Nb2000 03

Cornelis Vreeswijk Nieuwsbrief. Verschijnt 1 keer per kwartaal.

Nr 3, Jg 1, Najaar 2000

Tonny Bik-Vreeswijk

Vreeswijk Fandag 16 december 2000

Het jongste zusje van Cornelis is erelid van het Genootschap. Op de 2e Vreeswijk dag vertelde zij over haar leven en dat van haar broer in een interview met Peter Verschoor. Pagina 1, 2 en 3

Voor de derde keer vindt er weer een Vreeswijk-dag plaats. Deze fandag, op 16 december te IJmuiden staat in het teken van persoonlijke ervaringen. Bovendien is het voor de nieuwe leden een goede gelegenheid om kennis te maken met het Cornelis Vreeswijk Genootschap.

Webmasters De website van het CVG wordt verzorgd door René Hasper. De Zweedse site is het werk van Mats Forsberg. Deze zomer ontmoetten de webmasters elkaar.

Pagina 4, 5.

Persoonlijke Peters Een aantal CVG-lezers stuurde persoonlijke ervaringen rond Cornelis naar de redactie op.

Lees mee op pagina 5, 6 en 7.

Van het bestuur De laatste ontwikkeling in het bestuur en bestuursmededelingen. Pagina 8.

Dit is een uitgave van het Cornelis Vreeswijk Genootschap. Het CVG is een vereniging voor liefhebbers van Cornelis Vreeswijk, en wil de herinnering aan Vreeswijk in Nederland levend houden. Het CVG organiseert bijeenkomsten, geeft een nieuwsbrief uit, onderhoudt een internetsite en steunt projecten die bijdragen aan de doelstellingen. Het lidmaatschap bedraagt f 25,- per jaar, over te maken op gironummer 8309238 ten name van Rutger Vahl, Gouda, ovv CVG. Cornelis Vreeswijk Genootschap De Savornin Lohmanlaan 5-III 6823 BD Arnhem tel. 026-3518500 genootschap@cornelisvreeswijk.nl www.cornelisvreeswijk.nl

Uiteraard zal er ook weer veel muziek zijn op de 3e Cornelis Vreeswijk Dag. Ditmaal klinkt de muziek vooral van CD, maar leden met een instrument én Vreeswijk-nummers op het repertoire worden van harte uitgenodigd om op het aanwezige podium plaats te nemen.

Verder biedt de dag gelegenheid tot het ruilen van (bijzondere) cd’s, platen, foto’s en ervaringen.

De middag begint om 12 uur met een ledenvergadering. Om 13 uur start het middagprogramma. Er wordt op veel bezoekers uit IJmuiden gerekend. Wie dus mensen wil ontmoeten die Cornelis

mogelijk persoonlijk hebben gekend, komt op 16 december naar de 3e Vreeswijk dag. In verband met de verwachte drukte dient u zich aan te melden via de website of bij het secretariaat, tel. 026-351 85 00.

U ontvangt nog een uitnodiging met routebeschrijving. Deze vindt u ook op de website. (Toegang: leden gratis, niet-leden fl. 5,-) Restaurant PUB IJmuiderslag CV IJmuiderslag 9 - 11 1974 VV IJmuiden Telefoon 0255 - 531081

Interview met Tonny Bik-Vreeswijk

‘Voor het slapen gaan kon ik kiezen uit een sprookje door mijn moeder en een liedje door Cees’ Tijdens de 2e Cornelis Vreeswijk muziekdag op 27 mei 2000 in De Schalm in Westwoud had Peter Verschoor, Nederlands correspondent te Zweden en vriend van Cornelis Vreeswijk, een gesprek met Tonny BikVreeswijk, het jongste zusje van Vreeswijk. Peter en Tonny ontmoetten elkaar voor het eerst in Nederland in 1982, toen Cornelis zijn laatste Nederlandstalige LP opnam.

Vertel eens waarom jullie naar Zweden zijn verhuisd.

Ik vertel hier de versie zoals ik hem later gehoord heb, ik was tenslotte nog niet geboren toen we gingen verhuizen. Het was in 1949.

Mijn vader (Jack) had voor de oorlog een taxibedrijf in IJmuiden. Met vier taxi’s, dat was een vrij groot bedrijf in die tijd. Na de oorlog had hij nog één auto over en toen werd het van een taxibedrijf meer een garage. Één van zijn klanten was een dame van adel met een Jaguar. Zij ging verhuizen naar Zweden

maar durfde niet zelf die auto mee te nemen. Dus vroeg ze aan mijn vader om haar auto naar Zweden te rijden. Dat was koren op de molen van die ouwe. Hij sprong in die Jaguar en deed er drie dagen over om naar Zweden te rijden. In Zweden aangekomen, keek hij eens om zich heen, pakte de telefoon, vroeg een gesprek aan (zo ging dat nog in die tijd) en belde naar huis met de boodschap: “Sjane, we gaan verhuizen”. Mijn moeder kon weinig anders dan het mooie vrijstaande huis met dienstmeisje in Nederland achterlaten en zo ging het hele gezin naar Zweden. Dat bestond toen uit Cees (Cornelis) en mijn zusjes Marianne en Ida. Eerst bivakkeerden ze negen maanden in een cel in een nonnenklooster en daarna gingen ze wonen in een klein houten huisje op de bergen met een keuken en één kamer.

