SETUP.06 : handleiding bij de collectiepresentatie 2022

De.GROEN f i n e . a r t.c o l l e c t i o n S E T U P. 0 6 handleiding bij DE c o l l e c t i e p r e s e n tat i e 2022

2

SETUP.06 Welkom Op het omslag van dit boekje staat in grote letters HANDLEIDING BIJ DE COLLECTIEPRESENTATIE. Dat is precies wat het is. Met dit boekje is de route door de collectie te volgen en worden alle werken benoemd en kort beschreven. Het is aan jou om te ontdekken wat je ervan vindt.

Iedereen kijkt tenslotte met zijn eigen ogen.

Ons motto voor de collectie is Allmighty Modest. Wij bedoelen daarmee dat zelfs de meest bescheiden werken op een bepaalde manier kunnen overdonderen wanneer je ze ziet. Als verzamelaars en kunstenaars zoeken wij voortdurend naar werken die van binnenuit -vanuit het werk zelf- laten zien wat ze betekenen en wat ze uitstralen. Die betekenis en uitstraling kan heel klein en hypergeconcentreerd zijn, maar ook heel groot. Provocerend, poëtisch, geëngageerd, ongemakkelijk, aangenaam, nuttig, nutteloos, mooi, lelijk, intimiderend en ga zo maar door. Het zit er allemaal in. Veel plezier bij het kijken én praten over kunst.

Marjolein de Groen/Peter Jordaan

3

We vragen even uw aandacht Welkom in ons huis. In de collectie die wij laten zien krijgen de werken de plek en de ruimte die zij verdienen. Dat betekent dat sommige werken zeer kwetsbaar hangen of zijn opgesteld. Je moet als kijker goed opletten waar je staat en nooit achteruit stappen. En hoe vervelend het ook is: nergens aankomen.

4

Danny Foolen Voordat je na de trap linksaf de grote ruimte ingaat, zou je er bijna aan voorbij lopen. Rechts hangt een klein rood kastje aan de wand. Het is een noodsleutelkastje met inslagruit en slaghamertje. In space of emergency is de titel van dit werkje van Danny Foolen. In een bestaand noodsleutelkastje heeft Foolen een klein witgeschilderd interieur gebouwd. Een perspectivische kleine ruimte met daarin een blind venster. Je kunt niet door het venster heen kijken. Veel van Foolens werk gaat over ruimte en perspectief. Meestal zijn het modellen op schaal. Wanden, vensters en deuren. Vaak plaatst Foolen deze modellen in het luchtledige. Deuren, ramen en muren die ophouden in de ruimte. Maar hier niet. Foolen heeft zijn ruimte benauwend afgekaderd in dit noodsleutelkastje.

Hester Oerlemans Links om de hoek in de grote ruimte hangen vier grote Blobs aan de muur. Blobs, zo noemt Hester Oerlemans deze objecten. Of zijn het sculpturen? Met de Blobs probeert Oerlemans de lucht te fixeren. Bedenk er nog eens bij dat deze objecten in China gemaakt zijn tijdens een werkperiode en daarmee dus voor eeuwig de Chinese lucht in zich gefixeerd hebben. FIXING AIR heette het project waarbij lucht en ballonnen bepalen hoe het werk eruit gaat zien. Het was een experiment dat wonderwel slaagde.

Uiteindelijk heeft zij zestig Blobs vanuit China verscheept naar Berlijn waar zij woont. Vier daarvan hangen hier. Het is een vrolijke en opbeurende serie. Wie goed kijkt kan bij één van de Blobs nog het knoopje zien waarmee de opgeblazen ballon is dichtgeknoopt.

5

6

Hester Oerlemans

7

Titel

8

Hans Walraven (links), Lieven Hendriks (rechts), Johannes Langkamp (voor)

withouten lijst. Het zijn inderdaad de ogen en de hersens die het werk moeten doen.

