vertolkingen door Jan Deurloo. Opnieuw krijg je dan het gevoel dat de Zweedse teksten van Cornelis waarschijnlijk nog mooier zijn dan de Nederlandse. Jan had wel even last van de opstekende wind, gelukkig was zijn Rick Lorenzo Dros er om de bladen vast te houden, totdat een knijper arriveerde om de papieren met muziek en teksten vast te zetten op de muziekstandaard.

zo, dat ik het precies, heel precies, zeggen kan maar ik koester dit vergeten zo omdat ik van haar houden wil haar vasthoud en dat ook wil en elk voorbehoud vergeet er later over schrijven zal omdat ik haar lees haar wil lezen haar tegenhoud haar tegen mij aanhoud en me vergeet en me in haar vergeet zo wil ik de grond vergeten zo wil ik mij vergeten wil ik vergeten wat komen zal zo wil ik schrijven en vergeten zo wil ik het schrijven vergeten zo © Pom Wolff

Daarna trad het duo Tilia op, uit Til-

Pagina 5

bracht ze mij nog even in verlegenheid, toen ze informeerde of ik met de digitale camera opnames maakte van de muziek.

Ibo Bakker zong onder begeleiding van zijn eigen gitaar en een contrabas (Kees van Velthoven) enkele liederen. Hem kennen we als een prima musicus, die vorig jaar veel succes had tijdens zijn optreden in Mosebacke in Stockholm, waar al veel langer elk jaar een Cornelis-concert wordt gehouden.

Jan Deurloo In de pauze trok menig bezoeker naar de toog die buiten opgesteld Op het moment dat ik dit schrijf, stond. Niet alleen stond daar een heel charmante barjuffrouw, maar er werd bovendien goed bier geschonken. En binnen konden de liefhebbers de heerlijke Zweedse gehaktballetjes met bessensaus (Köttbullar met lingonsylt) bestellen. Twee porties waren wel aan mij besteed. Heerlijk was het, maar dat Zweden van lekker eten houden hebben wij reeds kunnen ervaren bij onze bezoeken aan de hoofdstad van dat Ibo Bakker en Kees van Velthooven. fraaie land, Stockholm. draait de tweede CD van de dubCornelis hield zelf niet alleen van bel-CD die onlangs is uitgebracht Scandinavië en Nederland, maar met vertolkingen door andere ook van Latijns-Amerika. En dat cabaretiers en zangers. Deze CD bracht hem ertoe menig lied te met liedjes van Cornelis zelf is vertalen en te zingen van Latijnsprachtig. Daarop staat het liedje Amerikaanse zangers. van Cecilia Lind. Een ongelooflijk Daar was opnieuw een overeenontroerend liedje en het werd al komst met Cobi Schreijer. een vorige keer gezongen (in een andere versie) door Cornelis’ zus Tonny. Het was voor velen opnieuw het mooiste moment van dit Nederlandse Cornelis-concert om haar te horen optreden.

Cobi Schreijer Die zong voor ons een lied van een zanger uit Chili (of was het Uruquay?), en nog een strijdlied uit Nederland. Wel

En daarmee kom ik tot de conclusie dat we deze traditie moeten handhaven. De Nederlandse Cornelisdag, elk jaar in Westwoud, met mooi weer en goede musici. En een lekker Zweeds gerecht.

Swedish Chef

“Köttbullar met lingonsylt” Ingrediënten: • 500 gram gehakt (gekruid) • 3 aardappelen • 1 ui • 1 ei • Panneermeel 50 gram • Melk 50 ml • Verse peterselie • Boter • Eetlepel aardappelmeel Bereiden: Kook de aardappelen, pureer ze en laat het afkoelen. Snij de ui in kleine blokjes en fruit deze goudbruin in de boter. Meng de melk, ei, gehakte peterselie en de uien door de gepureerde aardappelen tot het een glad geheel is. Voeg hierna het gehakt toe en kneed het geheel goed door elkaar. Op het laatst het paneermeel en aardappelzetmeel er door mengen. Laat het in de koelkast een half uur rusten. Vorm er dan balletjes van ten grootte van een bitterbal en bak deze in de boter.

Serveren met lingonsylt, dit is o.a. verkrijgbaar bij IKEA.

Tonny Bik-Vreeswijk

Pagina 7

Hoe ik Cornelis leerde kennen Door Kees (Cornelis) de Bakker ren onder de 16 zich wel eens bezondigden aan een pilsje: men was er erg streng) bezocht ik eens een optreden van Cornelis in Bergen.

Ik weet niet meer waar, maar wel dat ik ervan onder de indruk was.

Bovendien: het was een Nederlander en niet dat je daar vereenzaamt, maar toch... Er was weer iemand van de eigen grond, zal ik maar zeggen. Dus ik zag hem optreden en mezelf kennende zal ik hem ongetwijfeld daarna hebben Zij kwam daarna in de zomer van opgezocht in de kleedkamer.