Ooit heb ik van Cees gehoord dat jullie vader een sportvisser was, klopt dat?

Ja, dat is waar en daarom viel hij natuurlijk ook zo voor Zweden met die fantastische meren en natuur. Mijn vader zat altijd op een brug of in een bootje, te vissen. De hengel speelde een centrale rol in zijn leven. Hij heeft ons allemaal vissen geleerd en mij leerde ‘ie zwemmen aan zijn hengel.

Mijn vader ging in een Jaguar-garage werken. Ik werd in 1952 geboren. Op mijn 7e ging ik pas naar school omdat we zo afgelegen woonden. Maar de tijden veranderden en op een gegeven moment, in 1961, zei mijn moeder “We gaan terug naar Nederland”. Eerst ging mijn moeder, met Marianne en mij.

Niet veel later volgde mijn vader met Ida. We gingen terug naar IJmuiden en ik vond het er geweldig.

School en familie dicht in de buurt, en veel kinderen om mee te spelen.

Hoe was het om op te groeien met Cees als broer?

Cees en ik scheelden vijftien jaar, hij was dus echt mijn grote broer.

Het rare achteraf is dat je je op dat moment niet realiseert dat je oudere broer een bijzonder iemand is. Bij het naar bed gaan kon ik kiezen tussen een sprookje door mijn moeder of een liedje door mijn broer.

Hij was toen al heel veel met muziek bezig. Wat hij ook deed was beeldhouwen. Prachtige beeldjes maakte hij, mannetjes van grijze

Even iets heel anders, van wie hebben jullie allemaal die mooie bruine ogen? In Zweden heb ik Jack (junior) ontmoet en meteen toen ik Peter en Tonny zongen enkele duetten. hem zag: precies de ogen van zijn vader en als ik naar klei. De mooiste vond ik een manjou kijk zie ik ze weer, net als bij netje aan een galg. En hij las ontCees. zettend veel, verslond boeken, Nou dat wéét ik eigenlijk niet…Ze minstens één boek per dag. En dan zeiden altijd dat Cees op zijn moeder leek. De moeder van mijn vader wist ‘ie nog precies wat erin stond. had wel blond haar en bruine ogen, net als ik en mijn zussen. Mijn oma Hoe hebben jullie het verloop van zijn carrière meegemaakt? woonde in Monnickendam en ze Cees’ grote doorbraak kwam in was behoorlijk wulps voor haar tijd. Ze noemden haar daar dan ook 1964-‘65. Ineens stond hij bij ons op de stoep met zijn vrouw en zijn “de koningin van Monnickendam” en dat was vooral ook vanwege die zoontje Jackie. De reis naar Nederland kon hij betalen van de royalmooi bruine ogen. Ja, die kletteren ties voor zijn lp. Toen kregen wij in de hele familie door, nu al vier gede gaten dat er wat aan de hand neraties lang, daar doe je niets aan. was met hem, daar in Zweden, dat hij dat zomaar kon betalen. Toen Hoe ging het verder met het gezin hij na dat bezoek weer terugkwam Vreeswijk, in Zweden?

2

in Zweden informeerde hij bij verschillende platenzaken naar de verkoop van zijn lp. Overal was die uitverkocht. Zijn eerste lp sloeg in als een bom en hij gaf onmiddellijk zijn studie eraan om op tournee te gaan. In Zweden heb je de zogenaamde folk-parken. Een park, maar dan met een toneel en openlucht-bühne. Vijf jaar lang stond ‘ie op de bühnes van deze folk-parken.

Toeren, zingen, drinken en platen opnemen, jarenlang.

De verhalen over de moeilijkheden die Cees had met de Belastingdienst zijn legendarisch…

Hij kon niet met geld omgaan.

Naiëf en makkelijk als hij was, en dat leidde voortdurend tot problemen met de belastingdienst. Cees had vier schoenendozen vol met bonnetjes en bracht die naar de belasting met de woorden “hoeveel krijg ik nou terug?” Ach en het geld bleef wel stromen van alle royalties van zijn elpees. Hij heeft veel gouden en platina lp’s gehad.

Al het geld dat hij ermee verdiende, ging ook in een schoenendoos.

In hoeverre werkte het succes op hem in?

Soms had ie wel een beetje kapsones. Maar ik denk dat dat kwam doordat hij zijn eigen werk heel belangrijk vond. Hij maakte er een punt van dat dat goed was en wilde gezien worden als een serieus auteur.

Onderweg is hij wel wat verloren… Het werd business, een vak. Het was niet meer muziek maken vanuit je gevoel, maar werk. Dat miste hij wel eens. Dat zei hij al tegen me in ‘75-‘76. We waren in het zuiden van Zweden, in een prachtige villa daar die hij bij elkaar had gezongen. Een stukje van de gein was er toen volgens hem vanaf.

Waarom ging hij in Nederland ook een elpee opnemen?

Dat was op een gegeven moment vrij logisch. Hij sprak tenslotte twee talen. Begin jaren ‘70 kwam de eerste lp en dat was een gigantisch succes in Nederland.

Maar hij vond het heel vervelend dat hij het hier weer moest verdienen. Zo moest hij in een hotel

ooit eens twintig minuten op een journalist wachten. Dat vond hij helemaal niet leuk, dat zou hem in Zweden nooit zijn overkomen! En daar kon hij niet aan wennen. Hij leidde een beetje een dubbelleven.