We hebben hier te maken met een trompel’oeil pur sang. De verraderlijkheid ligt in het oppervlak van het linnen zelf. Het werk vraagt om nauwkeurig te bekijken en te bestuderen.

Hans Walraven Wanneer je vanuit het werk van Oerlemans verder kijkt hangt op de muur ernaast een schilderij van Hans Walraven. Blauw, wit en zilverachtig. Een enorm gelaagd werk dat zeker niet op traditionele wijze geschilderd is. De esthetiek in het werk van Walraven is verleidelijk. Het is alsof je kijkt naar een satellietfoto vol meren en bergen. Soms ervaar je een enorme diepte in het werk die dan ineens weer verdwijnt. Laat je niet beetnemen door de esthetiek. Van dichtbij zie je zompige krochten en gestolde bellen alsof het ooit zeepsop was. Een roze vlek, een witgele veeg. Het lijkt alsof het stollingsproces in het schilderij nog aan de gang is.

Jaap Kroneman Tussen de twee grote ramen staat tegen de muur een spiegel-sculptuur van Jaap Kroneman.

De vierkante doos en de vierkante pilaar/ balk spiegelen aan alle kanten. Ondanks de strakke en strenge lijnen is dit misschien wel een zachtaardig werk in het oeuvre van Kroneman. De sculptuur weerspiegelt in alles de omgeving van het werk. Dat is ook de bedoeling. In een solotentoonstelling met werk van Kroneman wordt zijn eigen werk weerspiegelt. In deze ruimte wordt een situatie weerspiegelt waarin Kroneman niet de regie heeft. Ook dat is goed. Het

Lieven Hendriks Naast het werk van Walraven hangt een schilderij van Lieven Hendriks uit de serie Ruffled, Ruffled Pink. Ogen en hersens worden misleid of beter gezegd aan het werk gezet. Een groot roze vlak geschilderd op linnen wordt omkaderd door een simpele 9

10

Ellen Grote Beverborg

is bijzonder hoe twee in feite risicoloze en misschien zelfs wel saaie vormen toch een overtuigende kracht en sfeer oproepen.

Merkwaardig genoeg heeft dit werk uit 2008 tijdens een solotentoonstelling Untitled meegekregen. Later kreeg het de titel Blinky Palermo. Waarschijnlijk een ode aan deze Duitse schilder.

Ellen Grote Beverborg Op het stukje muur links naast de gang hangt een klein schilderij van Ellen Grote Beverborg. Een landschap met bomen die langzaam opgaan in een donkere achtergrond. Het is geen bos zoals je het kent. Grote Beverborg heeft op het doek vele transparante lagen gelegd waarvan sommigen zeer pasteus zijn en er dik boven opliggen. Het maakt het werk abstracter. Zelf schrijft zij over een etherische tussenwereld, een wereld achter de werkelijkheid. Natuurlijk kun je het werk vanuit die optiek bekijken en er betekenis aan geven. Maar ook zonder die betekenisgeving is het een fascinerend werkje dat raakt aan abstractie.

Sondra Perry Op de grote wand hangen twee monitoren waarop een werk van Sondra Perry te zien is. Zij is een Amerikaanse (video) kunstenaar.

Vaak gebruikt zij haar achtergrond als zwarte kunstenaar als vertrekpunt voor haar werk.

In de video Double Quadruple Etcetera Etcetera 1 & 2 zien we twee zwarte dansers. Perry heeft een bewegend beeld gemaakt waarbij het lijkt alsof de dansers voortdurend worden ‘uitgegumd’ en vervangen worden door de ruimte waarin zij dansen. Hoewel de lichamen van de dansers vervagen blijft het (rasta) haar van

beide dansers goed zichtbaar. Geeft zij hiermee een geëngageerd statement af over haar identiteit als zwarte kunstenaar in de Verenigde Staten? Het is aan iedereen zelf om dat te beoordelen.