'68 voor 3 weken naar Nederland Jaren later in Nederland, ik was en ook nog weer met Kerst '68-'69. inmiddels van assistentje op de Ik vervolgens weer met Pasen en publiciteitsafdeling van CBS Gramdaarna (na het op het nippertje mofoonplaten (nu Sony Music), halen van het diploma Middelbare gepromoveerd tot perschef bij PoHandelsdagschool) liet ik de mogelydor, schreef ik zo nu en dan een lijkheden die ik nog had om de interview voor kranten met muziHBS te halen (in één jaar tijd) voor kanten (dat rijmt) en zo ging ik (ik wat ze waren en reisde mijn lief(je) meen voor het Deventer Dagblad) achterna. Met als enig bezit, dozen een interview maken met Cornelis gevuld met platen (ik was in Alkin Felix Meritis in Amsterdam waar maar medewerker van de poppagihij optrad, maar het was een gena van het Noordhollands Dagblad sprek met horten en stoten. Ik en zelfs disc-jockey in de Canada voelde weer datzelfde gemeenclub), een stoel, veel boeken en schappelijke: we hebben samen in wat kleren. een Scandinavisch land gezeten, Drie maanden woonde ik bij haar beide Nederlanders, zitten ook nog thuis in Skjoldtun, een plaatsje beiden in de muziek (Gerrit den onder de rook van Bergen (Skjold) Braber was zelfs korte tijd mijn en na een tijdje Engels werd ik collega bij Polydor en zat in een door de familie gedwongen om kamer naast mij), maar een erg Noors mee te gaan praten. Nu nog warm gesprek was het niet. Corneschijn ik een Bergensk accent te lis (Kees) was niet meer zo sterk, hebben en heb op de greep regelmatig naar een fles (volks)universiteit met mensen uit whisky, had ruzie met zijn India, Polen etc., flink mijn best vrouw/vriendin, dus ik moest alles gedaan om me de taal en de gramuit hem trekken. Het interview matica eigen te maverscheen later wel, ken. maar ik had toch moeiIn de periode dat ik te er een goed lopend een column had in verhaal van te maken. het Bergen ArbeiderHoe dan ook, Cornelis blad en ook weer had mijn hart gestolen, disc-jockey was in iedere plaat van hem Hotel Norge (waar ik probeerde ik te pakken na 14 dagen werd te krijgen, een bijzonontslagen, omdat ik dere plaat leende ik te enthousiast was; van een neef (die hem toen maar een eigen helaas ook weer terug discotheek begonnen wilde). Sommige platen in Bergenshallen, die kocht ik, sommige weer werd gesloten kreeg ik van (ex-) coltoen bleek dat jonge- Kees (rechts) met de Noorse lega's. De man fascigroep Neither Nor

Toen ik 17 was, schreef ik een jaar lang met een Noors meisje en ontmoette haar zoveel maanden later en was smoorverliefd. Dat betekende, dat we om de paar maanden naar elkaar toe reisden. Ik eerst met mijn ouders, die toch door Zweden en Noorwegen trokken, en zo ontmoetten we elkaar voor het eerst in mei 1968 in de havenplaats Bergen.

neerde, trok aan, stootte af (die ruzies in Felix bijvoorbeeld), maar was een heel compleet mens, de volstrekte tegenpool van de yuppende manager.

Een aantal jaren later, toen ik het platenvak had verruild voor het boekenvak en mijn eigen uitgeverij Conserve (Schoorl) had opgericht, belde ik vlak voor zijn dood met zijn moeder en vertelde haar, dat ik een boek over hem wilde maken, ik vroeg het aan Gerrit den Braber, maar die had geen tijd of wilde niet (is nu overleden) en Peter Verschoor had ik al eerder benaderd, maar op een of andere manier (misschien zat hij toen nog in Stockholm) lukte het niet.

Om alleen de verzamelde gedichten uit te geven: dat wilde ik niet (in ieder geval niet in eerste instantie). Dan nog liever zijn liedteksten. Nu hebben we straks een biografie, met hier en daar een anekdote, en ongetwijfeld daarbij passende liedteksten en foto's, uiteraard. Je zou kunnen zeggen, dat bij het verschijnen van het boek ook een hartenwens van mij in vervulling gaat. Want: Cornelis (voor velen Kees) is een beetje van mij en dat zal hij ook altijd blijven.

Toen ik dus hoorde van de nieuwe dubbel-CD (het lied "De Nozem en de non" van Erik van Muiswinkel heeft alles in zich om een hit te worden) en de vernieuwde belangstelling voor Kees, had ik maar één idee: dat boek moest er nu eindelijk komen. Henk van Gelder van het dagblad NRC, die al mooi over de dubbel-CD schreef, ziet met belangstelling uit naar het project. Er wordt al door liefhebbers op het boek ingeschreven. Het zijn allemaal tekenen, dat het gaat lukken!

Al zou ik er wat voor over hebben als Cornelis vandaag voor ons zou komen zingen, zoals hij dat voor mij deed in Bergen (Noorwegen) en in Amsterdam.

Pagina 8

Weekendje Stockholm Door Marcel Noorlander Wat wolken, ietsje kouder, maar dat kon nog aan het vroege tijdstip liggen.