Als hij hier was verlangde hij naar Zweden en als hij daar was verlangde hij hier naartoe. En toen de belastingdienst hem zowel in Zweden als Nederland op de hielen zat, verhuisde hij voor een tijdje naar Kopenhagen.

Wil je wat vertellen over zijn laatste jaren?

Dan ga ik toch nog even wat verder terug. Vanaf zijn 35e ben ik aan zijn kop gaan zeiken van “Cees, drink toch niet zoveel want ik kan je niet missen, je bent toch mijn

enige broertje”. Toen hij veertig werd heb ik het hem nog één keer gezegd, maar dan zei hij: “Poes, ik heb het onder controle.” Langzaam maar zeker zag ik de kringen verschijnen op zijn gezicht, en de holle wangen. Een jaar of vier voordat hij stierf zei hij al dat hij suikerziekte had vanwege zijn alcoholisme. Hij heeft ons in maart verteld van zijn ziekte en in september was hij dood. De laatste vier maanden heeft hij bij onze zus op een eiland bij Stockholm gewoond. Hij zat alleen nog maar te schrijven. Vier dagen voor zijn sterven ging hij naar het ziekenhuis. Alles wat hij in die laatste maanden heeft geschreven zit in een enorme koffer in de kelder bij mijn zusje.

Nieuwsflitsen Nederlandse dubbel CD met vertaalde nummers

In Zweden…

Cornelis Vreeswijk Museum Op 8 augustus 2000 is in Stockholm de permanente tentoonstelling van het Cornelis Vreeswijk Sällskapet in het Cornelis Vreeswijk museum geopend.

Kleinzoon Jacob onthulde de naamplaat terwijl zoon Jack het uithangbord ophing.

Zoon Jack wint Cornelis prijs Op 6 augustus 2000 is tijdens de Cornelisdagen het ‘Cornelis Vreeswijk’ stipendium uitgereikt aan zoon Jack (36). Onder groot applaus nam Jack de prijs (SK 250.000, fl. 62.500,-) in ontvangst en speelde aansluitend enkele nummers van zijn vader. De prijs, bedacht door Cornelis, bestaat sinds 1988 en bestaat ook uit een borstbeeldje van Cornelis.

Voorjaar 2001 komt er een dubbele Cornelis Vreeswijk CD uit. Op de eerste cd ‘Cornelis zingt Cornelis Vreeswijk’ staat een aantal niet eerder op cd uitgebrachte nummers. Cd 2 heet ‘Cornelis Vreeswijk door anderen’.

Hierop staan onbekende Zweedse nummers in een Nederlandse vertaling door bekende Nederlandse en Vlaamse artiesten. De voorbereidingen op dit project zijn in volle gang. Inmiddels hebben de volgende artiesten medewerking toegezegd: Della Bossiers, Maarten van Roozendaal, Bram Vermeulen, Rick Lorenzo Dros, Ibo Bakker, Tonny Vreeswijk en Jack Vreeswijk. De laatste twee zullen waarschijnlijk een duet zingen. In de volgende nieuwsbrief zal er uitgebreid aandacht zijn voor deze CD’s.

Theater stuk: de Vliegende Hollander: Het Zweedse theaterstuk De Vliegende Hollander, over het leven van Cornelis Vreeswijk zal door het Amsterdamse Klein Kunst Festival worden opgevoerd. Seth Gaaikema is benaderd om het stuk te bewerken.

Er komen 10 à 11 voorstellingen die plaats zullen vinden van 3 - 14 april 2001 in Amsterdam. Het stuk is beschikbaar gesteld door de Sällskapet.

Nieuwe boeken en cd’s, overige •

• • • • •

Nederlandse dubbele CD: Cornelis Vreeswijk, De Nozem En De Non. Deze dubbel CD bevat een aantal niet eerder op CD verschenen liedjes: Dans om de Bom, Samba de Maria, Waar gaan we naar toe na onze dood, Kameraden, Rozenblad, Een paleis van zand, Een droom, Foto’s en een souvenir, Rustig iemand, Helena, Het laatste sprookje, Op admiraal de Ruyter, Ophelia en Uylenspieghels avondlied Artikel in de Elsevier nr 43 d.d. 28-10-2000: Ruige Zanger Zweedse cd Till Sist met live-opnames van zijn bekendste nummers Driedelige bundel van het volledige oeuvre van zijn werken: Samlade sånger, Enskilada sånger en Diktar, Prosa Tolkinger boek ‘Cornelis’ door Oscar Hedlund; met bijdragen van mensen uit Vreeswijks omgeving, onder wie Silas Bäckström en ex-vrouw Bim videofilm: Cornelis Vreeswijk på Christinateatern i Kristinahamn

N.B. De Zweedse artikelen zijn via de Sällskapet te bestellen. Kijk voor meer informatie op de website: www.cornelisvreeswijk.nl

3

Cornelis Vreeswijk Park Vreeswijk heeft een eigen park in de wijk Södermaln te Stockholm.

De socialiste Margareta Olofsson diende daartoe al in 1988 een motie in, die meer dan twaalf jaar later door de gemeenteraad is goedgekeurd. De inwijding van het park vond plaats op 21 juni.

Op verzoek van Sällskapet heeft kunstenares Jeanette Rosen een borstbeeld van Cornelis gemaakt.