Johannes Langkamp Midden in de ruimte staat het bankje van Johannes Langkamp. Pleased to Meet You is de titel met daaraan toegevoegd Model for a Museum. Beweging speelt een grote rol in het werk van Langkamp. Het bankje is een prototype voor een langere bank. Wanneer je op de bank zit kun je over de gele wieltjes heen en weer schuiven. Pleased to Meet You (XL), de lange uitvoering staat nu in het Boijmans van Beuningen Depot in Rotterdam.

11

Edwin Zwakman Wanneer je vanuit de grote ruimte de gang aan de voorzijde inloopt ligt links op een schapje een iPad en iets verder in de gang staat op de rechterwand tegenover het raam in grote letters de tekst AT NIGHT I SEE THE FUTURE. Zwakman die bekend is vanwege zijn foto’s die vrijwel altijd op wonderlijke wijze geregisseerd zijn slaat hier een zijweg in met een interactief werk.

Ook in dit werk staat zijn gemanipuleerde werkelijkheid aan de basis. Het grote verschil met zijn foto’s is dat de kijker het beeld kan manipuleren. Wanneer je de iPad in je hand neemt en richt op de tekst verschijnt er een verrassend venster in beeld. Je kunt naar de tekst toelopen, eromheen bewegen, langzaam kijk je door je eigen venster naar buiten. Misschien kijk je naar de toekomst, huiveringwekkend of juist geruststellend? Net zoals bij zijn foto’s, het lijkt een simpel beeld maar uiteindelijk is het moeilijk te doorgronden wat je nu eigenlijk ziet.

12

Hans Walraven In het voorbijlopen naar de tekst van Zwakman hangt op de linkerwand een schilderijtje van Hans Walraven. Melkachtige horizontale druppels op een glazige grijze achtergrond.

Hester Oerlemans Wanneer je de gang uitloopt naar de kleine achterruimte kijk je frontaal tegen een werk van Jochen Mühlenbrink aan. Maar daarvoor hangt op de linkermuur een kleine tekening van Hester Oerlemans. Drie figuren (soldaten?) met matrassen en/of dekens op hun hoofden.

Kleurrijk maar niet getekend. Het werkje is helemaal opgebouwd uit opgeplakte stukjes gekleurde tape. Het is een bescheiden maar indrukwekkend tafereel dat je ziet, vluchtelingen, hulpverleners?

Edwin Zwakman

13

14

Theo Konijnenburg (links), René Roeten (rechts)

15

een ultieme trompe-l’oeil die Mühlenbrink ons voorspiegelt. De tape op het linnen is geschilderd en de tape op de muur is de echte tape. Fake en werkelijkheid raken elkaar aan.

Theo Konijnenburg Rechts van Oerlemans, onder het raam staat de radiator van Theo Konijnenburg.

De radiator is een vertaling van de werkelijkheid zoals Konijnenburg dat veelvuldig doet. (zie ook het witte pick-upje van Theo op de tafel).

Jochen Mühlenbrink Op de achterwand hangt een werk van Jochen Mühlenbrink. Een beetje smoezelig wit geprepareerd doek dat aan de zijkanten beplakt is met transparant tape. Het lijkt alsof de stukken tape van het doek aflopen en op de muur verder geplakt zijn. Het is 16

Sjoerd Knibbeler Op de kleine wand naast de tafel in de deuropening hangt een iPad met het werk Skyline van Sjoerd Knibbeler. Van een afstand lijkt dit een computerbeeld van een golfbeweging. Van dichtbij zie je de eenvoud van dit werk. Een stukje plastic gespannen aan een draadje. De wind doet het werk en soms zie je de skyline (van Los Angeles) duidelijk verschijnen.

René Roeten Op de tafel staat een kleine sculptuur van MDF. Het werk van Roeten is over het algemeen bescheiden maar toch zeer aanwezig. Zo ook dit Scharenbeeld.

Een cluster van scharenogen verdwijnt in een constructie rechthoekige vormen.

De schaduw van de ogen valt op de tafel. Je kunt er een voertuig inzien, of een ruimteschip. Het is een poëtisch en esthetisch kleinood.