Op zaterdag 26 mei vertrokken we, vier man/vrouw sterk, van Schiphol naar Stockholm. Rob van de Meeberg met zijn vrouw Marie, en ikzelf met Lourdes om het Cornelis Vreeswijkconcert bij te wonen, dat diezelfde middag gegeven werd op de binnenplaats van de Nederlandse ambassade te Stockholm. Johan Hoogeboom was ons een dag vooruit gereisd, en zou, behalve als begeleider van Rob, de Zweden wat cultuur trachten bij te brengen, en enig eigen repertoire laten horen. De dag was helaas niet zo geslaagd begonnen: René Hasper, de webmaster van het Genootschap, moest op het allerlaatst, en met het vliegticket al op zak, afhaken wegens ziekte.

Meer dan dikke pech, natuurlijk.

Omdat het een kort bezoek zou worden, reisden we licht (wat rugzakken met het allernoodzakelijkst, zoals een rolletje pepermunt en al die andere zaken), alleen handbagage, dus. En met een vergeten zakmes…, dat, bij controle van lijf en leden, op Schiphol al van eigenaar wisselde en nu toebehoort aan de Staat der Nederlanden. Tsja: vergeet je eens iets, ben je het tegenwoordig ook echt kwijt…. Na een halve striptease (die detectiepoortjes piepen normaliter al op de vullingen van m’n tanden, en dus ook vandaag) konden we richting pier vertrekken (de rest van het gezelschap kwam redelijk ongestoord door de controle), en na ettelijke honderden meters lopen (is dat bij u ook, dat blijkbaar juist úw vliegtuig altijd klaar staat bij de verst verwijderde pier?…) en nog een wijle wachten, schoven we de pijpenla met vleugels in, om er in Arlanda, Stockholm, weer uit te rollen.

afgesproken met Mats Forsberg (de webmaster van het Zweedse genootschap), en AnnChristin Wennerström. Het is eigenlijk wel grappig om te moeten vaststellen, hoe groot Stockholm is, en hoe dicht bijeen de, voor de Vreeswijk-toerist althans, verschillende “Vreeswijklocaties” te vinden zijn: het park, de kerk met het graf van Cornelis, Mosebacke, de ambassade: alles op wandelafstand van elkaar.

Na het uitwisselen van de spiegeltjes en kralen werden we door het duo op sleeptouw genomen, met de klaarblijkelijke intentie er een spannend weekend van te maken: al moesten ze ervoor inbreken. AnnChristin toonde ons waar Cornelis de laatste jaren van zijn leven gesleten heeft, en wist ook de weg naar het binnenplaatsje van het betreffende huizenblok. Helaas! Dat was afgesloten met een grote, zware, onvermurwbare deur, bovendien uitgerust met een cijferslot, maar En onze vrees werd bewaarheid. weer zonder Het was me een partij koud, daar bij deurbel! Alhoewel onze twee die Zweden. Het zusje van Marie, Zweedse gidsen (om beurten) uiterwoont in Stockholm, en kwam ons ste pogingen aanwendden om de ophalen. En wist ons te pesten met de mededeling, dat het de dag vóór onze komst nog zo’n 24° Celsius was… Nadat ze ons in de directe buurt van het hotel had afgezet (Rob en Marie zouden bij de familie overnachten), trokken we richting “Cornelisparken”, want dat had ik nog nooit gezien, en na ook nog een strooptocht door een (tweedehands) platenzaak trokken we op slenterdraf richting Katharina-kerk, want dat was de plek waar we hadden Mats en AnnChristin

cijfercode te kraken, bleef de deur gesloten, en een niet te nemen barrière; dit ondanks de gehanteerde (en soms uitermate inventieve) methoden.

Ondertussen was het noen-uur reeds gepasseerd, konden we nog niet inchecken in het hotel, had het (nog) geen zin om naar de ambassade te gaan, voelden we de maag knorren en waren we onze Zweedse kompanen nog lang niet moe. Fluks het besluit genomen om een hapje te gaan eten in een naburig steakhouse. Uiteraard duurt het dan niet lang, of het gesprek komt toch op de toestand van de dag terecht: onze Zweedse vrienden waren bijzonder geïnteresseerd, in datgene wat zich nu eigenlijk in Nederland afspeelde m.b.t. de politieke chaos van de laatste weken, en de moord op Pim Fortuyn. En hoewel wij met z’n vieren trachtten de parallel met de moord op Olof Palme te vinden, konden we geen van allen wijs worden uit de massahysterie die blijkbaar bezit heeft genomen van de Nederlandse samenleving. Desondanks smaakte het eten best. Na het middagmaal wandelden we gezamenlijk naar het Columbus-hotel, waar bleek dat onze kamer direct zicht had op het graf van onze troubadour Kees. Voor wie spoken wil zien, is het geen goed hotel: niets gezien, dus het antwoord op de vraag: “Waar gaan we naartoe na onze dood?”, blijft vooralsnog open.