Het Sällskapet onderhandelt nog met de gemeente om het borstbeeld geplaatst te krijgen in het Cornelispark.

Nederlandse webmaster René Hasper interviewt Zweedse webmaster Mats Forsberg De Nederlandse webmaster René Hasper ontmoette deze zomer in Zweden de Zweedse webmaster Mats Forsberg van Het Cornelis Vreeswijk Sällskapet. Hij besloot hem te interviewen.

Hoe lang beheer je al een site over Cornelis? ‘Nog niet zo lang, in mei 2000 is het begonnen als een schoolproject en 20 juni was de première van de site.’

Waarom Cornelis als onderwerp van jouw site? ‘Ik had de box Master Cees Memoarer geleend, ik begon zijn muziek te beluisteren en zijn teksten te begrijpen en was meteen verkocht. Ik begon te zoeken op het internet en zag dat er niet zoveel goede pagina’s waren. Ik wou een site maken die compleet was.’

Hoe kom je aan materiaal op de site?

‘Het meeste is geleend en met toestemming geplaatst, sommige foto’s kon ik niet plaatsen omdat de maatschappij 500 kronen per jaar per foto vroeg (fl 125,-). Ook komt er steeds meer origineel materiaal, dat door leden van de Sällskapet wordt aangeboden.’

Kun je ons iets meer vertellen over de Cornelis dagen? ‘Deze zijn gestart in 1988, de productiemaatschappij van Silas Bäckström had al enkele platen met Cornelis gemaakt en hij organiseerde voor het eerst de Cornelis dagen. Elk jaar wordt er een cultuurprijs uitgereikt aan de meest belovende artiest. Er is een belangrijke regel voor het meedingen naar deze prijs, je moet een beurs hebben aangevraagd en die moet geweigerd zijn.

Dat is een idee van Cornelis zelf geweest, hij heeft nooit een beurs kunnen krijgen omdat hij geen Zweed was. Ik ben erg blij voor Jack Vreeswijk omdat ik het zie als de erfenis die hij nooit gehad heeft.’

Waarom heeft hij nooit de Zweedse nationaliteit aangenomen? ‘Hij vond het te veel papierwerk, hij moest bewijzen dat hij het Zweeds in woord en geschrift beheerste. Veel mensen boden aan om garant te staan maar dat was niet genoeg, er moesten testen afgenomen worden.’

Kunnen wij misschien samenwerken op internet gebied? ‘Er is een speciale linkpagina en de Nederlandse site staat bovenaan. Later zou misschien een

gedeelte van de Zweedse pagina vertaald kunnen worden in Engels of het Nederlands. Ook ben ik bezig met een database met alle Zweedse opnames, er kan dan op de site gezocht worden in de gegevens, als deze klaar is kan het Nederlandse genootschap er misschien ook gebruik van maken door de Nederlandse Cornelis songs er in te plaatsen.’

Heb je Cornelis ooit ontmoet of weet je een leuke anekdote? ‘Nee, ik heb hem nooit ontmoet maar weet wel een paar leuke anekdotes.

Cornelis was op een feestje van Silas, er werd gedronken en gemusiceerd. Cornelis werd dronken en kreeg ruzie over een onbenulligheid, iedereen ging slapen maar Cornelis schreef een song ‘Silas Party’ toen iedereen wakker werd was Cornelis nog op en had de song gereed. Een andere is dat Cornelis buiten een restaurant stond en een hooglopende ruzie met iemand had, wie dan wel de grootste communist van hun beiden was. In feite was hij niet bij een partij of vakbond in te delen, voor mij was het een anarchist, een vrijheidsvechter. Hij kwam altijd op voor de onderdrukten of de zwakkeren, zo speelde hij ook het nummer Milan op de LP Opopoppa, een hulpaktie voor Biafra.

Ook speelde hij regelmatig op avonden van de AA.’ Hoeveel Zweedse LP’s zijn er gemaakt?

‘Ik weet het niet precies maar ik denk een stuk of 30, ik ben in ieder geval nog niet compleet. Daarnaast zijn er 45 à 50 Zweedse CD’s gemaakt. Niet alle LP’s zijn op CD verkrijgbaar en soms worden er ook 2 op 1 CD gezet.

Vertel eens iets over het park dat naar Cornelis vernoemd is. ‘Het park ligt in het zuidelijke deel van Stockholm, het favoriete deel van Cornelis, niet ver van zijn huis, Mosebacke en zijn graf. Het

4

heeft de initiatiefneemster 12 jaar gekost om de gemeente zover te krijgen dat een nog niet vernoemd park naar Cornelis werd vernoemd. Het is geopend in juni van dit jaar door een Stockholmse politicus die een toespraak hield. Aansluitend was er muziek, worst en bier.’

Zijn graf ligt op een mooie locatie. Wie ligt daar nog meer begraven?

‘Een eindje verderop ligt Lars Vivallius begraven, een grote 16e eeuws poëet.

Cornelis las zijn boeken en werd

Mats Forsberg, Jack Vreeswijk en René Hasper

geïnspireerd door zijn werk. De plaats voor het graf van Cornelis is zorgvuldig gekozen, het ligt dichtbij zijn huis en Mosebacke waar hij veel optrad.’

Wat had Cornelis met Mosebacke?