Maurice van Tellingen Op de wand tegenover het werk van Mühlenbrink hangt het kleine matrasje van Maurice van Tellingen. Van Tellingen speelt in al zijn werk met het perspectief. Dat is bij dit matrasje niet anders. Met uiterste precisie en met oog voor detail beantwoordt dit werkje aan de ranzige werkelijkheid van een oude afgeleefde matras.

Sjoerd Knibbeler Een stapje terug de gang in ga je linksaf naar de grote ruimte. In één oogopslag zie je daar het werk Vortex van Sjoerd Knibbeler. Wind en beweging spelen vaak een rol in het werk van Knibbeler.

Zo ook de mini tornado Vortex. In zijn studio bouwde hij een glazen kast waarin

17

hij met behulp van een stofzuiger en mist -gemaakt van droog ijs- zijn eigen tornado maakte en vastlegde met de camera.

Schuin tegenover Vortex hangen twee werken uit de serie IN ELEMENTS. Knibbeler fotografeerde experimenten die hij uitvoerde aan de kust van het eiland Föhr, één van de Duitse Waddeneilanden.

Hij bouwde hiervoor zijn eigen machines.

Via een pijp wordt calciumcarbonaat de lucht ingeschoten. Dat moment heeft hij talloze malen vastgelegd op verschillende locaties en momenten van de dag onder zeer verschillende weersomstandigheden.

Knibbeler toont zichzelf niet alleen als kunstenaar maar ook als researcher.

Vanuit de wetenschap (Harvard-universiteit) zijn er plannen om op 20 km hoogte calciumcarbonaat-deeltjes in de atmosfeer te gaan sprayen. Die moeten een deel van het zonlicht terug de ruimte in reflecteren en zo onze planeet koelen. Knibbeler zet het idee van zo’n wetenschappelijk experiment naar zijn eigen hand en maakt als kunstenaar een eigen beeld.

Maurice van Tellingen Rechts naast de twee werken hangt op de kopse wand een klein werkje van Maurice van Tellingen. Een klein in perspectief 18

geplaatst gordijn. Achter het donkerblauwe gordijn schijnt licht. Een venster, een vensterbank met daarop de contouren van een plant en een schemerlamp. Van Tellingen suggereert iets en manipuleert de kijker met dit tafereel. Vrolijkheid is ver te zoeken, depressie ligt op de loer. Zo lijkt het.

Ricardo van Eyk Naast Vortex hangt een werk van Ricardo van Eyk. Een groot spiegelend oppervlak.

Twee roestvrijstalen panelen met daarin gebrand een subtiele lijntekening. Die tekening van ingebrande lijnen maakt het oppervlak onregelmatig. Van Eyk ontneemt de kijker daarmee de mogelijkheid om naar een glad en strak oppervlak te kijken. De tekening bepaald. Je kunt die tekening

Kees Goudzwaard (links), Raoul Teulings (rechts)

ontcijferen maar is dat nodig? Het werk van van Eyk reflecteert altijd op de werkelijkheid buiten. Niet de natuur maar de gemaakte wereld inspireert hem. Het is een bijna abstract werk waarin die gemaakte werkelijkheid subtiel aanwezig is.

Kees Goudzwaard Naast het werk van Ricardo van Eyk hangt op de kopse wand een zeefdruk van Kees Goudzwaard. Gedrukt op metaal. Voor Goudzwaard zijn zeefdrukken vaak studies voor zijn schilderijen. De grijs getinte vlakken suggereren misschien stukjes papier. Daaroverheen hangt een net. Alsof het gedrapeerd is over de metalen plaat.

Een suggestie van hyperrealisme. Het is geen makkelijk werk om te doorgronden.

Compositie, de kleuren, de reflectie van het metaal en daar overheen -bijna als Fremdkörper- het net.