Opgefrist en wel, wilden wij vervolgens richting ambassade. AnnChristin en Mats waren, na ons afgeleverd te hebben bij het hotel, daar ook al naar toe gegaan. We hadden de tijd aan onszelf, en kwamen dus te laat. Het programma was al begonnen, vlees lag al aan te branden bij de grill (geplaatst op het binnenplaatsje), en de Zweden hadden de weg al weten te vinden naar de (Heineken)bier- stand, waar het gratis werd uitgereikt aan de liefhebbers, want verkopen kun je ’t niet. Ook Zweden zijn prijsbewust, want het was flink dringen voor de (niet aanwezige) bierpomp (alleen

Pagina 9

flesjes). Alhoewel ik niet echt bekend ben in het Zweedse wereldje (ben per slot van rekening geen actief lid van het CVG), toch wel wat bekenden gezien. Veel plezier beleefde ik aan de hernieuwde kennismaking met Per-Albin Hansson, de secretaris van het Zweedse Vreeswijkgenootschap. Ik had Per-Albin in 2001 leren kennen, toen hij (uitgezonden door het Sällskapet) de Vreeswijkdag in Den Bosch bijwoonde. Een gezellige vent, met een gortdroge humor.

Het weer zat tegen (het was bepaald fris te noemen), en pas aan het eind van de middag werd duidelijk dat de zon toch gewoon een werkdag had.

Mij werd van diverse kanten te verstaan gegeven, dat het ‘t niet alleen een flink stuk kouder was dan het jaar daarvoor, maar dat er dit jaar ook minder artiesten waren. Ook, of wellicht daardoor, was er minder publiek. Toch was was best gezellig, maar het was gewoon te koud, en (achteraf) kunnen we stellen, dat we zelfs mazzel gehad hebben: het is droog gebleven, terwijl het een tijdlang de schijn had, dat het zelfs een verregend feest had kunnen gaan worden.

Het was een lange dag. Vóór dag en dauw al aanwezig op Schiphol. Vervolgens de ochtend door Stockholm heen gesjouwd; kou geleden op de binnenplaats van de ambassade.

Nee, het was welletjes; wij namen afscheid van ons reisgezelschap (Rob, Marie en Johan gingen zondagmiddag al terug naar Nederland, wij hadden een latere vlucht) en gingen op zoek naar ons hotel en de geboekte kamer. Die avond hebben we nog even gekeken naar het Eurovisie Songfestival (gedeeltelijk althans). Het meeste was weer knudde, en dat terwijl Nederland er dit keer niet eens bij was, en we zijn dus maar op tijd gaan slapen, want we waren zeer zeker van plan om de zondag (de dag van ons vertrek) zoveel mogelijk uit te buiten!

De volgende dag ging de wekker dan ook vroeg af. Terwijl de nacht nog loom over de takken van de bomen lag, waren wij al aan ’t puzzelen, omtrent de planning van de dag, en we hadden haast, want zo’n dag is voorbij voor je er erg in hebt. Dat betekende dus, door de douche heen schuiven, aankleden, afdrogen (niet persé die volgorde), en op zoek naar het ontbijt.

Och, en wat moet ik u nog verder vertellen over die zondag.

Dat wij liepen te hijgen onder de stekende zon (het werd verdikke maar liefst 25° !! Celsius), dat Stock-

Johan Hoogeboom, Rob van de Meeberg, Lourdes, Per-Albin, AnnChristin en Sid Jansson

holm een bijzonder mooie stad is, of dat ’t er stikt van de Zweden? Nee, het voornaamste is, dat wij naar Gamla Stan zijn gegaan, om nog even “dag-dag” te zeggen tegen AnnChristin in het Cornelis Vreeswijk museum. Ook daar was ik nog nooit geweest (nee, óók al niet!), en we liepen er per abuis eerst nog aan voorbij. Want wat bleek: iemand (misschien geen Vreeswijk liefhebber?) had met zijn bestelbusje het uithangbord van het museum aan gruzelementen gereden, en juist dát bord zochten we. AnnChristin zag ons echter voorbijschuiven, en direct kwam ze, gelijk een loeiende sirene, het winkeltje (bij het museum) uitgestormd. Het museum is zéér de moeite waard. Ik kan niet anders zeggen: het is weliswaar klein, maar informatief genoeg, zeker voor de Vreeswijk-fan. Zoals verwacht vloog de dag voorbij. En ik kan u alleen maar vertellen: zo’n weekend is leuk, maar veel en veel te kort. Zelfs als je alleen voor Vreeswijk naar Stockholm zou willen.

Pagina 10

Levend estafettestokje Dinsdag 16 april, Schiphol 15.15 uur. Een historische gebeurtenis, althans in kleine kring. Het was de eerste keer dat AnnChristin Wennerström voet op Nederlandse bodem zette. Misschien een beetje moeilijk te geloven van een vrouw, die zolang (en) zoveel voor Cornelis betekende, maar het klopt toch, omdat zij altijd op de achtergrond is gebleven. Ze kwam nu op uitnodiging van Otto Vriezenberg en een aantal vrienden in Nederland, om de presentatie van de CD ‘Een Hommage’ te kunnen bijwonen.

Althans, zij dacht dat het alleen bijwonen zou zijn, maar, zoals U ondertussen al weet, zij was hier om het eerste exemplaar in ontvangst te nemen.

De reis was prima verlopen en van Schiphol per trein naar Zutphen

Vorig jaar hebben een aantal leden het idee opgevat om AnnChristin Wennerström Nederland te laten bezoeken.