‘Die twee hadden een relatie. Mosebacke was altijd een vrijzone voor jonge artiesten, dat was iets wat Cornelis ondersteunde, hij hield er veel van en speelde er veel. Er is nog steeds een speciale Corneliskamer. Tot voor kort hing daar nog zijn vest, dit hangt nu in het museum.’

In het museum zag ik ook een pen, zit daar ook een verhaal aan vast ‘Ja, Cornelis schreef altijd met een plastic pen maar toen hij het grote contract met Philips ging tekenen kocht hij van te voren een gouden pen, hij vond dat zoiets belangrijks ook met een mooie pen moest gebeuren.’

Zweedse site: www.cornelis.nu

Contributie 2001 De contributie voor het jaar 2001 bedraagt fl. 25,--. Het gezinslidmaatschap is fl. 40,--.

Na het overmaken van uw contributie krijgt u de lidmaatschapskaart van het Cornelis Vreeswijk Genootschap thuisgestuurd. De kaart geeft onder meer korting op evenementen van het Genootschap. Leden ontvangen daarnaast de periodieke nieuwsbrief. U kunt uw contributie overmaken op gironummer 8309238 ten name van Rutger Vahl, Gouda, ovv CVG.

Vreeswijk-reis zoekt úw hulp Vanuit verschillende kanten binnen het Genootschap is aangedrongen op een georganiseerde reis naar Zweden. Bij voldoende belangstelling zal deze reis komende zomer plaatsvinden. Uiteraard draait alles tijdens de vakantie om Vreeswijk. Er zal een bezoek worden gebracht aan de Cornelis Dagen in Mosebacke, en verder zullen alle belangrijke Vreeswijk-plekken in Stockholm worden bezocht.

Samen met andere Vreeswijkliefhebbers moet het vooral een gezellige en leuke vakantie worden.

Het bestuur van het CVG zoekt enthousiaste leden die deze reis willen meeorganiseren. Meldt u zo snel mogelijk aan bij het secretariaat van het CVG. Aanmelden kan ook via de website.

Een bootreisje op de Älva In oktober maakten CVG-lid Carolien van den Heuvel een bootreis op de Älva met leden van het Zweedse Cornelis Vreeswijk Sällskapet. Haar conclusie: veel muziek gaat naar verloop van tijd vervelen. Die van Cornelis nooit.

Onze aankomst in Zweden is op donderdag 26 november. ’s Avonds hebben we nog even de tijd om naar een cafeetje te gaan. In de bar spelen twee kerels gitaar. Het derde of vierde liedje dat ze ten gehore brengen is meteen raak: een schitterende uitvoering van Balladen om Herr Fredrik Åkare och den söta Fröken Cecilia Lind.

Op ons verzoek spelen ze later nog twee nummers van Cornelis. Het is een voorproefje op een geweldige week Zweden en vooral Cornelis Vreeswijk.

In de namiddag van zaterdag de 28e komen we in Stockholm aan, vinden een hotelletje recht tegenover het pendeltreinstation in Älvsjö, installeren ons en dan is het tijd om Per-Albin Hansson te bellen voor de bevestiging van onze afspraak, de volgende ochtend om 11 uur bij het Cornelismuseum in Gamla Stan. Aan de telefoon klinkt hij net zo hartelijk als in zijn emails: hij zal zorgen voor een extra uur op de klok (het wordt die nacht wintertijd) en koffie bij aankomst.

Het is gemakkelijk te vinden en de gevel heeft prachtige ramen met de afbeelding van Cornelis erop. De kennismaking lijkt meer een weerzien van oude vrienden. Er zijn nog twee dames aanwezig met wie het direct klikt. Het museumpje is klein, maar heel intiem, warm en indrukwekkend. Per-Albin vertelt veel en graag. Dat doet hij zo nodig ook in het Engels en raakt niet uitgepraat bij de vele krantenartikelen en foto’s met korte bijschriften.

Om kwart voor één is het tijd om even om het Koninklijke Slot heen naar de kade ervoor te lopen. Dat is namelijk de ligplaats van de gerenoveerde schoener de ‘Älva’.

Er staat al een groepje mensen te wachten in de wind en regen, erg Nederlands weer dus. Na een waarschuwing voor het gladde dek mogen we aan boord. Via een zeer hoge drempel met een glibberig

5

trapje komen we in een portaaltje waar we de jassen kunnen ophangen. Er is een erg gezellige bar aan boord en als je daar doorheen loopt kom je in een soort gelagkamer met lange tafels en stoelen. De boot vult zich met Cornelis fans, onder wie Ida Leuhusen-Carlström, geboren Vreeswijk (de zus van Cornelis) met haar huidige echtgenoot Hasse, Silas Bäckström, o.a. producer en vriend van Cornelis en voorzitter van het Sällskapet en Ann-Christin Wennerström, de Ann-Katrin uit vele van zijn liedjes.

Koffie en broodjes staan op ons te wachten. Dan vertrekken we voor een tocht van 6 uur door de onbeschrijflijk mooie scherenkust bij Stockholm. Enerzijds is het wel jammer dat het weer zo miezerig is (vooral voor de rokers, want binnen mag je in Zweden maar zelden roken, het schept echter ook wel weer een band). Aan de andere kant heeft het ook wel iets, dat Nederlandse weer.