Raoul Teulings Tegen de kopse wand staat het werk van Raoul Teulings. Een houten lijst met een grote glasplaat, spiegelstukken en ronde gaten, DumbO is de titel. De lijst en de spiegel tonen tekenen van veroudering. Dat doet niets af aan de kwaliteit van dit wonderlijke werk.

Teulings liet zich inspireren door het werk van Marcel Duchamp. De uitvoering van dit werk is gedaan door ambachtslieden volgens instructies van de kunstenaar. Teulings heeft hen daarbij enige mate van vrijheid gegeven en wist niet precies wat hij kon verwachten.

De ronde gaten zijn door een spiegelend oppervlak met elkaar verbonden. De bijzonderheid van dit werk ligt misschien wel verborgen in de wijze -esthetisch of juist anti esthetisch- waarop het spiegelend oppervlak deze gaten met elkaar verbindt. Het wringt en het spant in het centrum van het glas, daar waar de spiegel de grote cirkel raakt.

19

20

Raoul Teulings (links), Sjoerd Knibbeler (rechts)

21

van foto’s die deels overgeschilderd zijn.

Naast dit werk hangt een groot schilderij.

Zwevende vensters, een vitrine-achtige kast? Op de achtergrond een blauwe boom die ergens aan de bomen van Mondriaan doet denken. Het werk van Doornbosch verbindt zich duidelijk met architectuur en staat in een Hollandse traditie. Er valt veel in deze werken te ontdekken. Niet alleen in de onderwerpen maar ook in de kleine schilderkundige vondsten en overschilderingen. In feite kun je het proces van schilderen helemaal terugzien in haar werk.

Liesbeth Doornbosch Wanneer je bij het werk van Teulings naar links loopt kom je bij de gang die uitzicht geeft op het atrium. Je gaat naar links de gang in. Op de linkerwand hangen twee werken van Liesbeth Doornbosch. Een klein werk. Een schildering met achter de openslaande vensters een collage

22

Berndnaut Smilde Iets verderop in de gang hangt de foto van de iconische wolk die Smilde bij Collectie DE.GROEN maakte en fotografeerde voor de opening in 2017. Smilde weet hoe vervreemdend een wolk kan werken wanneer deze uit zijn natuurlijke omgeving gehaald wordt. De juiste vochtigheid en temperatuur in de ruimte, een minutieus afgestelde mistmachine, concentratie, wachten op het juiste moment. Daar gaat het om. Toch zit de magie niet alleen in het maakproces maar vooral in de foto waarop de wolk is vastgelegd.

René Roeten Op de kopse wand, iets voorbij de wolk van Smilde staat een klein werkje van René Roeten. Staple 1 en Staple 2 zijn van een geconcentreerde simpelheid. Met stukjes karton en een grote hoeveelheid nietjes zet Roeten een prachtig werkje neer waar je lang naar kunt kijken.

Florens Kool Wanneer je doorloopt hangt links om de hoek het werk van Florens Kool. Twee

oersaaie ordners lijken het. Maar de ogen van Kool hebben deze ordners heel anders bekeken en beoordeeld. Het suffige overbekende marmerachtige grijs, de metalen ringgaten, de loslatende sticker, de beschadigde hoekjes. Kool heeft alles minutieus geschilderd. Van vlekje tot beschadiging. Van loslatende sticker tot metalen ring. Het is een driedimensionale schildering van in feite platte vlakken.

Kool is een fijnschilder die in dit geval de werkelijkheid op het kleinste vlak bestudeerd en op ware grootte geschilderd heeft.

Jaap Kroneman Op de tafel ligt een sculptuur van Kroneman.

Naast het spiegelwerk in de eerste ruimte is dit werk van Kroneman van een andere orde. Het heeft niet de strengheid in constructie en vorm. Globloids is een sculptuur die bestaat uit transparant bedrukte tijdschriftomslagen.

Omslagen die refereren aan bestaande tijdschriften maar die door Kroneman (na) getekend zijn. De compositie van deze omslagen ligt niet vast en kan naar eigen inzicht gemaakt worden. Wat ontstaat is een doorschijnend beeld van transparante tekeningen.