Na een kleine inzameling konden zij in augustus van het vorig jaar de toezegging doen dat AnnChristin aanwezig kon zijn bij de presentatie van de hommage CD.

was ook geen probleem. Het laatste stukje naar Lochem ging per auto.

Wij hebben een paar zeer gezellige dagen gehad, beetje rondkijken in de oude stadjes in de buurt, zowel haring als kroket gegeten, een bezoekje aan mijn zus, die haar ook al twee keer in Zweden had ontmoet, video-opnames van Cornelis bekeken en veel, heel veel, gepraat. Het was geestig dat ze naar Nederland moest komen om voor het eerst de Zweedse website van Sällskapet te bekijken en natuurlijk de site van René. Ze was erg onder de indruk en zei terecht dat zulke mooie sites toch het visitekaartje van beide Genootschappen zijn. Natuurlijk hebben we ook naar Zweden een e-mail verstuurd om te vertellen dat ze veilig was aangekomen en dat alles goed was. Per-Albin Hansson, aan de

andere kant van de lijn, was zeer opgelucht en wilde op de hoogte gehouden worden, dus deden we dat iedere dag maar even.

Ze vond het heerlijk om eerst een paar rustige dagen in het bos te verblijven, maar dat het echt een stilte voor de storm zou blijken, daar had ze eigenlijk nog geen idee van!

En ineens was het al vrijdag en zaten we in de trein naar Utrecht, waar Marijke en Lourdes al op ons wachtten. Gelukkig zou ik haar maandag bij de presentatie weer zien, dus dit was geen afscheid.

Carolien van Heuven

Ett möte med AnnChristin i Utrecht och Nieuwegein.

De vrijdagmiddag en -avond hadden Lourdes en ik voor ons drietjes uitgetrokken. Omdat Lourdes van haar werk moest komen, hadden we afgesproken, dat ik vast AnnChristin (en Carolien, die haar naar Utrecht zou brengen) op Utrecht CS zou opvangen. Omdat AnnChristin en Carolien een aansluiting misten, kwam het trio toch vrijwel gelijktijdig aanzetten. We gingen meteen op pad: via “mijn” stroopwafelman op de markt en wat HCwinkelgebied, al Zweeds en Engels babbelend, naar de Muntkelder aan de Oudegracht. Daar serveren ze grote pannenkoeken met veelsoortig “beleg”, zoals die bij veel Zweden heel populair zijn. Jammer genoeg konden we, vanwege dreigend weer, niet buiten zitten, maar dat buiten zijn haalden we later op de rondvaartboot dubbel en dwars in. Dat werd een zeer bijzondere ervaring: de laatste toer van de dag, wij met z'n drieën (Carolien was toen al weer op weg naar huis) alsmede een

Portugees echtpaar, met alleen nog de schipper die zelf alle klussen op de boot uitvoerde, en het er lekker van nam. Hij had geen haast en liet ons extra veel zien. Buitengewoon leuk! AnnChristin ge-noot er ook zichtbaar van, net als wij.

In ieder geval was dit een prima manier om op een rustige manier

“Utrecht te doen”. Het was inmiddels flink over zessen en tijd om met de sneltram naar Lourdes' huis in Nieuwegein te gaan om te eten en verder te kletsen. Dat eten werd een zeer uitgebreide, heerlijke maaltijd die Lourdes in alle rust in haar eentje wilde bereiden, terwijl AnnChristin en ik video’s over en met Cornelis keken en maar zaten te kleppen over, voor ons, belangrijke dingen in het leven.

Laat op de avond kwam Marcel ook nog van zijn werk thuis, die mij, heel aardig, een tram- en busreis naar huis bespaarde door me met de auto weg te brengen.

Al met al was het een buitengewoon prettige dag, niet in het minst door de bijzondere ontmoeting met AnnChristin, die ik vast niet voor het laatst gezien en gesproken heb!

Marijke Keitz

Marijke, AnnChristin en Carolien

Pagina 11 Vorig jaar, tijdens een gezellig Zweeds-Nederlands samenzijn in Stockholm, werd aan AnnChristin de symbolische uitnodiging voor de CDpresentatie uitgereikt.

Nu was het dus zover. Na eerst een paar dagen bij Carolien in Lochem te hebben doorgebracht, werd “het” estafettestokje aan mij overgedragen. De leuke middag in Utrecht is al door Marijke beschreven.

Zaterdagochtend waren we al vroeg aan het ontbijt. Het werd lang natafelen, want we raakten maar niet uitgepraat. Vlot reisden we daarna per trein naar Amsterdam, want we hadden een uitnodiging om te gast te zijn in het programma Kopspijkers. Bram Vermeulen zou zijn muzikale bijdrage aan de Hommage CD “Waar gaan wij naartoe na onze dood?”, in dit programma ten gehore brengen. Ook Peter Verschoor was aanwezig. Dat Kopspijkers een zeer populair programma is, werd bevestigd door de enorme drukte. Wij hadden daar geen last van, want we werden via de artiesteningang naar een ruimte geloodst, waar we ons tegoed mochten doen aan een lopend buffet. Even hadden wij het gevoel ware VIP’s te zijn. Kopspijkers was zoals gewoonlijk geweldig en Bram zong de oerversie van “Waar gaan wij naartoe…”. AnnChristin genoot in volle teugen. Na afloop van het programma nog even met Jack Spijkerman op de foto, die zeer vereerd was te horen, dat hij een gaste helemaal uit Zweden in zijn programma had.