Even later is het tijd voor livemuziek. Drie jonge jongens installeren zich: Andreas Kidmo, Edvard Gustafsson en Tony Lesse.

‘Gut, wat leuk’, denk ik. Maar als het eerste akkoord heeft geklonken blijkt al snel dat het meer dan leuk is. De drie jongens tonen zich fantastische vertolkers van ontzettend veel bekende en onbekendere liedjes van Cornelis!

Geen geforceerde poging tot imiteren, maar een eigen interpretatie, die vaak ontroerend veel aan een jonge Cornelis doet denken. Iedereen is er van onder de indruk.

In de pauze neemt Per-Albin het woord en vertelt over de oprichting van het Nederlandse Genootschap, het bezoek van Lourdes Boasman en René Hasper in augustus aan Stockholm en de goede samenwerking.

Na afloop van zijn praatje wil hij via mij een prachtig beeldje van Cornelis aanbieden aan Lourdes.

Helaas ben ik op dat moment even afwezig voor een sanitaire stop.

Oorzaak: de rijke hoeveelheid bier van die dag! Maar wat een timing!

Mijn terugkomst wordt met een applaus begeleid en de ceremonie gaat door.

aangeschafte CD’s gedraaid, waarna onze conclusie luidt, dat veel muziek na een tijdje gaat vervelen, maar Cornelis niet!

Tekst: Carolien A. van Heuven

De Zweedse media besteden nog veel aandacht aan Cornelis. Dit relaas stond kort geleden in ‘Sesam’. Het geeft een goed beeld hoe de Zweden tegen Vreeswijk aankijken.

Typisch Zweeds

Cornelis Vreeswijk

Carolien van Heuven en per-Albin Hansson

Na de muziek wordt er een heerlijke warme maaltijd geserveerd (Sjömans biff – zeemans bief) en praten we ontzettend gezellig met deze en gene over Nederland, Zweden, de verschillen en de overeenkomsten, maar vooral over Cornelis. Om zeven uur zijn we terug bij de kade, nemen hartelijk afscheid. Mats, de Zweedse webmaster, moet onze kant uit en met hem drinken we nog een paar biertjes in de Irish Pub op het Centraal Station.

Natuurlijk zetten we het beeld van Cornelis op tafel, als “vierde man”.

Dat gaat eigenlijk vanzelf, het lijkt raar om hem in een tas onder tafel te laten staan. Erg geestig is dat de serveerster komt vragen of het beeldje te koop is! Het beeldje is overigens gemaakt door een zeer goede vriendin van Ann-Christin, Jeanette Rosén.

Dinsdags zijn we nog naar het Cornelispark geweest en het vlak daarbij gelegen graf naast de Katarinakerk, hebben daar in navolging van de vorige afvaardiging een Beerenburg gedronken en de glaasjes en het flesje achtergelaten. We zijn naar zijn stamkroegen Gyldene Freden en Tennstopet geweest, maar die blijken helaas gesloten. Bij Gyldene Freden hebben we wel de neuzen even tegen het raam aangedrukt om precies de plek van het tafeltje van Cornelis te zien en ook die van Evert Taube, de oude Meester. In de auto terug hebben we natuurlijk eindeloos de nieuw

Hij was wellicht één van de e populairste Zweden van de 20 eeuw. En hij was zeker één van de meest bekende en één van de meest geliefde. Zijn naam was Cornelis Vreeswijk. Hij was geboren in Nederland, in 1937, en kwam als 14-jarige naar Zweden. Hij maakte zich de Zweedse taal eigen en werd een meester op het gebied van een typisch Zweedse kunstvorm: het lied. Als Zweden op een feestje hun gitaar pakken en iets gaan zingen, is dat vaak een liedje, meestal een vrij eenvoudige melodie met een vertellende tekst, waarbij de tekst het belangrijkste is.

De eerste grote Zweedse liedjeskunstenaar - of troubadour - was Carl Michael Bellman in de 18e eeuw. Evert Taube was de allergrootste in e de 20 eeuw, totdat Cornelis in 1964 doorbrak. Hij werd al heel snel ontzettend populair en vernieuwde het Zweedse lied.

Zijn taalgebruik was modern, maar was tegelijkertijd een brug naar de geschiedenis; zijn teksten bevatten korte citaten uit de bijbel, spreekwoorden, gezegdes en volksliedjes, en teksten van dichters als Bellman, François Villon en Nils Ferlin. Zijn melodieën waren afkomstig uit de Scandinavische volksmuziek, van Amerikaanse blues, Franse chansons en Braziliaanse samba's. Hij speelde met de beste Zweedse jazzen rockmusici. Hij had een geheel eigen manier van gitaarspelen, die wellicht niet mooi was, maar zeer effectief.

6

Cornelis zong over de sociale dienst, over hoeren, dieven, junks, alcohol en over opgefokte militairen. Hij vertelde met humor en tederheid over de lichamelijk minder goed bedeelden ("Saskia"), de armen en uitgestotenen ("Somliga går med trasiga skor") en was minder aardig voor de rijken en machtigen. Hij zong spotliedjes als "Hönan Agda" ("De haan en de hen"), maar tevens de mooiste liefdesliedjes die het Zweeds rijk is, zoals "Veronica", "Grimasch om morgonen" en "Balladen om herr Fredrik Åkare och den söta fröken Cecilia Lind". Zijn teksten waren licht en pikzwart, ironisch en serieus.