23

24

Janusz Grünspek

Janusz Grünspek Voor de tafel staat de kwetsbare stoel van Janusz Grünspek. Zeichnungen im Raum, ruimtelijke tekeningen zo noemt Grünspek deze werken. Opgebouwd uit bijna niets neemt deze stoel exact dezelfde ruimte in als de werkelijk stoel. Zijn stoel is een lijn in de ruimte. Een lijn die bestaat uit aan elkaar gelijmde satéprikkers. Het is niet alleen de lijn die het beeld interessant maakt maar ook de enorme kwetsbaarheid, de fragiliteit. Net zoals bij de radiator van Theo Konijnenburg vertaald Grünspek de bestaande werkelijkheid in een eigen werkelijkheid die door iedereen herkend wordt.

Willem de Haan Op de muur naast de tafel met het werk van Kroneman hangen twee plastic supermarkt tassen met de opdruk ‘Hallo Jumbo’ en ‘Dirk’. Twee ordinaire plastic boodschappentassen zijn hier tot kunst gemaakt door Willem de Haan. De Haan is een jonge kunstenaar met een overvloed aan ideeën. “Wanneer je een goed idee hebt, dan ben je verantwoordelijk voor dat idee” zegt hij. Het verhaal gaat dat Willem door Rotterdam liep met een geel gewatteerde jas met in zijn hand een gele Jumbotas. Zo werd een idee geboren en uitgevoerd. De Haan heeft van meerdere supermarkttassen een gewatteerde versie

gemaakt. Voor hem is met de uitvoering van het idee het project rond. Op naar een volgend idee en plan.

Peter Jordaan We lopen nu terug de gang in en slaan linksaf naar de kleine ruimte. Midden in de ruimte staat een installatie van Peter Jordaan. Op een hoge houten tafel ligt een veld vol fictieve reconstructies van airplane-crashes. Romp, vleugels, motoren, stoelen, wielen en onherkenbare wrakstukken zijn allemaal vastgepind met kleurige kopspelden alsof het een echte reconstructie betreft. De reconstructies zijn gemaakt van ongeglazuurd porselein.

Het matte witte porselein draagt bij aan de dramatiek van het beeld.

Albert Goederond Aan de rechterwand hangen drie paneeltjes van Albert Goederond. Hij brandt zijn tekeningen en beeldtaal in kleine houten paneeltjes waardoor er een reliëf ontstaat.

Daarna brengt hij kleuren aan. Het zijn 25

26

Peter Jordaaan (links), Jürgen von Dückerhoff (achterwand), Albert Goederond (rechts)

27

doorwrochte en arbeidsintensieve werkjes, misschien wel obsessief. Zijn beeldtaal met de cirkels die meestal met elkaar verbonden zijn, is geheimzinnig en moeilijk te doorgronden. In de details valt veel te zien.

Jürgen von Dückerhoff Een merkwaardig werk. Het is een bladzijde uit een tijdschrift. De oorspronkelijke afbeelding is niet meer te herkennen want de Duitse kunstenaar von Dückerhoff heeft met gum heel nauwkeurig een nieuwe afbeelding gemaakt door over het hele blad minutieus de drukinkt weg te gummen. Het is een humorvolle bijna hilarische tekening geworden die Dückerhoff al gummend heeft gemaakt. De kijker met het juiste oog ziet wat het is geworden.

beweging van het papier is even eenvoudig als magisch. Voor Langkamp begint zo’n beeld door te spelen met een A-viertje.

Op het moment dat hij de magie van die beweging ontdekt wordt de techniek in stelling gebracht om het werk uit te voeren zoals het hier ligt. Voor dit werk heeft Collectie DE.GROEN Johannes Langkamp een opdracht gegeven om speciaal voor één van de ruimtes een werk te maken.

Langkamp ziet het voor zich en heeft het gemaakt.