De middag in Amsterdam was goed voor een maaltijd bij een LatijnsAmerikaans restaurant en om verder de toerist uit te hangen met het bezoeken van diverse bezienswaardigheden. De dag werd afgesloten met een teleurstellende rondvaart.

Na de fantastische rondvaart, een dag eerder in Utrecht, viel dit vies tegen. Een onpersoonlijke ingeblikte uitleg in 4 talen was alles wat je kreeg. Het persoonlijk aspect van vroeger was totaal weg. Met een ontevreden gevoel gingen we van

middels verdwenen.

Rap ging het vervolgens naar de Utrechtse Jaarbeurs, waar de 2daagse Mega Platen- en CD-beurs in volle gang was. Op deze beurs ben ik voor vele handelaren inmiddels geen onbekende meer.

Ook nu hadden wat Zweedse en Deense handelaren Cornelisallerlei voor mij meegebracht.

AnnChristin was zeer onder de indruk van deze omvangrijke beurs. Ze vond het helemaal te gek dat ze twee CD-singletjes van Jack Vreeswijk aantrof bij een Zweedse handelaar. Mijn Lourdes, Jack Spijkerman en AnnChristin zoektocht naar een Aap-Noot-Mies boord; het was zelfs zo erg, dat we leesplankje leverde maar weer eens de kapitein maar zijn vergeten. niets op. Dit plankje moet deel gaan ’s Avonds, weer thuis, hebben we uitmaken van mijn reeds uitgebreinog even de video-opname van Kop- de Vreeswijk verzameling. spijkers bekeken. Gelukkig: AnnChristin was duidelijk in beeld. SaInmiddels was het al 16.00 uur en men met de vele foto’s die gemaakt voor het geplande bezoek aan het zijn, kon ze thuis, in Stockholm, Archeon (historisch park in Alphen laten zien, dat ze echt in het proa/d Rijn) was het eigenlijk te laat. gramma had gezeten.

We spraken af dat te laten tot een volgend bezoek van AnnChristin Aan het zondagontbijt, met Jacques aan Nederland.

Klöters’ stem zacht op de achterNa een benauwde rit, die dag was grond (hij wil nog wel eens wat van het 25° Celsius, kwamen we in Vreeswijk draaien), namen we het Leidschendam bij Pim en Tonny Bikprogramma van die dag door. Ann- Vreeswijk. Hier werd het stokje Christin moest en zou nog even overgedragen. Na een heerlijk, door naar Vreeswijk om een foto te maTonny bereid maal, namen we afken bij de befaamde brug én bord scheid. Het was maar voor even, waar haar Cornelis 30 jaar want de volgende dag zouden we eerder ook op de plaat is gezet. Hij elkaar allemaal tenslotte weer bij de was in Nederland vanwege het uitCD-presentatie treffen. komen van zijn 2e LP. De platenmaatschappij vond het een aardig Lourdes Boasman idee om de ondertekening van het contract in Vreeswijk te laten plaatsvinden.

Gewapend met een lege hoes van de Hommage CD (de CD kwam pas maandag uit) werd de foto gemaakt.

Helaas is het cafeetje, waar de ondertekening destijds plaatsvond, inAnnChristin in Vreeswijk

Pagina 12 Op 22 april na de presentatie van de CD namen wij het levende estafettestokje in de vorm van Ann-Christin van Carolien, Marijke, Lourdes en Tonny over.

Het was prachtig weer, dus wat is er leuker dan op een terrasje op het Leidseplein zitten? Daarna vertrokken we per tram naar een leuk eetcafé daar in de buurt, waar we gezellig en ongedwongen konden praten en eten.

Percy Hamilton, AnnCristin en Tineke De bloemen die AnnChristin bij de presentatie gekregen had, stonden ondertussen in een wijnkoeler!

AnnChristin was helemaal vol van

alle indrukken die ze die week in Nederland had opgedaan. Iedereen was zo gastvrij en lief geweest, en iedereen had geprobeerd het haar naar de zin te maken - wat aan de verhalen te horen ook goed gelukt was!

Het was al donker toen we met de metro naar huis reden. Na een laatste kop thee kon onze logee haar ogen maar moeilijk meer open houden. Het was dan ook een (in)spannende week en dag geweest!

De volgende ochtend zat de reis er al weer op en na het ontbijt vertrokken we met alle spullen, inclusief bloemen, naar Schiphol, waar AnnChristin weer op het vliegtuig naar Stockholm stapte.

Toevallig zagen wij haar het weekend erna, toen wij zelf in Stockholm waren, weer, en toen vertelde ze ook, dat ze alle indrukken nog lang niet verwerkt had en dat het best lastig was geweest de draad weer op te pakken. Wat een

eerste bezoek aan Nederland niet teweegbrengt!