De liedjes van deze immigrant behoren tot het meest Zweedse wat er bestaat. Cornelis was typisch Zweeds, op vele manieren. Hij vond drinken iets verrukkelijks en dronk te veel. Hij leefde soms een zeer wild leven. Hij verdiende veel geld, was zeer genereus tegenover zijn vrienden, maar stond op slechte voet met de belastingdienst en de deurwaarder. De bassist Sture Nordin vertelde dat toen Cornelis na een paar optredens een keer betaald kreeg, hij al het geld in een plastic zak deed, die tussen de voorstoelen in de auto stond.

Soms gebeurde het dat zijn geld wegwaaide... De vrouwen waren gek op hem en hij was enkele malen getrouwd of woonde met iemand samen. Op 1 mei 1987 speelde hij in het Concertgebouw van Stockholm voor een volle zaal. Daar was ik bij. Hij had een band van jonge rockmusici, die twee keer zo jong waren als hij. Hij zong oude en nieuwe liederen en was geweldig. De mensen stonden in de banken en schreeuwden het uit. In het najaar stierf hij. Hij was al langer ziek. Zijn begrafenis werd uitgezonden op tv.

De beste Zweedse artiesten speelden, zongen en lazen gedichten voor. Het was alsof de koning gestorven was. En dat was ook zo - de koning onder de troubadours was van ons heengegaan.

Anders Sandberg in ‘Sesam 5/00’ Vertaling: Tineke Wedzinga

Lillsysterns undulat är dod.

De kanarie van kleine zus is dood

Lillsysterns undulat är död, stendöd uti sin bur Lillsystern gråter ögat så röd, men lillsysterns undulat är död Stendöd uti sin bur

De kanarie van kleine zus is dood morsdood daar in zijn kooi en zusjelief huilt haar ogen vuurrood maar ‘t Pietje van kleine zus blijft dood morsdood daar in zijn kooi.

Lillsysterns undulat har gått bort, tårar till intet våta.

Lillsysterns sorg är häftig men kort.

Hon gråter en skvätt tills ögat blir torrt Sen får hon sluta gråta.

‘t Beestje ligt met zijn pootjes omhoog tranen mogen niet baten nog één snik, een laatste traan in haar oog en dan zijn beide ogen weer droog en kan zij het janken laten.

Lillsystern får en ny undulat, i moderiniserad bur En död undulat får katten till mat, och lillsystern får en ny undulat, den sjunger i ur och skur.

Een nieuwe kanarie is gauw gekocht en ook een modern’re kooi het dooie beest wordt nu voer voor de kat en zusje heeft weer een nieuwe schat wat zingt die kanarie mooi.

Lillsystern har ett hjärta av is, och stenkall är hennes själ.

Hon vill ha en fågel till varje pris, men vill inte ge den kärlekens spis och då svälter den ihjäl

Klein zusje heeft een hart van steen en lief zijn zal zij nooit leren zij moet en zal zo’n beest om zich heen maar zorgen voor Pietje, ach man, wel nee ook dit beestje zal creperen

Lillsysterns undulat är död, stendöd uti sin bur Den stackars undulaten dog av celibat, men lillsystern får en ny undulat Allting är frid och fröjd

Kanarie van kleine zus is niet meer die zingt nu in de hemel alleen zijn in celibaat werd zijn dood voor zusje een nieuwe vogel gekooid en alles is pais en vree.

Vertaling Carolien van Heuven

Het verhaal van Harry van Haren In juni 1958 ben ik met mijn ouders naar Zweden gegaan. Mijn vader was daar n.l. door de vader van Cornelis Vreeswijk gevraagd om te komen spelen met zijn waterorgel. Dit speelde zich waarschijnlijk af in de volksparken die in verschillende plaatsen en steden in de in de weekeinden voor vertier zorgden. Bij dit waterorgel hadden wij een grote tent die Cornelis, voor ons Kees, ook mee hielp opbouwen en afbreken. ‘s Avonds speelde hij wel eens op zijn gitaar en zong er Zweedse liedjes bij. Hij was toen ca. 22 jaar. In 1965 kwam hij voor het eerst naar Nederland en trad toen bij de Vara op voor de tv met o.a. de Nozem en de non en Jantjes Blues.

Jaren later ontmoette ik hem weer een keer in Utrecht bij een programma van de TROS. Na zijn optreden ben ik nog met hem uit geweest wat hij erg leuk vond, ook om mij na zoveel jaar weer eens terug te zien. Na nog een paar keer bij zijn ouders thuis te zijn geweest, verwaterde het contact. Maar zijn platen en muziek ben ik altijd trouw gebleven.

Uiteraard heb ik leuke herinneringen aan de tijd dat ik met mijn ouders en de familie Vreeswijk in Zweden woonde, maar het is te veel om op te schrijven.

Harry van Haren - Soest 7

Nieuws van het bestuur

2000 het jaar van Cornelis Vreeswijk? het graf, het park, het museum, zijn laatste woonhuis en het café / restaurant Gyldene Freden, waar hij een eigen tafel had, maken ook onderdeel uit van de trip.

Voor het organiseren van deze reis worden overigens vrijwilligers gezocht, want u zult begrijpen, dat hier veel organisatie in gaat zitten.