Hester Oerlemans Op de ruwe muur hangt een blauwe Blob van Oerlemans. Deze Blob is gemaakt van keramiek maar is net zoals de Blobs in de eerste ruimte gebaseerd op opgeblazen ballonnen. Heel anders van karakter en toch is de connectie met de FIXING AIR Blobs duidelijk zichtbaar.

Johannes Langkamp Doorlopend naar de volgende ruimte hoor je een zacht geruis. Op de vloer ligt een groot vel papier dat langzaam beweegt.

Composition of movement: De draaiende 28

Marjolein de Groen Wanneer je terugloopt hangt op de rechtermuur naast de deuropening een werk van Marjolein de Groen. Zwart licht is de titel. Het beeld op deze matzwarte print vertelt pas bij heel goed bekijken iets over de plek. Er schijnt licht over het water.

Steeds meer details worden dan zichtbaar.

Het is een landschap waarin slecht minimale kleurzwemen te ontdekken zijn.

scheur of vouw is. Bewust of onbewust refereert van Eyk met dit werk aan de strenge geschilderde abstracte doeken uit de vorige eeuw. Het werk is contemplatief zonder dat het misschien zo bedoeld is.

Nu loop je terug door de gang langs het atrium naar het trapportaal. Recht tegenover het trapportaal is een deuropening.

Ricardo van Eyk Op de linkerwand hangt een tweeluik van Ricardo van Eyk. Diepzwart met hier en daar een transparante doorkijk. Een donkerzwarte lijn in het zwart alsof het een René Roeten Vrijwel pal achter de deuropening staat het schaaktafeltje. Roeten combineert in dit werk een bestaand tafeltje uit de dertiger jaren met een sculptuur van gespiegelde schaakstukken. De tafel als omgekeerde sokkel voor het beeld dat onder de tafel hangt. Schijnbaar achteloos hangt de sculptuur aan drie ijzerdraadjes die in het midden van het tafelblad naar boven uitsteken. Als toevallige bijkomende minimale sculptuur gaan de drie ijzerdraadjes ieder hun weg. Poëzie zonder woorden met schaakstukken en tafeltje.

29

30

René Roeten (voor), Rik Laging / Thijs Jaeger (achter)

Marten Hendriks Links aan de wand hangen twee werken van Marten Hendriks. Op de tegenoverliggende vensterbank ligt nog een klein werkje. De drie werken bestaan uit aaneenschakelingen van luciferdoosjes. In feite zijn de drie werken minimale ruimtelijke sculptuurtjes.

De afbeeldingen op de afzonderlijke doosjes -tekeningen, stempels, prints, schilderingenlijken zo uit het archief van Hendriks te komen. Een reflectie op werken die ooit gemaakt zijn of nooit gemaakt worden.

Hendriks legt het ons voor.

Rik Laging / Thijs Jaeger Voor het raam, in het midden van de ruimte staat de ‘wereld’ van Rik Laging en Thijs Jaeger. Komt TIDE Komt Raet heet het werk. Op een sokkel die ook dienstdoet als verpakkingskist, schotelen zij ons een indrukwekkende fantasiewereld voor.

Vol geluid en beweging. In feite zijn het twee werelden. Een boven- en een onderwereld.

De bovenwereld bestaat uit fragmenten uit games, SF-films, fantasiefiguren, filmkarakters, fantasiebouwsels. Kortom teveel om op te noemen. De onderwereld bestaat uit een wirwar van draden, kleine motoren en elektronica. De onderwereld stuurt de bovenwereld aan en zorgt ervoor dat alles in beweging blijft. Thijs Jaeger spreekt over duister werk met een knipoog.

En zo is het.

René Roeten Links onder het raam staat op een sokkel het werk Monitor. Net zoals het scharenbeeld een constructie uit MDF. De sokkel is niet onbelangrijk en is ook typisch een werk van Roeten. In hoeverre toevalligheid van bijvoorbeeld het uitgezaagde stuk in de sokkel een rol speelt valt niet te achterhalen. Het kan een bewuste toevoeging van Roeten zijn.