Marcel en Tineke Jorissen-Wedzinga

Op 25 mei j.l. was ik voor het Vreeswijk concert in Stockholm. Daar ontmoette ik AnnChristin weer. Zij was nog steeds onder de indruk van haar verblijf in Nederland. Vooral over de wijze waarop ze ontvangen is, en de CDpresentatie, waar ze het eerste exemplaar van de CD aangeboden kreeg.

Het goed gevulde fotoalbum dat ik voor haar meegenomen had, riep dierbare herinneringen op. Zij heeft mij nadrukkelijk gevraagd om allen, die het haar mogelijk hebben gemaakt naar Nederland te komen en die haar ook zo’n fijne tijd hebben bezorgd, hiervoor hartelijk te danken. In een week tijd was ze veel vrienden rijker geworden.

Dit is zeker niet haar laatste bezoek aan Nederland geweest.

Lourdes Boasman

Door René Hasper ter Cees door Henrik Larsson. Henrik is een beginnende Cornelisfan en het is leuk te zien hoe zijn verzameling uitdijt.

De pagina is nog niet echt gevuld, maar ziet er goed uit. http://q-biq.mirkk.org/~fabben/cv/

http://www.spize.com/tommy/ Een lezeres maakte mij attent op een site van de kunstenaar Tommy Talsstig. Tommy maakt beeldende kunst en heeft veertien door Cornelis geïnspireerde kunstwerken op de site staan.

Kijk niet alleen onder het kopje Cornelis, ook bij Flash en Stock-holm Boek staan Cornelis gerelateerde zaken.

Zoals u elders in de Nieuwsbrief Een nieuwe Zweedse site over Mäs-

kunt lezen, zal er in 2003 een Nederlands boek over Cornelis verschijnen.

Mensen die een bijdrage kunnen leveren aan het boek kunnen via de website contact opnemen.

Ook is hier de mogelijkheid om reeds nu in te schrijven op het boek en zo een korting van € 2,00 te verkrijgen.

CD In samenwerking met de platenmaatschappij kan het CVG de CD ’Cornelis Vreeswijk - Een Hommage’ aanbieden aan de leden voor € 20,00 Op de website van het Genootschap staat een formulier waarmee u de CD kunt bestellen; binnen twee werkdagen heeft u de CD in huis.

Pagina 13

Herinneringen aan Cornelis Vreeswijk Door Tineke de Nooij

tweeën en het roept meteen leuke herinneringen op. Hij is gemaakt in het oude gedeelte van Stockholm, een paar dagen voor de Kerst in 1982, denk ik. Het sneeuwde zachtjes en alles had weg van een Anton Pieck kerstkaart.

Twee jaar geleden ben ik weer eens in Stockholm geweest. Nu in de lente en ik liet mijn man alle plekjes zien waar we met Cornelis Vreeswijk hadden gefilmd. Voor Veronica maakten we destijds een zgn. muziekspecial naar aanleiding van de nieuwe LP (was het toen nog) van Cornelis Vreeswijk en ik was fan.

Niet alleen dat, maar ik was ook regisseur en samen met Olaf Klijn van de platenmaatschappij EMI, cameraman Roel Deen en geluidsman Jaap Hendriks vlogen we naar Zweden met twee opdrachten: 1) Maak een mooie special, en 2) Hou 'm droog. Zorg dat hij niets te drinken krijgt.

Dat laatste bleek nog het moeilijkst te zijn, maar dat was meer onze schuld dan die van Kees. Journalist Peter Verschoor had al veel voor ons geregeld en omdat tijd geld is in televisieland moest alles snel-snel gefilmd worden. We hadden maar een paar dagen de tijd. Daarin moesten we een aantal nummers van de LP laten horen en vooral veel van Zweden laten zien en ook nog een live optreden filmen van Cornelis Vreeswijk en zijn band, 500 kilometer rijden van Stockholm.

Daar zaten wij niet mee. Wij wilden iets moois maken, want de muziek vroeg er om.

Mijn liefde voor Cornelis Vreeswijk ging al terug tot begin zestiger jaren. Mijn zusje werkte als au-pair in Zweden en kwam thuis met een Zweedse plaat van Vreeswijk en die draaide ik meteen in mijn programma Koffietijd voor Veronica. Dat was

lachen, want Zweedse liedjes hoorde je nooit en dan nog wel gezongen door een Nederlander. Ja, dat was een pracht verhaal. De platenmaatschappij reageerde alert en kwam toen ook uit met een Nederlandse versie.

Zo kwam Cornelis Vreeswijk een keer bij Radio Veronica en wij schakelden ook hem direct in bij de verhuizing van de golflengte 192 naar 538. Ook bij het verdwijnen van de zeezenders wisten we hem te vinden en zijn liedje “Veronica” ontroert mij nog altijd (ook bij de presentatie van de CD “Cornelis Vreeswijk – een Hommage”. Jeroen Zijlstra zong het en ik kreeg onmiddellijk kippenvel (ook omdat hij het op dezelfde manier zong).

Gerrit den Braber had ook nog gebeld voordat we naar Zweden vertrokken, en zei: “Ik denk wel dat jullie elkaar liggen, dus daar hoef je je geen zorgen over te maken, maar blijf wel uit de buurt van de drank.”