Sinds de vorige nieuwsbrief is er veel gebeurd. Eerst nog maar even een recapitulatie van de tweede Cornelis Vreeswijk muziekmiddag op 27 mei in Westwoud. Een heel belangrijke dag, want op deze 27e mei werd het Cornelis Vreeswijk Genootschap officieel opgericht. Behalve de eerste ledenvergadering en officiële installatie van het bestuur van het CVG, stond de dag voornamelijk in het teken van de muziek van Cornelis; ook was er het interview met Tonny BikVreeswijk, afgenomen door Peter Verschoor. Meer informatie over deze dag is terug te lezen de site van het CVG op het Internet.

Cornelis dag op 16 december Ook dit jaar wordt weer in december een Cornelis Vreeswijk dag georganiseerd. Dit keer zal de dag in het teken staan van het “nader kennismaken” met elkaar. Er zal veel Vreeswijk muziek worden gedraaid, ook wordt een ruilhoek ingericht, waar leden hun dubbele cd-tjes, platen en andere artikelen kunnen ruilen. Of zelfs datgene kunnen vinden, waar ze eigenlijk al heel lang naar op zoek zijn. Het is gebleken dat veel van onze leden smakelijke anekdotes, soms zelfs ontroerende verhalen kunnen vertellen over Cornelis. U wordt dan ook allen opgeroepen, om uw kennis over Cornelis met de andere leden te delen. De redactie van de nieuwsbrief publiceert ook graag uw persoonlijke verhaal in de nieuwsbrief.

Dat is het andere grote nieuws. Sinds enige tijd heeft het CVG een eigen website met het adres www.cornelisvreeswijk.nl. Inmiddels hebben al omstreeks 10.000 (!) mensen de website bezocht, waarmee de site in enkele maanden is uitgegroeid tot een van de grootste artiestensites van Nederland. Het CVG-betuur dankt en feliciteert webmaster René Hasper hiermee van harte.

Het bestuur wil tevens van de gelegenheid gebruikmaken om Kees en Annie Ooteman te bedanken. Zij hebben hun etablissement in Westwoud ter beschikking gesteld voor de Cornelis Vreeswijk muziekdag.

Verder gaat onze absolute dank uit naar alle artiesten die belangeloos hebben opgetreden. En last, but not least, danken wij de Zweedse ambassadeur, die fl.

300,-- heeft geschonken als bijdrage in de kosten.

Dubbel cd in voorbereiding Aan het begin van dit stukje heeft u kunnen lezen, dat het bestuur vrij druk is met allerlei zaken. Een aantal dingen willen wij u niet onthouden, alhoewel e.e.a. nog in de voorbereidende fase is. Streven is om in 2001een dubbel-cd uit te brengen, waarop diverse Nederlandstalige artiesten liederen zingen van Cornelis. En dan gaat het hier om nooit vertaalde Zweedse liederen van de “Meester”. Verschillende van onze leden zijn al druk bezig met het vertalen van teksten, dit alles onder regie van Peter Verschoor, die hierbij nauw samenwerkt met Kick van der Veer; zij weten ook nog te melden, dat een aantal artiesten reeds belangstelling heeft getoond. Verder is het CVG-lid John van Dijk al ettelijke jaren bezig om te bereiken, dat in IJmuiden een eerbetoon aan Cornelis wordt opgericht. Het CVG-bestuur heeft deze handschoen opgenomen en probeert John hierbij te ondersteunen

Cornelis Dagen Een aantal leden is begin augustus naar Stockholm afgereisd om deel te nemen aan de Cornelis Dagen op 6 augustus. Op deze jaarlijks terugkerende Zweedse muziekdag wordt een cultuurprijs aan een artiest uitgereikt. Dit jaar viel de eer te beurt aan Jack Vreeswijk, de zoon van Cornelis, voor zijn cd Is i magen (ijs in je maag). De prijs bestond uit een geldbedrag van Sek. 250.000,-- omgerekend fl. 162.500,-- en een beeldje van Cornelis. Deze cultuurprijs is door Cornelis zelf, kort voor zijn overlijden, ingesteld. De Cornelis Dagen wordt georganiseerd door onze zustervereniging, Cornelis Vreeswijk Sällskapet, in Zweden.

Wordt 2001 het jaar van Cornelis Vreeswijk? We hopen van wel!

Tijdens het bezoek in Stockholm is kennisgemaakt met het bestuur van het Zweedse Sällskapet. De Zweedse Cornelis-liefhebbers waren zeer enthousiast over het feit dat ook Nederland nu eindelijk een Vreeswijkvereniging rijk is en zij toonden zich bijzonder onder de indruk over datgene wat het CVG allemaal op stapel heeft staan, en al bereikt heeft in relatief zeer korte tijd. Afgesproken is in de toekomst samen te gaan werken. Deze samenwerking zal in ieder geval bestaan uit het uitwisselen van informatie en het bezoeken van de wederzijdse Cornelis evenementen. Zo is afgesproken in augustus 2001 een reis naar Stockholm te organiseren voor CVG-leden. Het programma zal dan o.a. bestaan uit het bezoek aan het Mosebacke theater waar de Cornelis Dagen plaatsvindt. Een wandelroute langs de diverse Cornelis Vreeswijk bijzonderheden, zoals

Lourdes Boasman Voorzitter Cornelis Vreeswijk Genootschap Genootschap@cornelisvreeswijk.nl

8