Jochen Mühlenbrink Tegen de wand, ingeklemd tussen de deur, de brandblusser en het raam staat een werk van Mühlenbrink. Het lijkt erop dat de verschillende werken tegen de wand gezet zijn zoals het zou kunnen staan in het atelier van de kunstenaar. Het is een werk dat 31

32

René Roeten (links), Jochen Mühlenbrink (rechts)

goed bekeken moet worden. Wat is echt, wat is geschilderd? Mühlenbrink maakt in alle eenvoud een prachtig trompe-l’oeil. De schaduw, de tape en de lichtinval, niets is wat het lijkt.

Alphons ter Avest Wanneer je de trap opgaat naar de bovenverdieping zie je halverwege de twee glazen ezelskoppen hangen van Alphons ter Avest. Hij maakt niet alleen autonome kunst, hij maakt ook werk in de openbare ruimte. De ezelskoppen die hier hangen heeft hij ondermeer toegepast in een kroonluchter die hij maakte voor het gemeentehuis van Zeist. De koppen zijn geblazen/gegoten in matrijzen waarbij ter Avest experimenteerde met kleur en de transparantie in het glas.

Jeroen Jongeleen, Erik Wesselo, Bram Kuypers / Ben Greber Op de bovenverdieping achter de deuropening naar rechts bevindt zich de videoruimte. Er is een doorlopend videoprogramma te zien van vier kunstenaars: Jeroen Jongeleen, uit de serie Running Circles A1 Erik Wesselo, East River Bram Kuypers / Ben Greber, Procession I De video’s duren tussen de acht en veertien minuten. De video’s van Jongeleen en Wesselo gaan beide over het fysieke. Over de krachtinspanning die zij leveren, het nut en onnut van die inspanning. Jongeleen rent rondjes in verschillende landschappen.

33

Zowel in natuurlijke als stedelijke gebieden.

In deze video rent hij cirkels op een plek waar snelwegen en natuur elkaar tegenkomen. Alles gefilmd met een drone.

In East River van Erik Wesselo drijft zijn lichaam vrijwel roerloos in de East River met op de achtergrond de skyline van Manhattan. Het geluid van water is gemixt met de geluiden uit de stad.

In de video van Bram Kuypers en Ben Greber -Procession I- gaat het om iets heel anders. Kuypers en Greber zijn ondermeer geïnteresseerd in technische futuristische ideeën en innovaties op grote schaal. De video is gemaakt op het experimentele traject van een magneetzweeftrein in het Duitse Emsland (Transrapid). Het idee dat zij uitgevoerd hebben is vastgelegd vanuit de lucht met een drone.

34

Tot slot Je hebt nu SETUP.06 helemaal gezien. Wij hopen natuurlijk dat het goed bevallen is.

Uitrusten en napraten kun je op de begane grond in het café met koffie, taart, brood, wijn enzovoort.

Natuurlijk is op de begane grond ook nog een tentoonstelling te zien en er is een kleine winkel met kunst, multiples en boeken. In de kluis in de kelder is ook nog een presentatie te zien of te beluisteren.

Wij bedanken je voor het bezoek. Zegt het voort want zonder publiek blijft de kunst ongezien!

Bram Kuypers / Ben Greber

35

36

Jeroen Jongeleen

37

COLOFON Deze publicatie verschijnt als ‘handleiding’ bij SETUP.06, de zesde collectiepresentatie van Collectie DE.GROEN te zien vanaf 4 maart 2022.

Idee en samenstelling : Marjolein de Groen en Peter Jordaan Tekst : Peter Jordaan Basis layout en typografie : Sinds 1416 Vormgeving : Oscar Lourens Druk : Drukwerkdeal, Deventer

Arnhem, maart 2022 Collectie DE.GROEN Weverstraat 40 6811 EM Arnhem www.collectiedegroen.nl

38

39