Nu dachten we dat dat in Zweden nogal meeviel, want destijds kon je alleen maar drank krijgen in een hotel, maar het viel ons op - juist omdat niemand erover wilde praten of er aandacht aan wilde schenken -, dat wij het er iedere keer toch weer over hadden.

“Goh wat is de drank hier duur, hè?” “Tjee, dat je niks te drinken kunt krijgen in dat restaurant….”

“Hè hè, dat was zwaar werken, een pilsje zou er zo in gaan, maar ja waar moet je dat halen…” en meer van dit soort kreten.

Dan keken wij elkaar maar weer

Cornelis en Tineke

Ja, dat is een leuke foto van ons

bestraffend aan en Kees deed alsof hij niets hoorde. Hij had zichzelf gedisciplineerd in de hand, en het was ook de eis van de platenmaatschappij. Hijzelf wilde absoluut een mooie productie afleveren en dat werd het.

Ik denk met weemoed aan de lange reis in het busje naar het noorden, waar opgetreden werd en waar meters sneeuw lag (de cameraman ging gauw nog even skiën). Ik denk aan het sjokken in de steile straatjes met de hobbelige keitjes in Stockholm (snel de buitenopnames maken, want als het licht werd, was het al ‘s morgens na 11 uur en om 3 uur ’s middags was het alweer bijna donker). “Kom Kees, nog een keer dat straatje door, nu voor de closeups”. Daar is ook de foto gemaakt trouwens, want die poncho heb ik daar ergens in een winkeltje gekocht….en duuuuuur. We hielden veel rekening met Kees z’n conditie, want hij was snel moe. Ik genoot van zijn verhalen en we lachten veel. Voor mijn toen 3-jarige dochter kocht hij een beertje. Gewoon een lieve man dus.

Wat in mijn geheugen is gegrift, zijn de opnames die we maakten in de atoomvrije parkeerplaats. Cornelis z'n tekst kreeg een loodzware betekenis, zeker nu, na 20 jaar.

CORNELIS VREESWIJK. De troubadour. De dichter, de zanger.

Mooi dat z'n werk niet verloren gaat.

Pagina 14

Van de voorzitter Als hekkensluiter van een weer goed gevulde Nieuwsbrief, valt er weinig nieuws te schrijven.

Door de hele Nieuwsbrief heen is uitgebreid stilgestaan bij diverse gebeurtenissen die reeds hebben plaatsgevonden. Ook is er melding gemaakt van de komende concerten.

Alle anekdotes en persoonlijke verhalen over Cornelis en zeker niet te vergeten foto´s, zijn van harte welkom. Materiaal kan gemaild worden naar de webmaster of opgestuurd naar de secretaris van het Cornelis Vreeswijk Genootschap. Zij verzamelen e.e.a. en zullen ervoor zorgen dat alles bij Peter Verschoor terechtkomt, Hij zal hier Degenen, die denken dat het nu dan uit putten. gedaan is met de drukte rondom De vermoedelijke prijs van het Cornelis hebben het mis. boek zal € 16,00 bedragen. Wie Voorlopig gaat het nog door. vóór 13 juni 2003 intekent, krijgt Volgend najaar (2003) verschijnt € 2,00 korting. Intekenen is mogeeen biografie van Cornelis Vreeslijk op de website van het CGV en wijk, met foto's, persoonlijke ver- op Vreeswijkdagen. halen en anekdotes. Dit boek Intekenaars zullen dan medio volwordt uitgegeven door Uitgeverij gend jaar een brief ontvangen, om Conserve, waarbij Peter Verschoor het bedrag van het boek over te de redactionele kant zal verzorgen. maken.

De omvang zal zeker 200 pagina’s zijn.

De presentatie van het boek zal

tijdens een Cornelis Vreeswijk bijeenkomst plaatsvinden. Intekenaars, die ook al betaald hebben, kunnen dan tevens hun boek afhalen.

Tot slot wil ik, namens het Bestuur van het CVG, Kees en Annie Ooteman, beheerders van Dorshuis De Schalm in Westwoud, hartelijk danken voor hun gastvrijheid tijdens de afgelopen Vreeswijkdag.

En, last but not least, allen een prettige zomer, en degenen die het nog tegoed hebben, een prettige vakantie toewensen.

Lourdes Boasman Voorzitter CVG

Wij willen de nieuwe leden van harte welkom heten.

Bart van Oijen Ria Driesen Piter Wilkens Wanda de Vries A.J. Pontier Luc Wiltschut Wim van Belzen Jan Vreeswijk Kim van der Heijden Pieter de Heer Inge Bakker Jacob Kellerman Roel van Rijswijk Puck Verloo Jan Eric Hursti Kees de Bakker Marjan Ooteman F.R. Smits

Amersfoort Fijnaart Marssum Putten Nijkerk Eindhoven Middelburg Zoetermeer Leiden Alkmaar Deventer Westknollendam Tilburg Leusden Zweden Schoorl Hoogkarspel Almere

Söndagen den 4 augusti kl 14.00 - 22.00

Cornelis Agenda 04-aug 2002

Cornelisdagen te Stockholm

10-aug-2002 11-aug-2002

Cornelis Vreeswijk-festival te Christianshavn, Denemarken

12-nov-2002

Minnesconsert te Stockholm